Internationaal consortium gaat de megalomane 'Grand Inga' bouwen: goed idee?

[C2C]

Nu het rustiger is in Congo staan de investeerders (gieren?) te popelen om de langverwachte "Grand Inga" te bouwen.

Dit wordt 's werelds grootste hydroelectrische dam, met een dubbel zo grote capaciteit als de Drieklovendam in China, ofte meer dan drie Itaipú dammen.

Mobutu kwijlde hier al over, omdat hij zo Katanga van goedkope energie zou kunnen voorzien. Met de recente oorlogen zijn de plannen opgeborgen. Nu zijn ze terug.

De investering vereist minstens $80 miljard dollar. Een consortium van bedrijven, geleid door de World Energy Council, zegt de stap te zullen wagen.

http://www.worldenergy.org/news__events/news/1342.asp

A plan to build the largest and most powerful hydroelectric dam in the world is being discussed in London.
http://news.bbc.co.uk/2/hi/business/7358542.stm


De Grand Inga kan in principe alle Afrikanen van groene stroom voorzien. Maar critici zeggen dat de plannen van die aard zijn dat de electriciteit vooral zal geëxporteerd worden (naar Zuidelijk Afrika, en zelfs het Midden Oosten en Europa).






Het Driekloven-dammetje: klein bier vergeleken met de Grand Inga.


De arme Congolezen in het binnenland zullen misschien weinig van dit "mirakel in de brousse" zien.

Er is ook tegenstand tegen dit mega-project vanuit ecologische overwegingen.

En het blijft zeer de vraag of in 's werelds meest problematische "failed state" zo'n giga-project wel ooit goed zal komen.

Wat denkt u, is de Grand Inga een goed idee?

[Sodomis]

Tzou me verbazen als ze investeerders vinden in zo'n instabiele regio.
Dat is 1 rebel & 1 bom die nodig zijn om 80 miljard $ in een hoopje stenen te veranderen hé...

[willem1940NLD]

Het lijkt mij een hoax.

Aan de andere kant, als daar werkelijk zoveel energie beschikbaar is, zou het er in een volgende eeuw best eens van kunnen komen.

[Heftruck]

Op zich heb ik daar niet al te veel problemen mee, op voorwaarde dat dat plan voor de volle 100% met privaat kapitaal gefinanciëerd wordt.

Maar eigenlijk blijf ik mij toch afvragen of er geen betere, efficiëntere manieren zijn om electriciteit te verkrijgen en te verspreiden d.m.v. vele, kleinere distributies, waarbij concurrentie beter kan werken. Bovendien vind ik vertrouwen op één installatie is nogal risicovol, mocht er ooit iets mee gebeuren, zeker voor een gans land, laat staan een gans continent.

Enfin, we zullen wel zien zeker.

[maddox]

Ik zie vooral het milieuaspect. Raar maar waar.
Stuwmeren in bosrijk gebied blijken meer nadelen dan voordelen te hebben, en zeker als het bos gewoon onder water gezet word. Dan krijg je anaërobe rotting, wat bergen, hopen, continenten methaan vrijmaakt. En helaas is dat methaan niet efficient op te vangen.

Het creeren van grote vlaktes water waar voordien bos was heeft ook grote invloed op lokale neerslag, wat het hele idee van een stuwmeer op die lokatie kan verneuken.

Verder, ik zie die internationale groepen geen lokale negertjes gebruiken om zulk project tot een goed einde te brengen. Er is namelijk een enorm verschil tussen een gigantische stuwdam+electriciteitscentrale en een groep strohutten.

Ook heeft de lokale bevolking geen groot electriciteitsgebruik,noch behoefte daatoe.Alleen de consortiums hebben er profijt van.

De opmerking over het electriteitstransport tot in het Midden Oosten enzo. Dan zullen ze gauw met een betere geleider dan koper of zilver moeten komen. Want anders gaat er teveel verloren. Ergo, het lijkt me maar ecolonomisch gezwets.

[Sodomis]

Voor de eerste keer ben ik het volkomen eens met Maddox.

[C2C]

Oorspronkelijk geplaatst door maddox

Ik zie vooral het milieuaspect. Raar maar waar.
Stuwmeren in bosrijk gebied blijken meer nadelen dan voordelen te hebben, en zeker als het bos gewoon onder water gezet word. Dan krijg je anaërobe rotting, wat bergen, hopen, continenten methaan vrijmaakt. En helaas is dat methaan niet efficient op te vangen.

Het creeren van grote vlaktes water waar voordien bos was heeft ook grote invloed op lokale neerslag, wat het hele idee van een stuwmeer op die lokatie kan verneuken.

Voorstanders zeggen dat de Inga in een maandlandschap ligt. Ze hebben wel gelijk, want er is in de nabije omgeving geen boom te vinden.

Maar ze vergeten natuurlijk wel dat de Congo stroom heelwat biomassa van hogerop meesleurt, en die zal in dat reservoir beginnen rotten.

