Moeder pest autistische zoon de gevangenis in voor erfenis

[Mambo]

Ik vraag me soms af waarom een autist zoveel bevestiging nodig heeft van zijn autisme.

[Aligator]

Oorspronkelijk geplaatst door Nietzsche

Iemand met een gemiddelde intelligentie, mag best arrogant doen tegen/over zwakzinnige.

Is iemand met een gemiddelde intelligentie wel geschikt om erover te beslissen of een bepaalde persoon inderdaad zwakzinnig is ? Wat is " zwakzinnig zijn " voor jou ? Waaruit maak je dat op ?

[Marie van de koster]

Ik vind het eigenlijk een beetje raar dat Boadicea dit probleem gepost heeft en nu helemaal niets meer van zich laat horen. Geen reacties op de commentaren, geen antwoorden op de vragen

[Boadicea]

Oorspronkelijk geplaatst door Mambo

Ik vraag me soms af waarom een autist zoveel bevestiging nodig heeft van zijn autisme.

Dat vraag ik me ook af. Het gaat hier om iemand die normaal begaafd is, sociaal ingesteld, maar gewoon heel onzeker, omdat er ooit een dokter een label op geplakt heeft, dat zijn ouders en vooral zijn moeder nooit hebben kunnen verkroppen.

Mijn vriend kan perfect normaal functioneren, maar doordat hij als zeer lichte vorm van Asperger gediagnostiseerd is door de zoveelste specialist waar ze bij te raden ging, is hij voor 33% invalide verklaard en geloofd zijn moeder dat hij dus NIETS zelf kan en tegen zichzelf beschermd moet worden.

Feit is dat hij door verschillende dokters onderzocht is sinds zijn jeugd. De meeste specialisten vonden niets en geloven dat hij zelfstandig kan functioneren, maar het is 1 bepaalde dokter die hem autistisch, karakter gestoord en ga zo verder verklaard. Het valt anderzijds wel op dat die dokter enkel naar de moeder luistert en nooit naar zijn patiënt.

Niemand van onze vriendenkring vindt dat er iets abnormaal is aan mijn vriend, buiten het feit dat hij erg onzeker is en veel bevestiging vraagt, omdat hij als kind zwaar mishandelt is geweest, door ouders die er eerst alles aan gedaan hebben om hem invalide te krijgen en daarna alles om zijn persoonlijkheid te breken, omdat hij zogezegd invalide is.

Nooit hebben zijn ouders in hem geloofd. Zijn moeder geloofd nog steeds niet in hem. Volgens haar is een autist gewoon een psychopaat en een gevaar voor de maatschappij, omdat deze mensen volgens haar geen gevoelens hebben zoals wij.

Het heeft geen zin haar duidelijk te make dat autisme niets met psychopathisch gedrag te maken heeft. Ik heb het haar met hand en tand willen uitleggen, maar daarom maakt ze mij ook zwart. Ik ben volgens haar ook gek, net als mijn moeder, net als iedereen die het niet met haar eens is.

Zelf ben ik geen expert, maar ik stel me dus vragen bij mensen die iedereen gek en labiel vinden, maar zelf bij het minste naar de fles grijpen en dan zo hysterisch kunnen worden, dat een klap soms de enige optie is om ze kalm te krijgen.

Dat is dus de ware toestand van zijn moeder. Ik heb de flessen er ook zien liggen. Ik heb ze ook al stomdronken geweten, maar het feit dat mijn vriend en ik graag uitgaan en iets gaan drinken, maakt ons volgens haar alcoholisten, die moeten beschermd worden.

1) wij grijpen niet naar de fles omdat er ons iets dwars zit

2) wij gaan uit voor de gezelligheid en zijn zelden zat

Maar daar heeft ze dus ook geen oren naar. Ze wil mijn vriend opsluiten en niets laten uitgeven. Ze zit zo op het geld, dat ze niet kan verdragen dat hij dan een film gaat huren, als hij binnen moet blijven en zo verder.

Dus ik vraag me nog steeds af of het inderdaad nodig is altijd mensen op hun fouten te wijzen, als je het niet kan verdragen dat iemand het bij jou doet.

[Boadicea]

Oorspronkelijk geplaatst door Marie van de koster

Ik vind het eigenlijk een beetje raar dat Boadicea dit probleem gepost heeft en nu helemaal niets meer van zich laat horen. Geen reacties op de commentaren, geen antwoorden op de vragen

Eventjes te druk gehad om dit forum te volgen. Maar ben er nog wel.

[Eigenzinnig]

Oorspronkelijk geplaatst door Boadicea

Eventjes te druk gehad om dit forum te volgen. Maar ben er nog wel.

graag even een antwoord op de vraag of hij/jullie meerderjarig zijn..
Indien ja is de vraag waarom jullie niet zelfstandig zijn gaan wonen,afstand is de beste remidie tegen opdringerige/irritante famillie

[Boadicea]

Oorspronkelijk geplaatst door E. Gidius

Ik denk niet dat autisme erfelijk is, wel dat het geproduceerd wordt door de opvoeding, maar dat terzijde.

