Het FDF en de verfransing

[PAJOT]

Volgens de FDFdoctrine hoeft een Franstalige zich nergens aan te passen aan zijn omgeving, maar moet het omgekeerde wél.

De superdemocraten van het Front Démocratique des Francofones (FDF) dringen er bij de Raad van Europa op aan om op 13 juni ‘internationale waarnemers’ af te vaardigen naar Brussel-Halle-Vilvoorde. Die zouden moeten observeren of de verkiezingen daar wel volgens de letter van de wet verlopen. Want je weet maar nooit, met die ultra-flamingante burgemeesters die dreigen met een boycot van de Europese verkiezingen.

Waar wacht het FDF op om ook het leger te laten inzetten? Alsof het hier de eerste de beste bananenrepubliek is, of een prille democratie die met alle middelen moet worden bijgestaan in haar overgang naar een parlementair regime.

We kennen de drijfveren van de dames en heren van het FDF. Die bleven sinds het ontstaan van de partij ongewijzigd: verzet tegen de taalwetten, zoveel mogelijk verfransen, en de aanhechting van de zes faciliteitengemeenten in de Rand bij ‘le très grand Bruxelles’. Die laatste droom heeft het FDF nooit opgegeven: hij blijft een bestaansreden van de partij.

Begin jaren zeventig sprak het FDF heel wat Franstalige en verfranste Brusselaars aan. Toen begon de Vlaamse aanwezigheid in de hoofdstad zich te profileren, en daartegen moest dringend een dam worden opgeworpen. Maar de FDF-aanhang is stelselmatig afgekalfd, omdat een hatelijk anti-Vlaams programma op zich geen waarborgen inhield voor een behoorlijk bestuur. Om te overleven zocht de partij haar toevlucht tot het Mouvement Réformateur (MR) van Louis Michel. Vanuit deze basis mag het FDF, met instemming van de Franstalige liberalen, als vooruitgeschoven post communautaire stokebrand blijven spelen.

Het FDF is nu nog maar een schaduw van wat de partij destijds is geweest, toen ze arrogant en autoritair aankondigde dat ze de macht in Brussel zou overnemen. Waar maken we ons dan druk over? Wel, over het feit dat dit partijtje er warempel in slaagt bij de Raad van Europa een beeld op te hangen van een gediscrimineerde Franstalige minderheid, die nog net niet ten prooi is gevallen aan etnische zuiveringen.

Want er bestaat haast zeker nergens ter wereld een minderheid die zo stevig is beschermd als de Franstalige in dit koninkrijk. Ze heeft zelfs pariteit in de federale ministerraad weten af te dwingen. Maar dat volstaat allemaal niet. De grondwet én een arrest van het Arbitragehof toepassen als het over de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde gaat, dát is totaal uitgesloten.

Volgens de FDF-doctrine hoeft een Franstalige zich nergens aan te passen aan zijn omgeving, maar moet het omgekeerde wél. Zo nodig worden er internationale verdragen bij gesleurd, zoals het Europese Kaderverdrag over de bescherming van de minderheden. Dat verdrag is bedoeld voor de bescherming van écht verdrukte minderheden, zoals de zigeuners in Oost-Europa.

Vorig jaar was Noorwegen op zoek naar Vlamingen en Nederlanders om zich aan de poolcirkel te vestigen. Géén Franstaligen. Allicht omdat die daar onmiddellijk faciliteiten zouden eisen...

[Patriot!]

hoe durven ze

[Sinistra]

Oorspronkelijk geplaatst door radicaal

Volgens de FDFdoctrine hoeft een Franstalige zich nergens aan te passen aan zijn omgeving, maar moet het omgekeerde wél.

De superdemocraten van het Front Démocratique des Francofones (FDF) dringen er bij de Raad van Europa op aan om op 13 juni ‘internationale waarnemers’ af te vaardigen naar Brussel-Halle-Vilvoorde. Die zouden moeten observeren of de verkiezingen daar wel volgens de letter van de wet verlopen. Want je weet maar nooit, met die ultra-flamingante burgemeesters die dreigen met een boycot van de Europese verkiezingen.

Waar wacht het FDF op om ook het leger te laten inzetten? Alsof het hier de eerste de beste bananenrepubliek is, of een prille democratie die met alle middelen moet worden bijgestaan in haar overgang naar een parlementair regime.

We kennen de drijfveren van de dames en heren van het FDF. Die bleven sinds het ontstaan van de partij ongewijzigd: verzet tegen de taalwetten, zoveel mogelijk verfransen, en de aanhechting van de zes faciliteitengemeenten in de Rand bij ‘le très grand Bruxelles’. Die laatste droom heeft het FDF nooit opgegeven: hij blijft een bestaansreden van de partij.

Begin jaren zeventig sprak het FDF heel wat Franstalige en verfranste Brusselaars aan. Toen begon de Vlaamse aanwezigheid in de hoofdstad zich te profileren, en daartegen moest dringend een dam worden opgeworpen. Maar de FDF-aanhang is stelselmatig afgekalfd, omdat een hatelijk anti-Vlaams programma op zich geen waarborgen inhield voor een behoorlijk bestuur. Om te overleven zocht de partij haar toevlucht tot het Mouvement Réformateur (MR) van Louis Michel. Vanuit deze basis mag het FDF, met instemming van de Franstalige liberalen, als vooruitgeschoven post communautaire stokebrand blijven spelen.

Het FDF is nu nog maar een schaduw van wat de partij destijds is geweest, toen ze arrogant en autoritair aankondigde dat ze de macht in Brussel zou overnemen. Waar maken we ons dan druk over? Wel, over het feit dat dit partijtje er warempel in slaagt bij de Raad van Europa een beeld op te hangen van een gediscrimineerde Franstalige minderheid, die nog net niet ten prooi is gevallen aan etnische zuiveringen.

Want er bestaat haast zeker nergens ter wereld een minderheid die zo stevig is beschermd als de Franstalige in dit koninkrijk. Ze heeft zelfs pariteit in de federale ministerraad weten af te dwingen. Maar dat volstaat allemaal niet. De grondwet én een arrest van het Arbitragehof toepassen als het over de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde gaat, dát is totaal uitgesloten.

Volgens de FDF-doctrine hoeft een Franstalige zich nergens aan te passen aan zijn omgeving, maar moet het omgekeerde wél. Zo nodig worden er internationale verdragen bij gesleurd, zoals het Europese Kaderverdrag over de bescherming van de minderheden. Dat verdrag is bedoeld voor de bescherming van écht verdrukte minderheden, zoals de zigeuners in Oost-Europa.

Vorig jaar was Noorwegen op zoek naar Vlamingen en Nederlanders om zich aan de poolcirkel te vestigen. Géén Franstaligen. Allicht omdat die daar onmiddellijk faciliteiten zouden eisen...

Het FDF is inderdaad een onverdraagzame partij maar kan op basis van de huidige wet Moureaux niet veroordeeld worden omwille van racisme omdat discriminatie van taal nu éénmaal niet als strafrechtelijke feit in het wetboek is opgenomen. In Vlaanderen wordt Nederlands gesproken en ik vind dat de franstaligen die er wonen zich moeten aanpassen aan de situatie. In Wallonië moeten Vlamingen dat evenzeer.