Witte Donderdag - begin van het Triduüm sacrum

[Nr.10]

Het Triduüm sacrum bestaat uit:

• Witte Donderdag
• Goede Vrijdag
• Paaszaterdag

Ter herdenking van

• het lijden
• de dood
• en de verrijzenis

van Jezus Christus.

Specifiek op Witte Donderdag wordt Het Laatste Avondmaal van Jezus en zijn apostelen herdacht.

[Distel]

Bullshit. Met Pasen vieren we fertiliteit en sex. Een zoveelste rondje diefstal van de christelijke sekte.

[quercus]

Oorspronkelijk geplaatst door Nr.10

Het Triduüm sacrum bestaat uit:

• Witte Donderdag
• Goede Vrijdag
• Paaszaterdag

Ter herdenking van

• het lijden
• de dood
• en de verrijzenis

van Jezus Christus.

Wat Jeshuah/Jezus met zijn gezelschap deed was het vieren van Pesach feest. Het Hebreeuws "Pesach" betekent zoveel als "overgang", waarmee de bevrijding van de slavenstatus in Egypte naar vrijheid. Wat de christenen "Het laatste Avondmaal" heten was in feite de Joodse "Seder" zijnde de opening van het Pesach-feest de vooravond van de Pesach-dag. Dat gebeurt nu nog steeds. Zo werd de Seder dit jaar gehouden verleden Maandagavond op 14 April. Dit jaar valt toevallig de Joodse maand Nissan samen met de maand April. Het Pesach-feest valt steeds op dezelfde datum: 15 Nissan.

Jeshuah/Jezus had helemaal niet de bedoeling een religie naar zijn naam te stichten. Hij was een overtuigd gelovige Jood.

[Sfax]

Oorspronkelijk geplaatst door Distel

Bullshit. Met Pasen vieren we fertiliteit en sex. Een zoveelste rondje diefstal van de christelijke sekte.

QFT

Nog wat extra seksen deze dagen dus (gewoon omdat het lekker is, uiteraard )

[Sfax]

Oorspronkelijk geplaatst door Koens Radiatoren

Niets tegen extra seks, maar die quote is not for truth.

http://rationalblogs.org/rationalwik...pagan-sceptic/

Maakt dat eigenlijk iets uit?

[Distel]

Oorspronkelijk geplaatst door Koens Radiatoren

Niets tegen extra seks, maar die quote is not for truth.

http://rationalblogs.org/rationalwik...pagan-sceptic/

Ik begrijp niet goed waarom die website over Engeland begint, terwijl het gaat over een Assyrische/Babylonische mythologische figuur...

Nu goed, zelfs dan nog: Pasen heeft geen ruk te maken met Jezus.

[Aton]

Oorspronkelijk geplaatst door Nr.10

Specifiek op Witte Donderdag wordt Het Laatste Avondmaal van Jezus en zijn apostelen herdacht.

Ze zijn daar enkel een dagske te laat mee. Was op woensdag en de kruisiging op donderdag. Verder van weinig belang.

[quercus]

Oorspronkelijk geplaatst door Koens Radiatoren

Pascha refereert daar nog naar, en in de Christelijke theologie wordt het er nog steeds aan gelinkt. Wat betreft de datum waren er ook daadwerkelijk vroege christenen, de Quartodecimanen, die de Joodse kalender volgden.


Hoe zie je dat? Welk deel van het Christelijk Testament kan dan als waarachtig gezien worden, indien er überhaupt iets waarachtig in zit? Moeten we dan de mening van de RamBam aan de kant schuiven?

In De Gids voor de Verwonderden (The Guide of the Perplexed) word er door de Rambam een drietal keer gesproken over Christenen. Het gaat telkenmale over de dubbelzinnigheid die de christelijke theologie aanhoudt omtrent de Drievuldigheid evenals over de connectie tussen de christelijke theologie en de Griekse filosofie. In het vermelde werk zegt de Rambam of de persoon van Jehoshua/Jezus zelf helemaal niets.

[quercus]

Oorspronkelijk geplaatst door Koens Radiatoren

Ik denk aan de Epistel naar Yemen.


https://en.wikisource.org/wiki/Epistle_to_Yemen/III

Dat er een serieus conflict was tussen Jehoshuah/Jezus en zowel de Farizeeën (voorlopers van de hedendaagse Rabbi's) als de Tempelpriesters kunnen we uit de evangeliën van de Christenen inderdaad afleiden. Hij veegde regelmatig zijn voeten aan een aantal van de 613 wetsvoorschriften. Bovendien maakte hij een vreselijke scène op een plaats waar hij dat beter niet had gedaan: de binnenkoer van het Tempelcomplex. Hij had ongetwijfeld vijanden genoeg. Toch blijf ik ervan overtuigd dat hij niet de bedoeling had een andere weg in te slaan dan die van het Judaïsme. Hij wou het doodeenvoudig ombuigen in een andere richting. Of de straf waar Maimonides op alludeert (zijn executie door de Romeinen) om die redenen werd uitgevoerd betwijfel ik ten zeerste. Veeleer denk ik dan aan zijn onvoorzichtige uiting rond "het koninkrijk". Dat konden de Romeinen niet hebben.

[Distel]

Oorspronkelijk geplaatst door Koens Radiatoren

De link Easter-Ishtar wordt hier gelegd, terwijl Easter van Eostre zou komen.

Intussen vind ik elders ook verwijzingen naar Ishtar. Het blijft dus een beetje de ene theorie tegen de andere. Niet dat het van levensbelang is.

In de Joodse oorsprong uiteraard niet, maar het Pesach dat als Pascha verspreid werd is er een Christelijke herinterpretatie van. "Niets" is dan ook weer niet helemaal juist.

In zekere zin kan ik je volgen. Mocht de kerk morgen 11 november recupereren om de splitsing van de Rode Zee te vieren, dan heeft die datum strikt genomen ook niet langer "geen ruk" te maken met Mozes.

[Distel]

Oorspronkelijk geplaatst door Koens Radiatoren

Zoals creationisme en evolutieleer?

Dat lijkt mij geen juiste vergelijking. Ik kan mij vergissen, maar noch voor de Ishtar-theorie, noch voor Eostre-theorie bestaan bewijzen. Het blijft dus gissen. Daar waar evolutie intussen al lang aangetoond is, en creationisme gebaseerd is op verhaaltjes over de Grote Toverkabouter.

[Distel]

Oorspronkelijk geplaatst door Koens Radiatoren

De Eostretheorie is etymologisch aangetoond, "Easter" komt van Eostre. Wat men echter niet zeker weet is of Eostre ook effectief een godin was, zoals Beda stelde. Daar gaat de geschiedkundige discussie dan ook over.

De Ishtartheorie origineert, als ik mij niet vergis, uit Christenfundamentalistische traktaten. In die zin lijkt de vergelijking mij ietwat juist, toch op vlak van creationisme te vergelijken met de Ishtartheorie: een christenfundamentalistisch verzinsel dat geen stand houden kan.

Cool. Dat is dan ook meteen de laatste keer dat ik die illustratie over Ishtar bovenhaal. Het is nu zoeken naar eentje over Eostre

[stropke]

DE OPSTANDING was NIET op zondag

Lag Jezus drie dagen en drie nachten in het graf, zoals Hij duidelijk zei in Mattheus 12:40? Krijgt u drie dagen en drie nachten tussen zonsondergang op Goede Vrijdag en zonsopgang op Paaszondag?

Tegenwoordig wordt algemeen aangenomen dat Jezus op vrijdag werd gekruisigd en de opstanding op zondagmorgen omstreeks zonsopgang plaatsvond.
Weinig belijdende christenen hebben er ooit aan gedacht deze 'Goede Vrijdag-Paaszondag'-traditie eens te onderzoeken of te bewijzen. Niettemin zegt de Bijbel ons alle dingen te toetsen (te bewijzen). Het volgende bewijs zal u verbazen.
Als bewijs is er slechts één betrouwbare bron van informatie, één enkel historisch verslag: de Bijbel.

Traditie is geen bewijs

Er waren geen ooggetuigen van de opstanding. Ook de zogeheten 'apostolische vaders' hadden geen andere bron van informatie dan het verslag dat ons heden ter beschikking staat: de bijbelse openbaring. Elke traditie die met Gods openbaring strijdig is, moet dus worden afgewezen.
Wat zijn de geregistreerde feiten?
De sceptische Farizeeën vroegen Jezus om een teken, een bovennatuurlijke aanwijzing, als bewijs dat Hij de Messias was.
Mattheus 12:39 Maar Hij antwoordde hun en zeide: Een boos en overspelig geslacht verlangt een teken, maar het zal geen teken ontvangen dan het teken van Jona, de profeet. 40 Want gelijk Jona drie dagen en drie nachten in de buik van het zeemonster was, zo zal de Zoon des mensen in het hart der aarde zijn, drie dagen en drie nachten.
Laten wij nu eens stilstaan bij het enorme belang, de vérstrekkende betekenis, van Jezus' bewering.
Hij verklaarde uitdrukkelijk dat het teken dat Hij als bewijs van Zijn Messiasschap zou geven was, dat Hij precies drie dagen en drie nachten in het rotsgraf in "het hart der aarde" zou zijn.

