Volgende stap : federalizering van Vlaanderen

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Als u de manipulatie bij de laatste drie talentellingen mee had opgenomen in uw redenering over de vastlegging van staatsgrens, had u nooit kunnen komen tot een suggestie als een proefperiode voor de taalgrens.

Kamiel Huysmans zei ooit: "het zijn de pastoors die de Vlaamse cultuur (en dus ook de Vlaamse taal) in de Voerstreek hebben gered."

Huysmans had zeker geen ongelijk. Ik las zojuist een (gedenk)boek over Pastoor Veltmans. Veltmans was pastoor te Sint-Maartensvoeren. En dit gedurende lange tijd: van 1920 tot 1948. Het was een tijd waar de verfransingsdruk in Voeren zeer hoog lag. Veltmans was zonder twijfel ook (terecht) Vlaamsgezind uit rechtvaardigheidsoverwegingen. Hij kon niet verdragen dat de Nederlandse taal, de Vlaamse cultuur, niet volwaardig werd erkend in de Voerstreek en met de voeten werd getreden. Hij ijverde dan ook voor de vernederlandsing van de adminstratie, scholen, en dies meer. En met resultaat. Zo evolueerde de Voerense situatie van ééntalig Frans, naar tweetaligheid (1921). Uiteindelijk kwam er een talentelling in 1930 waardoor de Voerense dorpen wettelijk werden erkend als ééntalige Nederlandssprekende gemeenten. Na de talentelling van 1947 kwam dit weer op losse schroeven te staan.

Op 7 juni 1928 hield pastoor Veltmans een voordracht in Leuven op de Algemene Vergadering van het Davidsfonds. Toch was pastoor Veltmans toen optimistisch. Hij zag dat de Vlaamse bevolking toenam in de Waalse grensdorpen en dat zou volgens hem tot de Vlaamse overmacht leiden en het zou de taalgrens op termijn wijzigen in deze streek. Hij wijst ook op de ‘Hollandse inwijkelingen’ die in die streek de Nederlandssprekende Vlaamse bevolking komt versterken. Opmerkelijk is dat hij vaststelt dat de Vlaamse en Hollandse inwijkelingen die in de omgeving van de Duitse grens gaan wonen de neiging hebben te verduitsen.

Een doorn in het oog voor Veltmans en een constante zorg was de gemeente Aubel. Reeds in 1912 op het Congres van het Davidsfonds in Antwerpen gaf Dr. De Beuckelaer een somber beeld over de taaltoestand in Aubel. En terecht want in de tijd van Veltmans, dus 16 jaar later was Aubel zo goed als verfranst. "De bevolking wilt zo goed als van geen Nederlands meer weten" zo stelt Veltmans vast. Nochtans, de secretaris van het Davidsfonds en bibiothecaris van de boekerij van Aubel in die tijd, Kapelaan Van Herck, meldt dat er nog wel Nederlandse boeken worden ontleend en er ook nog mensen zijn die geabonneerd zijn op het Vlaams weekblad ‘De Boer’. “Maar”, zo verzucht Veltmans in zijn voordracht : “menselijk gesproken zie ik het redmiddel niet in Aubel. En voorlopig kunnen wij niet anders doen, dunkt mij, dan de geestelijkheid van de plaats aan moedigen tot volharding in haar harde strijd , en O.L.H om hulp roepen : Salva nos Domine perimus, bidden voor de bekering van die mensen. Met de verfransing verbetert Aubel niet, noch op godsdienstig, noch op zedelijk gebied. Gij begrijpt dat best. O.L.H. zal Aubel redden met te beletten dat het ten enemale verfranst wordt, met het te doen terugkomen tot betere, zegge Vlaamse gevoelens."

Verleden zomer ging ik op de markt op een warme late namiddag in Aubel een frisse pint drinken op de markt. Ik had de indruk dat de hoofdtaal Frans was, maar in het café hoorde ik toch nog af en toe Nederlands. Maar het is waar, de toestand in de Voer blijft voorlopig een dubbeltje op zijn kant, ook als is het nu definitief wettelijk geregeld. Het zijn uiteindelijk diezelfde ‘Hollanders’ die uiteindelijk Happart in het zand hebben doen bijten. Waarschijnlijk dezelfde soort ‘inwijkende Hollanders’ als deze waarover Pastoor Veltmans het had.

