Moeder pest autistische zoon de gevangenis in voor erfenis

[Xenophon]

Oorspronkelijk geplaatst door Boadicea

Nee, ik herken er weinig van. Ik herken er eerder mezelf in. Ik ben eerder de verstrooide professor van ons twee.

Nu, mijn vriend heeft een rijbewijs en is nogal goed in zijn weg vinden. Rijden we ergens hopeloos verloren door een verkeerde richtingaanwijzer, dan geraakt hij nog op zijn bestemming, terwijl ik al lang van wanhoop het opgegeven zou hebben.

Ik heb een slechte oriëntatie en moet hem eerder volgen, omdat ik altijd verloren loop. Als ik ergens moet geraken, vraag ik aan hem raad. Ik denk dat ik ooit voor een rijbewijs ga, ik me ga voorbereiden dat ik ook wel via Parijs naar Amsterdam zal geraken.

Wat wel klopt, is dat hij soms zijn tijd verkeerd inschat en je met hem altijd op het laatste nippertje ergens heen moet draven, omdat meneer nog even zijn mails wil checken de laatste 5 minuten voor vertrek, maar ik ken nog mensen met dat probleem, die zeker geen Asperger hebben. Als we alle mensen die wel eens te laat komen, of hun tijd eens fout inschatten zo gaan bekijken, dan denk ik dat iedereen Asperger heeft.

Het probleem is dat hij zijn eigen rekeningen wel kan beheren, maar dat zijn moeder het niet geloofd. Zij deed dat altijd voor hem, maar hij heeft nu eindelijk haar volmacht stopgezet en zelf overschrijvingen ingegeven.

Hij weet altijd perfect waar en wanneer hij moet zijn.

Wat hij wel heeft, is dat hij bepaalde situaties en trauma's uit het verleden nog niet echt verwerkt heeft en regelmatig vragen stelt over hoe het anders kon, maar dat heb ik ook een tijd gehad en blijkbaar ben ik hypersensitief.

Maar nog: jij bewijst wel dat mensen met Asperger wel degelijk een relatie kunnen hebben. Volgens zijn moeder kan dat niet en ben ik op zijn geld uit en gebruikt hij me enkel voor de seks.

Ik ervaar mijn relatie zo niet. En mijn vriend vergeet zeker niet te eten of te drinken. En als hij naar de badkamer gaat, is het om te douchen, zijn tanden e poetsen, hem te scheren, deo te spuiten en dergelijke en doet hij dat ook. Zijn korte douches duren misschien langer dan de mijne, maar tja ...

Nobody's perfect! En ik vind het moedig dat jij hier durft te vertellen hoe jou leven in elkaar steekt.

Het zou fijn zijn moest er eens meer maatschappelijk begrip komen voor mensen als jij.

Het zijn maar kleinigheden die ik vertel, er is nog veel meer, zo loop ik wel eens buiten uit een winkel als ik de keuze niet gemaakt krijg tussen twee soorten suiker of wat ik dan ook moet hebben. Ik loop verloren in gebouwen zoals bijvoorbeeld in het Middelheim, dan ben ik daar letterlijk honderden keren geweest en toch vind ik niet waar ik moet zijn, en als dat dan wat lang duurt loop ik buiten, waarna het dan op de parking opnieuw begint omdat ik de wagen niet terugvind.

En over relaties, laat het me zo zeggen, met die van ons kan ik men twee pollekes kussen, want met anderen is het nooit gelukt.

[Diego Raga]

Oorspronkelijk geplaatst door Boadicea

Wel, ik geef eerlijk toe dat ik me ook verschillende keren heb moeten inhouden om ze niet vast te hebben, wat me stoort, gezien ik niet meteen een persoon ben die graag geweld gebruikt.

Maar sinds ik haar al ruim een maand niet meer gezien heb, ben ik eindelijk kalmer geworden, want ik stond echt op de rand van een depressie en ze heeft ook voor twist in mijn relatie gezorgd.

Het enige voordeel dat ik heb, is dat ik mijn vriend al langer kende dan ik er mee samen ben ik haar chantage me niet meer raakt.

Mijn vorige partner was inderdaad zwaar agressief tegenover mij en sloeg me regelmatig van het kastje naar de muur. Uiteindelijk moest ik wel bij hem weggaan, of ik leefde hoogst waarschijnlijk niet meer. Maar tegen mijn vriend zit ze graag te vertellen dat ik gescheiden ben en dus niet bekwaam tot een relatie. Zelf verliet ze haar gewelddadige man niet, want hij zorgde voor het hoofdinkomen.

Ik was huisvrouw en ben inderdaad moeten terugvallen op het OCMW, omdat ik niet afhankelijk wou zijn van mijn moeder, na mijn scheiding. Dat neemt ze me dus ook kwalijk. Ondertussen heb ik ruim 2 jaar gewerkt, maar door omstandigheden ben ik weer werkloos, wat ik ook niet leuk vind. Het is niet enkel voor het geld, maar ook voor mijn eigenwaarde dat ik liever werk dan een uitkering te krijgen. Ik kan me wel bezig houden, maar zou ook liever een job hebben.

Al maanden solliciteer ik me gek. Mijn vriend heeft ook problemen op zijn werk en staat ook al met één voet buiten door de situatie.

Maar mijn schoonmoeder zit continu woorden te verdraaien, zaken te overdrijven en dingen te verzinnen. Mijn moeder heeft haar ook door en zegt er liever niets tegen, omdat ze elk woord verdraaid.