Methaan is inderdaad een groot probleem, dat hydrofanaten wel eens vergeten. Methaan is een broeikasgas dat 300 keer krachtiger is dan CO2.

Oorspronkelijk geplaatst door maddox

Verder, ik zie die internationale groepen geen lokale negertjes gebruiken om zulk project tot een goed einde te brengen. Er is namelijk een enorm verschil tussen een gigantische stuwdam+electriciteitscentrale en een groep strohutten.

Da's waar. Er zijn maar weinig Congolese ingenieurs. Als er al Congolezen meewerken, dan zullen ze aan den betonmolen staan en het gevaarlijke werk doen, voor een habbekrats.

Oorspronkelijk geplaatst door maddox

Ook heeft de lokale bevolking geen groot electriciteitsgebruik,noch behoefte daatoe.Alleen de consortiums hebben er profijt van.

Daar ben ik niet mee akkoord. Rurale electrificatie is echt wel een heel belangrijk ontwikkelingsdoel. Electriciteit maakt onderwijs, gezondheidszorg, economie, communicatie, etc... mogelijk.

De vraag is of dat met zo'n megaproject moet. Er zijn veel slimmere vormen van gedecentraliseerde electriciteitsproductie (micro-hydro, bioenergie, misschien zelfs wind, hoewel dat in Congo misschien moeilijker ligt; alleszins, er zijn vele mogelijkheden voor gedistribueerde, gedecentraliseerde en lokale electriciteitsproductie).

Oorspronkelijk geplaatst door maddox

De opmerking over het electriteitstransport tot in het Midden Oosten enzo. Dan zullen ze gauw met een betere geleider dan koper of zilver moeten komen. Want anders gaat er teveel verloren. Ergo, het lijkt me maar ecolonomisch gezwets.

Akkoord. Tot Katanga en Zuidelijk Afrika zullen ze wel geraken. Maar verder? Waarschijnlijk een goedkoop verkoopsargument.

[willem1940NLD]

Door de rivier meegesleurde biomassa zal altijd èrgens verrotten dus op de totale atmosfeer maakt dat methaan geen verschil.

Een werkelijk groot en redelijk diep meer met enige doorstroming houdt zichzelf wel gezond met allerlei plantaardige en dierlijke levensvormen.

Heeft men ergens ter wereld eenmaal de beschikking over zoet water, grond, leefbare temperaturen en een massa energie dan kan minstens in de redelijk nabije omgeving een geweldig landbouwgebied worden gerealiseerd, voedselproductie en/of energiegewassen die ter plekke worden omgezet in goed verkoopbare vloeibare brandstoffen.

[C2C]

Oorspronkelijk geplaatst door willem1940NLD

Door de rivier meegesleurde biomassa zal altijd èrgens verrotten dus op de totale atmosfeer maakt dat methaan geen verschil.

Een werkelijk groot en redelijk diep meer met enige doorstroming houdt zichzelf wel gezond met allerlei plantaardige en dierlijke levensvormen.

Heeft men ergens ter wereld eenmaal de beschikking over zoet water, grond, leefbare temperaturen en een massa energie dan kan minstens in de redelijk nabije omgeving een geweldig landbouwgebied worden gerealiseerd, voedselproductie en/of energiegewassen die ter plekke worden omgezet in goed verkoopbare vloeibare brandstoffen.

Okee, da's wel waar en ik heb al van plannen gehoord om een deel van de energie uit de Inga Dam aan te wenden voor landbouwproductie; die producten zouden dan nabij Kinshasa worden getransformeerd in voedsel en brandstof. De goedkope hydroenergie zou daar een competitief voordeel leveren.

Over de methaan hebt ge gelijk, hoewel ik toch denk dat de anaërobe decompositie van biomassa sneller verloopt in stilstaand water en wanneer er al veel microorganismen aanwezig zijn die daarvoor zorgen. (Maar ik ben geen wetenschapper, dus ik kan fout zitten).

Wat volgens mij toch een grote vraag blijft, is of de lokale bevolking echt gaat meeprofiteren van die investering. Vergeet niet dat Kabila geen socialist is hé; dat is een klassieke Afrikaanse dictator die eerst aan zelfverrijking denkt, en het volk maar weinig au sérieux neemt.

Maar goed, ik heb eigenlijk geen echt voor of tegen, op dit moment. Ik zie zeker de kansen tot ontwikkeling, maar er zijn toch ook enorme risicos van sociale en milieukundige aard.

[Johan Bollen]

Wat volgens mij toch een grote vraag blijft, is of de lokale bevolking echt gaat meeprofiteren van die investering.

Als de lokale bevolking niet de oorspronkelijke doelgroep is, wat onwaarschijnlijk is, dan profiteert die hoogstens onrechtstreeks van zo'n projekt. Maar weet je wat vaak vergeten wordt bij zo'n projecten?...Te vragen wat die lokalen eigenlijk zelf willen, vooral die wat in dat gebied wonen, wat de projektontwikkelaars zo graag als 'leeg' willen zien.

