Zwarte Weduwe Rost van Tonningen (92) overleden

[Raf]

Oorspronkelijk geplaatst door HAMC

Je kan rustig stellen dat hij HET boegbeeld was van de homobeweging van zijn tijd.

Werkelijk? En waaruit blijkt dat zoal?

[HAMC]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Goering was verslaafd aan morfine, dacht ik. Dan ook weer, wie is dat niet ooit geweest?

Ja, Goering was nu eenmaal een held van de eerste wereldoorlog waar hij zwaar gewond raakte, vandaar de verslaving aan pijnstillers.

Ik denk niet dat cocaine in die tijd verboden was. Ik denk dat Hitler trouwens het ook geprobeerd heeft, tegen zijn (chronische?) maagpijn. Er is dat verhaal waar een dokter hem probeerde te vermoorden met het goedje, alleszins, het is mislukt.

[HAMC]

Oorspronkelijk geplaatst door Raf

Werkelijk? En waaruit blijkt dat zoal?

Wel, als een homo zich opwerkt tot leider van de SA waar alleen nog Hitler boven staat, dan is dat toch duidelijk. En dat dan in een millieu waar men zogezegd tegen homo's was. Das toch voor iedereen duidelijk, behalve voor jou.

[ERLICH]

Oorspronkelijk geplaatst door Raf

Ehm... Wat moet ik me precies voorstellen bij deze uitlating (en dan heb ik het niet over het schabouwelijke Nederlands waarvan je je bedient)?

"Vrouwe immitators" (sic)?!? Ben jij zo iemand die denkt dat homoseksuele mannen vrouwen imiteren en dat homoseksuele vrouwen mannen imiteren? Ik wist niet dat dergelijke kortzichtigheid nog bestond in de 21ste eeuw...

"Zacht zwoel karakterke"?!? Ik geloof niet dat ik op dit forum ooit al eens heb laten blijken een "zacht, zwoel karakterke" te hebben.

Kortom: waar heb je het in vredesnaam over, kerel?

Wat u zich moet voorstellen is hetgeen er staat. Indien het u stoort kunt nog altijd troost zoeken bij een mede imitator.

Verder wil ik u feliciteren met uw reactie op het overlijden van een 'mens' door u neergepent in mooi nederlands.

[Herr Flick]

Oorspronkelijk geplaatst door Boadicea

Heu, mij hadden ze verteld dat de nazi's tegen homo's waren en dat alle homo's in concentratiekampen gestoken werden.

Nu wil ik weten wat die Röhm dan zo verschillend van andere nazi's maakte, dat men hem liet leven en zelfs een niet onbelangrijke functie gaf.

Misschien mocht nonkel dolf zelf af en toe eens hé.

[Derk de Tweede]

Mijn moeder Florentine (Florrie) Sophie Rost van Tonningen Heubel is na een langdurig en slopend proces van ouder worden op twee en negentigjarige leeftijd in Belgie overleden. Mijn moeder, die moed, slagvaardigheid en doorzettingvermogen niet kon worden ontzegd, is haar nationaal-socialistische gedachtengoed - helaas - altijd trouw gebleven. Omringd door een kleine schaar volgelingen bleef zij hardnekkig en onwankelbaar vasthouden aan het gelijk van Hitler en zijn medestanders. In die zin heeft zij het Nederlandse volk, de joden, vele anderen, maar ook haar familie veel leed berokkend. Zij was niet aanspreekbaar voor de vele misdaden die het regime, dat zij en haar man - mijn vader - Meinoud Marinus Rost van Tonningen actief hebben ondersteund, heeft gepleegd. Dat is een drama dat nog wel jaren zal vergen om goed te worden verwerkt.

Het zou niet eerlijk zijn alleen maar deze naargeestige erfenis te vermelden. Als het niet over politiek ging was zij vaak liefdevol, hartelijk en gastvrij. Zij heeft.... met grote persoonlijke opofferingen mijn broers en mij als oudste zoon opgevoed onder soms vrij benarde omstandigheden, zeker de eerste tien jaar na de Oorlog. Zij was wellicht een van de eerste vrouwen ooit die een productiebedrijf runde in de electrotechniek. Ze kon verkopen als een trein, maar voor goed beheren had zij iets minder oog. Ze was voor de oorlog actief biologe en werkte verdienstelijk enige jaren in Artis. Als alleenstaande moeder heeft zij een essentiele bijdrage geleverd om ons - zoons - weer als strijdbare en gemotiveerde mensen in de maatschappij te zetten, al was dat steeds minder volgens haar wensen.