Als ik bv aanhaal dat ik van de spoed van het ziekenhuis, nadat mijn ex me bijgewerkt had, even terug bij mijn moeder ben ingetrokken, omdat het voor mij thuis te gevaarlijk werd, dan maakt zij er van dat ik mijn moeder in het ziekenhuis geslagen heb, wat dus niet waar is.

Mijn moeder en ik hebben ook slaande ruzies gehad en ik begrijp dat hoe graag ik haar ook zie en hoe dankbaar ik haar voor veel dingen ben, ik moeilijk met haar kan samen wonen. Doordat we nu elk apart in elkaars buurt wonen, is onze band enkel beter geworden.

Alleen woon ik heel klein en voor mijn vriend en zijn spullen er bij te nemen, is het hier net te krap. Daarom komt hij in mijn buurt wonen. Hij schiet ook goed op met mijn moeder en die aanvaard hem perfect zoals hij is en hier zit hij ook dichter bij zijn echte vrienden, die hem zeker zullen bijstaan, als het nodig is.

Wel Boa, mijn (amateuristische) conclusie is, dat jij en je vriend nooit echt de kans gehad hebben om jullie persoonlijkheid op een 'normale' wijze te ontwikkelen, daar jullie beiden heel jullie leven, exusé le mot, dik en zwaar gezjost zijn door mensen die zelf een serieuze persoonlijkheidsstoornis hadden/hebben en dat op jullie hebben uitgewerkt, met alle gevolgen vandien.

Nu, je kan alle miserie en die van je vriend dan mss wel de rest van jullie leven voort afschuiven op die mensen, maar dat zal jullie zelf weing vooruithelpen, gezien dat jullie pijn bevestigd en bestendigd, zonder hoop op enige aantoonbare vooruitgang.
In de fond zijn die mensen ook maar op een of andere wijze in hun leven gezjost door hun ouders of partner of wie dan ook.
En zo kan je terug gaan tot in den beginne, heeft weinig zin, dus.

Ook psychiaters zijn niet altijd te vertrouwen in hun oordeel, evenals in hun therapie of medicinale voorschriften die ze hun patienten aanbieden, gezien ze volgens jou verschillende diagnoses stelden over je vriend.
Ik heb dus mijn voorbehoud aan de 'waarheid' uit die hoek.
De vele bezoeken aan psychiaters en het slikken van hun dure medicijnen hebben je vriend blijkbaar ook nog geen structurele oplossing voor zijn probleem kunnen bieden, dus kan het geen kwaad eens uit te kijken naar mogelijkheden waar jij/hij zelf het stuur in handen heeft.

Het enige wat ik in jullie geval kan aanraden, is niet minder dan dat je zelf dient te werken aan jullie mentale heling, want elk mens heeft in zijn diepste wezen een levenskern in zich die onkwetsbaar en onaantastbaar is voor w�*t dan ook en die kern moet je zien te bereiken en te beseffen, om van daaruit je persoonlijkheidontwikkeling te sturen.

Ik kan ook begrijpen dat je liefst weg wil blijven van alles wat ook maar van verre ruikt naar meditatie ea overstijgende geestestoestanden, maar je moet in deze uiterst pijnlijke situatie eerst de oorzaak van de innerlijke complicaties kunnen oplossen (jullie mentale pijn), voor je nog maar kan denken aan het oplossen van de uiterlijke oorzaken (je schoonmoeder ea zjossers).

Dus ipv steeds alle energie uit jullie te laten wegzuigen, die slechts tot mentaal/fysieke uitputting/depressie leidt, kan je deze levenskracht beter op iets richten dat jullie groei en gezondheid in grote mate zal verbeteren.

Een vrijblijvende suggestie in die richting:

"Vipassanameditatie is een proces van zelfobservatie met als doel de geest tot in de diepste lagen te zuiveren van negativiteit en onzuiverheden als woede, haat, hebzucht en angst. Naarmate de invloed hiervan zwakker wordt, komen positieve eigenschappen zoals wijsheid (pañña), liefde, mededogen, vreugde en gelijkmoedigheid vanzelf tot ontwikkeling."
http://nl.wikipedia.org/wiki/Vipassana

Ik dacht zelfs dat zo'n cursus door de ziekenkas erkend is en dus terugbetaalbaar. (met dank aan Inge Vervotte)

Neem eens een initiatief dat helemaal niet lijkt op alle vorige die je tot nu genomen hebt en informeer je terdege naar zo'n (of een andere) cursus in jullie buurt en probeer een stap te zetten, waardoor effectief afstand kan genomen worden van de pijn, de verwarring en het lijden waar jullie buiten jullie wil aan zijn blootgesteld.
Jullie hebben er alvast een pak minder mee te verliezen dan nu het geval is, integendeel, de inherente en tot nog toe verborgen rijkdom van jullie ongetwijfeld rijke persoonlijkheden, kan dan pas tot haar volle ontplooiing komen als je je er terdege van bewust bent en daar kan mi niets op tegen zijn.

Give it a try and good luck.

[Boadicea]

Hier ben ik het dus mee eens. Ik steek de fout niet echt altijd op anderen, maar mijn ervaring is dat hoe cru het ook klinkt, je bepaalde mensen voor je geestelijke gezondheid beter laat vallen.

Ik heb zelf net de post traumatische stress van de zware mishandelingen uit mijn huwelijk overwonnen, toen ik precies net weer in dezelfde situatie geduwd werd door mijn schoonmoeder.

Ik heb verschillende keren met haar proberen te praten, maar moet ze gewoon links laten liggen, omdat ik haar echt niet aan kan. Elk woord dat ik haar goed bedoelt zeg, verdraait ze gewoon tegen mij.

