Het basisinkomen (deel1): Het economisch perspectief

[Dies]

Een niet aan een arbeidsprestatie gebonden inkomensgarantie voor iedere burger, het is een idee die al bestond in de jaren 1960 toch is het pas zeer recentelijk dat het politieke toneel deze idee niet langer beschouwt als zijnde utopisch, naïef, onhaalbaar of zelfs ongewenst. Neen, sinds de steeds maar toenemende crisis van de verzorgingsstaat wordt deze idee langzaam maar zeker als een volwaardig alternatief beschouwd om de sociale zekerheid in de toekomst te organiseren. In Nederland verscheen het onvoorwaardelijke basisinkomen bijna 10 jaar geleden reeds uitdrukkelijk op het politieke toneel, in België blijft voorlopig enkel - het te kleine - Vivant het idee prediken edoch lijkt ook hier het basisinkomen langzaam zijn intrede te doen in de politieke wandelgangen.

Partijpolitiek is niet relevant voor deze discussie, er zal dan ook niet dieper worden ingegaan op de houding en evoluties daarin van de politieke partijen in Nederland noch van die in België. Wat wel achtereenvolgens aan bod zal komen, zijn het economische aspect - al zal dat slechts in mindere mate gebeuren -, de sociaal-maatschappelijke gevolgen en voorwaarden en in hoofdzaak de morele rechtvaardiging. Onze aandacht zal in hoofdzaak naar dit laatste aspect gaan omdat tot op heden de tegenstanders van het onvoorwaardelijke basisinkomen veel duidelijkere stellingen hebben ingenomen dan de voorstanders. De morele afwijzing van de ontkoppeling tussen arbeid en inkomen leeft bijzonder sterk en een rechtvaardiging dringt zich op.

De economische kant van het verhaal is bijzonder complex en de voor- en/of nadelen zijn niet eenduidig te bepalen. Dat het (economische) draagvlak voor de sociale zekerheid, en dus ook voor de eventuele invoering van een onvoorwaardelijk, basisinkomen zou afnemen is een gegeven dat gebaseerd is op mythen. De belangrijkste daarvan is de mythe van de i/a-ratio, zijnde de verhouding van het aantal werkenden en het aantal niet werkenden. Die verhouding is de afgelopen eeuw niet gewijzigd (zie o.a. het werk van Paul de Beer), in vergelijking met de glorieperiode van de jaren '60 is de verhouding zelfs in het voordeel van de werkenden gaan overhellen. Wat wel verandert is in die periode is de vorm van overdrachten, van informele naar formele overdrachten; een zeer grote groep verplaatste zich van de categorie 'zonder inkomen' naar de categorie 'uitkering'. In 1994 ontving in Nederland maar liefst 28% van de bevolking op de een of de andere wijze een 'uitkering' en maar liefst 85% van de volwassen bevolking ontving een eigen inkomen. Dat de invoering van een onvoorwaardelijk basisinkomen zou leiden tot een administratieve vereenvoudiging, en dus besparing, lijkt in eerste instantie dus wel hout te snijden.
Bovendien zou het ook niet correct zou om te veronderstellen dat het (economische) draagvlak van de sociale zekerheid bepaald wordt door het aantal actieven dat de bevolking telt, het is immers niet het aantal maar de hoogte van het totale inkomen dat zij genereren dat voor dat financiële draagvlak van belang is. Daarenboven wordt het economische draagvlak niet enkel gevormd door de betaalde arbeid maar net zo goed door de onbetaalde arbeid die er in een samenleving wordt verricht. Nu wil ik u niet op een verkeerd been zetten door het verstrekken van deze laatste informatie, het financiële draagvlak wordt immers wel louter en alleen bepaald door de betaalde arbeid die er in een samenleving wordt verricht, doch zoals reeds aangehaald is het de hoogte van het gegenereerde inkomen en niet het aantal mensen dat werkzaam is dat van tel is.

