Het etiket "(neo)liberaal" en wie het plakt.

[Marxmannetje]

Oorspronkelijk geplaatst door Lavox

Zucht ja, ik zou ook zuchten als ALLE arbeiders een eindbesluit moeten gaan nemen.

Arbeiders hebben nog steeds de keuze in de politiek te stappen of niet, lid te zijn van de partij of niet. Ik zal een gesprek tussen Marx en Bakoenin eens citeren voor jou:

Bakoenin: Universeel stemrecht van het hele volk om vertegenwoordigers en leiders van de staat te kiezen-dit is het laatste woord van de marxisten en van de democratische school. Het zijn leugens waarachter het despotisme van een regerende minderheid op de loer ligt; leugens des te gevaarlijker zijn doordat deze minderheid de uitdrukking lijkt te zijn van de zogenaamde volkswil

Marx: Onder de heerschappij van het collectief bezit verdwijnt de zogenaamde volkswil en maakt deze plaats voor de werkelijke wil van het collectief.

Bakoenin: Het resultaat is dat een geprivilegieerde minderheid de grote meerderheid van het volk regeert. Maar, zeggen de marxisten, deze minderheid bestaat uit arbeiders. Jazeker, maar het zijn ex-arbeiders die, zodra zij het volk vertegenwoordigen of er de leiders van worden, geen arbeiders meer zijn.

Marx: Net zo min als iemand die nu producent is ophoudt kapitalist te zijn wanneer hij lid wordt van de gemeenteraad.

Bakoenin: En vanuit de hoogte van het staatsbestel gaan ze neerkijken op de gewone wereld van de arbeiders. En dan vertegenwoordigen ze het volk niet meer maar alleen zichzelf en hun aanspraken op de heerschappij over het volk. Zij die hieraan twijfelen weten helemaal niets van de menselijke natuur.

Marx: Als de heer Bakoenin op de hoogte zou zijn van de positie van een leider in een arbeiderscollectief dan zou hij al zijn nachtmerries over autoriteit kunnen verdrijven. Hij had zich moeten afvragen: welke vorm kunnen administratieve functies hebben met de arbeidersstaat- als hij die zo zou willen noemen- als basis?

De tragedie van het marxisme is dat een eeuw nadat Marx deze woorden schreef onze ervaring met de arbeidersheerschappij in verschillende landen Bakoenins bezwaren ondersteunen en niet Marx' antwoorden. Marx vond dat het kapitalisme een verspillend, irrationeel stelsel was, een stelsel dat ons onder controle houdt terwijl het andersom zou moeten zijn. Dat inzicht blijft staan, maar we kunnen nu zien dat het creëren van een vrije en rechtvaardige maatschappij een moeilijkere taak is dan Marx heeft beseft.

Alle systemen hebben dus gefaald, inclusief het Marxisme. Onze job is nu om een nieuwe te creëren of de oude nieuw leven in te blazen. Van Ware Kapitalisten tot Ware Marxisten, van Ware Fascisten tot Ware Liberalen, zo kunnen zij zichzelf noemen, zouden ze nu de taak moeten hebben de diepe wonden van hun systeem schoon te moeten likken, zodat er een nieuwe discussie kan ontstaan, een nieuwe maatschappij, een nieuw mens!


EDIT: Erw, ik hoop dat het u niet stoort dat we hier ietwat off-topic bezig zijn.

[Erw]

Waarom zou ik?
Ik ben niet bang van meningen, ongeacht of ze al dan niet overeenstemmen met de mijne.
Ik ben enkel 'gestoord' door mensen niet zeggen wat ze denken, maar liegen met een motief. En die staan doorgaans, direct of indirect, op de betaalrol van Staat. Met afgepakt geld betaald.

Dit onderwerp gaat eigenlijk over zulke leugenaars.

Ik denk dat het probleem van op mening gebaseerde tegenstanders van vrije markt/echt liberalisme, is dat ze eigenlijk als uitgangspunt een bestaande toestand nemen.
Ze realiseren zich niet dat die bestaande toestand eigenlijk een gevolg is van eerdere wanpraktijken.
En zo maken ze de kapitale fout om mensen in te delen in "klassen", en op basis daarvan naar oplossingen te zoeken.
Dat die "klassen" er in de eerste plaats gekomen zijn door de polariserende werking van overheden (afpakken van geselecteerden, geven aan geselecteerden), beseffen ze niet.

