Als God zou bestaan...

[Jazeker]

Oorspronkelijk geplaatst door guerin

Is god dan een hij?Een zij?Het?

Kijk, als die god een vrouw blijkt te zijn met een lange grijze baard, dan hoeft ie voor mij niet echt meer hoor.

[Jazeker]

Oorspronkelijk geplaatst door Supe®Staaf

Een van de grote holisten, heeft zijn menselijke verschijningsvorm voortijdig uit het universum verwijderd.

Het was dan ook maar een hologram.

[La Chunga]

Oorspronkelijk geplaatst door Supe®Staaf

Verblijd ons gerust met uw universele voorstel van religie of godheid.
Dat was zo dacht ik de kern van deze topic.

Op het vlak van het 'zijn' zou u me een holistische mechanicus kunnen noemen:
-uit het holisme aanvaard ik dat alles een geheel is van samenhangende dingen (de mens is één van die dingen)
-uit het mechanisme aanvaard ik dat die samenhang is gebaseerd op fysische en chemische wetmatigheden.

Ik geloof dan ook niet dat een 'superwezen' enige sturende invloed uitoefent op dat samenhangend, mechanisch geheel. Dit geheel noem ik universum en dat is dan ook mijn 'godsbeeld' (wat eigenlijk een slechte woordkeuze is).
De verkeerde benaming "God" is voor mij dus alles wat is en zich als een geheel volgens fysische en chemische wetmatigheden tegenover elkaar gedraagt. Dat geheel - dat universum - legt me geen ethische leefregels op want die haal ik uit mijn denkvermogen dat een natuurverschijnsel is en wordt bijgestuurd door empirische ervaringen tijdens mijn leven.

Hiermee heb ik natuurlijk geen verklaring gegeven voor de oorsprong van het leven. Ik ga niet uit van een "scheppend wezen" maar dat kan ik natuurlijk niet bewijzen, net zo min als het tegendeel kan worden bewezen. Vandaar dat ik de meest neutrale positie van de onwetende, de agnost, inneem.
Toch is het mijn overtuiging dat niet een "scheppend wezen" aan de oorsprong van het leven ligt, maar dat de oorsprong van het leven op termijn - dat zal niet tijdens mijn leven zijn - zal kunnen verklaard worden op basis van gevorderde kennis. Deze overtuiging puur ik uit het verleden dat aantoont dat de actieradius van godsdiensten steeds kleiner wordt naarmate de kennis groter (cfr. de evolutie van polytheïsme naar monotheïsme).

Ik ben dus geen godsdienstige en aanvaard geen enkel "godsbeeld" omdat dit niet meer is dan een evenbeeld van de mens. Het is echter niet een god die de mens naar zijn evenbeeld schiep, maar de mens zijn god.

Religieus met betrekking tot riten en dergelijke ben ik evenmin omdat ik het nut hiervan niet inzie.

Relgieuze zingeving is voor mij:
(1) aanvaarding van mijn plaats in het universum, hoe ontzettend beperkt die ook is;
(2) mijn wil om de samenhang van dat universum te aanvaarden en te verklaren op basis van wetenschappen.
(3) het gebruiken van mijn denkvermogen om op zo'n ethisch mogelijke manier de grootste bevrediging te verkrijgen uit mijn eindige leven.

[labyrinth]

[quote=La Chunga;1800216][quote]

Op het vlak van het 'zijn' zou u me een holistische mechanicus kunnen noemen:
-uit het holisme aanvaard ik dat alles een geheel is van samenhangende dingen (de mens is één van die dingen)
-uit het mechanisme aanvaard ik dat die samenhang is gebaseerd op fysische en chemische wetmatigheden.

Ik geloof dan ook niet dat een 'superwezen' enige sturende invloed uitoefent op dat samenhangend, mechanisch geheel. Dit geheel noem ik universum en dat is dan ook mijn 'godsbeeld' (wat eigenlijk een slechte woordkeuze is).
De verkeerde benaming "God" is voor mij dus alles wat is en zich als een geheel volgens fysische en chemische wetmatigheden tegenover elkaar gedraagt. Dat geheel - dat universum - legt me geen ethische leefregels op want die haal ik uit mijn denkvermogen dat een natuurverschijnsel is en wordt bijgestuurd door empirische ervaringen tijdens mijn leven.