Als je uitsluitend afgaat op de beschrijving in de openingspost, kan je niet anders dan besluiten dat de moeder in elk geval een borderline-geval is, misschien een psychopaat.

Overigens ging mijn opmerking over psychopaten in het algemeen, niet over dit geval.

Ik spreek me niet uit over mijn schoonmoeder. Van mij mag ze gerust meedoen aan deze discussie hier, maar het probleem is dat ze dat nooit zal doen. Ze wil enkel spreken met mensen die haar gelijk geven. Al de rest hoort volgens haar in de psychiatrie.

Wat ik heel kwetsend vind, is dat ze autisten per definitie als psychopaten bestempeld, omdat die zogezegd geen gevoelens hebben volgens haar. In geval van mijn vriend klopt dat helemaal niet.

Ik ben er ooit zelf bij geweest toen hij zijn moeder sloeg en ik keur het niet goed, maar wil wel opmerken dat de moeder op dat moment zwaar hysterisch begon te doen en niet te kalmeren viel.

Ze heeft mij ook al aangevallen en ik beken dat ze me teveel wordt. Ik wil wel luisteren, maar ze doet niets liever dan haar zoon tegenover mij belasteren en twist zaaien in de relatie, moest ik niet beter weten.

Ze doet ook niet liever dan mijn moeder lastig vallen met haar opmerkingen, maar die heeft er ook genoeg van en steunt mijn vriend ook. Ze moet van zijn moeder ook niets hebben en wenst ze onder geen beding te ontmoeten.

[Boadicea]

Oorspronkelijk geplaatst door Eigenzinnig

graag even een antwoord op de vraag of hij/jullie meerderjarig zijn..
Indien ja is de vraag waarom jullie niet zelfstandig zijn gaan wonen,afstand is de beste remidie tegen opdringerige/irritante famillie

Ja, we zijn beide meerderjarig. Mijn vriend is momenteel zijn erfenis aan het investeren in een eigen appartement, dicht bij mij, gezien het mijne echt te klein is voor twee personen en ver genoeg van zijn moeder.

Het zint haar niet, maar dat is haar probleem.

[Xenophon]

Oorspronkelijk geplaatst door Boadicea

Dat vraag ik me ook af. Het gaat hier om iemand die normaal begaafd is, sociaal ingesteld, maar gewoon heel onzeker, omdat er ooit een dokter een label op geplakt heeft, dat zijn ouders en vooral zijn moeder nooit hebben kunnen verkroppen.

Mijn vriend kan perfect normaal functioneren, maar doordat hij als zeer lichte vorm van Asperger gediagnostiseerd is door de zoveelste specialist waar ze bij te raden ging, is hij voor 33% invalide verklaard en geloofd zijn moeder dat hij dus NIETS zelf kan en tegen zichzelf beschermd moet worden.

Feit is dat hij door verschillende dokters onderzocht is sinds zijn jeugd. De meeste specialisten vonden niets en geloven dat hij zelfstandig kan functioneren, maar het is 1 bepaalde dokter die hem autistisch, karakter gestoord en ga zo verder verklaard. Het valt anderzijds wel op dat die dokter enkel naar de moeder luistert en nooit naar zijn patiënt.

Niemand van onze vriendenkring vindt dat er iets abnormaal is aan mijn vriend, buiten het feit dat hij erg onzeker is en veel bevestiging vraagt, omdat hij als kind zwaar mishandelt is geweest, door ouders die er eerst alles aan gedaan hebben om hem invalide te krijgen en daarna alles om zijn persoonlijkheid te breken, omdat hij zogezegd invalide is.

Nooit hebben zijn ouders in hem geloofd. Zijn moeder geloofd nog steeds niet in hem. Volgens haar is een autist gewoon een psychopaat en een gevaar voor de maatschappij, omdat deze mensen volgens haar geen gevoelens hebben zoals wij.

Het heeft geen zin haar duidelijk te make dat autisme niets met psychopathisch gedrag te maken heeft. Ik heb het haar met hand en tand willen uitleggen, maar daarom maakt ze mij ook zwart. Ik ben volgens haar ook gek, net als mijn moeder, net als iedereen die het niet met haar eens is.

Zelf ben ik geen expert, maar ik stel me dus vragen bij mensen die iedereen gek en labiel vinden, maar zelf bij het minste naar de fles grijpen en dan zo hysterisch kunnen worden, dat een klap soms de enige optie is om ze kalm te krijgen.

Dat is dus de ware toestand van zijn moeder. Ik heb de flessen er ook zien liggen. Ik heb ze ook al stomdronken geweten, maar het feit dat mijn vriend en ik graag uitgaan en iets gaan drinken, maakt ons volgens haar alcoholisten, die moeten beschermd worden.

1) wij grijpen niet naar de fles omdat er ons iets dwars zit

2) wij gaan uit voor de gezelligheid en zijn zelden zat

Maar daar heeft ze dus ook geen oren naar. Ze wil mijn vriend opsluiten en niets laten uitgeven. Ze zit zo op het geld, dat ze niet kan verdragen dat hij dan een film gaat huren, als hij binnen moet blijven en zo verder.

