biologische klok tikt :-(

[Eyjafjallajökull]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Het komt er misschien wel eens van.

Dat ze het moe wordt zichzelf voor de gek te houden ?

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door Eyjafjallajökull

Dat ze het moe wordt zichzelf voor de gek te houden ?

Hoe weet jij of ze zichzelf voor de gek houdt? Of alleen maar twijfelt?

[bembem]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Hoe weet jij of ze zichzelf voor de gek houdt? Of alleen maar twijfelt?

2!!

[Eyjafjallajökull]

Oorspronkelijk geplaatst door Miauw!

Zeg, jij meent dat, van die spermabank?

Oorspronkelijk geplaatst door bembem

of course

hoe geraak ik er anders aan als lelijk eendje en allemaal vieze ziektes (hierdoor piste van one night stand uitgesloten) + dat ik wellicht geweigerd word voor adoptie - anders was het dat! , en ook -> de biologische klok tikt (binnen 6 jaar ben ik 40)

Een jaar geleden was er blijkbaar geen twijfel...

[bembem]

Oorspronkelijk geplaatst door Eyjafjallajökull

Een jaar geleden was er blijkbaar geen twijfel...

mensen veranderen van mening en zo, snappie ......

[bembem]

Oorspronkelijk geplaatst door Eyjafjallajökull

Een jaar geleden was er blijkbaar geen twijfel...

sorry dubbel

[Stormram]

Oorspronkelijk geplaatst door bembem

hmm ik ga nog goede tijden tegemoet xd!

Egoïstisch, lui trutje ... Je bent bang om alleen te zijn, dus dan ga je maar de gapende leemte in je leven opvullen met een ander menselijk wezen dat nooit gevraagd heeft om geboren te worden. Kinderen krijg je niet als fixatiepunt om je achter te verstoppen of om zingeving af te dwingen. Dat is een totaal foute premisse die een onstabiele psychologische voedingsbodem garandeert.

Je krijgt kinderen omdat je zelfzeker bent en weet dat je meer dan voldoende in huis hebt om die taak, zelfs in de potentieel slechtst mogelijke situaties die zich kunnen afspelen tijdens ontwikkeling, toch nog een fatsoenlijk bestaan te garanderen voor een jaar of 25. (En liefst levenslang!)

De eerste jaren zullen misschien nog meevallen en daarna sta je er helemaal alleen voor. Er komt een moment waarop die kleine zich zal gaan afvragen waarom alles anders loopt dan bij de meeste leeftijdsgenoten en het zal zich gaan schamen, recalcitrant worden, zich rot vervelen (want het ontbreekt aan alles) en zich zoals jij helemaal alleen op de planeet voelen.

Dan pas gaan de poppen aan het dansen en kun je met beschaamde kaken gaan uitleggen op school of op het politiekantoor waarom X weeral eens Y heeft uitgespookt. Kinderen uit achtergestelde milieus worden afgerekend op het kleinste probleem simpelweg omdat ze geassocieerd worden met hun afkomst ongeacht de validiteit ervan op andere niveaus.

"Mevrouw, uw kind kan niet aarden in de klas. Hij wordt gepest, zit te dagdromen en sluit zich helemaal af. Ook z'n punten lijden hier verschrikkelijk onder. We raden u aan om uw kind naar het buitengewoon onderwijs te sturen."

"Ja, maar juf Wendy! Thuis is hij altijd super aardig en kan hij honderduit praten en maakt hij z'n huiswerk zonder fouten!"

Daar ga jij niks aan veranderen want zo zit de sociale hiërarchie in elkaar, hoeveel je ook van goede en moedige wil bent. De groep zal altijd een reden vinden om jouw kind kapot te maken.

Eens 18 of wat ouder gaan de ogen open en laat hij of zij je mogelijk vallen als een baksteen omdat hij kost wat kost uit jouw milieu zal willen geraken. Of dat lukt, is nog een ander paar mouwen. Kansarmoede is immers een generationele, vicieuze cirkel.