Ik voeg er nog een spirituele dimensie bij. Een klein beetje mysterie en een heilig gevoel. Het gevoel van : ' ik kijk naar het heelal en ik weet dat ik er mijn plaats heb, dat ik het geluk heb te mogen samenwerken aan een prachtig geheel. Niet omdat ik het moet , maar omdat ik het wens. '
Hoe steviger de schakel, hoe steviger de toekomst.
Het merendeel van de wereldbevolking heeft nood aan een of andere vorm van spiritualiteit. Die krijgt bij mij een plaats.

[labyrinth]

[quote=La Chunga;1800216]

Hiermee heb ik natuurlijk geen verklaring gegeven voor de oorsprong van het leven. Ik ga niet uit van een "scheppend wezen" maar dat kan ik natuurlijk niet bewijzen, net zo min als het tegendeel kan worden bewezen. Vandaar dat ik de meest neutrale positie van de onwetende, de agnost, inneem.

Als je iets niet weet lijkt me dat het verstandigste en het veiligste. Alles is mogelijk....... maar is dat uiteindelijk belangrijk om te weten of het Universum door God geschapen werd ? Het universum is er, we kunnen het zien, horen, ruiken, voelen..... elke dag opnieuw.

Toch is het mijn overtuiging dat niet een "scheppend wezen" aan de oorsprong van het leven ligt, maar dat de oorsprong van het leven op termijn - dat zal niet tijdens mijn leven zijn - zal kunnen verklaard worden op basis van gevorderde kennis. Deze overtuiging puur ik uit het verleden dat aantoont dat de actieradius van godsdiensten steeds kleiner wordt naarmate de kennis groter (cfr. de evolutie van polytheïsme naar monotheïsme).

Vroegere religies bezitten soms heel wat wijsheden. We kunnen uit deze bron putten en filtreren.......
Wetenschap en kennis mogen dat natuurlijk bewijzen en doen evolueren.

Ik ben dus geen godsdienstige en aanvaard geen enkel "godsbeeld" omdat dit niet meer is dan een evenbeeld van de mens. Het is echter niet een god die de mens naar zijn evenbeeld schiep, maar de mens zijn god.

Juist, daarom zou god niet mogen verdwijnen maar aangepast worden aan de noden van de tijd..... zijn imago wat bijwerken.

Relgieuze zingeving is voor mij:
(1) aanvaarding van mijn plaats in het universum, hoe ontzettend beperkt die ook is;
(2) mijn wil om de samenhang van dat universum te aanvaarden en te verklaren op basis van wetenschappen.
(3) het gebruiken van mijn denkvermogen om op zo'n ethisch mogelijke manier de grootste bevrediging te verkrijgen uit mijn eindige leven

Heel mooi !
Het leven is een moment dat je moet beleven liefst zo goed mogelijk voor jezelf en de anderen.

[labyrinth]

Oorspronkelijk geplaatst door Jazeker

Kijk, als die god een vrouw blijkt te zijn met een lange grijze baard, dan hoeft ie voor mij niet echt meer hoor.

In het universum zijn jonge goden en godinnen en zelfs vrouwen met baarden......
Als God zou bestaan dan zou hij niemand mogen uitsluiten op basis van louter fysieke eigenschappen. Ze zijn allen slechts een deel van het universum, ook de jonge goden en godinnen ......

[Turkje]

Ik heb altijd al een soort verwantschap gevoeld met de christelijke gnostiek, en evt. ook het arianisme. De Rooms-katholieke leer vind ik zeer moeilijk te aanvaarden, ttz "geloven".

[labyrinth]

Oorspronkelijk geplaatst door Turkje

Ik heb altijd al een soort verwantschap gevoeld met de christelijke gnostiek, en evt. ook het arianisme. De Rooms-katholieke leer vind ik zeer moeilijk te aanvaarden, ttz "geloven".

Het Apokryphon van Johannes (2e eeuw, in Nag Hamadi gevonden): “Hij is noch volmaaktheid, noch schoonheid, noch godheid, want hij is meer dan dat; hij is zelfs niet oneindig, want hij is meer dan dat. Hij maakt geen deel uit van eeuwigheid of tijd”

Bij de Rooms-katholieken is God inderdaad volmaakt en almachtig. Alles wat op aarde misloopt kan men hem dus verwijten. Waarom heeft hij het lijden, de onrechtvaardigheid enz..... toegelaten in zijn volmaakte schepping.
Als men de dualiteit van God aanvaardt is men wel verplicht met dit gegeven verder te werken. De wereld is niet alleen het goede, maar is ook het kwade. Overwint het kwade dan komt er veel pijn en verdriet, neemt het goede toe dan komt er vrede en harmonie.