Voor de oorlog was zij voornamelijk betrokken bij ‘de Jeugdstorm' gelieerd met de NSB. Een echt belangrijke functie vervulde zij niet, daarvoor was zij ook te jong 25 jaar toen de Tweede Wereldoorlog begon! In de oorlog zat zij thuis en baarde drie kinderen , terwijl haar man, mijn vader zijn werk als een van de Nazileiders - in Nederland verrichtte. Na de oorlog heeft ze als een soort medium namens mijn vader en anderen gesproken. Een grote achterban heeft zij nooit bezeten het leek meer op een kleine geisoleerde sekte, die haar als een soort ‘ziener' vereerden, maar waarvan het belang onnoemelijk is overdreven. Wat meer zegt over het trauma dat vele mensen door de Tweede Wereldoorlog hebben opgelopen dan over hun realiteitsbesef.

Aan ons overlevende familieleden nu de taak om het blazoen weer te zuiveren en terug te keren tot het fatsoen van veel van onze voorvaderen, die het land met soms grote verdiensten hebben gediend. Ik noem er enkele: mijn overgrootvader Graaf van den Bosch, gouverneur generaal in Indie, mijn grootvader generaal Marinus Bernardus Rost van Tonningen legeraanvoerder in Indie en voorganger van van Heutz. Mijn Oom Nicolaas (Nico) Rost van Tonningen vice admiraal en Grootmeester van Koningin Juliana. Dat waren enkele alom gerespecteerde vertegenwoordigers van de maatschappij aan vaderszijde, ook al valt er bij vooral de ouderen natuurlijk veel te relativeren als wij spreken over ons Nederlandse koloniale verleden. Mijn moeder kwam uit een vooraanstaand bankiersgeslacht namelijk Kol, met inmiddels verdwenen namen als Vlaer & Kol en Kol & Co. Haar grootvader Van Haren Noman was ondernemer en oprichter van Blauwhoed een van de bloedgroepen waaruit Vopak is ontstaan.

Ik zal geen verdere persinformatie verstrekken, ondanks al kort voor haar dood gedane verzoeken daartoe. Er is wat mij betreft genoeg gezegd. Mijn moeder ruste in vrede.

Grimbert Rost van Tonningen

http://217.170.53.59/node/2

[ERLICH]

Oorspronkelijk geplaatst door Raf

Dat wordt inderdaad wel 'ns beweerd.


Idem voor de joden. Hitler had zelf immers joods bloed door zijn aderen stromen.


"Ze"? Wie dan nog allemaal?

het is niet omdat u de wereld door een roze bril wil zien, dat iedereen hiervoor te vinden was/is.

Indien u kennis over Hitler klopt, gaat u beweren dat die 'holocaust' een joods onderonsje was aangezien hetzelfde wordt verteld van 'Heidrich' en u moet weten vroeg of laat begint men verstrikt te raken in alle zever verspreidt door de jaren en wat dan, er zouden er zich vragen kunnen beginnen stellen en dan moet men weer wetten maken om vragen stellen strafbaar te maken. Of oeps, sorry die bestaan al zeker.

[HAMC]

Oorspronkelijk geplaatst door Herr Flick

Misschien mocht nonkel dolf zelf af en toe eens hé.

Dat denk ik niet, Hitler had niet veel op met homo's. Maar zolang ze er openlijk niet met te koop liepen was hij... tolerant.

Rohm was zeer zeker niet de enige homo in de nationaal socialistische beweging. Als uiteindelijk besloten wordt om met Rohm en zijn opstandingen af te rekenen vinden ze een aantal van deze SA'ers in bed met mannen en ook een deel met kinderen. Daar walgde Hitler in zo'n mate van dat ze ineens allemaal opgekuist zijn.

Himmler profiteerde daar dan weer van om met zijn SS omhoog te klimmen daar waar dit eigenlijk de SA had moeten zijn, of tenminste, Hitler had dit zo gepland.

Zelfs in de generale staf waren er homo's aanwezig; er zijn wel gevallen bekend van stafleden die met hun pollen niet van de knaapjes konden blijven. Met deze heren, de fans van de knapenliefde, maakte Hitler korte metten en dat kan men hem dan ook niet kwalijk nemen.

Maar uiteindelijk, werpt dit dan toch een ander licht op de beweringen dat homo's systhematisch vervolgd werden in het derde rijk.

[Hertog van Gelre]

Oorspronkelijk geplaatst door HAMC

Maar uiteindelijk, werpt dit dan toch een ander licht op de beweringen dat homo's systhematisch vervolgd werden in het derde rijk.