Het economische draagvlak voor een onvoorwaardelijk basisinkomen, of voor de huidige bestaande genereuze maar voorwaardelijke sociale zekerheid, is op dit ogenblik niet kleiner dan in het verleden. Alleen dient de vraag gesteld te worden of dat draagvlak niet verkleinen zal na de invoering van een onvoorwaardelijk basisinkomen? Bovendien zou het voorbarig zijn om te concluderen dat er geen (economische) bezwaren zouden zijn te formuleren tegen een onvoorwaardelijk basisinkomen. Het bovenstaande toont enkel aan dat de geformuleerde bezwaren, die gebaseerd zijn op macro-economische grootheden, weinig of geen gewicht in de schaal leggen, het bewijst echter niet dat er geen andere, op micro-economische redeneringen gebaseerde, bezwaren zouden zijn te formuleren. Van belang is immers hoe individuele bedrijven en personen zullen reageren op de introductie van een onvoorwaardelijk basisinkomen en die reacties worden bepaald door micro-economische factoren (lastendruk op het inkomen, beschikbare arbeidskrachten,..) en niet op macro-economische factoren.
Er bestaat meer dan voldoende literatuur (zie bijv. Jager, N.E.M.) die dit onderwerp behandelt en ik beperk mij hier dan ook tot de conclusie van de micro-economische theorie: het arbeidsaanbod van werkenden zal verminderen terwijl het effectieve arbeidsaanbod van uitkeringsgerechtigden zal toenemen. Naar alle waarschijnlijkheid zal het arbeidsaanbod uitgedrukt in personen toenemen maar zal het arbeidsaanbod uitgedrukt in uren afnemen. We dienen hierbij echter rekening te houden met het feit dat het gedrag niet enkel bepaald zal worden door individuele rationele afwegingen doch ook door niet-economische factoren (waarden en normen) en dat het bovendien geen louter individuele beslissing zal zijn. Ondanks we slechts over zeer weinig gegevens beschikken met betrekking tot de (mogelijke) gedragseffecten van een onvoorwaardelijk basisinkomen lijkt het (beroepende op 'conventionele' gedragseffecten) zeer onwaarschijnlijk dat een dergelijke invoering een desastreuze uitwerking zou hebben op de economie, de gevolgen zullen eerder tamelijk beperkt blijven.

Zoals reeds aangehaald in het begin van onze economische analyse is een belangrijke vraag die gesteld dient te worden of een systeem met een onvoorwaardelijk basisinkomen zichzelf in stand kan houden? Het spreekt voor zich dat een respectievelijke verhoging of verlaging van het basisinkomen een invloed zal hebben op de voor- en nadelen ervan. Er valt niet objectief te bepalen welke hoogte optimaal zijn aangezien dat (mede) bepaalt wordt door de relatieve waarde die men aan de respectievelijke voor- en nadelen toekent. Wat wel een eis dient te zijn die aan het basisinkomen wordt opgelegd, is dat het zichzelf kan handhaven en niet na verloop van tijd zichzelf ondergraaft. De oplossing daarvoor ligt hem in het bepalen van de hoogte van het basisinkomen niet uitgedrukt in een reëel geldbedrag doch in een bepaald percentage van het nationaal inkomen. Ongeacht de hoogte van dat percentage, waarover natuurlijk nog steeds discussie kan bestaan, zal dit systeem duurzaam zijn.
Uiteindelijk zal zo een systeem immers zichzelf stabiliseren op een punt waar zowel werkenden als niet-werkenden tevreden zijn en waarbij er evenwicht is op de arbeidsmarkt. De belangrijkste factor die de uiteindelijke hoogte van het onvoorwaardelijke basisinkomen zal bepalen, is de mate waarin het nationaal inkomen reageert op de verandering van het beschikbare aantal arbeidskrachten.

