200 families

[Nestor Burma]

Le slogan a été lancé par Édouard Daladier, président du Conseil, lors du Congrès radical de Nantes en 1934 :

« Deux cents familles sont maîtresses de l'économie française et, en fait, de la politique française. Ce sont des forces qu'un État démocratique ne devrait pas tolérer, que Richelieu n'eût pas tolérées dans le royaume de France.
L'influence des deux cents familles pèse sur le système fiscal, sur les transports, sur le crédit. Les deux cents familles placent au pouvoir leurs délégués. Elles interviennent sur l'opinion publique, car elles contrôlent la presse. »

In de jaren '30 werd het begrip 200 familles in de mond genomen door zowel extreem-links als extreem-rechts in Frankrijk. De uitdrukking verwijst naar de 200 grootste aandeelhouders van de Franse centrale bank (nu aandeelhouder van de ECB). Alles moet immers wat grootser en transnationaler zijn tegenwoordig.

Ik kwam het begrip voor het eerst tegen in een boek van Henri Coston, een geniale Franse archivaris en volgens zijn (dikwijls) minder begaafde tegenstanders een "professionele antisemiet".

Toch kan al met één blik op de namen van de families niet ontkend worden, wat de Franse nationalisten altijd beweerd hebben: Frankrijk wordt geregeerd door een vreemde elite van joden, protestanten, vrijmetselaars (samen met de métèques het "anti-Frankrijk" volgens Maurras).

Dans La Banque de France au mains des 200 Familles (Comité de vigilance des intellectuels antifascistes, 1936), Francis Delaisi recensait ces 200 familles, parmi lesquelles :

Famille Rothschild (Banquier)
Famille Wendel (Industrielle)
Famille Louis-Dreyfus (Négoce de grains)
Famille Gradis (Commerce)
Famille Darblay (Industrielle)
Famille Stern
Famille Schlumberger
Famille Schneider
Famille Lazard
Famille Worms
Famille Mallet
Famille Hottinguer
Famille Mirabaud
Famille Vernes
Famille Fould
Famille Davillier
Famille Raphaël
Famille Petiet (Industrielle,UCPMI)

Elk land heeft zo zijn groot-burgerij die politiek, economie en financiën beheerst. Daarom zou ik u hier willen vragen om mee deze families of elites in kaart te brengen. Dit moet een informatieve en objectieve draad worden. Uw persoonlijke gezever of mening interesseert mij niet.

[Jazeker]

Oorspronkelijk geplaatst door Nestor Burma

Uw persoonlijke gezever of mening interesseert mij niet.

Dat is natuurlijk een open manier om een DISCUSSIE te starten op een DISCUSSIEforum.



Idiots... I am surrounded by idiots.

[FDM]

Paul baron De Keersmaecker (Kobbegem, 14 juli 1929) was Staatssecretaris voor Europese Zaken en Landbouw van 1981-92 te Aalst. Na rechtenstudies in Leuven werd hij advocaat. Na zijn cvp - carrière startte hij nog een carrière in het bedrijfsleven (InBev).

ik denk dat de cvp een stamkafee heeft bij Inbev

[Nestor Burma]

Oorspronkelijk geplaatst door Jazeker

Dat is natuurlijk een open manier om een DISCUSSIE te starten op een DISCUSSIEforum.



Idiots... I am surrounded by idiots.

Gefeliciteerd met uw 48.007 berichten.

[Nestor Burma]

Tussen bank en troon
KNACK 31 augustus 2005
Walter De Bock

Nathan Rothschild, telg uit het wereldberoemde bankiersgeslacht, was voor het ontstaan van de onafhankelijke staat België belangrijker dan alle diplomaten en politici van die tijd samen.

http://www.knack.be/cmp/11/1416/4319...n-article.html

[F.Lurk]

Oorspronkelijk geplaatst door Nestor Burma

In de jaren '30 werd het begrip 200 familles in de mond genomen door zowel extreem-links als extreem-rechts in Frankrijk. De uitdrukking verwijst naar de 200 grootste aandeelhouders van de Franse centrale bank (nu aandeelhouder van de ECB). Alles moet immers wat grootser en transnationaler zijn tegenwoordig.