[Jazeker]

Oorspronkelijk geplaatst door labyrinth

In het universum zijn jonge goden en godinnen en zelfs vrouwen met baarden......
Als God zou bestaan dan zou hij niemand mogen uitsluiten op basis van louter fysieke eigenschappen. Ze zijn allen slechts een deel van het universum, ook de jonge goden en godinnen ......

Ja, en concentrische cirkels zijn groovy.

[labyrinth]

Oorspronkelijk geplaatst door Jazeker

Ja, en concentrische cirkels zijn groovy.

Met een opening zouden ze nog meer groovy zijn ....... kwestie van binnen en buiten te kunnen gaan wanneer je dat wenst.

[Ratzo]

De omschrijving die mij het meest aanspreekt voor het "wezen" dat God wordt genoemd staat in de Bijbel: "de Onnoembare".

Dat geeft aan dat je voor God, hoe sterk je ook je best doet, geen naam, geen beschrijving en zeker geen definitie kan geven. Hij is door de mens niet te vatten. Dat vind ik prima.

In Genesis staat dan weer dat God de mens schiep "naar Zijn beeld en gelijkenis". In de Bijbel, geschreven door mensen, staan helaas wel meer tegenstrijdigheden.

Mijn "godsbeeld", voor zover ik dat zo kan noemen, zit anders in elkaar. Ik heb geen enkele visuele voorstelling van een god. (Een "hij" of "zij" heeft daarbij dus geen belang.)

God is de essentie van al wat "Is". Het feit dat er een universum (tijdruimte) bestaat, vormgegeven middels materie, energie, ruimte en tijd is de waarneembare kant van God. Maar de essentie van dat alles ligt buiten het waarnemingsvermogen en het bevattingsvermogen van de mens. Die essentie is de "ware aard" van God. Vandaar "de Onnoembare". Er is geen woord voor God omdat elke beschrijving onvolledig is.

"Waarom" het universum of de mens bestaat zijn vragen naar die essentie, waarop geen (wetenschappelijk) antwoord mogelijk is. Het universum had er ook niet kunnen zijn. Het alternatief voor het universum, door sommigen "schepping" genoemd, is het absolute "Niets".

Als je daar even bij stilstaat: dat Niets is ook bijzonder moeilijk om voor te stellen, : géén bestaan van tijd, geen ruimte of materie, helemaal Niets. Ook geen God.

[labyrinth]

[quote=Ratzo;1803374]

De omschrijving die mij het meest aanspreekt voor het "wezen" dat God wordt genoemd staat in de Bijbel: "de Onnoembare".

Dat geeft aan dat je voor God, hoe sterk je ook je best doet, geen naam, geen beschrijving en zeker geen definitie kan geven. Hij is door de mens niet te vatten. Dat vind ik prima.

In Genesis staat dan weer dat God de mens schiep "naar Zijn beeld en gelijkenis". In de Bijbel, geschreven door mensen, staan helaas wel meer tegenstrijdigheden.

Mijn "godsbeeld", voor zover ik dat zo kan noemen, zit anders in elkaar. Ik heb geen enkele visuele voorstelling van een god. (Een "hij" of "zij" heeft daarbij dus geen belang.)

God is de essentie van al wat "Is". Het feit dat er een universum (tijdruimte) bestaat, vormgegeven middels materie, energie, ruimte en tijd is de waarneembare kant van God. Maar de essentie van dat alles ligt buiten het waarnemingsvermogen en het bevattingsvermogen van de mens. Die essentie is de "ware aard" van God. Vandaar "de Onnoembare". Er is geen woord voor God omdat elke beschrijving onvolledig is.

Voor mij klopt dat. God is immers ook de toekomst en die toekomst kennen we niet. We zouden God eventueel kunnen omschrijven als zijnde de verbondenheid tussen verleden, heden en toekomst. Er zal dus altijd een deel zijn die voor ons onbekend is. Door onze daden kunnen we op God zijn gelaat een glimlach toveren of juist niet. We kunnen de wereld positief of negatief beïnvloeden, aan die toekomst een wending geven.

[labyrinth]

Oorspronkelijk geplaatst door Ratzo

"Waarom" het universum of de mens bestaat zijn vragen naar die essentie, waarop geen (wetenschappelijk) antwoord mogelijk is. Het universum had er ook niet kunnen zijn. Het alternatief voor het universum, door sommigen "schepping" genoemd, is het absolute "Niets".

Als je daar even bij stilstaat: dat Niets is ook bijzonder moeilijk om voor te stellen, : géén bestaan van tijd, geen ruimte of materie, helemaal Niets. Ook geen God.

Bovendien klinkt dat Niets zo negatief het is alsof we niet bestaan of bestonden....... rondzwervend zonder doel.