Als je iets voor de 'lokalen' wil doen ben je VEEL beter af met vele kleine energieprojekten m.i.. Lokale ontwikkeling als 'bijverschijnsel' dat lukt meestal toch niet zo goed.

Ik ken dit concreet projekt niet. Hoe groot is het gebied dat onder water gezet wordt? Hoeveel mensen wonen er in dat gebied? (Geen info daarover in je links. Tekenend voor waar de prioriteiten liggen?) Hoe komt het dat op je kaartje geen dorpen staan aangegeven?

[willem1940NLD]

Oorspronkelijk geplaatst door C2C

Okee, da's wel waar en ik heb al van plannen gehoord om een deel van de energie uit de Inga Dam aan te wenden voor landbouwproductie; die producten zouden dan nabij Kinshasa worden getransformeerd in voedsel en brandstof. De goedkope hydroenergie zou daar een competitief voordeel leveren.

Over de methaan hebt ge gelijk, hoewel ik toch denk dat de anaërobe decompositie van biomassa sneller verloopt in stilstaand water en wanneer er al veel microorganismen aanwezig zijn die daarvoor zorgen. (Maar ik ben geen wetenschapper, dus ik kan fout zitten).

Wat volgens mij toch een grote vraag blijft, is of de lokale bevolking echt gaat meeprofiteren van die investering. Vergeet niet dat Kabila geen socialist is hé; dat is een klassieke Afrikaanse dictator die eerst aan zelfverrijking denkt, en het volk maar weinig au sérieux neemt.

Maar goed, ik heb eigenlijk geen echt voor of tegen, op dit moment. Ik zie zeker de kansen tot ontwikkeling, maar er zijn toch ook enorme risicos van sociale en milieukundige aard.

Als die energie daar voor het grijpen is, zou het enorm stom en zelfs ondankbaar zijn om er geen gebruik van te maken.

Natuurlijk zal de verdeling van de opbrengsten minder eerlijk zijn dan nu: momenteel iedereen eerlijk 0=nul (het enige getal dat je naar believen eerlijk kunt blijven delen en een der grondslagen van o.a communisme) en marcheert de machine eenmaal dan wisselende, oneerlijke beetjes voor alle toestromers.

[Nr.10]

World Energy Council stelt zich op als "facilitator".
Wie is WEC?

WEC heeft wel een honderdtal natiestaten als leden, met daarnaast
de producenten van energie. In theorie wordt hier algemeen belang en
beursgenoteerd belang samengebracht.

Chairman WEC = Pierre Gadonneix = CEO van EDF
EDF is de grootste producent van nucleaire energie ter wereld,
Met 58 nucleaire productie-eenheden op 19 sites

There are three main areas on which we should focus our efforts:
A. Establish WEC as a source of expertise
"We would do well to get more involvement from national committees
comprising corporate executives or experts, public decision-makers,
academics, professors and researchers."
B. Promote dialogue and cooperation in a trusting environment
C. Improve communications = get more attention
Uit: Vision statement 2006

[Nr.10]

Oorspronkelijk geplaatst door maddox

anaërobe rotting

Methaanbronnen:
1. Moerassen / rijstvelden / (stuwmeren?)
2. Energiesector (lekken)
3. Herkauwers
4. Storten
5. Insecten (termieten produceren methaan)
6. Verbranden van biomassa

[Nr.10]

Voor de bouw van Grand Inga van start kan gaan, moeten de bestaande waterkrachtcentrales Inga 1 en Inga 2 een opknapbeurt krijgen en moet er een Inga 3 komen.

Uit: Artikel
© Le Potentiel – Bienvenu Marie Bakumany, 23.04.08 (jdm)

[Nr.10]

There is now a proposed Inga III which will have a generating capacity of 3,500 MW. This installation will cost about $5 billion and the target date for the beginning of construction is 2012. The World Bank will be a major lender for this installation.

Uit: Artikel

[Nr.10]

BHP Billiton eyes Congo's Inga dam complex to power new $3 bn aluminum smelter

14 November 2007

Bloomberg recently reported that BHP Billiton, the world’s largest mining company, has signed an agreement with the Democratic Republic of Congo (DRC) to pursue the construction of a $3 billion aluminum smelter. As part of the agreement, the Australia-based company will finance a pre-feasibility study on the expansion of the Inga hydroelectric dam complex in southwestern DRC.

According to Bloomberg, BHP would require 2000 MW of electricity to operate the plant, and has set its hopes on exploiting the hydroelectric potential of the Congo River at the site of the proposed Inga 3 dam. Experts estimate that Inga 3 could yield between 3000 and 3500 MW of electricity. The World Bank is currently financing the rehabilitation of the Inga 1 and 2 sites, which are operating at less than half their combined capacity of 1700 MW. The Bank previously indicated that it may be willing to support the construction of Inga 3.

Uit: Artikel

[C2C]

Interessant. Het artikel vermeldt dat die smelter tweederde van de energie van Inga III zou opslokken.

Genoeg gezegd.

Eén elementje van hoop. Als er dan toch aan grote multinationals wordt verkocht, dan kan de Congolese regering er best zoveel mogelijk profijt uitslaan.