Dus ik vraag me nog steeds af of het inderdaad nodig is altijd mensen op hun fouten te wijzen, als je het niet kan verdragen dat iemand het bij jou doet.

Aan wat werd dan afgeleid dat hij het syndroom van asperger heeft?

Want het is het een of het ander, als hij Asperger heeft kan hij niet volledig zelfstandig functioneren volgens mij - ik ben zelf ook Asperger.

[1207]

Oorspronkelijk geplaatst door Boadicea

Ja, we zijn beide meerderjarig. Mijn vriend is momenteel zijn erfenis aan het investeren in een eigen appartement, dicht bij mij, gezien het mijne echt te klein is voor twee personen en ver genoeg van zijn moeder.

Het zint haar niet, maar dat is haar probleem.

in dat geval kun je heel makkelijk alle contact verbreken (zonder een haar een millimeter ruimte te geven)
zoekt ze contact ONMIDDELIJK klacht indienen (stalking).
hoe meer pv's hoe meer bescherming
hetzlefde gaat op voor jouw moeder.

juridisch heeft je schoonmoeder tenslotte geen poot om op te staan.

[Mambo]

Oorspronkelijk geplaatst door Boadicea

Dat vraag ik me ook af. Het gaat hier om iemand die normaal begaafd is, sociaal ingesteld, maar gewoon heel onzeker, omdat er ooit een dokter een label op geplakt heeft, dat zijn ouders en vooral zijn moeder nooit hebben kunnen verkroppen.

Mijn vriend kan perfect normaal functioneren, maar doordat hij als zeer lichte vorm van Asperger gediagnostiseerd is door de zoveelste specialist waar ze bij te raden ging, is hij voor 33% invalide verklaard en geloofd zijn moeder dat hij dus NIETS zelf kan en tegen zichzelf beschermd moet worden.

Feit is dat hij door verschillende dokters onderzocht is sinds zijn jeugd. De meeste specialisten vonden niets en geloven dat hij zelfstandig kan functioneren, maar het is 1 bepaalde dokter die hem autistisch, karakter gestoord en ga zo verder verklaard. Het valt anderzijds wel op dat die dokter enkel naar de moeder luistert en nooit naar zijn patiënt.

Niemand van onze vriendenkring vindt dat er iets abnormaal is aan mijn vriend, buiten het feit dat hij erg onzeker is en veel bevestiging vraagt, omdat hij als kind zwaar mishandelt is geweest, door ouders die er eerst alles aan gedaan hebben om hem invalide te krijgen en daarna alles om zijn persoonlijkheid te breken, omdat hij zogezegd invalide is.

Nooit hebben zijn ouders in hem geloofd. Zijn moeder geloofd nog steeds niet in hem. Volgens haar is een autist gewoon een psychopaat en een gevaar voor de maatschappij, omdat deze mensen volgens haar geen gevoelens hebben zoals wij.

Het heeft geen zin haar duidelijk te make dat autisme niets met psychopathisch gedrag te maken heeft. Ik heb het haar met hand en tand willen uitleggen, maar daarom maakt ze mij ook zwart. Ik ben volgens haar ook gek, net als mijn moeder, net als iedereen die het niet met haar eens is.

Zelf ben ik geen expert, maar ik stel me dus vragen bij mensen die iedereen gek en labiel vinden, maar zelf bij het minste naar de fles grijpen en dan zo hysterisch kunnen worden, dat een klap soms de enige optie is om ze kalm te krijgen.

Dat is dus de ware toestand van zijn moeder. Ik heb de flessen er ook zien liggen. Ik heb ze ook al stomdronken geweten, maar het feit dat mijn vriend en ik graag uitgaan en iets gaan drinken, maakt ons volgens haar alcoholisten, die moeten beschermd worden.

1) wij grijpen niet naar de fles omdat er ons iets dwars zit

2) wij gaan uit voor de gezelligheid en zijn zelden zat

Maar daar heeft ze dus ook geen oren naar. Ze wil mijn vriend opsluiten en niets laten uitgeven. Ze zit zo op het geld, dat ze niet kan verdragen dat hij dan een film gaat huren, als hij binnen moet blijven en zo verder.

Dus ik vraag me nog steeds af of het inderdaad nodig is altijd mensen op hun fouten te wijzen, als je het niet kan verdragen dat iemand het bij jou doet.

Het is bij bepaalde mensen (gezinnen) nogal in de mode om hun kinderen ofwel hoogbegaafd ofwel zwakbegaafd te laten verklaren door één of andere specialist. Kinderen die een bepaalde lage intelligentie hebben bv of andere vorm van "aandoening" komen dikwijls in aanmerking voor wat financiele voordeeltjes zoals kindergeld en wat hogere aftrek van de belastingen of zo van dien aard allemaal.
In realiteit zijn dat dikwijls kinderen die niks mankeren dat een ander ook al niet mankeert. Het is alleen bevestigd door de zoveelste dokter die dat wil bevestigen. Dus het is officieel.
Nu dat is allemaal 99% larie en apekool hoor.

Maar ja goed tegen iemand die volhard in zijn boosheid is niet veel tegen te doen, tenzij het laten rusten wat kan rusten.