De strekking van het teken

Deze Farizeeën, die Christus verwerpen, eisten bewijs. Jezus bood hun een bewijs. Dat bewijs was behalve de opstanding zelf, de tijdsduur van Zijn verblijf in Zijn graf alvorens Hij zou worden opgewekt.
Denk eens aan wat dit betekent! Jezus baseerde Zijn aanspraak dat Hij uw en mijn Verlosser is op Zijn verblijf in het graf van precies drie dagen en drie nachten. Zou Hij precies drie dagen en drie nachten in de aarde verblijven, dan zou Hij de Verlosser blijken te zijn, faalde Hij in het vervullen van dit teken, dan moet Hij als een misleider worden verworpen!
Geen wonder dat Satan de ongelovigen laat spotten met het verhaal van Jona en de "walvis"! Geen wonder dat de duivel een traditie heeft doen ontstaan waarmee wordt geloochend dat Jezus de Messias is!

Het dilemma van de critici

Dit bovennatuurlijke bewijs dat ooit door Jezus voor Zijn Messiasschap werd gegeven, irriteert de commentatoren en bijbelcritici in hoge mate. Hun pogingen om dit bewijs van Christus' goddelijkheid weg te redeneren zijn uitermate potsierlijk. Zij moeten het immers wel wegredeneren, anders begeeft hun 'Goede Vrijdag-Paaszondag'-traditie het.
Eén commentator zegt: "Natuurlijk weten wij dat Jezus in feite slechts half zo lang in het graf was als Hij dacht dat Hij zou zijn!" Sommige uitleggers maken zozeer misbruik van onze goedgelovigheid dat zij ons vragen te geloven dat "in het Grieks, waarin het Nieuwe Testament is geschreven, de uitdrukking 'drie dagen en drie nachten' drie perioden van óf dagen óf nachten betekent".
Jezus, beweren zij, werd kort voor zonsondergang op vrijdag in het graf gelegd en op zondagmorgen bij zonsopgang stond Hij op: twee nachten en één dag.

De bijbelse definitie

De bijbelse definitie van de duur van dagen en nachten is echter eenvoudig.
Zelfs deze zelfde bijbelcritici erkennen dat in het Hebreeuws, de taal waarin het boek Jona is geschreven, de uitdrukking "drie dagen en drie nachten" een periode van 72 uur betekent: drie twaalfurige dagen en drie twaalfurige nachten.
Jona 1:17 En de Here beschikte een grote vis om Jona in te slokken; en Jona was in het ingewand van de vis drie dagen en drie nachten.
Dit, geven zij toe, was een periode van 72 uur. En Jezus zei ondubbelzinnig dat gelijk Jona drie dagen en drie nachten in de buik van de grote vis was, zo zou Hij dezelfde tijdsduur in Zijn graf zijn.
Evenals Jona 72 uur in het "graf" (vgl. Jona 2:2, waar die plaats dodenrijk of graf wordt genoemd) was, om, nadat hij op bovennatuurlijke wijze door God was opgewekt (door te worden uitgespuwd), voor de bevolking van Ninevé een verlosser te worden na het verkondigen van de waarschuwing voor hen, zo zou Jezus 72 uur in Zijn graf zijn, om vervolgens door God te worden opgewekt teneinde de verlosser van de wereld te worden.
Wist Jezus wel hoeveel tijd er in een 'dag' en in een 'nacht' zit? Johannes 11:9 Jezus antwoordde: Gaan er geen twaalf uren in een dag? Als iemand overdag loopt, stoot hij zich niet, omdat hij het licht van deze wereld kan zien; 10 maar wanneer iemand bij nacht loopt, stoot hij zich, omdat het licht niet in hem is.
Let op de bijbelse definitie van de uitdrukking "de derde dag". Een groot aantal teksten zegt ons dat Jezus de derde dag opstond. Zie hoe de Bijbel de tijd preciseert die nodig is om "de derde dag" te voltooien.
In Genesis 1 staat dat God scheiding maakte tussen licht en duisternis, tussen dag en nacht. De scheppingsweek bestond uit zeven dagen en nachten. In de verzen 4 tot en met 13 worden de eerste drie volle etmalen beschreven.
Dit is de enige bijbelse definitie die de hoeveelheid tijd die in de uitdrukking "de derde dag" is besloten, verklaart en vaststelt. Deze omvat drie donkere perioden die "nacht" heten, en drie lichte perioden die "dag" heten: drie dagen en drie nachten, en Jezus zei dat elke periode twaalf uur telt: een totaal van 72 uur.
Dit zou afdoende moeten zijn! Ieder zevenjarig kind kan dit uitrekenen.

Wat is er fout?

Wat is er fout aan deze duidelijke, eenvoudige woorden van Jezus? Hoe weten deze geleerde en nauwgezette theologen dat Jezus op 'Goede Vrijdag' werd gekruisigd en op 'Paaszondag' opstond?
Het eenvoudige antwoord is: zij weten het niet, want het is niet zo! Het is louter traditie, een traditie die ons van kindsbeen af is bijgebracht en die wij achteloos hebben aanvaard! Jezus waarschuwt tegen het "krachteloos" maken van Gods Woord. Markus 7:13 En zo maakt gij het woord Gods krachteloos door uw overlevering, die gij overgeleverd hebt. En dergelijke dingen doet gij vele.
Wij hebben nu twee bijbelse getuigenissen onderzocht, in Mattheus en in Jona, die beide de tijdsduur dat het lichaam van Jezus in het graf verbleef vaststellen op drie dagen en drie nachten, door de Bijbel duidelijk gedefinieerd als 72 uur. Laten wij nu vier andere bijbelse getuigenissen onderzoeken die hetzelfde bewijzen.
Markus 8:31 En Hij begon hen te leren, dat de Zoon des mensen veel moest lijden en verworpen worden door de oudsten en de overpriesters en de schriftgeleerden en gedood worden en na drie dagen opstaan.
Een zevenjarig kind kan dit uitrekenen. Als Jezus op vrijdag was gedood en vervolgens na één dag was opgestaan, zou de opstanding op zaterdagavond hebben plaatsgevonden. Als Hij na twee dagen was opgestaan, zou de opstanding op zondagavond hebben plaatsgevonden en na drie dagen, dan zou de opstanding op maandagavond hebben plaatsgevonden!
Onderzoek deze tekst nauwkeurig. U kunt met geen enkele rekenkundige procedure op minder dan een volle 72 uur – drie dagen en drie nachten – uitkomen bij een opstanding die drie dagen na de kruisiging plaatsvond. Als Jezus slechts van vrijdag zonsondergang tot zondag zonsopgang in het graf is geweest, dan moet u ook deze tekst uit uw bijbel schrappen, of u moet Jezus Christus als een bedrieger afwijzen! Als Hij na drie dagen opstond, zou het meer dan 72 uur kunnen zijn, maar het kan geen seconde minder zijn.
Ook in Markus 9 staat "drie dagen na Zijn dood zal Hij opstaan". Markus 9:31 Want Hij onderwees zijn discipelen en zeide tot hen: De Zoon des mensen wordt overgeleverd in de handen der mensen en zij zullen Hem ter dood brengen en drie dagen na zijn dood zal Hij opstaan. Het kan niet de tijd tussen vrijdag zonsondergang en zondag zonsopgang zijn; dat is immers slechts 36 uur, wat ons brengt tot het midden van de tweede dag nadat Hij was gedood.
In Mattheus 27:63 wordt Jezus geciteerd: "Na drie dagen word Ik opgewekt". Dit kan niet minder dan 72 uur zijn.
Johannes 2:18 De Joden dan antwoordden en zeiden tot Hem: Welk teken toont Gij ons, dat Gij dit moogt doen? 19 Jezus antwoordde en zeide tot hen: Breekt deze tempel af en binnen [Grieks: ook 'in' of 'met'] drie dagen zal Ik hem doen herrijzen. Herrijzen binnen drie dagen na te zijn afgebroken, ofwel gedood en begraven, kan niet na meer dan 72 uur zijn. 20 De Joden dan zeiden: Zesenveertig jaren is over deze tempel gebouwd en Gij zult hem binnen drie dagen doen herrijzen? 21 Maar Hij sprak van de tempel zijns lichaams. 22 Toen Hij dan opgewekt was uit de doden, herinnerden zijn discipelen zich, dat Hij dit gezegd had, en zij geloofden de Schrift en het woord, dat Jezus gesproken had.
Als wij alle getuigenissen van de Bijbel moeten accepteren, moeten wij concluderen dat Jezus precies drie dagen en drie nachten – drie volle 24-urige dagen: 72 uur in het graf was, of het enige bovennatuurlijke bewijs dat Hij gaf schiet te kort.

