Een nieuw economisch model

[Turkse Nederlander]

Wanneer we de zaken simplificeren kunnen we er vanuit gaan dat er vier economische bestuursvormen bestaan:

staatsbezit - staatscontrole
De kapitaalgoederen zijn eigendom van de staat. De staat bepaalt ook wat er geproduceerd wordt. Dit systeem wordt o.a toegepast bij een communistisch systeem.

Staatsbezit - privecontrole
De kapitaalgoederen zijn eigendom van de staat. Private ondernemers bepalen echter wat en hoe er geproduceerd wordt

Privebezit - staatscontrole
De kapitaalgoederen zijn prive-eigendom. De staat bepaalt echter wat er geproduceerd wordt.

Privebezit - privecontrole
De kapitaal goederen zijn prive-eigendom. Private ondernemers zijn ook verantwoordelijk voor de productie. Dit systeem wordt ook wel kapitalisme genoemd.

Al jaren wordt gediscussieerd over wat de beste bestuursvorm is. In de loop der jaren is er veel bloed vergoten omdat er meningsverschillen bestaan op dit gebied. In Korea, Vietnam, de Sovjet Unie, China, Cuba hebben miljoenen mensen het leven gelaten. Het had niet veel gescheeld of moeder aarde was een kale, lichtgevende bol in de ruimte geworden.

Naar mijn mening moeten we het ideale ecnomische model niet in een van bovenstaande bestuursvormen zoeken. Ik denk dat we het ideale model in een combinatie van bovenstaande modellen moeten zoeken. Per economische subsector zou bepaald moeten worden wat het beste bestuursmodel is. In het ene geval kan privebezit - staatscontrole het beste zijn terwijl in het andere privebezit - privecontrole gewenst is. Om dit te bepalen zou een commissie in het leven geroepen kunnen worden die op kleine schaal simulaties uitvoert met zoveel mogelijk relevante factoren.

Hierbij moet wel gezegd worden dat individuen vrijgelaten moeten worden bij het creeeren en verkennen van nieuwe markten. Dit draagt bij aan de vitaliteit en dynamiek van een economie. Er kunnen markten ontstaan die de samenleving vooruit helpen. Pas als deze nieuwe markt een volwassen fase heeft bereikt kan een commissie alternatieve vormen simuleren. Als vanaf het begin echter al duidelijk is dat deze nieuwe markt schadelijk is kan er in een vroeg stadium al ingegrepen worden.


Kapitaal - Arbeid - Overheid

In de economische modellen staan deze partijen vaak lijnrecht tegenoverelkaar of werken twee partijen samen tegen een ander. Bij het communisme werken Arbeid en overheid samen en plaatsen zich boven het kapitaal. Hieronder heb ik getracht dat te visualiseren (arbeid en overheid boven kapitaal)

Arbeid - Overheid
.
Kapitaal


De gewenste situatie van het socialisme is:

Arbeid
.
Overheid
.
Kapitaal


Wat er echter vaak bij het communisme gebeurt is dat het uitmondt in een dictatuur. De overheid misleidt arbeid en plaatst zichzelf boven:

Overheid
.
Arbeid
.
Kapitaal


Bij het kapitalisme wordt kapitaal boven geplaatst. De overheid behartigt vooral de belangen van het kapitaal. Bij dit model is het mogelijk dat arbeid uitgebuit wordt.

Kapitaal
.
Overheid
.
Arbeid


Naar mijn mening moet er volledige balans zijn tussen deze drie partijen. Kapitaal, Arbeid en overheid dienen op dezelfde hoogte geplaatst te worden. Noch arbeid, noch kapitaal, noch de overheid moet de overhand krijgen. Dit kan onder andere bereikt worden door het toepassen van de vier bestuursmodellen die ik aan het begin van dit stuk behandeld heb. Zowel kapitaal, overheid als arbeid zal bij een combinatie van deze vormen tot hun recht komen. Bij het communisme is het mogelijk dat het individu te veel beperkt wordt. Hij kan zichzelf niet volledig ontplooien. Zijn idieen en kwaliteiten zullen niet volledig naar bovenkomen. De motivatie zal getemperd worden doordat de beloning marginaal zal zijn. Bij het volledige kapitalisme kan dezelfde valkuil ontstaan. In de achtiende en negentiende eeuw moesten vele mensen in Europa vaak 14 uur per dag werken voor een loon waarmee ze amper rond konden komen. In deze situatie is het moeilijk voor een individu zichzelf te ontplooien. We moeten hoe dan ook voorkomen dat de mensheid een slaaf wordt van welk systeem dan ook.

