De teloorgang van Jochems soepbord.

[BigF]

Je gaat mij niet horen zeggen dat Jochem een brave jongen was maar hij kon ermee door. Vooral als hij er niet bij was.
Die ochtend echter was Jochem er wel bij. Letterlijk en figuurlijk zelfs. Met zijn soepbord in een twijfelachtige hoofdrol naast figuranten als zijn moeder, de postbode, de man die in de kerncentrale van Doel koffie zet en Tom Boonen. Onder andere dan nog.
U merkt, dit verhaal druipt al van de suspense nog voor het goed en wel begonnen is.

Jochem dus, was die ochtend niks van plan. Dat was al een hele geruststelling. Jochem was nooit iets van plan en dat beviel hem. Het vrijwaarde hem van allerlei onheil en blessures. Jaren ervaring can't be wrong.
Hij volgde dus zijn lichaam en dat bracht hem richting koelkast. "Vertrouwde omgeving", dacht Jochem en hij was gelukkig. Om kort te gaan, Jochems lichaam pakte een blik Knorr "Erwtensoep met gerookte ham" uit de koeling, verwarmde het en smikkelde het op. Jochem was er alleen maar bij.
Daarna plofte hij in de zetel. Nog steeds nietsvermoedend.

Alarmfase 1 trad in werking toen er aan de deur gebeld werd. "Geen paniek", dacht Jochem, "hier heb ik voor geoefend." Hij, of beter zijn lichaam, richtte zich op en ging de voordeur openen. Er stond een man voor. "Heb jij op mijn bel gedrukt?", vroeg Jochem nog voor de man kon zeggen: "Dag mijnheer, ik verkoop lotjes van de buurtvereniging 'De lamme kutspier', 2 euro voor een lotje en ge kunt er onder andere ne grote tv mee winnen." "Euh ja", zei de man in de plaats van bovenstaande openingszin. "Kom dan binnen en zet u", zei Jochem. "Ik heb nog erwtensoep staan, lust u een bord? Het is Knorr-soep, dat is de beste en er zit gerookte ham in." "Nou lekker", zei de man. "Verdomme" dacht Jochem, "'t is nen Hollander."
Samen aten ze soep. Jochem vertelde de man waar hij de soep kocht (in de carrefour hier net voorbij 't kruispunt) en hoeveel ze kostte (3,15 euro voor 0,51L in blik). En dat hij ooit naar Knorr geschreven had om te vragen waarom en niet gewoon 0,5 L in zo'n blik kan zitten, want 0,51 L rekent zo moeilijk als je de prijs per liter wil weten. En of hij betreffende soep ook in vaten van 200 L kon krijgen, 200,1 L desnoods, want hij verorberde nogal wat van die soep. Elke ochtend 0,51 L als ontbijt. Dat maakt per maand al snel 15,3 L soep. En dan telde hij het middagmaal (2 blikken) en het avondeten (2 blikken) nog niet. En dat hij dan ook nog niet verrekende dat hij 's avonds, bij een goeie film bijvoorbeeld, ook al eens een blik durfde kraken. En dat hij nooit antwoord kreeg van Knorr.

Jochems bezoeker leek danig geinteresseerd en vroeg "Koopt u ook nog lotjes van onze buurtvereniging 'De lamme kutspier'?" "Waarom zou ik" vroeg Jochem. En zo ontstond een lange discussie. Jochem argumenteerde dat hij nog nooit van 'De lamme kutspier' gehoord had, dat hij uit principe nooit lotjes aan de deur kocht en dat hij negers niet vertrouwde. Toch zeker niet als hij ze niet bij naam kende. De lotjesverkoper argumenteerde dat Jochem al wel van 'De lamme kutspier' had gehoord, namelijk nog op het moment dat de man (nog geen half uur geleden was dat) aan de voordeur aankondigde wat zijn bedoelingen waren, dat het principe 'ik koop niet aan de deur' achtergelaten kon worden als ze in de tuin gingen staan en dat hij Pieter Jan heette.
Toen Jochem en Pieter Jan even later in de tuin lotjes uitwisselde voor harde, vers gekleurenprintte cash (Veel goedkoper dan echt geld vond Jochem) gebeurde het. Er werd weer op de bel geduwd. Alarmfase 2 dit keer. Er waren nog maar 2 blikken soep in huis en Jochem moest vanmiddag ook nog eten. "Snel," zei hij tegen Pieter Jan, "kom binnen de soepborden mee van de tafel ruimen voor die aanbeller door de raam gaat kijken en hij die borden ziet staan. Ik wil niet meer bezoekers, ik moet zelf ook nog eten." Ze snelden naar binnen en begonnen soepborden af te ruimen. "Was jij eigenlijk ooit wel af?" vroeg Pieter Jan. Jochem keek hem aan alsof hij hem niet begreep en dat deed hij ook niet. Het was echter te laat. De aanbeller keek door de raam en toen hij doorkreeg waar de twee mee bezig waren bonsde hij op het vensterglas. "Doe die deur open en koop lotjes van onze wielervereniging 'De kempische gatstoempers'!"