Het tijdstip van de opstanding

Let nu nauwkeurig op het volgende feit: teneinde drie dagen en drie nachten – 72 uur – in het graf te zijn moest onze Heer op precies dezelfde tijd van de dag worden opgewekt als Zijn lichaam in het graf werd gelegd.
Laten wij ons goed realiseren wat dit uiterst belangrijke feit betekent.
Indien wij het tijdstip van de begrafenis kunnen vinden, dan hebben we tevens het tijdstip van de opstanding. Als de begrafenis bijvoorbeeld bij zonsopgang was, dan moest de opstanding, als het lichaam drie dagen en drie nachten in het graf was, eveneens bij zonsopgang, drie dagen later, plaatsvinden. Als de begrafenis om twaalf uur 's middags was, was de opstanding om twaalf uur 's middags. Als de begrafenis bij zonsondergang was, was de opstanding bij zonsondergang, drie dagen later.
De dag van de kruisiging werd "de Voorbereiding" genoemd, de dag voor de sabbat.
Lukas 23:50 En zie, een man, genaamd Jozef, die raadsheer was, een goed en rechtvaardig man. Vers 52 deze ging naar Pilatus en vroeg hem om het lichaam van Jezus. 53 En na het te hebben afgenomen, wikkelde hij het in linnen en legde Hem in een rotsgraf, waarin nog nooit iemand gelegd was. 54 En het was de dag der voorbereiding en de sabbat brak aan.
Ditzelfde staat in Mattheus 27:59-62 en Markus 15:42-46.
Deze dag eindigde bij zonsondergang, volgens de bijbelse berekening (Leviticus 23:32).
Jezus riep met luider stem kort op "het negende uur", d.w.z. drie uur in de middag.
Markus 15:34 En op het negende uur riep Jezus met luider stem: Eloi, Eloi, lama sabachtani, hetgeen betekent: Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten? Vers 37 En Jezus slaakte een luide kreet en gaf de geest.
Zie ook Mattheus 27:46-50 en Lukas 23:44-46.
Toch werd Jezus nog vóór deze zelfde dag eindigde begraven, nog voordat de zon onderging (Mattheus 27:57; Lukas 23:52-54).
Johannes voegt er nog aan toe: Johannes 19:42 daar dan legden zij Jezus neder wegens de Voorbereiding der Joden, omdat het graf dichtbij was.
Volgens de wetten die door de Joden in acht worden genomen moeten alle dode lichamen vóór het begin van een sabbat of feestdag begraven zijn. Daarom werd Jezus nog vóór zonsondergang op dezelfde dag dat Hij stierf begraven. Hij stierf kort na 3 uur 's middags.
De begrafenis van Christus' lichaam was in de late namiddag! Het was tussen drie uur 's middags en zonsondergang, zoals deze bijbelteksten bewijzen.
En aangezien de opstanding drie dagen later op precies dezelfde tijd van de dag moest plaatsvinden, vond de opstanding van Christus niet bij zonsopgang plaats, maar in de late namiddag, tegen zonsondergang. Hoe opzienbarend dit feit ook moge zijn, het is de ondubbelzinnige waarheid van de Bijbel!
Indien Jezus op enig ander tijdstip is opgestaan, kan Hij niet drie dagen en drie nachten in Zijn graf zijn geweest. Indien Hij op enig ander tijdstip is opgestaan, heeft Hij met dit teken dat Hij gaf, gefaald in het bewijzen dat Hij de ware Messias is, de Zoon van de levende Schepper. Of Hij is aan het einde van een dag tegen zonsondergang opgestaan, of Hij is de Christus niet! Zijn aanspraak daarop liet Hij van dit teken afhangen.
Een aloude traditie moet dus worden losgelaten.

Welke sabbat volgde op de kruisiging?

Nu komen wij aan een tegenwerping die sommigen zouden kunnen maken; het gaat hierbij echter juist om het punt dat deze waarheid bewijst. Wellicht hebt u opgemerkt dat volgens de bijbelteksten de dag na de kruisiging een sabbat was. Vandaar dat men eeuwenlang blindelings heeft aangenomen dat de kruisiging op vrijdag plaatsvond.
Nu hebben wij met alle vier de evangeliën aangetoond dat de dag van de kruisiging "de Voorbereiding" werd genoemd: de voorbereidingsdag voor de sabbat. Maar voor welke sabbat?
Johannes' evangelie geeft het antwoord:
Johannes 19:31 De Joden dan, daar het Voorbereiding was en de lichamen niet op sabbat aan het kruis mochten blijven (want de dag van die sabbat was groot) vroegen Pilatus, dat hun benen gebroken en zij weggenomen zouden worden.
Wat betekent 'een grote sabbat'? Vraag het aan een Jood. Hij zal u zeggen dat dat een der jaarlijkse heilige dagen of feestdagen is. Ieder jaar vierden de Israëlieten zeven van dergelijke dagen, elk daarvan werd een sabbat genoemd! Jaarlijkse sabbatten vallen op bepaalde kalenderdagen, die in de verschillende jaren op verschillende dagen van de week vallen, zoals de Romeinse feestdagen die nu worden gevierd. Deze sabbatten kunnen bijvoorbeeld op een maandag vallen, of op een donderdag, of een zondag. Deze jaarlijkse sabbatten of Gods feesten vindt u bijvoorbeeld in Leviticus 16:29-31 en hoofdstuk 23.
Mattheus 26:2 Gij weet, dat het over twee dagen Paasfeest is, en alsdan wordt de Zoon des mensen overgeleverd om gekruisigd te worden.
'Paasfeest' is een vertaling van 'Pascha'. Markus 14:1 Nu was het na twee dagen Pascha en het feest der ongezuurde broden. En de overpriesters en de schriftgeleerden zochten, hoe zij Hem door list in handen zouden krijgen en doden.
En als u dit hoofdstuk verder leest, zult u zien dat Jezus inderdaad op het Pascha werd gekruisigd!
En wat is het Pascha? In het twaalfde hoofdstuk van Exodus vindt u het verslag van het oorspronkelijke Pascha.
De Israëlieten doodden de lammeren en streken het bloed ervan aan de deurposten en de bovendorpel van hun huis en ieder huis waar het bloed aldus was aangebracht, werd door de doodsengel overgeslagen en voor de dood gespaard. Na het Pascha volgde een heilige samenkomst of jaarlijkse sabbat.
Zie de data: Numeri 28:16 En in de eerste maand, op de veertiende dag der maand, zal het Pascha voor de Here zijn. 17 Op de vijftiende dag dier maand zal er een feest zijn; zeven dagen lang zullen ongezuurde broden worden gegeten. 18 Op de eerste dag zal er een heilige samenkomst zijn, gij zult generlei slaafse arbeid verrichten.
Het Paschalam, dat ieder jaar op de 14e van de eerste maand, 'Abib', werd gedood, was een voorafschaduwing van Christus, het Lam Gods dat de zonde der wereld wegneemt. Christus is ons Paschalam, geslacht voor ons (1 Corinthe 5:7).
Jezus werd geslacht op precies dezelfde dag dat ieder jaar het Paschalam werd geslacht. Op de 14e Abib, de eerste maand van het Hebreeuwse jaar, werd Hij gekruisigd. En deze dag, het Pascha, was de dag vóór – en de voorbereiding op – de feestdag, of jaarlijkse grote sabbatdag, die op de 15e Abib viel.
Deze sabbat kan op iedere dag van de week vallen. Het komt vaak voor dat hij op donderdag valt en wordt dan, ook tegenwoordig, op die dag gevierd. En de Hebreeuwse kalender toont aan, dat in het jaar dat Jezus werd gekruisigd, de 14e Abib, de Paschadag, de dag waarop Jezus werd gekruisigd, een woensdag was. En de jaarlijkse sabbat viel op donderdag. Dit was de sabbat die naderbij kwam toen Jozef van Arimathea zich haastte om het lichaam van Jezus laat op die woensdagmiddag te begraven. Er waren in die week twee afzonderlijke sabbatten!

Op welke dag was de opstanding?

Welke dag van de week was nu de opstandingsdag?
De eersten die bij het graf kwamen om het te onderzoeken waren Maria Magdalena en haar metgezellen; dat was op de eerste dag van de week (zondag), 's morgens heel vroeg, toen het nog donker was en de zon begon op te komen, in de schemering.
Markus 16:2 En zeer vroeg op de eerste dag der week gingen zij naar het graf, toen de zon opging. Zo staat het ook in Lukas 24:1 en Johannes 20:1.
Dit zijn de teksten waarvan de meeste mensen veronderstellen dat ze zeggen dat de opstanding op zondagmorgen bij zonsopgang plaatsvond. Maar dat zeggen ze niet!
Toen de vrouwen arriveerden, was het graf al open! Op dat tijdstip op zondagmorgen, toen het nog donker was, was Jezus daar niet! Een engel zei dat Hij opgewekt was: Markus 16:6 Hij zeide tot haar: Weest niet ontsteld. Jezus zoekt gij, de Nazarener, de gekruisigde. Hij is opgewekt, Hij is hier niet; zie de plaats, waar zij Hem gelegd hadden (Lukas 24:6; Mattheus 28:5-6).
Bij zonsopgang die zondagmorgen was Jezus reeds opgestaan! Natuurlijk. Hij was immers in de late namiddag, tegen zonsondergang, uit het graf opgestaan!
En daar wij weten dat Christus op woensdagmiddag laat werd begraven en dat de opstanding drie dagen later op precies dezelfde tijd van de dag plaatsvond, weten wij dat de opstanding van Christus laat op zaterdagmiddag geschiedde.
De sabbatdag eindigde bij zonsondergang. Het was laat op die dag, vóór het begin van de eerste dag van de week. Het was dus helemaal geen opstanding op zondag. Het was een opstanding op sabbat!