[La Chunga]

Oorspronkelijk geplaatst door La Chunga

Een twijfelaar, ja zelfs een leugenaar.
Als ik ervan uitga dat elke religie dé waarheid van god verkondigt, dan verkondigde die god al veel verschillende waarheden. Waarheden die elkaar tegenspreken en dus zijn sommige van die waarheden niet waar.
Of misschien verkondigde god aan alle religies een beetje waarheid en een beetje leugen zodat religieuze onenigheid kan dienen als bezigheidstherapie voor zijn menselijke schepping.
Neen, god en religie in het algemeen zijn niet meer dan menselijke uitvindingen voor onbeantwoorde vragen. Naarmate de tijd vordert krijgen meer vragen een antwoord waardoor de religie evolueerde van polytheïsme naar monotheïsme.
Als binnen een tiental jaren mocht blijken dat er op Mars omwille van de aanwezigheid van water, leven op Mars was zelfs onder de vorm van micro-organismen dan wordt één van de belangrijkste pijlers van het christendom én de islam onderuit gehaald. Die pijler die stelt dat de christelijke en islamitische god met de Aarde een unieke haard van leven schiep.
Anticiperend op dit laatste is binnen de Rooms-katholieke kerk de studie van de ruimte onder impuls van paus Johannes Paulus II gevoelig opgevoerd. Naast het ruimtecentrum in het buitenverblijf van de paus - Castel Gandolfo - bezit het Vaticaan één van de meest moderne ruimteobservatoriums ter wereld in Arizona.

Om enige duiding te geven, plak ik hieronder een fragment uit een paper die een zestal maanden geleden schreef:

“…Bestaat er een superwezen – dat wij een god noemen – dat niet enkel aan de oorsprong van de mensheid ligt maar bovendien het leven van elk mens beïnvloedt? Net zoals aantonen dat dergelijk wezen bestaat is het onmogelijk aan te tonen dat een dergelijk wezen niet bestaat. Op basis van deze zekerheid mag worden gesteld dat zowel mensen die geloven in het bestaan van zo’n god – theïsten – als mensen die niet geloven in het bestaan ervan – atheïsten – gelovig zijn. Ook deïsten, die geloven in een scheppend wezen dat geen invloed meer heeft op het geschapene, zijn gelovigen. Het overgrote deel van de mensen op aarde mag door deze stelling tot de gelovigen worden gerekend. Er bestaat slechts één soort ongelovigen en dat zijn de agnostici of zij die aanvaarden dat ze niet weten indien er een god bestaat of niet. Tot de agnostici reken ik mezelf maar dat betekent niet dat ik berust in onwetendheid. Ik beschouw mijn agnostische onwetendheid als een voorlopig gegeven. Wanneer ik sterf zal ik een antwoord op de godsvraag krijgen maar dat antwoord zal ik met geen levenden delen. Het is goed mogelijk dat gedurende mijn leven mensen kennis verwerven die het antwoord op de godsvraag dichter brengt maar dat tijdens mijn leven een sluitend antwoord op de godsvraag wordt gevonden, betwijfel ik.
Omdat die goddelijke onwetendheid – zoals elke onwetendheid trouwens – een negatieve ervaring is, volg ik bijvoorbeeld de exploraties naar de planeet Mars van nabij. Mocht blijken dat op de rode planeet ooit water stroomde, dan worden op termijn vrijwel zeker bewijzen gevonden dat er ooit leven was op die planeet. Vanuit puur wetenschappelijk opzicht is dit natuurlijk interessant maar voor de Rooms-katholieke kerk betekent zoiets een echte nachtmerrie. Die kennis zou de essentiële pijler van het christelijk geloof onderuit halen die bepaalt dat de christelijke god met de aarde een unieke door de mens gedomineerde haard van leven schiep.
Dat er ooit leven was op Mars wordt langzamerhand duidelijk. Ook al gingen de laatste jaren ruimte-exploraties naar Mars door, toch bestaat reeds een gegrond vermoeden van leven op Mars sedert de vondst in 1984 van de ALH84001. Deze meteoriet van 16 miljoen jaar oud werd losgeslagen van Mars na een meteorietinslag en kwam op Aarde terecht. Lang onderzoek dat in 1996 in het wetenschappelijk tijdschrift “Science” werd beschreven, leverde tekenen van waterafzetting en mogelijke fossiele resten op. Naar mijn mening kunnen we binnen tien jaar met zekerheid stellen dat op Mars ooit micro-organismen leefden. Het feit dat het tegenwoordig op Mars kouder is dan op de Zuidpool, er veel CO2 en weinig zuurstof is, betekent niet dat dit altijd zo was of dat dit een bepaald voor ons onbekend soort leven volledig uitsluit.