Ik kwam het begrip voor het eerst tegen in een boek van Henri Coston, een geniale Franse archivaris en volgens zijn (dikwijls) minder begaafde tegenstanders een "professionele antisemiet".

Toch kan al met één blik op de namen van de families niet ontkend worden, wat de Franse nationalisten altijd beweerd hebben: Frankrijk wordt geregeerd door een vreemde elite van joden, protestanten, vrijmetselaars (samen met de métèques het "anti-Frankrijk" volgens Maurras).



Elk land heeft zo zijn groot-burgerij die politiek, economie en financiën beheerst. Daarom zou ik u hier willen vragen om mee deze families of elites in kaart te brengen. Dit moet een informatieve en objectieve draad worden. Uw persoonlijke gezever of mening interesseert mij niet.

Enkel die van Frankrijk of de families die hier bij ons het mooi weer uitmaken en ongetwijfeld verwant zijn aan de Franse kliek?

Familie Lippens
Familie Nothomb
Familie Solvay
Familie Frère
Familie Janssen
Familie De Clerck
Familie de Spoelberch
Familie Leysen
Families 't Serstevens en de Jonghe d'Ardoye, de Marnix, van der Straten Waillet, de Selliers, de Lannoy en de Broqueville.
....

[kiko]

Oorspronkelijk geplaatst door Nestor Burma

Toch kan al met één blik op de namen van de families niet ontkend worden, wat de Franse nationalisten altijd beweerd hebben: Frankrijk wordt geregeerd door een vreemde elite van joden, protestanten, vrijmetselaars (samen met de métèques het "anti-Frankrijk" volgens Maurras).

"een vreemde elite van joden, protestanten, vrijmetselaars..."

Blijkbaar kun je niet zowel Frans als vrijmetselaar zijn. Ofwel zowel Frans en Jood zijn. Of zowel Frans en protestants zijn.

Zat het Franse geld maar bij de katholieken, 't zou veel beter zijn !

[An Arkos]

Nestor is gewoon jaloers, hij wil dat zijn familienaam er ook tussen komt.

[Nestor Burma]

Het (verloren) geld van de Coburgs
Trends 21 juli 2005
Hans Brockmans

http://www.trends.be/articles/index....=1455&siteID=4

Leopold investeerde zijn hele vermogen - omgerekend 200 miljoen euro - in de exploratie van Congo, voornamelijk via de Association Internationale du Congo. Om zijn droom in Afrika te realiseren, schoot bankier Léon Lambert (aangetrouwd met de Rotschilds) hem 75.000 euro (bijna 14 miljoen euro vandaag) voor. Zijn familie moest herhaaldelijk aandringen op de terugbetaling en de koning overwoog zelfs af te treden door de geldzorgen.

Prins Philippe: durfkapitalist

De oorsprong van het fortuin van Albert II moeten we zoeken bij zijn overgrootvader, prins Philippe van Vlaanderen, de broer van Leopold II. Die was al vermogend op zich, want hij erfde van beide ouders een kapitaal van omgerekend 110 miljoen euro. Philippe was een durfkapitalist avant la lettre. In Richesse oblige: la Belle Epoque des grandes fortunes (uitge- verij Racine, 1999) rekent Eric Meuwissen hem bij de zestien grootste belastingbetalers van België, net als Léon Lambert (grootfinancier van zijn broer) en Victor Allard, die zijn kleinzoon prins Karel nog zou oplichten.

Philippe liet zich als zakenman begeleiden door Samuel, de zoon van Léon Lambert. Hij was in 1871 een van de medestichters van Banque de Bruxelles (die in 1975 zou fuseren met de Banque Lambert tot BBL). Een vijfde van zijn fortuin wordt geïnvesteerd in Cockerill. Philippe liet zich echter ook meesleuren in een van de grootste schandalen van die tijd, door 10.000 euro te lenen aan de katholieke zakenman André Langrand-Dumonceau. Die wilde een financieel imperium uitbouwen tegen het volgens hem te joods getinte kapitalisme. Maar dat mislukte. Bij zijn overlijden liet Philippe van Vlaanderen voor 110.000 euro aan vastgoed na, inbegrepen het door hem verworven Regentenpaleis.

