Eicellen en sperma doneren

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door Rudy

Misschien wat vergezocht maar stel dat met de jaren de vriendschap verandert in vijandschap, en je je 'vriendin' op minder subtiele wijze laat weten dat het toch haar kind niet is. Wettelijk is alles in orde, kan er niets gebeuren. Maar psychologisch ?

Dan hebben we het nog niet over de (eventuele) rol van de biologische vader.

Mij lijkt het beter nooit te weten aan wie een eicel wordt afgestaan, al was het maar om later complexe drama's te vermijden.

Je 'vriendin' op minder subtiele wijze laten weten dat het haar kind niet is kan ook als je niet zélf een eicel hebt gedoneerd.
Maar als je bedoelt dat die 'vriendin' wel eens zou kunnen zeggen dat het h�*�*r kind is, dan lost ruildonatie dat toch op? Daarbij neemt je als wensouder je eigen donor mee, maar de eicel wordt verwisseld met die van een anonieme donor.

Sowieso is het altijd complex.
Overigens lijkt dit me meer te gaan over de beleving van de ontvanger dan van de donor?

[Pølle]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Euh, nee
In het tweede geval is de moeder me niet bekend.
Op de één of andere manier zeg ik liever "nee ik wil niet" tegen een medewerkers van een centrum dan "ik weet dat jullie dolgraag een kindje willen, en ik zie jullie doodgraag, maar ik heb daar nu eens echt geen zin in se" tegen m'n beste vriendin
Ik zou dat een persoonlijke emotionele druk vinden.

Ow sorry, ik had iets anders gelezen. Even de post opnieuw gelezen en die zegt inderdaad iets anders dan ik eruit had begrepen. Excuses.

Oorspronkelijk geplaatst door Stratcat

Tegen eiceldonatie?
Ik ben niet voor. Kijk, mensen doen wat ze willen, ik ga hen geen strobreed in de weg leggen (rationeel, maatschappelijk, politiek) maar ik denk dat in het algemeen onvruchtbaarheid aanvaarden beter is voor een mens (psychisch, ethisch, sociaal).
In dezelfde lijn: abortus, plastische chirurgie, adoptie door holebi's
Anders: euthanasie. (Waarom? Weet ik nu niet.)

Exact dezelfde mening. Op elk puntje.

Oorspronkelijk geplaatst door Rudy

Misschien wat vergezocht maar stel dat met de jaren de vriendschap verandert in vijandschap, en je je 'vriendin' op minder subtiele wijze laat weten dat het toch haar kind niet is. Wettelijk is alles in orde, kan er niets gebeuren. Maar psychologisch ?

Dan hebben we het nog niet over de (eventuele) rol van de biologische vader.

Mij lijkt het beter nooit te weten aan wie een eicel wordt afgestaan, al was het maar om later complexe drama's te vermijden.

Je kan ook de conclusie trekken dat je beter gewoon geen eicel afstaat, in plaats van er op een onpersoonlijke manier voor te zorgen dat je die mogelijke problemen nooit zal kennen. Dat je geen weet hebt van een dergelijk probleem betekent nog niet dat het niet bestaat.

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

ik wou net zeggen dat ik leeftijd hier niet echt een relevant argument vind, om dezelfde reden als jij. Het is niet alsof men kinderen probeert te lokken met een aantrekkelijk voorstel. Het gaat om volwassenen.
En die kunnen niet allemaal een goeie keuze maken, maar dan mag je het aan niémand vragen eh, want een 30-jarige kan evengoed een keuze maken die niet goed overwogen was.
Maar men richt zich nu wel tot mensen die enige denkvermogens hebben (allez, d�*t verwacht ik toch van studenten). Ze zouden zich ook kunnen richten tot NAH-patiënten met cognitieve problemen, beetje met 750 euro gaan zwaaien, en hopen op een impulsiviteitsprobleem, bij wijze van voorbeeld. D�*t zou pervers zijn.

Neen, dat is waar.
Ik besefte tijdens het typen dit gevolg van 'mijn redenering' (want consequent doorgetrokken zouden mensen meer wel dan niet in staat zijn tot het nemen van beslissingen en criminelen zelfs niet strafbaar bv.) . Maar ik dacht ik zal het er maar niet meteen bijschrijven voordat iedereen schrijft dat ik met mezelf aan het discussiëren ben.