BHP Billiton's voorstel kwam blijkbaar totaal onverwacht:

BHP’s intention to consume up to two-thirds of Inga 3’s output has been met with consternation in southern Africa. As reported in Business Day, a consortium of regional power companies called Westcor had already signed an agreement with the DRC to study the viability of the project, which was expected to form the centerpiece of the regional partnership that envisions the interconnection of electricity grids in the DRC, Namibia, Angola, Botswana, and South Africa. The World Bank, the African Development Bank, and the European Investment Bank have all expressed interest in pursuing the project with Westcor.

Ofwel is dit allemaal een teken van weinig transparantie, ofwel spelen de Congolezen een potje stevig onderhandelen.

Alleszins, we moeten op zo'n project zeker alle mogelijke kritiek loslaten. En dat ze al maar eens beginnen met een sociale impact studie en een milieu-effectenrapport. In plaats van altijd eerst de economische haalbaarheid op het programma te zetten.

[Nr.10]

Toen Kinshasa nog Leopoldstad heette telde de stad 400.000 inwoners.
Nu zijn er dat officieel rond de 7.500.000.
Maar in realiteit > 10.000.000. Volgens sommigen zelfs 12.000.000

Als die allemaal gaan verbruiken �* rato van de westerse consument,
laat ons zeggen �* rato van 3.500 kWh per persoon

10.000.000 x 3.500 kWh = 35.000.000.000 kWh
= 35.000.000 MWh = 35.000 GWh = 35 TWh

Welke capaciteit moet er dan voorzien worden?

[Nr.10]

Het elektriciteitsverbruik hier te lande bedroeg in 2007 88,8 TWh (cijfer Elia).
Op een bevolking van rond de 10.500.000 inwoners.
==> 8.500 kWh verbruik per persoon (industrie inbegrepen)

Daarvan wordt 10% ingevoerd (cijfers "nucleair forum" = een propagandakanaal van Electrabel).
==> Feitelijke productie 2007 = 79,2 TWh

Het totale vermogen van het gemodelleerde centrale productiepark bedraagt 14.180 MW op 1 juli 2007. (cijfers CREG)

14.150 MW x 8.760 uren in een jaar = 124.2 TWh draaiende aan 100%
79,2/124,2 = 64% v/d theorethische capaciteit werd benut, in 2007.
--------------------------------------------------------------------------
Voor waterkracht wordt gemiddeld 50% v/d theoretische capaciteit benut.
Indien de 10.000.000 van hierboven evenveel electriciteit gaan verbruiken als wij hier en nu (8.500 kWh), betekent dit 85 TWh aan energie.

Mits 50% rendement ==> 170 TWh
Daarvoor dient 20.000 MW aan capaciteit voorzien.


(Drieklovendam China = 22.500 MW capaciteit)
--------------------------------------------------------------------------
Ter vergelijking: de vier reactoren van Doel (capaciteit 2.904 MW ):

• Doel 1 : 430 MW
• Doel 2 : 460 MW
• Doel 3 : 1006 MW
• Doel 4 : 1008 MW

[La Chunga]

Oorspronkelijk geplaatst door La Chunga

MOET BELGIE CONGO OPNIEUW KOLONISEREN?

Ik weet het, de titel van dit schrijfsel is nogal ongelukkig gekozen. Maar om het enigszins Shakespeariaans te zeggen: “What’s in a name?".
Na het lezen van hetgeen volgt, zal u begrijpen dat de titel de lading niet dekt. De titel is niet meer dan een truc om uw aandacht te trekken.

Dat de Congolezen voor de eerste maal sinds hun onafhankelijkheid een parlement en een president kiezen, kan enkel worden toegejuicht. Als de prille democratie zich kan handhaven is nog maar de vraag. Zoals de Congolezen er economisch voorstaan, acht ik het weinig waarschijnlijk dat de democratie in positieve zin ontwikkelt. Men hoort het graag of niet, maar democratie moet steunen op een economische onderbouw en als de welvaart van de Congolezen niet op significante wijze verbetert, is de democratie geen lang leven beschoren. Met dit uitgangspunt dacht ik na over hoe Congo zich best ontwikkelt tot een performante economie.

Het Congolese welvaartspeil moet zo zijn dat de toegankelijkheid bij mensen voor revolutionaire en utopische ideeën – geponeerd door op macht beluste ‘chefs’ – wordt gereduceerd. De welvaart moet van die ordegrootte zijn dat Congolezen redeneren vanuit een ‘eigen belang’. Dwz dat geweld een bedreiging voor hun welvaart is en ze het ‘rationele’ inzien van een democratische dialoogsamenleving.

Wat ik bedoel met de Belgische, vernieuwde kolonisatie van Congo is het sturen van een ‘politiek en economisch adviesleger’ dat de Congolese overheid met raad en daad bijstaat tijdens de economische ontplooiing van het land. Congo en België zijn historisch verbonden en als voormalig kolonisator heeft België, moreel gezien, belangrijke verplichtingen jegens Congo. Bovendien bevordert de ‘blanke’ aanwezigheid bij veel Congolezen het vertrouwen in het welslagen van het project omdat het vertrouwen in de plaatselijke overheid niet bijster groot is.