Het ergste dat je kan doen is tegenspreken. Dat is water op het vuur gooien.

He beste dat je kan doen als er al eens tijd en gelegenheid is dat is hun gelijk geven, waar ze dan van verschieten dat ze gelijk krijgen en hun boosheid wegvalt omdat ze eindelijk gelijk gekregen hebben.
Vandaar uit kan je dan zachtjes aan dat "gelijk" een beetje vorm beginnen geven.

Nu ja het is een moeder. Ze heeft zorgen. Ze drinkt allicht een beetje teveel en daar zit allicht een depressie of zorgen achter alweer. Of een slechte gewoonte gewoon.

Ik zou dat kalmpjes aan masseren.

[Boadicea]

Oorspronkelijk geplaatst door Aligator

Hier hebben we dus blijkbaar het geval van een autist met een psychopatische moeder, die hem wil kapot maken...Toch volgens de vriendin van de autist. Nu nog zien wat die moeder zegt.

Mijn schoonmoeder beweert heel de tijd dat ik enkel op zijn geld uit ben, terwijl ik duidelijk kan bewijzen dat het niet zo is. Volgens haar ben ik gek, omdat ik geen auto kan rijden en moet ik mijn ouders maar afslachten, omdat zij ook geen rijbewijs hadden.

Ja, ik moest volgens haar mijn ouders "afslachten", met die woorden, omdat ze me niet hadden leren autorijden het zelf niet konden. Dat zij me eens in een woede-aanval bijna moedwillig omvergereden heeft, zullen we maar even vergeten. Ik heb er geen bewijzen van, maar kreeg wel de schrik van mijn leven.

Enfin, verder ben ik de dikzak die niet in het plaatje past, volledig gestoord en ga zo verder.

Alleen: ze belt je op om je de huid vol te schelden, ze stalkte me ook op mijn werk en ik ben mede dankzij deze feiten, ontslagen en werkloos, waardoor ze me nog erger haat.

Ik ben ook marginaal omdat ik van Antwerpen ben, volgens mevrouw uit het sjieke landhuis, dat ze samen met haar overleden man heeft gebouwd.

Maar ze zegt het graag in hysterische dronken buien onder vier ogen. Als er volk bij is, ontkent ze alles altijd met klem. Het enige wat ik leuk zou vinden, is dat ze haar verontschuldigingen aan zou bieden en iets zou doen aan haar drankmisbruik. Alleen ontkent ze dat ook.

[Diego Raga]

Het lijkt me dat een verzoening niet echt tot de mogelijkheden behoort.
Dan zou ik doen zoals 1207 hierboven voorstelde, nl elke keer dat ze aan jouw deur of die van je vriend staat de flikken bellen, keer op keer, en zeggen dat ze jullie alle dagen stalkt, zelfs al is dat niet zo.
Steek desnoods een (vingerafdrukvrij) keukenmes of een pakje rattenvergif in haar jaszak of sjakosch als ze het niet ziet.
Als dit uitkomt als de flikken bij jullie zijn en dit dan ooit voor de rechtbank komt, krijgt ze mss zelfs een bezoekverbod.

Niet echt een fijn vb, maar soms moet je het vuil spelen tegen dat soort mensen, om jezelf nog een leven te gunnen.
In elk geval nog veel succes met jullie relatie.

[Boadicea]

Oorspronkelijk geplaatst door Xenophon

Aan wat werd dan afgeleid dat hij het syndroom van asperger heeft?

Want het is het een of het ander, als hij Asperger heeft kan hij niet volledig zelfstandig functioneren volgens mij - ik ben zelf ook Asperger.

Ik heb ook geen idee waaruit het afgeleid is. Volgens dezelfde neuropsychiater die de diagnose stelde, is hij ook narcistisch, terwijl mijn ex een echte narcist was en ik mijn vriend hier compleet niet in herken. Alleen geef ik ook eerlijk toe dat die neuropsychiater ook geen al te beste reputatie heeft en gezien zijn manier van handelen, ook door veel mensen voor gek versleten wordt.

Mijn vriend zou een atypische asperger moeten zijn. Volgen wie nog volgen kan. Er zijn veel hulpverleners die vinden dat hij wel zelfstandig kan leven. Enkel degene die altijd de piste van zijn moeder volgen, schrijven hem alle kwalen van de wereld toe.

Zijn moeder zit altijd over geld te klagen, maar stopt hem ondertussen ook vol met medicatie, waarvan ik twijfel of ze hem werkelijk helpen. Zijn moeder belt de psychiater en de voorschriftjes zitten in de brievenbus. Erg ethisch wordt er niet gehandeld en het ziekenhuis heeft ook geen goede reputatie.

Ik zou mijn vriend liever door een andere expert willen laten onderzoeken, temeer omdat hij ook ernstige complicaties krijgt van zijn medicatie en de dokter die ze voorschrijft aan de hand van de verhalen van zijn moeder, er geen oren naar heeft, maar liever nog bijschrijft.

Ze stoppen hem al jaar en dag vol met allerlei medicijnen, maar resultaat heeft het niet, omdat in mijn ogen de oorzaak van het probleem niet aangepakt wordt.