Je kent toch ook de verhalen van kinderen die zonder vader moesten opgroeien en welke identiteitscrises en drama's daar soms uit voortvloeien?

Het is natuurlijk niet gezegd dat zich dat allemaal dusdanig zal af spelen, maar de kans dat dat het geval wordt is in jouw situatie als werkloze, alleenstaande, verouderende, petieterige, Aziatische (no racism intended) vrouw zonder concrete toekomstperspectieven en een strafblad nu toch wel heel erg groot.

Wat ga je doen als dat kind iets mankeert? Hoe ga jij zijn onvoorzienbare noden invullen wanneer je nu al moet schrapen om rond te komen?
Nobody will give a shit just like they already do. You're already on your own, you've always been ... Getting a child won't make any difference!

Zou jij als geen ander moeten weten wat het is om in een "ander" milieu op te groeien als adoptiedochter?

Het spijt me verschrikkelijk, maar je moet gewoon heel eerlijk zijn met jezelf.

Eerst werk, een behoorlijk sociaal leven, een degelijke relatie en dan pas kinderen. Dat kan ook nog altijd als je je fatsoenlijk inzet. Ga naar de VDAB voor een opleiding, ga naar een CVO, ga naar een Hogeschool ... Maar begin bij het begin en neem weer niet die illusie van de gemakkelijkste weg want het is een calvarie die je gruwelijk geringschat.

Veel succes nog ...

[Eyjafjallajökull]

Oorspronkelijk geplaatst door bembem

mensen veranderen van mening en zo, snappie ......

Wat zit je dan te zagen over een biologische klok die tikt ? Just another year down the drain...

[bembem]

Oorspronkelijk geplaatst door Stormram

Egoïstisch, lui trutje ... Je bent bang om alleen te zijn, dus dan ga je maar de gapende leemte in je leven opvullen met een ander menselijk wezen dat nooit gevraagd heeft om geboren te worden. Kinderen krijg je niet als fixatiepunt om je achter te verstoppen of om zingeving af te dwingen. Dat is een totaal foute premisse die een onstabiele psychologische voedingsbodem garandeert.

Je krijgt kinderen omdat je zelfzeker bent en weet dat je meer dan voldoende in huis hebt om die taak, zelfs in de potentieel slechtst mogelijke situaties die zich kunnen afspelen tijdens ontwikkeling, toch nog een fatsoenlijk bestaan te garanderen voor een jaar of 25. (En liefst levenslang!)

De eerste jaren zullen misschien nog meevallen en daarna sta je er helemaal alleen voor. Er komt een moment waarop die kleine zich zal gaan afvragen waarom alles anders loopt dan bij de meeste leeftijdsgenoten en het zal zich gaan schamen, recalcitrant worden, zich rot vervelen (want het ontbreekt aan alles) en zich zoals jij helemaal alleen op de planeet voelen.

Dan pas gaan de poppen aan het dansen en kun je met beschaamde kaken gaan uitleggen op school of op het politiekantoor waarom X weeral eens Y heeft uitgespookt. Kinderen uit achtergestelde milieus worden afgerekend op het kleinste probleem simpelweg omdat ze geassocieerd worden met hun afkomst ongeacht de validiteit ervan op andere niveaus.

"Mevrouw, uw kind kan niet aarden in de klas. Hij wordt gepest, zit te dagdromen en sluit zich helemaal af. Ook z'n punten lijden hier verschrikkelijk onder. We raden u aan om uw kind naar het buitengewoon onderwijs te sturen."

"Ja, maar juf Wendy! Thuis is hij altijd super aardig en kan hij honderduit praten en maakt hij z'n huiswerk zonder fouten!"

Daar ga jij niks aan veranderen want zo zit de sociale hiërarchie in elkaar, hoeveel je ook van goede en moedige wil bent. De groep zal altijd een reden vinden om jouw kind kapot te maken.

Eens 18 of wat ouder gaan de ogen open en laat hij of zij je mogelijk vallen als een baksteen omdat hij kost wat kost uit jouw milieu zal willen geraken. Of dat lukt, is nog een ander paar mouwen. Kansarmoede is immers een generationele, vicieuze cirkel.

