De TAALGRENS

[TheFourHorsemen]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Met zo'n dubieuze vlag in uw avatar, kan dit ook moeilijk.

Meer dan een wens om de Nederlanden te herenigen moet je daar niet achter zoeken.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door quercus

Tja, die Prinsenvlag van DE Nederlanden staat natuurlijk voor alles wat een nachtmerrie opwekt bij Belgicisten.

De 'Prinsen'vlag... Maar mens toch. Hoe is het mogelijk!

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door TheFourHorsemen

Qua politieke standpunten ben ik het zelden met je eens, maar hier verwoord je het wel perfect. Een rechter moet over een zekere ruimte krijgen bij het beoordelen van feiten, maar niet over het beoordelen van procedure en een correcte interpretatie van de wet zelf.

Hij heeft er dan ook lang genoeg voor gestudeerd...

[edwin2]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

Hij heeft er dan ook lang genoeg voor gestudeerd...

Humor!

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Neen Van den Berghe. Omdat er qua vormverreisten een absolute juridische eenvormigheid moet zijn. En daarom kan er maar één Hof zijn.

Waarmee u dus stelt dat er dus ook voor de andere rechtszaken maar één rechtbank zou mogen zijn: vormvereisten, weet u wel. Hopelijk snapt u nu hoe onzinnig uw uitspraak is.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Bij ons heeft een rechter een zekere vrijheid. De strafrechter bijvoorbeeld beoordeelt de feiten binnen het kader van de strafwet, maar spreekt soeverein een straf uit. Er zijn nooit twee zaken identiek aan mekaar of toch zeer zelden. En elke rechter vonnist naar zijn geweten.

Dat is totaal onjuist. Een rechter mag niet vonnisten "naar zijn geweten". Hij moet handelen naar de wet en rekening houden met de elementen van de zaak. Zijn geweten is niet aan de orde.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Dat is totaal onjuist. Een rechter mag niet vonnisten "naar zijn geweten". Hij moet handelen naar de wet en rekening houden met de elementen van de zaak. Zijn geweten is niet aan de orde.

Natuurlijk is dit aan de orde. Hij moet oordelen volgens zijn geweten binnen de strafwet. En hij moet afwegen. En de minimum of maximum straf geven of oordelen dat de bewijzen al dan niet voldoende zijn, of die bewijzen deugdelijk zijn, of er een vermoeden is van schuld of onschuld, of dat er twijfel is en dus vrijspreken. Of er verzachtende omstandigheden zijn enz., enz. Daar beslist hij soeverein over en volgens zijn geweten. Een rechter is geen computer.

Er zijn dan ook rechters die gekend zijn omdat ze 'streng' zijn en anderen die dat al minder zijn.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Natuurlijk is dit aan de orde. Hij moet oordelen volgens zijn geweten binnen de strafwet.

Neen, het geweten komt hier niet ter sprake.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Neen, het geweten komt hier niet ter sprake.

Natuurlijk moet hij dit met vaste regelmaat doen. Hij kan soms ook niet anders. Bijvoorbeeld. Wanneer iemand op heterdaad betrapt wordt op diefstal dan heeft de rechter het (meestal) gemakkelijk. De feiten zijn so wie so bewezen en dus volgt er een straf, zoals de strafwet bepaalt. Maar dan nog. Want welke straf de rechter oplegt , daar is hij vrij in. Hij zal afwegen en hier komt zijn persoonlijke maatstaf (geweten) bij te pas.

In burgerlijke zaken speelt dit nog minstens evenzeer mee. Neem nu bijvoorbeeld een burenruzie. Dat zijn soms persoonlijke gecompliceerde zaken tussen buren, ruzies dus, die meer dan eens ver in de tijd teruggaan. Wie van deze buren gelijk heeft, daar zegt de wet expliciet niets over. Buren in onmin kunnen bovendien soms alle twee wat gelijk hebben in deze aangelegenheden. De rechter zal de partijen aanhoren, wikken en wegen, om tenslotte in wijsheid te oordelen en te vonnissen. En die wijsheid steunt vaneiges op zijn persoonlijk geweten.

[mauste]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Neen, het geweten komt hier niet ter sprake.

Krachtig en goed onderbouwd betoog om..... niets te zeggen.
En die onhebbelijke, pretentieuze, meewarige toon ! Jouw signatuur.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Natuurlijk moet hij dit met vaste regelmaat doen. Hij kan soms ook niet anders. Bijvoorbeeld. Wanneer iemand op heterdaad betrapt wordt op diefstal dan heeft de rechter het (meestal) gemakkelijk. De feiten zijn so wie so bewezen en dus volgt er een straf, zoals de strafwet bepaalt. Maar dan nog. Want welke straf de rechter oplegt , daar is hij vrij in. Hij zal afwegen en hier komt zijn persoonlijke maatstaf (geweten) bij te pas.

Dat heeft niets met het geweten te maken. Wel met het vormen van een oordeel over de gepleegde feiten, samen met een afweging van omstandigheden en andere elementen.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

In burgerlijke zaken speelt dit nog minstens evenzeer mee. Neem nu bijvoorbeeld een burenruzie. Dat zijn soms persoonlijke gecompliceerde zaken tussen buren, ruzies dus, die meer dan eens ver in de tijd teruggaan. Wie van deze buren gelijk heeft, daar zegt de wet expliciet niets over. Buren in onmin kunnen bovendien soms alle twee wat gelijk hebben in deze aangelegenheden. De rechter zal de partijen aanhoren, wikken en wegen, om tenslotte in wijsheid te oordelen en te vonnissen. En die wijsheid steunt vaneiges op zijn persoonlijk geweten.