Zelf twijfel ik aan de diagnose, omdat ik inderdaad geen typische Asperger symptomen zie, al let ik er extra op. Ik zie alleen een jongeman zonder eigenwaarde, die al heel zijn leven door beide ouders mishandelt is geweest, hierdoor een heel laag zelfbeeld heeft, waardoor hij inderdaad sociaal opvalt, heel zijn schoolcarrière het mikpunt van spot geweest is en op den duur de teleurstellingen nog moeilijk verwerkt krijgt.

Dat er iets mis kan zijn, sluit ik niet uit, maar ik kijk eerder naar het feit dat hij zwaar zuurstoftekort gehad heeft bij zijn geboorte en donkerblauw zag. Nog iets dat zijn ouders hem kwalijk nemen.

Zijn ouders namen het hem dus al heel zijn leven kwalijk dat hij "niet normaal" was, of in mijn ogen, dat hij gewoon niet voldeed aan hun verwachtingen. Nooit is er naar zijn mogelijkheden gekeken, maar wel altijd naar zijn beperkingen.

En toen de diagnose Asperger viel, kreeg hij meteen rake klappen. Toen hij zogezegd narcistische persoonlijkheid had, dreef zijn moeder meteen de spot met hem.

Mijn vriend kan hoogdravend overkomen, maar eigenlijk is dat omdat hij gewoon heel onzeker is en niet meer in zichzelf gelooft. Ik zie meer problemen met zijn zelfbeeld, dat in mijn ogen gevormd is door het feit dat hij nooit liefde heeft gekend en opgegroeid is in een gewelddadig gezin, dat aaneen plakte van de drank en drugs.

Zijn vader sloeg zijn moeder ook regelmatig en beweerde dat dit de enige manier was om haar iets duidelijk te maken. Voor hem was ze ook maar een velletje papier.

Dus dat is de manier waarop hij opgegroeid is. Ik herken veel van mezelf in de situatie. Ik heb ook een zwaar verleden, maar heb me daar overheen leren zetten.

Mijn visie is dat ik zoveel pistes heb om het gedrag van mijn vriend te verklaren, mede dankzij mijn eigen verleden, dat ik niet zeker ben of de diagnose echt juist moet zijn. Soms heb ik het gevoel dat men er van uitgaat en hem behandelt als een autist, wat dus compleet geen resultaat heeft, omdat de diagnose misschien wel eens niet kan kloppen.

Ik heb ooit een geval geweten waarin een bekend kinderpsychiater een puberjongen ten onrechte schizofreen verklaard heeft. Geen enkele behandeling hielp en pas een hele tijd later kwam de ware toedracht van het probleem naar boven.

Ik ben dus geen psychiater, maar heb wel aan cursussen psychologie en sociologie verslonden om echt mijn twijfels te hebben bij de behandeling van mijn vriend.

[Boadicea]

Oorspronkelijk geplaatst door Marie van de koster

@ Boadicea
Sommige moeders kunnen hun kinderen zeer zwaar beïnvloeden. Als die kinderen door omstandigheden zoals hier de lichte vorm van autisme eerder zwak in hun schoenen staan, kan dat falikant aflopen. Daarom moet het kind zo vlug mogelijk weg bij de moeder.
Ik zeg wel "het kind" maar ik veronderstel dat we het hier over een jong-volwassene hebben en dus moet die toch in staat zijn om te verhuizen, zeker als hij bij u kan komen inwonen. De band met zijn moeder moet verbroken worden.
Wat vervelende telefoontjes (indien die er zijn) betreft, ik heb daar een truc voor gevonden toen ik nog maar kort van mijn ex was. Die belde me toen ook regelmatig op meestal dronken. Inhaken haalt niet veel uit, ze bellen gewoon terug. Dus als u hoort dat de moeder aan de lijn is en verwijten begint te maken, antwoord één keertje zo neutraal mogelijk zodat ze weet dat er iemand is, maar laat dan die telefoon liggen, ga rustig een eind verderop TV kijken of lezen en laat haar maar razen. Na een tijdje worden de bellers gewaar dat ze geen antwoord krijgen, weten ze niet of er iets aan de lijn is of niet en hebben geen idee hoe lang ze al in het luchtledige praten. D�*t worden ze vlug beu!

Voor de telefoontjes heb ik een simpele oplossing gevonden: haar nummer blokkeren in mijn gsm.

Mijn moeder hangt gewoon op, als ze haar belt en te hard begint te zagen, of laat ze inderdaad wat klagen in het luchtledige.

Ze heeft dat blijkbaar door en stuurt nu smsjes die als een soort van tekst worden voorgelezen naar mijn moeder haar vaste lijn.

[Boadicea]

Oorspronkelijk geplaatst door Aligator

Je zou ook wat ze zegt kunnen opnemen. Als daar dan beledigingen, bedreigingen en dergelijke in voorkomen, kan je dat altijd eens aan de politie laten horen. Niet dat die daar direct iets aan zullen gaan doen, maar de situatie is dan wel gekend, en dat kan van pas komen, als het ooit , later, tot aan de rechtbank geraakt, als de situatie nog verslechtert...

