De Nederlandstalige in brussel

[filosofe]

Hoe ervaren ze het openbare leven in brussel die een tweetalige stad is ?
Voelen ze zich vlaams of waals ?
Hoe worden ze door de franstalige behandeld ?

????
(ik ben open voor alle meningen en ender welk informatie)





bedankt,

[Megas Alexandros]

Oorspronkelijk geplaatst door filosofe

Hoe ervaren ze het openbare leven in brussel die een tweetalige stad is ?
Voelen ze zich vlaams of waals ?
Hoe worden ze door de franstalige behandeld ?

????
(ik ben open voor alle meningen en ender welk informatie)

Ik ben geboren in Elsene en ben sinds 2000 woonachtig in Jette. Ik ben wat je een Nederlandstalige tweetalige Brusselaar noemt, maar ik heb afhankelijk van de situatie, zoals de meeste Belgen, een gelaagd nationaliteitsgevoel: wereldburger, Europeaan, Belg en Nederlandstalige Brusselaar. Mijn ouders hebben me tweetalig opgevoed, ik heb mijn studies in het Nederlands gedaan en mijn vriendenkring bestaat bijna uitsluitend uit Franstaligen. Ik ben gehuwd met een Franstalige die Nederlands kan en ons zoontje wordt tweetalig opgevoed...

Ik zal niet ontkennen dat er in Brussel iets schort met de tweetaligheid, maar in vergelijking met pakweg 10 �* 15 jaar geleden is de situatie verbeterd. Ook heb ik het geluk dat ik in een gemeente woon waar er geen spanningen zijn tussen Nederlands- en Franstaligen en waar de meeste handelszaken de moeite doen om Nederlands te praten.

Meestal praat ik in een handelszaak eerst Nederlands, als ze moeite doen om me te begrijpen gebeurt het soms dat ik overschakel naar het Frans, maar als ze van slechte wil getuigen dan ga ik beleefd en waardig weg en zeg ik iets in de trant van "Dommage que vous ne me compreniez pas, je ferais mieux d'aller chez un concurrent �* vous qui lui me comprendrais" (Spijtig dat u me niet begrijpt, dan kan ik beter bij een concurrent van u gaan die me wel begrijpt), waarna ik gewoon wegga en daar nooit meer een voet binnenzet...

Aangezien ik altijd en overal assertiviteit en waardigheid aan de dag leg, ben ik slechts zelden als de "flamand de service" beschouwd. Mijn betrekkingen met Franstaligen zijn dan ook optimaal...

Tussen haakjes, in Jette bestaat er een taalhoffelijkslabel. Handelaars die tweetaligheid aan de dag leggen, mogen een zelfklever aanbrengen op hun etalage of voordeur waarin ze zich engageren om de mensen te bedienen in het Frans èn Nederlands.

[Queensburry]

Ik woon als 15 jaar in Zuid-Brussel, aan Montgomery, waar er veel minder Vlamingen zijn dan in Jette. Ik spreek soms Nederlands, vaak Frans (dat vanzelf beter en beter wordt) en op mijn werk vnl. Engels.
Ik heb niet het minste complex in mijn relatie met de Franstaligen. Ik ben Vlaming maar ook Brusselaar, en dus ook Belg. De schrik van vele Vlamingen is volgens mij terug te brengen op angst voor het onbekende en/of een minderwaardigheidscomplex.
Waar ik vooral niet tegen kan, zijn de pendelaars die altijd en overal Frans spreken maar eenmaal thuis zitten te zagen dat niemand in Brussel Nederlands spreekt.

Door in Brussel te wonen, wordt je gelijdelijk cosmopolieter. Ik zou niet meer terug willen naar mijn bekrompen dorpje onder de kerktoren.
Objectief gezien is de Vlaming superieur aan de Franstalige, op vlak van opleiding, talen, inkomen, huisvesting, enz. Dus waarom toch die complexen? Dat Bart de Wever inferioriteitscomplex dat ertoe leidt dat we de neiging hebben ons op onszelf terug te plooien en te denken dat de gebraden kippen uit de lucht zullen komen vallen zodra Vlaanderen zich afscheurt.
Leer iets van de punten waarop de Franstalige beter scoort dan de Vlaming: zelfzekerheid, zijn eigen taal correct spreken en respecten, en natuurlijk hun joie de vivre.