Vervulde Christus Zijn teken?

Nu is dit alles gebaseerd op de veronderstelling dat Jezus het enige teken, dat Hij drie dagen en drie nachten in het graf zou zijn, inderdaad heeft vervuld. Al ons bewijsmateriaal is gebaseerd op de beweringen van Jezus van voor Zijn kruisiging. Sommige bijbelcritici en doctoren in de godgeleerdheid vertellen ons echter dat Jezus zich vergiste: dat Hij slechts half zo lang in het graf was als Hij had verwacht. Laten wij bewijzen of Hij inderdaad precies die hoeveelheid tijd in het graf doorbracht die Hij had gezegd.
In Mattheus 28:6 geeft de engel des Heren de volgende getuigenis, die wij nu als bewijs voorleggen: Mattheus 28:6 Hij is hier niet, want Hij is opgewekt, gelijk Hij gezegd heeft; komt, ziet de plaats, waar Hij gelegen heeft.
Hij is beslist niet opgestaan gelijk Hij gezegd heeft, tenzij Hij op precies het tijdstip dat Hij gezegd heeft, is opgestaan! Wij hebben nu dus het bewijs van de engel des Heren, opgetekend in het heilige Woord van God, dat Jezus inderdaad Zijn teken vervulde: Hij was drie dagen en drie nachten in de aarde; Hij is inderdaad laat op sabbatmiddag opgestaan en niet op zondagmorgen.
Zijn dood en begrafenis waren in overeenstemming met de Schriften, niet ermee in strijd.

Op welke dag was de kruisiging?

Jezus werd op woensdag gekruisigd, op de middelste dag van de week. Hij stierf kort na drie uur in de middag en werd vóór zonsondergang die woensdag begraven. Tel nu drie dagen en drie nachten verder. Zijn lichaam lag woensdagnacht, donderdagnacht en vrijdagnacht in het graf: drie nachten. Het was daar eveneens gedurende het daglichtgedeelte van donderdag, vrijdag en zaterdag: drie dagen. Op zaterdag stond Hij op, op de sabbat, laat in de middag, kort voor zonsondergang, op hetzelfde tijdstip van de dag als waarop Hij werd begraven!
Het is veelzeggend dat Jezus in Daniëls profetie van de 'zeventig weken' (Daniël 9:24-27) "in de helft van de week" zou worden "uitgeroeid".
Daniël 9:26 En na de tweeënzestig weken zal een gezalfde worden uitgeroeid …
Vers 27 … in de helft van de week zal hij slachtoffer en spijsoffer doen ophouden. Door Zijn dood, die een offerande en slachtoffer is, waardoor alle heiligen in eeuwigheid geheiligd worden, voor welken al de Levitische offeranden verdwenen zijn.
Daar op deze profetie het principe van een dag voor een jaar van toepassing is, zodat deze 70e week een letterlijke zeven jaar werd, zou Christus na drieënhalf jaar te hebben gepredikt, worden "uitgeroeid", zoals ook is gebeurd, maar het is ook veelzeggend dat Hij tevens op de middelste dag van een letterlijke week werd "uitgeroeid".

Eerlijke bezwaren onderzocht

Iemand zal zeker de aandacht vestigen op Markus 16:9, daar hij meent dat deze tekst zegt dat de opstanding op zondag plaatsvond.
Markus 16:9 Toen Hij des morgens vroeg op de eerste dag der week opgestaan was, verscheen Hij eerst aan Maria van Magdala, van wie Hij zeven boze geesten uitgedreven had.
'Opgestaan was' is voltooide tijd. Staat er dat Hij 'opstond'? Nee, vroeg op de eerste dag van de week, op de tijd dat Hij aan Maria Magdalena verscheen, was Hij opgestaan. Natuurlijk was Hij dat! Hij stond op laat in de middag daarvoor, dus was Hij vanzelfsprekend op zondagmorgen opgestaan. Deze tekst weerlegt in geen enkel opzicht de andere teksten die wij hebben gegeven.
Een andere passage die verwarring kan wekken is Lukas 24:21:
Lukas 24:21 … Maar met dit al is het thans reeds de derde dag, sinds dit geschied is.
"Dit" (of "deze dingen"; Statenvertaling) omvat alle gebeurtenissen met betrekking tot de opstanding: de gevangenneming van Jezus, het proces tegen Hem, de kruisiging en tenslotte, het verzegelen en bewaken van het graf op de volgende dag, donderdag.
"Deze dingen" betreffen het volgende: vers 18 Een dan van hen, genaamd Kleopas, antwoordde en zeide tot Hem: Zijt Gij de enige vreemdeling in Jeruzalem, dat Gij niet weet wat daar dezer dagen geschied is? 19 En Hij zeide tot hen: Wat dan? Zij zeiden tot Hem: Hetgeen geschied is met Jezus de Nazarener, een man, die een profeet was, machtig in werk en woord voor God en het ganse volk, 20 en hoe Hem onze overpriesters en oversten overgegeven hebben om Hem ter dood te veroordelen en Hem gekruisigd hebben.
Mattheus 27:62 De volgende dag, dat is na de Voorbereiding, kwamen de overpriesters en de Farizeeën gezamenlijk tot Pilatus, 63 en zij zeiden: Heer, wij hebben ons herinnerd, dat die verleider bij zijn leven gezegd heeft: Na drie dagen word Ik opgewekt. 64 Geef daarom bevel het graf te verzekeren tot de derde dag; anders konden zijn discipelen Hem komen stelen, en tot het volk zeggen: Hij is opgewekt uit de doden, en de laatste dwaling zou erger zijn dan de eerste. 65 Pilatus zeide tot hen: Hier hebt gij een wacht, gaat heen en verzekert het naar uw beste weten. 66 Zij gingen heen en verzekerden het graf met de wacht, na de steen verzegeld te hebben.
"Deze dingen" waren pas volledig toen de wacht was geplaatst, op donderdag. En de tekst zegt dat die zondag de derde dag was sinds deze dingen hadden plaatsgevonden. Zondag is inderdaad de derde dag sinds donderdag. Het was echter niet de derde dag sinds vrijdag, zodat met deze tekst een vrijdagse kruisiging niet kan worden bewezen.
Er is nog één laatste, doorslaggevend bewijs van deze waarheid.
Een belangrijke tekst die bewijst dat er in die week twee sabbatten waren, wordt in nagenoeg iedere vertaling verkeerd weergegeven.
Mattheus 28:1 Laat na de sabbat, tegen het aanbreken van de eerste dag der week, ging Maria van Magdala en de andere Maria het graf bezien.
In de meeste vertalingen staat "Na afloop van de sabbat" of "laat na de sabbat". Deze versies geven het woord 'sabbat' in enkelvoud weer. In het oorspronkelijke Grieks echter staat het woord in het meervoud: "Na de sabbatten" is de juiste vertaling.
Volgens Markus 16:1 kochten Maria Magdalena en haar metgezellen hun specerijen voor de zalving van het lichaam van Jezus pas nadat de sabbat was afgelopen. Pas daarna konden zij die klaarmaken. Toch rustten zij, na het bereiden van de specerijen, op de sabbatdag naar het gebod! Lukas 23:56 en toen zij teruggekeerd waren, maakten zij specerijen en mirre gereed. En op de sabbat rustten zij naar het gebod.
Lees deze teksten heel nauwkeurig.
Er is slechts één mogelijke verklaring: Na de jaarlijkse grote sabbat, de feestdag van de dagen der Ongezuurde Broden, die op donderdag viel, kochten en bereidden deze vrouwen op vrijdag hun specerijen en vervolgens rustten zij op de wekelijkse sabbat, zaterdag, naar het gebod (Exodus 20:8-11).
Een vergelijking van deze twee teksten bewijst dat er die week twee sabbatten waren, gescheiden door een werkdag. Anders spreken deze teksten elkaar tegen.

De opstanding van Christus was laat op de middag van de wekelijkse sabbat en niet op zondag.
http://www.home.zonnet.nl/gemeente.v...ietzondag.html

De zondag, eerste dag der week, was de dag dat ze ontdekten dat Hij was opgestaan. En opstaan betekent letterlijk opstaan uit de dood m.a.w. een lijk dat weer levend wordt. Dat zei Jezus letterlijk tegen Johannes in Openbaring1:
17 "En toen ik Hem zag, viel ik als dood voor zijn voeten; en Hij legde zijn rechterhand op mij en zeide: Wees niet bevreesd, Ik ben de eerste en de laatste,
18 en de levende, en Ik ben dood geweest, en zie, Ik ben levend tot in alle eeuwigheden, en Ik heb de sleutels van de dood en het dodenrijk."
In de Griekse grondtekst staat letterlijk "nekros" wat vertaald zegt Hij dan: ik ben lijk geweest."
Daarvan komt ook ons woord nekrose in de medisch term voor dood weefsel, afstervend weefsel.