Voor dergelijke ingrepen moet er een informed consent zijn waarbij de risico's duidelijk worden weergegeven.

Dat dacht ik ook.

't is niet alsof ze u uit de fakbar komen halen om maar meteen aan de behandeling te beginnen.
Een folderke geven en uw dienst voorstellen kan overal.
Ik denk dat je wel een momentje tijd gaat vinden om te denken tussen en tijdens de voorbereidende gynaecologische onderzoeken, niet? Of ga je daar zo geheel onnadenkend een uitstrijkje laten nemen, een echo laten doen, je bloed laten trekken,... in een onnadenkende opwelling? Je kan dan nog altijd stoppen eh, gewoon uw kleren aan doen en weggaan.

Dat is natuurlijk ook waar.

Ik vind ethisch niets mis met vragen.
Er wordt helemaal niemand verplicht.
Bovendien weet niemand wanneer de kinderwens vervuld is. Iemand kan twee kinderen hebben, er geen meer bijwillen, en vijf jaar later toch anders denken (bijv. met een nieuwe partner).

Oké, daar heb je natuurlijk wel een punt.
Volgens de fertiliteitskliniek zelf zouden ze ook enkel de studentes willen informeren. Maar toch vind ik het ergens beter als men zich richtte op werkende vrouwen met een voor hun op dat moment al vervulde kinderwens. In Nederland is dat zelfs bij wet verplicht.
Maar misschien was het feit dat hoe ouder de donor men is, hoe meer kans er is op afwijkingen als trisomie 21 voor de kliniek wel een doorslaggevend argument.
Anderzijds valt er m.i. ook wat te zeggen voor de stelling dat het voornamelijk de voormalige studentes zijn die later met kinderen beginnen, waardoor hun eicelvoorraad dan soms al op is. Ik denk dat dit niet zo vaak voorkomt, maar moest het zo zijn voor een studente die vroeger één of meerdere eicellen heeft afgestaan, lijkt het me wel erg pijnlijk. Je kan natuurlijk ook wel stellen dat het gaat om solidariteit binnen dezelfde groep (nl hogeropgeleide vrouwen) [met het risico vandien dat dadelijk weer iemand zegt dat ik met mezelf discussiëer. ].

Ik weet dat niet hoor.
Kijk, volgend jaar ben ik wellicht zelfstandige. Als ik een eicel wil doneren loop ik het risico een tijd geen inkomsten te hebben door ziekte. Als ik geen vergoeding krijg ga ik me dat niet riskeren. Die vergoeding speelt dan weldegelijk een invloed, maar ik vind niet dat dat mij niet zou mogen beïnvloeden.
Wat maakt het eigenlijk uit waarom iemand iets doet?
Tot zolang het uit vrije wil is, zie ik eigenlijk geen probleem hoor.
Voor de ontvanger kan het misschien wél een verschil uitmaken, psychologisch dan, of die eicel nu gegeven is door iemand die dolgraag iemand anders gelukig wil maken of die dat gedaan heeft voor het geld.
Net zoals het voor een prostitueebezoeker verschil kan uitmaken of die prostituee daar nu ligt voor 't geld of omdat ze zo graag mannen wil plezieren.
Maar ik ga niet tegen een prostituee zeggen dat ze het niet mag doen als het louter voor het geld is.

Lap, het prostitutie-argument, daar dacht ik ook al aan bij het schrijven van dat deel van mijn post. Ik kan je dus niet tegenspreken.