[Stratcat]

Oorspronkelijk geplaatst door Dies

Bovendien zou het ook niet correct zou om te veronderstellen dat het (economische) draagvlak van de sociale zekerheid bepaalt wordt door het aantal actieven dat de bevolking telt, het is immers niet het aantal maar de hoogte van het totale inkomen dat zij genereren dat voor dat financiële draagvlak van belang is.
Daarenboven wordt het economische draagvlak niet enkel gevormd door de betaalde arbeid maar net zo goed door de onbetaalde arbeid die er in een samenleving wordt verricht. Nu wil ik u niet op een verkeerd been zetten door het verstrekken van deze laatste informatie, het financiële draagvlak wordt immers wel louter en alleen bepaald door de betaalde arbeid die er in een samenleving wordt verricht, doch zoals reeds aangehaald is het de hoogte van het gegenereerde inkomen en niet het aantal mensen dat werkzaam is dat van tel is.

Daarom lijkt het me onjuist om de morele rechtvaardiging via (toegang tot grondstoffen) via (het product natuur x arbeid) op het al dan niet actief zijn van de leden van de bevolking te gronden.

Hoe verzoen je trouwens deze economische analyse met het in het morele luik ter sprake gebrachte evenredigheidsbeginsel? Het lijkt me een geloofssprong.

Oorspronkelijk geplaatst door Dies

Het economische draagvlak voor een onvoorwaardelijk basisinkomen, of voor de huidige bestaande genereuze maar voorwaardelijke sociale zekerheid, is op dit ogenblik niet kleiner dan in het verleden. Alleen dient de vraag gesteld te worden of dat draagvlak niet verkleinen zal na de invoering van een onvoorwaardelijk basisinkomen? Bovendien zou het voorbarig zijn om te concluderen dat er geen (economische) bezwaren zouden zijn te formuleren tegen een onvoorwaardelijk basisinkomen. Het bovenstaande toont enkel aan dat de geformuleerde bezwaren, die gebaseerd zijn op macro-economische grootheden, weinig of geen gewicht in de schaal leggen, het bewijst echter niet dat er geen andere, op micro-economische redeneringen gebaseerde, bezwaren zouden zijn te formuleren. Van belang is immers hoe individuele bedrijven en personen zullen reageren op de introductie van een onvoorwaardelijk basisinkomen en die reacties worden bepaalt door micro-economische factoren (lastendruk op het inkomen, beschikbare arbeidskrachten,..) en niet op macro-economische factoren.
Er bestaat meer dan voldoende literatuur (zie bijv. Jager, N.E.M.) die dit onderwerp behandelt en ik beperk mij hier dan ook tot de conclusie van de micro-economische theorie: het arbeidsaanbod van werkenden zal verminderen terwijl het effectieve arbeidsaanbod van uitkeringsgerechtigden zal toenemen. Naar alle waarschijnlijkheid zal het arbeidsaanbod uitgedrukt in personen toenemen maar zal het arbeidsaanbod uitgedrukt in uren afnemen. We dienen hierbij echter rekening te houden met het feit dat het gedrag niet enkel bepaalt zal worden door individuele rationele afwegingen doch ook door niet-economische factoren (waarden en normen) en dat het bovendien geen louter individuele beslissing zal zijn. Ondanks we slechts over zeer weinig gegevens beschikken met betrekking tot de (mogelijke) gedragseffecten van een onvoorwaardelijk basisinkomen lijkt het (beroepende op 'conventionele' gedragseffecten) zeer onwaarschijnlijk dat een dergelijke invoering een desastreuze uitwerking zou hebben op de economie, de gevolgen zullen eerder tamelijk beperkt blijven.

Ik ben geen economist, maar dit lijkt me steek te houden.

Oorspronkelijk geplaatst door Dies

Zoals reeds aangehaald in het begin van onze economische analyse is een belangrijke vraag die gesteld dient te worden of een systeem met een onvoorwaardelijk basisinkomen zichzelf in stand kan houden? Het spreekt voor zich dat een respectievelijke verhoging of verlaging van het basisinkomen een invloed zal hebben op de voor- en nadelen ervan. Er valt niet objectief te bepalen welke hoogte optimaal zijn aangezien dat (mede) bepaalt wordt door de relatieve waarde die men aan de respectievelijke voor- en nadelen toekent. Wat wel een eis dient te zijn die aan het basisinkomen wordt opgelegd, is dat het zichzelf kan handhaven en niet na verloop van tijd zichzelf ondergraaft. De oplossing daarvoor ligt hem in het bepalen van de hoogte van het basisinkomen niet uitgedrukt in een reëel geldbedrag doch in een bepaald percentage van het nationaal inkomen. Ongeacht de hoogte van dat percentage, waarover natuurlijk nog steeds discussie kan bestaan, zal dit systeem duurzaam zijn.