[Nestor Burma]

Oorspronkelijk geplaatst door An Arkos

Nestor is gewoon jaloers, hij wil dat zijn familienaam er ook tussen komt.

Als jij liever djembé speelt tegen het kapitalisme en af en toe eens een steen of een molotov gooit, mij goed.

[AdrianHealey]

[netslet]

Oorspronkelijk geplaatst door AdrianHealey

Dat stelt me teleur.

Heb je ooit Wall Street, Banks, and American Foreign Policy van Rothbard gelezen?

[AdrianHealey]

Oorspronkelijk geplaatst door netslet

Dat stelt me teleur.
Heb je ooit Wall Street, Banks, and American Foreign Policy van Rothbard gelezen?

Oppervlakkig en ik vind zo'n verhalen - ook al zijn ze volledig waar - irrelevant in de beargumentering van een vrije samenleving.

Ja, natuurlijk gaat het groot-kapitaal en de staat samen - om het in Rothbard zijn eigen termen te zeggen: so what?

Om maar te zwijgen van de nog grotere 'so what?' in het opstellen van bovenstaande lijstjes. Ik zie daar simpelweg geen relevantie in.

[Rudy]

Zonder grootkapitaal heeft zelfs de minstbedeelde geen leven, al is het maar dat hij overleeft van de kruimels. Inderdaad, so what ?

[netslet]

Oorspronkelijk geplaatst door AdrianHealey

Oppervlakkig en ik vind zo'n verhalen - ook al zijn ze volledig waar - irrelevant in de beargumentering van een vrije samenleving.

Ja, natuurlijk gaat het groot-kapitaal en de staat samen - om het in Rothbard zijn eigen termen te zeggen: so what?

Om maar te zwijgen van de nog grotere 'so what?' in het opstellen van bovenstaande lijstjes. Ik zie daar simpelweg geen relevantie in.

Ik denk niet dat Rothbard dat irrelevant vond. Waarom zou ie anders de tijd genomen hebben om die tekst te schrijven en het noodzakelijke opzoekingswerk er rond te doen?

Ik vrees ook dat je jaloersheid niet zou opgeven als reden waarom je denkt dat Rothbard die tekst schreef, terwijl je dat wel doet bij Nestor Burma. Nu, gezien diens ideologische achtergrond lijkt mij dat niet onvoorstelbaar, maar het leek wel of je elke kritiek op het grootkapitaal zou willen afdoen als louter gebaseerd op jaloezie. En dat vind ik een brug te ver want dan krijg je zo'n gezellig onkritisch aanschurken tov het grootkapitaal zoals bvb Rudy hierboven vertoont.

In een libertarische klassenanalyse zou het leeuwendeel van het huidige grootkapitaal ingedeeld moeten worden tot de vijanden van de libertarische vrijheid. Als je verzaakt dit te doen zullen je toehoorders nooit merken waarin het verschil ligt tussen neoliberalisme en libertarisme.

Nu ja, ik geloof ook wel niet dat deze draad hier veel zoden aan de dijk zal brengen. Het zal hoogstwaarschijnlijk blijven tot wat lijstjes posten, wat conspiracy-sites citeren en een algemene degelijke, op feiten gebaseerde analyse zal hoogstwaarschijnlijk uitblijven.

[Nestor Burma]

Bekende Joden in de Belgische geschiedenis

De Joodse gemeenschap in België telde enkele grote bankiersfamilies. Maar Belgische Joden brachten het ook tot de hogere regionen van de politiek en de wetenschap. Een overzicht.

