Welke gevolgen zal de Europese crisis hebben voor de Belgische politiek?

Frans Oghtendlicht · 26 mei 2011, 14:05

Het valt me sterk op dat er in heel de communautaire discussie die gevoerd wordt sinds de verkiezingen van 2010 geen enkele aandacht is voor de bredere Europese context. Nochtans houdt een Grieks doemscenario voor andere eurolanden (zoals Spanje) een reëel gevaar in voor de hele Europese Unie, inclusief België.

Op termijn zit er voor de Europese politieke en economische elites niet veel anders op dan zeer zwaar de hakbijl in te zetten op de politieke en sociale verworvenheden van hun eigen kiesvee. Dus zal de bevolking de rekening gepresenteerd krijgen, waardoor het vrijwel zeker is dat we een exponentiële toename zullen zien van acties naar Spaanse en Griekse voorbeeld, over heel Europa. Ook in België. De Belgische staat heeft tot nog toe de dans kunnen ontspringen omdat er geen volwaardig werkende regering is. Leterme weet wel het concept 'lopende zaken' genoeg te rekken om oorlogen te kunnen verklaren en miljarden steun te beloven aan het Europese noodfonds, maar deze zijn ook klein bier vergeleken met de beruchte besparingen die naar verluid noodzakelijk zijn maar niet gerealiseerd kunnen worden.

De Europese en mondiale crisis hangt als een donkere wolk boven de regeringsonderhandelingen. Daar zijn alle partijen zich bewust van, van PS tot N-VA. Misschien is dat ook een van de redenen waarom de onderhandelingen zo lang duren: geen enkele partij wil in een regering gaan zitten die zoals de Griekse of de Spaanse gedwongen zal zijn het 'onvermijdelijke' te doen. Dat is electorale zelfmoord, nog ongeacht de kritiek van de achterban op communautaire toegevingen. Zowel Di Rupo als De Wever zullen zich daar bewust van zijn. Het ergste dat hen kan overkomen is premier zijn van België op het moment dat de eurozone implodeert en het land failliet gaat, een reëel en steeds reëler wordend scenario. De PS moet wellicht danig geschrokken zijn van wat er met zusterpartij PSOE is gebeurd in de laatste Spaanse verkiezingen.

De Wever en Di Rupo kunnen echter niet anders dan binnen het ideologisch en institutioneel kader van de neoliberale EU werken. Wie van de twee ook premier wordt, het wordt een regering die de bevolking zal doen betalen voor de crisis van de banken. Di Rupo kan dit nooit verkocht krijgen aan zijn socialistische achterban ("Wallonië mag niet armer worden", waarmee hij op zich wel gelijk heeft). De Wever mag zichzelf dan wel rechts en conservatief profileren, ook hij zal zo'n beleid niet verkocht krijgen. Zodra de N-VA in een federale regering zit die het door de EU gedicteerde sociale afbraakbeleid uitvoert zal een aanzienlijk deel van de achterban zich van die partij afkeren. Regeringsdeelname zou voor N-VA een hel zijn, de zekerheid van een zeer instabiele regering zowel op sociaal als op communautair vlak en een vrijwel zekere zware nederlaag bij de verkiezingen daarop. Net als voor Di Rupo is voor De Wever het vooruitzicht van premier te zijn op het moment dat het Europese economische systeem in elkaar stort geen prettig vooruitzicht.

Voor De Wever en Di Rupo is de beste keuze dat 'de ander' de vreselijke job van premier zijn krijgt toebedeeld, dat geeft henzelf ruimte om de schijn van oppositie hoog te houden. Zodra een van hen het premierschap accepteert en een regering vormt, zal de crisis ongemeen hard toeslaan en zal er scherpe reactie komen vanuit de bevolking, waarbij Brussel in rep en roer staat net zoals Athene en Madrid. Het enige waar N-VA en PS op kunnen hopen is dat ze de onderhandelingen nog lang genoeg kunnen rekken om Leterme de crisis te laten ondergaan.