Veronderstelt dit geen wereldmunt?

Stel: in de eurozone wordt een basisinkomen ingevoerd, en de euro keldert tov de dollar. Het gevolg is toch dat wat eerst een basisinkomen was, in de globale economie een aalmoes zal zijn, waarmee je van de producten van buiten de eurozone enkel kunt dromen?
Worst case scenario, OK, maar ik heb mijn twijfels over de duurzaamheid van een niet-mondiaal basisinkomen.

Uiteindelijk zal zo een systeem immers zichzelf stabiliseren op een punt waar zowel werkenden als niet-werkenden tevreden zijn en waarbij er evenwicht is op de arbeidsmarkt. De belangrijkste factor die de uiteindelijke hoogte van het onvoorwaardelijke basisinkomen zal bepalen, is de mate waarin het nationaal inkomen reageert op de verandering van het beschikbare aantal arbeidskrachten.

M.i. veronderstelt een basisinkomen een basisbelasting (misschien geen single tax, maar wel a simple tax). Je kunt, denk ik, op geen enkel niveau een basisinkomen invoeren zonder uniformisatie van belastingregels op hetzelfde niveau (do ut des).
Jammer genoeg zeg je over de financiering van het basisinkomen, en de weerslag daarvan op het nationaal inkomen niets.

[Cynicus]

Stel dat er een betaalbaar (dus een eerder laag tot zeer laag) basisinkomen zou worden ingevoerd, zou dat dat dan alleen gelden voor de mensen van ons eigen volk of zou dat dan ook worden toegekend aan zogenaamde 'nieuwkomers' ????????? Indien dat laatste het geval zou zijn, dan zou er een massale immigratiegolf naar ons land ontstaan waardoor dat (lage) basisinkomen onbetaalbaar zou worden of toch fors zou moeten worden verlaagd. De invoering van een basisinkomen (zo dit reeds wenselijk zou zijn, wat ik sterk betwijfel) zou dus alleen maar haalbaar zijn indien er tegelijkertijd ook een strikte immigratiestop zou worden ingevoerd.

[Dies]

Bericht van de moderatie:

@ Cynicus: ik ga uw bericht in dit topic wel laten staan (omdat het toch een heel klein beetje verwant is met het economische aspect van het basisinkomen), maar ik verzoek u met aandrang om reacties in de toekomst in het juiste topic te plaatsen (m.a.w. reageer eens inhoudelijk en on-topic in plaats van oeverloos gezwam tot treurnis toe te herhalen) en bovendien wijs ik u er op dat noch in dit subforum noch op dit forum in het algemeen 'spammen' toegestaan is!

[@lpha]

Even mijn posting uit de andere topic naar hier overbrengen...

Ik vind het een zeer goed idee om de grootte van het basisinkomen rechtstreeks te laten afhangen van het nationaal inkomen. Nu ik heb me nooit erg verdiept in de economische gevolgen van het basisinkomen, ik was eerder ideologisch op zoek naar een rechtvaardig systeem. Maar met een basisinkomen gekoppeld aan het nationaal inkomen vervalt de noodzaak van allerlei mechanismen die louter als doel hebben het rauwe kapitalisme te temperen. Zoals ondermeer het minimumloon en de vaste wedde of uurloon. De prijs van deze laatsten kunnen eenvoudig bepaald worden door een soort beurs net zoals de prijs van aandelen dagelijks varieren op de beurzen. Praktisch kan men dan een bepaald bedrag contractueel vastleggen dat gekoppeld is met de arbeidsbeursindex.
Ik ben van mening dat bij invoering van een puur vrije markt ( liefst wereld wijd) dit een zeer gunstig effect heeft op de boom-bust cycle vermits alle factoren van de economie onmiddelijk reageren op de schommelingen en door de onmiddelijke correcties de grote golfbewegingen uitgevlakt worden. In de meet- en regeltechniek noemt men zoiets terugkoppeling waardoor een geballanceerd en eeuwigdurend systeem ontstaat. Eeuwigdurend omdat de bijsturing krachtiger wordt naarmate de onbalans groter wordt.
De vrije markt is de perfecte regulator in dit geheel vermits dit een automatisch proces is en niet kan gemanupuleerd worden door individuen of politici vermits de vrije markt het resultaat is van alle deelnemers. De actie van 1 individu heeft nauwelijks gevolgen en politici moeten met hun poten er van af blijven, om het zo cru te stellen.
Ik speel al geruime tijd met dit idee maar dat kan niet zonder invoering van het onvoorwaardelijk basisinkomen gezien de sociale drama's die zouden ontstaan bij het wegvallen van het minimumloon.