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door system

Verleden zomer ging ik op de markt op een warme late namiddag in Aubel een frisse pint drinken op de markt. Ik had de indruk dat de hoofdtaal Frans was, maar in het café hoorde ik toch nog af en toe Nederlands.

Ik gok dat het geen Standaardnederlands was, maar Limburgs gesproken door een oudere generatie.

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

Ik gok dat het geen Standaardnederlands was, maar Limburgs gesproken door een oudere generatie.

Het zou zeker kunnen. Maar zeker ben ik niet.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

Ik gok dat het geen Standaardnederlands was, maar Limburgs gesproken door een oudere generatie.

In Plombières kan je dat ook hier en daar nog eens horen. De jeugd is er evenwel door en door verfranst. Ondertussen krijg je toestanden zoals in Frans-Vlaanderen waar mensen de eigen straat-, plaats- en familienamen niet meer deftig kunnen uitspreken.

[Jacob Van Artevelde]

En wie Aubel en Plombieres of Blieberg zegt, zegt natuurlijk ...de Platdietse Streek, de brug tussen de Voer en de Oostkantons.

En weer was het onze eeuwenoude aarts- en erfvijand die uiteindelijk verantwoordelijk is voor de verfransing.

Frankrijk doekte namelijk het hertogdom Limburg op en voegde het bij het departement van de Ourthe met als hoofdplaats Luik.

Op het kongres van Wenen in 1815 gingen de Oostkantons naar Pruissen maar men "vergat" de Platdietse streek mee te geven zodat het Frans er kon blijven gedijen.

Willem I nam helaas klakkeloos die departementsgrenzen over en voegde dus de die Limburgstalige Platdietse Streek niet bij de provincie Limburg. Weer een gemiste kans om die streek de Franstalige dans te doen ontspringen.

En in 1839 werd tenslotte een laatste kans gemist om de volkstaal in verbinding te brengen met zijn kultuurtaal door de Platdietse Streek niet samen met oostelijk Limburg aan Nederland te geven.

4-0 dus tot meerdere eer en glorie van de Francité.

[Doomy]

En Bart Somers hakt verder in op de keizer-koster-mentaliteit van de Vlaamse overheid :
http://www.standaard.be/cnt/dmf20140311_01020208

Zijn pleidooi voor het afschaffen van de provincies is wel typisch voor politiekers van de centraal gelegen Vlaamse Ruit die nooit de Westvlamingen en Limburgers om hun mening terzake in een referendum willen vragen. Als de Vlaamse overheid dan toch vindt dat er een bestuurlijke vereenvoudiging moet komen, laat ze dan zelf het goede voorbeeld geven door zelf eens goed te snoeien in haar eigen 88 interne administratieve baronieën. Daar wordt veel meer geld verspild dan in de provincies.

Vlaanderen moet volwassen worden
Bart Somers

De Standaard, woensdag 12/03/2014
http://www.standaard.be/cnt/dmf20140311_01020208

Het Martelaarsplein in Brussel, de zetel van de Vlaamse regering. Volgens Bart Somers dringt zich bij de Vlaamse overheid een fundamentele koerswijziging op.

De keizer-kostermentaliteit speelt de Vlaamse overheid parten, zegt Bart Somers. Ze moet af van haar administratieve regeldrift, lokale bestuursniveaus moeten meer autonomie krijgen. Het is tijd dat Vlaamse regering afdaalt uit haar ivoren toren.

Wie? Burgemeester van Mechelen (Open VLD).

Wat? Lokale besturen moeten meer middelen en meer bevoegdheden krijgen.

Een overdaad aan betuttelende regeltjes en een verregaande versnippering van overheidsinstanties leiden tot gedemotiveerde ambtenaren en een groeiende rechtsonzekerheid bij de Vlaamse burgers. Dat is de bikkelharde conclusie uit het eindrapport van de Commissie Efficiëntie en Effectieve Overheid (DS 11 maart). De reactie van minister-president Kris Peeters? De expertencommissie werd in januari opgedoekt, het rapport weggemoffeld.

