Zionistische slachtpartijen

[Mustapha]

-Jozua 6:21 (Oude Testament): ".en zij namen de stad in. Toen
sloegen zij alles wat in de stad was, met de ban, zowel man als
vrouw, zowel jong als oud, tot runderen, schapen en ezels toe,
met de scherpte des zwaards."

Hieronder volgt een lijst met korte beschrijvingen van enkele
bloedbaden die Zionistische terroristen door de jaren heen
hebben aangericht onder ongewapende, Palestijnse burgers.
Ondergenoemde punten zijn zeker niet de enige punten die we
hadden kunnen vermelden, want dagelijks worden er door de
Zionistische bezettingsmacht vele onschuldige burgers gedood,
inclusief kinderen, en dagelijks worden er blokkades opgeworpen
en huizen en boomgaarden verwoest.

Maar de voorbeelden uit onderstaande lijst zullen genoeg zijn om
te laten zien dat Israël een illegale staat is, ontstaan uit
terreur, gebouwd op terreur, en die tot op de dag van vandaag in
stand gehouden wordt door terreur.

-Het bloedbad van Yehida: 13 december 1947: Mannen van het
Arabische dorp Yehidav (nabij Petah Tekvah, de eerste
Zionistische nederzetting) kwamen bijeen bij het lokale
koffiehuis, toen zij zagen wat leek op vier Britse
legerpatrouilles die het dorp binnenkwamen. Zij waren niet
achterdochtig, aangezien de Britten hen veiligheid hadden
gegarandeerd, vooral nadat Joodse terroristen de dag ervóór 12
Palestijnen hadden vermoord. De vier auto's stopten voor het
koffiehuis, en er stapten mannen uit in khaki-uniformen en met
stalen helmen op hun hoofd. Het werd echter al gauw duidelijk
dat zij niet waren gekomen om de dorpelingen te beschermen.Met
machinegeweren begonnen zij kogels op de menigte af te vuren die
zich had verzameld in het koffiehuis. Sommige van de aanvallers
plaatsten bommen naast Palestijnse huizen, terwijl andere
vermomde terroristen hier en daar granaten gooiden naar burgers.
Even leek het erop dat de dorpelingen uitgeroeid zouden worden,
maar al vlug kwam er een echte Britse patrouille aanrijden die
de goed georganiseerde moordpartij verijdelden. Het dodental van
7 Palestijnse burgers had veel hoger kunnen zijn. Eerder op
dezelfde dag waren er 6 Palestijnen gedood en 23 gewond geraakt
toen er zelfgemaakte bommen werden gegooid in een menigte van
Palestijnen die nabij de Damascuspoort in Al-Qoeds (Jeruzalem)
stonden. In Jaffa kostte een andere Joodse bom nog 6 Palestijnen
het leven, en verwondde er nog eens meer dan 40.

-Het bloedbad van Khisas:18 december 1947: Twee vrachtwagens vol
met Joodse terroristen van de "Haganah-brigade" reden door het
dorp Khisas (op de Libanees/Syrische grens), terwijl ze schoten
met machinegeweren en gooiden met granaten. 10 Palestijnse
burgers vonden hierbij de dood.

-Het bloedbad van Qazaza:19 december 1947: Vijf Palestijnse
kinderen werden in koelen bloede vermoord toen Joodse
terroristen hun huis opbliezen in het dorp Qazaza.

-Het bloedbad van As-Sheikh:1 januari 1948: Op die nacht slopen
zo'n 200 bewapende Zionisten dit kleine dorp binnen, dat 5
kilometer ten zuid-oosten van Haifa lag. Zij vielen de huizen
aan de rand van het dorp aan met handgranaten en maakten de klus
af met machinegeweren, waarbij ze meer dan 40 Palestijnen
vermoordden in hun slaap.

-Het bloedbad van het Semiramis-hotel: 5 januari 1948: Joodse
terroristen van de Haganah-brigades vielen om 1 uur in de nacht
het Semiramis-hotel aan in de wijk "Katamon" van Al-Qoeds
(Jeruzalem). Zij bliezen de ingang van het hotel op met een
kleine bom, waarna ze explosieven plaatsten in de kelder van het
gebouw. Als gevolg hiervan stortte het gehele gebouw in, samen
met haar bewoners. Toen de terroristen zich terugtrokken,
begonnen zij te schieten op huizen in de omgeving. In totaal
kwamen er 19 Palestijnen om in deze aktie, en raakten er nog
eens 16 gewond.

-Het bloedbad van Deir Yassin: 9-10 april 1948: Het bloedbad dat
het symbool werd van de Zionistische, bloeddorstige agressie en
de Zionistische verraderlijkheid. De "moekhtar" (burgemeester)
van het dorp had een overeenkomst gesloten met de Zionisten om
hen van informatie te voorzien over het verblijf van
vreemdelingen in het gebied, op voorwaarde dat zijn dorp
gespaard zou blijven. De Zionisten hielden zich natuurlijk niet
aan hun belofte. In een operatie die "Operatie Eenheid" werd
genoemd, werkte de Haganah-brigades samen met de "Irgun" en de
"Stern-bende".
Om half vijf in de ochtend op vrijdag 9 april 1948, omsingelden
Zionisten het dorp, dat werd overzien door twee hoger gelegen
Joodse nederzettingen, Givat Shaul en Montefiore. Twee dagen
lang vermoordden de Zionistische terroristen mannen, vrouwen en
kinderen, verkrachtten vrouwen en roofden hun juwelen mee. Een
huiveringwekkende beschrijving van het bloedbad is gegeven door
een dokter van het Rode Kruis, die op de tweede dag in het dorp
aankwam en met eigen ogen de "opruimingswerkzaamheden" zag,
zoals één van de terroristen dat grappenderwijs noemde tegenover
hem. Hij verklaarde dat het grootste deel van deze etnische
zuivering gepleegd was met machinegeweren, daarna granaten, en
dat de klus uiteindelijk was afgemaakt met messen. Buiken van
zwangere vrouwen waren opengesneden, en baby's waren afgeslacht
in de handen van hun hulpeloze moeders. Meer dan 250 Palestijnen
waren vermoord in koelen bloede. Onder hen waren 25 zwangere
vrouwen, die met bajonetten in de onderbuik waren gestoken
terwijl ze nog leefden.
52 Kinderen waren verminkt onder de ogen van hun eigen moeders,
en werden daarna vermoord en onthoofd. Het Joodse Agentschap en
de commandant van de Britse Grondtroepen wisten van het bloedbad
terwijl het aan de gang was, maar niemand van hen heeft echter
ingegrepen.

-Het bloedbad van Naser Ad-Dien: 13-14 april 1948: Een
contingent van Joodse Lehi-, en Irgun-strijders trok in de nacht
van 13 april dit dorp nabij Tiberias binnen, verkleed als
Palestijnse verzetsstrijders. Op het moment dat zij het dorp
binnenkwamen, kwamen de mensen uit hun huizen om hen te
begroeten. Op dat moment openden de terroristen het vuur op de
dorpsbewoners, waarbij ze het hele dorp afslachtten, op slechts
40 personen na, die zwaargewond achterbleven. Alle huizen van
het dorp werden daarna tot de grond toe afgebroken.

-Het bloedbad van Beit Daras: 21 mei 1948: Na een aantal
mislukte pogingen om dit dorp te bezetten, mobiliseerden de
Zionisten een groot contingent, en omsingelden het dorp. De
bevolking van Beit Daras besloot dat de vrouwen en kinderen
zouden moeten wegvluchten. Op het moment dat de vrouwen en
kinderen het dorp verlieten, werden zijn belaagd door het
Zionistische leger, dat hen afslachtte, ondanks het feit dat het
slechts vrouwen en kinderen waren die wegvluchtten voor de
gevechten.