Ja, laten we gaan doen alsof het allemaal niet gebeurd is en/of dat het allemaal wel meeviel.

[HAMC]

Oorspronkelijk geplaatst door Hertog van Gelre

Ja, laten we gaan doen alsof het allemaal niet gebeurd is en/of dat het allemaal wel meeviel.

Ok, laat ons dan ook doen alsof Rohm geen homo was.

[Raf]

Oorspronkelijk geplaatst door HAMC

Wel, als een homo zich opwerkt tot leider van de SA waar alleen nog Hitler boven staat, dan is dat toch duidelijk. En dat dan in een millieu waar men zogezegd tegen homo's was. Das toch voor iedereen duidelijk, behalve voor jou.

Wel lieve schat, als jij hier komt beweren dat Röhm "een boegbeeld van de homobeweging" was, dan wil ik graag van je weten hoe zich dat geuit heeft. Iemand die opklimt tot een hoge functie binnen om het even welke organisatie is niet per definitie een "boegbeeld van de homobeweging". Mijn vraag is wat Röhm volgens jou concreet verwezenlijkt heeft ten bate van zijn homoseksuele medemens. Heeft hij gezorgd voor een betere aanvaarding, voor meer begrip ten aanzien van homoseksuelen en hoe heeft hij die doelstelling dan precies gerealiseerd? Je ziet: wat voor jou blijkbaar duidelijk is, is dat lang niet voor iedereen... Ik kijk uit naar uw antwoord.

[Raf]

Oorspronkelijk geplaatst door ERLICH

Wat u zich moet voorstellen is hetgeen er staat. Indien het u stoort kunt _ nog altijd troost zoeken bij een mede imitator.

Het "stoort" mij allerminst en het noopt me er al helemaal niet toe troost te moeten zoeken bij een "mede imitator" (wat dat dan ook moge wezen). Het roept alleen nogal wat vraagtekens op. Wat bedoelt u precies met "vrouwenimitators"? Ik neem aan dat u dan op mannelijke homoseksuelen doelt... Bestaat er een vergelijkbare variant voor vrouwelijke homoseksuelen? Zijn dat dan "mannenimitators"? Zo veel prangende vragen...

Oorspronkelijk geplaatst door ERLICH

Verder wil ik u feliciteren met uw reactie op het overlijden van een 'mens' door u neergepent in mooi nederlands.

Dank u. Dat is erg vriendelijk van u.

[Hertog van Gelre]

Oorspronkelijk geplaatst door HAMC

Ok, laat ons dan ook doen alsof Rohm geen homo was.

Okay, dan heeft de 'nacht van de lange messen' ook niet bestaan. Of toch?:

In de bruisende jaren twintig kende de Duitse Weimarrepubliek voor het eerst een openlijke homoseksuele cultuur. Hieraan kwam een abrupt einde in 1933. In de nazi-tijd was een vermoeden van homoseksualiteit al voldoende reden voor arrestatie. Buren, collega’s of passanten op straat deden maar al te gretig aangifte.

Er waren geen veilige plekken meer. Als homoseksuelen in staat van beschuldiging werden gesteld konden ze alles kwijtraken: hun eer, hun baan, hun woning, hun vrijheid.

Na de machtsovername in 1933 wilde zowel de Gestapo als de SS het oude en ‘inefficiënte’ sodomieartikel paragraph 175 zodanig verbreden dat bewijsvoering niet langer nodig was. Dit wetsartikel bestond sinds de Duitse eenwording van 1871 en was gericht tegen anaal geslachtsverkeer. Omdat het echter moeilijk was aan bewijzen te komen, bleef het aantal vervolgde homoseksuelen laag tot 1933. In 1935 werden de Neurenberger wetten van kracht, die de joden van hun rechten beroofden en seksuele relaties tussen joden en niet-joden strafbaar stelden. In datzelfde jaar trad het herziene sodomieartikel in werking. Alleen al de verdenking van homoseksuele neigingen was nu genoeg om iemand te arresteren.

Eerder al werden homoseksuele en lesbische bars gesloten en organisaties opgeheven. Magnus Hirschfelds beroemde Instituut voor Seksuele Wetenschap werd al op 6 mei 1933 leeggeroofd door naziestudenten.

Ondanks deze gebeurtenissen kunnen sommige homoseksuelen aanvankelijk hebben gehoopt dat de praktijk minder erg zou zijn dan de leer, en wel vanwege de prominente positie van SA-chef Ernst Röhm. De SA was een paramilitaire organisatie, die met haar grove en intimiderende optreden de weg baande voor de opkomst van de nazi-partij. Van Röhm was bekend dat hij homoseksueel was ook al heeft hij dit nooit in het openbaar toegegeven.