Je kent toch ook de verhalen van kinderen die zonder vader moesten opgroeien en welke identiteitscrises en drama's daar soms uit voortvloeien?

Het is natuurlijk niet gezegd dat zich dat allemaal dusdanig zal af spelen, maar de kans dat dat het geval wordt is in jouw situatie als werkloze, alleenstaande, verouderende, petieterige, Aziatische (no racism intended) vrouw zonder concrete toekomstperspectieven en een strafblad nu toch wel heel erg groot.

Wat ga je doen als dat kind iets mankeert? Hoe ga jij zijn onvoorzienbare noden invullen wanneer je nu al moet schrapen om rond te komen?
Nobody will give a shit just like they already do. You're already on your own, you've always been ... Getting a child won't make any difference!

Zou jij als geen ander moeten weten wat het is om in een "ander" milieu op te groeien als adoptiedochter?

Het spijt me verschrikkelijk, maar je moet gewoon heel eerlijk zijn met jezelf.

Eerst werk, een behoorlijk sociaal leven, een degelijke relatie en dan pas kinderen. Dat kan ook nog altijd als je je fatsoenlijk inzet. Ga naar de VDAB voor een opleiding, ga naar een CVO, ga naar een Hogeschool ... Maar begin bij het begin en neem weer niet die illusie van de gemakkelijkste weg want het is een calvarie die je gruwelijk geringschat.

Veel succes nog ...

oh dear ...........

[bembem]

Oorspronkelijk geplaatst door Eyjafjallajökull

Wat zit je dan te zagen over een biologische klok die tikt ? Just another year down the drain...

jij bent hoogstwaarschijnlijk geen vrouw anders zou je zo geen onzin uitkramen ..............

[Stormram]

Oorspronkelijk geplaatst door bembem

oh dear ...........

Als je diep menselijke en goudeerlijke empathie/bezorgdheid niet kunt erkennen in mijn ellenlange post (alleen al de tijd nemen om zoiets te schrijven!) dan ben je emotioneel blind en heb je er geen idee van hoe je uit de problemen kunt geraken, laat staan blijven.

Jij hebt mensen die je de waarheid vertellen nodig, terwijl jij dat allemaal als kritiek, cynisme of slechtheid beschouwt.

Ik zal je eens een simpel voorbeeld geven:

Stel dat je uit je bek stinkt uren in de wind en 5 jaar lang maakt niemand je daar op een of andere manier attent op ... iedereen loopt van je weg op het werk en jij denkt dat er iets anders aan de hand is.

En dan is er die collega die uit medelijden je te kennen geeft dat je stinkt. Ga je dat dan zien als pesterij of het echt in overweging nemen, misschien zelfs heel dankbaar zijn op termijn?

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door Stormram

Egoïstisch, lui trutje ... Je bent bang om alleen te zijn, dus dan ga je maar de gapende leemte in je leven opvullen met een ander menselijk wezen dat nooit gevraagd heeft om geboren te worden. Kinderen krijg je niet als fixatiepunt om je achter te verstoppen of om zingeving af te dwingen. Dat is een totaal foute premisse die een onstabiele psychologische voedingsbodem garandeert.

Je krijgt kinderen omdat je zelfzeker bent en weet dat je meer dan voldoende in huis hebt om die taak, zelfs in de potentieel slechtst mogelijke situaties die zich kunnen afspelen tijdens ontwikkeling, toch nog een fatsoenlijk bestaan te garanderen voor een jaar of 25. (En liefst levenslang!)

De eerste jaren zullen misschien nog meevallen en daarna sta je er helemaal alleen voor. Er komt een moment waarop die kleine zich zal gaan afvragen waarom alles anders loopt dan bij de meeste leeftijdsgenoten en het zal zich gaan schamen, recalcitrant worden, zich rot vervelen (want het ontbreekt aan alles) en zich zoals jij helemaal alleen op de planeet voelen.