Voor de Vlaamse partijpolitiek, die vandaag geheel rond de N-VA draait, zijn er twee grote scenario's mogelijk. Het eerste: er komt een regering met de N-VA er bij. Dat betekent vrijwel zeker het einde van de N-VA, want ze zal communautair te veel moeten toegeven én ze zal de lokale agent zijn van het IMF en de ECB. Tweede: N-VA gaat in de oppositie. Dat kan enkel als de politieke crisis blijft voortduren en Leterme aanblijft, want een nieuwe regering zonder N-VA willen de Vlaamse partijen niet, om evidente redenen. De regering Leterme blijft dus aan en krijgt de volle laag van het onvermijdelijke volksprotest. Dat betekent het definitieve einde van de CD&V die uit elkaar valt in een ACW en een rechtse strekking. N-VA kan het goed aanpakken en zich blijven profileren als oppositiepartij (maar ze zou ook onder vuur kunnen komen te liggen voor het falen van regeringsonderhandelingen).

Hoe dan ook, in beide scenario's is de kans wel reëel dat een gloednieuwe protestbeweging ontstaat die zich afzet tegen zowel PS als N-VA, tegen zowel de Belgische federale regering als de Vlaamse, tegen zowel het Vlaams-nationalisme als het Belgisch-nationalisme, en in de eerste plaats het opgelegde IMF en EU beleid zal bestrijden. In dat geval ontstaat er een wezenlijk probleem voor N-VA, want het kan ideologisch gezien niet aansluiten bij dit volksprotest. De partij die er het meest garen bij kan spinnen is de SP.A, die nog steeds een bijzonder naïeve socialistische achterban heeft, tenzij SP.A in de regering zou zitten op het moment dat de crisis toeslaat.

Dé hamvraag boven al zal zijn: wat gebeurt er als we grootschalige acties zoals in Griekenland en Spanje zien gebeuren in België?

Xenophon · 26 mei 2011, 14:16

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Frans Oghtendlicht

...
Dé hamvraag boven al zal zijn: wat gebeurt er als we grootschalige acties zoals in Griekenland en Spanje zien gebeuren in België?

Belgie zal dan stoppen.

Frans Oghtendlicht · 26 mei 2011, 16:10

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Xenophon

Belgie zal dan stoppen.

En hoe zal Vlaanderen dan overleven?

Shadowke · 26 mei 2011, 16:21

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Frans Oghtendlicht

En hoe zal Vlaanderen dan overleven?

onder de vleugels van Den Haag waar Vlaanderen zal bloeien en volledig ontbelgen.

Xenophon · 26 mei 2011, 16:37

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Frans Oghtendlicht

En hoe zal Vlaanderen dan overleven?

De mensen gaan gewoon verder met het dagelijkse leven terwijl de Vlaamse republiek wordt uitgeroepen. Ze kiezen dan een Vlaams parlement en een President. De huidige "Vlaamse" partijen die altijd het belang van Vlaanderen hebben uitverkocht aan Wallonie draaien dan allemaal hun kazak en ze zullen grootsprakerig Vlamingen worden - ze zullen het eigenlijk altijd al zijn geweest.

Vlamingen nemen dan de beslissingen voor Vlamingen zonder dat ze van een ander volk de toestemming moeten hebben.

Al de akteurs/professoren/anti-Vlamingen allerhande die gingen verhuizen blijken dat dan allemaal vergeten, de centen zullen hun liever zijn dan hun principes.

De "eigen volk laatst en vreemd volk eerst" politiek wordt dan achterwege gelaten.

Het kan alleen maar beter worden, Vlaanderen wacht een mooie toekomst.

Frans Oghtendlicht · 26 mei 2011, 16:41

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Shadowke

onder de vleugels van Den Haag waar Vlaanderen zal bloeien en volledig ontbelgen.

De Nederlandse regering zal deze crisis evenmin kunnen aanpakken. U begrijpt de situatie blijkbaar niet goed: de Europese Unie is failliet. Elk lidstaat is dus mee failliet. Tenzij de regering van Den haag beslist uit deze unie te stappen zal ze mee ten onder gaan.