Marx zei dat overheid mocht verdwijnen eenmaal 'zijn' systeem er was.
Wat hij over het hoofd zag (voor het ideologisch gemak of opzettelijk?) dat zijn 'systeem' een dwangmiddel, een overheid IS. En overheden hebben zo de kwalijke gewoonte om niet te willen verdwijnen. Ze zouden nog liever de hele economie in de soep laten draaien en wereldoorlogen veroorzaken, vooraleer ze iets doen aan hun eigen wanprestaties waarmee ze in de privé sector nooit aan de bak zouden komen.

[Lavox]

Oorspronkelijk geplaatst door Erw

Waarom zou ik?
Ik ben niet bang van meningen, ongeacht of ze al dan niet overeenstemmen met de mijne.
Ik ben enkel 'gestoord' door mensen niet zeggen wat ze denken, maar liegen met een motief. En die staan doorgaans, direct of indirect, op de betaalrol van Staat. Met afgepakt geld betaald.

Dit onderwerp gaat eigenlijk over zulke leugenaars.

Ik denk dat het probleem van op mening gebaseerde tegenstanders van vrije markt/echt liberalisme, is dat ze eigenlijk als uitgangspunt een bestaande toestand nemen.
Ze realiseren zich niet dat die bestaande toestand eigenlijk een gevolg is van eerdere wanpraktijken.
En zo maken ze de kapitale fout om mensen in te delen in "klassen", en op basis daarvan naar oplossingen te zoeken.
Dat die "klassen" er in de eerste plaats gekomen zijn door de polariserende werking van overheden (afpakken van geselecteerden, geven aan geselecteerden), beseffen ze niet.

Marx zei dat overheid mocht verdwijnen eenmaal 'zijn' systeem er was.
Wat hij over het hoofd zag (voor het ideologisch gemak of opzettelijk?) dat zijn 'systeem' een dwangmiddel, een overheid IS. En overheden hebben zo de kwalijke gewoonte om niet te willen verdwijnen. Ze zouden nog liever de hele economie in de soep laten draaien en wereldoorlogen veroorzaken, vooraleer ze iets doen aan hun eigen wanprestaties waarmee ze in de privé sector nooit aan de bak zouden komen.

Juist.

[Marxmannetje]

Oorspronkelijk geplaatst door Lavox

Juist.

Het communisme is een dwangsysteem... Hoe kan zij dwang opleggen als alle communes een eigen arbeidersraad hebben waar bijna alles democratisch wordt beslist (goed voorbeeld is de Communes De Paris)? Oh, en hij schreef ook dat een revolutie('goedschiks of kwaadschiks) de staat zou moeten omverwerpen, zoals gebeurde in de Franse en Russische revolutie.

[Lavox]

Oorspronkelijk geplaatst door Marxmannetje

Het communisme is een dwangsysteem... Hoe kan zij dwang opleggen als alle communes een eigen arbeidersraad hebben waar bijna alles democratisch wordt beslist (goed voorbeeld is de Communes De Paris)? Oh, en hij schreef ook dat een revolutie('goedschiks of kwaadschiks) de staat zou moeten omverwerpen, zoals gebeurde in de Franse en Russische revolutie.

Maar er moet toch eerst een sterke staat zijn om iets te veranderen aan het huidige systeem? Een communistische partij niet?

[Marxmannetje]

Oorspronkelijk geplaatst door Lavox

Maar er moet toch eerst een sterke staat zijn om iets te veranderen aan het huidige systeem? Een communistische partij niet?

Inderdaad. De stages zouden dan ook als volgt moeten verlopen om een communistische maatschappij te behalen:

-Kapitalisme op de rand van de maatschappij

-Revolutie die het kapitalisme verwerpt en een socialistische maatschappij vestigt (en hier loopt het mis)

-Uiteindelijke doel is een communistische maatschappij

Maar een partij is geen staat hè! De partij is er als partij, en niet als staat die het privéleven van het individu gaat censureren, onderdrukken of controleren.

[Lavox]

Oorspronkelijk geplaatst door Marxmannetje

Inderdaad. De stages zouden dan ook als volgt moeten verlopen om een communistische maatschappij te behalen:

-Kapitalisme op de rand van de maatschappij

-Revolutie die het kapitalisme verwerpt en een socialistische maatschappij vestigt (en hier loopt het mis)

-Uiteindelijke doel is een communistische maatschappij

Maar een partij is geen staat hè! De partij is er als partij, en niet als staat die het privéleven van het individu gaat censureren, onderdrukken of controleren.