Men kan wel stellen dat bevindingen voorlopig enkel in de richting van leven onder de vorm van micro-organismen wijzen maar dat is niet de essentie. De essentie is dat op het moment dat tekenen van leven elders dan op Aarde worden aangetoond, de hypothese van absolute uniciteit van leven op Aarde wordt ontkracht. Als er binnen ons zonnestelsel twee planeten van leven zijn, dan wordt de hypothese dat er in het oneindig heelal nog levende planeten zijn, zeer plausibel.
Het Vaticaan ziet deze bui al een tijd hangen en bereidt zich – weliswaar discreet – voor op revelaties die eeuwenoude dogma’s onderuit halen. Deze voorbereidingen zijn de jongste jaren geïntensifieerd maar het Vaticaan observeert de ruimte al sinds 1583 toen paus Gregorius XIII een eerste telescooptoren liet bouwen voor Jezuïeten.
Galilei verfijnde door wetenschappelijk onderzoek de bevindingen van Copernicus en stelde met zekerheid dat niet de Aarde het centraal punt was van het zonnestelsel maar wel de zon. Dit deed hij voor de eerste maal in 1610 in zijn werk “Sidereus Nuncius” waarin hij de ontdekking van de vier manen van Jupiter beschrijft en de schijngestalten van Venus en waarvoor hij in 1616 werd veroordeeld. In dat jaar werd ook zijn boek “De revolutionibus orbium coelestium” op de index geplaatst, werd hij in 1633 gedwongen zijn leer af te zweren en gestraft door zijn bewegingsvrijheid te beperken.
Natuurlijk ontstonden rond deze polemiek tussen Galilei en het Vaticaan de wildste verhalen over intimidatie, marteling en opsluiting maar die zijn uit de lucht gegrepen. In werkelijkheid ging de discussie erover dat het Vaticaan eiste dat Galilei afstand zou doen van de zekerheid rond zijn stelling. Met andere woorden wou het Vaticaan dat Galilei zijn theorie als hypothese verkocht maar niet als realiteit. Zoiets is natuurlijk een regelrechte aanfluiting van de wetenschap en vanaf het proces tegen Galilei zijn de relaties tussen Vaticaan en wetenschap begrijpelijkerwijs bijzonder troebel. Zowel de werken van Copernicus als van Galilei werden pas in 1835 van de index van verboden boeken gehaald.

Sedert de achttiende eeuw beschikt het Vaticaan over drie krachtige telescopen nabij het zomerverblijf van de paus, Castel Gandolfo. In de Verenigde Staten staat sinds 1981 een telescoop die toebehoort aan het Vaticaan en vanaf 1993 observeert het Vatican Advanced Technology Telescope in Tuscon (Arizona) permanent de ruimte met een staf van 18 astrologen, astrofysici en wiskundigen.


Dat het Vaticaan zich voorbereid op verhelderende ontdekkingen komt duidelijk naar voor in uitlatingen van monseigneur Corrado Balducci. Balducci sprak als lid van de Curie van de Rooms-katholieke kerk en Prelaat van de Congregatie van Evangelisatie en Verspreiding van het Geloof weliswaar in eigen naam, maar het feit dat hij op geen enkel vlak werd teruggefloten, toont aan dat het Vaticaan onopgemerkt bijstuurt. Enkele opmerkelijke uitspraken van Balducci die ik uit RKNews.net haal, wil ik u niet onthouden:
“De duizenden verslagen van ooggetuigen laten geen ruimte om te ontkennen dat er een bepaalde mate van waarheid in zit, zelfs als je optische illusie, atmosferische fenomenen en dergelijke meerekent. Als katholiek theoloog kan ik dergelijke getuigenissen niet ontkennen. Getuigenissen zijn een manier om de waarheid door te geven…
…Het is zeker mogelijk dat er op andere planeten leven is. De bijbel sluit die mogelijkheid ook niet uit. Als we uitgaan van de geschriften en onze kennis van Gods almacht en ongelimiteerde wijsheid, kunnen we alleen maar instemmen met het idee dat leven op andere planeten mogelijk is. Sterker nog, het is niet alleen mogelijk, maar zelfs aannemelijk en waarschijnlijk…
…Als ik over buitenaards leven spreek moet men denken aan wezens die waarschijnlijk verder gevorderd zijn dan wij, in die zin dat hun aard een combinatie van een materieel en een geestelijk deel is, een lichaam en een ziel, hoewel in verschillende samenstelling dan bij mensen. Engelen zijn wezens die zuiver geestelijk zijn, verstoken van een fysiek lichaam. Wij mensen zijn opgebouwd uit materie en een geest maar staan spiritueel nog steeds op een laag niveau. Het is volledig geloofwaardig dat in de enorme afstand tussen Engelen en mensen één of ander middenstadium gevonden kan worden, dat kunnen dan wezens zijn met een lichaam zoals wij, maar spiritueel veel verder gevorderd.”

