Medewerking weigeren aan het gerecht

[Xenophon]

Oorspronkelijk geplaatst door fabianen

Zwart op wit zo schuldig als het maar kan zijn.
Eén procedure fout en ze zijn al aan een volgende misdrijf bezig.
Hoe zwaarder je bezig bent met misdrijf hoe meer je kunt misdrijven in dit land!

Dat is het gevolg van de benoemingen van de incompetente vriendjes en advocaten.

Het gerecht dat te dom is om de wet na te leven...

Datgene dat ze de misdadigers verwijt...

[Bad Attila]

Oorspronkelijk geplaatst door Xenophon

Dat is het gevolg van de benoemingen van de incompetente vriendjes en advocaten.

Het gerecht dat te dom is om de wet na te leven...

Datgene dat ze de misdadigers verwijt...

Misschien is het anders gewoon zo dat de wet zodanig slecht gemaakt is, dat zij niet uitgevoerd kan worden, of dat zij op verschillende manieren kan worden geïnterpreteerd ...

[Xenophon]

Oorspronkelijk geplaatst door Bad Attila

Misschien is het anders gewoon zo dat de wet zodanig slecht gemaakt is, dat zij niet uitgevoerd kan worden, of dat zij op verschillende manieren kan worden geïnterpreteerd ...

Ik weet niet, als iemand beroep aantekend tegen een correctionele veroordeling, dan moet men hem binnen de vijftien dagen voor het beroepshof brengen. Dat is toch redelijk duidelijk? Hoe interpreteer je "binnen de vijftien dagen" zodat het buiten die vijftien dagen valt? Daar moet je toch wel bijzonder dom voor zijn, of is het woord dat we zoeken, "ter kwader trouw?"?

Een aantal zaken zijn inderdaad interpreteerbaar, zoals de wet op het voorarrest, die zegt dat de redelijke termijn niet overschreden mag worden, dat is vragen achter miserie. Zo zitten mensen dan jaren in voorarrest om daarna dan vrijgesproken te worden, dat is verre van redelijk. In Nederland staat daar een wettelijk vastgestelde termijn op.

En dan natuurlijk, ik deed altijd mijn best om procedurefouten zelf te veroorzaken. Zo tekende ik dan in de gevangenis al beroep aan tegen een uitspraak die nog moest vallen in een rechtzaak waar ik op weg naartoe was.

Als we dan van in de gevangenis vertrokken naar de raadkamer die over het voorarrest uitspraak doet zei ik tegen de cipier dat ik beroep aantekende. Die moest dan lachen want er was niet eens een uitspraak, ik vroeg dan altijd aan enkele medegevangenen of ze mijn beroepsverzoek gehoord hadden. Als die dan opmerkten dat ze getuige waren dan was die chef al minder aan het lachen.

Terugkomende van de raadkamer zweeg ik dan altijd stil als die chef vroeg of ik nu beroep wou aantekenen of niet. Ik had dit tenslotte al duidelijk gemaakt, als hij dan het papierwerk niet uitvoerde ging ik vrijuit.