Het principe tot economische ontplooiing van Congo dat me voorstaat, wordt door Hernan De Soto beschreven in zijn boek ‘Het Mysterie van het Kapitaal’. Daarin gaat hij uit van hetgeen Adam Smith en Karl Marx vaststelden: “…kapitaal is niet bijeen gebracht bezit, maar het potentieel om nieuwe productie op gang te brengen”.
De Soto en zijn team onderzoekers berekenden in 2000 dat de landen van de Derde Wereld een kapitalisatie kunnen realiseren van zomaar eventjes 9.300 miljard dollar. Het feit dat dit niet gebeurt, komt door de complexe staatsbureaucratie met haar administratieve rompslomp en een corrupte overheid.
In Congo dient een kapitalisatieproces te worden opgezet waaruit middelen voortkomen om een bloeiende economie en een vrije samenleving uit de grond te stampen.

Een eerste belangrijke opdracht is het organiseren van een efficiënte, transparante overheid, beperkt in omvang en met een actieradius gelijk aan het Congolese grondgebied.
Ten tweede wordt het kapitaalpotentieel in kaart gebracht via een landtoewijzingsoperatie in analogie met de Homestead Act die in 1862 in de Verenigde Staten doorging. Elke ‘kolonist’ eigende zich een lap grond toe en ging er wonen en het land bewerken.

Wat houdt een ‘Homestead Act’ voor Congo in?
Congo heeft een oppervlakte van 2.344.885 km² waarvan drie procent wordt ingenomen door water en tweeënzestig procent door tropisch regenwoud en moerasbossen. Slechts vijftien procent is geürbaniseerd (steden, gemeenten, verkeersinfrastructuur, industrie, mijnbouw,…). Rest twintig procent voor landbouw die momenteel zò slecht is georganiseerd dat de voedselimport van een vruchtbaar land de eigen voedselproductie overtreft.

Beginnen doen we door het toekomstig landgebruik vast te leggen:
· 50% tropisch regenwoud en moerasbossen
· 3% water
· 15% urbanisatie
· 20% kapitalisatiegrond (afgerond naar 500.000 km²)
· 12% uitbreidingspotentieel (minus de afronding van de kapitalisatiegrond

Congo telt afgerond zestig miljoen inwoners, wat zich vertaalt in tien miljoen gezinnen. Elk gezin krijgt een evenredig deel van de kapitalisatiegrond, wat neerkomt op 50.000m² (5ha) per gezin. De grondprijs per vierkante meter wordt vastgelegd op 0,5 EURO. Bijgevolg krijgt elk gezin een kapitaal in de schoot geworpen van €25.000. Dit komt voor gans Congo neer op een kapitalisatiepotentieel van €250 miljard.

Om dit kapitaal te activeren moet een private, economische structuur worden geïnstalleerd bestaande uit banken en verzekeringsmaatschappijen (landelijk netwerk voor optimale economische kapitaalsinjecties en opzetten private sociale zekerheid), notariaat (waardebeschrijving), juristen (handelsmodaliteiten) en accounts (optimalisering management). Voor de Westerse financiële en juridische sector wordt een stabiel Congo een lucratieve markt wat efficiënte organisatie op basis van knowhow toelaat. Deze private bedrijven leiden Congolezen op zodat de structuren snel door ‘autochtonen’ worden ingevuld.

Om de stabiliteit in het land te verzekeren ziet een minimale overheid toe op de verdediging (leger, politie en beperkte administratie) van de individuele natuurrechten (vrijheid, zelfbeschikking en eigendomsrecht) en de politieke rechten (gelijkwaardigheid, democratie).

Sommige gezinnen zullen hun grond verkopen, andere gezinnen en ondernemingen kopen grond aan. Nog andere gezinnen gebruiken hun grond als financieringsbron om er een huis op te bouwen, een onderneming mee te starten of een combinatie van dit alles.
De mensen die hun land verkopen zullen een deel van hun kapitaal onmiddellijk consumeren; een ander deel investeren ze rechtstreeks in nieuwe ondernemingen; een derde deel plaatsen ze als appel voor de dorst bij de bank, waar het geld indirect voor investeringen in de economie zorgt.
De kapitalisatie stimuleert het ondernemerschap omdat er een sterk gestegen vraag naar allerhande goederen ontstaat. Dit alles zou inflatie kunnen betekenen en daarom wordt de Congolese munt afgeschaft en wordt de euro er de betaaleenheid. Als lid van de Europese muntunie is de Congolese overheid gehouden aan een strikt en streng gecontroleerd beleid.

Indien een minimalisering van veertig procent van het kapitalisatiepotentieel wordt vooropgesteld als gevolg van de daling van de grondprijs (door massale verkoop) en het feit dat niet elk gezin onmiddellijk iets doet met de grond, dan krijgt de Congolese economie een impuls van €150 miljard.