Om de houding van de Rooms-katholieke kerk omtrent dit alles beter te begrijpen is het ook nuttig na te gaan wat de Jezuïet George Coyne meegeeft rond dit alles. De Amerikaan Coyne is bijna drie decennia directeur van de Vatican Observatory Research Group en bijgevolg zijn ook zijn uitlatingen van belang om te begrijpen hoe het Vaticaan haar houding voorbereidt in geval bewijs wordt geleverd van leven elders dan op Aarde. Ik citeer hiervoor Coyne tijdens een interview in 2005 door Bill Broadway voor “The Washington Post”:
“Despite recent surges in knowledge and technology, scientists still don't understand fully how Earth and life came to be. At the same time, advances in the study of star and planet formation -- about 100 planets have been identified in the past few years -- suggest that other worlds like ours are likely and that other intelligent beings are possible. How possible? No one knows”.
Niet lang geleden zouden dergelijke uitspraken tot excommunicatie hebben geleid en het feit dat dit nu niet gebeurd, bewijst dat het Vaticaan leven elders dan op Aarde reeds heeft aanvaard. Door geen afstand te nemen van deze uitspraken kan het Vaticaan later beweren dat ze er een open geest op nahield en dat niet werd ontkend dat leven elders dan op Aarde mogelijk was. Meer nog, volgens de uitspraken van Balducci, sluit zelfs de Bijbel geen leven elders dan op Aarde uit en diplomatisch voegt hij er aan toe dat dergelijk leven wel eens van een hoger niveau dan het onze zou kunnen zijn.
Ondanks deze koerswijziging staat nu reeds vast dat wanneer bewijzen worden geleverd dat op Mars ooit leven was, veel mensen automatisch zullen aannemen dat wij niet de enige levensvorm in het heelal zijn. Hierdoor zullen veel gelovigen twijfelen aan hun geloof in een god die volgens Genesis 1,26 de mens naar zijn beeld en gelijkenis schiep. Veronderstel in deze eens dat we in de toekomst worden geconfronteerd met ander leven in het heelal dat fysisch niet op de mens lijkt en bovendien intelligenter blijkt. Hoe zou de Rooms-katholieke kerk hierop reageren? Ik ga op dit gegeven niet doordrammen omdat het – voorlopig althans – nog te hypothetisch is maar dat het een religieuze ontnuchtering zou zijn staat wel vast. Hoe men alles ook draait of keert feit is dat de wetenschap eigenlijk een bedreiging blijft voor organisaties die mensen groeperen en controleren en geloof in een goddelijk opperwezen prediken.