Ik moet met haar gewoon weer die pijn en onmacht uit het verleden beleven en dat kan ik niet. Ik heb er begrip voor dat zij ook haar problemen heeft, maar ik vind het wel erg dat ze gewoon haar zoon zijn persoonlijkheid compleet kapot maakt, enkel omdat de hare ook niet pluis is.

Als mijn vriend en ik uit haar buurt zijn voor enkele dagen, merk ik dat we automatisch rustiger zijn, maar kom ik nog maar in haar buurt, begin ik al kippenvel te krijgen. Ik heb het haar al eens aangeraden om zelf ook professionele hulp voor haar problemen te zoeken, want ik kan echt niet haar therapeut zijn.

Ik wil ook niet die van mijn vriend zijn en geef hem genoeg schoppen onder zijn kont om hem vooruit te duwen naar zelfstandigheid. Dat is ook één van de redenen waarom ik een LAT relatie voorlopig ook verkies. Ik wil dat hij inderdaad voor zijn eigen stek en zijn eigen trots gaat.

[Eigenzinnig]

Oorspronkelijk geplaatst door Boadicea

Hier ben ik het dus mee eens. Ik steek de fout niet echt altijd op anderen, maar mijn ervaring is dat hoe cru het ook klinkt, je bepaalde mensen voor je geestelijke gezondheid beter laat vallen.

Ik heb zelf net de post traumatische stress van de zware mishandelingen uit mijn huwelijk overwonnen, toen ik precies net weer in dezelfde situatie geduwd werd door mijn schoonmoeder.

Ik heb verschillende keren met haar proberen te praten, maar moet ze gewoon links laten liggen, omdat ik haar echt niet aan kan. Elk woord dat ik haar goed bedoelt zeg, verdraait ze gewoon tegen mij.

Ik moet met haar gewoon weer die pijn en onmacht uit het verleden beleven en dat kan ik niet. Ik heb er begrip voor dat zij ook haar problemen heeft, maar ik vind het wel erg dat ze gewoon haar zoon zijn persoonlijkheid compleet kapot maakt, enkel omdat de hare ook niet pluis is.

Als mijn vriend en ik uit haar buurt zijn voor enkele dagen, merk ik dat we automatisch rustiger zijn, maar kom ik nog maar in haar buurt, begin ik al kippenvel te krijgen. Ik heb het haar al eens aangeraden om zelf ook professionele hulp voor haar problemen te zoeken, want ik kan echt niet haar therapeut zijn.Ik wil ook niet die van mijn vriend zijn en geef hem genoeg schoppen onder zijn kont om hem vooruit te duwen naar zelfstandigheid. Dat is ook één van de redenen waarom ik een LAT relatie voorlopig ook verkies. Ik wil dat hij inderdaad voor zijn eigen stek en zijn eigen trots gaat.

Er is maar één oplossing en dat is de navelstreng met schoonmoeder doorknippen, met energie te steken in haar (her)opvoeding verbrand je alleen maar jezelf

[1207]

Oorspronkelijk geplaatst door Boadicea

maar mijn ervaring is dat hoe cru het ook klinkt, je bepaalde mensen voor je geestelijke gezondheid beter laat vallen.

doen

Oorspronkelijk geplaatst door Boadicea

Ik heb verschillende keren met haar proberen te praten, maar moet ze gewoon links laten liggen, omdat ik haar echt niet aan kan. Elk woord dat ik haar goed bedoelt zeg, verdraait ze gewoon tegen mij.

praten is in geval synoniem voor manipulatie van harentwege.
slopend en je blijft in het beste geval met een schuldgevoel achter
niet toelaten

Oorspronkelijk geplaatst door Boadicea

Ik moet met haar gewoon weer die pijn en onmacht uit het verleden beleven en dat kan ik niet. Ik heb er begrip voor dat zij ook haar problemen heeft, maar ik vind het wel erg dat ze gewoon haar zoon zijn persoonlijkheid compleet kapot maakt, enkel omdat de hare ook niet pluis is.

begrip voor haar mankementen is 1 ding, eraan kapot gaan een andere zaak

Oorspronkelijk geplaatst door Boadicea

Als mijn vriend en ik uit haar buurt zijn voor enkele dagen, merk ik dat we automatisch rustiger zijn,

luister naar je lichaam, ook heel belangrijk
je schoonmoeder werkt als vergif op jouw systeem.
gif moet je vermijden


contact verbreken en er verder geen woorden aan vuil maken
zoekt ze contact overgaan tot klachten.
1x politie over de vloer zal ze wel bijdraaien. ze moet zien dat je het echt meent
altijd opnieuw contact toelaten geeft haar wat ze wil
zo'n beetje de bedelende hond die WEET dat hij uiteindelijk z'n koekje krijgt

[Rudy]

Oorspronkelijk geplaatst door Boadicea

Mensen, ik sta met mijn rug tegen de muur. Mijn partner heeft een lichte vorm van autisme en een moeder die dat niet kan aanvaarden en hem er al heel zijn leven mee onderdoor pest.

Wees even met dat mens onder 4 ogen en ze terroriseert je mentaal tot je door het lint gaat. Mij heeft ze een depressie gepest en mijn vriend kan het helemaal niet meer aan. Onlangs is hij een paar keer door het lint gegaan door haar terreur en heeft hij haar geslagen.

Hij heeft daar veel spijt van, maar zijn moeder veranderd plots in de nette, beheerste dame, die klacht tegen hem neerlegt, alle psychiaters en hulpverleners tegen hem opzet en plots alles ontkent wat ze gezegd heeft.

