Welvaartspositie jongere generaties vaak ondermaats

[Welvaart&Veiligheid]

De jongere generaties kunnen vaak de welvaartspositie van de vorige generaties niet meer volgen.

Als gevolg van de fiscale diefstal is de koopkracht van de lonen sinds 1975 nog nauwelijks toegenomen. De eisen waaraan men moet voldoen en de stress zijn daarentegen zeer sterk toegenomen. De beginweddes voor jobs op universitair niveau liggen zelfs in nominale termen soms lager dan deze uit de jaren '80. Jonge mensen moeten vaak genoegen nemen met opeenvolgende tijdelijke contracten. Werkzekerheid wordt minder en minder evident.

Ook de kosten voor wonen swingen de pan uit. Een open bebouwing in een rustige omgeving is in Vlaanderen voor jonge tweeverdieners zo goed als onbetaalbaar geworden, voor zover ze niet kunnen rekenen op financiële hulp van hun ouders. De huuropbrengst of de opbrengst van de verkoop van woningen en bouwgronden komt doorgaans de oudere generaties ten goede, vermits zij in het bezit zijn van woningen en gronden (die ze indertijd vaak voor een habbekrats konden aankopen). Hierdoor wordt de welvaartspositie van de verschillende generaties compleet scheefgetrokken. De jongere generaties zien hun welvaartspositie er op achteruitgaan, terwijl die van de oudere generaties er nog verder op vooruitgaat blijft gaan.

De pensioenen van de huidige oudere generaties (die door de jongere werkende generaties worden betaald) zijn allicht veiliggesteld. De jongere generaties zijn er daarentegen allerminst zeker van dat zij later een deftig pensioen zullen krijgen. Indien men bovendien zou overschakelen naar een pensioenstelsel van kapitalisatie (waarbij men dan zijn lot bovendien in handen legt van de grillen van de evolutie van de beurs), zouden de huidige jongere generaties twee maal betalen. Eenmaal voor de huidige pensioenen en eenmaal voor hun toekomstig pensioen.

Het wordt dan ook tijd voor een drastische hervorming van de belastingen waarbij de jongere generaties doorgaans minder, en de oudere generaties doorgaans meer belastingen zouden betalen.

[Jan Boeykens]

Oorspronkelijk geplaatst door Welvaart&Veiligheid

De jongere generaties kunnen vaak de welvaartspositie van de vorige generaties niet meer volgen.

Als gevolg van de fiscale diefstal is de koopkracht van de lonen sinds 1975 nog nauwelijks toegenomen. De eisen waaraan men moet voldoen en de stress zijn daarentegen zeer sterk toegenomen. De beginweddes voor jobs op universitair niveau liggen zelfs in nominale termen soms lager dan deze uit de jaren '80. Jonge mensen moeten vaak genoegen nemen met opeenvolgende tijdelijke contracten. Werkzekerheid wordt minder en minder evident.

Ook de kosten voor wonen swingen de pan uit. Een open bebouwing in een rustige omgeving is in Vlaanderen voor jonge tweeverdieners zo goed als onbetaalbaar geworden, voor zover ze niet kunnen rekenen op financiële hulp van hun ouders. De huuropbrengst of de opbrengst van de verkoop van woningen en bouwgronden komt doorgaans de oudere generaties ten goede, vermits zij in het bezit zijn van woningen en gronden (die ze indertijd vaak voor een habbekrats konden aankopen). Hierdoor wordt de welvaartspositie van de verschillende generaties compleet scheefgetrokken. De jongere generaties zien hun welvaartspositie er op achteruitgaan, terwijl die van de oudere generaties er nog verder op vooruitgaat blijft gaan.

De pensioenen van de huidige oudere generaties (die door de jongere werkende generaties worden betaald) zijn allicht veiliggesteld. De jongere generaties zijn er daarentegen allerminst zeker van dat zij later een deftig pensioen zullen krijgen. Indien men bovendien zou overschakelen naar een pensioenstelsel van kapitalisatie (waarbij men dan zijn lot bovendien in handen legt van de grillen van de evolutie van de beurs), zouden de huidige jongere generaties twee maal betalen. Eenmaal voor de huidige pensioenen en eenmaal voor hun toekomstig pensioen.