Een partij is geen staat, maar er zou een tussenfase moeten zijn met wel een staat en een communistische partij. Alleen gaan zij de staat niet moedwillig laten verdwijnen.

[Marxmannetje]

Oorspronkelijk geplaatst door Lavox

Een partij is geen staat, maar er zou een tussenfase moeten zijn met wel een staat en een communistische partij. Alleen gaan zij de staat niet moedwillig laten verdwijnen.

Inderdaad. Maar het is te zien hoe we die socialistische maatschappij inrichten. Nemen we een nationaal-socialisme? Een sociaal-democratisch socialisme? Of een liberaal-socialisme?

Het is te zien welke er in slaagt om de weg naar een communistisch partij te bouwen.

Inderdaad. Macht corrumpeert. Maar hoe corrumpeert macht? Als de staat te veel macht krijgt. Hoe krijgt zij die macht? Door het volk achter zich te hebben. Het is de staat die het volk moet vrezen, dienen, verzorgen enz., en niet omgekeerd. Nooit omgekeerd!

[freelancer]

Oorspronkelijk geplaatst door Marxmannetje

*zucht* ik heb je al gezegd dat in een communistische maatschappij de arbeiders de leiding zullen nemen en democratisch over de commune zullen beslissen.

Je mag bezit toe-eigenen, zolang het niet ten koste is van anderen hun arbeid.

Ongelooflijk...
Probeer dat eerst eens met een duivenbond...

[Marxmannetje]

Oorspronkelijk geplaatst door freelancer

Ongelooflijk...
Probeer dat eerst eens met een duivenbond...

En toen daalde het niveau...

[Effect]

Oorspronkelijk geplaatst door Marxmannetje

En toen daalde het niveau...

Altijd met freelancer. Gewoon negeren.

EDIT: ondanks dat u ongelijk heeft, mag freelancer eens ophouden met trollen (of geband worden). Hij is vervelend voor eender welke discussie aangezien hij niet serieus kan zijn.

[-Jo-]

Oorspronkelijk geplaatst door Marxmannetje

En toen daalde het niveau...

Neen dat doet het (nog) niet, hij heeft gelijk. Het is één van de punten waar het volledig fout loopt met het marxistisch verhaal. Men heeft in diverse landen onder bestuur van KP's tijdens de Koude Oorlog geëxperimenteerd met de verwezenlijking hiervan, waarbij arbeiders zouden beslissen en besturen. het is compleet fout gelopen en telkens weer omdat onkunde + vriendjespolitiek de zaak om zeep hielpen. Marxisten hebben hier de tanden stuk gebeten op datgene waar alle humanisten de tanden op stuk bijten: menselijke ongelijkheid, die er voor zorgt dat machtsrelaties ontstaan (en nodig zijn!) alsook institutionaliseringen daarvan (hiërarchieën) die eveneens nodig zijn. Zonder leiding, zonder hiërarchie en gezag, zonder boven- en ondergeschikten werkt het niet en kan de mens niet in een ontwikkelde maatschappij leven en werken. Daarom ook dat alle marxistische experimenten steeds in de fase van de dictatuur bleven zitten en nooit konden doorstoten tot die staatsloze communistische maatschappij: omdat het gewoonweg onmogelijk is, een utopie is. Socialisme kan enkel slagen als het grenzen stelt (daar waar kapitalisme en liberalisme internationalistisch zijn), en waar een gezagsinstituut (de nationale overheid) de macht en de kracht heeft om beslissingen te nemen over dat nationale territorium + socialisme kan enkel slagen als het de menselijke diversiteit aanvaart alsook de gevolgen eruit. Marxisme maakt dit onmogelijk.

[AdrianHealey]

Oorspronkelijk geplaatst door Effect

U beseft dat u in een privaat onderwijs, of een met ongesubsidieerd inschrijvingsgeld, u nooit ofte nimmer een diploma had gehaald... Mijn ouders verdienen zeer goed maar zelfs zij zouden nooit 4 kinderen kunnen laten verder studeren. Gesubsidieerd onderwijs is dan ook broodnodig om ieder een kans te geven op een diploma (mits hard studeren, maar dat kost geen geld)

Het huidige onderwijs is inderdaad nutteloos in de praktijk, het toont aan dat je kan studeren, maar verder gebruikt niemand ooit dingen uit de les die hij/zij in die 3-6 jaar niet zelf had kunnen uitzoeken. De meeste jobs starten dan ook met een uitgebreide bedrijfsopleiding.