Studies die uitwijzen dat de werking van de Vlaamse overheid stukken efficiënter kan, zijn natuurlijk geen prettig leesvoer voor de verantwoordelijke beleidsmakers. Bovendien loopt de kritiek van de commissie – Vlaanderen mag niet te centralistisch bestuurd worden – grotendeels gelijk met mijn pleidooi om meer middelen en meer bevoegdheden te geven aan de lokale besturen. Het is een aanpak die ik al maanden verdedig.

Het meest verbazingwekkende is echter dat Vlaams minister Geert Bourgeois de kritiek op de eigen regering impliciet steunt. In De ochtend op Radio 1 erkende hij dat steden en gemeenten meer autonomie en bestuurlijke slagkracht moeten krijgen en pleitte hij ervoor om tussenstructuren zoals de provincies af te schaffen. Dan vraagt een mens zich af: waarom heeft hij dat de voorbije vijf jaar als minister van Binnenlands Bestuur dan niet gedaan? De zogenaamde interne staatshervorming waarmee hij loopt te pronken, heeft op het terrein niets veranderd.

Het is hoog tijd dat de Vlaamse regering afdaalt uit haar ivoren toren. Regeringspartijen CD&V en N-VA jongleren met economische relancemaatregelen, maar onder hun gezamenlijk bewind zijn de welvaart en het welzijn in Vlaanderen de laatste jaren geërodeerd. Ze willen meer mensen aan het werk, maar de randvoorwaarden – voldoende kinderopvang, kwaliteitsvol onderwijs, de aanpak van de files, de ontwikkeling van bedrijventerreinen – krijgen ze niet ingevuld. Het is vooral de onmacht binnen de Vlaamse regering die verontrustend is. De ploeg van Kris Peeters slaagt er niet in om het tij te keren, terwijl ze zelf mee verantwoordelijk is voor de huidige stilstand.

Betuttelend

Er is onvoldoende geanticipeerd op de demografische groei. Met de bekende gevolgen: capaciteitsproblemen in de scholenbouw, toenemende druk op de open ruimte en een verzadigd wegennet. Voorts wil de Vlaamse overheid liever alles zelf doen en plooit ze terug op een betuttelende bestuursstijl waarbij de 88 Vlaamse administratieve entiteiten burgers en lokale besturen blijven bestoken met nieuwe regeltjes. Met tegenstrijdige beslissingen en een gebrek aan een overkoepelende visie tot gevolg.

De oorzaak van deze keizer-kostermentaliteit? De Vlaamse overheid is in de puberteit blijven steken. Het is een relatief jonge staatkundige entiteit: de eerste Vlaamse regering, tot 1993 de Vlaamse Executieve genoemd, werd in 1981 opgericht. Het was de start van een proces waarbij Vlaanderen bij opeenvolgende staatshervormingen steeds meer bevoegdheden kreeg. Als nieuwe staatsvorm wilde Vlaanderen zichzelf bewijzen door deze grotere bestuursautonomie maximaal in te vullen met een wildgroei aan eigen regels en procedures. Een fundamentele koerswijziging dringt zich op. Vlaanderen moet volwassen worden.

De Vlaamse overheid moet haar administratieve regeldrift afbouwen. De complexiteit in het vergunningsbeleid is pure Kafka, de praktijkvoorbeelden zijn vaak hilarisch. Zo dachten we in Mechelen de wegwijzers naar onze parkings aan te duiden met kleurcodes: groen voor de gratis parkings, de randparkings in het blauw en de parkeergarages in het centrum in het rood. Mocht niet van Vlaanderen. Infoborden langs gewestwegen moeten een uniforme vormgeving hebben. Dit gaat dan over een eenvoudige wegwijzer. Beeldt u zich de bemoeizucht in voor de renovatie van een monument of de ontwikkeling van een woongebied.

De ontvoogding van het lokale bestuursniveau is dan ook de sleutel om Vlaanderen opnieuw in beweging te krijgen. In de 28 landen van de Europese Unie bedraagt het economisch gewicht van de lokale besturen gemiddeld 14 procent van het bruto binnenlands product. In Denemarken is dat liefst 38 procent. In ons land amper 7 procent. Daarmee bengelen we onderaan, als 22ste van de 28 EU-landen.