Grenzen hertekenen lost op zich het probleem niet op, want de Europese context blijft hetzelfde. Geloven dat staatsgrenzen wat herschikken iets oplost is even absurd als denken dat de gemeentegrenzen hertekenen een nationale crisis gaat oplossen.

Frans Oghtendlicht · 26 mei 2011, 16:44

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Xenophon

De mensen gaan gewoon verder met het dagelijkse leven terwijl de Vlaamse republiek wordt uitgeroepen. Ze kiezen dan een Vlaams parlement en een President. De huidige "Vlaamse" partijen die altijd het belang van Vlaanderen hebben uitverkocht aan Wallonie draaien dan allemaal hun kazak en ze zullen grootsprakerig Vlamingen worden - ze zullen het eigenlijk altijd al zijn geweest.

Klinkt allemaal mooi, maar hoe gaat dit de Europese crisis ontwijken? Die Vlaamse staat zal even goed geconfronteerd worden met een uiteenvallende EU, zware besparingen, banken die failliet gaan (denkt u werkelijk dat een KBC over bovennatuurlijke krachten beschikt en immuun is?).

Citaat:

Vlamingen nemen dan de beslissingen voor Vlamingen zonder dat ze van een ander volk de toestemming moeten hebben.

Ze zullen de toestemming van de Europese Commissie en het IMF moeten hebben.

Citaat:

Al de akteurs/professoren/anti-Vlamingen allerhande die gingen verhuizen blijken dat dan allemaal vergeten, de centen zullen hun liever zijn dan hun principes.

Deze mensen zijn in het brede verhaal van geen enkele relevantie, dat weet u ook wel. Wie wel relevant zal zijn is wie de nieuwe directeur van het IMF wordt, bijvoorbeeld. Geen dertig Shame-betogingen maar ook geen dertig N-VA verkiezingsoverwinningen zullen daar tegenop wegen.

Citaat:

De "eigen volk laatst en vreemd volk eerst" politiek wordt dan achterwege gelaten.

U wil zeggen dat Vlaanderen eenmaal onafhankelijk is uit de EU stapt? Ik help het mee hopen.