Bankiers

DE FAMILIE BISSCHOFFSHEIM

Jonathan-Raphaël Bisschoffsheim (1808-1883) wordt in 1836 bestuurder van de Bank van België, die hij in 1841 redt van het faillissement. Van 1850 tot 1874 bestuurt hij de nieuw opgerichte Nationale Bank van België. Hij is een van de oprichters van het Gemeentekrediet (nu Dexia) en de ASLK (nu Fortis). Bisschoffsheim is een overtuigde liberaal en hij zetelt vanaf 1848 tot zijn dood in het schepencollege van de stad Brussel. Vanaf 1862 is hij ook senator. Hij behoort tot de stichters van de Université Libre de Bruxelles (ULB). Hij pleit ook voor hoger onderwijs voor meisjes en draagt bij tot de oprichting van beroeps- en normaalscholen.

Zijn zoon Ferdinand-Raphaël (1837-1909) richt samen met zijn zwager baron Maurice de Hirsch een bank op. In 1872 fuseert ze met de door zijn oom Louis-Raphaël gestichte Nederlandse Banque des Pays-Bas. Uit die fusie ontstaat de Banque de Paris et des Pays-Bas (nu Dexia).

Clara (1833-1899), de oudste dochter van Jonathan-Raphaël Bisschoffsheim, trouwt met baron Maurice de Hirsch. Clara is vooral bekend om haar mecenaat en haar liefdadigheid. Na de dood van haar enige zoon Lucien (1856-1887) schenkt ze zijn verzameling munten en oudheden aan de Koninklijke Bibliotheek van België in Brussel.

DE FAMILIE ERRERA

Giacomo Errera (1834-1880), een telg van een Venetiaanse bankiersfamilie, trouwt in 1857 met Marie Oppenheim, een dochter van de Brusselse bankier Joseph Oppenheim. In 1864 richtte Errera met zijn schoonvader de nieuwe Bank Errera-Oppenheim op, die haar zetel heeft in het Hotel Errera in de Koningstraat in Brussel. Het gebouw doet vandaag dienst als de ambtswoning en de ontvangstruimte van de Vlaamse regering.

Léo en Paul, de zonen van Giacomo Errera en Marie Oppenheim, worden hoogleraren aan de ULB. Léo Errera (1858-1905) is de grondlegger van de moleculaire biologie. Hij steunt de zuidpoolexpeditie van Adrien de Gerlache (1897-1898). Op Antarctica wordt een kanaal naar hem vernoemd.

Paul (1860-1922) wordt in 1900 hoogleraar publiek recht aan de ULB. Van 1908 tot 1919 bekleedt hij de functie van rector. Van 1912 tot 1921 is hij liberaal burgemeester van Ukkel. Zijn echtgenote Isabelle Goldschmidt (1869-1929) schenkt haar kunstbibliotheek aan de staat - ze wordt nu bewaard in de kunstschool La Cambre in Brussel. Haar collectie stoffen en kant doneert ze aan de Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis in Brussel.

De zoon van Léo, Alfred (1866-1960), is van 1926 tot 1950 hoogleraar wiskunde aan de ULB. In 1928 doceert hij als gasthoogleraar aan de universiteit van Stanford (Verenigde Staten). Hij heeft sympathie voor Mussolini, maar na de Duitse inval in België wordt hij lid van het Geheim Leger.

De zoon van Paul, Jacques (1896-1977), is hoogleraar chemie aan de ULB. Van 1959 tot 1970 vervult hij de functie van Hoog Commissaris voor Kernenergie. Zijn zoon Paul wordt in 1953 hoogleraar psychiatrie aan de universiteit van Yale.

DE FAMILIE LAMBERT

Samuel Lambert (1806-1875) werkt aanvankelijk als de Antwerpse agent van de Bank Rothschild. Hij wordt de raadgever van Leopold I en investeert in de aanleg van een spoorwegennet. In 1853 staat hij aan het hoofd van een bank die zijn naam draagt.

Zijn zoon Léon (1851-1919) trouwt in de familie Rothschild. Hij is een adviseur van Leopold II en treedt op als de stroman van de vorst bij de realisatie van diens grootse urbanisatieprojecten. Léon helpt de koning ook de Congo Vrijstaat op te richten. Hij krijgt daar de titel van baron voor.

De zoon van Léon, Henri (1887-1933), knipt de financiële banden met de Rothschilds door en maakt van de Bank Lambert een naamloze vennootschap. Hij behoort in 1923 tot de medeoprichters van Sabena.