De situatie waar ik het meest voor vrees is dat een studente in geldnood zonder al te veel na te denken de beslissing maakt om even snel een eicel te gaan doneren (hoewel me dat straf lijkt, zoals je zelf zei is het natuurlijk niet zo dat ze de meisjes bij wijze van spreken recht vanuit de fakbar op de tafel gaan leggen), en nadien beseft dat er nu ergens een kind rondloopt dat voor de helft een afgeleide is van haar genetisch materiaal. Want toch vind ik 750 euro ontzettend veel geld voor een student. Mijn punt is dus eigenlijk dat het financiele argument (750 euro is voor studenten een nieuwe laptop, of een wat sjiekere auto) zo zwaar kan doorwegen dat mensen nog maar weinig te imponeren zijn door alles wat er verder bij komt kijken en te weinig stilstaan bij mogelijke latere gevolgen, ik denk dan vooral aan de psychologische component.
Of natuurlijk de situatie waarin een studente onvruchtbaar blijkt of wordt tijdens de behandeling. Ik denk dat je zulke zorgen wel kunt missen in je studententijd. (In je verdere leven uiteraard ook, maar als studente zeker lijkt me omdat in die periode je toekomst vaak in sterke mate bepaalt wordt.)
Wat ik me ook afvraag is hoe het zit naar genetische screening: ik veronderstel dat de kwaliteit van het DNA van de donor eerst onderzocht wordt op (ernstige) afwijkingen? Wat als tijdens zo'n onderzoek blijkt dat iemand bv. drager is van het Huntingtongen. Ik vraag me af of de onderzoekers het dan aan de studente vertellen, terwijl dat iets is wat mensen misschien liever niet zouden weten.
Enfin, het kan allerlei onaangename en onverwachte consequenties hebben vrees ik vooral.
Maarja, allicht worden al de bovenstaande aspecten grondig op voorhand besproken, anders zal het ziekenhuis ook wel beseffen dat het zich in de problemen werkt.

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door Stratcat

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door Rudy

Ik denk ook niet dat iemand die eenmaal zelfstandig is zit te wachten op die 750 €, laat staan hiervoor een eicel 'verkopen'.

Ik heb de indruk, en het blijft een indruk, dat er sterk geronseld wordt tot er iemand, een studente, wordt gevonden die het geld van doen heeft. Moeilijk voor te stellen dat idealistische studentes, die zich geen zorgen over geld hoeven te maken, plots in de rij zouden staan om een eicel af te staan.

Dat is eigenlijk ook hoe ik er over denk, in een notendop.

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Ik heb even die wet bekeken (http://www.lifeleuven.be/dwnld/Wet%2...2020070706.pdf)
en daar staat: "Eenmaal de procedure tot donatie van gameten is gestart, is de donatie onherroepelijk".
Me dunkt zou je nog moeten kunnen stoppen met die procedure als dat medisch verantwoord is, maar blijkbaar ziet de wet dat anders

Dat is wel nogal grof. Ik vind dat je zelfs zou moeten kunnen stoppen om niet medische redenen ...
Dat kan minstens één van deze dingen impliceren:
- De behandeling is ontzettend duur en men kan het zich niet permitteren dat het gestopt wordt.
- De kans is groot dat je je nog bedenkt, eens begonnen.

Bedankt voor de sitenaam trouwens, ik was er naar op zoek maar vond niets.

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Ik zou het in ieder geval veel moeilijker vinden om te weigeren indien een vriendin me om een eicel kwam vragen dan wanneer een onbekende medewerkster van een fertiliteitscentrum met een folderke kwam vragen of ik niet geïnteresseerd ben om een eitje te doneren.

(gesteld dat ik in aanmerking zou komen, wat vermoedelijk niet zo is)

²
Maar ik zou dan wel graag willen dat ik in contact blijf met die vriendin en haar kind denk ik.
Anderzijds weet ik niet of het goed zou zijn voor mijn psychologisch welzijn om dat kind te zien en bv. een stuk van mezelf erin te herkennen, terwijl ik allicht nooit kan zeggen dat het eigenlijk voor een deel uit mijn lichaam komt.
Wat als bv. je eigen kind met het materiaal van je partner en jezelf gehandicapt is, en dat van je vriendin niet, enzovoort.
Het is een beetje een situatie die mijn haren wel omhoog doet gaan staan, ook al kom ik er waarschijnlijk nooit in terecht om dezelfde reden als je tussen haakjes schrijft.