Tweede aspect van het basisinkomen, en dat is wat mij betreft eerder ideologisch van aard, is dat de arbeidsverhoudingen grondig gaan wijzigen. Op de langere termijn worden werknemers en werkgevers gelijkwaardige zakenpartners en leidt dit tot een klasseloze maatschappij. Natuurlijk heeft dit ook gevolgen op de economie. Welke is moeilijk in te schatten maar ik meen dat het resultaat zeker positief zal zijn. Het scheppingsvermogen van vrije en gemotiveerde mensen is nu eenmaal stukken hoger.

[@lpha]

Nog even aan toevoegen dat het basisinkomen bij voorkeur gefinanciert wordt door invoering van de single tax en tegelijkertijd hiermee gepaard gaande afschaffing van belasting op arbeid. Arbeid dient zeer ruim gezien te worden. Hierzijn ook de winsten ontstaan uit ondernemerschap en handel inbegrepen.
Deze single tax is eveneens een belangrijke correctiefactor van de vrije markt.

In tegenstelling wat ik eerder schreef is het dus beter de grootte van het basisinkomen te laten afhangen van de inkomsten uit gebruik van de natuurlijke bronnen en niet van het BNP. Dat veranderd natuurlijk niets aan het onvoorwaardelijk karakter, het blijft immers een rechtmatig aandeel van elke burger. Bij een vaste grootte verliest het zijn correctie vermogen en veroorzaakt het zelfs een scheeftrekking van de vrije markt. We moeten de fouten uit het verleden niet herhalen

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door Cynicus

Stel dat er een betaalbaar (dus een eerder laag tot zeer laag) basisinkomen zou worden ingevoerd, zou dat dat dan alleen gelden voor de mensen van ons eigen volk of zou dat dan ook worden toegekend aan zogenaamde 'nieuwkomers' ????????? Indien dat laatste het geval zou zijn, dan zou er een massale immigratiegolf naar ons land ontstaan waardoor dat (lage) basisinkomen onbetaalbaar zou worden of toch fors zou moeten worden verlaagd. De invoering van een basisinkomen (zo dit reeds wenselijk zou zijn, wat ik sterk betwijfel) zou dus alleen maar haalbaar zijn indien er tegelijkertijd ook een strikte immigratiestop zou worden ingevoerd.

betaalbaar is niet hetzelfde als "laag tot zeer laag".
Het is iets lager dan "den dop", maar er zijn geen regels aan verbonden.

Vivant ijvert voor een nieuwe immigratiepolitiek naar Anglosaksisch model, waarbij nationaliteit verleend wordt op voorwaarde dat de immigrant werk heeft. Werk is immers dé methode bij uitstek om geïntegreerd te raken; je leert onmiddellijk de taal, je hebt meteen een inkomen, en je wordt niet als parasiet bekeken door je omgeving.

[Percalion]

omtrent het stabiliserend karakter.


Door een sterk optimisme in tijden van economische groei, ontstaat een multiplicator; een sterk pessimisme in tijden van recessie zorgt omgekeerd voor een snellere afbraak.
De mens reageert cyclisch.