-Het bloedbad van de Dahmash-moskee: 11 juli 1948: Nadat het 89e
Israëlische Commando-bataljon, geleid door Moshe Dayan, het dorp
Lydda bezet had, riepen de Israëli's naar de Palestijnen door
luidsprekers dat als zij naar een bepaalde moskee zouden gaan,
dat zij dan veilig zouden zijn. Uit wraak voor een aanval met
handgranaten waarbij enkele Israëlische soldaten om het leven
waren gekomen, werden meer dan 100 Palestijnen afgeslacht in de
moskee, waarna hun lichamen 10 dagen lang lagen te vergaan in de
zomerse hitte. De moskee ligt er vandaag de dag nog steeds
verlaten bij.
Dit bloedbad zaaide angst en paniek onder de Palestijnse
bevolking van Lydda en Ramle, die daarna van Zionistische
soldaten de opdracht kregen weg te trekken uit deze steden,
nadat zij door de Zionisten beroofd waren van al hun
persoonlijke eigendommen. Yitzhak Rabin, de commandant van de
brigade destijds, zei hier later over: "Er was geen manier om
het gebruik van geweld en waarschuwingsschoten te vermijden om
de inwoners 10 tot 15 mijl te laten lopen tot het punt waar zij
het legioen tegemoet liepen." De meeste van de 60.000 inwoners
van Lydda en Ramle kwamen terecht in vluchtelingenkampen nabij
Ramallah, en zo'n 350 van hen verloren onderweg hier naartoe het
leven door uitdroging en zonnesteken. Velen van hen hadden de
tocht overleefd door het drinken van hun eigen urine. En de
miserabele omstandigheden in de vluchtelingenkampen zouden
daarna nog meer levens eisen.

-Het bloedbad van Dawaymah: 29 oktober 1948: Hier volgt de
getuigenis van een soldaat die zelf deelnam aan de bezetting van
het Palestijnse dorp Dawaymah (in de buurt van Haifa): "Ze
doodden tussen de 80 en 100 Arabische mannen, vrouwen en
kinderen. Om de kinderen te doden, braken zij hun schedels met
stokken. Er was geen enkel huis waarin geen lijken werden
achtergelaten. Een commandant gaf een soldaat de opdracht om
twee vrouwen op te sluiten in een gebouw dat even later zou
worden opgeblazen. Een andere soldaat schepte op dat hij een
Arabische vrouw verkracht had, alvorens hij haar doodschoot."
Dit bloedbad was aangericht door het 89e Bataljon.

-Het bloedbad van Sharafat: 7 februari 1951: Zionistische
soldaten staken de lijn van wapenstilstand over naar dit dorp,
dat zo'n 5 kilometer van Al-Qoeds (Jeruzalem) lag. Zij bliezen
de huizen op van de burgemeester en zijn buren. Tien Palestijnen
kwamen hierbij om het leven (2 mannen, 3 vrouwen en 5 kinderen),
en 8 anderen raakten gewond.

-Het bloedbad van Kibya: 14 oktober 1953: Zo'n 700 Israëlische
manschappen openden een aanval op het Jordaanse grensdorpje
Kibya, ten noord-westen van Al-Qoeds. Met gebruik van
mortiergranaten, machinegeweren en explosieven, vernietigden zij
42 huizen, de dorpsscholen en de moskee. Elke man, vrouw of kind
die door deze criminelen werd gevonden, werd gedood. 75
Onschuldige dorpsbewoners werden in koelen bloede vermoord. De
aanvallen waren opgedragen door Ariël Sharon, de huidige leider
van Israël.

-Het bloedbad van Kafr Qasem: 29 oktober 1956: Israëlische
Grenswachters ("Ha-Mishmar Gvul") begonnen op deze dag om 4:00
PM met wat zij noemden, "een tour langs de dorpen van de
driehoek". Zij vertelden de burgemeesters van deze dorpen dat de
avondklok vanaf die dag zou ingaan om 5:00 PM, in plaats van de
gewoonlijke 6:00 PM. Zij bereikten Kafr Qasem rond 4:45 PM, en
lichtten de burgemeester in, die protesteerde dat er zo'n 400
dorpsbewoners buiten het dorp werkten, en er niet genoeg tijd
was om hen in te lichten over de nieuwe tijd. Een officier
verzekerde hen dat er voor hen gezorgd zou worden. Daarna
wachtten de grenswachten bij de ingang van het dorp. 43 Inwoners
van Kafr Qasem werden in koelen bloede door de grenswachten
afgeslacht toen zij terug van hun werk kwamen. Hun "misdaad"was
het schenden van de avondklok waarvan zij niets wisten. Bij de
noordelijke ingang van het dorp werden er nog eens 3 vermoord,
en ook nog eens 2 personen in het dorp zelf. De Zionistische
luitenant Danhan reed in zijn jeep rond in het gebied. Hij
maakte via zijn veldtelefoon melding van het bloedbad, en hij
riep uit: "Min 15 Arabieren !" Na een tijdje was zijn boodschap
op de radio naar zijn hoofdkantoor: "Het is moeilijk te tellen."


-Het bloedbad van As-Sammou': 13 november 1966: Israëlische
soldaten overvielen dit dorp, vernietigden 125 huizen, de
dorpskliniek en school, als ook 15 huizen in een aangrenzend
dorp. Hierbij werden 18 Palestijnen gedood en raakten er 54
gewond.

-Het bloedbad van Sabra en Shatila: 15-18 september 1982: Na de
Israëlische invasie van Libanon, slachtten de Falangisten die
voor de Israëli's werkten, meer dan 3000 Palestijnse mannen,
vrouwen en kinderen af onder het oog van het Israëlische leger,
gebruik makend van Israëlische wapens en bulldozers. Een telling
van het aantal lijken door het Internationale Rode Kruis kwam
uit op 2750 doden, maar het werkelijke aantal wordt veel hoger
ingeschat. In 1983 wees de Israëlische regering hoofdrechter
Kahan aan om onderzoek te doen naar dit alles, en zijn onderzoek
onthulde "indirekte betrokkenheid" van het Israëlische leger en
toenmalige defensie-minister Ariël Sharon bij deze slachtpartij.
Ook latere bewijzen wezen op betrokkenheid van de Zionistische
strijdkrachten en Sharon.

-Het bloedbad van Oyon Qara (Rishon Lezion): 20 mei 1990: Een
Israëlische soldaat plaatste meer dan 20 Palestijnse arbeiders
op een rij, en schoot vervolgens 7 van hen dood. Nog eens 13
Palestijnen werden door Israëlische troepen gedood in de daarop
volgende demonstraties in verschillende gebieden van bezet
Palestina.

-Het bloedbad van Al-Aqsa moskee: 8 oktober 1990: De Israëlische
politie opende het vuur op moskeebezoekers bij de Al-Aqsa
moskee, waardoor 23 Palestijnen om het leven kwamen, en er ruim
800 gewond raakten.

-Het bloedbad van de Ibrahimi-moskee: 25 februari 1994: Een
Joodse terrorist uit de nederzetting "Kiryat Arba'" schoot met
een mitrailleur maar liefst 61 biddende Palestijnen dood (29
daarvan overleden ter plekke, de rest later), binnen in de
Ibrahimi-moskee in Al-Khaliel (Hebron). Nog eens 200 biddende
moskeegangers raakten gewond. Toen hierop gedemonstreerd werd in
de straten van Palestina, schoot het Zionistische leger 23
demonstranten dood, en nog eens honderden anderen belandden met
schotwonden in het ziekenhuis. Latere onderzoeken geven aan dat
er 3 Joodse schutters moeten zijn geweest in de moskee, en niet
slechts 1.