Wetenschap is mogelijk dankzij het groot denkvermogen dat de mens onderscheidt van elke andere bekende levensvorm en toelaat rationele antwoorden te vinden op zaken die minder rationeel lijken. Het is paradoxaal genoeg hetzelfde denkvermogen dat aan de oorsprong van irrationeel geloof ligt. Mijn stelling is dat ons denkvermogen goddelijk geloof schiep maar het ook onderuit zal halen. Hoe ik tot deze paradox kom?
Als er één ding is wat het eerste hoofdstuk van dit boek leert, dan is het dat wanneer de mens geen wetenschappelijke verklaringen vindt voor bepaalde zaken, de mens zijn denkvermogen gebruikt om verklaringen te formuleren die niet wetenschappelijk zijn. Het onverklaarbare wordt dan een geheim iets, een verborgen iets, een bovennatuurlijk iets, een niet-menselijk iets en ja, zelfs een goddelijk iets. Die onverklaarbare onwetendheid gaat steeds gepaard met angst. Door deze xenofobie bedacht de mens tovenaars, heksen, feeën, elfen, reuzen, draken, monsters of trollen die in talloze mythes, sagen en legendes verantwoordelijk werden gesteld voor verschijnselen die aldus een logische verklaring kregen. Al die wezens werden door de mens geschapen naar zijn beeld. Indien een positief verschijnsel moest worden verklaard dan ontstond een geïdealiseerd mensbeeld (bijv. een geslaagde oogst), indien het om een negatief verschijnsel (bijv. ziekte) ging schiep de mens een gedemoniseerd mensbeeld. Zowel het geïdealiseerde als het gedemoniseerde wezen kreeg buitengewone krachten die toelieten het onverklaarbare verschijnsel te laten plaatsvinden. Om die machtige wezens aan zijn zijde te krijgen, bracht de mens offers waarvan de riten in goede banen werd geleid door een geestelijke klasse. De macht van deze klasse nam als gevolg van door hen aangemoedigde religieuze angst snel toe en vertaalde zich ook op politiek vlak. Die geestelijke klasse komt eigenlijk voort uit de luieriken binnen vroegere gemeenschappen. Dit klinkt oneerbiedig maar het is wel zo.
Toen de mens duizenden jaren geleden begon met het houden van vee en het bewerken van land, liet de productie al gauw toe dat de mens zich op één plaats kon vestigen. De opbrengsten van landbouw en veeteelt waren zo verhoogd dat er overproductie ontstond wanneer alle leden van een bevolkingsgroep deelnamen aan de productie. Hierdoor ontstond een niet-productieve klasse die zich toelegde op meer geestelijke arbeid en zo ontstonden stamleiders en tovenaars die door hun kennis de leiding van de bevolking op zich namen. De geestelijke kracht verdrong op die manier de lichamelijke kracht waardoor de mens zich echt ging onderscheiden van andere dieren. Een wisselwerking tussen stamleiders – wereldlijke macht –en tovenaars – religieuze macht – zorgde voor een totale beheersing van de bevolking. Lettend op de indertijd beperkte kennis van de mens werd aan elk natuurlijk verschijnsel een minder menselijk wezen met speciale krachten gekoppeld. Dat ontwikkelde zich tot het polytheïsme – het geloof in meerdere goden – en tot henotheïsme waarin één oppergod leiding had over de andere goden.
Naarmate de tijd vorderde en de kennis van de mens toenam, verdwenen meer en meer sprookjesfiguren onder de druk van minder kleurrijke fysische, chemische of wiskundige formules. Vroegere “goden” bleven slechts voortbestaan in mythes, sagen en legenden. Uiteindelijk leidt dit naar het monotheïsme waarin één god verantwoordelijk is voor alles, geen andere goden worden geduld en vroegere riten en gewoonten godslasterlijk worden. Dit monotheïsme is echter nog steeds een angstreligie die de mens onder de knoet houdt van een geestelijke klasse die beweert in naam te spreken van een superwezen.
Hoe meer angstverschijnselen een wetenschappelijke verklaring kregen, hoe meer de geestelijke klasse haar invloed op de mensen zag afnemen omdat meer en meer mensen zich afkeerden van het geloof. Die geestelijke klasse speelt hierop in en de angstreligie evolueert meer en meer naar een moraalreligie. Hierin staat niet zozeer de verafgoding plaats van het machtig superwezen maar worden waarden en principes naar voor geschoven die onderdeel waren van de eerdere angstreligie. Het naleven van die waarden en principes wordt dan in verband gebracht met de ultieme angst: de dood. Wie de waarden en principes van de geestelijke klasse naleeft zal door het superwezen eeuwig leven krijgen in een zalige omgeving.
…”

Gelet op nieuwe ontwikkelingen mbt het bestuderen van Mars, kom ik even terug met bovenstaande bijdrage. In 2005 werden sporen gevonden - die er in 1999 nog niet waren - die kunnen duiden op waterverplaatsing op de rode planeet. Het onderuit halen van de elementaire pijler van de belangrijkste wereldreligies komt hiermee dichterbij.

http://mars.jpl.nasa.gov/

[Judokus]

Oorspronkelijk geplaatst door La Chunga

Gelet op nieuwe ontwikkelingen mbt het bestuderen van Mars, kom ik even terug met bovenstaande bijdrage. In 2005 werden sporen gevonden - die er in 1999 nog niet waren - die kunnen duiden op waterverplaatsing op de rode planeet. Het onderuit halen van de elementaire pijler van de belangrijkste wereldreligies komt hiermee dichterbij.

http://mars.jpl.nasa.gov/

Voor de hedendaagse katholieke Kerk is water op de maan geen bezwaar. Water en 'leven' (bacterieel, of zelfs vegetatief of animaal) op Mars of elders leidt nog niet naar intelligent leven die aan de mens te vergelijken is. En ik vrees dat ze nog lang gaan mogen zoeken naar échte marsmannetjes.