Ik snap niet hoe dat deze 2 paragrafen - die elkaar lijnrecht tegenspreken - door 1 en dezelfde persoon geschreven kunnen worden. Volgens mij begrijp je niet goed wat de implicaties van je tweede paragraaf zijn voor de stelling die je in de eerste paragraaf verdedigt.

Als je begrijpt dat formeel onderwijs helemaal niet nodig is, kunstmatig enorm wordt verhoogd zonder enige vorm van opbrengst (onthou je tweede paragraaf) dan begrijp je ook dat dreigementen in de zin van 'dan had je geen diploma gehad!' helemaal niet relevant zijn.

[Effect]

Oorspronkelijk geplaatst door AdrianHealey

Ik snap niet hoe dat deze 2 paragrafen - die elkaar lijnrecht tegenspreken - door 1 en dezelfde persoon geschreven kunnen worden. Volgens mij begrijp je niet goed wat de implicaties van je tweede paragraaf zijn voor de stelling die je in de eerste paragraaf verdedigt.

Als je begrijpt dat formeel onderwijs helemaal niet nodig is, kunstmatig enorm wordt verhoogd zonder enige vorm van opbrengst (onthou je tweede paragraaf) dan begrijp je ook dat dreigementen in de zin van 'dan had je geen diploma gehad!' helemaal niet relevant zijn.

U begrijpt niet wat ik bedoel... Een diploma is noodzakelijk omdat het bewijst dat je bepaalde kwaliteiten hebt. Aan de andere kant is het huidige systeem niet meer bedrijfsgericht genoeg. Een hervorming van het (hoger) onderwijs is dan ook absoluut noodzakelijk, maar dat doet niet af aan het feit dat een diploma bewijst waar je intelligentie gesitueerd is.

Beide paragrafen gaan dan ook over verschillende dingen.

For the lulz: ik had net hetzelfde gedacht over uw eerdere post, 2 paragrafen die elkaar lijnrecht tegenspreken... een student met "arme" ouders die tegen gesubsidieerd onderwijs argumenteert... kan het dommer?

[Marxmannetje]

Oorspronkelijk geplaatst door -Jo-

Neen dat doet het (nog) niet, hij heeft gelijk. Het is één van de punten waar het volledig fout loopt met het marxistisch verhaal. Men heeft in diverse landen onder bestuur van KP's tijdens de Koude Oorlog geëxperimenteerd met de verwezenlijking hiervan, waarbij arbeiders zouden beslissen en besturen. het is compleet fout gelopen en telkens weer omdat onkunde + vriendjespolitiek de zaak om zeep hielpen. Marxisten hebben hier de tanden stuk gebeten op datgene waar alle humanisten de tanden op stuk bijten: menselijke ongelijkheid, die er voor zorgt dat machtsrelaties ontstaan (en nodig zijn!) alsook institutionaliseringen daarvan (hiërarchieën) die eveneens nodig zijn. Zonder leiding, zonder hiërarchie en gezag, zonder boven- en ondergeschikten werkt het niet en kan de mens niet in een ontwikkelde maatschappij leven en werken. Daarom ook dat alle marxistische experimenten steeds in de fase van de dictatuur bleven zitten en nooit konden doorstoten tot die staatsloze communistische maatschappij: omdat het gewoonweg onmogelijk is, een utopie is. Socialisme kan enkel slagen als het grenzen stelt (daar waar kapitalisme en liberalisme internationalistisch zijn), en waar een gezagsinstituut (de nationale overheid) de macht en de kracht heeft om beslissingen te nemen over dat nationale territorium + socialisme kan enkel slagen als het de menselijke diversiteit aanvaart alsook de gevolgen eruit. Marxisme maakt dit onmogelijk.

Het argument dat de natuur van de mens niet past in een communistisch kader snap ik niet. Wat is de menselijke natuur? Als een kind een snoepje krijgt, zal hij er altijd meer en meer willen. Hij wilt dus zijn behoeften behoeften bevredigen. Maar hoe bevredigt hij die behoeften? Door producten, dus door materie. Hoe komt hij aan die producten? Door de arbeiders die het product hebben geproduceerd. De arbeider produceert dus ten voordele van het kind die telkens een snoepje wilt. En later als dat kind groot is, en een arbeider is, dus produceert, kan hij producten produceren om de behoeften van zijn kinderen te bevredigen.

Maar dit moeten niet enkel en alleen maar roerende goederen zijn. Ze kunnen ook vriendschap, liefde enz. zijn. En niet alle mensen willen macht, en niet alle mensen zijn egoïstisch. Mensen kunnen nog steeds delen, lenen, geven enz. En als dat daadwerkelijk de menselijke natuur is, egoïsme en honger naar macht, waarom is de mensheid er nog steeds? Zouden wie niet aan die principes ten onder zijn gegaan?