Het wordt dan ook tijd voor een drastische hervorming van de belastingen waarbij de jongere generaties doorgaans minder, en de oudere generaties doorgaans meer belastingen zouden betalen.

Wat denk je van volgende hervorming : schaf alle loonbelastingen af (voor lonen tot 1500 € of zo), en daarboven 50 % belasting (voor de schijf boven deze grens). Vervang dit (de staat moet zijn inkomsten houden) door een hogere BTW (zodat de consument betaalt). Gevolgen : Je kan met hetzelfde loon nog precies hetzelfde kopen, maar productie in België wordt goedkoper.... Diensten worden ook veel goedkoper... dit zal mee de pensioenen (of het leven van ouden van dagen) betaalbaar maken!

[Welvaart&Veiligheid]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan Boeykens

Wat denk je van volgende hervorming : schaf alle loonbelastingen af (voor lonen tot 1500 € of zo), en daarboven 50 % belasting (voor de schijf boven deze grens). Vervang dit (de staat moet zijn inkomsten houden) door een hogere BTW (zodat de consument betaalt). Gevolgen : Je kan met hetzelfde loon nog precies hetzelfde kopen, maar productie in België wordt goedkoper.... Diensten worden ook veel goedkoper... dit zal mee de pensioenen (of het leven van ouden van dagen) betaalbaar maken!

Je hebt je vivantles blijkbaar goed van buiten geleerd. Meester Roland zal tevreden zijn over jou, maar misschien zou je er beter aan doen het ganse programma van [size=6]W&V[/size] ook eens [size=6]AANDACHTIG[/size] te lezen.

[TomB]

Oorspronkelijk geplaatst door Welvaart&Veiligheid

Je hebt je vivantles blijkbaar goed van buiten geleerd. Meester Roland zal tevreden zijn over jou, maar misschien zou je er beter aan doen het ganse programma van [size=6]W&V[/size] ook eens [size=6]AANDACHTIG[/size] te lezen.

Oorspronkelijk geplaatst door Welvaart en Veiligheid website

Momenteel wordt de sociale zekerheid vooral gefinancierd door sociale bijdragen op arbeid. W&V vindt dat de bedrijven sociale bijdragen zouden moeten betalen op energie en toegevoegde waarde, en dus niet langer op arbeid, of in elk geval in mindere mate.

De sociale werknemersbijdrage moet geleidelijk worden verminderd en op termijn zelfs worden afgeschaft. Op die manier stijgt het netto-inkomen zonder dat het bruto-inkomen moet worden verhoogd.

Hoge sociale lasten op arbeid maakt arbeid nodeloos duur en staat de creatie van meer werkgelegenheid in de weg.

De hoge sociale lasten op arbeid zijn arbeidsvernietigend. Ze ondermijnen het draagvlak en dus ook het voortbestaan van de sociale zekerheid.

Ze zijn er in belangrijke mate de oorzaak van dat laaggeschoolden hoe langer hoe minder aan de bak komen.

W&V stelt daarom voor dat de bedrijven sociale bijdragen zouden betalen op onder meer hun energieverbruik, m.a.w. de dure arbeidskosten moeten voor de bedrijven worden vervangen door dure energiekosten.

Dat heeft twee belangrijke voordelen.

Enerzijds wordt arbeid goedkoper waardoor de creatie van meer werkgelegenheid wordt gestimuleerd.

Anderzijds worden de bedrijven gestimuleerd te investeren in energiebesparing, wat het milieu ten goede komt.

Om de concurrentiekracht te vrijwaren van bedrijven uit sectoren die heel veel energie verbruiken, moet evenwel een maximumgrens worden vastgelegd die bv. bepaalt dat de lasten op hun energieverbruik in geen geval hoger mogen liggen dan een bepaald percentage van de omzet.

Belastingen op het energieverbruik van de gezinnen zijn daarentegen totaal uit den boze, daar dergelijke belastingen onvoldoende rekening houden met de financiële draagkracht.