-Het bloedbad van Jabalia: 28 maart 1994: Een Joodse
undercover-agent opent het vuur op Palestijnse demonstranten,
waarbij er 6 van hen de dood vinden en nog eens 49 gewond raken.
Sommige van de gewonde demonstranten werden uit hun auto
gesleurd en door het hoofd geschoten.

-Het bloedbad bij Qana: 18 april 1996: In een poging om de macht
te breken van de Libanese Hezbollah-beweging, opende de
Israëlische luchtmacht een aanval op Zuid-Libanon. Zij
bombardeerden de schuilkelder, die een schuilplaats bood aan
zo'n 500 Libanese burgers, waarvan de meesten kinderen, ouderen
en vrouwen waren, die uit hun huizen verdreven waren door
Israëlische aanvallen op hun dorpen en niet in staat waren naar
Beiroet te vluchten. Dit bombardement leidde tot de dood van 109
Libanese burgers, en nog eens 116 van hen raakten zwaar gewond.
De Israëlische luchtmacht had bij de aanval 5 tot 6 geavanceerde
bommen gebruikt, die ontworpen zijn om boven hun doel te
ontploffen, om zoveel mogelijk slachtoffers te maken.
Internationale onderzoeken hebben later uitgewezen dat de
Zionistische terroristen doelbewust de schuilkelder hadden
geraakt.

-Het bloedbad van de tweede Intifadah: september 2000- nog
steeds gaande: Nadat de Zionistische oorlogsmisdadiger Ariël
Sharon in september 2000 de heilige grond van de Al-Aqsa-moskee
in Al-Qoeds bevuilde met zijn varkenspoten, brak er een tweede
Palestijnse volksopstand uit, die voortduurt tot aan het moment
van dit schrijven (mei 2004). Tot nu toe zijn er in minder dan 4
jaar tijd zeker 2992 Palestijnen om het leven gekomen door
Israëlisch geweld, en nog eens velen meer indirect door het
tegenhouden van ambulances bij controleposten en het belemmeren
van ontwikkelingshulp. Het officiële Israëlische sprookje
vertelt dat de Zionistische boevenbende alleen gericht op
terroristen schiet, maar de harde feiten ontkrachtigen deze
grove leugen. Want onder de 2992 Palestijnen die tot nu toe zijn
omgekomen, zijn zeker 553 kinderen jonger dan 18 jaar. Nog eens
meer dan 2000 kinderen zijn in deze periode gewond geraakt,
waarvan zeker 1500 levenslang gehandicapt zullen zijn.
Vaak gaat het hier om kinderen die op weg waren naar school, of
aan het spelen waren, en soms ook inderdaad om kinderen die met
stenen gooiden naar Israëlische soldaten. Maar zelfs het gooien
van een steen is in bezet Palestina een zware misdaad waar de
doodstraf op lijkt te staan.

[Sinistra]

Oorspronkelijk geplaatst door Mustapha

-Jozua 6:21 (Oude Testament): ".en zij namen de stad in. Toen
sloegen zij alles wat in de stad was, met de ban, zowel man als
vrouw, zowel jong als oud, tot runderen, schapen en ezels toe,
met de scherpte des zwaards."

Hieronder volgt een lijst met korte beschrijvingen van enkele
bloedbaden die Zionistische terroristen door de jaren heen
hebben aangericht onder ongewapende, Palestijnse burgers.
Ondergenoemde punten zijn zeker niet de enige punten die we
hadden kunnen vermelden, want dagelijks worden er door de
Zionistische bezettingsmacht vele onschuldige burgers gedood,
inclusief kinderen, en dagelijks worden er blokkades opgeworpen
en huizen en boomgaarden verwoest.

Maar de voorbeelden uit onderstaande lijst zullen genoeg zijn om
te laten zien dat Israël een illegale staat is, ontstaan uit
terreur, gebouwd op terreur, en die tot op de dag van vandaag in
stand gehouden wordt door terreur.

-Het bloedbad van Yehida: 13 december 1947: Mannen van het
Arabische dorp Yehidav (nabij Petah Tekvah, de eerste
Zionistische nederzetting) kwamen bijeen bij het lokale
koffiehuis, toen zij zagen wat leek op vier Britse
legerpatrouilles die het dorp binnenkwamen. Zij waren niet
achterdochtig, aangezien de Britten hen veiligheid hadden
gegarandeerd, vooral nadat Joodse terroristen de dag ervóór 12
Palestijnen hadden vermoord. De vier auto's stopten voor het
koffiehuis, en er stapten mannen uit in khaki-uniformen en met
stalen helmen op hun hoofd. Het werd echter al gauw duidelijk
dat zij niet waren gekomen om de dorpelingen te beschermen.Met
machinegeweren begonnen zij kogels op de menigte af te vuren die
zich had verzameld in het koffiehuis. Sommige van de aanvallers
plaatsten bommen naast Palestijnse huizen, terwijl andere
vermomde terroristen hier en daar granaten gooiden naar burgers.
Even leek het erop dat de dorpelingen uitgeroeid zouden worden,
maar al vlug kwam er een echte Britse patrouille aanrijden die
de goed georganiseerde moordpartij verijdelden. Het dodental van
7 Palestijnse burgers had veel hoger kunnen zijn. Eerder op
dezelfde dag waren er 6 Palestijnen gedood en 23 gewond geraakt
toen er zelfgemaakte bommen werden gegooid in een menigte van
Palestijnen die nabij de Damascuspoort in Al-Qoeds (Jeruzalem)
stonden. In Jaffa kostte een andere Joodse bom nog 6 Palestijnen
het leven, en verwondde er nog eens meer dan 40.

-Het bloedbad van Khisas:18 december 1947: Twee vrachtwagens vol
met Joodse terroristen van de "Haganah-brigade" reden door het
dorp Khisas (op de Libanees/Syrische grens), terwijl ze schoten
met machinegeweren en gooiden met granaten. 10 Palestijnse
burgers vonden hierbij de dood.

-Het bloedbad van Qazaza:19 december 1947: Vijf Palestijnse
kinderen werden in koelen bloede vermoord toen Joodse
terroristen hun huis opbliezen in het dorp Qazaza.

-Het bloedbad van As-Sheikh:1 januari 1948: Op die nacht slopen
zo'n 200 bewapende Zionisten dit kleine dorp binnen, dat 5
kilometer ten zuid-oosten van Haifa lag. Zij vielen de huizen
aan de rand van het dorp aan met handgranaten en maakten de klus
af met machinegeweren, waarbij ze meer dan 40 Palestijnen
vermoordden in hun slaap.

-Het bloedbad van het Semiramis-hotel: 5 januari 1948: Joodse
terroristen van de Haganah-brigades vielen om 1 uur in de nacht
het Semiramis-hotel aan in de wijk "Katamon" van Al-Qoeds
(Jeruzalem). Zij bliezen de ingang van het hotel op met een
kleine bom, waarna ze explosieven plaatsten in de kelder van het
gebouw. Als gevolg hiervan stortte het gehele gebouw in, samen
met haar bewoners. Toen de terroristen zich terugtrokken,
begonnen zij te schieten op huizen in de omgeving. In totaal
kwamen er 19 Palestijnen om in deze aktie, en raakten er nog
eens 16 gewond.