Ik noem mijn model: het evenwichtisme

[roger verhiest]

Het oude Chinese keizerrijk had reeds een vergelijkbaar systeem een meritcratie ; via examens kon men op de maatschappelijke lader opklimmen. De negatieve kant ervan was het bestaan van een uiterst autocratische keizer, die de zaak op beslissende wijze leidde.

In feite is er voor wat betreft een snelle economische ontwikkeling geen alternatief voor het klassieke kapitalisme - van zodra de "staat" om sociale of ecologische redenen "moet" ingrijpen vertraagt de economie (dit is geen wet van Meden en Perzen : het zal ons maar gebeuren dat de ecologische noodwendigheden een boom in de alternatieve energie-industrie zal bewerkstelligen).

De vraag of het afsterven van de staat gepaard zal gaan met het afsterven van het kapitalisme - blijft open in je "evenwichtisme". Wat we in de geschiedenis zien is dat "evenwichtisme" praktisch niet bestaat : de historisch maatschappelijke evolutie is dynamisch en beweegt cyclisch voort van de ene onevenwichtige situatie naar de andere...

[AdrianHealey]

Goed gelachen.

[Johan Bollen]

Ik stem voor pragmatisme. maw hou rekening met de omstandigheden in plaats van zich te beperken tot een eeuwig en overal geldig 'systeem'. Die hebben nogal eens de neiging uit te monden in dictaturen, zelfs die wat de mond vol hebben over vrijheid.

[Turkse Nederlander]

Oorspronkelijk geplaatst door roger verhiest

In feite is er voor wat betreft een snelle economische ontwikkeling geen alternatief voor het klassieke kapitalisme - van zodra de "staat" om sociale of ecologische redenen "moet" ingrijpen vertraagt de economie (dit is geen wet van Meden en Perzen : het zal ons maar gebeuren dat de ecologische noodwendigheden een boom in de alternatieve energie-industrie zal bewerkstelligen).

Stel een nieuwe uitvinding zorgt voor veel economisch succes. Deze uitvinding zorgt er echter voor dat 80% van de gebruikers ziek wordt. Als de overheid niet ingrijpt zou het systeem in elkaar kunnen storten. Ingrijpen door de overheid zal in dit geval gewenst zijn. Een overheid hoeft niet direct in te grijpen. Bij nieuwe marktvormen kijkt de overheid de kat uit de boom. Op een gegeven moment begint de analyse. De marktwerking gaat nog steeds zijn gang. Als tot de conclusie gekomen wordt dat de huidige manier de beste manier is, dan trekt de overheid zich terug. Als er een duidelijk beter alternatief geboden kan worden, kan de overheid ingrijpen.

De vraag of het afsterven van de staat gepaard zal gaan met het afsterven van het kapitalisme - blijft open in je "evenwichtisme". Wat we in de geschiedenis zien is dat "evenwichtisme" praktisch niet bestaat : de historisch maatschappelijke evolutie is dynamisch en beweegt cyclisch voort van de ene onevenwichtige situatie naar de andere...

Ik heb nergens gerept over het afsterven van de staat. De staat zal naar mijn mening altijd als partij blijven bestaan. Misschien is het woord 'evenwichtisme' niet goed gekozen. Ik zal nog moeten nadenken over de naam. De voorlopige naam is 'evenwichtisme'.

[Turkse Nederlander]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Ik stem voor pragmatisme. maw hou rekening met de omstandigheden in plaats van zich te beperken tot een eeuwig en overal geldig 'systeem'. Die hebben nogal eens de neiging uit te monden in dictaturen, zelfs die wat de mond vol hebben over vrijheid.

Ik wilde mijn model aanvankelijk 'pragmatisme' noemen maar dat woord bestaat al en wordt in allerlei andere contexten gebruikt. Voorlopig heet mijn model 'evenwichtisme'.

[Johan Bollen]

U spreekt over evenwicht, maar niet over 'omstandigheden'. Waarom moet je perse een op iedereen en in alle omstandigheden toepasbaar systeem hebben, een allesoverkoepelde theorie die een onveranderbare menselijke natuur probeert te verklaren en te vangen in een 'concept'? Van 'communisme' tot 'liberalisme' , in dat bedje zijn ze allemaal ziek...pretencieus.