En stel je de volgende situatie voor: je bent in een huis met nog een paar mensen die je niet kent. Opeens breekt er een zo hevige brand uit dat je moet kiezen wie je redt: die vreemdelingen, of je bezit? Een normaal en goedhartig mens zou zeggen dat hij de vreemdelingen zal redden. En moest de mens van nature egoïstisch, bezittelijk en hebzuchtig zijn, dan zou diezelfde man zijn bezit gered hebben en de vreemdelingen achtergelaten hebben.

Het beeld en principe van God is ook zoiets. God is goed, God is de vader van alle mensen, God is de rechtvaardigheid enz. Maar eigenlijk is God een weerspiegeling van het innerlijke van de mens die iedereen gemeen heeft, dus zijn we allen daarin gelijk. Alleen is die bij de een merkbaarder dan bij de ander. We willen allemaal het beste voor elkaar, en een rechtvaardige samenleving enz. En daar streeft de een harder naar dan de ander.

Dus egoïsme en honger naar macht zit niet in de natuur van de mens, of elk mens.

[Marxmannetje]

Oorspronkelijk geplaatst door Albert Einstein (1949)

De mens is tegelijk een solitair wezen en een sociaal wezen. Als solitair wezen probeert hij zijn eigen bestaan en dat van diegenen die hem het meest nabij staan te beschermen, zijn persoonlijke behoeftes in te vullen en om zijn interne mogelijkheden te ontwikkelen. Als sociaal wezen zoekt de mens erkenning en affectie van zijn medemensen, om plezier uit te wisselen, om hen te troosten bij hun verdriet en om hun levensomstandigheden te verbeteren. Enkel het bestaan van deze gevarieerde en vaak tegenstrijdige elementen zorgt voor het speciale karakter van de mens en deze specifieke combinatie bepaalt de graad waarin een individu een intern evenwicht kan vinden en kan bijdragen aan de samenleving. Het is mogelijk dat de relatieve sterkte van deze twee elementen voornamelijk bepaald wordt op basis van afstamming. Maar de persoonlijkheid die uiteindelijk gevormd wordt, is in grote mate bepaald door de omgeving waarin een mens terechtkomt tijdens zijn ontwikkeling, door de structuur van de samenleving waarin hij opgroeit, door de tradities van die samenleving, door de waardering van bepaalde vormen van gedrag. Het abstracte concept "samenleving" betekent voor het individu de totale som van zijn directe en indirecte relaties met zijn medemensen en met de mensen van vorige generaties. Het individu kan op zichzelf denken, voelen, zaken nastreven en werken, maar hij is zodanig afhankelijk van de samenleving - in zijn fysieke, intellectuele en emotionele bestaan - dat het onmogelijk wordt om een beeld te vormen van de mens buiten het kader van de samenleving. Het is de 'samenleving' die de mens voorziet in voedsel, kleding, een huis, arbeidsgereedschap, taal, denkwijzen en de meeste inhoud van het denken; het leven van de mens wordt mogelijk door de arbeid en door de verwezenlijkingen van de vele miljoenen mensen in het verleden en het heden die allemaal verstopt zitten achter het kleine woordje "samenleving".

Het is dan ook evident dat de afhankelijkheid van een individu tegenover de samenleving een feit is dat niet kan afgeschaft worden - net zoals bij de mieren en de bijen. Maar daar waar het volledige levensproces van mieren en bijen tot in de kleinste details geregeld wordt strikte erfelijke instincten, is het sociaal patroon van intermenselijke relaties erg veranderlijk en vatbaar voor wijzigingen. Het geheugen, de capaciteit om nieuwe combinaties te maken, de gave van gesproken communicatie maken ontwikkelingen van de mens mogelijk die niet bepaald worden door biologische noden. Dergelijke ontwikkelingen komen tot uiting in tradities, instellingen en organisaties, in de literatuur, in wetenschappelijke en technische verwezenlijkingen, in kunst. Dit verklaart waarom in zekere zin de mens zijn leven kan beïnvloeden door zijn eigen gedrag en dat in dit proces bewust denken een rol kan spelen.

