Is het legitiem dat in een democratie een politieke partij wordt verboden?

[Jozef Ostyn]

Oorspronkelijk geplaatst door AdrianHealey

Ik baseer me daarop. Waarop baseer jij je?

Op de feiten.

Merk op dat uw bron het democratisch gehalte van een land afmeet aan de mate waarin ze zijn politieke voorkeuren volt. Nogal belachelijk.

[Bovenbuur]

Oorspronkelijk geplaatst door Metternich

Pardon? Hitler heeft nooit een meerderheid van stemmen gehaald bij de vrije verkiezingen.

Oorspronkelijk geplaatst door '[url=http://nl.wikipedia.org/wiki/Adolf_Hitler

wikipedia'[/url]]De crisis van 1929, ontstaan door de Beurskrach, breidde zich echter uit naar Duitsland. Een golf van faillissementen deed de werkloosheid explosief stijgen. De rijksregering moest impopulaire maatregelen nemen met toepassing van artikel 48 van de Grondwet, waarna zij direct in nieuwe verkiezingen werd afgestraft. De NSDAP kwam met 107 zetels terug in het parlement. In 1932 waren dat er al 232, hoewel Hitler bij de presidentsverkiezingen geen meerderheid van stemmen behaalde. Veel kopstukken uit de politiek en het bedrijfsleven wilden desondanks, of wellicht dankzij dat feit, toch met Hitler praten. Men zag een communistische regering als een groter kwaad dan een nazi-regering. De partijschulden werden door het bedrijfsleven betaald (de partij was vrijwel failliet), en men begon een lobby bij de rijkspresident. In januari 1933 raakte Duitsland door een serie complotten bijna onbestuurbaar. Kurt von Schleicher en de communisten loerden op kansen een junta of een radenrepubliek te vormen op legale of illegale wijze, en ieder kabinet zonder de nazi's viel.

Aan de macht

In 1933 werd Hitler ten slotte door de toenmalige rijkspresident van de Weimarrepubliek, Paul von Hindenburg met tegenzin benoemd tot Rijkskanselier. Hindenburg had een lage dunk van Hitler en sprak denigrerend over "deze kleine korporaal, zwerver en mislukte kunstenaar" maar hij werd van diverse zijden onder druk gezet om Hitler tot Rijkskanselier te benoemen en gaf tenslotte toe. In die tijd kocht Hitler het chalet 'Haus Wachenfeld' (later de Berghof genoemd) op de Obersalzberg nabij Berchtesgaden: daar bouwde Adolf Hitler zijn tweede machtscentrum. De impact van zijn woonplaats op de Obersalzberg was enorm.
Hindenburg overleed in 1934. Vanaf toen verzwakte Hitler de rol van parlement en regering tot het punt dat hij dictatoriale macht had. In 1938 eigende Hitler zich tevens het opperbevel van de Duitse Wehrmacht toe. Hij verstevigde zijn positie verder met behulp van onder andere Heinrich Himmlers Gestapo en een goed georganiseerd propagandanetwerk, dat onder leiding stond van Joseph Goebbels. Naast propaganda zag Hitler terreur als een pilaar van de macht. Vanaf de oprichting van de partij tot aan de ondergang was geweld een veelgebruikt middel om oppositie de mond te snoeren. Waren de knokpartijen in het begin soms meer bedoeld om de krant te halen en tegenstanders te intimideren, later ging men over tot regelrechte moord op mensen die openlijk tegen Hitler en het nazisme in het geweer kwamen. Hitler vond het belangrijk ook de straat te beheersen.

Hij is niet echt democratisch aan de macht gekomen, maar toch wel soort van.

[Heftruck]

Oorspronkelijk geplaatst door La Chunga

Misschien nog kort even dit ...

Veel libertariërs maken een - hoe zou ik zeggen - rangschikking van rechten. Aan de top van die rangschikking staan de zogenaamde natuurlijke rechten van elk mens. Die rechten zijn onvervreemdbaar (lees: onaantastbaar zolang het gebruikmaken ervan geen aantasting v/d natuurlijke rechten voor anderen betekent). Natuurlijke rechten zijn bijvoorbeeld vrijheid en leven.

Pas dan komen politieke rechten en daar kan democratie in vervat zitten. Dit betekent meteen dat van democratie niet de hoogste legitimeit kan uitgaan. Een democratisch recht - en de democratie tout court - is ondergeschikt aan de natuurlijke rechten van elk mens.

Als dus binnen een democratische samenleving alle mensen behalve ikzelf besluiten dat ik bijvoorbeeld niet mag zeggen dat de Aarde rond is, dan bezit de democratische beslissing geen enkele legitimiteit.

Het is daarom essentieel dat een rechterlijke macht bestaat die absoluut onafhankelijk moet zijn én de harmoniserende factor van een samenleving. Het is aan de rechterlijke macht om de onvervreemdbare rechten van elk mens te garanderen ook tegen een democratische meerderheid.

Momenteel is het zo dat democratie als hoogste recht wordt opgeworpen zodat aantasting en uitholling van natuurlijke vrijheden van mensen orde van de dag zijn geworden. Deze aantasting en uitholling worden steeds goedgepraat door een ethisch argument op te werpen. Maar democratie en ethiek vormen samen een paradox omdat democratie steeds de onderwerping door een meerderheid van een minderheid impliceert.

De rechtstaat die de vrijheid en het leven van elk mens garandeert daarentegen kan zich - op basis van dit humaan uitgangspunt - wèl altijd beroepen op een ethisch argument.

Het is namelijk ethisch de vrijheid en het leven van elk mens te respecteren, ook al behoort die mens tot een democratische minderheid.

En indien die rechterlijke macht 100% consequent vasthoudt aan het vrijwaren van de natuurlijke rechten, is politieke democratie volstrekt nutteloos.