Als de bedrijven sociale lasten zouden betalen op hun energieverbruik, dan zouden zij geneigd zijn energiebesparende maatregelen door te voeren. Dat is uiteraard gunstig voor het milieu, maar het zou evenwel leiden tot minder inkomsten voor de sociale zekerheid.

Om de financiering van de sociale zekerheid veilig te stellen, dienen de bedrijven daarom eveneens sociale lasten te betalen op de door hen gecreëerde toegevoegde waarde. De toegevoegde waarde is een zeer ruime en stabiele heffingsbasis, zodat de financiering van de sociale zekerheid kan worden veiliggesteld.

De verschuiving van sociale lasten op arbeid naar door de ondernemingen te betalen sociale lasten op energie en toegevoegde waarde, moet op een zodanige wijze gebeuren dat de opbrengst ongeveer op het huidige peil blijft.

De lastenverschuiving mag er echter niet toe leiden dat de lasten voor de bedrijven zouden stijgen. De verschuiving dient geleidelijk te gebeuren en met respect voor de concurrentiepositie van de ondernemingen.

Met andere woorden, u verandert niets voor de burger zijn belastingen, maar gaat enkel de vennootschapsbelasting aanpakken en de sociale bijdragen. Wat verloren wordt in sociale bijdragen van de werkgever wordt opgevangen door belasting op consumptie.

Laten we er nu vanuit gaan dat zulks mogenlijk is en dat de productieprijs genoeg naar beneden gaat om de BTW dusmatig te verhogen dat met een gelijk eindgebruikersprijsniveau, eenzelfde staatsinkomen als van de sociale zekerheidsbijdragen te betrekken.

Volgt u nog? Ok, wel dan zeg ik u: U hebt ook goed de Vivantles van Meester Roland geleerd.

Nu had ik toch graag eens de economische ondersteuning van hoe dat moet werken gezien.

[alpina]

Volgens mij kan enkel een basisloon de loonkost voor bedrijven doen dalen. De loonlast verlagen en ondertussen de BTW verhogen heeft voor de bedrijven geen enkel gevolg.

Als je mijn redenering wilt zien moet je hier maar eens kijken:

http://www.politics.be/phpBB/viewtop...ghlight=#63466

[Welvaart&Veiligheid]

Oorspronkelijk geplaatst door TomB

Met andere woorden, u verandert niets voor de burger zijn belastingen, maar gaat enkel de vennootschapsbelasting aanpakken en de sociale bijdragen. Wat verloren wordt in sociale bijdragen van de werkgever wordt opgevangen door belasting op consumptie.

Laten we er nu vanuit gaan dat zulks mogenlijk is en dat de productieprijs genoeg naar beneden gaat om de BTW dusmatig te verhogen dat met een gelijk eindgebruikersprijsniveau, eenzelfde staatsinkomen als van de sociale zekerheidsbijdragen te betrekken.

Volgt u nog? Ok, wel dan zeg ik u: U hebt ook goed de Vivantles van Meester Roland geleerd.

Nu had ik toch graag eens de economische ondersteuning van hoe dat moet werken gezien.

U citeert slechts een gedeelte van de site. Op de site is ook een belangrijk gedeelte, nl "een drastische belastinghervorming", gewijd aan de belastingen van de burgers.

In essentie komt W&V op voor een belastingvrij inkomen van 12.000 euro en eenheidstarief van 30% op wat daarboven verdiend wordt.

Heden wordt men reeds vlug geconfronteerd met 'marginale' aanslagvoeten van 45% of 50%.

[Jan Boeykens]

Oorspronkelijk geplaatst door Welvaart&Veiligheid

Je hebt je vivantles blijkbaar goed van buiten geleerd. Meester Roland zal tevreden zijn over jou, maar misschien zou je er beter aan doen het ganse programma van [size=6]W&V[/size] ook eens [size=6]AANDACHTIG[/size] te lezen.