[Nynorsk]

Even een puntje uitlichten:

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Maar toch vind ik het ergens beter als men zich richtte op werkende vrouwen met een voor hun op dat moment al vervulde kinderwens. In Nederland is dat zelfs bij wet verplicht.
Maar misschien was het feit dat hoe ouder de donor men is, hoe meer kans er is op afwijkingen als trisomie 21 voor de kliniek wel een doorslaggevend argument.
Anderzijds valt er m.i. ook wat te zeggen voor de stelling dat het voornamelijk de voormalige studentes zijn die later met kinderen beginnen, waardoor hun eicelvoorraad dan soms al op is. Ik denk dat dit niet zo vaak voorkomt, maar moest het zo zijn voor een studente die vroeger één of meerdere eicellen heeft afgestaan, lijkt het me wel erg pijnlijk.

Dat laatste lijkt me nu ook wel zeer zeldzaam.
Er zijn te weinig donoren om aan de vraag tegemoet te komen.
Als je wacht tot vrouwen geen kinderwens meer hebben zijn ze vaak al te oud om eicellen te doneren. Heel wat vrouwen laten die optie trouwens open, en beseffen dat ze nooit zeker zijn dat ze later geen kinderwens meer zullen hebben.
Het lijkt me dan niet ongewoon dat men meedeelt aan jonge vrouwen, al dan niet met kinderwens, dat ze een eicel kunnen doneren.
Tot zolang zij goed op de hoogte gesteld worden van de nadelen en het duidelijk is dat zij over de ethische component hebben nagedacht en akkoord gaan met de nadelen en complexiteiten van zoiets, zie ik geen énkele reden waarom men het hen niet mag vragen, of waarom zij zoiets niet zouden mogen doen, of waarom men er geen vergoeding van 750€ voor zou mogen geven.
Dat is mijn mening, samengevat.

Die Nederlandse verplichting dat je voltooid gezin moet hebben wordt in NL niet zo sterk opgevolgd dacht ik.
Kan ook niet eh. Als ik nu zeg dat ik geen kinderen wil maar wel eicellen wil doneren, wie gaat aantonen dat ik lieg? Of moet ik de gedoneerde eicel terugnemen als ik later toch een kind blijk te hebben?

Het grootste risico van eiceldonatie is trouwens zwanger worden, niet onvruchtbaar worden.

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Die hebben het aan niemand gevraagd omdat ze niemand het gevoel van verplichting wilden geven. Dus hun plaatsje op de wachtlijst mogen afwachten. Met een eigen donor gaat dat allemaal veel sneller eh.

Hier gaan mijn haren dan ook weer van rechtstaan. Chapeau.

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Dat is wel nogal grof. Ik vind dat je zelfs zou moeten kunnen stoppen om niet medische redenen ...
Dat kan minstens één van deze dingen impliceren:
- De behandeling is ontzettend duur en men kan het zich niet permitteren dat het gestopt wordt.
- De kans is groot dat je je nog bedenkt, eens begonnen.

Bedankt voor de sitenaam trouwens, ik was er naar op zoek maar vond niets.

Ik bedoel dat er medische redenen kunnen zijn om niét te stoppen.
Ik ken te weinig van de medische kant, maar ik kan me voorstellen dat wanneer je buik vol zit met gestimuleerde eicellen, je beter niet zomaar stopt met de procedure. Maar ik weet niet wat ik zeg, want ik ben geen dokter.
Het is trouwens de WET, de OVERHEID, die bepaalt dat je niet kunt stoppen, niet het centrum zelf. Dus die redenen slaan op niet veel, tenzij je de overheid ziet als financiële sponsor van fertiliteitscentra.

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door Rudy

.

Mij lijkt het beter nooit te weten aan wie een eicel wordt afgestaan, al was het maar om later complexe drama's te vermijden.

Dat is nu eens iets waar ik echt niet over kan oordelen. Het lijkt me een verschrikkelijk moeilijke kwestie.

Ik weet dat men in Nederland (ik gebruik dit als referentie omdat ik hierover snel info over vond) alles opslaat in een database zodat het kind eventueel de biologische moeder kan opsporen. Ik geloof echter dat het niet in de omgekeerde richting kan.

De campagne waarover we discussiëren is trouwens naar Spaans voorbeeld, las ik ergens.
Toch blijft het ergens tegen mijn gevoel van ethiek ingaan dat het uitgerekend aan studentes wordt gevraagd. Maar misschien is dat gewoon een geval van 'not-in-my-backyard'.