Met het vervullen van het teken van Jona staat of valt het bewijs dat Jezus
is wie Hij beweert te zijn. Velen willen de feiten niet zien omdat ze de gevolgen ervan niet willen accepteren. Wel overtuig je zelf ! En aanvaard ook de gevolgen van je eigen keuze, ga eerlijk om met de feiten.

[Aton]

Stropke,wel een mooie lap tekst, maar niet correct volgens James Tabor, hoogleraar Godsdienstwetenschappen aan de Univ. N.Carolina.
" De latere christelijke traditie liet het laatste avondmaal van Jezus met zijn discipelen op donderdagavond vallen en zijn kruisiging op vrijdag. We weten nu dat men er daarmee één dag naast zit. Het laatste avondmaal was op woensdagavond en hij is op donderdag gekruisigd, op de 14e van de joodse maand Nisan. Het Peschmaal zelf werd op donderdagavond gebruikt, bij zonsondergang, de aanvang van de 15e Nisan. Jezus heeft dat Pesachmaal nooit gebruikt. Hij was donderdag namelijk al om 15.00 uur overleden.
De verwarring is ontstaan doordat in alle evangeliën te lezen staat dat er grote haast was om zijn lichaam van het kruis te halen en vóór zonsondergang te begraven omdat de ' sabbat ' bijna was aangebroken. Iedereen nam aan dat met die sabbat zaterdag werd bedoeld, en dus moest de kruisiging op een vrijdag hebben plaatsgevonden. De dag van Pesach zelf wordt, zoals de Joden weten, ook een ' sabbat ' of rustdag genoemd, ongeacht op welke dag van de week hij valt. In het jaar 30 n.C. was vrijdag de 15e Nisan ook een sabbat. Er waren dus TWEE sabbatten vlak na elkaar, te weten vrijdag en zaterdag. Matteüs lijkt hiervan op de hoogte te zijn, want hij zegt dat de vrouwen die zondagochtend vroeg naar Jezus' graf gingen en dat - na de sabbats - deden ( Griekse grondtekst ).
Zoals zo vaak lezen we in het evangelie volgens Johannes een preciezere chronologie van de gebeurtenissen. Johannes zegt nadrukkelijk dat het ' laatste avondmaal ' van woensdagavond ' vóór het feest van Pesach ' was. "

Dit lijkt meer steek te houden.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Aton

Stropke,wel een mooie lap tekst, maar niet correct volgens James Tabor, hoogleraar Godsdienstwetenschappen aan de Univ. N.Carolina.
" De latere christelijke traditie liet het laatste avondmaal van Jezus met zijn discipelen op donderdagavond vallen en zijn kruisiging op vrijdag. We weten nu dat men er daarmee één dag naast zit. Het laatste avondmaal was op woensdagavond en hij is op donderdag gekruisigd, op de 14e van de joodse maand Nisan. Het Peschmaal zelf werd op donderdagavond gebruikt, bij zonsondergang, de aanvang van de 15e Nisan. Jezus heeft dat Pesachmaal nooit gebruikt. Hij was donderdag namelijk al om 15.00 uur overleden.
De verwarring is ontstaan doordat in alle evangeliën te lezen staat dat er grote haast was om zijn lichaam van het kruis te halen en vóór zonsondergang te begraven omdat de ' sabbat ' bijna was aangebroken. Iedereen nam aan dat met die sabbat zaterdag werd bedoeld, en dus moest de kruisiging op een vrijdag hebben plaatsgevonden. De dag van Pesach zelf wordt, zoals de Joden weten, ook een ' sabbat ' of rustdag genoemd, ongeacht op welke dag van de week hij valt. In het jaar 30 n.C. was vrijdag de 15e Nisan ook een sabbat. Er waren dus TWEE sabbatten vlak na elkaar, te weten vrijdag en zaterdag. Matteüs lijkt hiervan op de hoogte te zijn, want hij zegt dat de vrouwen die zondagochtend vroeg naar Jezus' graf gingen en dat - na de sabbats - deden ( Griekse grondtekst ).
Zoals zo vaak lezen we in het evangelie volgens Johannes een preciezere chronologie van de gebeurtenissen. Johannes zegt nadrukkelijk dat het ' laatste avondmaal ' van woensdagavond ' vóór het feest van Pesach ' was. "

Dit lijkt meer steek te houden.

Dat lijkt inderdaad zo te zijn. Maar of het allemaal steekhoudt, is nog een ander paar mouwen.

[Aton]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Dat lijkt inderdaad zo te zijn. Maar of het allemaal steekhoudt, is nog een ander paar mouwen.

Met een paar andere mouwen kan je gelijk terecht op deze blog:
http://jamestabor.com/
Kun je daar wat tegen lullen.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Aton

Met een paar andere mouwen kan je gelijk terecht op deze blog:
http://jamestabor.com/
Kun je daar wat tegen lullen.

Ik heb James Tabor gelezen. Ver van mij om nu alles te geloven van wat die man allemaal stelt.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door stropke

De zondag, eerste dag der week, was de dag dat ze ontdekten dat Hij was opgestaan. En opstaan betekent letterlijk opstaan uit de dood m.a.w. een lijk dat weer levend wordt. Dat zei Jezus letterlijk tegen Johannes in Openbaring1:
17 "En toen ik Hem zag, viel ik als dood voor zijn voeten; en Hij legde zijn rechterhand op mij en zeide: Wees niet bevreesd, Ik ben de eerste en de laatste,
18 en de levende, en Ik ben dood geweest, en zie, Ik ben levend tot in alle eeuwigheden, en Ik heb de sleutels van de dood en het dodenrijk."
In de Griekse grondtekst staat letterlijk "nekros" wat vertaald zegt Hij dan: ik ben lijk geweest."
Daarvan komt ook ons woord nekrose in de medisch term voor dood weefsel, afstervend weefsel.

Met het vervullen van het teken van Jona staat of valt het bewijs dat Jezus
is wie Hij beweert te zijn. Velen willen de feiten niet zien omdat ze de gevolgen ervan niet willen accepteren. Wel overtuig je zelf ! En aanvaard ook de gevolgen van je eigen keuze, ga eerlijk om met de feiten.

Er is nooit een opstanding geweest. Het evangelie refereert zelf ongewild naar hetgeen zich (misschien) in werkelijk heeft afgespeeld. Het zegt namelijk dat de Jeruzalemse overheid het graf liet bewaken omdat men niet uitsloot dat de leerlingen het lijk 's nachts zouden komen weghalen.

Dood is dood. Nieman verrijst uit de dood. Zo eenvoudig is het. En dus, ofwel was Jezus niet helemaal dood, en dan is het nog maar de vraag hoe hij het graf heeft kunnen verlaten; ofwel was hij effectief overleden en hebben zijn volgelingen op een of andere manier het lijk kunnen stelen.

De latere zogezegde verschijningen van Jezus in zijn zogenaamd 'verheerlijkt' lichaam, maakt natuurlijk deel uit van de mythevorming. Meer moet men daar niet van maken.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Nr.10

Het Triduüm sacrum bestaat uit:

• Witte Donderdag
• Goede Vrijdag
• Paaszaterdag

Ter herdenking van

• het lijden
• de dood
• en de verrijzenis

van Jezus Christus.

Specifiek op Witte Donderdag wordt Het Laatste Avondmaal van Jezus en zijn apostelen herdacht.

Bij nader inzien.
Mijn excuses voor mijn posten op deze draad. Ik had uw christelijke gedenkdagen beter moeten respecteren. Ik zal dus niet meer posten in deze draad.

[stropke]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Er is nooit een opstanding geweest. Het evangelie refereert zelf ongewild naar hetgeen zich (misschien) in werkelijk heeft afgespeeld. Het zegt namelijk dat de Jeruzalemse overheid het graf liet bewaken omdat men niet uitsloot dat de leerlingen het lijk 's nachts zouden komen weghalen.

Dood is dood. Nieman verrijst uit de dood. Zo eenvoudig is het. En dus, ofwel was Jezus niet helemaal dood, en dan is het nog maar de vraag hoe hij het graf heeft kunnen verlaten; ofwel was hij effectief overleden en hebben zijn volgelingen op een of andere manier het lijk kunnen stelen.

De latere zogezegde verschijningen van Jezus in zijn zogenaamd 'verheerlijkt' lichaam, maakt natuurlijk deel uit van de mythevorming. Meer moet men daar niet van maken.

Bekende argumenten maar niet steekhoudend, genoeg weerlegbaar door de feiten.

Christus’ Lichamelijke opstanding

http://wayoflife.org/index_files/chr...urrection.html, 23 april 2013

Alle Schriftaanhalingen komen uit de Statenvertaling (1977 of HSV)
Vertaling (ingekort), plaatje, inlas en voetnoten door M.V.

“De tombe was leeg, en de vijanden van Christus waren
niet in staat dit te weerleggen” (Ernest Kevan, The Resurrection of Christ, 1961, p. 14).