Hebben we al overwogen, maar dat zou illegaal bewijsmateriaal moeten zijn en ze is ook niet zo stom.

[Xenophon]

Oorspronkelijk geplaatst door Boadicea

Ik heb ook geen idee waaruit het afgeleid is. Volgens dezelfde neuropsychiater die de diagnose stelde, is hij ook narcistisch, terwijl mijn ex een echte narcist was en ik mijn vriend hier compleet niet in herken. Alleen geef ik ook eerlijk toe dat die neuropsychiater ook geen al te beste reputatie heeft en gezien zijn manier van handelen, ook door veel mensen voor gek versleten wordt.

Mijn vriend zou een atypische asperger moeten zijn. Volgen wie nog volgen kan. Er zijn veel hulpverleners die vinden dat hij wel zelfstandig kan leven. Enkel degene die altijd de piste van zijn moeder volgen, schrijven hem alle kwalen van de wereld toe.

Zijn moeder zit altijd over geld te klagen, maar stopt hem ondertussen ook vol met medicatie, waarvan ik twijfel of ze hem werkelijk helpen. Zijn moeder belt de psychiater en de voorschriftjes zitten in de brievenbus. Erg ethisch wordt er niet gehandeld en het ziekenhuis heeft ook geen goede reputatie.

Ik zou mijn vriend liever door een andere expert willen laten onderzoeken, temeer omdat hij ook ernstige complicaties krijgt van zijn medicatie en de dokter die ze voorschrijft aan de hand van de verhalen van zijn moeder, er geen oren naar heeft, maar liever nog bijschrijft.

Ze stoppen hem al jaar en dag vol met allerlei medicijnen, maar resultaat heeft het niet, omdat in mijn ogen de oorzaak van het probleem niet aangepakt wordt.

Zelf twijfel ik aan de diagnose, omdat ik inderdaad geen typische Asperger symptomen zie, al let ik er extra op. Ik zie alleen een jongeman zonder eigenwaarde, die al heel zijn leven door beide ouders mishandelt is geweest, hierdoor een heel laag zelfbeeld heeft, waardoor hij inderdaad sociaal opvalt, heel zijn schoolcarrière het mikpunt van spot geweest is en op den duur de teleurstellingen nog moeilijk verwerkt krijgt.

Dat er iets mis kan zijn, sluit ik niet uit, maar ik kijk eerder naar het feit dat hij zwaar zuurstoftekort gehad heeft bij zijn geboorte en donkerblauw zag. Nog iets dat zijn ouders hem kwalijk nemen.

Zijn ouders namen het hem dus al heel zijn leven kwalijk dat hij "niet normaal" was, of in mijn ogen, dat hij gewoon niet voldeed aan hun verwachtingen. Nooit is er naar zijn mogelijkheden gekeken, maar wel altijd naar zijn beperkingen.

En toen de diagnose Asperger viel, kreeg hij meteen rake klappen. Toen hij zogezegd narcistische persoonlijkheid had, dreef zijn moeder meteen de spot met hem.

Mijn vriend kan hoogdravend overkomen, maar eigenlijk is dat omdat hij gewoon heel onzeker is en niet meer in zichzelf gelooft. Ik zie meer problemen met zijn zelfbeeld, dat in mijn ogen gevormd is door het feit dat hij nooit liefde heeft gekend en opgegroeid is in een gewelddadig gezin, dat aaneen plakte van de drank en drugs.

Zijn vader sloeg zijn moeder ook regelmatig en beweerde dat dit de enige manier was om haar iets duidelijk te maken. Voor hem was ze ook maar een velletje papier.

Dus dat is de manier waarop hij opgegroeid is. Ik herken veel van mezelf in de situatie. Ik heb ook een zwaar verleden, maar heb me daar overheen leren zetten.

Mijn visie is dat ik zoveel pistes heb om het gedrag van mijn vriend te verklaren, mede dankzij mijn eigen verleden, dat ik niet zeker ben of de diagnose echt juist moet zijn. Soms heb ik het gevoel dat men er van uitgaat en hem behandelt als een autist, wat dus compleet geen resultaat heeft, omdat de diagnose misschien wel eens niet kan kloppen.

Ik heb ooit een geval geweten waarin een bekend kinderpsychiater een puberjongen ten onrechte schizofreen verklaard heeft. Geen enkele behandeling hielp en pas een hele tijd later kwam de ware toedracht van het probleem naar boven.

Ik ben dus geen psychiater, maar heb wel aan cursussen psychologie en sociologie verslonden om echt mijn twijfels te hebben bij de behandeling van mijn vriend.

