europees commissaris van Taaldiversiteit en Verschillende Onbenulligheden

[Pandareus]

Een goed opiniestuk in DM van desmet waarin hij de vinger op de wonde legt : we zijn ons onsterfelijk belachelijk aan het maken op europees niveau.

Yves Desmet − 02/09/14, 06u00

dm standpunt Toegegeven: het rondje soebatten, palaveren en marchanderen bij het toewijzen van topfuncties levert zelden een verheffend schouwspel op. Omdat objectievere criteria als ervaring, kennis of bekwaamheid het vaak moeten afleggen tegen regionale en partijpolitieke evenwichten, tegen punten op een politieke apothekersweegschaal.



Soms vallen ze samen: Herman Van Rompuy is geen voorzitter van de Europese Raad geworden dankzij zijn intrinsieke kwaliteiten, maar eerst en vooral omdat destijds de grote lidstaten elkaar de functie niet gunden en er gezocht werd naar iemand die niet verslaafd was aan het licht van de schijnwerpers. Maar gaandeweg werd hij door zowat iedereen gerespecteerd en heeft hij de job naar voldoening van velen uitgeoefend. Ook Karel De Gucht wordt door vriend en vijand erkend als een commissaris die zijn dossiers tot in de puntjes beheerste, veel dossiers in een verdere fase heeft gebracht, en daarbij steeds de Europese belangen heeft verdedigd tegen grootmachten als de Verenigde Staten of China.

Daarmee heeft dit land in de afgelopen Europese bestuursperiode eigenlijk boven zijn gewicht gebokst, en functies kunnen vervullen die ons volgens objectievere criteria waarschijnlijk nooit gegund waren geweest.

Daarom is het ergerlijk, om niet te zeggen wraakroepend, hoe de Zweedse onderhandelaars momenteel deze Belgische topbenoeming aanpakken. Zelfs het excuus dat het moeilijk anders kan omdat deze aanstelling deel uitmaakt van de hele korf ministers die benoemd gaat worden, klinkt met de dag holler.

Het pure politieke armworstelen, het blufpoker en het vooruitschuiven van een beslissing die hoe dan ook genomen moet worden, zijn zwaarder gaan wegen dan het politieke gewicht dat ons land in de Europese Commissie zal hebben. Wat nochtans een instelling is waarin stilaan meer beslissingen over ons leven worden genomen dan in de Belgische regeringen.

De ervaring van Karel De Gucht is dan plots van geen belang meer, de expertise van Marianne Thyssen is volslagen bijkomstig. De doorslaggevende argumenten zijn blijkbaar dat de kleiner geworden CD&V geen twee topfuncties mag krijgen, en dat Didier Reynders door zijn eigen partij en andere coalitiegenoten naar Europa moet worden verbannen om van zijn ego en intrigantenstreken af te zijn.

Dat ons land daardoor van twee absolute Europese topfuncties zou terugzakken naar een portefeuille van zeg maar Taaldiversiteit en Diverse Onbenulligheden is dan maar de collateral damage die de Zweedse coalitie blijkbaar graag wil betalen. Waarin een klein land ook werkelijk piepklein kan zijn.

http://www.demorgen.be/dm/nl/2461/Op...anpakken.dhtml