Paars organiseert rechtsonzekerheid

benji · 21 mei 2004, 13:48

Van der Maelen (Sp.a) gaf de aanzet met zijn 'noodkreet' in verband met zijn vrees voor verjaring van de grote fraudezaak. De socialisten roepen en Verhofstadt springt: de minister-president rept zich om nu vlug vlug een wet in de kamer te laten stemmen, die deze verjaring moet fnuiken of de termijn ervan moet aanpassen aan de huidige situatie. Zijn ze nu helemaal gek geworden ? Is dit de werking van een westerse democratische staat of hebben we hier echt te doen met een bananenrepubliek ? Waar gaan we naartoe als een regering telkens weer een wetje in elkaar flanst om een zaakje te regelen ? Zo was er ook nog de wet op de partijfinanciering, die met retro-actieve werking werd gestemd...
Komt daar nog bij dat dit bananenrepubliekje de boetes voor snelheidsovertredingen in Frankrijk gaat innen en aan de Franse staat doorstort: waar blijft het territorialiteitsbeginsel ? Waarom dan ook niet de lijn doortrekken en de illegalen en asielzoekers, die strafbare feiten plegen, berechten volgens de in hun land van kracht zijnde wetten ?

Dat zulke initiatieven geen alleenstaande feiten zijn, toont de volgende historiek aan.

Retro-actief wetgevend werk - 12/04/1997

Een dertigtal reconversiemaatschappijen hebben een geding aangespannen tegen de federale staat, omwille van "onzorguldig wetgevend werk". (HBVL 29.03.97)
De reconversiemaatschappijen hadden volgens een bepaalde wet, fiscale voordelen gekregen gedurende 10 jaar.
Door het steeds weer opheffen of sleutelen aan die fiscale voordelen "met terugwerkende kracht", heeft de regering daar achteraf drie maal op beknibbeld.
De rechtbank van eerste aanleg in Brussel oordeelt dan ook terecht dat : "In het rechtszekerheidsbeginsel zelf zit besloten dat het verlenen van terugwerkende kracht aan nadelige overheidsbepalingen als onrechtmatig moet beschouwd worden."

Onafhankelijk gerecht - 26/03/1998

"Als het gerecht afhankelijk is van een toevallige politieke meerderheid en in zijn middelen en benoemingen geconditioneerd wordt door de politiek, dan is de onafhankelijkheid in gevaar, ja. Als de rechter om benoemd te worden moet behagen aan de machthebber, dan leidt de burger schade als hij zich tot de rechter richt in een zaak tegen de staat", tot zover een citaat van Jean-Pierre Palms. (HBVL 21.03.98)

Nota: deze redenering kan dus ook doorgetrokken worden naar het arrest van het Hof van Beroep van Gent, waar de vzw's van het Vlaams Blok veroordeeld werden Het staat als een paal boven water dat het hier om een politiek proces gaat: de wetten, die tot de veroordeling leidden en die telkens weer aangepast werden, worden door politiekers gemaakt en de rechters worden politiek benoemd.

Politieke correctheid - 08/01/2001

Eindelijk. Een journalist van HBvL heeft het aangedurfd een stukje te schrijven over "politieke correctheid". (HBvL 08.01.01)
Ik citeer : "Als de rechters het asielcentrum in Hengelhoef verbieden, dan vragen en krijgen we een bestemmingswijziging, snoeft Van de Lanotte.", einde citaat.
En daar, zegt de journalist, is de minister de politieke correctheid voorbij.
Met andere woorden: daar gaat de minister duidelijk waarneembaar over de schreef van het fatsoenlijke.
Wie dus tegen deze minister een rechtsgeding begint, kan het wel schudden. Want de rechtszoekende en de minister strijden niet met gelijke wapens, zoals dat zo mooi klinkt in het vakjargon.

dorus · 21 mei 2004, 16:01

Het is niet alleen paars. De CVP-regeringen hebben talloze gerechterlijke blunders laten doorgaan, omdat ze er hun voordeel mee deden.

Er is een hele wetgeving op het minimumloon en de beslagbaarheid ervan. Toch heeft een rechter het in 1978 gepresteerd om te stellen dat gelden die op een financiële rekening staan de eigenheid van hun oorsprong verliezen. In mensentaal: een leefloon is beslagbaar als het op een rekening staat.
De fiscus past dit regelmatig toe.
Idem dito voor onteigeningen. Hoewel de wetgever duidelijk heeft gesteld dat herziening alleen mogelijk is op aanvraag van de onteigende, heeft een rechter aan de fiscus toegestaan om zelf herzieningen te vragen, met catastrofale gevolgen.

Rechtszekerheid is allang zoek in dit land. De middeleeuwers waren op dat gebied beter af. Toen sloot men de schuldenaar op, maar gaf hem toch nog eten. Zelfs dat is nu niet meer het geval.

Maar zoals sommige linkadors hier stellen: autochtonen lijden geen honger!
Ik ken meerdere gevallen van hongerende Vlamingen. Maar ja, dat zijn dan leugens.

