Schrijverstalent gezocht!

[Bovenbuur]

"Vive la resistance! Don't blame Canada!"
Een paar kleine slecht getekende kinderen komen achter Michelle aan de kamer binnenlopen.
"I am ze mol, and these are my troops. We are here at your service."

[robert t]

Oorspronkelijk geplaatst door djimi

In een sequel zal alvast iemand ervoor moeten zorgen dat de fameuze geheime rollen waar heel dat gedoe hier rond draait, opnieuw geschreven worden, want al dat vuur & dat water van de afgelopen scène heeft er voor gezorgd dat er niks leesbaars meer van overblijft, vette pech.

Geen probleem, wordt opgelost.

[Boadicea]

Terwijl iedereen blijkbaar lag te vechten over de filmrechten van het verhaal, zat RM naar Hioenz zijn talrijke tatoeages, die al goed van pas gekomen waren, te staren.
"Hoe kom je er op om dat allemaal op je lijf te zetten?" vroeg ze.
Hioenz haalde zijn schouders op en antwoordde: "Ik moest van de leraar 4 bladzijden op mijn buik schrijven destijds."
"Waarom?"
"Als straf omdat ik een negerke geslagen heb."
"Heu?"
"Tja, bij gebrek aan inspiratie heb ik vier stadskaarten en plattegronden genomen. Het moeste grote bladzijden zijn, volgens de meester."
"Maar waarom heb je ze laten vereeuwingen?"
"Mijne pa heeft nen tatoo shop en ik wou zeker zijn dat ik na enkele badbeurten in de loop van de week waarin ik mijn straf moest schrijven, ik mijn tekst niet kwijt was. Omdat het stadsplan op zich niet zo mooi was, heeft mijne pa het hier en daar wat gecamoufleerd."
RM begreep er geen snars meer van en snapte niet waarom Buba zat te grinniken. De superintellectueel had natuurlijk door dat die 4 grote bladzijden op A4 formaat sloegen en niet op stadskaartformaat.
Maar dat terzijde lag prins Flippo nog steeds op de grond te kermen, omdat Jack de rollen afgepakt had. De heilige rollen waren terug in het bezit van enkele rebellen, die de waarheid konden achterhalen en zijn macht kapot konden maken.
Op Til moest hij niet rekenen. Zij was buiten westen van emotie en Kimsie, die besefte dat ze door de koninklijke familie misbruikt was, begon zonder dat ze het zelf door had, zware sigaren te roken.

Maar ...

[BigF]

... op het ogenblik ze nog een derde sigaar bij in haar vagijn wou stoppen merkte ze dat de twee eerste ondertussen uitgegaan waren.
Ze haalde haar Zippo van tussen haar tenen, liet een snerpende veest en ontstak het ontsnappende gas met haar vuurblik.

De geur van gefrituurd schaamhaar vulde de kamer en Kimsie vroeg zich af of zij nog wel in staat was te wandelen met drie sigaren in haar feestzaal en ze besloot de derde anaal in te brengen.
Daar liep al heel wat makkelijker, al moest ze nu wel zorgen dat haar twee vaginaal toegediende sigaren niet doofden want ze was nu niet in staat om ze in brand te blazen.