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

²
Maar ik zou dan wel graag willen dat ik in contact blijf met die vriendin en haar kind denk ik.
Anderzijds weet ik niet of het goed zou zijn voor mijn psychologisch welzijn om dat kind te zien en bv. een stuk van mezelf erin te herkennen, terwijl ik allicht nooit kan zeggen dat het eigenlijk voor een deel uit mijn lichaam komt.
Wat als bv. je eigen kind met het materiaal van je partner en jezelf gehandicapt is, en dat van je vriendin niet, enzovoort.
Het is een beetje een situatie die mijn haren wel omhoog doet gaan staan, ook al kom ik er waarschijnlijk nooit in terecht om dezelfde reden als je tussen haakjes schrijft.

of als hùn kind gehandicapt is.
ik denk niet dat het dan altijd zo makkelijk is om een goeie vriendin te zijn. Mocht ik een eicel van een vriendin ontvangen en het kind blijkt gehandicapt, zou ik niet geneigd zijn om mijn zorgen bij haar te uiten .
Dat lijkt mij allemaal veel te complex.

Maar weiger maar eens tegenover een wellicht al vol hormonen gespoten vriendin die zo wanhopig naar een kind verlangt dat ze op zoek gaat naar andermans eicellen
(niet dat dat niet kan, maar het lijkt me complicaties op te kunnen leveren)

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Ik bedoel dat er medische redenen kunnen zijn om niét te stoppen.
Ik ken te weinig van de medische kant, maar ik kan me voorstellen dat wanneer je buik vol zit met gestimuleerde eicellen, je beter niet zomaar stopt met de procedure. Maar ik weet niet wat ik zeg, want ik ben geen dokter.
Het is trouwens de WET, de OVERHEID, die bepaalt dat je niet kunt stoppen, niet het centrum zelf. Dus die redenen slaan op niet veel, tenzij je de overheid ziet als financiële sponsor van fertiliteitscentra.

Ah, oké.
Ik ga ervan uit dat de overheid zich laat adviseren bij het opstellen van haar wetten. Ook al is dat vaak twijfelachtig/valt er niets van te merken/slaat men dat adives wel eens in de wind.

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Hier gaan mijn haren dan ook weer van rechtstaan. Chapeau.

hoe bedoel je?

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Ah, oké.
Ik ga ervan uit dat de overheid zich laat adviseren bij het opstellen van haar wetten. Ook al is dat vaak twijfelachtig/valt er niets van te merken/slaat men dat adives wel eens in de wind.

Ik vraag me af wat men moet verstaan onder 'start van de procedure'.
Als dat echt van in het begin is (dus bloedonderzoek, gynae onderzoek), dan kun je toch echt nog gemakkelijk stoppen eh. Gewoon kleren aandoen en weg.
Enkel medische redenen zouden moeten kunnen verhinderen dat je nog kan stoppen. En eens die eicel eruit is, moet je nog steeds kunnen beslissen wat je ermee wil doen, vind ik.
Het k�*n niet dat je, eens je op die tafel ligt voor het eerste onderzoek, verplicht wordt de eicel ook bij een ander te laten inplanten.
Ik vind dat echt raar.
Maar ik weet niet goed wat men precies bedoelt met die wettekst.

[Groentje-18]

Even naar wat antwoorden gegoogled op voor mij prangende vragen:

In Groot Brittanië werd in 1997 een initiatief opgestart om via grote affiches vrouwen op te roepen om hun eicellen te doneren. Deze campagnes zijn efficiënt. Zij zorgen ervoor dat vrouwen zich vrijwillig aanbieden om andere vrouwen te helpen. Dit duidt op het feit dat het ontbreken van voldoende donoren voor een groot stuk te wijten is aan onwetendheid bij het grote publiek. Pas als je erover praat zullen de kandidaten zich aanbieden!