“Ik weet maar al te goed wat bewijzen zijn, en ik zeg u:
zo’n bewijs als dat voor de opstanding is nog nooit
weerlegd” (Lord Lyndhurst or John Singleton Copley,
Attorney General of Great Britain, Lord Chancellor of
England, High Steward of the University of Cambridge,
original source probably from Theodore Martin, A Life
of Lord Lyndhurst).

leeg! “Laat het simpel gezegd zijn dat we meer weten over de details van de uren onmiddellijk vóór, en de feitelijke dood van Jezus, in en nabij Jeruzalem, dan we weten over de dood van enig andere man in de oude wereld” (Wilbur Smith, Therefore Stand, p. 360).
“Zij die een niet-wonderlijke verklaring wensen van wat er gebeurde bij de lege tombe, moeten een wrede keuze maken: ofwel moeten zij het bewijs herschrijven opdat het naar hun zin zou zijn, ofwel moeten zij het feit accepteren dat zij niet consistent zijn met het aanwezige bewijs. De enige hypothese die past bij het bewijs is, dat Jezus werkelijk is opgestaan. Kon de Man Die Zijn eigen dood en opstanding voorzei, enkel opdat het exact zo zou gebeuren, iemand anders zijn dan God?” (Winfred Corduan, No Doubt about It: The Case for Christianity, p. 227).

Inleiding

1. De Bijbel spreekt van “veel onmiskenbare bewijzen” met betrekking tot Christus’ opstanding
(Handelingen 1:3). In feite is dit een van de best gedocumenteerde gebeurtenissen van de oude geschiedenis.
Bijbelgelovig Christendom is geen BLIND RELIGIEUS GELOOF!
2. Jezus, de Bijbel en het Christendom staan of vallen met Christus’ opstanding!
De bijbelse verslagen over Jezus beweren historische ooggetuigenverslagen te zijn (Lukas 1:1-4; 2 Petrus 1:15-16; 1 Johannes 1:3). Indien deze verslagen niet historisch accuraat zouden zijn dan kunnen ze terecht afgewezen worden.

Christus verbond zijn gezag met de opstanding. Minstens zeven keer zei Hij dat Hij zou sterven en opstaan uit de doden: (Mattheüs 16:21; 17:9, 22-23; 20:18-19; 26:32; Lukas 9:22-27; Johannes 2:1822).
Paulus zei dat het christelijke geloof opgehangen is aan Christus’ opstanding (1 Korinthiërs 15:1417)

Drie grote bewijzen voor de opstanding van Christus:

1. Het karakter van de evangelieverslagen
De evangelieverslagen zelf geven elk bewijs dat ze geschreven werden door ooggetuigen die geloofden wat zij schreven en die de waarheid spraken zonder verfraaiingen of mythevorming. Er is
daar geen zinspeling op fictie, mythe of misleiding.

Beschouw de details van de verslagen.

“Johannes’ evangelie is helemaal gekarakteriseerd door een persoonlijke toets. Het heeft alle kenmerken van bewijs, niet enkel als van een ooggetuige, maar van een zorgvuldige waarnemer … Het lopen van de discipelen naar het graf, de orde van hun aankomst aan het graf en hun binnengaan, het feit dat Johannes zich voorover boog en keek door de lage ingang en daar de linnen doeken zag liggen, terwijl Petrus die moediger was als eerste het graf binnenging … de beschrijving van de positie van de doeken en de afzonderlijk geplaatste, opgerolde zweetdoek … dit kan zeker niets anders zijn dan de beschrijving van iemand die het echt heeft gezien, en op wiens herinnering de scène steunt, voor wie het aanzien van het lege graf en de achtergelaten grafdoeken een kritisch punt vormen in geloof en leven”. (E. Day, On the Evidence of the Resurrection, pp. 16-17).

Josephus Flavius, eigenlijk Joseph ben Mathitjahoe ha-Kohen (Jeruzalem ca. 37 – Rome na 100), Joods geschiedschrijver
uit een priesterfamilie, was bij het begin van de Joodse Opstand als gezant in Rome (66). Hij werd geboren in
36 nC, leefde kort bij de gebeurtenissen en heeft veel geschreven over Bijbelse figuren en plaatsen, zoals de kleurrijke
groep van Herodes en zijn familieleden; de Romeinse keizers Augustus, Tiberius, Claudius en Nero; Quirinius, de
landvoogd van Syrië; Pilatus, Felix en Festus, procurators van Judea; de families van de hogepriesters -Annas, Kajafas,
Ananias en de rest; de Farizeeën en de Sadduceeën; maar ook Christus en christenen, Johannes de Doper, Jakobus
(halfbroer van Jezus); de Ark van Noach, enz.

Hier een uittreksel1 uit De Oude Geschiedenis van de Joden, Boek XVIII, Hoofdstuk 3, Par. 3 [63-64] waar hij spreekt
over Christus en de christenen (en zelfs Pilatus, Mt 27:2):

[63] In die tijd leefde Jezus, een wijs man, voorzover het geoorloofd is hem een man te noemen.
Hij verrichtte namelijk daden die onmogelijk geacht werden, en hij was leermeester van mensen die met vreugde de waarheid tot zich namen. En veel Joden alsook velen van de Grieken
bracht hij tot zich. Hij was de Christus. [64] Ook nadat Pilatus hem op aanwijzing van de eerste mannen bij ons de straf van het kruis had opgelegd, gaven zij die het eerst in liefde waren gaan leven niet op. Hij was namelijk aan hen verschenen op de derde dag, opnieuw levend.
De goddelijke profeten hadden die dingen en ontelbare andere wonderbaarlijke dingen over hem gezegd. Tot op de dag van heden is de naar hem genoemde groep van de christenen niet
verdwenen.
Flavius’ gehele werk is hier online (Engels): http://www.sounddoctrine.net/history...usJosephus.pdf.

Beschouw de oprechtheid van de verslagen. Wanneer iemand een religie uitvindt, dan verheerlijkt hij haar leiders, maar de Evangeliën schilderen de stichters van het Christendom als erg zwak (b.v. Petrus werd berispt door Christus als “satan” -Mattheüs 16:23; Petrus die de Heer driemaal verloochende; de discipelen die vluchtten en zich verborgen; Thomas en anderen die twijfelden aan Christus, zelfs nadat Hij aan de discipelen verscheen).
Bovendien, als mannen de verslagen van Christus’ opstanding zouden verzonnen hebben, zouden ze nooit gezegd hebben dat de vrouwen de eersten waren om te geloven. In die tijd hadden vrouwen geen gezag in de ogen van de maatschappij. Zij konden zelfs niet getuigen in een rechtbank, behalve in zeldzame gevallen (J.P. Moreland, Scaling the Secular City, p. 168). Het verslag van de vrouwen die het eerst geloofden is niet zoiets wat zou opgeschreven zijn tenzij dit werkelijk zo gebeurde en tenzij de schrijvers van ganser harte toegewijd waren om de waarheid weer te geven, de hele waarheid en niets dan de waarheid. Deze treffende oprechtheid is een krachtig bewijs dat de Evangeliën ware, ongekleurde verslagen zijn.

2. De lege graftombe
Dat de tombe van Jezus leeg was wordt bewezen door twee feiten:

Ten eerste, de Joodse leiders moesten de leugen uitvinden dat de discipelen Zijn lichaam hadden gestolen (Matth 28:11-15). Als het lichaam van Jezus ergens anders naartoe gebracht was, dan zouden zij het gezocht en tevoorschijn gebracht hebben.

1 Flavius Josephus, De Oude Geschiedenis van de Joden [Antiquitates Judaicae] Deel III -Boek XIV-XX, Uitgeverijen
Ambo Amsterdam en Kritak Leuven, 1998. In mijn bezit.

Ten tweede, slechts enkele weken na de kruisiging, slechts een steenworp van de lege tombe zelf, verkondigde Petrus de opstanding en 3.000 mensen (Handelingen 2:37-42) geloofden, wat later gevolgd door 5.000 mannen (Handelingen 4:4) en ook
een grote menigte priesters werd aan het geloof
gehoorzaam (Handelingen 6:7). Als iemand het lichaam
tevoorschijn had kunnen halen, of met een redelijke verklaring zou afkomen waarom het gemist werd, dan hadden ze dat zeker gedaan!

Hierna volgen een aantal theorieën die voorgesteld werden om een lege tombe te verklaren:

“Het terrein van bijbels kriticisme gelijkt op een groot kerkhof gevuld met skeletten van in de steek gelaten theorieën die verstrekt waren door sceptici met veel verbeelding. Men zou kunnen denken dat zoveel herhaalde falingen ertoe zouden leiden dat de oppositie hun inspanningen zouden stopzetten,
maar dat doen ze niet. Zij blijven onverminderd doorgaan, en blijven hun hersens pijnigen, en blijven werken met onuitputtelijke verbeelding, en paraderen met veel eruditie en ingenieuze vondsten in hun vergeefse pogingen om de oninneembare rots van historisch bewijs te vernietigen
waarop het christelijke geloof in de opstanding trots blijft staan” (John Lilly).

Sommigen zeggen dat Jezus slechts was flauwgevallen maar dat Hij in de koele tombe herstelde Dit wordt weerlegd door het feit dat professionele soldaten hadden vastgesteld dat Hij dood was (Johannes 19:31-34).
Verder, hoe kon een bijna-dode man de zware steen van binnenuit verwijderen en zijn volgelingen overtuigen dat hij was opgestaan uit de dood? Denk na over wat Jezus had ondergaan: zwaar geslagen, nagels doorboorden zijn handen en voeten, een speer doorboorde Zijn zijde (Johannes 19:34),
en en was een groot verlies van bloed en lichaamsvochten.