"Miljaar" zei Jochem, "dat is Tom Boonen weer met zijn onnozel lotjes." Nog nooit heb ik daar iets mee gewonnen." "Wat krijgen we nouw?" vroeg Pieter Jan. "Ik dacht dat jij nooit lotjes aan de deur kocht." "Wij gaan altijd in de tuin staan", zei Jochem. "Ik zal hem maar binnenlaten."
Jochem deed de deur open en hoewel Tom Boonen nog steeds door de raam stond te gluren stond er al een andere man voor de deur. "Heb jij op mijn bel geduwd?", vroeg Jochem. "Nee, hij daar" antwoordde de man, wijzend naar Tom Boonen. "Kom dan maar binnen", zei Jochem.
Even later stonden ze gezellig in Jochems tuin. Pieter Jan, die ondertussen Tom Boonen aan't pijpen was want hij was een groot wielerliefhebber, de man die net voor de deur stond en blijkbaar Jef heette, of Jos, dat wist hij zelf ook niet zeker meer, Tom Boonen zelf en Jochem. "Ik zet koffie in de kerncentrale van Doel", zei Jef of Jos plots. "Niet waar" zei Jochem. "Je staat in mijn tuin met een stijve in je broek te kijken hoe Tom Boonen afgezogen wordt." "Nee", zei Jef of Jos, "ik sta te kijken hoe jou moeder aan Tom Boonens ballen ligt te likken. En daar wordt ik behoorlijk geil van." "Verdorie, moeder", zei Jochem, "ik had je nog niet gezien. Ben jij hier al lang?" "Toch al een goei vijf minuten", zei Tom Boonen met een schaapachtige glimlach op zijn gezicht. "Jouw heb ik niks gevraagd", blafte Jochem jaloers tegen Boonen. Enfin, om kort te gaan, Pieter Jan kreeg een kwak in zijn keel en Jef of Jos neukte Jochems moeder nagenoeg bewusteloos. Jochem was er alleen maar bij.

"En nu eruit", riep Jochem plots. "Het is genoeg geweest, ik was helemaal niks van plan vandaag en kijk nu." Ze zaten allen rond de keukentafel en dropen van het zaad en andere lichaamssappen. Jochems moeder lag op de grond en werd kunstmatig beademd door Jef of Jos. "Het werkt als een piston, ik duw op deze manier lucht in haar longen", had Jef of Jos tegen Jochem gezegd toen die opmerkte dat Jef of Jos' kunstmatige beademing veel weg had van deepthroaten." De postbode die ondertussen ook binnen was gekomen (Tom Boonen had de voordeur open laten staan) opende tot overmaat van ramp een blik erwtensoep.
Jochem ontplofte. "Eruit", riep hij nogmaals. "Ik kan uw moeder toch niet laten sterven", gilde Jef of Jos. "Ik denk dat ik nog eventjes nodig heb om haar er bovenop te krijgen." hijgde hij. "Nog twee minuten krijg je" zei Jochem "en dan moet ze terug op eigen krachten ademen, EHBO-er van mijn voeten." Hij ging in de zetel zitten. Jef of Jos telde af en bij 1 minuut 45 seconden propte hij twee vingers in zijn gat waarna hij na 10 seconden een beetje onrechtstreeks maar toch vooral rechtstreeks bij de dood door verstikking van Jochems moeder betrokken was.
Het werd Jochem allemaal een beetje teveel. Ook al omdat Tom Boonen ondertussen zijn polsen had overgesneden en heel het behang onder het bloed zat. Hij greep het eerste wat hij in handen kreeg en sloeg het op Tom Boonens hoofd kapot.

De aandachtige lezer weet natuurlijk al uit de titel dat we het hier over Jochems soepbord hebben. En het was echt kapot.

[Dronkoers]

Nu lees ik van u wel eens langere posten dat ik bij een ander niet doe, maar nu overdrijft ge wel

[lombas]

Heerlijk verhaaltje.

[Ke Nan]

Dat is een copy/paste.

[BigF]

Oorspronkelijk geplaatst door Ke Nan

Dat is een copy/paste.

Nee hoor, rechtstreeks in het bericht-vak getypt.
Ik moest wel terug inloggen toen ik op antwoord versturen drukte...

[BigF]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Heerlijk verhaaltje.

Merci.