Zijn zoon Léon (1929-1987) fuseert de Bank Lambert met de Bank van Brussel tot BBL (nu ING België), terwijl de Groep Brussel Lambert een onafhankelijke houdstermaatschappij blijft. Léon bouwt een bijzonder waardevolle kunstcollectie op, waarvoor hij in de Marnixlaan in Brussel een apart gebouw - tegelijk de hoofdzetel van de bank - laat optrekken.

DE FAMILIE PHILIPPSON

Franz Philippson (1851-1929) is een twintiger wanneer hij zijn eigen bank opricht. De huidige Bank Degroof is daarvan de opvolger. De naamsverandering is een gevolg van de Tweede Wereldoorlog. Jean Degroof neemt dan de leiding in handen, om te vermijden dat de bank door de nazi's wordt overgenomen. Franz gelooft in het kolonisatieproject van Leopold II en speelt een grote rol in de ontginning van Belgisch Congo. Hij wordt directeur van de Congolese spoorwegen, richt de Banque du Congo op en runt verschillende mijnondernemingen.

Zijn zoon Jules (1881-1961) treedt als bankier in de voetsporen van zijn vader. Hij onderhandelt, samen met de directeur van de Generale Bank Emile Francqui, over de Duitse herstelbetalingen aan België na de Eerste Wereldoorlog. In 1926 werkt hij, alweer met Francqui, aan de hervorming van de Nationale Bank van België. Hij is een van de oprichters van de Belgische Vereniging van Banken.

De andere zoon van Franz, Maurice (1877-1938), is zakenman en hoogleraar zoölogie aan de ULB. Hij werkt mee aan de ontwikkeling van de draadloze telegrafie en is lid van de raad van bestuur van de nationale omroep NIR.

Paul (1910-1978), een zoon van Maurice, is een van de deelnemers aan het tweede Vaticaans concilie, waar hij samen met kardinaal Leo Suenens pleit voor de interreligieuze dialoog. Zijn zoon Alain (1939) is lid van de raad van bestuur van de Bank Degroof.

Politici

ISABELLE BLUME-GRéGOIRE (1892-1975)

Als maatschappelijk werkster leidt Isabelle Blume-Grégoire in de jaren twintig het kader van de socialistische partij op aan de Arbeidershogeschool in Brussel. Van 1938 tot 1954 is ze volksvertegenwoordiger voor Brussel-Halle-Vilvoorde. Ze vecht voor vrouwenrechten, gelijk loon voor gelijk werk en voor een verandering van het huwelijksgoederenrecht, zodat een vrouw haar eigen loon en goederen kan beheren. Op 1 augustus 1950, de dag dat Leopold III troonsafstand doet, kan ze door haar prestige een gewelddadige mars voorkomen.

Haar zoon Jean Blume (1915-1987) overleeft het concentratiekamp van Buchenwald. Hij wordt journalist bij De Roode Vaan. Jean Blume is het laatste communistische gemeenteraadslid van Anderlecht.

JEAN GOL (1942-1995)

Jean Gol begint zijn carrière als advocaat, maar in 1971 gaat hij in de politiek. Hij wordt lid van het Rassemblement Wallon, waar hij pleit voor het federale model. Volgens Gol heeft Wallonië in een door Vlaanderen gedomineerd België baat bij autonomie. Hij treedt toe tot de Waalse liberale partij, die in 1979 na een door hem geleide fusie met de Brusselse liberalen de Parti réformateur libéral (PRL) wordt. Gol is voorzitter van de PRL van 1979 tot 1981. In 1981 wordt hij vicepremier, minister van Justitie en Institutionele Hervormingen. Vijf jaar later komt daar Buitenlandse Handel bij. Hij voert als minister de tweede fase van de staatshervorming uit, waarbij gewesten en gemeenschappen een eigen parlement en regering krijgen.