Ook werkgevers reageren cyclisch. Stel dat een bedrijf zijn verkopen met tien procent ziet dalen, zijn ze bv. genoodzaakt x aantal werknemers te ontslaan.
Daardoor kunnen die werknemers minder consumeren, en dalen de verkopen.
Gevolg: méér ontslagen. Enzoverder.

Anderzijds: als de economie aantrekt, zullen ze nieuwe werknemers in dienst nemen; die zullen consumeren waardoor er weer nieuwe werknemers aangetrokken worden.

Niet alleen werkgevers, ook banken reageren cyclisch. Als het slecht gaat met de economie, draaien ze de geldkraan toe en gaan verschillende ondernemingen op de fles.

Door de sociale zekerheid is er een correctie. Die correctie wordt nog sterker bij een basisinkomen: er komt een gegarandeerde ondergrens aan de consumptie. Dus is er ook een gegarandeerde vraag, met andere woorden er zal steeds een autonome consumptie zijn, ongeacht het inkomen uit arbeid.

Door de BTW in te voeren ipv sociale lasten, verminderen we het cyclische effect voor de werkgevers.
Als de verkopen tien procent dalen, betalen ze simpelweg tien procent minder BTW. Dit is niet zo met de sociale lasten, die veel ondernemingen de das omdoen in tijden van crisis.

Die tien procent minder inkomsten voor de BTW vormen geen ramp: als er werknemers ontslagen worden, zijn dat immers ook verloren inkomsten voor sociale zekerheid (en onrechtstreeks ook BTW enzoverder.)

--

Overigens pleit ik ervoor de BTW te vervangen door een consumptiebelasting, enkel geheven op verbruiksgoederen, zoals bij de Fairtax (www.fairtax.org).

Véél minder paperassen voor aftrekbare kosten etcetera, dat betekent een grote vereenvoudiging én een grote besparing.

[@lpha]

Die cycli ontstaan uit speculatie. Het is veel beter speculatie onmogelijk te maken door het effen van 100% rente op de natuurlijke bronnen, oa gronden en grondstoffen. Speculatie ontrekt welvaart uit de economie en concentreert zich bij een bevoorrechte elite die letterlijk al slapende rijk wordt zonder meerwaarde te genereren.
Bv: Door kunstmatig schaarste te veroorzaken aan industriegronden remt men de economie af. De drempel om een nieuwe activiteit op te starten vergroot door de hoge kostprijs. De speculant steelt maw de arbeid van zowel ondernemers als de werknemers tot meerdere eer en glorie van zichzelf.

[Marco]

Oorspronkelijk geplaatst door Cynicus

Stel dat er een betaalbaar (dus een eerder laag tot zeer laag) basisinkomen zou worden ingevoerd, zou dat dat dan alleen gelden voor de mensen van ons eigen volk of zou dat dan ook worden toegekend aan zogenaamde 'nieuwkomers' ????????? Indien dat laatste het geval zou zijn, dan zou er een massale immigratiegolf naar ons land ontstaan waardoor dat (lage) basisinkomen onbetaalbaar zou worden of toch fors zou moeten worden verlaagd. De invoering van een basisinkomen (zo dit reeds wenselijk zou zijn, wat ik sterk betwijfel) zou dus alleen maar haalbaar zijn indien er tegelijkertijd ook een strikte immigratiestop zou worden ingevoerd.

Bericht van de moderatie:

@ Cynicus: ik ga uw bericht in dit topic wel laten staan (omdat het toch een heel klein beetje verwant is met het economische aspect van het basisinkomen), maar ik verzoek u met aandrang om reacties in de toekomst in het juiste topic te plaatsen (m.a.w. reageer eens inhoudelijk en on-topic in plaats van oeverloos gezwam tot treurnis toe te herhalen) en bovendien wijs ik u er op dat noch in dit subforum noch op dit forum in het algemeen 'spammen' toegestaan is!

Ik vindt de opmerking van Cynicus een terechte opmerking. Immers de toegang tot het Vivant-Sociaal-Stelsel is zonder voorwaarden. Wat zou er gebeuren met een winkel die alles gratis geeft? Veel volk!
Cynicus geeft dan ook een zwak punt aan in het Vivant model. Je kan ook besluiten dat het enkel wereldwijd kan toegepast worden. Een zeer inhoudelijke opmerking dus!