Omdat Hitler na de machtsovername de SA-top als een obstakel zag voor zijn streven het Duitse leger en leidende industriëlen aan zijn kant te krijgen, gaf hij in juni 1934 de SS opdracht Röhm uit de weg te ruimen. Hij gebruikte Röhms homoseksualiteit als legitimatie voor dit eerste bloedbad van het nazi-regime, de ‘Nacht van de lange messen’, waarbij meer dan honderd mensen (naast vele SA-leiders ook politieke opponenten) werden vermoord.

Het feit dat homoseksuelen ook nazistische overtuigingen konden nahouden heeft bij veel historici het perspectief op de nazistische homovervolging verward. Het fundamentele verschil tussen homoseksueel zijn en homoseksualiteit als stigma werd niet begrepen. Homoseksuelen zijn, zoals ieder mens, in principe vrij om individuele keuzes te maken. Anders gezegd: ze zijn niet beter of slechter dan andere mensen. Ze zijn ook niet anders dan andere mensen. In de 20de eeuw zijn wij echter dat ze gezien worden als mensen met een stigma, het stigma van de homoseksualiteit. Dit stigma heeft hun leven ook tijdens het nationaal-socialisme vergaand beïnvloedt. Mensen werden vervolgd en tot slachtoffer gemaakt vanwege, niet ondanks hun homoseksualiteit. Daders daarentegen konden binnen de naziehiërarchie opklimmen ondanks, niet vanwege hun homoseksualiteit. Wanneer hun stigma werd ontdekt, werden ook zij tot slachtoffer.

Hoe was de situatie van lesbische vrouwen?
De ervaringen van lesbische vrouwen in nazi-Duitsland zijn slechts ten dele te vergelijken met de lotgevallen van homoseksuele mannen. Op deze laatste spitste het vervolgingsbeleid van de nazi’s zich toe.
Natuurlijk waren lesbische vrouwen wel degelijk gedwongen ondergronds te gaan. Maar er zijn slechts weinig gevallen bekend van lesbische vrouwen die vanwege hun seksuele voorkeur in een concentratiekamp terechtkwamen.
Onder de nazifunctionarissen keerde tot begin jaren veertig herhaaldelijk de discussie terug of lesbische vrouwen ook vervolgd moesten worden. Drie argumenten prevaleerden uiteindelijk om niet tot systematische vervolging over te gaan. Allereerst was lesbisch zijn in de ogen van de nazi’s zozeer vreemd aan de aard van de Duitse vrouw, dat hiervan weinig gevaar te vrezen was. Daarnaast waren vrouwen in het Derde Rijk uitgesloten van machtsposities, zodat de nazi’s niet beducht hoefden te zijn voor een ‘lesbische samenzwering’ binnen hun gelederen, zoals ze dat wel voor homomannen als een gevaar zagen. Maar het doorslaggevende argument was dat lesbische vrouwen ingezet konden worden voor de vermeerdering van het arische ras – het ultieme doel van de racistische bevolkingspolitiek van de nazi’s.

Verscherpte vervolging van homomannen
In 1936 werd de Rijkscentrale ter Bestrijding van Homoseksualiteit en Abortus in het leven geroepen. Hierdoor kreeg de bestrijding van homoseksualiteit een nauwe samenhang met de nationaal-socialistische bevolkingspolitiek en de ideologie van verbetering van het arische ras.

Vervolging van homoseksuelen vond niet alleen plaats in het Duitse Rijk, waarvan Duitsland en Oostenrijk deel uitmaakten, maar ook in de bezette gebieden die in de toekomst tot dat rijk moesten gaan behoren: Nederland en het bezette deel van Frankrijk, met name de Elzas.
De vervolging van homoseksuelen in andere veroverde landen was, althans theoretisch, van weinig belang binnen de nazibevolkingspolitiek. Zolang er geen Duitsers bij betrokken waren, kwam de zuiverheid van het ‘arische ras’ immers niet in gevaar. Maar ook in het Duitse Rijk zelf kreeg de vervolging van homoseksuele mannen nooit een even intensief karakter als de Holocaust, de systematische uitroeiing van de Europese joden en de Roma en Sinti.