Vlaanderen moet werk maken van een lokaal pact dat burgers, steden en gemeenten meer vrijheid geeft en hen ruimte biedt voor initiatief. Het is de politieke formule van de 21ste eeuw. Geef meer bevoegdheden aan het niveau dat het dichtst bij de mensen staat. En geef burgers meer inspraak en kansen op participatie zodat ze zich betrokken voelen en er een breder maatschappelijk draagvlak ontstaat.

Ook Hendrik Bogaert treedt hem bij :
http://www.standaard.be/cnt/dmf20140311_01020483

‘Het probleem van de Vlaamse administratie? De baronieën’
Hendrik Bogaert vindt zijn federale administratie voorbeeld voor Vlaanderen

De Standaard, donderdag 12/03/2014 | Maarten Goethals
http://www.standaard.be/cnt/dmf20140311_01020483

‘De leidende ambtenaren in de Vlaamse administratie doen te veel hun eigen zin.’ Hendrik Bogaert (CD&V) geeft als staatssecretaris voor Ambtenarenzaken enkele tips aan zijn collega’s en partijgenoten in de Vlaamse regering. ‘Sloop de muren tussen de baronieën. En formuleer een duidelijke visie.’
‘Het probleem van de Vlaamse administratie? De baronieën’ Ook intern groeit stilaan het besef dat het anders moet.

‘De Vlaamse administratie is te sterk opgedeeld in baronieën. Er is sprake van doorgeschoten autonomie aan de top.’

Gevraagd aan Hendrik Bogaert (CD&V) hoe Vlaanderen kan leren van de federale overheid, moet de staatssecretaris voor Ambtenarenzaken niet lang nadenken: meer overleg plegen tussen de departementen. ‘De Vlaamse leidinggevende ambtenaren doen namelijk te veel hun eigen zin, ze staan te sterk op hun vrijheid.’

Met die stelling bevestigt Bogaert de belangrijkste conclusies van het eindrapport van de commissie Efficiënte en Effectieve overheid, die gisteren in deze krant verschenen. ‘Er is duidelijk ruimte voor verbetering.’

Maar ook intern groeit stilaan het besef dat het anders moet. Want de dienstverlening naar de burger loopt niet altijd even vlot, zoals het afleveren van vergunningen bijvoorbeeld.

Nood aan een leider

‘Alles kan beter’, geeft Peter Cabus toe, topman van het departement Ruimtelijke Ordening en Woonbeleid. ‘Gelukkig vereenvoudigt de procedure in de nabije toekomst.’

Binnen zijn eigen departement staat sinds een jaar of twee ‘de verandering’ centraal. ‘Een moderne organisatie moet constant nadenken hoe ze beter kan inspelen op maatschappelijke evoluties. En zeker als die gefinancierd worden met belastinggeld. Maar als niet iedereen die logica volgt, ontstaan discrepanties in het beleid. En laat ik het voorzichtig stellen: bij sommige collega’s blijkt het niet altijd evident om te pleiten voor verandering, en voor verbetering.’

Bogaert, die als burgemeester van Jabbeke geregeld een potje worstelde met de Vlaamse administratie, verwoordt het minder omfloerst. ‘De verschillende departementen functioneren los van elkaar, als losse eilandjes, als machtige baronieën. Gevolg? Een gebrek aan samenwerking, een beleid in verdeelde slagorde, zonder toekomstproject. Op het federale niveau daarentegen staan alle neuzen in dezelfde richting: elke leidende ambtenaar werkt mee de visie van de federale regering uit, het strategische beleidsplan dat ik heb opgesteld.’

De kritische doorlichting van Bogaert kan tellen en doet zijn partij blozen, die in de Vlaamse regering zit en meerdere topambtenaren in haar rangen telt. Maar ook de N-VA kan niet gelukkig zijn, met Geert Bourgeois als Vlaams minister van Binnenlands Bestuur.