Ze is gewoon gruwelijk en drijft mijn vriend in een hoek. De jonge man heeft compleet geen zelfvertrouwen meer, is zwaar depressief en geraakt overal in de problemen door haar houding.

Ze doet er echt alles aan om hem kapot te maken. Ze had hem ook nooit gewenst en hoopt dat hij zo snel mogelijk gesteriliseerd geraakt, omdat ze kinderen haat en zeker nooit grootmoeder wil worden.

Hij is perfect zelfstandig, maar ze gelooft het niet. Ze huurt dokters in om hem vol pillen te stoppen en therapeuten die verder kijken dan hun neus lang is, houdt ze op afstand.

Mijn vriend is helemaal opgefokt en weet met zichzelf geen raad meer. Hij verblijft regelmatig bij mij, maar nu is ze ook een lastercampagne tegen mij begonnen en ik ga er ook onderdoor.

Dat mens is vals, geslepen, kent geen emoties en speelt gruwelijke spelletjes met mensen. Ze doet alles voor geld, zelfs illegale dingen.

Mijn vriend heeft van zijn vader geërfd en ze wil er alles aan doen om dat geld te bemachtigen, dus ook haar zoon gek pesten om hem op te sluiten en volledig beheer van alles te krijgen.

Ik ben ten einde raad en weet niet meer wat ik tegen deze gruwelijke vrouw, die iedereen misleidt en doet geloven dat ze een goede moeder is, moet ondernemen.

Mij heeft ze ook al aangevallen. Als ik met haar onder 4 ogen ben, breekt de hel ook los. Mijn moeder heeft haar ook al bezig gehoord en weet ook wat voor een fantaste het is, maar ik weet niet meer wat ik verder tegen haar kan beginnen. Ze zal nooit stoppen voor ze haar doel bereikt heeft: mijn vriend achter slot en grendel, terwijl het de liefste mens is die ik ken en mij maakt ze mentaal kapot.

Mijn vriend is dus een slachtoffer van een gruwelijk spel, lijdt er zwaar onder dat hij op zijn moeder geslagen heeft, maar is verder geen gevaar voor de maatschappij. Zijn uitvallen waren gewoon een reactie op jarenlange mentale terreur.

Hij heeft compleet geen zelfrespect meer, heeft regelmatig nachtmerries en houdt meer van zijn moeder dan omgekeerd. Zij houdt enkel van het geld dat hij van zijn vader geërfd heeft en waarvan zij vindt dat het haar toekomt.

Dat mens is tot alles in staat. Ze heeft compleet geen emoties en doet niet liever dan uit te pakken met leugens, om mij en mijn vriend in een slecht daglicht te brengen.

Ik ben van plan om klacht tegen haar neer te leggen. Alleen is ze zo leep alles te doen, als er geen bewijzen zijn. Ze heeft al een beweerd dat mijn vriend haar gelagen had, toonde haar blauwe plekken, maar die waren te vers om zo oud te zijn als ze beweerde. Ze dient ook valse aanklachten tegen hem in.

Ze doet ook niet anders dan liegen over hem, om mij bang te maken en de relatie kapot te krijgen. Hij lijdt enorm onder de breuken die ze in zijn verleden heeft bewerkstelligt.

Ik wil dat ze stopt met mijn vriend het leven zuur te maken en in haar eigen val trapt. Heeft hier iemand een idee hoe ik het roer moet draaien?

Als je partner een lichte vorm van autisme heeft en zijn moeder hem daarvoor pest is het aan u om daar de nodige conclusies uit te trekken.

Je leeft met je partner. Niet met zijn moeder.

Klinkt niet gezinsvriendelijk. Maar toch, ik wou maar zeggen dat de bal in uw kamp ligt.

Stel je de vraag of uw partner de visie van zijn moeder belangrijker vindt of niet. Hij heeft er misschien geen probleem mee, en jij wel.

[Boadicea]

Mijn partner heeft enorm veel problemen met de houding van zijn moeder, want hij houdt enorm veel van haar, maar ze lijkt het niet te beseffen, of juist tegen hem te gebruiken.

Een mooi voorbeeld: vorige maand was het zijn verjaardag. Ze heeft die mooi verknoeid met scheld- en dreigtelefoons. Ze heeft niet eens de moeite gedaan hem te feliciteren.

Ik snap dat ze zijn moeder blijft en hij wil haar niet haten. Dat lost ook niets op, maar hij zit regelmatig in de put, omdat ze hem negatief blijft manipuleren.

En ze is een meestermanipulator. Vergeef me, maar ik heb ook aan mijn relatie getwijfeld. Het is toch niet normaal dat een moeder haar kind van alles verwijt, dat een partner zou moeten merken. Zo noemt ze hem seksverslaafd, terwijl ik, die eigenlijk niet zo een hoog libido heeft, daar eigenlijk heel weinig van ondervindt.

Ik heb ook geen reden om aan te nemen, dat hij me bedriegt, zoals ze heel de tijd beweert.

Nu begint ze hem wijs te maken dat ik hem enkel neem uit wanhoop.

Feit is dat we een jaar samen zijn en we elkaar al ruim twee jaar kennen. We waren voor onze relatie goede vrienden. Onze band wordt enkel sterker en zij lijkt dat als een bedreiging te zien.

Persoonlijk vind ik dat erg jammer, want ik heb mijn schoonmoeder nooit als een bedreiging gezien, maar voor haar kan je nooit iets goed doen. Ik heb met haar rekening willen houden en wil haar niet uitsluiten, maar ik vrees dat ze door haar eigen houding zichzelf uitsluit.

