Kinderen

[Rudy]

Oorspronkelijk geplaatst door fred vanhove

Ik ben gewild kinderloos en single. Terwijl men me vroeger wel eens verwittigde ik daar spijt van zou krijgen ervaar ik eigenlijk het tegengestelde. Ik ben met de tijd steeds gelukkiger met mijn beslissing.

Geen lusten ( als die er al zijn ) klopt maar oh zo blij verlost te zijn geweest van al die lasten.

In het leven vind ik vrijheid het hoogste goed. Nooit de nood gevoeld mijn leven te laten afhangen van anderen.

Wat niet wegneemt andere mensen niet zelden even blij zijn met hun gekozen levensweg. En dat gun ik ze van harte.

Waarvoor alle respect. Je bent niet de enige.
Ik ken geen mannen die bewust kinderloos blijven. Ik ken wel mannen die kinderen hebben maar na de scheiding bewust geen vrouw meer in huis willen.
Ik ken vrouwen die bewust geen kinderen willen, maar wel een vrijer. Ook vrouwen die een kind willen maar geen vent onder hun dak.
Wat het hebben van een kleine betreft is mijn perceptie dat de mening van de vrouw doorslaggevend is.

[Skobelev]

Kinderen….als je dat in huis kon nemen vanaf een jaar of 12, als ze al wat rede verstaan. Dan misschien.
Al de jaren daarvoor werken die danig op mijn zenuwen.
Geef me maar liever een hond of een kat, daar krijg je onvoorwaardelijke vriendschap van.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Rudy

Daar ga ik niet volledig mee akkoord.
Uiteindelijk mag je veronderstellen dat kinderen ooit een zelfstandig leven gaan leiden, ook al is hotel mama in trek.
En dan nog, ook al hebben ze je niet meer nodig, de genegenheid is er hopelijk nog steeds.

Dat zeg ik niet. Ik bedoel dat je zin aan je leven had gegeven door vanalles moeten te doen voor uw kinderen. Dat is de leidraad in uw bestaan dan. Van 's morgens tot 's avonds is wat je bezig houdt, wat je moet doen voor uw kinderen. En eens die "groot" zijn, moet je niks meer doen voor uw kinderen. Er komt dan een grote leegte. Uw bestaan heeft dan geen "doel" meer, want dat doel draaide totaal rond "ik moet gaan werken omdat ik geld nodig heb opdat mijn kinderen thuis kunnen leven". "ik moet dingen met hen doen opdat hun studies lukken". "ik moet op reis gaan opdat de kinderen zich amuseren". "ik moet vrienden uitnodigen zodat mijn kinderen een sociaal leven hebben". "ik moet het huis schoonmaken opdat mijn kinderen niet in een varkensstal leven" en zo voort. Dat geeft een 'zin' aan uw bestaan.

Maar vanaf een zeker moment moet ge geen geld meer hebben om uw kinderen te laten leven thuis, ze verdienen het zelf. Ze moeten niet meer studeren, en ge hebt er toch niks meer mee te maken. Ze gaan zelf op reis. Ze hebben hun eigen vrienden. Ze wonen niet meer bij U. Of uw kot nu vuil is of niet heeft niks meer met hen te maken. Dus waar moet je je nu nog mee bezig houden ?

Kortom, je had kinderen genomen juist omdat er in uw leven niet echt iets was dat zin had. De paar dingen die je leuk vond, die liet je vallen van zodra er een moeilijkheid was. Telkens er iets interessants opdook dat tijdelijk de zinloosheid van uw bestaan een zin gaf, viel dat weer weg bij de eerste moeilijkheid, omdat je dat de moeite niet vond om door te zetten. En dan was er weer die zinloosheid, tot aan het volgende fantasietje, dat ook weer snel verdween bij de eerste tegenvaller. Maar met kinderen kon je dat niet laten vallen, en dus bleef de zin bestaan, omdat je niet "terug kon". Maar op een zeker ogenblik zijn die weg, en val je terug in de zinloosheid van daarvoor he.