26 mei 2011, 14:05	#1
Frans Oghtendlicht Parlementslid Geregistreerd: 23 december 2006 Berichten: 1.670	Welke gevolgen zal de Europese crisis hebben voor de Belgische politiek? Het valt me sterk op dat er in heel de communautaire discussie die gevoerd wordt sinds de verkiezingen van 2010 geen enkele aandacht is voor de bredere Europese context. Nochtans houdt een Grieks doemscenario voor andere eurolanden (zoals Spanje) een reëel gevaar in voor de hele Europese Unie, inclusief België. Op termijn zit er voor de Europese politieke en economische elites niet veel anders op dan zeer zwaar de hakbijl in te zetten op de politieke en sociale verworvenheden van hun eigen kiesvee. Dus zal de bevolking de rekening gepresenteerd krijgen, waardoor het vrijwel zeker is dat we een exponentiële toename zullen zien van acties naar Spaanse en Griekse voorbeeld, over heel Europa. Ook in België. De Belgische staat heeft tot nog toe de dans kunnen ontspringen omdat er geen volwaardig werkende regering is. Leterme weet wel het concept 'lopende zaken' genoeg te rekken om oorlogen te kunnen verklaren en miljarden steun te beloven aan het Europese noodfonds, maar deze zijn ook klein bier vergeleken met de beruchte besparingen die naar verluid noodzakelijk zijn maar niet gerealiseerd kunnen worden. De Europese en mondiale crisis hangt als een donkere wolk boven de regeringsonderhandelingen. Daar zijn alle partijen zich bewust van, van PS tot N-VA. Misschien is dat ook een van de redenen waarom de onderhandelingen zo lang duren: geen enkele partij wil in een regering gaan zitten die zoals de Griekse of de Spaanse gedwongen zal zijn het 'onvermijdelijke' te doen. Dat is electorale zelfmoord, nog ongeacht de kritiek van de achterban op communautaire toegevingen. Zowel Di Rupo als De Wever zullen zich daar bewust van zijn. Het ergste dat hen kan overkomen is premier zijn van België op het moment dat de eurozone implodeert en het land failliet gaat, een reëel en steeds reëler wordend scenario. De PS moet wellicht danig geschrokken zijn van wat er met zusterpartij PSOE is gebeurd in de laatste Spaanse verkiezingen. De Wever en Di Rupo kunnen echter niet anders dan binnen het ideologisch en institutioneel kader van de neoliberale EU werken. Wie van de twee ook premier wordt, het wordt een regering die de bevolking zal doen betalen voor de crisis van de banken. Di Rupo kan dit nooit verkocht krijgen aan zijn socialistische achterban ("Wallonië mag niet armer worden", waarmee hij op zich wel gelijk heeft). De Wever mag zichzelf dan wel rechts en conservatief profileren, ook hij zal zo'n beleid niet verkocht krijgen. Zodra de N-VA in een federale regering zit die het door de EU gedicteerde sociale afbraakbeleid uitvoert zal een aanzienlijk deel van de achterban zich van die partij afkeren. Regeringsdeelname zou voor N-VA een hel zijn, de zekerheid van een zeer instabiele regering zowel op sociaal als op communautair vlak en een vrijwel zekere zware nederlaag bij de verkiezingen daarop. Net als voor Di Rupo is voor De Wever het vooruitzicht van premier te zijn op het moment dat het Europese economische systeem in elkaar stort geen prettig vooruitzicht. Voor De Wever en Di Rupo is de beste keuze dat 'de ander' de vreselijke job van premier zijn krijgt toebedeeld, dat geeft henzelf ruimte om de schijn van oppositie hoog te houden. Zodra een van hen het premierschap accepteert en een regering vormt, zal de crisis ongemeen hard toeslaan en zal er scherpe reactie komen vanuit de bevolking, waarbij Brussel in rep en roer staat net zoals Athene en Madrid. Het enige waar N-VA en PS op kunnen hopen is dat ze de onderhandelingen nog lang genoeg kunnen rekken om Leterme de crisis te laten ondergaan. Voor de Vlaamse partijpolitiek, die vandaag geheel rond de N-VA draait, zijn er twee grote scenario's mogelijk. Het eerste: er komt een regering met de N-VA er bij. Dat betekent vrijwel zeker het einde van de N-VA, want ze zal communautair te veel moeten toegeven én ze zal de lokale agent zijn van het IMF en de ECB. Tweede: N-VA gaat in de oppositie. Dat kan enkel als de politieke crisis blijft voortduren en Leterme aanblijft, want een nieuwe regering zonder N-VA willen de Vlaamse partijen niet, om evidente redenen. De regering Leterme blijft dus aan en krijgt de volle laag van het onvermijdelijke volksprotest. Dat betekent het definitieve einde van de CD&V die uit elkaar valt in een ACW en een rechtse strekking. N-VA kan het goed aanpakken en zich blijven profileren als oppositiepartij (maar ze zou ook onder vuur kunnen komen te liggen voor het falen van regeringsonderhandelingen). Hoe dan ook, in beide scenario's is de kans wel reëel dat een gloednieuwe protestbeweging ontstaat die zich afzet tegen zowel PS als N-VA, tegen zowel de Belgische federale regering als de Vlaamse, tegen zowel het Vlaams-nationalisme als het Belgisch-nationalisme, en in de eerste plaats het opgelegde IMF en EU beleid zal bestrijden. In dat geval ontstaat er een wezenlijk probleem voor N-VA, want het kan ideologisch gezien niet aansluiten bij dit volksprotest. De partij die er het meest garen bij kan spinnen is de SP.A, die nog steeds een bijzonder naïeve socialistische achterban heeft, tenzij SP.A in de regering zou zitten op het moment dat de crisis toeslaat. Dé hamvraag boven al zal zijn: wat gebeurt er als we grootschalige acties zoals in Griekenland en Spanje zien gebeuren in België?