Dan pas gaan de poppen aan het dansen en kun je met beschaamde kaken gaan uitleggen op school of op het politiekantoor waarom X weeral eens Y heeft uitgespookt. Kinderen uit achtergestelde milieus worden afgerekend op het kleinste probleem simpelweg omdat ze geassocieerd worden met hun afkomst ongeacht de validiteit ervan op andere niveaus.

"Mevrouw, uw kind kan niet aarden in de klas. Hij wordt gepest, zit te dagdromen en sluit zich helemaal af. Ook z'n punten lijden hier verschrikkelijk onder. We raden u aan om uw kind naar het buitengewoon onderwijs te sturen."

"Ja, maar juf Wendy! Thuis is hij altijd super aardig en kan hij honderduit praten en maakt hij z'n huiswerk zonder fouten!"

Daar ga jij niks aan veranderen want zo zit de sociale hiërarchie in elkaar, hoeveel je ook van goede en moedige wil bent. De groep zal altijd een reden vinden om jouw kind kapot te maken.

Eens 18 of wat ouder gaan de ogen open en laat hij of zij je mogelijk vallen als een baksteen omdat hij kost wat kost uit jouw milieu zal willen geraken. Of dat lukt, is nog een ander paar mouwen. Kansarmoede is immers een generationele, vicieuze cirkel.

Je kent toch ook de verhalen van kinderen die zonder vader moesten opgroeien en welke identiteitscrises en drama's daar soms uit voortvloeien?

Het is natuurlijk niet gezegd dat zich dat allemaal dusdanig zal af spelen, maar de kans dat dat het geval wordt is in jouw situatie als werkloze, alleenstaande, verouderende, petieterige, Aziatische (no racism intended) vrouw zonder concrete toekomstperspectieven en een strafblad nu toch wel heel erg groot.

Wat ga je doen als dat kind iets mankeert? Hoe ga jij zijn onvoorzienbare noden invullen wanneer je nu al moet schrapen om rond te komen?
Nobody will give a shit just like they already do. You're already on your own, you've always been ... Getting a child won't make any difference!

Zou jij als geen ander moeten weten wat het is om in een "ander" milieu op te groeien als adoptiedochter?

Het spijt me verschrikkelijk, maar je moet gewoon heel eerlijk zijn met jezelf.

Eerst werk, een behoorlijk sociaal leven, een degelijke relatie en dan pas kinderen. Dat kan ook nog altijd als je je fatsoenlijk inzet. Ga naar de VDAB voor een opleiding, ga naar een CVO, ga naar een Hogeschool ... Maar begin bij het begin en neem weer niet die illusie van de gemakkelijkste weg want het is een calvarie die je gruwelijk geringschat.

Veel succes nog ...

Ik denk niet dat ze een strafblad heeft. Ik kom uit generatiearmoede en had een alleenstaande moeder. Ik herken niet veel van jouw apocalyptische beschrijvingen. Wel mijn studies in grote mate zelf betaald.

[Stormram]

Oorspronkelijk geplaatst door bembem

jij bent hoogstwaarschijnlijk geen vrouw anders zou je zo geen onzin uitkramen ..............

Jij bent ook geen vrouw ... hooguit een verouderende mens die ergens in de prepuberteit is blijven hangen. Is Hello Kitty daarvan geen mooi voorbeeld? Zijn je wilde fantasieën en onrealistische verlangens daar dan niet compleet mee overeenkomstig?

Grow the fuck up.

[Paddenstoel]

Binnen 4 jaar 40, maar op twee jaar bv kan er veel veranderen.

Een lage instap-job, wat financiële ruimte opbouwen en desnoods ervaring op via interimjobs zoals zovelen, een vriend, en indien niet spermabank of vrienden die in aanmerking komen, ...

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door Stormram

Als je diep menselijke en goudeerlijke empathie/bezorgdheid niet kunt erkennen in mijn ellenlange post (alleen al de tijd nemen om zoiets te schrijven!) dan ben je emotioneel blind en heb je er geen idee van hoe je uit de problemen kunt geraken, laat staan blijven.