[Marco]

Het Vivant-@lpha model gaat uit van een heffing op de natuurlijke bronnen om die dan te herverdelen onder de bevolking die als 'aandeelhouders' van de aardbol een rechtmatig deel hebben.

Als idee kan ik mij hierachter zetten. Ik zie echter wel een heleboel praktische bezwaren.
Vooreerst kan dit niet anders dan op wereldschaal worden toegepast. Dus bijvoorbeeld de Opec-landen zullen hun olierijkdom moeten delen met de wereld. Hoe dat dit in godsnaam tot stand zal worden gebracht is mij een waarlijk raadsel. Wat zou u als Opec-land doen?
Ten tweede zal die herverdeling een armoedeloon voor het westen zijn en een luxeloon in de derde wereld. Ik ga er dan ook van uit dat elkeen een evenwaardig deel heeft en bijgevolg zal de euro hier minder koopkracht hebben dan die euro ginder. U schaft dus feitenlijk hier de sociale zekerheid af maar behoud de belastbare grondslag. Wie gaat dit ooit pikken? (1/2 miljard mensen in het westen en 6 miljard in de wereld.)
Ten derde heeft de staat ook een core-business. Dit is zowat 15% van het BBP. Die zal dus eerst moeten voorafgenomen worden. Komen we daar dan sowieso mee toe en wat blijft er dan eventueel van over om aan herverdeling te doen.

Als je alle cijfers even afstandelijk bekijkt dan moet er in de wereld een belasting op grondstoffen en dergelijke geheven worden die overeenkomt met de helft van de uiteindelijke verkoopprijzen van alle eindgoederen. Enkel zo kan je onze huidige westerse situatie bekomen.
Om dat even visueel voor te stellen wil dit zeggen dat een auto van 25.000 € gemaakt wordt met één ton staal dat 12.500 € per ton kost.
Hoe praktisch is dit?

[Dies]

Beter laat dan nooit:

Oorspronkelijk geplaatst door De anarchistische bankier

Daarom lijkt het me onjuist om de morele rechtvaardiging via (toegang tot grondstoffen) via (het product natuur x arbeid) op het al dan niet actief zijn van de leden van de bevolking te gronden.

Hoe verzoen je trouwens deze economische analyse met het in het morele luik ter sprake gebrachte evenredigheidsbeginsel? Het lijkt me een geloofssprong.

- @lpha verstrekte de suggestie dat compensatie reeds gerechtvaardigd is louter en alleen van het ogenblik dat de mogelijkheid tot het genereren van een (hoger) inkomen wordt ontnomen. Ik ben er nog steeds niet goed uit. Het 'actief' zijn van de leden van de bevolking mag in mijn ogen geen voorwaarde zijn omdat ik de assumptie maakte dat iedereen, die daartoe instaat is, per definitie 'actief' is en dat niemand het recht heeft om zich uit te spreken over de waarde(loosheid) van dat 'actief' zijn.
- Of ik weet niet meer wat ikzelf heb geschreven of ik heb een beetje toelichting nodig bij deze commentaar?!

Oorspronkelijk geplaatst door De anarchistische bankier

Veronderstelt dit geen wereldmunt?

Stel: in de eurozone wordt een basisinkomen ingevoerd, en de euro keldert tov de dollar. Het gevolg is toch dat wat eerst een basisinkomen was, in de globale economie een aalmoes zal zijn, waarmee je van de producten van buiten de eurozone enkel kunt dromen?
Worst case scenario, OK, maar ik heb mijn twijfels over de duurzaamheid van een niet-mondiaal basisinkomen.

Het lijkt me logisch om voorstander te zijn van een mondiaal basisinkomen. Echter, louter en alleen omwille van morele redenen, economisch valt het allemaal wel mee. Een wereldmunt is geen vereiste, omdat de situatie (in internationaal perspectief) niet verschilt van diegene voor de invoering van het basisinkomen. Als je wil, licht ik het in een PM wel wat nader toe.