Ik ben ook geen psychiater maar ik ben wel een Asperger, en ik moet zeggen, dat ik helemaal niets herken uit wat je verteld over hem.
Zo weet ik bijvoorbeeld nooit waar ik ben, ik ken nergens de weg tenzij ik - door de jaren heen, visuele herkenningspunten kan inschatten. Ik kan drie maand alle dagen met u meerijden naar dezelfde plaats zonder dat ik dan daarna er op mijn eentje geraak - zo vertrok ik eens naar Luik om uiteindelijk in Nederland terecht te komen - er is niemand die dat gelooft.
Ik kan bijvoorbeeld drie maal achtereen naar de badkamer vertrekken om men tanden te poetsen of deodorant te gebruiken of iets dergelijks zonder dat ik het daadwerkelijk doe, drie maal werd ik onderweg afgeleid door iets anders en vergat ik gewoon wat ik wilde doen, en dat terwijl ik me nog herinner wat de leraar 40 jaar geleden op het bord schreef tijdens een bepaalde les - ik herinner me zowat alles wat ik ooit gelezen heb. Het zijn de simpele dingen, de alledaagse zaken die ik niet voor mekaar krijg, rekeningen betalen, het gaat niet, ik krijg het niet gedaan.
Soms vertrekt die van ons naar het werk terwijl ik al van de dag ervoor aan de computer zit, te schrijven of te pokeren of eender wat, dan zegt ze voordat ze vertrekt, niet vergeten, douche nemen of iets dergelijks, en dan komt ze thuis van haar werk en dan zit ik nog aan de computer. Heb je in de douche geweest? Heu... oops, geen tijd voor gehad. Ik vergeet soms de hele dag te eten of te drinken, het komt bij mij gewoon niet op. Ik heb meestal ook geen idee van welke dag van de week we zijn en ofdat iets twee of zes dagen geleden is, geen enkel idee.

Zijn dat zaken die je herkent bij je partner?

[Xenophon]

Oorspronkelijk geplaatst door Boadicea

Hebben we al overwogen, maar dat zou illegaal bewijsmateriaal moeten zijn en ze is ook niet zo stom.

Dat is ook allemaal veel te gecompliceerd, hou gewoon afstand.

[Boadicea]

Oorspronkelijk geplaatst door Diego Raga

Het lijkt me dat een verzoening niet echt tot de mogelijkheden behoort.
Dan zou ik doen zoals 1207 hierboven voorstelde, nl elke keer dat ze aan jouw deur of die van je vriend staat de flikken bellen, keer op keer, en zeggen dat ze jullie alle dagen stalkt, zelfs al is dat niet zo.
Steek desnoods een (vingerafdrukvrij) keukenmes of een pakje rattenvergif in haar jaszak of sjakosch als ze het niet ziet.
Als dit uitkomt als de flikken bij jullie zijn en dit dan ooit voor de rechtbank komt, krijgt ze mss zelfs een bezoekverbod.

Niet echt een fijn vb, maar soms moet je het vuil spelen tegen dat soort mensen, om jezelf nog een leven te gunnen.
In elk geval nog veel succes met jullie relatie.

Wel, ik geef eerlijk toe dat ik me ook verschillende keren heb moeten inhouden om ze niet vast te hebben, wat me stoort, gezien ik niet meteen een persoon ben die graag geweld gebruikt.

Maar sinds ik haar al ruim een maand niet meer gezien heb, ben ik eindelijk kalmer geworden, want ik stond echt op de rand van een depressie en ze heeft ook voor twist in mijn relatie gezorgd.

Het enige voordeel dat ik heb, is dat ik mijn vriend al langer kende dan ik er mee samen ben ik haar chantage me niet meer raakt.

Mijn vorige partner was inderdaad zwaar agressief tegenover mij en sloeg me regelmatig van het kastje naar de muur. Uiteindelijk moest ik wel bij hem weggaan, of ik leefde hoogst waarschijnlijk niet meer. Maar tegen mijn vriend zit ze graag te vertellen dat ik gescheiden ben en dus niet bekwaam tot een relatie. Zelf verliet ze haar gewelddadige man niet, want hij zorgde voor het hoofdinkomen.

Ik was huisvrouw en ben inderdaad moeten terugvallen op het OCMW, omdat ik niet afhankelijk wou zijn van mijn moeder, na mijn scheiding. Dat neemt ze me dus ook kwalijk. Ondertussen heb ik ruim 2 jaar gewerkt, maar door omstandigheden ben ik weer werkloos, wat ik ook niet leuk vind. Het is niet enkel voor het geld, maar ook voor mijn eigenwaarde dat ik liever werk dan een uitkering te krijgen. Ik kan me wel bezig houden, maar zou ook liever een job hebben.

Al maanden solliciteer ik me gek. Mijn vriend heeft ook problemen op zijn werk en staat ook al met één voet buiten door de situatie.

Maar mijn schoonmoeder zit continu woorden te verdraaien, zaken te overdrijven en dingen te verzinnen. Mijn moeder heeft haar ook door en zegt er liever niets tegen, omdat ze elk woord verdraaid.

Als ik bv aanhaal dat ik van de spoed van het ziekenhuis, nadat mijn ex me bijgewerkt had, even terug bij mijn moeder ben ingetrokken, omdat het voor mij thuis te gevaarlijk werd, dan maakt zij er van dat ik mijn moeder in het ziekenhuis geslagen heb, wat dus niet waar is.

Mijn moeder en ik hebben ook slaande ruzies gehad en ik begrijp dat hoe graag ik haar ook zie en hoe dankbaar ik haar voor veel dingen ben, ik moeilijk met haar kan samen wonen. Doordat we nu elk apart in elkaars buurt wonen, is onze band enkel beter geworden.