Mijn vriend woont niet in mijn buurt en in een landelijke gemeente, waar roddel en achterklap nog schering en inslag zijn. Ik schrik enorm van het mentaliteitsverschil dat ik ondervind, tegenover de grootstad, waar ik al heel mijn leven woon.

De meeste gemeenschappelijke vrienden ontmoeten we ook in de stad en zijn huis is moeilijk bereikbaar met het openbaar vervoer. Veel van onze vrienden hebben geen eigen vervoer en daarom spreken we altijd af op makkelijk bereikbare plaatsen. Dikwijls is dat de stad.

Zijn moeder geloof dus niet dat hij vrienden heeft, omdat ze zelden of nooit over de vloer komen. Feit is ook dat mijn vriend en ik deel uitmaken van een bepaalde subcultuur, die je in zijn regio weinig vindt en waar zij compleet geen begrip voor heeft.

Omdat we niet naar mainstream muziek luisteren en ons niet kleden volgens de regels die zij in haar achterhoofd heeft, zijn we volgens haar gek. We zijn metal heads en mijn vriend wil zijn haar niet meer knippen. Dat zint haar niet. Ook onze zwarte kleren met skulls zint haar niet, maar wij voelen er ons gelukkig in en als ik ergens moet zijn waar mainstream gepast is, haal ik wel iets anders uit de kast.

Maar omdat we graag andere muziek horen, zijn we volgens haar al gek. Niemand heeft last van ons, behalve zij, omdat ze persee haar zoon in een vakje moet duwen.

Ze heeft schrik van hem, omdat hij groter en sterker is als zijzelf, maar kan het anderzijds niet laten hem uit te dagen.

Hij wil zijn eigen stek, dichter bij zijn vrienden, terwijl zij hem in haar buurt wil houden. Klinkt contradictorisch, niet? Ze is bang van hem, moet haar eigen huis uit vluchten, maar beloofd hem een eigen TV op zijn kamer, als hij bij haar zou blijven wonen.

Nee, ze moet hem niet kwijt en ik verbied hem zeker geen contact met haar, maar hij begint zelf in te zien dat haar beste bedoelingen met hem niet altijd het juiste effect hebben.

[circe]

Waarschijnlijk heeft zijn moeder last van het "lege nest syndroom".

Haar echtgenoot is overleden en nu focust ze zich volledig en krampachtig op haar enig overgebleven zoon. Vandaar dat ze niet wil dat hij een relatie heeft, en probeert te bewijzen dat hij geen vrienden heeft of niet zelfstandig kan wonen.

Hij heeft het vast al te lang volgehouden dat zij een volmacht heeft op zijn rekeningen etc... dat is nergens voor nodig: hij is een volwassen man die zijn plan kan trekken.

Ik denk niet dat het uit hebzucht is dat ze hem zo wil controleren, ze wil enkel haar controle niet kwijtspelen om dan te moeten inzien dat ze alleenstaand is.
Ze gaat door een serieus dal moeten gaan alvorens ze zich terug zal herpakken. Haar gedrag lijkt echt wel hysterisch.
Maar als uw vriend dit nu niet doorzet (jij hebt er in de grond niet prioritair mee te maken) dan blijft hij plakken aan zijn moeder en kan hij nooit zijn eigen onafhankelijke leven gaan leiden. Wat gebeurt er dan? Psycho gezien?

Heeft ze haar menopauze al ? of zit ze middenin "den overgang" zoals men zo mooi zegt.
Dat kan de situatie ook nog verergeren.

Maar aan uw vriend zou ik zeggen: pak je boeltje bijeen, zorg dat je een eigen woning hebt en BEGIN AAN UW VOLWASSEN LEVEN.

[Marie van de koster]

Oorspronkelijk geplaatst door Boadicea

Eventjes te druk gehad om dit forum te volgen. Maar ben er nog wel.

In orde, sorry voor mijn ongeduld

[1207]

Oorspronkelijk geplaatst door Boadicea

Een mooi voorbeeld: vorige maand was het zijn verjaardag. Ze heeft die mooi verknoeid met scheld- en dreigtelefoons. Ze heeft niet eens de moeite gedaan hem te feliciteren.
.

En wat vindt je vriend daarvan?
je kunt alle contact verbreken maar misschien moet HIJ, niet jij, zijn moeder grenzen opleggen.

[Boadicea]

Wel, zijn moeder heeft een relatie. Ze klaagt er wel heel de tijd over en ik voel me niet altijd even blij met alle details, maar bon, daar wil ik niet verder op in gaan.

Dat lege nest gevoel heb ik ook al overwogen, maar haar gedrag begint steeds meer weg te hebben van een controle freak.

Ik vrees gewoon dat er nog veel meer gezinnen rondlopen zoals waar mijn vriend uit komt: buiten schone schijn, maar binnen geweld en miserie. Alleen lijkt me het best dat los te laten.

Mijn vriend heeft veel capaciteiten, daar zijn zelfs veel professionelen het mee eens, maar zijn zelfbeeld is compleet kapot en hierdoor functioneert hij soms minder. En ik begrijp dat hij moeilijk een gezond zelfbeeld kan opbouwen, met iemand als zijn moeder, die hem geen eigenwaarde gunt.

Zijn moeder lijkt over alles controle te moeten hebben, ook over haar eigen gevoelens. Ik denk gewoon dat het voor iedereen beter is dat zij en mijn vriend meer afstand van elkaar gaan nemen, want hij kan niet tegen haar manipulatief, controlerende gedrag op.