Blijgemutst kwam ze zo op het communiefeestje van haar neefje Jean-Pierre-Yves Montagne de Rotigers Armagnac aan. Het was een sober feestje want Jean-Pierre-Yves Montagne de Rotigers Armagnac's ouders waren allebei VTM-kijkers zonder TV daar onder hun brug.
Ze waren dan ook reuzeblij met de sigaren die Kimsie voor hen had meegebracht. Jean-Pierre-Yves Montagne de Rotigers Armagnac zat een beetje verderop te bedelen in zijn communiepak. Met zijn geamputeerde ben en zijn half-verlamde gezicht bracht dat aardig op. En kwijl liep er sowieso heel de dag uit zijn bek want Jean-Pierre-Yves Montagne de Rotigers Armagnac had ze dan misschien wel alle vijf, ze werkten dan toch in ploegen.
Kimsie liep op hem af en liet luid ploppend de sigaar uit haar aars in zijn op straat gedrapeerde hoed knallen. Jean-Pierre-Yves Montagne de Rotigers Armagnac keek haar dankbaar aan, riep "goezewiezoevoekowie" (dat riep hij altijd als hij eens een gedachte had) en verorberde terstond het aangeboden feestmaal.
Kimsie was ondertussen in een taxi gesprongen en had de chauffeur aangemaand om 'die groene mercedes' te volgen. Gelukkig passeerde er na 20 minuten een groene SSangYong en volgens de taxichauffeur was dat eigen lijk ook een beetje een mercedes. Hij zette onverwijld de achtervolging in.
Kimsie had ondertussen al terug 2 sigaren ingebracht en vroeg de chauffeur om een vuurtje.
Van wat er daarna gebeurde herinnert hij zich tot op de dag van vandaag niks meer.
Kimsie daarentegen...

[Bovenbuur]

Heeft er nu behoorlijk spijt van dat ze knalsigeren heeft genomen.

[djimi]

'Hoe zotter, hoe beter', was wat Erasmus dacht toen hij vernam wat er in het Prinsdom Flippië allemaal gebeurde.

Hij riep zijn secretaris Jonker Adalbert van Baarle TD tot Bad Alert (de arme kerel was eveneens van adel, zoals zowat elke omhooggevallen scheet tegenwoordig) bij zich en sprak de volgende historische woorden :

'Wat we zelf doen, doen we beter !'

Adalbert begreep niet goed wat zijn werkgever bedoelde maar nam niettemin nota. Daar werd hij tenandere en tenslotte voor betaald.


Na deze historische woorden sprong Erasmus fluks en zwierig op zijn Husqvarna één-cylinder viertakt all-offroad met type aanduiding TE 610 E, trapte zijn geliefkoosde voertuig als een volleerd kampioen knetterend op gang en scheurde weg.

Adalbert bleef verbouwereerd achter. Wie had ooit durven denken dat de ouwe Erasmus dergelijke kunstjes achter de hand hield ?

Adalbert in elk geval niet, zoveel is wel duidelijk. Het valt zelfs ten zeerste te betwijfelen dat Adalbert ooit had durven denken, wat wel eens zijn carrièrekeuze zou kunnen verklaren, maar helemaal zeker is dat nu ook weer niet.


Erasmus had het snode plan opgevat een paar nieuwe geheime rollen te schrijven, en die dan aan Prins Flippo voor grof geld te verpatsen.

Schrijverstalent had hij wel, dat had hij al afdoende bewezen.

Bezat hij echter ook de nodige koopmansgeest ?



Dat, beste lezertjes, zult u vernemen in de volgende aflevering van ons familie-feuilleton "De Rollen Van Flippië", u in vierkleurendruk gebracht dankzij de gulle sponsoring door het Ministerie van Volkscultuur en andere Oplichterij, b.v.

[Bovenbuur]

Ondertussen begonnen de rollen het hele gedoe toch behoorlijk zat te worden. Het leek erop dat de enige manier om de zeeziekte te stoppen was dat iedereen het geheim te weten kwam. Maar ja, als geheime rol heb je natuurlijk wel een soort verplichting om je geheimen te bewaren en uiteindelijk alleen door de goeden te laten lezen. Maar wie waren de goeden? Een stel oversekste bajesklanten of een geflipte prins en zijn gevolg? Moeilijk, moeilijk...

P.S. Beste lezertjes, wij proberen niemand te beledigen met dit verhaal, vooral de prins niet, die kan dit toch niet lezen.