[Blue Sky]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Dat zeg ik niet. Ik bedoel dat je zin aan je leven had gegeven door vanalles moeten te doen voor uw kinderen. Dat is de leidraad in uw bestaan dan. Van 's morgens tot 's avonds is wat je bezig houdt, wat je moet doen voor uw kinderen. En eens die "groot" zijn, moet je niks meer doen voor uw kinderen. Er komt dan een grote leegte. Uw bestaan heeft dan geen "doel" meer, want dat doel draaide totaal rond "ik moet gaan werken omdat ik geld nodig heb opdat mijn kinderen thuis kunnen leven". "ik moet dingen met hen doen opdat hun studies lukken". "ik moet op reis gaan opdat de kinderen zich amuseren". "ik moet vrienden uitnodigen zodat mijn kinderen een sociaal leven hebben". "ik moet het huis schoonmaken opdat mijn kinderen niet in een varkensstal leven" en zo voort. Dat geeft een 'zin' aan uw bestaan.

Maar vanaf een zeker moment moet ge geen geld meer hebben om uw kinderen te laten leven thuis, ze verdienen het zelf. Ze moeten niet meer studeren, en ge hebt er toch niks meer mee te maken. Ze gaan zelf op reis. Ze hebben hun eigen vrienden. Ze wonen niet meer bij U. Of uw kot nu vuil is of niet heeft niks meer met hen te maken. Dus waar moet je je nu nog mee bezig houden ?

Kortom, je had kinderen genomen juist omdat er in uw leven niet echt iets was dat zin had. De paar dingen die je leuk vond, die liet je vallen van zodra er een moeilijkheid was. Telkens er iets interessants opdook dat tijdelijk de zinloosheid van uw bestaan een zin gaf, viel dat weer weg bij de eerste moeilijkheid, omdat je dat de moeite niet vond om door te zetten. En dan was er weer die zinloosheid, tot aan het volgende fantasietje, dat ook weer snel verdween bij de eerste tegenvaller. Maar met kinderen kon je dat niet laten vallen, en dus bleef de zin bestaan, omdat je niet "terug kon". Maar op een zeker ogenblik zijn die weg, en val je terug in de zinloosheid van daarvoor he.

Samengevat volgens uw analyse heb je hoop zorgen gehad en inspanningen moeten leveren om vast te stellen dat uw beginpunt hetzelfde is als uw eindpunt.

Dan kan je beter je ding doen in je actieve leven en genieten van je onbezorgde en volle vrijheid. Free as a bird.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Blue Sky

Samengevat volgens uw analyse heb je hoop zorgen gehad en inspanningen moeten leveren om vast te stellen dat uw beginpunt hetzelfde is als uw eindpunt.

Dan kan je beter je ding doen in je actieve leven en genieten van je onbezorgde en volle vrijheid. Free as a bird.

Je hebt het niet begrepen. Het punt is dat als je "in volle vrijheid" geen zin vindt en U eigenlijk afvraagt waarom je eigenlijk zou moeten leven, dat kinderen een tijdelijk soelaas kunnen bieden, maar het is maar tijdelijk. Uiteindelijk val je weer in het vrije zinloze waar je je weer afvraagt waarvoor dat goed is he.

Kinderen zijn van die weinige dingen die U tenminste een tijdje bezig houden en een tijdje de consideratie waarom je zou moeten leven, opzij laten zetten. Maar het komt dan weer hard aan als dat bezig houden weer stopt.

[fred vanhove]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Dat zeg ik niet. Ik bedoel dat je zin aan je leven had gegeven door vanalles moeten te doen voor uw kinderen. Dat is de leidraad in uw bestaan dan. Van 's morgens tot 's avonds is wat je bezig houdt, wat je moet doen voor uw kinderen. En eens die "groot" zijn, moet je niks meer doen voor uw kinderen. Er komt dan een grote leegte.

Dus waar moet je je nu nog mee bezig houden ?

Inderdaad. Dit is hetgeen wat wordt bedoelt met 'het lege nest' syndroom.

[fred vanhove]

Oorspronkelijk geplaatst door Rudy

Waarvoor alle respect. Je bent niet de enige.
Ik ken geen mannen die bewust kinderloos blijven. Ik ken wel mannen die kinderen hebben maar na de scheiding bewust geen vrouw meer in huis willen.
Ik ken vrouwen die bewust geen kinderen willen, maar wel een vrijer. Ook vrouwen die een kind willen maar geen vent onder hun dak.
Wat het hebben van een kleine betreft is mijn perceptie dat de mening van de vrouw doorslaggevend is.

Kortom er moet beetje van alles zijn om een wereld te maken.

[fred vanhove]

Oorspronkelijk geplaatst door Skobelev

Kinderen….als je dat in huis kon nemen vanaf een jaar of 12, als ze al wat rede verstaan. Dan misschien.

Opgepast. Kleine kinderen kleine zorgen grote kinderen grote zorgen.