Sommigen zeggen dat de vrouwen naar de verkeerde tombe liepen

In The Historical Evidence for the Resurrection of Jesus Christ, beweerde Kirsopp Lake dat de vrouwen in het donker verward waren en naar de verkeerde tombe gingen. Niet alleen is dit tegengesteld aan wat de Evangelieverslagen zeggen, maar het houdt helemaal geen steek. Als de vrouwen naar de verkeerde tombe waren gegaan en er verslag van deden dat Christus was opgestaan op basis van een vergissing, dan zou dat spoedig aan het licht komen. Ten eerste, de discipelen waren niet dom. Zij zouden hun levens niet hebben gegeven voor een getuigenis van enkele geografisch verwarde vrouwen. Zij zouden het verhaal grondig gecontroleerd en de waarheid achterhaald hebben. Verder zullen de Joodse leiders zich ervan verzekerd hebben dat het om de juiste tombe ging.

Sommigen zeggen dat de discipelen hallucineerden

Als zij hallucineerden, dan zal dat een massale hallucinatie geweest moeten zijn, want Paulus zei dat de opgestane Christus werd gezien door meer dan 500 mensen tegelijk
(1 Korinthiërs 15:5-8)!

Toen Paulus de brief van 1 Korinthiërs schreef waren de meeste van deze ooggetuigen nog in leven.
Palus schreef niet over dingen die lang geleden gebeurd waren.
Josh McDowell merkt op: “Laten we de 500 getuigen eens nemen die Jezus levend zagen na Zijn dood en begrafenis, en laten we hen in een rechtszaal plaatsen. Stel u eens voor dat elk van deze 500 mensen slechts zes minuten zou krijgen om hun getuigenis af te leggen, samen met een verhoor, dan zou je een 50-tal uren hebben aan eerstehandsgetuigenissen. Voeg hierbij de getuigenissen van vele andere ooggetuigen en je zou dan het grootste en meest onevenwichtige gerechtelijke onderzoek hebben uit de geschiedenis” (“Evidence for the Resurrection”).

Terecht werd gezegd: “deze theorie maakt van Christus een fraudeur en van zijn discipelen idioten”.
“De ruwe visser Petrus en zijn broer Andreas, de karakteristiek twijfelende Thomas, de harde en niet al te gevoelige belastinginner Mattheüs, de eerder saaie Filippus, erg loyaal maar een beetje traag van begrip, passen niet gemakkelijk in de voorwaarden die vereist zijn voor een absolute onwankelbare collectieve hallucinatie. En als het niet collectief en onwankelbaar is, dan is het van geen nut voor ons. De terreur en vervolgingen die deze mensen uiteindelijk voor hun geloof moesten ondergaan en dit onbevreesd en vastberaden ondergingen, laten geen halfhartige aankleving toe, doortrokken met twijfels” (Morison).

Sommigen zeggen dat zij iemand zagen die vermomd was als Jezus (Hugh Schonfield, The Passover Plot)
Dit is te belachelijk om daar tijd aan te besteden. De discipelen waren drie jaar bij Jezus, zouden zij Hem dan niet herkennen? Zij zouden een moment of zelfs een korte poos verward zijn geweest, maar uiteindelijk zouden zij toch inzien dat de persoon een bedrieger was.

Sommigen zeggen dat het lichaam gestolen werd

Dit is het verhaal dat de Joodse leiders uitvonden. Zij betaalden de bewakers om te liegen en te zeggen dat de discipelen Jezus’ lichaam gestolen hadden (Mattheüs 28:11-15). Dit is een onmogelijk verhaal.
Ten eerste, als zij sliepen hoe konden zij dan weten wat er gebeurde met het lichaam, of weten wie het zou gestolen hebben?
Ten tweede, op slapen tijdens de wacht stond de doodstraf in die dagen. Dat één van de bewakers in slaap zou gevallen zijn is misschien denkbaar, maar dat allen in slaap vielen niet. Zoals Richard Dickinson opmerkt: “Dat zonder uitzondering allen in slaap zouden gevallen zijn toen zij daar gestationeerd waren voor zo’n buitengewone opdracht is niet aannemelijk, in het bijzonder wanneer men in beschouwing neemt dat deze wachters onderworpen waren aan de strengste discipline in de wereld. Het betekende de dood voor een Romeinse schildwacht om te slapen op zijn post. Maar
onderhavige wachters werden niet geëxecuteerd, noch achtte men ze schuldig, zelfs niet door de heersers, smartelijk bedroefd en geërgerd als zij moeten geweest zijn door het falen van hun plan om het lichaam te bewaken” (The Resurrection of Jesus Christ Historically and Logically Viewed, 1865).

Dat de wacht een Romeinse wacht was is duidelijk bevestigd in de passage. Het Griekse woord voor “wacht” in Mattheüs 27:65, koustodia, is het woord voor een Romeinse wachtpost. A.T. Robertson zegt dat “Hier hebt u een wacht” (gezegd door Pilatus) verwijst naar “een wacht van Romeinse soldaten, niet louter tempelpolitie”. In Mattheüs 28:12 worden zij “soldaten” genoemd, wat niet het geval zou geweest zijn als zij tempelpolitie zouden geweest zijn.
Bovendien geeft Mattheüs 28:14 aan dat zij Romeinse wachters waren, omdat ze bang waren voor wat Pilatus zou doen als hij
over deze zaak zou horen.
Ten derde, uit hun daden is het evident dat de Joodse leiders hun eigen verhaal niet geloofden. Zij riepen de discipelen niet om hen te ondervragen toen zij beseften dat het lichaam gemist werd, en zij deden geen poging om het lichaam te vinden. Johannes Chrysostomus, in de vierde eeuw, merkt
op dat het verhaal van het gestolen lichaam eigenlijk de opstanding bevestigt. “Want dit is de taal van toegeving dat het lichaam er niet meer was. Als zij daarom bevestigden dat het lichaam er niet meer was, en stelen aangetoond werd vals te zijn en ongeloofwaardig -door de wachtpost die erbij
was, en door de verzegeling van de steen, en door de bedeesdheid van de discipelen -is het bewijs van de opstanding onbetwistbaar” (The New Evidence that Demands a Verdict, p. 264).

Verder, wie kon Christus’ lichaam gestolen hebben?

De Joden stalen het lichaam niet, want zij vroegen aan Pilatus om een wacht en om verzegeling van het graf, opdat het niet gestolen zou worden door de discipelen.
De Romeinse overheid stal het lichaam niet omdat zij de Tombe verzegelden en bewaakten, en ze hadden helemaal geen reden om christenen toe te laten het lichaam te stelen en te zeggen dat Hij was opgestaan.

Jozef van Arimatea heeft het zeker niet gestolen. Hij was Jezus’ discipel en had geen motief om Zijn lichaam te stelen. Bovendien kon hij het niet alleen gestolen hebben omdat hij zo’n grafsteen niet kon verplaatsen -hij zou dus hulp nodig gehad hebben, en ongetwijfeld zou iemand het te weten
zijn gekomen, vroeg of laat.

De discipelen hebben het zeker niet gestolen. Ten eerste, zij verborgen zich uit vrees voor hun levens.
Ten tweede, zij hadden geen gelegenheid, omdat de tombe verzegeld en bewaakt was.
Ten derde, zij hadden geen leider die zoiets kon voorzien en volbrengen. Hun leider, Petrus, was een gebroken man op dat moment.
Ten vierde, zij zouden wel dwazen geweest zijn om te moeten lijden en gedood te worden voor een leugen! De discipelen leden niet voor wat anderen hadden gezien, maar zij stierven voor wat zij betuigd hadden zelf gezien te hebben
(Hand 4:18-20).
Ten vijfde, het zou onmogelijk geweest zijn voor zo’n groot aantal mensen om het geheim verborgen te houden. “Zelfs als het zou mogelijk geweest zijn, en de discipelen de mannen die in staat waren om het te doen, zou als gevolg daarvan de geschiedenis van het Christendom anders geweest zijn.
Vroeg of laat zou iemand die de feiten kende niet meer in staat zijn de dingen geheim te houden”
(Frank Morison, Who Moved the Stone?).
Ten zesde, een grote moreel hoogstaande godsdienst, zoals we die vinden in het Nieuwe Testament, welke waarheid en eerlijkheid verheft, zou nooit kunnen gesticht zijn op basis van een verachtelijke misleiding.
“Het is het complete falen van enig iemand om het stoffelijke overschot te tonen, of te wijzen naar een graf -officieel of anders -waarin Hij zou liggen, en dit verwoest ultiem elke theorie die gebaseerd is op een menselijke verwijdering van het lichaam” (Morison).