[Boadicea]

Nu, die rollen bleken betoverd te zijn en hadden hierdoor de kracht om zich als een levend wezen te gedragen. Spontaan veranderden er van gedaante.
Vermomd als grote, zwarte hond, liepen ze de kamer uit. Op hun weg beten ze echter de verbouwereerde prins in zijn kruis, waarna deze kermend tot de vaststelling moest komen dat hij niet meer op een verdere gezinsuitbreiding moest rekenen.

Jack zag het allemaal gebeuren. Nu waren de rollen er op uit getrokken en niemand had enig idee waar ze heen waren. Daarnaast was het ook niet zeker dat ze nog in de gedaante van een hond waren.
Buiten hoorde het ze het roepen en tieren van enkele cultuurverrijkers, die zo geschrokken waren van de verschijning van de rollen, dat ze per ongeluk hun eigen moskee in de fik gestoken hadden.
Om geen problemen te krijgen met de verzekering, hadden met meteen op de cartoon van hun profeet gezworen dat ze wel een racist gingen vinden, die voor de ellende ging opdraaien.

Binnen begon de tijd te korten. Jack en Kimsie zaten naar de klok te kijken. Nog 10 seconden en de 24 uur waren verstreken.
Iedereen telde gespannen af: 10 ... 9 ... 8 ... 7 ... 6 ... 5 ... 4 ... 3 ... 2 ... 1

Boem! De eerste vuurwerkpijlen werden afgeschoten en iedereen vloog elkaar al kussend om de hals. Buba, was in zijn feestvreugde niet bij de pinken en merkte zo niet dat Hioenz een vuurpijl in zijn achterwerk stak en met de aansteker van RM de lont deed branden.
RM keek verbaasd toe en terwijl iedereen een polonaise danste ...

[BigF]

zat eramus nog steeds te piekeren over zijn net weggelopen rollen. Hij was gelukkig nog net nuchter genoeg om te bedenken dat hij , net voor ze van gedaante veranderden, zijn rollen nog geback-uped had naar zijn Maxtor Externe Harde Schijf van 320 Gb droog aan de haak.

Adalbert zat zich ondertussen af te vragen hoe zijn meester erin slaagde om een Husqvarna TE 610 E in gang te trappen daar dit gemotoriseerde voertuig de letter E in zijn typebenaming draagt vanwege het electrische karakter van het startsysteem.
"Jij hebt helemaal geen kickstarter!!", had hij nog nageroepen, maar de oorverdovende roffel uit de Devil-uitlaat verslonden zijn woorden als waren het met slagroom ingesmeerde negerinnen.

Eramus had zich echter van dit zuiver technisch obstakel niet te veel aangetrokken en hij geraakte dan ook veilig ter bestemming. Om tot de vaststelling te komen dat de Cash net dicht was en hij had geen rollen meer in huis. Daarom ging hij het naastgelegen cafe binnen en wandelde er met een rol wc-papier in zijn helm terug buiten.
In zijn opwinding vergat hij zijn Husqvarna en hij wandelde te voet richting huis. Na 18 km merkte hij zijn vergetelheid op en hij maakte onmiddelijk rechtsomkeer. Halfweg passeerde zijn Husqvarna hem met aan het stuur een juichende prins die bezig was aan een wheelie die wat later zou eindigen tegen een dikke eik.
Maar dat was niet het punt. Hoe was de prins erin geslaagd de motor te starten zonder kickstarter?

En daar kwam Adalbert terug ten tonele. Hij had net zijn meester ingehaald om hem in te lichten over zijn vergissing toen hij de prins bij de Cash onmoette en zijn verhaal aan hem deed.
Nadat hij de prins had duidelijk gemaakt dat je ook kan starten met de electrische starter was de prins op de motorfiets gesprongen en nadat Adalbert hem met zijn gezicht in de juiste richting (die dikke eik waarvan eerder sprake) was hij op 1 wiel er vandoor gegaan.