Niet alleen verzekert dit bedrag de ontwikkeling van een moderne en productieve landbouwsector waarin de teelt van cassave, aardnoten, rijst, bananen, katoen, koffie, thee, cacao, palmolie en rubber centraal staan; ook laat het toe een degelijke, private verkeersinfrastructuur op te zetten die de economie van onmisbare mobiliteitsmogelijkheden voorziet.

De landbouw wordt eveneens afgestemd op de toekomst door een massale teelt van maïs en koolzaad op te zetten die zorgt voor de aanvoer van grondstoffen voor een rendabele, industriële productie van biologische brandstoffen.

Verder vinden door de economische impuls broodnodige investeringen plaats in duurzame exploitatie van Congolese, natuurlijke rijkdommen. Dit land bezit één zesde van de koperreserves en de helft van de kobaltreserves. Verder is er diamant, zink, tin, zilver, goud, cadmium, germanium, wolfraam, mangaan en steenkool.

Er zijn niet enkel directe resultaten van de economische impuls maar ook de zogenaamde multiplicatoreffecten. Rond het groot kader van de economische impuls ontwikkelen zich economische nevenactiviteiten die aan de toenemende vraag vanuit het kader voldoen. Elk multiplicatoreffect induceert op zich opnieuw een multiplicatoreffect weliswaar met een afnemende meerwaarde.

Ecologisten beweren dat deze economische ontwikkeling het einde van het Congolese milieu betekent. Zij hangen het doemscenario op van de ongebreidelde exploitatie die rijkdom binnen de kortste keren herleidt tot natuurlijke armoede en waarbij het milieu onherstelbaar wordt verminkt.
De verloedering van het milieu is momenteel echter niet evenaarbaar door de heersende, economische anarchie.
Een goed geordende, kapitalistische organisatie zorgt voor weldoordachte exploitatie omdat het bedrijfseconomisch gezien dwaasheid is als een wilde de natuur te plunderen. Ten eerste omdat plunderen betekent dat er na korte tijd niets meer is. Ten tweede omdat plundering opheffing van schaarste betekent waardoor prijzen kelderen. De ondernemingen hebben er belang bij om een exploitatie te organiseren die op lange termijn stabiele prijzen verzekert en door gecontroleerde schaarste zeer winstgevend is.

Als libertariër houd ik van de natuur en geloof ik in een harmonieus evenwicht tussen volledig, vrije economie en een gezond milieu. Daarom poog ik met onderstaande een vrije economie met een leefbaar milieu te verzoenen. Het betreft hier één bepaald gegeven dat echter ook toepasbaar is in de mijnbouw.

De vastlegging van het landgebruik houdt – zoals hierboven vermeld – in dat vijftig procent van het grondgebied regenwouden en moerasbossen blijft. Hoe wordt ervoor gezorgd dat zonder de kwaliteit van dit regenwoud aan te tasten, het toch inschakelbaar is in een vrije economie?

De exploitatie (vooral bosbouw en rubber) van de regenwouden en moerasbossen wordt toegekend aan een op te richten, private holding. Deze holding wordt zonder investering van wie ook eigenaar van ongeveer 1,2 miljoen vierkante kilometer wouden en bossen. De statuten van deze ‘tropenholding’ zijn slechts wijzigbaar met een meerderheid van minimum tachtig procent. Een mens vraagt zich af waarom deze meerderheid zo hoog ligt? Dit is toch niet democratisch?
Het is de bedoeling een ‘milieu-integriteit’ te verzekeren, vandaar. Het gaat trouwens om een private onderneming die het recht heeft op een eigen ‘sociaal contract’ (statuten). Wie het niet eens is met dat contract wordt niet verplicht te participeren.

Men kan ook stellen dat de vrije markt niet speelt omdat een monopolie ontstaat. Ik ontken dit niet maar verantwoord dit met drie argumenten.
Een eerste door op de natuurrechten van de mens te wijzen. Deze impliceren het recht op leven. Het ‘sociaal contract’ (de grondwet) van Congo kan vermelden dat de onschendbaarheid van de omschreven wouden hiertoe bijdraagt. Als de bevolking van Congo dit later op democratische wijze wil wijzigen dan is dat zo, maar dat is binnen deze redenering eventjes irrelevant.
Een tweede argument voor de instelling van één private holding is een omgekeerde redenering. Mochten veel kleinere ondernemingen toegang krijgen tot exploitatie van de wouden dan zorgt de vrije markt op termijn voor fusies omdat we in dit verband (hout en rubber) spreken over wereldhandel.
De evolutie van de Belgische bierhandel van de afgelopen twintig jaar spreekt als voorbeeld boekdelen. Er blijft één grote wereldspeler over (InBev) en qua omvang zijn de overgebleven ‘grote’ brouwerijen dwergen.
Door onmiddellijk één grote holding te installeren, wordt een langdurige en dure evolutie, die hoe dan ook zou plaatsvinden, vermeden. Noem het een tijdsprong waarbij onmiddellijk één wereldspeler is gevormd - die niet meer moet groeien uit vele kleintjes - en onderworpen is aan de regels van de vrije wereldmarkt.
Ten derde zou het niet maken van de tijdsprong de druk op de integriteit van de wouden enorm verhogen omdat de binnenlandse concurrentie prijsdalingen betekent die een hogere vraag oproepen, waar vanzelfsprekend een hoger aanbod tegenover moet staan.