Een eiceldonor moet een behandeling ondergaan om eicellen te kunnen doneren. Van zodra een koppel een potentiële donor vindt, zal een psychologe of sociaal assistente verbonden aan het fertiliteitscentrum met deze mevrouw praten om zeker te zijn dat zij bewust en met kennis van zaken haar beslissing genomen heeft. Na een gynaecologisch onderzoek moet een bloedproef aantonen dat zij geen drager is van gevaarlijke aandoeningen zoals HIV of hepatitis. Na deze voorbereidende onderzoeken kan de eigenlijke behandeling starten. Om ervoor te zorgen dat er zeker voldoende eicellen zijn zal zij een hormonale stimulatie moeten volgen. Deze wordt gevolgd door een eicelpunctie.

Het bloedstaal dient voor drie dingen. Ten eerste wordt nagekeken of zij ooit in contact is geweest met geelzucht, aids of mogelijke ernstige geslachtsziekten. Vervolgens wordt bij bepaalde fertiliteitsinstellingen nagekeken of er historische genetische afwijkingen zijn. Op die manier krijgt de kandidaat-donor informatie over haar genetische eigenschappen. Tenslotte wordt de goede werking van haar hormonenhuishouding gecontroleerd.

Doet me aan iets denken ...

Als men nu eens vrouwen die zich permanent willen laten steriliseren aanspreekt ipv studentes?

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

hoe bedoel je?

Dat ik het sjiek vind van dat koppel dat het geen vrienden wou lastig vallen. Tenslotte had hun kinderwens op die manier sneller vervuld kunnen zijn.
(Het zou natuurlijk ook kunnen dat andere argumenten de doorslag gaven zoals consequenties van het feit dat de biologische moeder en het kind mekaar dan kennen, maar toch...)

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Als men nu eens vrouwen die zich permanent willen laten steriliseren aanspreekt ipv studentes?

Je bedoelt dat je vrouwen die echt echt echt niet meer zwanger willen worden hypervruchtbaar wil maken?

Ik denk dat je dat gerust aan iedereen kan vragen, hoor.
Maar ik denk dat de groep vrouwen onder de 35 die zich laten steriliseren én aan de andere criteria voldoen voor eiceldonatie niet echt groot is.

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

(Het zou natuurlijk ook kunnen dat andere argumenten de doorslag gaven zoals consequenties van het feit dat de biologische moeder en het kind mekaar dan kennen, maar toch...)

Dan hadden ze het via ruildonatie kunnen doen.

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Ik vraag me af wat men moet verstaan onder 'start van de procedure'.
Als dat echt van in het begin is (dus bloedonderzoek, gynae onderzoek), dan kun je toch echt nog gemakkelijk stoppen eh. Gewoon kleren aandoen en weg.
Enkel medische redenen zouden moeten kunnen verhinderen dat je nog kan stoppen. En eens die eicel eruit is, moet je nog steeds kunnen beslissen wat je ermee wil doen, vind ik.
Het k�*n niet dat je, eens je op die tafel ligt voor het eerste onderzoek, verplicht wordt de eicel ook bij een ander te laten inplanten.
Ik vind dat echt raar.
Maar ik weet niet goed wat men precies bedoelt met die wettekst.

Ik ben het volledig met je eens!
Ik heb de wettekst wel zelf niet kunen lezen, want om de één of andere reden kon mijn pc het bestand niet openen, maar ik ben het volledig met je eens.
Ik hoop echt van harte dat die wet iets minder nauwgezet wordt nageleefd in de praktijk dan ze lijkte te insinueren. Op de huidige manier klinkt het bijna alsof je wordt vastgebonden en indien nodig opgesloten en verdoofd zodat men toch maar een eicelpunctie kan doen. Terwijl dat wel niet echt de bedoeling zal zijn zeker?

Ik ben wel benieuwd nar hoe die campagne precies in zijn werk gaat. Daar hangt m.i. namelijk veel van af. Volgens de organisatie is het vooral de bedoeling om te informeren over de mogelijkheden. Als dat zo is, dan vervalt sowieso een deel van mijn kritiek.
Toch lijkt het me niet nodig en blijf ik het een vreemd idee vinden om onder studentes te gaan ronselen (maar zoals gezegd, dat kan zijn door een NIMY-gevoel). Zeker als het probleem van donortekort vooral veroorzaakt wordt doordat veel vrouwen niets wisten over het bestaan van deze procedure zoals het stukje tekst dat ik hierboven postte insinueert.