Eramus was ondertussen thuisgekomen en zette de tv aan.
Daar was net het nieuws bezig en Eramus was danig geschokt toen hij hoorde dat zijn Husqvarna geen kickstarter had en dat de prins ermee verongelukt was in zijn poging om hem te verwittigen. Hij weende bittere tranen, weegde die af en ging zich eens goed aftrekken op dikkenegerinneningesmeerdmetslagroom.com

Hij was net met een stukje superabsorberend toiletpapier zijn toetsenbord aant schoonmaken toen zijn iPhone overging.
Het was de prins en hetgeen die te vertellen had zou de mensheid voor eeuwen daarna bezighouden.

[djimi]

Erasmus zou namelijk Erasmus niet zijn als hij eenvoudigweg wereldkundig had gemaakt wat het nu precies was wat Prins Flippo hem had medegedeeld.

'Neen, neen, neen', dacht ouwe Eros (da's een van de vele bijnamen die hij zich om begrijpelijke redenen had eigen gemaakt) bij zichzelve, 'Zo gemakkelijk gaan ze 'r niet vanaf komen !'

'Ik zal ze eens goed bij hun pietje hebben, zie'.

Big E (nog zo'n bijnaam) liet er geen gras over groeien. Het duurde geen twee weken of op nummer drie in de Boeken Top Tien kwam 'Het Erasmus Enigma' binnengestormd. Na nog eens twee weken stond het schrijfsel op nummer één, en het bleef daar maar liefst zeven weken staan. Toen zakte het voor een week naar nummer twee, maar kwam dan nog eens voor drie weken terug naar de eerste positie.

De ondertitel van het zoveelste meesterwerk van de hand van de Filosoof der Zotheid luidde : 'Prins Flippo kan er wat van!', en het was ongetwijfeld deze onthulling die het hele land op stelten zette. E was namelijk zo slim geweest in zijn boek van alles te vertellen, behalve natuurlijk het antwoord op de vraag : 'Waar kan die prins Flippo wat van?'

Verhitte debatten ontbrandden weldra in de Kamer en de Senaat van het Prinsdom, gevolgd door handgemeen, opstootjes en oproer in de straten van de hoofdstad. De relletjes sloegen al gauw over naar alle omliggende dorpen, alsmede de grote havensteden van het land.

In een dezer havensteden bevond zich ook een zogenaamde typische havenkroeg, genaamd 'Café Het Anker bij Marie-Josée', en het was daar dat een aantal protagonisten van deze spannende internetroman besloten had de volksopstand straal te negeren en zich liever in te spannen voor het bedenken en verwerkelijken van een geheime maar toch ook publieke zuip- en schranspartij, te weten Jack, Buba, de Stijven, Jeanne, Jeannine en Désirée.

Adalbert wilde ook wel komen maar z'n madam vond dat niet zo'n goed idee, omdat het alweer bijna Kerstmis was en er nog een heleboel kaartjes moesten worden geschreven, en wie kon dat béter dan hare Adalbert?

Gij misschien? Ik dacht het niet, nee.

Ik ook niet, trouwens.

Maar ik zit tenminste niet te stoefen gelijk-as-te-gij.


En nu over naar onze reporter ter plaatse, Bavo Becaus, rechtstreeks vanuit 'Café Het Anker bij Marie-Josée', voor een interview en een foto-shoot met de aanwezigen.

'

[Boadicea]

De champagne vloeide rijkelijk. Het was de generale repetitie van het grote nieuwjaarsbal.
Iedereen was goed beschonken en niemand had op de verongelukte prins gelet. Vooral Jack niet. Die herinnerde zich niet meer dat de rollen ontsnapt waren en lag ergens samen met Kimsie onder tafel in een houding, die hij zich pas zou herinneren, als hij de foto's enkele dagen later in de boekskes zag verschijnen.