[Dies]

Oorspronkelijk geplaatst door Marco

Ik vindt de opmerking van Cynicus een terechte opmerking.

Ik vond ze vooral storend, omdat hij er al een eigen topic over had geopend en in 4 andere discussies exact hetzelfde tekstje had geplaatst.

Oorspronkelijk geplaatst door Marco

Immers de toegang tot het Vivant-Sociaal-Stelsel is zonder voorwaarden. Wat zou er gebeuren met een winkel die alles gratis geeft? Veel volk!
Cynicus geeft dan ook een zwak punt aan in het Vivant model. Je kan ook besluiten dat het enkel wereldwijd kan toegepast worden. Een zeer inhoudelijke opmerking dus!

Men zou er ofwel voor kunnen kiezen om voor een wereldwijd systeem te pleiten of men kan opteren om (beperkte) voorwaarden te stellen aan de toegang tot het basisinkomen. Het eerste moet het doel zijn, het laatste zal een broodnodige tussenstap zijn.

[Marco]

Oorspronkelijk geplaatst door Dies

Ik vond ze vooral storend, omdat hij er al een eigen topic over had geopend en in 4 andere discussies exact hetzelfde tekstje had geplaatst.

Het zal hem nauw aan het hart liggen zeker.
Ook al is dat storend, het is daarom nog niet minder waar ...
Maar, goed begrepen.

Men zou er ofwel voor kunnen kiezen om voor een wereldwijd systeem te pleiten of men kan opteren om (beperkte) voorwaarden te stellen aan de toegang tot het basisinkomen. Het eerste moet het doel zijn, het laatste zal een broodnodige tussenstap zijn.

Dat lijkt mij praktisch voor een tijdje.

Hoe ga je aan de inkomsten komen? Via een consumptiebelasting of een grondstoffenbelasting of nog anders?

[Percalion]

@ cynicus

zoals ik al meerdere malen heb uitgelegd, voorziet vivant een ander immigratiesysteem naar anglosaksisch model. Er is uiteraard ruimte voor vluchtelingen maar wie om "economische" redenen naar hier komt, moet eerst werk vinden alvorens de nationaliteit te kunnen krijgen

[Cynicus]

Oorspronkelijk geplaatst door Dies

Een niet aan een arbeidsprestatie gebonden inkomensgarantie voor iedere burger, het is een idee die al bestond in de jaren 1960 toch is het pas zeer recentelijk dat het politieke toneel deze idee niet langer beschouwt als zijnde utopisch, naïef, onhaalbaar of zelfs ongewenst. Neen, sinds de steeds maar toenemende crisis van de verzorgingsstaat wordt deze idee langzaam maar zeker als een volwaardig alternatief beschouwd om de sociale zekerheid in de toekomst te organiseren. In Nederland verscheen het onvoorwaardelijke basisinkomen bijna 10 jaar geleden reeds uitdrukkelijk op het politieke toneel, in België blijft voorlopig enkel - het te kleine - Vivant het idee prediken edoch lijkt ook hier het basisinkomen langzaam zijn intrede te doen in de politieke wandelgangen.

Het gemeenschapsdienstinkomen is een beter en vooral goedkoper alternatief. Wie werkbekwaam is, maar er (tijdelijk) niet in slaagt een job te vinden in de privésector of bij de overheid, zou weliswaar geen recht mogen hebben op een sociale uitkering, maar zou wel het recht moeten hebben om aan 5 euro per uur zoveel gemeenschapsdiensten te verrichten als hij of zij zelf wil, en zou naast die gemeenschapsdienstuitkering onbeperkt mogen bijverdienen. Ook wie reeds werk heeft, zou het recht moeten hebben zijn inkomen aan te vullen door wat gemeenschapsdiensten te presteren. Uiteraard mag het niet de bedoeling zijn dat men zich in die gemeenschapsdienstenzekerheid zou nestelen. Het blijft weldegelijk de bedoeling dat men blijft zoeken naar een conventionele job. Om dat aan te moedigen, moet het gemeenschapsdienstuurloon eerder aan de lage kant blijven.