Ook dit heeft niets met het geweten te maken. Hij moet zich immers laten leiden door de wet en die omzetten naar een concrete toepassing.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Ook dit heeft niets met het geweten te maken. Hij moet zich immers laten leiden door de wet en die omzetten naar een concrete toepassing.

Dat heeft alles met geweten te maken. En daarom verschillen uitspaken van rechters meer den eens ook in vergelijkbare rechtszaken.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Dat heeft alles met geweten te maken. En daarom verschillen uitspaken van rechters meer den eens ook in vergelijkbare rechtszaken.

Neen, het verschil in jurisprudentie heeft te maken met de omzetting van de wet naar een concrete situatie. Een rechter moet echter steeds binnen de krijtlijnen van de wet blijven. Hij mag zich bijgevolg niet laten leiden door louter persoonlijke inzichten of opvattingen, of het oordeel laten afhangen van het morele oordeel van zijn eigen geweten.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Neen, het verschil in jurisprudentie heeft te maken met de omzetting van de wet naar een concrete situatie. Een rechter moet echter steeds binnen de krijtlijnen van de wet blijven. Hij mag zich bijgevolg niet laten leiden door louter persoonlijke inzichten of opvattingen, of het oordeel laten afhangen van het morele oordeel van zijn eigen geweten.

Het is er wel aan te zien dat u weinig kaas hebt gegeten van de rechtspraktijk.

Naar aanleiding van een betwist vonnis zei Hugo Coveliers , gewezen volksvertegenwoordiger en advokaat indertijd terecht:

“Een strafrechter oordeelt onafhankelijk en in eer en geweten. Hij m�*g iemand vrijspreken zonder dat ministers of parketten druk op hem kunnen uitoefenen. Als het parket niet akkoord gaat met het vonnis, dan moet het maar in beroep gaan. Dat is hier trouwens ook gebeurd en het vonnis van De Smedt is hervormd door het Hof. Niks mis mee, zoiets gebeurt iedere dag."

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Het is er wel aan te zien dat u weinig kaas hebt gegeten van de rechtspraktijk.

Naar aanleiding van een betwist vonnis zei Hugo Coveliers , gewezen volksvertegenwoordiger en advokaat indertijd terecht:

“Een strafrechter oordeelt onafhankelijk en in eer en geweten. Hij m�*g iemand vrijspreken zonder dat ministers of parketten druk op hem kunnen uitoefenen. Als het parket niet akkoord gaat met het vonnis, dan moet het maar in beroep gaan. Dat is hier trouwens ook gebeurd en het vonnis van De Smedt is hervormd door het Hof. Niks mis mee, zoiets gebeurt iedere dag."

Ik beschouw de uitdrukking "in eer en geweten" wel heel anders dan de notie "oordelen naar zijn geweten". Juist omdat het laatste uitgaat van de soevereiniteit van de eigen morele opvattingen en niet uitgaande vanuit de wet. Dat laatste blijft immers steeds de referentie voor iedere rechter.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Ik beschouw de uitdrukking "in eer en geweten" wel heel anders dan de notie "oordelen naar zijn geweten". Juist omdat het laatste uitgaat van de soevereiniteit van de eigen morele opvattingen en niet uitgaande vanuit de wet. Dat laatste blijft immers steeds de referentie voor iedere rechter.

U bent weer aan het vitten over woorden wanneer u uw gelijk niet krijgt. Een rechter oordeelt altijd volgens zijn geweten. En dus ook volgens zijn eer. Wel te verstaan binnen het kader van de strafwet (in deze) zoals ik altijd heb gesteld.

Luc Soetemans, politierechter, ging toen hij 67 was op pensioen. In een interview door Het laatste Nieuws zei hij het volgende:
"Hoeveel zaken ik gedaan heb? Reken maar op zo'n 2.500 �* 3.000 per jaar, enkele tienduizenden dus. Maar ik ben elke dag met plezier naar het werk vertrokken." Luc Soetemans vertelt het met de passie die hem als politierechter in Brugge typeerde. De man stond bekend als een van 'de strengere' van Brugge, maar moet nu op zijn 67ste verplicht met pensioen. "Als rechter handel je in eer en geweten", relativeert hij. "Ik heb zòveel gruwelijke dingen gezien. Ik kan het maar niet vatten dat mensen, ondanks de vele verkeerscampagnes, toch nog zat achter hun stuur kruipen. (Enz, enz.)

(Het Laatste Nieuws)


U moet dringend eens een goed boek lezen over de elementaire principes van onze rechtspraak.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

U bent weer aan het vitten over woorden wanneer u uw gelijk niet krijgt. Een rechter oordeelt altijd volgens zijn geweten. En dus ook volgens zijn eer. Wel te verstaan binnen het kader van de strafwet zoals ik altijd heb gesteld.

Hij handelt niet naar zijn geweten, juist omdat die notie een heel ander referentiepunt veronderstelt dan "oordelen binnen de wet".

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Hij handelt niet naar zijn geweten, juist omdat die notie een heel ander referentiepunt veronderstelt dan "oordelen binnen de wet".

U moet lezen wat ik schrijf. Binnen de wet handelt de rechter volgens zijn eer en geweten. Dat is trouwens evident. De wet schept een juridisch kader binnen hetwelk een rechter moet oordelen. Binnen dat kader oordeelt een rechter volgens zijn geweten. Dat is gewoon een elementair principe.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

U moet lezen wat ik schrijf. Binnen de wet handelt de rechter volgens zijn eer en geweten. Dat is trouwens evident. De wet schept een juridisch kader binnen hetwelk een rechter moet oordelen. Binnen dat kader oordeelt een rechter volgens zijn geweten. Dat is gewoon een elementair principe.

Juist daarom kan men niet spreken over "oordelen naar het geweten".