Jij hebt mensen die je de waarheid vertellen nodig, terwijl jij dat allemaal als kritiek, cynisme of slechtheid beschouwt.

Ik zal je eens een simpel voorbeeld geven:

Stel dat je uit je bek stinkt uren in de wind en 5 jaar lang maakt niemand je daar op een of andere manier attent op ... iedereen loopt van je weg op het werk en jij denkt dat er iets anders aan de hand is.

En dan is er die collega die uit medelijden je te kennen geeft dat je stinkt. Ga je dat dan zien als pesterij of het echt in overweging nemen, misschien zelfs heel dankbaar zijn op termijn?

Allemaal uiterst beledigend.

[Paddenstoel]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Ik denk niet dat ze een strafblad heeft. Ik kom uit generatiearmoede en had een alleenstaande moeder. Ik herken niet veel van jouw apocalyptische beschrijvingen. Wel mijn studies in grote mate zelf betaald.

2

[Stormram]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Ik denk niet dat ze een strafblad heeft. Ik kom uit generatiearmoede en had een alleenstaande moeder. Ik herken niet veel van jouw apocalyptische beschrijvingen. Wel mijn studies in grote mate zelf betaald.

Kameraad, met alle respect, maar dat was een eeuwigheid geleden ergens in een naoorlogse boomende economie waarin elke mens telde en er nog een goudstandaard bestond.

Nu spuwen ze op mensen en hun dromen, want overal is er l'embarras du choix. Deze meritocratie heeft heel veel perverse neveneffecten.


Een vriendin van mij geeft fulltime les in zorgklassen in een school van 400 leerlingen in een landelijke wijk van een grootstad die te kampen heeft gehad met de economische malaise. 50/50 blank/allahtoon. 135 kinderen hebben te kampen met ernstige ontwikkelingsproblemen gaande van autisme over dyscalculie tot ernstige verwaarlozing. Vaak zijn er kinderen met 5-6 comorbiditeiten.

Allen komen ze uit vechtscheidingen of kansarme gezinnen. A-lle-maal.

[bembem]

Oorspronkelijk geplaatst door Stormram

Als je diep menselijke en goudeerlijke empathie/bezorgdheid niet kunt erkennen in mijn ellenlange post (alleen al de tijd nemen om zoiets te schrijven!) dan ben je emotioneel blind en heb je er geen idee van hoe je uit de problemen kunt geraken, laat staan blijven.

Jij hebt mensen die je de waarheid vertellen nodig, terwijl jij dat allemaal als kritiek, cynisme of slechtheid beschouwt.

Ik zal je eens een simpel voorbeeld geven:

Stel dat je uit je bek stinkt uren in de wind en 5 jaar lang maakt niemand je daar op een of andere manier attent op ... iedereen loopt van je weg op het werk en jij denkt dat er iets anders aan de hand is.

En dan is er die collega die uit medelijden je te kennen geeft dat je stinkt. Ga je dat dan zien als pesterij of het echt in overweging nemen, misschien zelfs heel dankbaar zijn op termijn?

heu is het dan zo erg??

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door Stormram

Jij bent ook geen vrouw ... hooguit een verouderende mens die ergens in de prepuberteit is blijven hangen. Is Hello Kitty daarvan geen mooi voorbeeld? Zijn je wilde fantasieën en onrealistische verlangens daar dan niet compleet mee overeenkomstig?

Grow the fuck up.

Stop de fuck jouw grove beledigingen. Besteed je bezorgdheid aan je uit de hand gelopen grenzeloze beaux-art-igheid.

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door Stormram

Kameraad, met alle respect, maar dat was een eeuwigheid geleden ergens in een naoorlogse boomende economie waarin elke mens telde en er nog een goudstandaard bestond.

Nu spuwen ze op mensen en hun dromen, want overal is er l'embarras du choix. Deze meritocratie heeft heel veel perverse neveneffecten.

Je kan je bezwaren op een minder grof beledigende manier formuleren. Nu ja, het druipt allemaal van haar af. Op dat gebied is het een absolute kampioene.