De meerderheid van de homoseksuelen slaagde erin onzichtbaar te blijven. Niettemin ondergingen alle homoseksuele mannen, bestempeld tot ‘staatsvijanden’, de dreiging van vervolging, marteling en gevangenschap. Net als lesbische vrouwen konden ze alleen in het verborgene uiting geven aan hun gevoelens, hun liefde en vriendschap. Talloze levens zijn door deze voortdurende dreiging beschadigd geraakt.

Volgens schattingen van historici zijn ongeveer honderdduizend mannen op verdenking van homoseksualiteit gearresteerd tijdens het Derde Rijk. De helft van hen werd veroordeeld en belandde in de gevangenis. Ongeveer tien- �* vijftienduizend mannen werden na hun tuchthuisstraf gedeporteerd en gevangengezet in concentratiekampen in het Duitse rijk. Een minderheid werd gedeporteerd naar de Duitse vernietigingskampen in Polen. Een gangbare schatting is dat ongeveer zestig procent van de homoseksuelen het kampverblijf niet heeft overleefd.

[HAMC]

Oorspronkelijk geplaatst door Hertog van Gelre

Okay, dan heeft de 'nacht van de lange messen' ook niet bestaan. Of toch?:

Oh toch wel, ik ben geen ontkenner. Het is alleen de relatie tussen de nacht van de lange messen en homosexualiteit die niet met de waardheid strookt.

Omdat Hitler na de machtsovername de SA-top als een obstakel zag voor zijn streven het Duitse leger en leidende industriëlen aan zijn kant te krijgen, gaf hij in juni 1934 de SS opdracht Röhm uit de weg te ruimen. Hij gebruikte Röhms homoseksualiteit als legitimatie voor dit eerste bloedbad van het nazi-regime, de ‘Nacht van de lange messen’, waarbij meer dan honderd mensen (naast vele SA-leiders ook politieke opponenten) werden vermoord.

Niet helemaal de waarheid in mijn opzicht.

In 1934 zijn de leidende industriêlen, open of verborgen, reeds aan de zijde van de nationaal socialisten.

En dan stellen dat Röhms homosexualiteit in de weg stond om het leger aan zijn (Hitlers) kant te krijgen is helemaal een farce.

Een week voor de nacht van de lange messen heeft Röhm in een toespraak aan SA gouwleiders gesproken over een revolutie die snel zou plaats vinden. Röhm heeft zich daar een beetje mispakt, zijn macht wat overschat. Ik denk Heydrich en Himler hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt, tesamen met de onvrede die reeds heerste tussen Hitler en de SA leiding heeft dit gezorgd voor de opruiming van de bijna volledige SA top. Had helemaal niets met homosexualiteit te maken en zeker niet om de opkuising te rechtvaardigen. Röhm had eigen putch plannen maar heeft verloren.

[HAMC]

Oorspronkelijk geplaatst door Raf

Wel lieve schat, als jij hier komt beweren dat Röhm "een boegbeeld van de homobeweging" was, dan wil ik graag van je weten hoe zich dat geuit heeft. Iemand die opklimt tot een hoge functie binnen om het even welke organisatie is niet per definitie een "boegbeeld van de homobeweging". Mijn vraag is wat Röhm volgens jou concreet verwezenlijkt heeft ten bate van zijn homoseksuele medemens. Heeft hij gezorgd voor een betere aanvaarding, voor meer begrip ten aanzien van homoseksuelen en hoe heeft hij die doelstelling dan precies gerealiseerd? Je ziet: wat voor jou blijkbaar duidelijk is, is dat lang niet voor iedereen... Ik kijk uit naar uw antwoord.

Hoe bedoel je, "hoe zich dat geuit heeft." je schijnt te denken dat er 80 jaar geleden een homobeweging was zoals vandaag de dag waarin homos zich "uiten."

Gewoon door een homosexueel te zijn met één van de hoogste funkties die bestonden in nationaal socialistisch Duitsland was de man een boegbeeld voor homosexuelen.

Goed, laat het ons dan hier maar bij houden daar je me toch niet schijnt te verstaan.

[ERLICH]

Oorspronkelijk geplaatst door Derk de Tweede

Mijn moeder Florentine (Florrie) Sophie Rost van Tonningen Heubel is na een langdurig en slopend proces van ouder worden op twee en negentigjarige leeftijd in Belgie overleden. Mijn moeder, die moed, slagvaardigheid en doorzettingvermogen niet kon worden ontzegd, is haar nationaal-socialistische gedachtengoed - helaas - altijd trouw gebleven. Omringd door een kleine schaar volgelingen bleef zij hardnekkig en onwankelbaar vasthouden aan het gelijk van Hitler en zijn medestanders. In die zin heeft zij het Nederlandse volk, de joden, vele anderen, maar ook haar familie veel leed berokkend. Zij was niet aanspreekbaar voor de vele misdaden die het regime, dat zij en haar man - mijn vader - Meinoud Marinus Rost van Tonningen actief hebben ondersteund, heeft gepleegd. Dat is een drama dat nog wel jaren zal vergen om goed te worden verwerkt.