LOUIS FRANCK (1868-1937)

Louis Franck is advocaat, gespecialiseerd in zeerecht. Vanaf 1906 gaat hij in de politiek voor de liberale partij. Hij is een voorvechter van de Vlaamse zaak. Hij maakt de wet die het katholiek middelbaar onderwijs in 1910 gedeeltelijk vernederlandst en staat samen met Frans Van Cauwelaert en Camille Huysmans op de barricaden voor de vernederlandsing van de Rijksuniversiteit Gent. Tijdens de Eerste Wereldoorlog wijst hij de samenwerking met de Duitse bezetter af, omdat hij die gevaarlijk vindt voor de Vlaamse strijd. Van 1918 tot 1924 is Franck minister van Koloniën. In 1926 wordt hij gouverneur van de Nationale Bank. Hij slaagt erin de waarde van de frank te stabiliseren. In 1937 neemt hij ontslag na een perscampagne van Rex en de Vlaams-nationalisten.

LOUIS FRANK (1864-1917)

In 1888 verdedigt Louis Frank als advocaat de jonge juriste Marie Popelin, die door de Brusselse balie wordt geweigerd omdat ze een vrouw is. Hij verdedigt ook de Franse Joodse officier Alfred Dreyfus, die wordt beschuldigd van spionage voor Duitsland. Frank ontdekt dat de bewijzen tegen Dreyfus vervalst zijn. Geschokt door de houding van het Franse leger in die zaak, wordt hij een overtuigd pacifist. Hij wil dat België een werelddistrict wordt, dat door zijn centrale ligging de vrede en samenwerking in Europa bevordert.

CAMILLE GUTT (1884-1971)

De naam van Camille Gutt is vooral verbonden aan de geldsanering na de Tweede Wereldoorlog. Maar Gutt doet veel meer. Hij is een briljante onderhandelaar en krijgt als minister van Financiën Britse leningen los tijdens de grote economische crisis van de jaren dertig. Hij is de vicevoorzitter van de Conferentie van Bretton-Woods (1944), die de wereldmunten koppelt aan de dollar-goudstandaard. Dat systeem houdt stand tot in 1973. De conferentie leidt ook tot de oprichting van het Internationaal Muntfonds (IMF), dat de economische groei en de muntstabiliteit bewaakt. Gutt is van 1946 tot 1951 de eerste directeur-generaal van het IMF. Daarna keert hij terug naar de bankwereld.

DE FAMILIE HYMANS

Salomon Hymans (ca. 1798-1848) is Nederlander. Hij wordt Belg in 1836. Hoewel hij een gelovige Jood is, voedt hij zijn kinderen op tot het protestantse geloof. Vader Salomon is chemicus, maar de zonen kiezen vooral voor een artistieke carrière, in het voetspoor van hun moeder, de schilderes Sophie Josephs. Louis Hymans (1829-1884) wordt dichter, historicus, volksvertegenwoordiger en journalist bij de krant La Meuse. Henri (1836-1912) is een bekend kunsthistoricus.

De bekendste telg van de familie is Paul (1865-1941), de zoon van Louis. Na een carrière als hoogleraar aan de ULB gaat hij de politiek in. Van 1900 tot zijn dood is hij liberaal volksvertegenwoordiger voor Brussel. Hij vecht voor de invoering van de leerplicht en het algemeen stemrecht. In 1916 wordt hij ambassadeur in Londen en vanaf 1917 minister van Economische Zaken. Na de oorlog wordt hij minister van Buitenlandse Zaken (1918-1920, 1924-1925, 1927, 1934-1935). Paul Hymans is de belangrijkste architect van het Belgische beleid van neutraliteit en internationale samenwerking in het interbellum. Hij sluit de douane-unie met Nederland en legt mee de grondslag van de Volkenbond, waarvan hij de eerste voorzitter wordt.

ERNEST MANDEL (1923-1995)

Ernest Mandel is de theoreticus van het trotskisme. Zijn economische analyses leveren hem veel jonge aanhangers op. In 1963 treedt hij op als economisch raadgever van Che Guevara, die in Cuba als minister van Industrie de planeconomie ten uitvoer brengt. Door zijn bijdrage aan de communistische revolutie op Cuba en zijn rol in het turbulente jaar 1968 krijgt hij een verbod om naar Frankrijk, Duitsland, Zwitserland, de Verenigde Staten en Australië te reizen.