21 mei 2004, 13:48	#1
benji Provinciaal Gedeputeerde Geregistreerd: 11 maart 2004 Berichten: 838	Van der Maelen (Sp.a) gaf de aanzet met zijn 'noodkreet' in verband met zijn vrees voor verjaring van de grote fraudezaak. De socialisten roepen en Verhofstadt springt: de minister-president rept zich om nu vlug vlug een wet in de kamer te laten stemmen, die deze verjaring moet fnuiken of de termijn ervan moet aanpassen aan de huidige situatie. Zijn ze nu helemaal gek geworden ? Is dit de werking van een westerse democratische staat of hebben we hier echt te doen met een bananenrepubliek ? Waar gaan we naartoe als een regering telkens weer een wetje in elkaar flanst om een zaakje te regelen ? Zo was er ook nog de wet op de partijfinanciering, die met retro-actieve werking werd gestemd... Komt daar nog bij dat dit bananenrepubliekje de boetes voor snelheidsovertredingen in Frankrijk gaat innen en aan de Franse staat doorstort: waar blijft het territorialiteitsbeginsel ? Waarom dan ook niet de lijn doortrekken en de illegalen en asielzoekers, die strafbare feiten plegen, berechten volgens de in hun land van kracht zijnde wetten ? Dat zulke initiatieven geen alleenstaande feiten zijn, toont de volgende historiek aan. Retro-actief wetgevend werk - 12/04/1997 Een dertigtal reconversiemaatschappijen hebben een geding aangespannen tegen de federale staat, omwille van "onzorguldig wetgevend werk". (HBVL 29.03.97) De reconversiemaatschappijen hadden volgens een bepaalde wet, fiscale voordelen gekregen gedurende 10 jaar. Door het steeds weer opheffen of sleutelen aan die fiscale voordelen "met terugwerkende kracht", heeft de regering daar achteraf drie maal op beknibbeld. De rechtbank van eerste aanleg in Brussel oordeelt dan ook terecht dat : "In het rechtszekerheidsbeginsel zelf zit besloten dat het verlenen van terugwerkende kracht aan nadelige overheidsbepalingen als onrechtmatig moet beschouwd worden." Onafhankelijk gerecht - 26/03/1998 "Als het gerecht afhankelijk is van een toevallige politieke meerderheid en in zijn middelen en benoemingen geconditioneerd wordt door de politiek, dan is de onafhankelijkheid in gevaar, ja. Als de rechter om benoemd te worden moet behagen aan de machthebber, dan leidt de burger schade als hij zich tot de rechter richt in een zaak tegen de staat", tot zover een citaat van Jean-Pierre Palms. (HBVL 21.03.98) Nota: deze redenering kan dus ook doorgetrokken worden naar het arrest van het Hof van Beroep van Gent, waar de vzw's van het Vlaams Blok veroordeeld werden Het staat als een paal boven water dat het hier om een politiek proces gaat: de wetten, die tot de veroordeling leidden en die telkens weer aangepast werden, worden door politiekers gemaakt en de rechters worden politiek benoemd. Politieke correctheid - 08/01/2001 Eindelijk. Een journalist van HBvL heeft het aangedurfd een stukje te schrijven over "politieke correctheid". (HBvL 08.01.01) Ik citeer : "Als de rechters het asielcentrum in Hengelhoef verbieden, dan vragen en krijgen we een bestemmingswijziging, snoeft Van de Lanotte.", einde citaat. En daar, zegt de journalist, is de minister de politieke correctheid voorbij. Met andere woorden: daar gaat de minister duidelijk waarneembaar over de schreef van het fatsoenlijke. Wie dus tegen deze minister een rechtsgeding begint, kan het wel schudden. Want de rechtszoekende en de minister strijden niet met gelijke wapens, zoals dat zo mooi klinkt in het vakjargon.

21 mei 2004, 16:01	#2
dorus Banneling Geregistreerd: 28 augustus 2003 Locatie: Antwerpen Berichten: 2.829	Het is niet alleen paars. De CVP-regeringen hebben talloze gerechterlijke blunders laten doorgaan, omdat ze er hun voordeel mee deden. Er is een hele wetgeving op het minimumloon en de beslagbaarheid ervan. Toch heeft een rechter het in 1978 gepresteerd om te stellen dat gelden die op een financiële rekening staan de eigenheid van hun oorsprong verliezen. In mensentaal: een leefloon is beslagbaar als het op een rekening staat. De fiscus past dit regelmatig toe. Idem dito voor onteigeningen. Hoewel de wetgever duidelijk heeft gesteld dat herziening alleen mogelijk is op aanvraag van de onteigende, heeft een rechter aan de fiscus toegestaan om zelf herzieningen te vragen, met catastrofale gevolgen. Rechtszekerheid is allang zoek in dit land. De middeleeuwers waren op dat gebied beter af. Toen sloot men de schuldenaar op, maar gaf hem toch nog eten. Zelfs dat is nu niet meer het geval. Maar zoals sommige linkadors hier stellen: autochtonen lijden geen honger! Ik ken meerdere gevallen van hongerende Vlamingen. Maar ja, dat zijn dan leugens.