En ik ook niet. Ik heb er genoeg Latijn in gestoken. Er zijn twee manieren waarop je slachtoffer kan worden van een manipulator: door je hun problemen teveel aan te trekken en er teveel mee in te zitten, zoals mijn vriend naar zijn moeder toe doet, of in hun val trappen en ze je eigenwaarde laten kapot maken, zoals hij ook heeft laten gebeuren. Ik deed in het begin het tweede. Ik heb echt geprobeerd haar te begrijpen en bij te staan, maar heb geleerd dat je er compleet geen eer mee haalt.

Ze praat enkel over geld en ze lijkt haar hoofdinkomen meer te missen dan haar man. Ik kan best begrijpen dat ze het moeilijk heeft met de slagen die ze kreeg binnen haar huwelijk, maar het is aan haar om haar eigenwaarde op te rapen. Ik ben ook zwaar mishandelt geweest door mijn ex, maar weet dat het geen zin heeft dat ik me een boksbal ga blijven voelen, omdat ik er dan ook één ga blijven.

Zij lijkt haar karma gewoon aan te trekken. Zowel mijn vriend als zijn vader komen uit een gewelddadig huishouden waar zowel moeder als kinderen regelmatig afgetroefd werden. Ik snap dat mijn vriend uit onmacht zijn moeder geslagen heeft, op een moment dat ze hysterisch uitdaagde. Dat deed ze ook bij zijn vader en hij heeft geleerd dat dit een efficiënte manier is om haar te kalmeren. Achteraf voelt hij zich dan rot.

Ondertussen maan ik hem aan om zijn moeder haar kuren te negeren, maar zolang hij er nog mee moet samenleven, is dat makkelijker gezegd dan gedaan.

Door deze aanpak verliest ze haar controle nog meer en begint ze nog erger te flippen. Mijn vriend en ik hebben al bange uren doorstaan door haar houding.

[1207]

Oorspronkelijk geplaatst door Boadicea

maar zolang hij er nog mee moet samenleven, is dat makkelijker gezegd dan gedaan.

Is jouw vriend meerderjarig?
woont hij nog thuis, wonen jullie samen, woont hij apart?
gezien zijn handicap, krijgt hij daarvoor of heeft hij recht op begeleiding?

Oorspronkelijk geplaatst door Boadicea

Mijn vriend en ik hebben al bange uren doorstaan door haar houding.

als je volledig breekt en na elke contactopname van haar klacht indient zal het wel stoppen.

[Travis66]

Als ik even mag tussenkomen, ik ben dit jaar op mijn 46ste ook als asperger diagnoseerd. Ik heb wat problemen met bovenstaande beschrijvingen, hoewel ze niet echt fout zijn.
Aspergers kunnen best normaal functioneren. En je kan ook niet zeggen dat als de ene slecht zijn weg vindt, alle aspergers slecht zijn in orientatie. Dat heeft eerder met opvoeding en ervaring te maken in combinatie met de asperger geest.

De beste indicator is volgens mij het "door de mand vallen". Een asperger is een sociaal probleemgeval. De Neuro Typicals volgen intuitief een set ongeschreven regels, de asperger zal die ook proberen te volgen, nadat ze hem zijn duidelijk gemaakt. Hij kan dat niet intuitief.

Het probleem is dat niet alle regels worden uitgelegd, de asperger observeert en interpreteert. Soms is die interpretatie fout en dan doet de asperger een handeling die de rest met verstomming slaat. Als hij daarover wordt aangesproken valt de asperger door de mand en kan hij in crisis gaan. Interpreteer crisis als "boos op de wereld (hoe absurd zit die eigelijk in elkaar), boos op de mensen (zeg dan duidelijk wat je wil), en vooral, boos op zichzelf (hoe kon ik zo stom zijn)".

Verder gaat asperger vaak samen met hoogbegaafdheid, een asperger is dus perfect in staat om zelfstandig te leven, alleen is hij een sociaal wrak waardoor hij welleens zijn job kan verliezen en in de armoede sukkellen.

Als je van plan bent de relatie met de asperger verder te zetten, bereid je dan voor op een leven van eenzaamheid. Aspergers zijn er wel, maar ze geven niet de signalen die een NT'er nodig heeft.

[Mambo]

Oorspronkelijk geplaatst door Boadicea

Wel, zijn moeder heeft een relatie. Ze klaagt er wel heel de tijd over en ik voel me niet altijd even blij met alle details, maar bon, daar wil ik niet verder op in gaan.

Dat lege nest gevoel heb ik ook al overwogen, maar haar gedrag begint steeds meer weg te hebben van een controle freak.

Ik vrees gewoon dat er nog veel meer gezinnen rondlopen zoals waar mijn vriend uit komt: buiten schone schijn, maar binnen geweld en miserie. Alleen lijkt me het best dat los te laten.

Mijn vriend heeft veel capaciteiten, daar zijn zelfs veel professionelen het mee eens, maar zijn zelfbeeld is compleet kapot en hierdoor functioneert hij soms minder. En ik begrijp dat hij moeilijk een gezond zelfbeeld kan opbouwen, met iemand als zijn moeder, die hem geen eigenwaarde gunt.

Zijn moeder lijkt over alles controle te moeten hebben, ook over haar eigen gevoelens. Ik denk gewoon dat het voor iedereen beter is dat zij en mijn vriend meer afstand van elkaar gaan nemen, want hij kan niet tegen haar manipulatief, controlerende gedrag op.