[Pølle]

Oorspronkelijk geplaatst door BigF

"Miljaar" zei Jochem, "dat is Tom Boonen weer met zijn onnozel lotjes." Nog nooit heb ik daar iets mee gewonnen." "Wat krijgen we nouw?" vroeg Pieter Jan. "Ik dacht dat jij nooit lotjes aan de deur kocht." "Wij gaan altijd in de tuin staan", zei Jochem.

[dark_lord_of_belgium]

Oorspronkelijk geplaatst door BigF

Je gaat mij niet horen zeggen dat Jochem een brave jongen was maar hij kon ermee door. Vooral als hij er niet bij was.
Die ochtend echter was Jochem er wel bij. Letterlijk en figuurlijk zelfs. Met zijn soepbord in een twijfelachtige hoofdrol naast figuranten als zijn moeder, de postbode, de man die in de kerncentrale van Doel koffie zet en Tom Boonen. Onder andere dan nog.
U merkt, dit verhaal druipt al van de suspense nog voor het goed en wel begonnen is.

Jochem dus, was die ochtend niks van plan. Dat was al een hele geruststelling. Jochem was nooit iets van plan en dat beviel hem. Het vrijwaarde hem van allerlei onheil en blessures. Jaren ervaring can't be wrong.
Hij volgde dus zijn lichaam en dat bracht hem richting koelkast. "Vertrouwde omgeving", dacht Jochem en hij was gelukkig. Om kort te gaan, Jochems lichaam pakte een blik Knorr "Erwtensoep met gerookte ham" uit de koeling, verwarmde het en smikkelde het op. Jochem was er alleen maar bij.
Daarna plofte hij in de zetel. Nog steeds nietsvermoedend.

Alarmfase 1 trad in werking toen er aan de deur gebeld werd. "Geen paniek", dacht Jochem, "hier heb ik voor geoefend." Hij, of beter zijn lichaam, richtte zich op en ging de voordeur openen. Er stond een man voor. "Heb jij op mijn bel gedrukt?", vroeg Jochem nog voor de man kon zeggen: "Dag mijnheer, ik verkoop lotjes van de buurtvereniging 'De lamme kutspier', 2 euro voor een lotje en ge kunt er onder andere ne grote tv mee winnen." "Euh ja", zei de man in de plaats van bovenstaande openingszin. "Kom dan binnen en zet u", zei Jochem. "Ik heb nog erwtensoep staan, lust u een bord? Het is Knorr-soep, dat is de beste en er zit gerookte ham in." "Nou lekker", zei de man. "Verdomme" dacht Jochem, "'t is nen Hollander."
Samen aten ze soep. Jochem vertelde de man waar hij de soep kocht (in de carrefour hier net voorbij 't kruispunt) en hoeveel ze kostte (3,15 euro voor 0,51L in blik). En dat hij ooit naar Knorr geschreven had om te vragen waarom en niet gewoon 0,5 L in zo'n blik kan zitten, want 0,51 L rekent zo moeilijk als je de prijs per liter wil weten. En of hij betreffende soep ook in vaten van 200 L kon krijgen, 200,1 L desnoods, want hij verorberde nogal wat van die soep. Elke ochtend 0,51 L als ontbijt. Dat maakt per maand al snel 15,3 L soep. En dan telde hij het middagmaal (2 blikken) en het avondeten (2 blikken) nog niet. En dat hij dan ook nog niet verrekende dat hij 's avonds, bij een goeie film bijvoorbeeld, ook al eens een blik durfde kraken. En dat hij nooit antwoord kreeg van Knorr.

Jochems bezoeker leek danig geinteresseerd en vroeg "Koopt u ook nog lotjes van onze buurtvereniging 'De lamme kutspier'?" "Waarom zou ik" vroeg Jochem. En zo ontstond een lange discussie. Jochem argumenteerde dat hij nog nooit van 'De lamme kutspier' gehoord had, dat hij uit principe nooit lotjes aan de deur kocht en dat hij negers niet vertrouwde. Toch zeker niet als hij ze niet bij naam kende. De lotjesverkoper argumenteerde dat Jochem al wel van 'De lamme kutspier' had gehoord, namelijk nog op het moment dat de man (nog geen half uur geleden was dat) aan de voordeur aankondigde wat zijn bedoelingen waren, dat het principe 'ik koop niet aan de deur' achtergelaten kon worden als ze in de tuin gingen staan en dat hij Pieter Jan heette.
Toen Jochem en Pieter Jan even later in de tuin lotjes uitwisselde voor harde, vers gekleurenprintte cash (Veel goedkoper dan echt geld vond Jochem) gebeurde het. Er werd weer op de bel geduwd. Alarmfase 2 dit keer. Er waren nog maar 2 blikken soep in huis en Jochem moest vanmiddag ook nog eten. "Snel," zei hij tegen Pieter Jan, "kom binnen de soepborden mee van de tafel ruimen voor die aanbeller door de raam gaat kijken en hij die borden ziet staan. Ik wil niet meer bezoekers, ik moet zelf ook nog eten." Ze snelden naar binnen en begonnen soepborden af te ruimen. "Was jij eigenlijk ooit wel af?" vroeg Pieter Jan. Jochem keek hem aan alsof hij hem niet begreep en dat deed hij ook niet. Het was echter te laat. De aanbeller keek door de raam en toen hij doorkreeg waar de twee mee bezig waren bonsde hij op het vensterglas. "Doe die deur open en koop lotjes van onze wielervereniging 'De kempische gatstoempers'!"