Die plaatste gisteren overigens ‘grote nuances’ bij het rapport van de commissie. ‘Het is net deze regering die veel vooruitgang heeft geboekt inzake efficiëntie en vereenvoudiging’, zei Bourgeois op radio 1. ‘Ik vraag me af op de commisie haar rapport schreef op basis van feiten of perceptie.’

Overwerkt personeel

In de loop van de dag reageerden ook Unizo en Voka. Beide organisaties pleiten voor meer efficiëntie, bijvoorbeeld door meer in te zetten op digitalisering.

De vakbonden grijpen het advies dan weer aan om de verhoogde druk op het ambtenarencorps in de kijker te zetten – het document spreekt over een ‘deels gedemotiveerde administratie’.

‘Niet moeilijk’, aldus Jan Van Wesemael van ACOD. ‘Het aantal collega’s daalde de afgelopen bestuursperiode met zeven procent, terwijl het werk gelijk bleef. Mensen op de werkvloer beginnen dat te voelen. Het is soms op het randje van het haalbare, van het werkbare.’

[Doomy]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

Binnen de Belgische kontekst zijn er per definitie drie mogelijkheden:
1. Ofwel zijt gij voor Vlaamse onafhankelijkheid en dan zijt gij per definitie een Vlaamse volksnationalist.
2. Ofwel zijt gij daar tegen én voor het behoud van de Belgische staat en dan zijt gij als het ware per definitie een Belgische staatsnationalist.
3. Ofwel kan het U geen kloten schelen wat er verder gebeurt in de evolutie van de Belgische staatsinrichting en slechts DAN zijt ge geen nationalist.

En in Vlaanderen/België zijn er natuurlijk geen voorstanders van gemeentelijke en provinciale autonomie voor wie Vlaamse en Belgische overheid één pot nat zijn?

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

En wie Aubel en Plombieres of Blieberg zegt, zegt natuurlijk ...de Platdietse Streek, de brug tussen de Voer en de Oostkantons.

En weer was het onze eeuwenoude aarts- en erfvijand die uiteindelijk verantwoordelijk is voor de verfransing.

Frankrijk doekte namelijk het hertogdom Limburg op en voegde het bij het departement van de Ourthe met als hoofdplaats Luik.

Op het kongres van Wenen in 1815 gingen de Oostkantons naar Pruissen maar men "vergat" de Platdietse streek mee te geven zodat het Frans er kon blijven gedijen.

Willem I nam helaas klakkeloos die departementsgrenzen over en voegde dus de die Limburgstalige Platdietse Streek niet bij de provincie Limburg. Weer een gemiste kans om die streek de Franstalige dans te doen ontspringen.

En in 1839 werd tenslotte een laatste kans gemist om de volkstaal in verbinding te brengen met zijn kultuurtaal door de Platdietse Streek niet samen met oostelijk Limburg aan Nederland te geven.

4-0 dus tot meerdere eer en glorie van de Francité.

Dat is toch niet helemaal waar. Willem I puzzelde wel degelijk aan de taalgrens. Hij veranderde het taalregime van bepaalde dorpen in de grensstreek. Maar ook hij beet zijn tanden stuk op dit probleem. Gelukkig lijkt het nu opgelost.

Een andere intrigerende vraag die men zich kan stellen is de naam 'Aubel'. Dat lijkt op het eerste zicht geen Vlaamse (lees: platdietse) naam. Ik heb nergens een Vlaams equivalent kunnen vinden voor 'Aubel'.

Het zou kunnen komen van het mnd ‘abele’, wat ‘populier’ betekent. Maar ‘abele’ is nog niet ‘aubel’. In het ofra wordt dit woord ‘albel’ en ook ‘aubel’. En dat zou dan weer wijzen op de Franse invloed van oudsher.

Toch meen ik me ergens te herinneren dat er ook een platdietse naam is voor Aubel. Ik vind echter nergens een verwijzing naar die platdietse benaming. Misschien vergis ik me.

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door system

Dat is toch niet helemaal waar. Willem I puzzelde wel degelijk aan de taalgrens. Hij veranderde het taalregime van bepaalde dorpen in de grensstreek. Maar ook hij beet zijn tanden stuk op dit probleem. Gelukkig lijkt het nu opgelost.

Haha! Welke dorpen? En hoe beet hij zijn tanden stuk?