Buba en Hioenz hadden hun handboeien nog steeds niet losgekregen en stonden zo broerdelijk naast elkaar naar het vogeltje te grijnzen. RM lachte ook naar het vogeltje van de fotograaf, al was het dan niet datgene waar hij op doelde.
Jeanne, Jeannine en Désirée hadden de camera van een fotograaf te pakken gekregen en begonnen pikante kiekjes van hun eigen stripact te nemen. Blijkbaar zouden die goed opbrengen in de boekskes en RM besloot mee te doen.
De vier vrouwen stonden zo naakt op de tafel te dansen, terwijl Jack en Kimsie er onder lagen. De volgende dag zouden ze hun kleren niet meer herkennen door hun kater en zou Kimsie niet merken dat haar rok niet gekrompen was in de was, maar dat ze het kortere exemplaar van RM aanhad.

Jack zag er ook snoezig uit, in de jaretelles van Jeanne, die zijn broek aangetrokken had. Versurfd slurpte hij van zijn koffie en keek naar Kimsie, die tot de conclusie gekomen was, dat ...

[BigF]

Bavo, een reporter op de retour, goot net zijn achtste Duvel binnen toen de man van de straalverbinding meldde dat hij binnen 5 sec. live in het nieuws zat.
Bavo kreeg nog net "Goei..." gestameld voor hij een straal half verteerde Duvel over de camera braakte. Hij veegde zijn mondhoeken af en vervolgde zijn verslag.
Francine, de bazin van 'Café Het Anker bij Marie-Josée', stond ondertussen op de achtergrond met haar tieten te zwaaien want ge komt niet elke dag op den tv.
Op dat moment kwam Adalbert binnen, een zware postzak voortzeulend. Hij bestelde een Duvel en sprak:"Hoeveel moet ik u?"
Men kan het Adalbert niet kwalijk nemen dat hij niet wist dat juist uitgerekend dat zinnetje het wachtwoord was voor het overhandigen van de coke. Normaal pikte een stelletje Albanezen de wekelijkse portie op maar aangezien Adalbert er nogal Albanees uitzag vertrouwde Francine het wel. Temeer omdat hij een grote zak bij zich had.
Al snel zat de zak vol eerste kwaliteit coke. Fluitend verliet Adalbert het etablissement en nam het vliegtuig naar New York, daar betaalde men goed voor coke.
Adalbert werd een gevierd zakenman, trouwde een dikke negerin, begon een slagroomfabriek en liet zijn vrouw thuis neerleggen door die Latino die hem op straat steeds vroeg 'of er niks te mollen viel'.
Die daad deed Adalbert een beetje heimwee krijgen naar het miezerige thuisland en daarom ontbood hij de prins op zijn domein.
"Ik bied u een job aan", sprak Adalbert, "er zitten namelijk nogal wat colibri's in mijn tuin en iemand moet die beesten wegjagen. Jij lijkt mij de geschikte persoon, prins"
De prins was zeer vereerd door het in hem gestelde vertrouwen en hij deed de job met liefde, plezier en toewijding. Het stelde hem ook zeer tevree dat het krioelde van de dikke negerinnen op het landgoed van Adalbert, want dikke negerinnen, daar moet je op het internet vet voor betalen en veel verdienen deed-ie niet daar in Adalberts tuin.
Dat was de hoofdreden dat de prins op een bepaalde dag besloot een bus slagroom achterover te slaan. Het speciale interventie escadron van Adalbert had echter alles gezien vanuit GoogleEarthLive en de prins werd gedurende vijf dagen en vijf nachten gefolterd dat zijn gekrijs de pieren in de grond rond de kelder andere oorden deden opzoeken.
Echter, de zesde dag werd de prins vrijgelaten en blijgemutst stapte hij de straat op. Hij was een vrij man!
Hij sprong ter hoogte van het vrijheidsbeeld in zee en zwom gezwind naar 'Café Het Anker bij Marie-Josée' waar hij de aanwezige gasten verblijdde met een tournee generale en zijn avonturenverhalen. Om 2u s' nachts kreeg hij er een pak slaag van een stelletje Albanezen die hem voor Adalbert hielden en die iets murmelden over coke. De prins hield zijn hoofd een beetje scheef, klopte eens op de bovenkant ervan en vrijwel momentelijk viel er een wit poeder uit zijn oor. Het stemde de Albanezen tevreden en zij begonnen het poeder onmiddelijk te versnijden met Dash Ultra Wit Nu Met 25% Gratis.
De prins ontsnapte ondertussen langs de achterdeur en even later liep hij droevig langs de kaaien.
"Ik weet het!!!", dacht de prins plots, "ik word....