Hij wordt in 1971 hoogleraar economie aan de Vrije Universiteit Brussel (VUB). Hetzelfde jaar sticht hij de Revolutionaire Arbeidersliga (RAL), nu Socialistische Arbeiderspartij (SAP).

Kunst

LEON-RAYMOND NATAN

De familie Natan handelt al in de 19e eeuw in stoffen. In 1923 ontstaat het modehuis Natan, dat Léon-Raymond Natan (1900-1965) in het interbellum tot enorme bloei brengt. Hij vestigt het in een prachtig herenhuis aan de Louisalaan 158 in Brussel. Vooral diplomatenvrouwen dragen zijn succes uit. Na zijn dood wordt het modehuis overgenomen. De derde overnemer, Edouard Vermeulen, kleedt de Belgische prinsessen, maar ook de Nederlandse prinsessen Maxima en Laurentien, en de Zweedse koningin Silvia. Vermeulen is sinds november 2000 officieel hofleverancier.

DAVID VAN BUUREN (1886-1955)

De Nederlander David van Buuren vestigt zich in 1909 in Brussel, waar hij werkt voor de bank Cassel & Co. Hij doceert ook financiële deontologie aan de VUB. Naast bankier is hij vooral een groot kunstverzamelaar. In 1922 bouwt hij aan de Léo Erreralaan in Ukkel een art-decohuis waar zijn verzameling helemaal tot haar recht komt. Tijdens de Tweede Wereldoorlog verblijft Van Buuren in de Verenigde Staten. Zijn vrouw Alice (1890-1973) schenkt haar woning en de kunstcollectie aan een stichting. Die beheert het huis sindsdien als een museum.

Wetenschap

ILYA PRIGOGINE (1917-2003)

De in Rusland geboren Prigogine maakt een blitzcarrière. In 1947 is hij hoogleraar wetenschappen aan de ULB. In 1962 wordt hij directeur van het Internationaal Instituut voor Fysica en Chemie, en in 1967 directeur van het Center for Statistical Mechanics and Thermodynamics aan de University of Texas in Austin (Verenigde Staten). In 1977 krijgt hij voor zijn onderzoek naar onomkeerbare processen de Nobelprijs voor Chemie. Hij wordt beschouwd als de vader van de chaostheorie, die stelt dat in een situatie van instabiliteit elementen de neiging hebben om zich te organiseren tot structuren van een hogere orde.

© 2008 Roularta Media Group

Publicatie: Knack / Knack
Publicatiedatum: 2 april 2008
Auteur: MISJOE VERLEYEN;
Pagina: 40
Aantal woorden: 2023

[AdrianHealey]

Oorspronkelijk geplaatst door netslet

Ik denk niet dat Rothbard dat irrelevant vond. Waarom zou ie anders de tijd genomen hebben om die tekst te schrijven en het noodzakelijke opzoekingswerk er rond te doen?

Oh, sorry, ik was dan onduidelijk. Rothbard had gewoon de neiging om op heel veel zaken waar iedereen zo ongelooflijk hard aan tilde gewoon een uitgebreid 'so what?' te antwoorden. Wat is in 2 woorden de essentie van, bijvoorbeeld, zijn theorie over 'marktmonopolies', kartels and the like?

Ik vrees ook dat je jaloersheid niet zou opgeven als reden waarom je denkt dat Rothbard die tekst schreef, terwijl je dat wel doet bij Nestor Burma. Nu, gezien diens ideologische achtergrond lijkt mij dat niet onvoorstelbaar, maar het leek wel of je elke kritiek op het grootkapitaal zou willen afdoen als louter gebaseerd op jaloezie. En dat vind ik een brug te ver want dan krijg je zo'n gezellig onkritisch aanschurken tov het grootkapitaal zoals bvb Rudy hierboven vertoont.

Bij Rothbard zou het eerder wegens zijn fascinatie zijn om de gehele geschiedenis te herleiden naar 'de goei' en de 'slechte', if anything, mijn grootste probleem met hem.