Hoe dan ook, Willem leek mij allesbehalve taalbewust als het er op aankwam. Hij liet bijvb. ook na Frans-Vlaanderen op te eisen op het Kongres van Wenen, wel wou hij Franstalige gebieden.

[Vrijheideerst]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Wat verwacht u dan wel van enig nationalisme?

Ein volk, ein reich, ein führer. Eddy Hermy, misschien.

[Vrijheideerst]

Oorspronkelijk geplaatst door Doomy

En in Vlaanderen/België zijn er natuurlijk geen voorstanders van gemeentelijke en provinciale autonomie voor wie Vlaamse en Belgische overheid één pot nat zijn?

Ik weet dat niet, u wel zie ik?

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Doomy

Ook Hendrik Bogaert treedt hem bij :

Moet u nu niet zeggen dat alles de schuld is van die Antwerpse politici?

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Doomy

En in Vlaanderen/België zijn er natuurlijk geen voorstanders van gemeentelijke en provinciale autonomie voor wie Vlaamse en Belgische overheid één pot nat zijn?

Nogmaals: heb u ondertussen al eens wat gelezen over de zogenaamde "interne staatshervorming", geïnitieerd en verder uitgewerkt door de vorige en huidige Vlaamse regering?

[pajoske]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

Haha! Welke dorpen?

Ook te lui om de eerste paar bladzijden van de studie waarnaar ik verwees? Of beperken uw oogkleppen uw zicht tot de Franstalige-Nederlandstalige grens?

Of een bewust maneuver om de argumenten van anderen te evrdoezelen, wel wetend dat de meeste lezers zich niet de moeite getroosten enkele bladzijden terug te gaan lezen.

Den truc van de reclamewereld: elke dag dezelfde leugens of onwaarheden herhalen zodat 80% overtuigd is dat de leugen waarheid is.

Het geld van NVA dat bestemd was voor indoctrinatie via sociale media wordt blijkbaar kwistig verdeeld onder de forumposters.

[pajoske]

Oorspronkelijk geplaatst door system

Een andere intrigerende vraag die men zich kan stellen is de naam 'Aubel'. Dat lijkt op het eerste zicht geen Vlaamse (lees: platdietse) naam. Ik heb nergens een Vlaams equivalent kunnen vinden voor 'Aubel'.

Het zou kunnen komen van het mnd ‘abele’, wat ‘populier’ betekent. Maar ‘abele’ is nog niet ‘aubel’. In het ofra wordt dit woord ‘albel’ en ook ‘aubel’. En dat zou dan weer wijzen op de Franse invloed van oudsher.

Komt van het latijn.

http://books.google.be/books?id=9ZNf...page&q&f=false

pag. 108

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door pajoske

Ook te lui om de eerste paar bladzijden van de studie waarnaar ik verwees?

Of beperken uw oogkleppen uw zicht tot de Franstalige-Nederlandstalige grens?

Of een bewust maneuver om de argumenten van anderen te evrdoezelen, wel wetend dat de meeste lezers zich niet de moeite getroosten enkele bladzijden terug te gaan lezen.

U vergeet de optie: andere , in uw meerkeuzevraag.

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

Haha! Welke dorpen? En hoe beet hij zijn tanden stuk?Hoe dan ook, Willem leek mij allesbehalve taalbewust als het er op aankwam. Hij liet bijvb. ook na Frans-Vlaanderen op te eisen op het Kongres van Wenen, wel wou hij Franstalige gebieden.

Ik zei dus dat Willem I puzzelde aan de taalgrens. Te meer dat toen de taalgrens niet officieel echt vast lag. Waar de taalgrens nu juist liep was eerder vaag. En Willem I wilde die grens duidelijk en wettelijk vastleggen.

°
(Dr. A. De Jonghe, De taalpolitiek van Willem I, blz. 132-134).
“Van in het begin (1822) staat de Koning het doel klaar voor ogen: consolidatie van de taalgrens. Daarom 1) moeten de Waalse taalgrensgemeenten die deel uitmaken van een Vlaams provincie, langzamerhand voor het Nederlands taalgebied gewonnen worden. 2) mogen de Vlaamse gemeenten die deel uitmaken van een Waalse provincie niet aan hun lot overgelaten worden.”