Alleen woon ik heel klein en voor mijn vriend en zijn spullen er bij te nemen, is het hier net te krap. Daarom komt hij in mijn buurt wonen. Hij schiet ook goed op met mijn moeder en die aanvaard hem perfect zoals hij is en hier zit hij ook dichter bij zijn echte vrienden, die hem zeker zullen bijstaan, als het nodig is.

[Boadicea]

Oorspronkelijk geplaatst door Xenophon

Ik ben ook geen psychiater maar ik ben wel een Asperger, en ik moet zeggen, dat ik helemaal niets herken uit wat je verteld over hem.
Zo weet ik bijvoorbeeld nooit waar ik ben, ik ken nergens de weg tenzij ik - door de jaren heen, visuele herkenningspunten kan inschatten. Ik kan drie maand alle dagen met u meerijden naar dezelfde plaats zonder dat ik dan daarna er op mijn eentje geraak - zo vertrok ik eens naar Luik om uiteindelijk in Nederland terecht te komen - er is niemand die dat gelooft.
Ik kan bijvoorbeeld drie maal achtereen naar de badkamer vertrekken om men tanden te poetsen of deodorant te gebruiken of iets dergelijks zonder dat ik het daadwerkelijk doe, drie maal werd ik onderweg afgeleid door iets anders en vergat ik gewoon wat ik wilde doen, en dat terwijl ik me nog herinner wat de leraar 40 jaar geleden op het bord schreef tijdens een bepaalde les - ik herinner me zowat alles wat ik ooit gelezen heb. Het zijn de simpele dingen, de alledaagse zaken die ik niet voor mekaar krijg, rekeningen betalen, het gaat niet, ik krijg het niet gedaan.
Soms vertrekt die van ons naar het werk terwijl ik al van de dag ervoor aan de computer zit, te schrijven of te pokeren of eender wat, dan zegt ze voordat ze vertrekt, niet vergeten, douche nemen of iets dergelijks, en dan komt ze thuis van haar werk en dan zit ik nog aan de computer. Heb je in de douche geweest? Heu... oops, geen tijd voor gehad. Ik vergeet soms de hele dag te eten of te drinken, het komt bij mij gewoon niet op. Ik heb meestal ook geen idee van welke dag van de week we zijn en ofdat iets twee of zes dagen geleden is, geen enkel idee.

Zijn dat zaken die je herkent bij je partner?

Nee, ik herken er weinig van. Ik herken er eerder mezelf in. Ik ben eerder de verstrooide professor van ons twee.

Nu, mijn vriend heeft een rijbewijs en is nogal goed in zijn weg vinden. Rijden we ergens hopeloos verloren door een verkeerde richtingaanwijzer, dan geraakt hij nog op zijn bestemming, terwijl ik al lang van wanhoop het opgegeven zou hebben.

Ik heb een slechte oriëntatie en moet hem eerder volgen, omdat ik altijd verloren loop. Als ik ergens moet geraken, vraag ik aan hem raad. Ik denk dat ik ooit voor een rijbewijs ga, ik me ga voorbereiden dat ik ook wel via Parijs naar Amsterdam zal geraken.

Wat wel klopt, is dat hij soms zijn tijd verkeerd inschat en je met hem altijd op het laatste nippertje ergens heen moet draven, omdat meneer nog even zijn mails wil checken de laatste 5 minuten voor vertrek, maar ik ken nog mensen met dat probleem, die zeker geen Asperger hebben. Als we alle mensen die wel eens te laat komen, of hun tijd eens fout inschatten zo gaan bekijken, dan denk ik dat iedereen Asperger heeft.

Het probleem is dat hij zijn eigen rekeningen wel kan beheren, maar dat zijn moeder het niet geloofd. Zij deed dat altijd voor hem, maar hij heeft nu eindelijk haar volmacht stopgezet en zelf overschrijvingen ingegeven.

Hij weet altijd perfect waar en wanneer hij moet zijn.

Wat hij wel heeft, is dat hij bepaalde situaties en trauma's uit het verleden nog niet echt verwerkt heeft en regelmatig vragen stelt over hoe het anders kon, maar dat heb ik ook een tijd gehad en blijkbaar ben ik hypersensitief.

Maar nog: jij bewijst wel dat mensen met Asperger wel degelijk een relatie kunnen hebben. Volgens zijn moeder kan dat niet en ben ik op zijn geld uit en gebruikt hij me enkel voor de seks.

Ik ervaar mijn relatie zo niet. En mijn vriend vergeet zeker niet te eten of te drinken. En als hij naar de badkamer gaat, is het om te douchen, zijn tanden e poetsen, hem te scheren, deo te spuiten en dergelijke en doet hij dat ook. Zijn korte douches duren misschien langer dan de mijne, maar tja ...

Nobody's perfect! En ik vind het moedig dat jij hier durft te vertellen hoe jou leven in elkaar steekt.

Het zou fijn zijn moest er eens meer maatschappelijk begrip komen voor mensen als jij.