Is bezoek Dossinkazerne ‘links en onnozel’?

[Der Wanderer]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Dat is nochtans het enige waar het om draait.

Het enige verschil bij een heroine shot is dat die nogal snel voorbij is, en men meestal niet dood gaat, en dus de vele "slechte" momenten die daar het gevolg van zijn, gaat meemaken alvorens dood te zijn.

Mocht men een heroine shot nemen met ingebouwde zelfmoord, dat zou perfect zijn he.

Nee, dat is niet waar het om draait, maar als je puur op een ervaring focust, nog los van de analyse daarvan, dan val je überhaupt buiten het domein van de rede. Het louter 'doen spreken' van een 'emotie' heeft geen waarde, net zoals men geen rekening houdt met de 'mening' van een hond (wat niet wil zeggen dat men die hond slecht moet behandelen, maar wel in het bewustzijn van diens redeloosheid).

[Der Wanderer]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Maar dat heeft geen belang. Als men die sensatie meent te beleven is dat wat telt. Ik heb echt de indruk dat je probeert aan te geven dat mensen die fun hebben "toch in de grond geen fun hebben maar ze beseffen het niet", wat idioot is als concept.

Dat is als op uw teen kloppen met een hamer, "maar toch in de grond geen zeer hebben".

Wel, daarmee is het dus NIET vergelijkbaar, wat je uit de gegeven voorbeelden kan afleiden. En als je je zou verdiepen in het mimetisme, zou je het nog beter begrijpen, maar je wil vooral je taboes en axiomatiek afschermen.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Der Wanderer

Nee, dat is niet waar het om draait, maar als je puur op een ervaring focust, nog los van de analyse daarvan, dan val je überhaupt buiten het domein van de rede.

Ik heb daar al opgeantwoord: dat is juist het punt. Een een bewuste ervaring is NIKS ANDERS dan "pure ervaring". Iets anders is daar niet aan.

Het louter 'doen spreken' van een 'emotie' heeft geen waarde

Het is niet "emotie" maar bewuste ervaring, en het is het ENIGE dat waarde heeft.

, net zoals men geen rekening houdt met de 'mening' van een hond (wat niet wil zeggen dat men die hond slecht moet behandelen, maar wel in het bewustzijn van diens redeloosheid).

Maar dat is juist wat daar, vanuit het standpunt van die hond, slecht aan is. Want je weet in de grond niet wat die hond als aangenaam ervaart. Enkel die hond ervaart dat, en weet dat dus.

Maar het punt is dat ONS dat niet kan schelen. Wat wij willen is enkel maar de ILLUSIE dat die hond die wij "zo graag zien" ons LAAT GELOVEN dat hij "het goed heeft". We weten dat nooit, en in de grond geven we daar geen barst om, het enige waar wij om geven is dat wij waarnemingen hebben van die hond die ons toelaten de illusie te koesteren dat er daar een "tevreden bewuszijn" in dat beest aanwezig is.d

Dat *ingebeelde* hondengeluk is enkel maar een proxy voor onze eigen fun. Voor de rest weten wij niet of een hond een "zombie biologische machine" is of een bewust wezen, maar we doen alsof het een bewust wezen is waarvan we het "geluk" kunnen van inbeelden, zodat we daar via een empathische band kunnen van genieten. En dat laatste is het doel. En enkel dat laatste.

Ik zou mij evengoed kunnen inbeelden dat een ping pong bal een bewuste ervaring heeft, en daar een empathische band mee hebben, en via die band mijzelf plezier doen door te projecteren dat dat ping pong balletje "heel gelukkig' is als het in zijn schaaltje ligt. Het is enkel zo dat ik wat meer incoherenties zal moeten overwinnen in mijn kennis van de natuur om DIE illusie stand te laten houden. Met een hond is dat gemakkelijker. Met een vriend nog meer.