[djimi]

Ik woon ondertussen al bijna 20 jaar in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.
Ik ben echter opgegroeid op het West-Vlaamse platteland.
Ik sprak al behoorlijk goed Frans toen ik hier aankwam (dankzij mijn interesse voor de Franse literatuur, verschillende vakanties in de Provence en een amoureuze relatie met een Algerijnse Parisienne).

In het begin was het niet altijd even gemakkelijk. Soms volstond het op de tram of de metro "De Morgen" te zitten lezen om plots en ongevraagd voor 'Vl�*�*mse Blocque' of 'sale raciste' te worden uitgescholden.

Tegenwoordig valt het al bij al wel mee, hoewel ik nog wel eens minder aangename ervaringen heb.


Voor de rest voel ik me absoluut niet gehinderd door wat voor minderwaardigheidscomplex dan ook: ik spreek naast Frans ook Engels en Duits (en die twee laatste talen spreek ik zelfs beter dan Frans) en kan me ook in het Spaans uit de slag trekken. Op de markt probeer ik ook Italiaans, Arabisch en Grieks te leren, en daarnaast hou ik gewoon van talen in het algemeen. Hoe méér 'vreemde klanken' rondom mij, hoe liever, eigenlijk.


Wanneer ik door anderstaligen misprijzend of agressief behandeld wordt vanwege mijn Nederlands, schakel ik gemakkelijk over op West-Vlaams dat ik dan op zo'n hoog mogelijk tempo probeer te spreken.

Doordat ik er nogal 'mediterraan' uitzie, krijg ik dan bijzonder grappige reacties. Wellicht denken die mensen dan zoiets als 'aïe, c'est un immigré qui ne maîtrise pas (encore) le français, et moi, je ne suis quand-même pas raciste, je dois l'aider, ce pauvre'


Een andere leuke 'practical joke' is het spreken van een zo gebrekkig mogelijk Frans met arrogante 'bon Belges'. Nadat ik dan een tijdlang meewarige, spottende of misprijzende reacties mocht ondergaan, schakel ik over op zo vlekkeloos mogelijk Frans, en één van de eerste opmerkingen die ik dan maak is : 'Madame/monsieur, je suppose que vous êtes bien polyglotte, n'est-ce pas? Let's speak English then; oder wenn Sie möchten, können wir auch auf Deutsch weiter gehen.'

Ik zou eigenlijk vaker een fototoestel op zak moeten hebben. De vele mooie tinten schaamrood die ik al mocht aanschouwen zouden voor het nageslacht bewaard moeten worden.


Voor de rest: ik hoop dat ik het hier volhoud, er valt zo véél leuks te beleven. Alleen spijtig van het vele lawaai en de talrijke azijnpissers-smoelen.

In het dorp waar ik het grootste deel van mijn jeugd doorbracht was een vriendelijk 'goeiemorgen' of 'goeiedag' vanzelfsprekend, hier staren de mensen me nogal vaak (al te vaak, eigenlijk) onbegrijpend of afkeurend aan als ik hen vriendelijk een 'goeie dag' toewens.

Grote uitzonderingen: niet-blanke recente inwijkelingen, kinderen en oudere dames. Meestal reageren die tenminste normaal, en dan krijg ik een vriendelijke 'goeie dag' of 'bonjour' terug.

[djimi]

Sorry, dubbel. Te weinig geduld, blijkbaar.

[circe]

Waarom staat dit topic onder "immigratie en integratie"?