-Het bloedbad van Deir Yassin: 9-10 april 1948: Het bloedbad dat
het symbool werd van de Zionistische, bloeddorstige agressie en
de Zionistische verraderlijkheid. De "moekhtar" (burgemeester)
van het dorp had een overeenkomst gesloten met de Zionisten om
hen van informatie te voorzien over het verblijf van
vreemdelingen in het gebied, op voorwaarde dat zijn dorp
gespaard zou blijven. De Zionisten hielden zich natuurlijk niet
aan hun belofte. In een operatie die "Operatie Eenheid" werd
genoemd, werkte de Haganah-brigades samen met de "Irgun" en de
"Stern-bende".
Om half vijf in de ochtend op vrijdag 9 april 1948, omsingelden
Zionisten het dorp, dat werd overzien door twee hoger gelegen
Joodse nederzettingen, Givat Shaul en Montefiore. Twee dagen
lang vermoordden de Zionistische terroristen mannen, vrouwen en
kinderen, verkrachtten vrouwen en roofden hun juwelen mee. Een
huiveringwekkende beschrijving van het bloedbad is gegeven door
een dokter van het Rode Kruis, die op de tweede dag in het dorp
aankwam en met eigen ogen de "opruimingswerkzaamheden" zag,
zoals één van de terroristen dat grappenderwijs noemde tegenover
hem. Hij verklaarde dat het grootste deel van deze etnische
zuivering gepleegd was met machinegeweren, daarna granaten, en
dat de klus uiteindelijk was afgemaakt met messen. Buiken van
zwangere vrouwen waren opengesneden, en baby's waren afgeslacht
in de handen van hun hulpeloze moeders. Meer dan 250 Palestijnen
waren vermoord in koelen bloede. Onder hen waren 25 zwangere
vrouwen, die met bajonetten in de onderbuik waren gestoken
terwijl ze nog leefden.
52 Kinderen waren verminkt onder de ogen van hun eigen moeders,
en werden daarna vermoord en onthoofd. Het Joodse Agentschap en
de commandant van de Britse Grondtroepen wisten van het bloedbad
terwijl het aan de gang was, maar niemand van hen heeft echter
ingegrepen.

-Het bloedbad van Naser Ad-Dien: 13-14 april 1948: Een
contingent van Joodse Lehi-, en Irgun-strijders trok in de nacht
van 13 april dit dorp nabij Tiberias binnen, verkleed als
Palestijnse verzetsstrijders. Op het moment dat zij het dorp
binnenkwamen, kwamen de mensen uit hun huizen om hen te
begroeten. Op dat moment openden de terroristen het vuur op de
dorpsbewoners, waarbij ze het hele dorp afslachtten, op slechts
40 personen na, die zwaargewond achterbleven. Alle huizen van
het dorp werden daarna tot de grond toe afgebroken.

-Het bloedbad van Beit Daras: 21 mei 1948: Na een aantal
mislukte pogingen om dit dorp te bezetten, mobiliseerden de
Zionisten een groot contingent, en omsingelden het dorp. De
bevolking van Beit Daras besloot dat de vrouwen en kinderen
zouden moeten wegvluchten. Op het moment dat de vrouwen en
kinderen het dorp verlieten, werden zijn belaagd door het
Zionistische leger, dat hen afslachtte, ondanks het feit dat het
slechts vrouwen en kinderen waren die wegvluchtten voor de
gevechten.

-Het bloedbad van de Dahmash-moskee: 11 juli 1948: Nadat het 89e
Israëlische Commando-bataljon, geleid door Moshe Dayan, het dorp
Lydda bezet had, riepen de Israëli's naar de Palestijnen door
luidsprekers dat als zij naar een bepaalde moskee zouden gaan,
dat zij dan veilig zouden zijn. Uit wraak voor een aanval met
handgranaten waarbij enkele Israëlische soldaten om het leven
waren gekomen, werden meer dan 100 Palestijnen afgeslacht in de
moskee, waarna hun lichamen 10 dagen lang lagen te vergaan in de
zomerse hitte. De moskee ligt er vandaag de dag nog steeds
verlaten bij.
Dit bloedbad zaaide angst en paniek onder de Palestijnse
bevolking van Lydda en Ramle, die daarna van Zionistische
soldaten de opdracht kregen weg te trekken uit deze steden,
nadat zij door de Zionisten beroofd waren van al hun
persoonlijke eigendommen. Yitzhak Rabin, de commandant van de
brigade destijds, zei hier later over: "Er was geen manier om
het gebruik van geweld en waarschuwingsschoten te vermijden om
de inwoners 10 tot 15 mijl te laten lopen tot het punt waar zij
het legioen tegemoet liepen." De meeste van de 60.000 inwoners
van Lydda en Ramle kwamen terecht in vluchtelingenkampen nabij
Ramallah, en zo'n 350 van hen verloren onderweg hier naartoe het
leven door uitdroging en zonnesteken. Velen van hen hadden de
tocht overleefd door het drinken van hun eigen urine. En de
miserabele omstandigheden in de vluchtelingenkampen zouden
daarna nog meer levens eisen.

-Het bloedbad van Dawaymah: 29 oktober 1948: Hier volgt de
getuigenis van een soldaat die zelf deelnam aan de bezetting van
het Palestijnse dorp Dawaymah (in de buurt van Haifa): "Ze
doodden tussen de 80 en 100 Arabische mannen, vrouwen en
kinderen. Om de kinderen te doden, braken zij hun schedels met
stokken. Er was geen enkel huis waarin geen lijken werden
achtergelaten. Een commandant gaf een soldaat de opdracht om
twee vrouwen op te sluiten in een gebouw dat even later zou
worden opgeblazen. Een andere soldaat schepte op dat hij een
Arabische vrouw verkracht had, alvorens hij haar doodschoot."
Dit bloedbad was aangericht door het 89e Bataljon.

-Het bloedbad van Sharafat: 7 februari 1951: Zionistische
soldaten staken de lijn van wapenstilstand over naar dit dorp,
dat zo'n 5 kilometer van Al-Qoeds (Jeruzalem) lag. Zij bliezen
de huizen op van de burgemeester en zijn buren. Tien Palestijnen
kwamen hierbij om het leven (2 mannen, 3 vrouwen en 5 kinderen),
en 8 anderen raakten gewond.

-Het bloedbad van Kibya: 14 oktober 1953: Zo'n 700 Israëlische
manschappen openden een aanval op het Jordaanse grensdorpje
Kibya, ten noord-westen van Al-Qoeds. Met gebruik van
mortiergranaten, machinegeweren en explosieven, vernietigden zij
42 huizen, de dorpsscholen en de moskee. Elke man, vrouw of kind
die door deze criminelen werd gevonden, werd gedood. 75
Onschuldige dorpsbewoners werden in koelen bloede vermoord. De
aanvallen waren opgedragen door Ariël Sharon, de huidige leider
van Israël.