[Boadicea]

"Ik wordt minister!"

Meteen begon hij na te denken over zijn campagne. Hij moest en zou de verkiezingen winnen en het volk aan zijn wil onderwerpen.
Daarnaast had hij nog een zaakje te regelen met die rollen. De pijnlijke ervaring in zijn kruis had zijn sporen nagelaten. Zijn Til bekeek hem al niet meer en hij bedacht dat nu de natie dacht dat hij dood was door tegen een boom te rijden, hij een nieuwe identiteit kon aannemen.

[djimi]

Het duurde niet lang voor hij die nieuwe identiteit had gevonden.

De deur van de Sarma stond wijd open.

De kuisvrouw veegde een propje papier de straat op.

Daarop stond het volgende geschreven :

'Rotterdam Terror Core'


'Dat is het!', riep de prins uit. 'Ik word muzikant! Daar heb je toch geen hersens voor nodig!'


De prins liep snel Electro Van Durme binnen en kwam na twee minuten weer buiten met een MC 303 Groove Box, een cassetterecorder, twee onbespeelde FeCr cassettes van 60 minuten elk en een microfoon zonder merk.

Na een kleine twee uur had de prins al drie hits op een cassette staan.

'Nu nog een distributeur vinden, en een record-deal fixen met een grote platen-firma, of is het omgekeerd ?'

'Ik zou dat beter eens aan mijne kameraad Erasmus vragen', sprak de prins zichzelf toe.


Zogezegd, zogedaan.

De prins stapte op tram 19 die toevallig aankwam en al even toevallig stopte, kocht een dagkaartje van 3,- € en plofte neer naast een punkmeisje dat een groene brooddoos in haar handen hield.

[djimi]

De rosse rat die op de linkerschouder van het punkmeisje zat vond de prins best wel sympathiek, en ze begon dan ook te knipogen.

'Wat is dat nu?', vroeg de prins zich af. 'Heeft die rat nu last van een tic of vindt ze mij nu echt leuk? Ha, maar wacht eens, dat zou wel eens mijn redding kunnen betekenen! Ik ga dat punkmeisje en haar rat opnemen in mijn stage-act! Spijtig dat ik nog geen manager heb, die zou wel een deftig contract weten op te maken.'

De prins stond terug op en sprak de trampassagiers toe : 'Is er hier niemand die het zou zien zitten om mijn manager te worden? Ik heb vandaag ontdekt dat ik eigenlijk een ongelooflijk talentrijk muzikant ben, en dit hier is mijn zangeres.' Deze laatste woorden waren begeleid geworden door een vaag gebaar richting punkmeisje+bijbehorende rat.

'Wij noemen ons 'Beauties And The Beast' en ons eerste nummer heet

[Boadicea]