"Miljaar" zei Jochem, "dat is Tom Boonen weer met zijn onnozel lotjes." Nog nooit heb ik daar iets mee gewonnen." "Wat krijgen we nouw?" vroeg Pieter Jan. "Ik dacht dat jij nooit lotjes aan de deur kocht." "Wij gaan altijd in de tuin staan", zei Jochem. "Ik zal hem maar binnenlaten."
Jochem deed de deur open en hoewel Tom Boonen nog steeds door de raam stond te gluren stond er al een andere man voor de deur. "Heb jij op mijn bel geduwd?", vroeg Jochem. "Nee, hij daar" antwoordde de man, wijzend naar Tom Boonen. "Kom dan maar binnen", zei Jochem.
Even later stonden ze gezellig in Jochems tuin. Pieter Jan, die ondertussen Tom Boonen aan't pijpen was want hij was een groot wielerliefhebber, de man die net voor de deur stond en blijkbaar Jef heette, of Jos, dat wist hij zelf ook niet zeker meer, Tom Boonen zelf en Jochem. "Ik zet koffie in de kerncentrale van Doel", zei Jef of Jos plots. "Niet waar" zei Jochem. "Je staat in mijn tuin met een stijve in je broek te kijken hoe Tom Boonen afgezogen wordt." "Nee", zei Jef of Jos, "ik sta te kijken hoe jou moeder aan Tom Boonens ballen ligt te likken. En daar wordt ik behoorlijk geil van." "Verdorie, moeder", zei Jochem, "ik had je nog niet gezien. Ben jij hier al lang?" "Toch al een goei vijf minuten", zei Tom Boonen met een schaapachtige glimlach op zijn gezicht. "Jouw heb ik niks gevraagd", blafte Jochem jaloers tegen Boonen. Enfin, om kort te gaan, Pieter Jan kreeg een kwak in zijn keel en Jef of Jos neukte Jochems moeder nagenoeg bewusteloos. Jochem was er alleen maar bij.

"En nu eruit", riep Jochem plots. "Het is genoeg geweest, ik was helemaal niks van plan vandaag en kijk nu." Ze zaten allen rond de keukentafel en dropen van het zaad en andere lichaamssappen. Jochems moeder lag op de grond en werd kunstmatig beademd door Jef of Jos. "Het werkt als een piston, ik duw op deze manier lucht in haar longen", had Jef of Jos tegen Jochem gezegd toen die opmerkte dat Jef of Jos' kunstmatige beademing veel weg had van deepthroaten." De postbode die ondertussen ook binnen was gekomen (Tom Boonen had de voordeur open laten staan) opende tot overmaat van ramp een blik erwtensoep.
Jochem ontplofte. "Eruit", riep hij nogmaals. "Ik kan uw moeder toch niet laten sterven", gilde Jef of Jos. "Ik denk dat ik nog eventjes nodig heb om haar er bovenop te krijgen." hijgde hij. "Nog twee minuten krijg je" zei Jochem "en dan moet ze terug op eigen krachten ademen, EHBO-er van mijn voeten." Hij ging in de zetel zitten. Jef of Jos telde af en bij 1 minuut 45 seconden propte hij twee vingers in zijn gat waarna hij na 10 seconden een beetje onrechtstreeks maar toch vooral rechtstreeks bij de dood door verstikking van Jochems moeder betrokken was.
Het werd Jochem allemaal een beetje teveel. Ook al omdat Tom Boonen ondertussen zijn polsen had overgesneden en heel het behang onder het bloed zat. Hij greep het eerste wat hij in handen kreeg en sloeg het op Tom Boonens hoofd kapot.

De aandachtige lezer weet natuurlijk al uit de titel dat we het hier over Jochems soepbord hebben. En het was echt kapot.

als ge nu denkt dak da ga lezen ...

zijde zot !?

[Txiki]

leuk verhaalke nochtans. iets voor in den humo

[Ke Nan]

Oorspronkelijk geplaatst door BigF

Nee hoor, rechtstreeks in het bericht-vak getypt.
Ik moest wel terug inloggen toen ik op antwoord versturen drukte...

Ah, ok.

*trekt een gezicht alsof hij genomen wordt door Jef of Jos*