Ik vraag mij af hoe W&V de belastingsvermindering wil betalen? Energieverbruik duurder maken. Goed, maar dit zou België niet interessanter maken voor de industrie. Vermindering van de loonlasten houdt ook in : de controle erop behouden (met de meer drastische aanpak van Vivant valt die zo goed als weg). Kapitaal meer belasten? We moeten echter voorkomen dat het kapitaal wegvlucht, en kapitaal is een noodzakelijke voorwaarde voor industrie. Daarenboven lijken jullie de uitgaven van de staat eerder te willen verhogen, door de staat meer te doen "investeren" in (ik zie dit als uitgeven aan) infrastructuur en in wetenschappelijk onderzoek.

Is het niet tegenstrijdig om enerzijds kapitaal meer te belasten, en anderzijds huizen goedkoper te maken?

Het idee van de inkomenssubsidie klinkt aantrekkelijk, maar vereist wel weer een hoge administratieve last (die bij Vivant wegvalt).

[Welvaart&Veiligheid]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan Boeykens

Ik vraag mij af hoe W&V de belastingsvermindering wil betalen? Energieverbruik duurder maken. Goed, maar dit zou België niet interessanter maken voor de industrie. Vermindering van de loonlasten houdt ook in : de controle erop behouden (met de meer drastische aanpak van Vivant valt die zo goed als weg). Kapitaal meer belasten? We moeten echter voorkomen dat het kapitaal wegvlucht, en kapitaal is een noodzakelijke voorwaarde voor industrie. Daarenboven lijken jullie de uitgaven van de staat eerder te willen verhogen, door de staat meer te doen "investeren" in (ik zie dit als uitgeven aan) infrastructuur en in wetenschappelijk onderzoek.

Is het niet tegenstrijdig om enerzijds kapitaal meer te belasten, en anderzijds huizen goedkoper te maken?

Het idee van de inkomenssubsidie klinkt aantrekkelijk, maar vereist wel weer een hoge administratieve last (die bij Vivant wegvalt).

W&V besteedt weldegelijk de nodige aandacht aan de budgettaire haalbaarheid van het programma.

Wat fiscaliteit betreft, pleit W&V, macro-economisch bekeken, eerder voor een belastingverschuiving (waarbij de belastingen op arbeid drastisch moeten dalen) dan voor een vermindering van de globale fiscale druk. Meer details dienaangaande kunt u lezen op de site. Indien de economie er voldoende op vooruit zou gaan en indien het budgettair haalbaar zou zijn, is er uiteraard geen bezwaar tegen dat de globale fiscale druk evenwel zou dalen.

Ook pleit W&V voor een doortastende aanpak van de fiscale fraude. Indien de fiscale fraude op een ernstige manier zou worden aangepakt, zou er heel wat ruimte vrijkomen om de sociale lasten en de belastingen op arbeid te verminderen.

Ook op het vlak van de uitgaven wil W&V de nodige maatregelen nemen.

Zo is W&V van oordeel dat het huidige systeem van brugpensioen een uitdovend karakter dient te verkrijgen, en om de pensioenen ook in de toekomst betaalbaar te houden, kan een geleidelijke verhoging van de pensioenleeftijd (in de eerste plaats op vrijwillige basis) niet worden uitgesloten, ook omdat de mensen in het algemeen langer leven én langer gezond blijven.

Om de gezondheidszorg betaalbaar te houden, wil W&V een deel van iemands gezondheidskosten in rekening brengen na diens overlijden, voor zover diens nalatenschap hoger is dan 100.000 euro en enkel op het gedeelte dat de 100.000 euro overschrijdt.

Ontwikkelingshulp dient gefinancierd te worden via vrijwillige giften van de bevolking, en niet met belastinggelden.

Tot slot is W&V voorstander van een groeibevorderend macro-economisch beleid. Een sterke economie betekent meer werkgelegenheid, wat er op zijn beurt toe bijdraagt dat de overheid minder uitgaven zou hebben op het vlak van inkomenssubsidies (en op het vlak van, aan strenge voorwaarden gekoppelde, bijkomende werkloosheidsuitkeringen) en tegelijkertijd meer inkomsten zou hebben daar er meer mensen belastingen zouden betalen.