-Het bloedbad van Kafr Qasem: 29 oktober 1956: Israëlische
Grenswachters ("Ha-Mishmar Gvul") begonnen op deze dag om 4:00
PM met wat zij noemden, "een tour langs de dorpen van de
driehoek". Zij vertelden de burgemeesters van deze dorpen dat de
avondklok vanaf die dag zou ingaan om 5:00 PM, in plaats van de
gewoonlijke 6:00 PM. Zij bereikten Kafr Qasem rond 4:45 PM, en
lichtten de burgemeester in, die protesteerde dat er zo'n 400
dorpsbewoners buiten het dorp werkten, en er niet genoeg tijd
was om hen in te lichten over de nieuwe tijd. Een officier
verzekerde hen dat er voor hen gezorgd zou worden. Daarna
wachtten de grenswachten bij de ingang van het dorp. 43 Inwoners
van Kafr Qasem werden in koelen bloede door de grenswachten
afgeslacht toen zij terug van hun werk kwamen. Hun "misdaad"was
het schenden van de avondklok waarvan zij niets wisten. Bij de
noordelijke ingang van het dorp werden er nog eens 3 vermoord,
en ook nog eens 2 personen in het dorp zelf. De Zionistische
luitenant Danhan reed in zijn jeep rond in het gebied. Hij
maakte via zijn veldtelefoon melding van het bloedbad, en hij
riep uit: "Min 15 Arabieren !" Na een tijdje was zijn boodschap
op de radio naar zijn hoofdkantoor: "Het is moeilijk te tellen."


-Het bloedbad van As-Sammou': 13 november 1966: Israëlische
soldaten overvielen dit dorp, vernietigden 125 huizen, de
dorpskliniek en school, als ook 15 huizen in een aangrenzend
dorp. Hierbij werden 18 Palestijnen gedood en raakten er 54
gewond.

-Het bloedbad van Sabra en Shatila: 15-18 september 1982: Na de
Israëlische invasie van Libanon, slachtten de Falangisten die
voor de Israëli's werkten, meer dan 3000 Palestijnse mannen,
vrouwen en kinderen af onder het oog van het Israëlische leger,
gebruik makend van Israëlische wapens en bulldozers. Een telling
van het aantal lijken door het Internationale Rode Kruis kwam
uit op 2750 doden, maar het werkelijke aantal wordt veel hoger
ingeschat. In 1983 wees de Israëlische regering hoofdrechter
Kahan aan om onderzoek te doen naar dit alles, en zijn onderzoek
onthulde "indirekte betrokkenheid" van het Israëlische leger en
toenmalige defensie-minister Ariël Sharon bij deze slachtpartij.
Ook latere bewijzen wezen op betrokkenheid van de Zionistische
strijdkrachten en Sharon.

-Het bloedbad van Oyon Qara (Rishon Lezion): 20 mei 1990: Een
Israëlische soldaat plaatste meer dan 20 Palestijnse arbeiders
op een rij, en schoot vervolgens 7 van hen dood. Nog eens 13
Palestijnen werden door Israëlische troepen gedood in de daarop
volgende demonstraties in verschillende gebieden van bezet
Palestina.

-Het bloedbad van Al-Aqsa moskee: 8 oktober 1990: De Israëlische
politie opende het vuur op moskeebezoekers bij de Al-Aqsa
moskee, waardoor 23 Palestijnen om het leven kwamen, en er ruim
800 gewond raakten.

-Het bloedbad van de Ibrahimi-moskee: 25 februari 1994: Een
Joodse terrorist uit de nederzetting "Kiryat Arba'" schoot met
een mitrailleur maar liefst 61 biddende Palestijnen dood (29
daarvan overleden ter plekke, de rest later), binnen in de
Ibrahimi-moskee in Al-Khaliel (Hebron). Nog eens 200 biddende
moskeegangers raakten gewond. Toen hierop gedemonstreerd werd in
de straten van Palestina, schoot het Zionistische leger 23
demonstranten dood, en nog eens honderden anderen belandden met
schotwonden in het ziekenhuis. Latere onderzoeken geven aan dat
er 3 Joodse schutters moeten zijn geweest in de moskee, en niet
slechts 1.

-Het bloedbad van Jabalia: 28 maart 1994: Een Joodse
undercover-agent opent het vuur op Palestijnse demonstranten,
waarbij er 6 van hen de dood vinden en nog eens 49 gewond raken.
Sommige van de gewonde demonstranten werden uit hun auto
gesleurd en door het hoofd geschoten.

-Het bloedbad bij Qana: 18 april 1996: In een poging om de macht
te breken van de Libanese Hezbollah-beweging, opende de
Israëlische luchtmacht een aanval op Zuid-Libanon. Zij
bombardeerden de schuilkelder, die een schuilplaats bood aan
zo'n 500 Libanese burgers, waarvan de meesten kinderen, ouderen
en vrouwen waren, die uit hun huizen verdreven waren door
Israëlische aanvallen op hun dorpen en niet in staat waren naar
Beiroet te vluchten. Dit bombardement leidde tot de dood van 109
Libanese burgers, en nog eens 116 van hen raakten zwaar gewond.
De Israëlische luchtmacht had bij de aanval 5 tot 6 geavanceerde
bommen gebruikt, die ontworpen zijn om boven hun doel te
ontploffen, om zoveel mogelijk slachtoffers te maken.
Internationale onderzoeken hebben later uitgewezen dat de
Zionistische terroristen doelbewust de schuilkelder hadden
geraakt.

-Het bloedbad van de tweede Intifadah: september 2000- nog
steeds gaande: Nadat de Zionistische oorlogsmisdadiger Ariël
Sharon in september 2000 de heilige grond van de Al-Aqsa-moskee
in Al-Qoeds bevuilde met zijn varkenspoten, brak er een tweede
Palestijnse volksopstand uit, die voortduurt tot aan het moment
van dit schrijven (mei 2004). Tot nu toe zijn er in minder dan 4
jaar tijd zeker 2992 Palestijnen om het leven gekomen door
Israëlisch geweld, en nog eens velen meer indirect door het
tegenhouden van ambulances bij controleposten en het belemmeren
van ontwikkelingshulp. Het officiële Israëlische sprookje
vertelt dat de Zionistische boevenbende alleen gericht op
terroristen schiet, maar de harde feiten ontkrachtigen deze
grove leugen. Want onder de 2992 Palestijnen die tot nu toe zijn
omgekomen, zijn zeker 553 kinderen jonger dan 18 jaar. Nog eens
meer dan 2000 kinderen zijn in deze periode gewond geraakt,
waarvan zeker 1500 levenslang gehandicapt zullen zijn.
Vaak gaat het hier om kinderen die op weg waren naar school, of
aan het spelen waren, en soms ook inderdaad om kinderen die met
stenen gooiden naar Israëlische soldaten. Maar zelfs het gooien
van een steen is in bezet Palestina een zware misdaad waar de
doodstraf op lijkt te staan.

PALESTIJNEN GEBRUIKEN KINDEREN ALS SCHILDEN:


NRC Handelsblad, 8 maart 2004.
Toelichting van Likoed Nederland: bovenstaande kop is niet de originele boven dit artikel in het NRC. Die luidde: "Palestijnen gedood bij acties Israel".
Wij vinden echter het gebruik van kinderen als menselijk schild datgene wat in dit bericht het meeste aandacht zou moeten krijgen. Het is zowel in strijd met het Oorlogsrecht als de Rechten voor het kind. De Palestijnen doen het vrijwel dagelijks zonder dat het aandacht krijgt in de media. In dit artike meldt de NRC het dus wel eens (echter zonder het af te keuren).



De Palestijnse Autoriteit heeft na een weekeinde waarin het Israelische leger 14 Palestijnen doodde, de Verenigde Naties gevraagd een troepenmacht in de Gazastrook te legeren.
De Israelische stafchef, generaal Ya'alon, heeft verdere offensieven aangekondigd. Palestijnse groepen zwoeren wraak.