De aandelen van deze ‘tropenholding’ komen – zonder enige tegenprestatie - voor één vierde in handen van ondernemingen die momenteel in Congo actief zijn in bosbouw en/of rubber. Deze ondernemingen ontvangen aandelen in evenredigheid met hun omvang. Zij vormen de commerciële pijler van de ‘tropenholding’ die input van knowhow verzekert en het economisch belang nastreeft.
Er worden geen bestaande ondernemingen van de markt gedrukt of genationaliseerd ten voordele van de tropenholding. Het gaat om een grote, voor ondernemingen lucratieve, fusie omdat het natuurlijk kapitaal (de wouden) van de nieuwe holding meerdere malen, het natuurlijk kapitaal van alle ondernemingen samen overtreft. Bovendien behouden de ondernemingen een grote autonomie en induceert de samenwerking binnen de holding een aanzienlijke kostenreductie.

Eén vierde van de aandelen komt - eveneens zonder tegenprestatie - toe aan milieuverenigingen die in Congo actief zijn. Zij streven een milieubelang na door een evenwicht tussen afbraak en herbeplanting van de wouden te verzekeren en toe te zien op het behoud van de diversiteit aan fauna en flora.
Deze aandelen hebben weliswaar een bijzonder karakter omdat hoewel de milieuverenigingen eigenaar zijn van de aandelen, zij slecht recht hebben op tien procent van de dividenden die eruit voortvloeien.
Doel is om in Congo de vrijheid van onderwijs te realiseren en negentig procent van de dividenden uit dit aandelenpakket moet dit mee helpen waarmaken. Elk kind dat in Congo onderwijs volgt, op eender welk niveau (kleuter, lager, middelbaar, hoger of academisch) heeft recht op een ‘onderwijsdividend’. In principe is dit onderwijsdividend voor elke kind gelijk, maar bijsturing volgens onderwijspeil is niet uitgesloten. Het dividend wordt toegekend aan eender welke onderwijsvorm waardoor een kind dat in een grote onderwijsstructuur school loopt evenveel krijgt als een kind dat bijvoorbeeld thuisonderwijs geniet.

Een volgende vierde van de aandelen wordt verdeeld onder alle Congolezen. Ook deze aandelen hebben een speciaal karakter omdat het voor de eigenaar niet meer dan een waarde betekent. De dividenden die eruit voortkomen, vloeien integraal naar de overheid en dragen bij tot de vorming van haar budget. De overheid controleert als gedelegeerde van het volk het bestuur van de ‘tropenholding’ en zorgt er aldus voor dat haar dividend zo hoog mogelijk is.

De drie bovenstaande aandelen (noem ze respectievelijk: exploitatie -, onderwijs -en overheidsaandelen) zijn vrij verhandelbaar met dien verstande dat het specifiek karakter van de onderwijs –en overheidsaandelen niet wijzigbaar is.

De ‘tropenholding’ bezit tot hier wel een enorm natuurlijk maar nog geen financieel kapitaal. Hiervoor wordt de kapitalistische kaart getrokken onder de vorm van een beursgang. Wereldwijd wordt via verschillende beurzen één vierde van de aandelen te koop aangeboden. In het totaal gaat het om dertig miljoen aandelen met een introductiewaarde van €500 per aandeel. Eén aandeel laat milieuactivisten, ecologisten en ethische beleggers toe een stuk regenwoud aan te kopen. Niet enkel gaat het om een ethische belegging, ook wordt het een rendabele investering waardoor ook individuele en institutionele investeerders worden aangetrokken.

Het op te halen kapitaal via de beursgang bedraagt 15 miljard euro. Dit is een gigantisch bedrag dat niet uitsluitend door bosbouw en rubberwinning van een degelijk rendement kan worden voorzien. Er is dus sprake van overkapitalisatie.

Slechts een klein deel van dit kapitaal wordt geïnvesteerd in bosbouw en rubberwinning omdat de ondernemingen die hierin reeds actief waren en nu tot de holding behoren beschikken over de nodige installaties, machines en uitrustingen. Het zal dus gaan om beperkte investeringen nodig om een geïntegreerde, functionele en kostenreducerende werking op te zetten.

De tropenholding is ook actief in de toeristische sector omdat milieu –en avontuurlijk toerisme commerciële mogelijkheden bieden. De holding neemt hierin zelf geen initiatieven maar kent toeristische concessies toe. Iedereen kan voorstellen doen om in de tropische wouden toeristische concepten te exploiteren. Op basis van de mogelijkheden wordt een concessiebedrag bepaald dat jaarlijks aan de holding wordt betaald. Volgens het concessieprincipe zijn andere dan toeristische activiteiten ook mogelijk zolang de integriteit van het natuurlijk kapitaal niet wordt aangetast. Deze bijkomende inkomsten zullen nog niet volstaan om het rendement naar een voor het beurskapitaal interessant peil te brengen.