Het zou niet eerlijk zijn alleen maar deze naargeestige erfenis te vermelden. Als het niet over politiek ging was zij vaak liefdevol, hartelijk en gastvrij. Zij heeft.... met grote persoonlijke opofferingen mijn broers en mij als oudste zoon opgevoed onder soms vrij benarde omstandigheden, zeker de eerste tien jaar na de Oorlog. Zij was wellicht een van de eerste vrouwen ooit die een productiebedrijf runde in de electrotechniek. Ze kon verkopen als een trein, maar voor goed beheren had zij iets minder oog. Ze was voor de oorlog actief biologe en werkte verdienstelijk enige jaren in Artis. Als alleenstaande moeder heeft zij een essentiele bijdrage geleverd om ons - zoons - weer als strijdbare en gemotiveerde mensen in de maatschappij te zetten, al was dat steeds minder volgens haar wensen.

Voor de oorlog was zij voornamelijk betrokken bij ‘de Jeugdstorm' gelieerd met de NSB. Een echt belangrijke functie vervulde zij niet, daarvoor was zij ook te jong 25 jaar toen de Tweede Wereldoorlog begon! In de oorlog zat zij thuis en baarde drie kinderen , terwijl haar man, mijn vader zijn werk als een van de Nazileiders - in Nederland verrichtte. Na de oorlog heeft ze als een soort medium namens mijn vader en anderen gesproken. Een grote achterban heeft zij nooit bezeten het leek meer op een kleine geisoleerde sekte, die haar als een soort ‘ziener' vereerden, maar waarvan het belang onnoemelijk is overdreven. Wat meer zegt over het trauma dat vele mensen door de Tweede Wereldoorlog hebben opgelopen dan over hun realiteitsbesef.

Aan ons overlevende familieleden nu de taak om het blazoen weer te zuiveren en terug te keren tot het fatsoen van veel van onze voorvaderen, die het land met soms grote verdiensten hebben gediend. Ik noem er enkele: mijn overgrootvader Graaf van den Bosch, gouverneur generaal in Indie, mijn grootvader generaal Marinus Bernardus Rost van Tonningen legeraanvoerder in Indie en voorganger van van Heutz. Mijn Oom Nicolaas (Nico) Rost van Tonningen vice admiraal en Grootmeester van Koningin Juliana. Dat waren enkele alom gerespecteerde vertegenwoordigers van de maatschappij aan vaderszijde, ook al valt er bij vooral de ouderen natuurlijk veel te relativeren als wij spreken over ons Nederlandse koloniale verleden. Mijn moeder kwam uit een vooraanstaand bankiersgeslacht namelijk Kol, met inmiddels verdwenen namen als Vlaer & Kol en Kol & Co. Haar grootvader Van Haren Noman was ondernemer en oprichter van Blauwhoed een van de bloedgroepen waaruit Vopak is ontstaan.

Ik zal geen verdere persinformatie verstrekken, ondanks al kort voor haar dood gedane verzoeken daartoe. Er is wat mij betreft genoeg gezegd. Mijn moeder ruste in vrede.

Grimbert Rost van Tonningen

http://217.170.53.59/node/2

kan ernaast zijn volgens bepaalde personen, maar ik denk dat uw moeder meer respect verdient dan waar hier sommige op dit forum vanuit gaan. Uw moeder was een grote vrouw die trouw was/bleef aan haar overtuiging. Dus, 'Haar eer was trouw'. Innige deelneming met dit verlies.

[ERLICH]

Oorspronkelijk geplaatst door Derk de Tweede

Mijn moeder Florentine (Florrie) Sophie Rost van Tonningen Heubel is na een langdurig en slopend proces van ouder worden op twee en negentigjarige leeftijd in Belgie overleden. Mijn moeder, die moed, slagvaardigheid en doorzettingvermogen niet kon worden ontzegd, is haar nationaal-socialistische gedachtengoed - helaas - altijd trouw gebleven. Omringd door een kleine schaar volgelingen bleef zij hardnekkig en onwankelbaar vasthouden aan het gelijk van Hitler en zijn medestanders. In die zin heeft zij het Nederlandse volk, de joden, vele anderen, maar ook haar familie veel leed berokkend. Zij was niet aanspreekbaar voor de vele misdaden die het regime, dat zij en haar man - mijn vader - Meinoud Marinus Rost van Tonningen actief hebben ondersteund, heeft gepleegd. Dat is een drama dat nog wel jaren zal vergen om goed te worden verwerkt.