We mogen ook niet vergeten hoeveel precies de vroege christenen leden voor hun getuigenis dat Christus was opgestaan uit de doden.
Ze werden aan de kaak gesteld door familie en vrienden, ze werden gehaat en als vijanden van de maatschappij beschouwd, gemarteld, jaren gevangengezet in donkere door ratten geteisterde cellen.
Hun bezittingen werden geconfisqueerd, ze werden gekruisigd, levend verbrand, aan flarden gereten door wilde dieren, in stukken gehouwen, geroosterd, hun tongen werden uitgetrokken en hun ogen uitgestoken. Ook moesten zij marteling en dood ondergaan door toedoen van geliefde familieleden.
“Hun Meester was recent omgekomen als een misdadiger, door de bestraffing van een publiek tribunaal.
Zijn religie dreigde de religies van de hele wereld omver te werpen. De wetten van elk land waren tegen de leringen van Zijn discipelen. De belangen en verlangens van alle heersers en grote mannen in de wereld waren tegen hen. De aard van de wereld was tegen hen. Door het propageren van dit nieuwe geloof, zelfs op de meest vredige manier, konden zij niets anders verwachten dan verachting, oppositie, schelden, bittere vervolging, geseling, gevangenschap, marteling en een
wreedaardige dood. Maar toch verkondigden zij dit geloof zo ijverig; en al deze ellende verdroegen zij zonder versagen, ja, met verheuging. Naarmate de ene na de andere miserabel ter dood gebracht werd, zetten de overlevenden hun werk verder met verhoogde activiteit en beslistheid. De annalen van militaire oorlogvoering voorzien nauwelijks in een voorbeeld van dezelfde heroïsche standvastigheid, geduld en onversaagde moed. Zij hadden elke mogelijke beweegreden om zorgvuldig de
grond van hun geloof en de bewijzen van de grote feiten en waarheden die zij uitdroegen zorgvuldig te herzien; en deze beweegredenen werden onder hun aandacht gebracht met de meest droefgeestige en schrikbarende frequentie.
Het was daarom onmogelijk dat zij konden blijven volhouden in het bevestigen van de waarheden die zij vertelden, ware Jezus niet echt uit de doden opgestaan, en ware het zo dat zij deze feiten niet met absolute zekerheid wisten. Als hun getuigenis niet waar was, was er geen mogelijke beweegreden voor het verzinnen ervan” (Simon Greenleaf, An Examination of
the Testimony of the Four Evangelists by the Rules of Evidence Administered in the Courts of Justice, 1846).

Sommige zeggen dat de discipelen de verslagen hebben opgesteld

Dit zou betekenen dat zij allen leden en stierven op de basis van een leugen, en dit is niet zinnig.
Het is één ding een religie uit te vinden waarbij je er materieel wel mee vaart, maar het is een ander ding er een uit te vinden die je enkel doet lijden.
Bovendien, zoals we reeds opmerkten, is het vanzelfsprekend vanuit hun ware natuur dat de Evangeliën niet verzonnen waren.

Sommigen zeggen dat Jezus geestelijk opstond maar niet lichamelijk

Jezus heeft dit specifiek weerlegd door te eten en de discipelen Hem te laten aanraken (Lukas 24:37-43).
Frank Morison zette zich op weg om de evangelieverslagen van Christus’ opstanding in diskrediet te brengen, maar in plaats daarvan concludeerde hij dat het enige wat aan de historische feiten tegemoetkomt de werkelijke opstanding van Jezus uit de doden was.
Wij stemmen daarmee in en vinden het veel gemakkelijker te geloven in Christus’ opstanding dan te geloven in de pogingen om dit in diskrediet te brengen.
“Het eenvoudige geloof van de christen die gelooft in de opstanding is niets vergeleken met de lichtgelovigheid van de sceptici die de wildste en meest onwaarschijnlijke verhalen willen accepteren in plaats van het volle getuigenis van de historische zekerheden. De moeilijkheden van het geloof
kunnen groot zijn; de absurditeiten van ongeloof zijn groter” (George Hanson, The Resurrection and the Life).
De reden waarom er zoveel theorieën bestaan die de Evangelieverslagen in diskrediet proberen te brengen is, dat mensen gewild blinde zondaars zijn die zich niet aan God willen onderwerpen (2 Korinthiërs 4:4).
Verder, het ongeloof van “christelijke predikers” werd geprofeteerd in de Schrift (2 Petrus 2:1-2).

3. De veranderde levens
“Toen het nu avond was op die eerste dag van de week en de deuren van de plaats waar DE DISCIPELEN BIJEEN WAREN, UIT VREES VOOR DE JODEN gesloten waren, kwam Jezus en Hij stond in hun midden en zei tegen hen: Vrede zij u!” (Johannes 20:19).

Er gebeurde iets dramatisch waardoor de vrees van de discipelen veranderde in moed.

Beschouw het getuigenis van Petrus
Na Christus verloochend te hebben in de nacht van Zijn arrestatie was Petrus een verslagen man.
Enkele weken later predikte de man, die Christus verraden had tegenover een handvol Joden, moedig voor een menigte Joden op de dag van Pinksteren en er werden toen 3000 mensen aan hen toegevoegd.
Wat kon zo’n grote verandering teweeggebracht hebben anders dan dat hij overtuigd was dat Jezus was opgestaan uit de doden?

Beschouw het getuigenis van Jakobus, Jezus’ halfbroer
De broers van Jezus stonden Hem tegen tijdens Zijn aardse leven (Johannes 7:7), maar na Jezus’ opstanding geloofde Jakobus en hij werd later een leider in de kerk te Jeruzalem (Hand 12:17; 15:13; 21:18; Galaten 1:19).
Jakobus’ bekering werd teweeggebracht door Christus’ opstanding en Zijn verschijning aan hem (1Korinthiërs 15:7).

Beschouw het getuigenis van Paulus
Wat deed Paulus veranderen, van een bittere vijand van Christus tot een van Zijn ijverigste volgelingen?
Vanuit een aards perspectief had Paulus met het volgen van Christus absoluut niets te winnen en alles te verliezen. Hij zei: “dat ik in het Jodendom meer vorderingen maakte dan veel leeftijdgenoten onder mijn volk, omdat ik een nog groter ijveraar was voor de overleveringen van mijn vaderen”
(Galaten 1:14). Paulus getuigde dat het de opgestane Christus was Die hem overtuigde (Hand. 22:3-21).
Als een ijverige farizeeër en leider van Christus’ vijanden onder de Joden, was Paulus in een positie om alles te weten over het verhaal van het stelen van het lichaam door de discipelen. Als hij gedacht had dat Jezus’ lichaam in feite ergens verborgen lag, dan zou hij nooit hebben geloofd in de opstanding. Het is evident dat hij aan dit verhaal geen geloofwaardigheid toeschreef.

Beschouw het getuigenis van hen die bekeerd werden terwijl zij de Bijbel trachtten te weerleggen
Hierna slechts enkele voorbeelden:
Gilbert West (poëet): Observations on the History and Evidences of the Resurrection of Jesus Christ (1747)

George Lyttleton (Engels staatsman): Observations on the Conversion and Apostleship of St. Paul (1747)

William Ramsay (Schots archeoloog): The Bearing of Recent Discovery on the Trustworthiness of the New Testament (1915)

Frank Morison (advocaat): Who Moved the Stone? (1930)

Josh McDowell: Evidence That Demands a Verdict (1972)

Lee Strobel (journalist van Chicago Tribune): The Case for Christ (1988)

(Voor het getuigenis van deze mannen zie het verslag “Men Who Were Converted Trying to Dis-prove the Bible” op de Way of Life website).
Hoe is het in deze tijd van wetenschap mogelijk te geloven in een lichamelijke opstanding uit de doden; is dit niet biologisch onmogelijk?
Zonder twijfel is de opstanding uit de doden biologisch onmogelijk vanuit het standpunt van wat natuurlijk en observeerbaar is, maar Christus’ opstanding was niet natuurlijk, het was een goddelijk wonder. De Schepper wordt niet beperkt en is niet onderworpen aan de natuurlijke dingen die Hijzelf schiep.

Als het bewijs zo sterk is, waarom gelooft dan niet iedereen?

1. Velen hebben nooit gehoord van het bewijs. Ik had het voorrecht om te prediken over de opstanding van Christus tot honderden universiteitsstudenten in Nepal die nooit eerder hierover iets gehoord hadden.
2. Velen zijn willens en wetens blind.
Ze weigeren te geloven in wonderen (“willens en wetens is het hen onbekend”, (2Petrus 3:5).
3. Velen willen zich niet aan God onderwerpen. Lee Strobel vertelt van een kennis die ermee instemde dat het bewijs voor Christus’ opstanding overweldigend is, maar hij weigerde te geloven en zei: “ik wil geen nieuwe meester”.

Conclusie

1. De lichamelijke opstanding van Jezus Christus is de kern van het Evangelie (1 Korinthiërs 5:1-8),
en dat is het Evangelie dat wij tot iedere mens moeten prediken (Markus 16:15).
2. Alle mensen zullen opgewekt worden, ofwel tot eeuwig leven ofwel tot eeuwige bestraffing (Johannes5:28-29; Hand.24:15).
De bestemming van een mens hangt af van zijn relatie met Jezus Christus. Elk mens bestaat eeuwig en hij kan de realiteit van dit feit niet ontgaan door niet te geloven.
[email protected] -www.verhoevenmarc.be -www.verhoevenmarc.be/NieuwsteArtikelen.htm

Maar men is bang voor de feiten omdat die consequenties hebben en niet vrijblijvend zijn.