De mens verwerft bij zijn geboorte, door de erfelijkheid, een biologische basis die we moeten beschouwen als iets vaststaand en onveranderbaar. Daarin bevindt zich de natuurlijke drang die de menselijke soort karakteriseert. Daarbovenop verwerft de mens tijdens zijn leven een culturele basis die hij overneemt van de samenleving door communicatie en vele andere vormen van invloeden. Het is die culturele basis die met het verloop van de tijd aan verandering onderhevig is en in belangrijke mate de verhouding tussen een individu en de samenleving bepaalt. De moderne antropologie heeft ons door vergelijkend onderzoek van zogenaamd primitieve culturen, geleerd dat het sociaal gedrag van mensen enorm kan verschillen afhankelijk van de heersende culturele patronen en organisatievormen die de samenleving domineren. Het is hierop dat diegenen die het lot van de mens willen verbeteren, zich baseren: mensen zijn niet veroordeeld omwille van hun biologische afstamming tot het uitroeien van elkaar of om een wreed lot te ondergaan.

[Erw]

Oorspronkelijk geplaatst door -Jo-

menselijke ongelijkheid, die er voor zorgt dat machtsrelaties ontstaan (en nodig zijn!) alsook institutionaliseringen daarvan (hiërarchieën) die eveneens nodig zijn. Zonder leiding, zonder hiërarchie en gezag, zonder boven- en ondergeschikten werkt het niet en kan de mens niet in een ontwikkelde maatschappij leven en werken.

U verwart macht met competentie en zeggenschap over het eigen bezit...
Of doet u dit met opzet als excuus voor macht?

[Marxmannetje]

Hiërarchieën nemen de vrijheid van het individu af, ten voordele van degene die boven het individu staat. Maar degene die boven het individu staat, is zelf een individu, dat zelf zijn leven leidt, leeft en keert. Hiërarchieën ontnemen deze drie principes van het individu die onder het andere individu staat.

[Effect]

Oorspronkelijk geplaatst door Marxmannetje

Hiërarchieën nemen de vrijheid van het individu af, ten voordele van degene die boven het individu staat. Maar degene die boven het individu staat, is zelf een individu, dat zelf zijn leven leidt, leeft en keert. Hiërarchieën ontnemen deze drie principes van het individu die onder het andere individu staat.

Hiërarchie is wel nodig om op een gegeven moment beslissingen te nemen. Iemand zal knopen moeten doorhakken. Doorgaans is dat de persoon met het meeste inzicht en die wordt dan (idealiter) bedrijfsleider, politieker, of op kleinere schaal voortrekker van zijn vriendengroep.

Wanneer die "macht" goed gebruikt wordt is dit ten voordele van de hele groep. Een bedrijf dat goed gerund wordt heeft:
- een goede verkoop
bijgevolg:
- mooi dividend voor de aandeelhouders
- premies voor managers
- ruimte voor loonsverhoging van personeel

Win-win-win.

Aan de andere kant gaat een bedrijf dat slecht gerund wordt onherroepelijk overkop. De aandeelhouders en managers nemen de grootste klap op (dit beseft u niet denk ik) terwijl de arbeiders bij een ander bedrijf zo aan de slag kunnen.

[Erw]

Oorspronkelijk geplaatst door Marxmannetje

Het communisme is een dwangsysteem... Hoe kan zij dwang opleggen als alle communes een eigen arbeidersraad hebben waar bijna alles democratisch wordt beslist (goed voorbeeld is de Communes De Paris)? Oh, en hij schreef ook dat een revolutie('goedschiks of kwaadschiks) de staat zou moeten omverwerpen, zoals gebeurde in de Franse en Russische revolutie.

Zelfs hetgeen we "ware democratie" noemen is "slechter" dan een vrije markt, omdat de slechtst presterende evenveel te zeggen heeft als de best presterende, waarbij prestatie wordt 'afgemeten' door medemensen (klanten).

Eigenlijk is een vrije markt een ware democratie.
De mensen hebben een steminvloed die evenredig is met de eigen prestatie.
En die eigen prestatie is op haar beurt gefundeerd op vrije keuzes van degenen die je prestatie kochten. Je kunt dit vergelijken met het mandateren in een democratie. Het enige verschil is dat het geen macht is maar reputatie. Mensen zijn geneigd advies te volgen van diegenen die een goede reputatie hebben.

Niettemin, de bestuursvorm van ware democratie kan werken, om een numerieke reden: het is gemakkelijker om ongemerkt te pikken van veel mensen dan van weinig mensen. Daarom is het gedupeerde bevolkingsdeel doorgaans de meerderheid, wat dus corrigerend is. Maar het kan nog beter: een vrije markt.