Het zou niet eerlijk zijn alleen maar deze naargeestige erfenis te vermelden. Als het niet over politiek ging was zij vaak liefdevol, hartelijk en gastvrij. Zij heeft.... met grote persoonlijke opofferingen mijn broers en mij als oudste zoon opgevoed onder soms vrij benarde omstandigheden, zeker de eerste tien jaar na de Oorlog. Zij was wellicht een van de eerste vrouwen ooit die een productiebedrijf runde in de electrotechniek. Ze kon verkopen als een trein, maar voor goed beheren had zij iets minder oog. Ze was voor de oorlog actief biologe en werkte verdienstelijk enige jaren in Artis. Als alleenstaande moeder heeft zij een essentiele bijdrage geleverd om ons - zoons - weer als strijdbare en gemotiveerde mensen in de maatschappij te zetten, al was dat steeds minder volgens haar wensen.

Voor de oorlog was zij voornamelijk betrokken bij ‘de Jeugdstorm' gelieerd met de NSB. Een echt belangrijke functie vervulde zij niet, daarvoor was zij ook te jong 25 jaar toen de Tweede Wereldoorlog begon! In de oorlog zat zij thuis en baarde drie kinderen , terwijl haar man, mijn vader zijn werk als een van de Nazileiders - in Nederland verrichtte. Na de oorlog heeft ze als een soort medium namens mijn vader en anderen gesproken. Een grote achterban heeft zij nooit bezeten het leek meer op een kleine geisoleerde sekte, die haar als een soort ‘ziener' vereerden, maar waarvan het belang onnoemelijk is overdreven. Wat meer zegt over het trauma dat vele mensen door de Tweede Wereldoorlog hebben opgelopen dan over hun realiteitsbesef.

Aan ons overlevende familieleden nu de taak om het blazoen weer te zuiveren en terug te keren tot het fatsoen van veel van onze voorvaderen, die het land met soms grote verdiensten hebben gediend. Ik noem er enkele: mijn overgrootvader Graaf van den Bosch, gouverneur generaal in Indie, mijn grootvader generaal Marinus Bernardus Rost van Tonningen legeraanvoerder in Indie en voorganger van van Heutz. Mijn Oom Nicolaas (Nico) Rost van Tonningen vice admiraal en Grootmeester van Koningin Juliana. Dat waren enkele alom gerespecteerde vertegenwoordigers van de maatschappij aan vaderszijde, ook al valt er bij vooral de ouderen natuurlijk veel te relativeren als wij spreken over ons Nederlandse koloniale verleden. Mijn moeder kwam uit een vooraanstaand bankiersgeslacht namelijk Kol, met inmiddels verdwenen namen als Vlaer & Kol en Kol & Co. Haar grootvader Van Haren Noman was ondernemer en oprichter van Blauwhoed een van de bloedgroepen waaruit Vopak is ontstaan.

Ik zal geen verdere persinformatie verstrekken, ondanks al kort voor haar dood gedane verzoeken daartoe. Er is wat mij betreft genoeg gezegd. Mijn moeder ruste in vrede.

Grimbert Rost van Tonningen

http://217.170.53.59/node/2

[ERLICH]

Oorspronkelijk geplaatst door Derk de Tweede

Mijn moeder Florentine (Florrie) Sophie Rost van Tonningen Heubel is na een langdurig en slopend proces van ouder worden op twee en negentigjarige leeftijd in Belgie overleden. Mijn moeder, die moed, slagvaardigheid en doorzettingvermogen niet kon worden ontzegd, is haar nationaal-socialistische gedachtengoed - helaas - altijd trouw gebleven. Omringd door een kleine schaar volgelingen bleef zij hardnekkig en onwankelbaar vasthouden aan het gelijk van Hitler en zijn medestanders. In die zin heeft zij het Nederlandse volk, de joden, vele anderen, maar ook haar familie veel leed berokkend. Zij was niet aanspreekbaar voor de vele misdaden die het regime, dat zij en haar man - mijn vader - Meinoud Marinus Rost van Tonningen actief hebben ondersteund, heeft gepleegd. Dat is een drama dat nog wel jaren zal vergen om goed te worden verwerkt.