Dat is inderdaad een psychologische opmerking, daar heb je gelijk in.

Ik vind inderdaad ook dat Rudy het een beetje kort door de bocht voorstelt, maar (alweer psychologisch) zijn hart zit op dat vlak op de juiste plek (naar mijn inschatting): er is in weze niets mis met kapitaal en ook niet met grootkapitaal. (Er is ook niets mis met rente en geld verdienen op basis van kapitaal.)

In een libertarische klassenanalyse zou het leeuwendeel van het huidige grootkapitaal ingedeeld moeten worden tot de vijanden van de libertarische vrijheid. Als je verzaakt dit te doen zullen je toehoorders nooit merken waarin het verschil ligt tussen neoliberalisme en libertarisme.

Daar heb je groot gelijk in: 'we need to save capitalism from the capitalists' en mijn standpunt in 'the firm-discussion' is ook dat bedrijven significant groter zijn vandaag de dag dan ze zouden zijn in een vrije samenleving. (Dát is wél een interessante discussie, imo.)

Nu ja, ik geloof ook wel niet dat deze draad hier veel zoden aan de dijk zal brengen. Het zal hoogstwaarschijnlijk blijven tot wat lijstjes posten, wat conspiracy-sites citeren en een algemene degelijke, op feiten gebaseerde analyse zal hoogstwaarschijnlijk uitblijven.

En, natuurlijk, de veroordeling dat veel geld en kapitaal hebben inherent slecht is.

[redwasp]

vrede,

Oorspronkelijk geplaatst door Nestor Burma

Frankrijk wordt geregeerd door een vreemde elite van joden, protestanten, vrijmetselaars (samen met de métèques het "anti-Frankrijk" volgens Maurras).

vreemd, een evangelistisch fundamentalistische vriend van mij uit de states, die beweert bij hoog en bij laag dat heel de financiële wereld in handen is van een vreemde elite van joden, KATHOLIEKEN en vrijmetselaars. ikzelf vind trouwens dat we de invloed van de badmintonspelers en de amateur-accordeonisten niet mogen verwaarlozen.

vrede,

redwasp

[Nestor Burma]

Oorspronkelijk geplaatst door AdrianHealey

Ik vind inderdaad ook dat Rudy het een beetje kort door de bocht voorstelt, maar (alweer psychologisch) zijn hart zit op dat vlak op de juiste plek (naar mijn inschatting): er is in weze niets mis met kapitaal en ook niet met grootkapitaal. (Er is ook niets mis met rente en geld verdienen op basis van kapitaal.)

De waarom-vraag kun je echter niet beantwoorden. Waarom is iets goed voor jou en de meesten? Omdat het een voldongen feit lijkt voor de myope massa. Enkel en alleen daarom.

Daar heb je groot gelijk in: 'we need to save capitalism from the capitalists' en mijn standpunt in 'the firm-discussion' is ook dat bedrijven significant groter zijn vandaag de dag dan ze zouden zijn in een vrije samenleving. (Dát is wél een interessante discussie, imo.)

Tot als ik begin over een markteconomie zonder kapitalisme (bijv. Gesell). Je weet niet wat vrijheid is of macht, dus ben je noch vrij noch machtig. Eigenlijk ben je gewoon niet veel woorden waard tout court.

En, natuurlijk, de veroordeling dat veel geld en kapitaal hebben inherent slecht is.

Jouw mini-brein kan blijkbaar niet vatten dat meer of minder (van hetzelfde) er niet toedoet bij kwalitatieve verschillen.

[Nestor Burma]

Oorspronkelijk geplaatst door redwasp

vrede,

vreemd, een evangelistisch fundamentalistische vriend van mij uit de states, die beweert bij hoog en bij laag dat heel de financiële wereld in handen is van een vreemde elite van joden, KATHOLIEKEN en vrijmetselaars. ikzelf vind trouwens dat we de invloed van de badmintonspelers en de amateur-accordeonisten niet mogen verwaarlozen.

vrede,

redwasp

Ik vind dat homofiele moslims ook verwaarloosbaar zijn.

Ga in vrede, als je geen bijdrage kunt leveren.