Heb ik van horen zeggen

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Blue Sky

Samengevat volgens uw analyse heb je hoop zorgen gehad en inspanningen moeten leveren om vast te stellen dat uw beginpunt hetzelfde is als uw eindpunt.

Om hier trouwens op terug te komen: voor iedereen is het beginpunt en het eindpunt altijd hetzelfde he: dood zijn. Voor je bestond, was je dood, en nadat je bestond, ben je weer dood.

Waarbij de expressie "je bent dood" gewoon wil zeggen "je bestaat niet".

Dat is voor iedereen en alles zo. Het is de reden waarom het concept van duurzaamheid idioot is.

[Blue Sky]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Je hebt het niet begrepen. Het punt is dat als je "in volle vrijheid" geen zin vindt en U eigenlijk afvraagt waarom je eigenlijk zou moeten leven, dat kinderen een tijdelijk soelaas kunnen bieden, maar het is maar tijdelijk. Uiteindelijk val je weer in het vrije zinloze waar je je weer afvraagt waarvoor dat goed is he.

Kinderen zijn van die weinige dingen die U tenminste een tijdje bezig houden en een tijdje de consideratie waarom je zou moeten leven, opzij laten zetten. Maar het komt dan weer hard aan als dat bezig houden weer stopt.

Amai, als je daarvoor kinderen moet maken.

Waarom geef je dan niet op een andere manier zin aan je leven.
Door bijvoorbeeld in uw specifieke geval voedselpakketten te gaan bedelen bij de negerkes.

[Blue Sky]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Om hier trouwens op terug te komen: voor iedereen is het beginpunt en het eindpunt altijd hetzelfde he: dood zijn. Voor je bestond, was je dood, en nadat je bestond, ben je weer dood.

Waarbij de expressie "je bent dood" gewoon wil zeggen "je bestaat niet".

Dat is voor iedereen en alles zo. Het is de reden waarom het concept van duurzaamheid idioot is.

Ah nee, dat is een contradictie. "Normale" mensen zetten kinderen op de wereld, dragen daar zorg voor en willen ook dat ze later een mooie toekomst hebben. In die zin is duurzaamheid net wel belangrijk voor zij die kinderen hebben en veel minder voor de kinderlozen.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Blue Sky

Ah nee, dat is een contradictie. "Normale" mensen zetten kinderen op de wereld, dragen daar zorg voor en willen ook dat ze later een mooie toekomst hebben. In die zin is duurzaamheid net wel belangrijk voor zij die kinderen hebben en veel minder voor de kinderlozen.

Ah, nee. Kinderen zijn een lange bezigheidstherapie he. Niet meer en niet minder. Een soort van hobby waar je je niet direct kan uit onttrekken, en die je dus helpen als je standvastigheid in een bezigheid zoekt. Als je iets zoekt waarin je jezelf kan vergrendelen zodat het U belet om het te rap weer laten te vallen.

Wat er met mijn kinderen gebeurt na mijn dood kan mij eigenlijk geen ballen schelen.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Blue Sky

Amai, als je daarvoor kinderen moet maken.

Waarom geef je dan niet op een andere manier zin aan je leven.
Door bijvoorbeeld in uw specifieke geval voedselpakketten te gaan bedelen bij de negerkes.

Omdat, als je daar de zin van je leven in zoekt, en het valt eens tegen, je dat direct opgeeft, en je dan weer zonder zin zit. Het probleem van iets te hebben dat zin aan uw leven geeft, is dat als het wat tegenzit, je dat opgeeft.

[Herr Flick]

Oorspronkelijk geplaatst door Skobelev

Kinderen….als je dat in huis kon nemen vanaf een jaar of 12, als ze al wat rede verstaan. Dan misschien.
Al de jaren daarvoor werken die danig op mijn zenuwen.
Geef me maar liever een hond of een kat, daar krijg je onvoorwaardelijke vriendschap van.

wel die vriendschap wordt vooral bepaald door de honger hoor, maak u niet te veel illusies over de vriendschap van uw hond.

[Blue Sky]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Wat er met mijn kinderen gebeurt na mijn dood kan mij eigenlijk geen ballen schelen.

Wel, ik ben benieuwd het standpunt hieromtrent te horen van de meer conventionele ouder. Logischerwijze zou u standpunt afwijkend moeten zijn.

[Rudy]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

(...)
Wat er met mijn kinderen gebeurt na mijn dood kan mij eigenlijk geen ballen schelen.