In 1822 ontvangt de koning van de burgemeesters , schepenen en en raadsleden van Spiere, Helkijn, Herzeeuw, Komen, Moeskroen, Luinne en Dottenijs verzoekschriften om tot het officieel gebruik van het Vlaams niet gedwongen te worden. In al deze verzoekschriften komt dit hoofdargument terug: de ingezetenen kennen geen Vlaams. Bij verplicht gebruik van deze taal zal dus niemand van hen in staat zijn een post te bekleden.

De Coninck en Van Maanen adviseren de koning al deze gemeenten –met uitzondering van Helkijn, waar het Vlaams ‘gekend en gesproken’ wordt- door bestuurlijke tweetaligheid langzamerhand tot het uitsluitend gebruik van het Vlaams rijp te maken. De koning aarzelt. Het valt hem blijkbaar zwaar Waalse taalgrensgemeenten in een Vlaamse provincie te laten verloren gaan. Hij wil zich wel neerleggen, maar mits voorwaarden:
1)"dat de uitzonderingstermijn tot een minimum herleid wordt: daarom moet Falck die het onderwijs in zijn bevoegdheid heeft , onmiddellijk onderzoeken wat er kan gedaan worden “om de kennis van de landtaal speciaal in deze gemeenten aan te moedigen" (dus hij wil de Waalse gemeenten vernederlandsen).
2)dat de uitzonderingen ten voordele van de Waalse gemeenten in Vlaamse provincies gecompenseerd worden ten voordele van Vlaamse gemeenten in Waalse provincies." (dus ook hier wil hij vernederlandsen).

Men ziet overigens ook hetzelfde stramien, dezelfde poltiek in de Duitssprekende dorpen aan de taalgrens. Ook hier probeert Willem I de dorpen te vernederlandsen.

En dus, Willem I tracht wel degelijk het taalregime van Waalse of Duitstalige dorpen te wijzigen en dit door de taalgrens te trekken waar hij dat wilde.



°°
Hij bijt zijn tanden stuk omdat hij niet helemaal slaagt in zijn opzet en bovendien uiteindelijk de taaldwang zal moeten opgeven.

[mauste]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Nogmaals: heb u ondertussen al eens wat gelezen over de zogenaamde "interne staatshervorming", geïnitieerd en verder uitgewerkt door de vorige en huidige Vlaamse regering?

Volgens DS van een paar dagen geleden: een zeuzenflop.

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door system

Ik zei dus dat Willem I puzzelde aan de taalgrens. Te meer dat toen de taalgrens niet officieel echt vast lag. Waar de taalgrens nu juist liep was eerder vaag. En Willem I wilde die grens duidelijk en wettelijk vastleggen. .../...

Uit hetgeen ge aanhaalt blijkt eerder dat hij bovenal provinciegrensbewust ipv taalbewust was. Hij had namelijk ook de provinciegrenzen kunnen wijzigen zoals dat uiteindelijk gebeurde bij de vastlegging van de taalgrens.
En dan kom ik zodoende terug op mijn voorlaatste post.

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

Uit hetgeen ge aanhaalt blijkt eerder dat hij bovenal provinciegrensbewust ipv taalbewust was. Hij had namelijk ook de provinciegrenzen kunnen wijzigen zoals dat uiteindelijk gebeurde bij de vastlegging van de taalgrens.
En dan kom ik zodoende terug op mijn voorlaatste post.

Ik denk alle twee. Maar zeker ook taalbewust. En dit om een eenvoudige maar belangrijke politieke reden: hij wilde één landtaal: het Nederduits. Wallonië wellicht op latere termijn (ik twijfel daar geen seconde aan) maar zeker Vlaanderen wilde hij zonder dralen deze landtaal opleggen.En vandaar ook zijn bekommernis voor het Nederlandstalig onderwijs in Vlaanderen. Immers, indien de jeugd de landtaal kon worden aangeleerd via het onderwijs, dan kwam zijn politiek doel (één landtaal) met reuzeschreden in zijn bereik. En helemaal ongelijk had ie natuurlijk niet.