De 14 doden, onder wie vier kinderen, vielen in de Palestijnse kampen Nusseirat en Bureij, waar het Israelische leger met tanks, helikopters en scherpschutters jacht maakte op leden van de (moslim)extremistische organisaties Hamas, Islamitische Jihad en Aqsabrigades. De operatie was gericht tegen degenen die de joodse nederzettingen in de Gazastrook, het Katif-blok, met onder vuur nemen.

Premier Sharon wil deze nederzettingen ontruimen. Volgens een woordvoerder van Sharon, betekent dat nog niet dat "wij de Palestijnen de vluchtelingenkampen laten gebruiken om van daaruit aanvallen te lanceren".

In verband met Sharons plan heeft de Britse regering ook geopperd internationale troepen in de Gazastrook te stationeren. De Israelische regering heeft daar niet op gereageerd.

Terwijl Israel vanwege het carnavaleske Purim-feest een zwaar bewaakt fort leek, hadden in de kampen Nusserat en Bureij zware gevechten plaats en was het in alle, afgesloten Palestijnse steden zeer onrustig.

Nadat Israelische troepen de dichtbevolkte wijken was binnengetrokken, werden via de luidsprekers van de moskeeen leden van Hamas, Islamitische Jihad en Fatah opgeroepen in actie te komen.
Duizenden jongeren en kinderen volgden de gevechten en omringden de met antitankraketten bewapende Hamasstrijders met een soort menselijk schild.

Het aanzienlijke aantal gewonden, meer dan 100, wordt verklaard door de aanwezigheid van de jongeren in de vuurlinies van zowel het leger als de Palestijnse militanten. Voor Hamas noch het leger vormen de mensenmassa's een belemmering om het vuur op elkaar te openen. Uren na de gevechten werden in geladen sfeer in Gaza demonstraties gehouden en de begrafenissen van de slachtoffers liepen uit op manifestaties.


Dit is nochtans ook niet mis hé Mustapha...Palestijnen die hun eigen kinderen gebruiken als menselijk schild....of is dat soms ook allemaal zionistische propaganda???

[Flippend Rund]

Oorspronkelijk geplaatst door Timmeke

....of is dat soms ook allemaal zionistische propaganda???

Aangezien het blijkbaar van "Likoed Nederland" komt, sla je voor 1 keer de nagel op de kop. 8)

[Antoon]

Het probleem van de Palestijnen is dat hun verhalen niet erg geloofwaardig meer zijn. Zeker niet wanneer je ziet tot wat zij in staat zijn : babies gewoon door het hoofd schieten, schoolbussen opblazen, etc... Maar vooral ook hun eigen kinderen vooraan plaatsen als levend schild om daarna de Israëlische soldaten te kunnen beschuldigen.

De Israëlische Eerste Minister Golda Meir zei reeds lang geleden, en terecht : " We will only have peace with the Arabs when they love their children more than they hate us ".

[dagallemaal]

Mustaphaken, voor dat gij mar wat zaken zit te copieren en dat toch op nieks trekt ga eens lezen wat er hier staat:
http://www.us-israel.org/jsource/myths/mf15.html
en dan op:
http://www.mfa.gov.il/mfa/terrorism-...before%202000/
of op:
http://www.mfa.gov.il/mfa/terrorism-...0since%202000/

en als je toch met lijsten wilt beginnen is er hier al een:

Which Came First - Terrorism or "Occupation"?

Major Arab Terrorist Attacks against Israelis Prior to the 1967 Six-Day War

Ministry of Foreign Affairs, March 2002

Palestinian and Arab spokesmen commonly claim that the recent Palestinian terrorism is the result of the Israeli 'occupation' of the West Bank and Gaza, adding that the violence will cease only when the 'occupation' is ended.

Despite this claim, it should be recalled that the many Palestinian and Arab rejectionist factions (such as the Hamas and the Hizbullah) repeatedly declare that even if Israel would fully withdraw from the territories they will continue their attacks, since they refute Israel's basic right to exist.

More importantly, however, the basic premise of the Palestinian claim - that the 'occupation' causes terrorism - is historically flawed. Arab and Palestinian terrorism against Israel existed prior to the beginning of Israeli control over the West Bank and Gaza as a result of the Six Day War of June 1967, and even prior to the establishment of the State of Israel in May 1948.

For example, Arab terrorism was rampant during wave of anti-Jewish riots in 1920-21 (which was characterized by the brutal murder in Jaffa of the prominent Jewish author Y. Brenner), during the 'Disturbances' of 1929 (which included the massacre of the Jewish community in Hebron), during the Arab Revolt of 1936-39, and in many other recorded incidents of wholesale anti-Jewish Arab violence throughout the pre-state period.

The Palestinian terrorism campaign was stepped-up on the eve of the UN Partition Resolution of November 1947, and led to the joint Arab invasion of 1948-49 which delineated the boundaries of the newly established State of Israel.

Indeed, this deplorable violence can be traced back to the beginning of the renewed Jewish settlement of the Land of Israel over a century ago.

After the War of Independence, Arab terrorism expanded in scope. In 1952, when 'fedayeen' terrorist border incursions reached their height, there were about 3,000 incidents of cross-border violence, extending from the malicious destruction of property to the brutal murder of civilians. In the years 1951-1955, 503 Israelis were killed by Arab terrorists infiltrating from Jordan, 358 were killed in attacks from Egypt, and 61 were killed in attacks originating from Syria and Lebanon. This anti-Israeli violence encompassed both frontier settlements and population centers, and was perpetrated, for the most part, against innocent civilians, most of them new immigrants.

In conclusion, the oft-repeated Arab claim that the Israeli 'occupation' is somehow to blame for the Palestinian terrorism is nothing more than an empty retort, repudiated by the facts, and disproved by a century of historical reality.

The following is a partial list of documented acts of Arab terrorism, all occurring prior to the beginning of the Israeli administration of the West Bank and Gaza in 1967:

Major Arab Terrorist Attacks against Israelis Prior to the 1967 Six-Day War

Jan 1, 1952 - Seven armed terrorists attacked and killed a nineteen year-old girl in her home, in the neighborhood of Beit Yisrael, in Jerusalem.

Apr 14, 1953 - Terrorists tried for the first time to infiltrate Israel by sea, but were unsuccessful. One of the boats was intercepted and the other boat escaped.

June 7, 1953 - A youngster was killed and three others were wounded, in shooting attacks on residential areas in southern Jerusalem.

June 9, 1953 - Terrorists attacked a farming community near Lod, and killed one of the residents. The terrorists threw hand grenades and sprayed gunfire in all directions. On the same night, another group of terrorists attacked a house in the town of Hadera. This occurred a day after Israel and Jordan signed an agreement, with UN mediation, in which Jordan undertook to prevent terrorists from crossing into Israel from Jordanian territory.

June 10, 1953 - Terrorists infiltrating from Jordan destroyed a house in the farming village of Mishmar Ayalon.

June 11, 1953 - Terrorists attacked a young couple in their home in Kfar Hess, and shot them to death.

Sept 2, 1953 - Terrorists infiltrated from Jordan, and reached the neighborhood of Katamon, in the heart of Jerusalem. They threw hand grenades in all directions. Miraculously, no one was hurt.

Mar 17, 1954 - Terrorists ambushed a bus traveling from Eilat to Tel Aviv, and opened fire at short range when the bus reached the area of Maale Akrabim in the northern Negev. In the initial ambush, the terrorists killed the driver and wounded most of the passengers. The terrorists then boarded the bus, and shot each passenger, one by one. Eleven passengers were murdered. Survivors recounted how the murderers spat on the bodies and abused them. The terrorists could clearly be traced back to the Jordanian border, some 20 km from the site of the terrorist attack.