Het zou niet eerlijk zijn alleen maar deze naargeestige erfenis te vermelden. Als het niet over politiek ging was zij vaak liefdevol, hartelijk en gastvrij. Zij heeft.... met grote persoonlijke opofferingen mijn broers en mij als oudste zoon opgevoed onder soms vrij benarde omstandigheden, zeker de eerste tien jaar na de Oorlog. Zij was wellicht een van de eerste vrouwen ooit die een productiebedrijf runde in de electrotechniek. Ze kon verkopen als een trein, maar voor goed beheren had zij iets minder oog. Ze was voor de oorlog actief biologe en werkte verdienstelijk enige jaren in Artis. Als alleenstaande moeder heeft zij een essentiele bijdrage geleverd om ons - zoons - weer als strijdbare en gemotiveerde mensen in de maatschappij te zetten, al was dat steeds minder volgens haar wensen.

Voor de oorlog was zij voornamelijk betrokken bij ‘de Jeugdstorm' gelieerd met de NSB. Een echt belangrijke functie vervulde zij niet, daarvoor was zij ook te jong 25 jaar toen de Tweede Wereldoorlog begon! In de oorlog zat zij thuis en baarde drie kinderen , terwijl haar man, mijn vader zijn werk als een van de Nazileiders - in Nederland verrichtte. Na de oorlog heeft ze als een soort medium namens mijn vader en anderen gesproken. Een grote achterban heeft zij nooit bezeten het leek meer op een kleine geisoleerde sekte, die haar als een soort ‘ziener' vereerden, maar waarvan het belang onnoemelijk is overdreven. Wat meer zegt over het trauma dat vele mensen door de Tweede Wereldoorlog hebben opgelopen dan over hun realiteitsbesef.

Aan ons overlevende familieleden nu de taak om het blazoen weer te zuiveren en terug te keren tot het fatsoen van veel van onze voorvaderen, die het land met soms grote verdiensten hebben gediend. Ik noem er enkele: mijn overgrootvader Graaf van den Bosch, gouverneur generaal in Indie, mijn grootvader generaal Marinus Bernardus Rost van Tonningen legeraanvoerder in Indie en voorganger van van Heutz. Mijn Oom Nicolaas (Nico) Rost van Tonningen vice admiraal en Grootmeester van Koningin Juliana. Dat waren enkele alom gerespecteerde vertegenwoordigers van de maatschappij aan vaderszijde, ook al valt er bij vooral de ouderen natuurlijk veel te relativeren als wij spreken over ons Nederlandse koloniale verleden. Mijn moeder kwam uit een vooraanstaand bankiersgeslacht namelijk Kol, met inmiddels verdwenen namen als Vlaer & Kol en Kol & Co. Haar grootvader Van Haren Noman was ondernemer en oprichter van Blauwhoed een van de bloedgroepen waaruit Vopak is ontstaan.

Ik zal geen verdere persinformatie verstrekken, ondanks al kort voor haar dood gedane verzoeken daartoe. Er is wat mij betreft genoeg gezegd. Mijn moeder ruste in vrede.

Grimbert Rost van Tonningen

http://217.170.53.59/node/2

kan ernaast zijn volgens bepaalde personen, maar ik denk dat uw moeder meer respect verdient dan waar hier sommige op dit forum vanuit gaan. Uw moeder was een grote vrouw die trouw was/bleef aan haar overtuiging. Dus, 'Haar eer was trouw'. Innige deelneming met dit verlies.

[van Maerlant]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans1

Eens met deze dame? De beelden van concentratiekampen waren volgens u louter anti-Duitse propaganda?

Waar heeft hij dat gezegd?

Men moet respect tonen voor eenieder, zo ze dat verdienen. Iedereen heeft recht op een eigen mening; maar dat is uiteraard iets dat u niet kan aanvaarden.

[Raf]

Oorspronkelijk geplaatst door HAMC

Hoe bedoel je, "hoe zich dat geuit heeft." je schijnt te denken dat er 80 jaar geleden een homobeweging was zoals vandaag de dag waarin homos zich "uiten."

Gewoon door een homosexueel te zijn met één van de hoogste funkties die bestonden in nationaal socialistisch Duitsland was de man een boegbeeld voor homosexuelen.

Juist ja... Röhm was dus een boegbeeld voor een homobeweging die niet bestond. Sterk hoor! Echt!

Oorspronkelijk geplaatst door HAMC

Goed, laat het ons dan hier maar bij houden daar je me toch niet schijnt te verstaan.

Integendeel: ik versta je héél goed: je kletst uit je nek dat het een lieve lust is. Veel duidelijker k�*n het eigenlijk niet...