De tropische wouden bieden nog een enorm economisch potentieel. Iets wat in de wereld van het allerhoogste belang is: energie! Energie zal de tropenholding tot een zeer rendabele onderneming maken.
De meeste stromen en rivieren in Congo banen zich een weg door de wouden en bossen die eigendom zijn van de tropenholding. Deze stromen en rivieren worden als natuurlijk kapitaal toegevoegd aan het vermogen van de tropenholding.
Die stromen en rivieren bezitten een enorm waterkrachtpotentieel wat niet alleen wordt gebruikt om de Congolese groei-economie van energie te voorzien maar toelaat op zeer grote schaal elektriciteit te exporteren.

Het ingezamelde beurskapitaal wordt in hoofdzaak gebruikt voor het bouwen van waterkrachtcentrales met een daaraan gekoppeld elektriciteitsdistributienetwerk. De Congolese economie zal op natuurlijke en onuitputbare wijze op eigen elektriciteitsproductie draaien.
Het gaat niet om megalomane stuwdammen die mens en natuur verdrukken want dergelijke projecten zijn in Congo onmogelijk is. Misschien wel mogelijk, maar niet praktisch.
De Congolese stromen zijn lang en kenmerken zich door tienduizenden stroomversnellingen en watervallen. Kleine waterkrachtcentrales worden op de meest interessante plaatsen ingeplant en hebben een levensduur van 35 jaar tijdens de welke ze één kilowattuur produceren tegen een momentele kostprijs van €0,01 (investering en werking).
De Congorivier alleen beschikt – volgens berekeningen door de Organisatie van Duurzame Energie en tal van elektriciteitsproducenten van over gans de wereld – over 19% van het wereldwijd potentieel watervermogen dat ongeveer 10 TW bedraagt (1TW = 10.000.000.000.000 Watt).
Bondig betekent dit dat de benutting van vijf procent van het potentieel van de Congorivier voorziet in de elektriciteitsbehoefte van de Congolese huishoudens en industrie, uitgaand van een Belgisch verbruik! Hierbij wordt – voor alle duidelijkheid – het potentieel van de talrijke andere Congolese rivieren en stromen buiten beschouwing gelaten. Niet enkel voorzien de stromen en rivieren in Congo het land van elektriciteit, er zal een enorme overproductie ontstaan die kan worden uitgevoerd.

Een vrije markt wordt gerealiseerd door de tropenholding als investeringsmaatschappij te laten optreden. Buitenlandse elektriciteitsmaatschappijen worden uitgenodigd om ondernemingen op te richten die elektriciteit uit waterkracht zullen opwekken. In die nieuwe elektriciteitsmaatschappijen investeert de tropenholding vijfzesden van het opgehaalde beurskapitaal wat een maximum van €12,5 miljard betekent. De buitenlandse elektriciteitsmaatschappijen stellen hier in principe eenzelfde bedrag tegenover zodat vijfentwintig miljard euro wordt geïnvesteerd in een infrastructuur die de productie en distributie van elektriciteit voor Congo en haar buurlanden waarmaakt.

Wat ik met bovenstaande vooral wil aantonen is dat de overheid in een zelfregulerende economie een economische partner is en niet langer een – letterlijke – belasting ervan. Natuurlijk is deze piste niet voldoende om een voldoende groot budget voor de overheid rond te krijgen, of om de vrijheid van onderwijs te verzekeren. De economische deelgebieden bosbouw, rubberwinning, energie en mijnbouw organiseren volgens bovenstaand principe moeten echter de efficiënte werking van een beperkte overheid via een eenvoudige wetgeving toelaten en dit alles zonder ook maar één belasting te heffen.

Omdat de overheid geen afstand kan doen van het verleden (openbare schuld) en de resultaten van de economische impuls niet onmiddellijk tot grote inkomsten voor de overheid zullen leiden, moet een overgangsregeling worden getroffen. Gedurende deze overgangsperiode geldt één belasting op het verworven inkomen van tien procent ongeacht de hoogte van het inkomen. Schuldkwijtscheldingen en herschikking van de resterende schulden via de Wereldbank moet toelaten de openbare schuld uit het verleden binnen een redelijke termijn weg te werken. Binnen dit gegeven is het voorzien in het ‘sociaal contract’ dat de overheid géén schulden mag maken.
Dit kapitalistisch vijfjarenplan moet voorzien in de realisatie van een performante, vrije Congolese economie, een privaat sociaal zekerheidsysteem, de verzekering van vrij onderwijs en een eenvoudige overheidsstructuur op basis van een toegankelijke en beperkte wetgeving waarin de natuurlijke en politieke rechten van elke vrije Congolees centraal staan.