En ik ook niet. Ik heb er genoeg Latijn in gestoken. Er zijn twee manieren waarop je slachtoffer kan worden van een manipulator: door je hun problemen teveel aan te trekken en er teveel mee in te zitten, zoals mijn vriend naar zijn moeder toe doet, of in hun val trappen en ze je eigenwaarde laten kapot maken, zoals hij ook heeft laten gebeuren. Ik deed in het begin het tweede. Ik heb echt geprobeerd haar te begrijpen en bij te staan, maar heb geleerd dat je er compleet geen eer mee haalt.

Ze praat enkel over geld en ze lijkt haar hoofdinkomen meer te missen dan haar man. Ik kan best begrijpen dat ze het moeilijk heeft met de slagen die ze kreeg binnen haar huwelijk, maar het is aan haar om haar eigenwaarde op te rapen. Ik ben ook zwaar mishandelt geweest door mijn ex, maar weet dat het geen zin heeft dat ik me een boksbal ga blijven voelen, omdat ik er dan ook één ga blijven.

Zij lijkt haar karma gewoon aan te trekken. Zowel mijn vriend als zijn vader komen uit een gewelddadig huishouden waar zowel moeder als kinderen regelmatig afgetroefd werden. Ik snap dat mijn vriend uit onmacht zijn moeder geslagen heeft, op een moment dat ze hysterisch uitdaagde. Dat deed ze ook bij zijn vader en hij heeft geleerd dat dit een efficiënte manier is om haar te kalmeren. Achteraf voelt hij zich dan rot.

Ondertussen maan ik hem aan om zijn moeder haar kuren te negeren, maar zolang hij er nog mee moet samenleven, is dat makkelijker gezegd dan gedaan.

Door deze aanpak verliest ze haar controle nog meer en begint ze nog erger te flippen. Mijn vriend en ik hebben al bange uren doorstaan door haar houding.

Volgens mij heb jij een vriendje met veel kuren en meer dan één gezichtje.

Yup.
Opwaarts dirigeren is hem niet vreemd.

[Xenophon]

Oorspronkelijk geplaatst door Travis66

Als ik even mag tussenkomen, ik ben dit jaar op mijn 46ste ook als asperger diagnoseerd. Ik heb wat problemen met bovenstaande beschrijvingen, hoewel ze niet echt fout zijn.
Aspergers kunnen best normaal functioneren. En je kan ook niet zeggen dat als de ene slecht zijn weg vindt, alle aspergers slecht zijn in orientatie. Dat heeft eerder met opvoeding en ervaring te maken in combinatie met de asperger geest.

De beste indicator is volgens mij het "door de mand vallen". Een asperger is een sociaal probleemgeval. De Neuro Typicals volgen intuitief een set ongeschreven regels, de asperger zal die ook proberen te volgen, nadat ze hem zijn duidelijk gemaakt. Hij kan dat niet intuitief.

Het probleem is dat niet alle regels worden uitgelegd, de asperger observeert en interpreteert. Soms is die interpretatie fout en dan doet de asperger een handeling die de rest met verstomming slaat. Als hij daarover wordt aangesproken valt de asperger door de mand en kan hij in crisis gaan. Interpreteer crisis als "boos op de wereld (hoe absurd zit die eigelijk in elkaar), boos op de mensen (zeg dan duidelijk wat je wil), en vooral, boos op zichzelf (hoe kon ik zo stom zijn)".

Verder gaat asperger vaak samen met hoogbegaafdheid, een asperger is dus perfect in staat om zelfstandig te leven, alleen is hij een sociaal wrak waardoor hij welleens zijn job kan verliezen en in de armoede sukkellen.

Als je van plan bent de relatie met de asperger verder te zetten, bereid je dan voor op een leven van eenzaamheid. Aspergers zijn er wel, maar ze geven niet de signalen die een NT'er nodig heeft.

Als Asperger heb ik andere ervaringen, al de keren dat ik in mijn leven alleen gewoond heb - zonder partner bedoel ik, zijn allemaal faliekant afgelopen. Gas water en electriciteit afgesloten en uitgezet wegens niet betalen van de huur, en niet omdat er geen geld voorhanden was, maar omdat ik me niet zover kreeg dat ik het ging betalen.

Als jij het zonder begeleiding wel kan, dan kunnen we uitspraken zoals, "Aspergers kunnen niet zelfstandig wonen," en "Asperger kunnen wel zelfstandig wonen," achterwege laten want beide uitspraken blijken - kijk naar u en mij, niet te kloppen.

[Nietzsche]

Oorspronkelijk geplaatst door Marie van de koster

Dat heeft niets met logica te maken, dat is uw primitieve oog om oog, tand om tand - gevoel.
Mensen die daaraan toegeven zijn ofwel te jong (zoals u) om te begrijpen dat dit verkeerd is, ofwel heel slecht opgevoed, of nooit tot volwassenheid gekomen.

Ik ben niet van het oog om oog, tand om tand principe, ofja, niet in eerste instantie.

IK vind dat je altijd moet proberen om conflicten uit de weg te gaan, en ruzie,s te vermijden.

Maar soms kun je dat niet meer, en dan vind ik dat je jezelf mag beschermen. Of laat jij je door iemand helemaal kapot maken, zonder dat je er zelf iets aan hebt gedaan?

[Nietzsche]

Oorspronkelijk geplaatst door Aligator

Is iemand met een gemiddelde intelligentie wel geschikt om erover te beslissen of een bepaalde persoon inderdaad zwakzinnig is ? Wat is " zwakzinnig zijn " voor jou ? Waaruit maak je dat op ?