Een dooie heeft zich nog nooit zorgen hoeven te maken.

[Rudy]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Dat zeg ik niet. Ik bedoel dat je zin aan je leven had gegeven door vanalles moeten te doen voor uw kinderen. Dat is de leidraad in uw bestaan dan. Van 's morgens tot 's avonds is wat je bezig houdt, wat je moet doen voor uw kinderen. En eens die "groot" zijn, moet je niks meer doen voor uw kinderen. Er komt dan een grote leegte. Uw bestaan heeft dan geen "doel" meer, want dat doel draaide totaal rond "ik moet gaan werken omdat ik geld nodig heb opdat mijn kinderen thuis kunnen leven". "ik moet dingen met hen doen opdat hun studies lukken". "ik moet op reis gaan opdat de kinderen zich amuseren". "ik moet vrienden uitnodigen zodat mijn kinderen een sociaal leven hebben". "ik moet het huis schoonmaken opdat mijn kinderen niet in een varkensstal leven" en zo voort. Dat geeft een 'zin' aan uw bestaan.

Maar vanaf een zeker moment moet ge geen geld meer hebben om uw kinderen te laten leven thuis, ze verdienen het zelf. Ze moeten niet meer studeren, en ge hebt er toch niks meer mee te maken. Ze gaan zelf op reis. Ze hebben hun eigen vrienden. Ze wonen niet meer bij U. Of uw kot nu vuil is of niet heeft niks meer met hen te maken. Dus waar moet je je nu nog mee bezig houden ?

Kortom, je had kinderen genomen juist omdat er in uw leven niet echt iets was dat zin had. De paar dingen die je leuk vond, die liet je vallen van zodra er een moeilijkheid was. Telkens er iets interessants opdook dat tijdelijk de zinloosheid van uw bestaan een zin gaf, viel dat weer weg bij de eerste moeilijkheid, omdat je dat de moeite niet vond om door te zetten. En dan was er weer die zinloosheid, tot aan het volgende fantasietje, dat ook weer snel verdween bij de eerste tegenvaller. Maar met kinderen kon je dat niet laten vallen, en dus bleef de zin bestaan, omdat je niet "terug kon". Maar op een zeker ogenblik zijn die weg, en val je terug in de zinloosheid van daarvoor he.

Je reageert alsof kinderen opvoeden het enige zou zijn wat het leven zinvol maakt.
Er zijn ook andere zinvolle bezigheden. Hobby's bijvoorbeeld.
Er zijn er die van hun werk een hobby maken. En eenmaal gepensioneerd in een zwart gat vallen. Die heb ik gekend.
Neen, het is niet omdat kinderen hun eigen leven gaan leiden dat het plots zinloos wordt. Met een beetje geluk hebben ze ook kinderen. Kleinkinderen maken het leven ook zinvol.

[Rudy]

Oorspronkelijk geplaatst door fred vanhove

Kortom er moet beetje van alles zijn om een wereld te maken.

Tuurlijk. Het zou anders een nogal saaie boel worden.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Rudy

Je reageert alsof kinderen opvoeden het enige zou zijn wat het leven zinvol maakt.

Nee, maar het is wel een zinvolle bezigheid die je niet zomaar kan opgeven. In tegenstelling tot veel andere zinmakende bezigheden, die je kan opgeven als het lastig wordt. En waardoor de zin in uw leven weer verdwijnt.

Er zijn ook andere zinvolle bezigheden. Hobby's bijvoorbeeld.
Er zijn er die van hun werk een hobby maken.

Absoluut. Maar als er dan een hindernis opduikt, kan je dat opgeven. Je kan zeggen "Ik ga geen hobby blijven doen waar ik een probleem ben mee tegengekomen". En hup, hobby opgegeven, en hup, geen zin meer in uw leven.

[NieuwNoors]

Oorspronkelijk geplaatst door Rudy

Je reageert alsof kinderen opvoeden het enige zou zijn wat het leven zinvol maakt.
Er zijn ook andere zinvolle bezigheden. Hobby's bijvoorbeeld.
Er zijn er die van hun werk een hobby maken. En eenmaal gepensioneerd in een zwart gat vallen. Die heb ik gekend.
Neen, het is niet omdat kinderen hun eigen leven gaan leiden dat het plots zinloos wordt. Met een beetje geluk hebben ze ook kinderen. Kleinkinderen maken het leven ook zinvol.

Dit kan ik alleen maar beamen!