Jan 2, 1955 - Terrorists killed two hikers in the Judean Desert.

Mar 24, 1955 - Terrorists threw hand grenades and opened fire on a crowd at a wedding in the farming community of Patish, in the Negev. A young woman was killed, and eighteen people were wounded in the attack.

Apr 7, 1956 - A resident of Ashkelon was killed in her home, when terrorists threw three hand grenades into her house.
Two members of Kibbutz Givat Chaim were killed, when terrorists opened fire on their car, on the road from Plugot Junction to Mishmar Hanegev.
There were further hand grenade and shooting attacks on homes and cars, in areas such as Nitzanim and Ketziot. One person was killed and three others wounded.

Apr 11, 1956 - Terrorists opened fire on a synagogue full of children and teenagers, in the farming community of Shafrir. Three children and a youth worker were killed on the spot, and five were wounded, including three seriously.

Apr 29, 1956 - Egyptians killed Roi Rotenberg, 21 years of age, from Nahal Oz.

Sept 12, 1956 - Terrorists killed three Druze guards at Ein Ofarim, in the Arava region.

Sept 23, 1956 - Terrorists opened fire from a Jordanian position, and killed four archaeologists, and wounded sixteen others, near Kibbutz Ramat Rachel.

Sept 24, 1956 - Terrorists killed a girl in the fields of the farming community of Aminadav, near Jerusalem.

Oct 4, 1956 - Five Israeli workers were killed in Sdom.

Oct 9, 1956 - Two workers were killed in an orchard of the youth village, Neve Hadassah, in the Sharon region.

Nov 8, 1956 - Terrorists opened fire on a train, attacked cars and blew up wells, in the North and Center of Israel. Six Israelis were wounded.

Feb 18, 1957 - Two civilians were killed by terrorist landmines, next to Nir Yitzhak, on the southern border of the Gaza Strip.

Mar 8, 1957 - A shepherd from Kibbutz Beit Govrin was killed by terrorists in a field near the Kibbutz.

Apr 16, 1957 - Terrorists infiltrated from Jordan, and killed two guards at Kibbutz Mesilot.

May 20, 1957 - A terrorist opened fire on a truck in the Arava region, killing a worker.

May 29, 1957 - A tractor driver was killed and two others wounded, when the vehicle struck a landmine, next to Kibbutz Kisufim.

June 23, 1957 - Israelis were wounded by landmines, close to the Gaza Strip.

Aug 23, 1957 - Two guards of the Israeli Mekorot water company were killed near Kibbutz Beit Govrin.

Dec 21, 1957 - A member of Kibbutz Gadot was killed in the Kibbutz fields.

Feb 11, 1958 - Terrorists killed a resident of Moshav Yanov who was on his way to Kfar Yona, in the Sharon area.

Apr 5, 1958 - Terrorists lying in ambush shot and killed two people near Tel Lachish.

Apr 22, 1958 - Jordanian soldiers shot and killed two fishermen near Aqaba.

May 26, 1958 - Four Israeli police officers were killed in a Jordanian attack on Mt. Scopus, in Jerusalem.

Nov 17, 1958 - Syrian terrorists killed the wife of the British air attache in Israel, who was staying at the guesthouse of the Italian Convent on the Mt. of the Beatitudes.

Dec 3, 1958- A shepherd was killed at Kibbutz Gonen. In the artillery attack that followed, 31 civilians were wounded.

Jan 23, 1959 - A shepherd from Kibbutz Lehavot Habashan was killed.

Feb 1, 1959 - Three civilians were killed by a terrorist landmine near Moshav Zavdiel.

Apr 15, 1959 - A guard was killed at Kibbutz Ramat Rahel.

Apr 27, 1959 - Two hikers were shot at close range and killed near Massada.

Sept 6, 1959 - Bedouin terrorists killed a paratroop reconnaissance officer near Nitzana.

Sept 8, 1959 - Bedouins opened fire on an army bivouac in the Negev, killing an IDF officer, Captain Yair Peled.

Oct 3, 1959 - A shepherd from Kibbutz Heftziba was killed near Kibbutz Yad Hana.

Apr 26, 1960 - Terrorists killed a resident of Ashkelon south of the city.

Apr 12, 1962 - Terrorists fired on an Egged bus on the way to Eilat; one passenger was wounded.

Sept 30, 1962 - Two terrorists attacked an Egged bus on the way to Eilat. No one was wounded.

Jan 1, 1965 - Palestinian terrorists attempted to bomb the National Water Carrier. This was the first attack carried out by the PLO's Fatah faction.

May 31, 1965 - Jordanian Legionnaires fired on the neighborhood of Musrara in Jerusalem, killing two civilians and wounding four.

June 1, 1965 - Terrorists attack a house in Kibbutz Yiftach.

July 5, 1965 - A Fatah cell planted explosives at Mitzpe Massua, near Beit Guvrin; and on the railroad tracks to Jerusalem near Kafr Battir.

Aug 26, 1965 - A waterline was sabotaged at Kibbutz Manara, in the Upper Galilee.

Sept 29, 1965 - A terrorist was killed as he attempted to attack Moshav Amatzia.

Nov 7, 1965 - A Fatah cell that infiltrated from Jordan blew up a house in Moshav Givat Yeshayahu, south of Beit Shemesh. The house was destroyed, but the inhabitants were miraculously unhurt.

Apr 25, 1966 - Explosions placed by terrorists wounded two civilians and damaged three houses in Moshav Beit Yosef, in the Beit Shean Valley.

May 16, 1966 - Two Israelis were killed when their jeep hit a terrorist landmine, north of the Sea of Galilee and south of Almagor. Tracks led into Syria.

July 13, 1966 - Two soldiers and a civilian were killed near Almagor, when their truck struck a terrorist landmine.

July 14, 1966 - Terrorists attacked a house in Kfar Yuval, in the North.

July 19, 1966 - Terrorists infiltrated into Moshav Margaliot on the northern border and planted nine explosive charges.

Oct 27, 1966 - A civilian was wounded by an explosive charge on the railroad tracks to Jerusalem.

en als je wil dan kan ik er nog een veel grotere gaan opzetten over al de pogroms, moorden, verkrachtingen van de arabieren gedurende de eeuwen een van hun joodse medeburgers, uitsluitend omdat je jood waren en omdat het boek "Islam for Dummies" aka de Koran het zo bevool.

[bruut geweld]

ZOZO, en wat zegt een GETUIGE (een rabbi no less)erzelf van ?

(weer de zoveelste "geflipte" jood zeker ?))

INTERVIEW WITH RABBI BARUCH KAPLAN
This is a free translation of a Yiddish transcript of a taped interview made some twenty years ago with the late Rabbi Baruch Kaplan, who was a principal of the Beis Yaakov Girls School in Brooklyn, and who was a student in the Hebron yeshiva (religious school) in 1929 at the time of the killing of a number of Jews by some Arabs. Rabbi Kaplan explains how events unfolded, and how it was the arrogant and cowardly Zionist maniacs who perpetrated the events by provoking the Palestinians



“When I was in Hebron in 1929, there occurred the tragic massacre of over twenty yeshiva students, great scholars, plus another forty members of the Jewish community. I would like to describe the error that has circulated in Jewish communities – a horrible error, that accuses the Arabs in Hebron of being murderers who attacked the Jews simply because the Arabs were “bad people.” In order to correct the record, this error must be corrected. The Arabs were very friendly people, and the Jewish People in Hebron lived together with them and had very friendly relations with them. They worked for Jews, and everybody got along just fine.