[La Chunga]

Oorspronkelijk geplaatst door Judokus

Voor de hedendaagse katholieke Kerk is water op de maan geen bezwaar. Water en 'leven' (bacterieel, of zelfs vegetatief of animaal) op Mars of elders leidt nog niet naar intelligent leven die aan de mens te vergelijken is. En ik vrees dat ze nog lang gaan mogen zoeken naar échte marsmannetjes.

Judokus,

Dat was het punt niet dat ik wilde maken met bovenstaand fragment uit één van m'n papers.
Het gaat in deze niet over intelligent leven maar wel over het feit dat bijvoorbeeld het christendom uitgaat van het gegeven dat uw god met de Aarde een unieke haard van leven schiep die door de mens wordt gedomineerd.
Indien wordt aangetoond dat op een andere planeet leven - van eender welk vorm bijv. micro-bacteriëel - is of was, dan komt dat christelijk gegeven - de unieke haard van leven - te vervallen.
Het is ook daarom dat ik in de bijdrage hierboven wijs op het feit dat de RKK reeds lang bezig is zich op dergelijke, wetenschappelijke zaken voor te bereiden.

Even enkele zaken ter herinnering...
Vroeger werd de Aarde in zes dagen geschapen en deze letterlijke interpretatie werd onder invloed van de wetenschappelijke vooruitgang een figuurlijke interpretatie.
Vroeger was de Aarde het centrum van alles waarrond het heelal draaide en ook daar moest de RKK inbinden onder invloed van wetenschappelijke vooruitgang.
Vroeger was de Aarde ook een soort platte schijf en ook daar stak wetenschappelijke vooruitgang RKK-doctrines voorbij.

Nu de mogelijkheid van leven elders dan op Aarde vergroot en een belangrijke pijler onderuit kan worden gehaald, stelt de RKK - omwille van zelfbehoud - haar houding bij door te beweren dat zo'n leven, elders dan op Aarde, door uw god wel was gewild, maar dat het niet over dezelfde intelligentie kan beschikken omwille van de genesisdoctrine 'de mens naar het beeld van god'.

Terzijde, mbt dat leven denk ik niet aan jouw 'marsmannetjes' - da's een typisch fantastengegeven of een inhoudloos argument van bijvoorbeeld theologen die pogen de wetenschap in het belachelijke te trekken - maar aan leven van eender welke vorm in de eerste plaats niet-intelligent.

Wat ik aantoon is dat religies blijvend evolueren onder invloed van groeiende, wetenschappelijke kennis. De evolutie van polytheïsme naar monotheïsme is hier het meest overtuigende bewijs voor.

De wetenschap zal blijven knagen aan religieuze doctrines en uiteindelijk evolueert religie - zoals bijvoorbeeld Einstein uiteenzette en ik elders in deze thread citeerde - naar een universeel, holistisch mechanisme.

[Ratzo]

Ik zie niet in wat wetenschap met religie te maken heeft. Of wat religie met wetenschap te maken heeft.

Essentiele vragen naar de zin van het bestaan, van het universum, etc. liggen buiten het domein van de wetenschap. Wetenschap gaat daar niet over.

De vraag waarom het universum, het leven, de mens, bestaat is niet op falsifiëerbare wijze te beantwoorden. Iedere levensbeschouwing geeft daar een eigen "spiritueel" antwoord op, dat op geloof berust. GELOOF, is per definitie onwetenschappelijk.

Geen enkel van die antwoorden is meer of minder waard dan het andere. Met wetenschap heeft dat totaal niets te maken.

De fout van vele religies is precies dat ze zich inlaten met wetenschap, en vice versa.

[cor]

Oorspronkelijk geplaatst door Ratzo

De vraag waarom het universum, het leven, de mens, bestaat is niet op falsifiëerbare wijze te beantwoorden. Iedere levensbeschouwing geeft daar een eigen "spiritueel" antwoord op, dat op geloof berust. GELOOF, is per definitie onwetenschappelijk.

Geen enkel van die antwoorden is meer of minder waard dan het andere. Met wetenschap heeft dat totaal niets te maken.

Als die godsdiensten hun geloof dan zouden verkondigen als 'hun mening' i.p.v. 'de waarheid', dan zou de wereld al heel wat rustiger draaien.

[Flippend Rund]

Oorspronkelijk geplaatst door cor

Als die godsdiensten hun geloof dan zouden verkondigen als 'hun mening' i.p.v. 'de waarheid', dan zou de wereld al heel wat rustiger draaien.

Is dat de waarheid, of is dat slechts uw mening?

[cor]

Mijn mening, 'slechts' hoeft niet.