[roger verhiest]

Blijkbaar is er bij de Vlamingen in Brussel een duidelijke nieuwsgierigheid aanwezig om zich vertrouwd te maken met vreemde talen, waaronder het frans. Ja : zelfs een vastbelotenheid om zich waar te maken in deze stad, die evolueert van 2 tot gewoon meertaligheid.. terwijl er anderzijds een groot deel van de bevolking het als een gerechtvaardigde eis ziet dat eenieder het recht heeft op ééntaligheid, zolang die ene taal dan wel het Frans is. Een ander facet is "de brusselse rand" - ie. het vlaamse gebied waar vlamingen thuis zijn en franstaligen of andere anderstaligen als immigranten
gezien worden. Ik kan me best voorstellen dat de bereidwillige posters van bovenstaande brusselse vlamingberichten, in het geval dat ze door hun succesvolle carriière het nodige bijeengegaard hebben om een mooie villa in "de brusselse rand" te kopen, ze zich eerder op hun gemakt voelen tussen hun medemigranten de franstalige brusselaars of de "autochtone" échte vlamingen.

Het is een algemeen verschijnsel : "de stad" - "de verstedelijking" rukt op - het wordt alleen maar scherper gesteld indien met en nog andere zaken aan koppelt : het vreemd zijn ; franstalig, moslim, eurocraat....

Opmerkelijk en geheel tegenstrijdig is het verkiezingssucces van het "Vlaams Belang" tenzij het als enige succesvolle xenofobe partij ook veel franstalige stemmen krijgt.

[Queensburry]

Oorspronkelijk geplaatst door roger verhiest

Blijkbaar is er bij de Vlamingen in Brussel een duidelijke nieuwsgierigheid aanwezig om zich vertrouwd te maken met vreemde talen, waaronder het frans. Ja : zelfs een vastbelotenheid om zich waar te maken in deze stad, die evolueert van 2 tot gewoon meertaligheid.. terwijl er anderzijds een groot deel van de bevolking het als een gerechtvaardigde eis ziet dat eenieder het recht heeft op ééntaligheid, zolang die ene taal dan wel het Frans is. Een ander facet is "de brusselse rand" - ie. het vlaamse gebied waar vlamingen thuis zijn en franstaligen of andere anderstaligen als immigranten
gezien worden. Ik kan me best voorstellen dat de bereidwillige posters van bovenstaande brusselse vlamingberichten, in het geval dat ze door hun succesvolle carriière het nodige bijeengegaard hebben om een mooie villa in "de brusselse rand" te kopen, ze zich eerder op hun gemakt voelen tussen hun medemigranten de franstalige brusselaars of de "autochtone" échte vlamingen.

Wat jij 'autochtone échte Vlamingen' noemt, zijn jammer genoeg de in min of meerdere mate marginale groep van de plat Brussels sprekende 'Marolliens'. De afstand met de hogergeschoolde, correct Nederlands sprekende nieuwe inwijkelingen uit Vlaanderen is inderdaad onoverbrugbaar.

Uiteraard heb ik goed Frans leren spreken. Het is en blijft de voertaal in Brussel, zelfs al heeft de helft van de Brusselaars een Vlaamse naam (die ze vaak niet eens goed kunnen uitspreken!)
Brussel is verfranst, maar wie zijn schuld is dat? Er wonen enorm veel 'gemengde koppels' in Brussel. Ik bedoel: een Vlaams-Franstalig koppel. Wel, uit ervaring kan ik zeggen dat de kinderen steeds in het Frans worden opgevoed.
De Vlaming komt niet genoeg voor zijn cultuur op (wat nog iets anders is dan zich van andere culturen af te sluiten, BDW!) en betaalt daar dan ook de prijs voor.

[Megas Alexandros]

Oorspronkelijk geplaatst door Queensburry

Brussel is verfranst, maar wie zijn schuld is dat? Er wonen enorm veel 'gemengde koppels' in Brussel. Ik bedoel: een Vlaams-Franstalig koppel. Wel, uit ervaring kan ik zeggen dat de kinderen steeds in het Frans worden opgevoed.

Uit mijn gesprekken met andere taalgemengde koppels uit het Brusselse verneem ik dat ik niet de enige ben die zijn kinderen tweetalig opvoed...