To take just one example, I used to have the habit of walking a mile or two out of town all by myself to visit a tree that was believed to be the tree where our patriarch Abraham met the three angels, as described in Genesis. I especially enjoyed visiting the tree in the summertime. Along the way I would talk to the Arabs, though it was mostly using our hands because I didn’t speak any Arabic. Interestingly enough, no one in the yeshiva ever told me it was dangerous to go by myself among the Arabs. We just lived with them, and got along very well.

I have also seen a letter from the Grand Rabbi of the Gerrer Hassidim of those days, Rabbi Avraham Mordechai Alter of Poland, regarding his trip to the Holy Land during the days when people were talking about emigrating to Palestine. He wanted to find out what kind of people the Palestinians were, in order to be able to advise people whether to move there or not. He wrote in his letter that the Arabs were a very friendly and fine people.

Therefore it’s necessary to set the record straight about the accusations that the Palestinians were terrible killers who liked attacking Jews. This was never the situation at all!

Today’s wicked Zionists are just like their predecessors, who were responsible for causing terrible suffering in Palestine with their wars with the Arabs, may G-d have mercy. At that time in 1929, the Zionists had a slogan arguing that the Western Wall in Jerusalem was a Jewish “national symbol.” Of course, the Arabs disagreed with this idea, considering that they had control of the location for over 1,100 years. However, the Zionist mobs were yelling that “The Wall is ours!” It’s hard to understand why they felt that way considering they have no connection to the Jewish holy places whatsoever. An argument erupted in the Jewish newspapers about establishing a permanent prayer area for Jews at the Wall. This provoked the Arabs, and the rabbi of Jerusalem at the time, Rabbi Yosef Chaim Zonnenfeld begged them to stop and to be appreciative to the Arabs for allowing Jews to pray at the Wall for so many centuries undisturbed. However, the Zionists wanted a permanent setup under their control. The Zionists refused to heed the calls of Rabbi Zonnenfeld, and they called a large meeting of Jews in Jerusalem – supposedly some 10,000 people showed up. One of the speakers was their “chief Rabbi” (Avraham Isaac Kook), who proclaimed, “Hear O Israel, the Wall is our Wall, the Wall is One” (which is a ridiculous pun on the blessing, “Hear O Israel, the Lord your G-d, the Lord is One”). This began the conflict at the time between the Zionists and the Arabs.
Afterwards, we were studying at the yeshiva in Hebron, and saw a bunch of boys in short pants carrying weapons on bicycles and motorcycles, running around the streets of Hebron. We were very worried about this. What were they up to?

In brief, our rabbi, the supervisor of our religious academy, Rabbi Moshe Mordechai Epstein, called them for a meeting, but they refused. He was forced to go over to them, and asked them what they were up to. He accused them of wanting to provoke the Arabs. They responded that they were coming to protect us!! We cried out, “Woe is us! G-d have mercy!” They didn’t want to leave town until it was too late!

These arrogant cowards only ran away when the local leaders of the Arabs called for a mass meeting of the people of the surrounding Arab villages. But it was too late; the Arabs got organized, and the Mufti called on his people to be ready Friday night when the yeshiva would be attending prayers. At this point, the yeshiva was alone against the Zionists, but the Arabs didn’t know to distinguish between us and the Zionists. Sadly they attacked and killed some of our people, including the great scholar, Rabbi Shmuel Rosenhaltz.

The next morning we heard about the excitement in town, and even worse, we heard the crying and shouting. I and a friend, Avraham Ushpener, lived in an apartment that was part of a three-story building leased by a Jew from an Arab. We could hear all the noise from our apartment on the third floor. We were terrified to let the Arabs in because we knew how angry they had become, but a while later things calmed down. In total, some 65 people were killed. On the other side of town, however, the Jews were spared.

Why am I telling this story? It is because I wanted to describe how the wicked Zionists, both today and in those days, were the cause of our suffering! They cooperated with the Nazis, and our religion teaches that a person who causes someone to sin is worse than someone who kills him.

It reminds me of an event recounted by Rabbi Moshe Schonfeld, who once visited Rabbi Avraham Yeshayahu Karelitz {Chazon Ish) when the Zionist state was established, and when there was fighting between the Zionists and the Arabs. Rabbi Schonfeld told Rabbi Karelitz about what was happening. Rabbi Karelitz told him that the crimes of the Zionists were much worse, because they were wicked heretics who were uprooting hundreds of thousands of Jews from their faith and that is much greater pain since our Sages stated that a person who causes another person to sin is much worse than if he kills him.

In our own days there is a Zionist leader (Begin), whose arrogance and selfishness is more important than anything else to him, and for which he is prepared to sacrifice hundreds and thousands of Jews. These heretics and evildoers, this Zionist leader of a state that killed the Judaism of the Yemenite and Moroccan Jews, and of many other Sephardic Jews! This is the work of these thugs and gangsters. And there are religious Jewish parties who dare to state that they love this man?! Everyone must know that the anger of the Arabs against us is only caused by the Zionists!

The Arabs were a friendly people to us, and I am a witness to it. We lived very well with them in Hebron. Rabbi Alter attested to this as well, and it is the accursed Zionists who caused them to hate us. The Zionists dare to use their power to expel the Arabs, and even today in Lebanon, they kill and butcher the Arabs; they wipe out whole villages with the airplanes they get from the United States.

Everyone should know who the murderers are – the Zionists are the biggest murderers in the world, who refuse to let the Jewish People live in peace either physically or spiritually!”

EN DIT KOMT VAN EEN JOOD ZELF , NIET VAN één OF ANDERE BUITENSTAANDER / ANTI -SEMIET/ OF Natuurlijk NAZI ;;; (terechte kritiek op de zionisten wordt meteen gecounterd met jij : anti semiet!)

[Vlaanderen_onafhankelijk]

Twee dagen verder en nog geen reactie?

Deze topic is weer in een typische Palestijns/Israëlische topic... De ene kant komt met wandaden van het andere kamp en het andere kamp reageert dan weer met de wandaden van het ene kamp...

Feit is wel dat er simpelweg geen bewijs is voor de slachtingen die de zionisten hebben aangericht, omdat de media in die tijd er nog niet of nauwelijks was. Het is dan gemakkelijk discussiëren voor de voorstanders van Sharon, omdat er nu wel duidelijke bewijzen zijn van Palestijnse misdaden.

Zijn die gruweldaden die mustapha omschrijft dan gelogen? Niet per sé. Er mag dan geen bewijs voor bestaan, maar ik heb ook al vaker gehoord van slachtingen door goed bewapende zionitische groeperingen onder ongewapende en dus kansloze Palestijnen en dat was geen verhaal van op café, maar een document dat onderbouwd was door bewijzen vanuit Israëlische en Britse bronnen.

Stel dat het waar is, is het dan zo onbegrijpelijk dat de Palestijnen het vroegere geweld nu beantwoorden met geweld? Feit is ook dat de Israëlische gruweldaden gebeurden onder een kansloze Palestijnse bevolking, maar de Palestijnen nu tegenover een goed georganiseerd militair aparaat staan...

[Tantist]

Misschien kan Mustapha samenwerken met Guderian en zo... Die kunnen ook geen zionisten rieken of zien

[Michroscoop]

Oorspronkelijk geplaatst door Tantist

Misschien kan Mustapha samenwerken met Guderian en zo... Die kunnen ook geen zionisten rieken of zien

Zionisten en Islamieten zijn helemaal OK zolang ze hun bloedbaden in hun Beloofde en Heilige Land uitvechten. Liefst niet hier aub.