"Fuck de Rolls"
zuchtte het meisje. De prins zijn mond viel open. Hij wist echter niet dat ze van rijke ouders was en dat ze zich op de tram verstopte.
Ze wou niet naar huis, omdat haar ouders niet akkoord waren met haar ruige uiterlijk. Haar piekharen en verschillende piercings pasten niet in het sjieke imago dat men aan haar wou opdringen. Door het raampje van de tram zag ze de auto van haar ouder naderen.
De prins dacht aan iets anders. Hij zat verbouwereerd voor zich uit te kijken. De auto had hij niet gezien en hij vloekte in zichzelf: "Fuck de Rolls? Hoe kan ze dat nu weten van die rollen?"
Hij sloeg de krant, die een passagier had laten liggen op en las daar het verslag van de decadente nieuwjaarsfuif, met de pikante, ongesencureerde foto's van de bijhorende stripact.
Het meisje keek hem schaapachtig aan. Ze had er niet om gevraagd om tot zangeres benoemd te worden. Eigenlijk wou ze helemaal geen bekendheid, maar terwijl ze overwoog, kreeg ze een idee. Hoe kon ze zich beter van haar rijke ouders distantiëren dan door een zangcarrière te beginnen? Was er niet, lang geleden een prinses die dat ook deed uit rebellie?
Dat ze met een echte prins te maken had, drong niet tot haar door. Een man van middelbare leeftijd, kwam er bij zitten en nam een kaartje uit zijn binnenzak.
Paolo Impressario, een Italiaans migrant en voormalig lid van de maffia, had besloten zich op te offeren als manager van het trio. De prins wou drummen. het meisje zong en speelde gitaar en de rat ... nou ja, die speelde blijkbaar op haar poot.

[Mambo]

Na een snelle start in de showbizzwereld stonden ze al snel nr 1 in 10 om te zien en mochten ze iedere week optreden in één of andere achterzaal van een al even lege café sedert de bierprijzen nog maar eens gestegen zijn. Veel geld hadden ze dus niet, toch niet van wat ze verdienden want hun manager die van oorsprong van de Siciliëaanse maffia was nam 90% van hun zuurverdiende centjes en zette dat wekelijks in op de voetbalmaffia onder leiding van één of andere chinees die enkel hij bij zijn voornaam mocht noemen en zijn persoonlijke gsm nr van had.
De manager was al snel in goeden doen en dat mocht gezien worden. De artiesten daarentegen waren redelijk berooid tenzij ze naar huis zouden bellen om wat extra geld te krijgen van de zwarte verkoop van al dat ijzer en kopererts uit de mijnen in Kongo. Maar ja, dan wist iedereen wie ze waren en dat ze nog leefden.
Dilemma dus.

[Bovenbuur]

Op een dag gebeurde er echter iets heel bijzonders. Toen de prins overdag in het park zat en al behoorlijk dronken was spleten de hemelen open en klonk er een stem: "Goedenmiddag, prins Flippo". Een andere stem viel bij: "wij zijn van politics.be, wij hebben jou verzonnen." "Wij zijn bereid één wens van je te vervullen. Één wens, dus denk goed na." Zei een derde stem. "Er is echter één voorwaarde..."

[satiper]

De prins moest echter niet lang nadenken over die wens.
"Ik wil koning worden" klonk het spontaan en om zijn woorden kracht bij te zetten stampte hij met zijn laqué schoentjes op de plaveien.
Hij had die wens al zo vaak geuit, maar steeds tevergeefs.
Hij begon nu echt wel ongeduldig te worden.

Probleem was natuurlijk dat de huidige koning biber ongeloofelijk populair was.
Zou het politics be lukken om deze toch wel moeilijke taak tot een goed einde te brengen.

Momentje beste prins: "we hadden het nog over een voorwaarde, remember" klonk het uit de keel van de politics be man van dienst.
De Voorwaarde is nml dat je eerst nog een interview toestaat aan de jufvrouw de slet, hoofdredactrice van "De Avond".

Die vuile teef doet niets anders dan me belachelijk maken in haar vod die ze een krant durft te noemen, peinsde de prins.
Geen denken aan was zijn eerste reactie, had hij haar niet reeds de toegang tot het koniklijke domein ontzegt, hij was er niet de man naar om op zijn beslissingen terug te komen.
Alhoewel de inzet natuurlijk heel hoog was deze keer....

[Bovenbuur]

En na een laatste kontneukpartij leefden zij allen nog lang en gelukkig,
Einde.