Iemand is zwakzinnig als hij/zij een IQ heeft onder het gemiddelde.

[E. Gidius]

Oorspronkelijk geplaatst door Boadicea

Dat vraag ik me ook af. Het gaat hier om iemand die normaal begaafd is, sociaal ingesteld, maar gewoon heel onzeker, omdat er ooit een dokter een label op geplakt heeft, dat zijn ouders en vooral zijn moeder nooit hebben kunnen verkroppen.

Mijn vriend kan perfect normaal functioneren, maar doordat hij als zeer lichte vorm van Asperger gediagnostiseerd is door de zoveelste specialist waar ze bij te raden ging, is hij voor 33% invalide verklaard en geloofd zijn moeder dat hij dus NIETS zelf kan en tegen zichzelf beschermd moet worden.

Feit is dat hij door verschillende dokters onderzocht is sinds zijn jeugd. De meeste specialisten vonden niets en geloven dat hij zelfstandig kan functioneren, maar het is 1 bepaalde dokter die hem autistisch, karakter gestoord en ga zo verder verklaard. Het valt anderzijds wel op dat die dokter enkel naar de moeder luistert en nooit naar zijn patiënt.

Niemand van onze vriendenkring vindt dat er iets abnormaal is aan mijn vriend, buiten het feit dat hij erg onzeker is en veel bevestiging vraagt, omdat hij als kind zwaar mishandelt is geweest, door ouders die er eerst alles aan gedaan hebben om hem invalide te krijgen en daarna alles om zijn persoonlijkheid te breken, omdat hij zogezegd invalide is.

Nooit hebben zijn ouders in hem geloofd. Zijn moeder geloofd nog steeds niet in hem. Volgens haar is een autist gewoon een psychopaat en een gevaar voor de maatschappij, omdat deze mensen volgens haar geen gevoelens hebben zoals wij.

Het heeft geen zin haar duidelijk te make dat autisme niets met psychopathisch gedrag te maken heeft. Ik heb het haar met hand en tand willen uitleggen, maar daarom maakt ze mij ook zwart. Ik ben volgens haar ook gek, net als mijn moeder, net als iedereen die het niet met haar eens is.

Zelf ben ik geen expert, maar ik stel me dus vragen bij mensen die iedereen gek en labiel vinden, maar zelf bij het minste naar de fles grijpen en dan zo hysterisch kunnen worden, dat een klap soms de enige optie is om ze kalm te krijgen.

Dat is dus de ware toestand van zijn moeder. Ik heb de flessen er ook zien liggen. Ik heb ze ook al stomdronken geweten, maar het feit dat mijn vriend en ik graag uitgaan en iets gaan drinken, maakt ons volgens haar alcoholisten, die moeten beschermd worden.

1) wij grijpen niet naar de fles omdat er ons iets dwars zit

2) wij gaan uit voor de gezelligheid en zijn zelden zat

Maar daar heeft ze dus ook geen oren naar. Ze wil mijn vriend opsluiten en niets laten uitgeven. Ze zit zo op het geld, dat ze niet kan verdragen dat hij dan een film gaat huren, als hij binnen moet blijven en zo verder.

Dus ik vraag me nog steeds af of het inderdaad nodig is altijd mensen op hun fouten te wijzen, als je het niet kan verdragen dat iemand het bij jou doet.

Waarom hecht jij/hechten jullie zoveel belang aan die moeder?
Waarom geven jullie haar zoveel macht?

[E. Gidius]

Oorspronkelijk geplaatst door Boadicea

Het enige wat ik leuk zou vinden, is dat ze haar verontschuldigingen aan zou bieden en iets zou doen aan haar drankmisbruik.

Waarom zou je dat in godsnaam willen?

[Nietzsche]

Oorspronkelijk geplaatst door Travis66

Als ik even mag tussenkomen, ik ben dit jaar op mijn 46ste ook als asperger diagnoseerd. Ik heb wat problemen met bovenstaande beschrijvingen, hoewel ze niet echt fout zijn.
Aspergers kunnen best normaal functioneren. En je kan ook niet zeggen dat als de ene slecht zijn weg vindt, alle aspergers slecht zijn in orientatie. Dat heeft eerder met opvoeding en ervaring te maken in combinatie met de asperger geest.

De beste indicator is volgens mij het "door de mand vallen". Een asperger is een sociaal probleemgeval. De Neuro Typicals volgen intuitief een set ongeschreven regels, de asperger zal die ook proberen te volgen, nadat ze hem zijn duidelijk gemaakt. Hij kan dat niet intuitief.

Het probleem is dat niet alle regels worden uitgelegd, de asperger observeert en interpreteert. Soms is die interpretatie fout en dan doet de asperger een handeling die de rest met verstomming slaat. Als hij daarover wordt aangesproken valt de asperger door de mand en kan hij in crisis gaan. Interpreteer crisis als "boos op de wereld (hoe absurd zit die eigelijk in elkaar), boos op de mensen (zeg dan duidelijk wat je wil), en vooral, boos op zichzelf (hoe kon ik zo stom zijn)".

Verder gaat asperger vaak samen met hoogbegaafdheid, een asperger is dus perfect in staat om zelfstandig te leven, alleen is hij een sociaal wrak waardoor hij welleens zijn job kan verliezen en in de armoede sukkellen.

Als je van plan bent de relatie met de asperger verder te zetten, bereid je dan voor op een leven van eenzaamheid. Aspergers zijn er wel, maar ze geven niet de signalen die een NT'er nodig heeft.

Dit is echt generalisatie tot en met.