Ernstige fiscale fraude hoofdschuldige niet vervolgd!!

[bedrijven docter]

???? 12.000.000 ontdoken belastingen en 36.000.000 boeten: wie beschermt de fraudeurs?

Acht mannen veroordeeld – maar de échte begunstigden blijven onaangeroerd

In een recente fraudezaak werden acht mannen veroordeeld voor hun aandeel in een netwerk van valse facturen en btw-carrouselfraude. Volgens het openbaar ministerie werd er minstens 12 miljoen euro aan belastingen ontdoken, wat – volgens het drievoudig boetestelsel van artikel 449bis WIB92 – neerkomt op 36 miljoen euro aan potentieel verschuldigde boeten.

Dat is 48 miljoen euro die de Belgische Staat had moeten recupereren. Maar wat gebeurde er?

?? De uitvoerders – tussenpersonen, stromannen, leveranciers van fictieve documenten – werden zwaar aangepakt. Terecht.

???? Maar de klanten die deze valse facturen gebruikten, de bedrijven die hun kostenbasis kunstmatig opdreven, de belastingplichtigen die rechtstreeks profiteerden van de fraude?

?? Zij werden niet vervolgd. Geen dagvaarding. Geen verhoor. Geen enkel dossiernummer.


---

???? Het gelijkheidsbeginsel, verpulverd

De verdediging in de zaak riep terecht de schending in van het gelijkheidsbeginsel (art. 10-11 Gw., art. 14 EVRM): waarom worden de uitvoerders wel vervolgd, maar niet de begunstigden?

???? In de zaak Raoul Stuyck (GBA-zaak, btw-fraude), oordeelde men dat alle betrokken partijen — ook de klanten — strafrechtelijk moesten worden vervolgd. Daar werd het volledige frauduleuze netwerk aangepakt.

???? In deze zaak werd een gelijkaardige structuur vastgesteld, maar de selectieve vervolging is overduidelijk: alleen de armen, nooit de machtigen.

Toch verklaarde de rechter:

> “De feitenrechter is gebonden door de saisine van de raadkamer. De beslissing wie wordt vervolgd behoort tot het Openbaar Ministerie.”



Met andere woorden:
???* "Wij weten dat het onrechtvaardig is, maar wij mogen er niets aan doen."


---

???? Opportuniteitsbeginsel of straffeloosheidsbeginsel?

Volgens vaste cassatierechtspraak (Cass. 11 april 2000, P.99.1604.N) beschikt het Openbaar Ministerie over een vervolgingsmonopolie en een discretionaire bevoegdheid op basis van het opportuniteitsbeginsel (art. 28quinquies, §1 Sv.).

Maar nergens zegt de wet dat dat monopolie oncontroleerbaar zou zijn. Wanneer dat discretionair karakter willekeurig of onverklaard wordt toegepast, en structureel leidt tot straffeloosheid van de economische elite, dan wordt het een georganiseerde vorm van selectieve immuniteit.

?? Er werd in deze zaak géén motief opgegeven waarom de klanten niet vervolgd werden. Géén fiscale transactie, géén sepot met motivering, géén herstelplan. Alleen stilzwijgen.


---

???? België vs buitenland: een beschamende achterstand

In Nederland en Duitsland is het standaardpraktijk dat zowel leverancier als afnemer bij btw-fraude onderzocht worden. In Frankrijk voorziet art. 1741 CGI in een verplicht strafrechtelijk onderzoek bij ernstige fiscale onregelmatigheden – zonder vrije sepotmacht bij zulke bedragen.

In België?

???? Zelfs wanneer er sprake is van vervalsing, witwassen en belastingontduiking op miljoenen euro's, blijft de eindgebruiker onaantastbaar als de parketmagistraat dat beslist.


---

???? Waarom is dit belangrijk?

Omdat het vertrouwen in justitie en de belastingen afhangt van gelijke behandeling voor de wet.

Omdat de overheid miljoenen aan publieke middelen laat liggen – geld dat kan worden gebruikt voor gezondheidszorg, onderwijs, veiligheid.

Omdat gerechtigheid niet kan worden gereduceerd tot een afvinklijst van kleine pionnen.


---

???? Tijd voor een parlementair onderzoek?

Deze zaak roept fundamentele vragen op over:

de grenzen van het vervolgingsmonopolie;

het gebrek aan controle op de opportuniteitsafweging;

de willekeur in het fiscaal strafrechtelijk beleid;

de ongelijkheid in de toepassing van de strafwet.


????*?? Wordt het geen tijd dat het Parlement zich buigt over de structurele discriminatie tussen wie fraude pleegt en wie wordt vervolgd?

???? Wordt het geen tijd dat justitie niet alleen de uitvoerders, maar ook de profiteurs ter verantwoording roept?
Paul

[reservespeler]

Oorspronkelijk geplaatst door bedrijven docter

???? 12.000.000 ontdoken belastingen en 36.000.000 boeten: wie beschermt de fraudeurs?

Acht mannen veroordeeld – maar de échte begunstigden blijven onaangeroerd

In een recente fraudezaak werden acht mannen veroordeeld voor hun aandeel in een netwerk van valse facturen en btw-carrouselfraude. Volgens het openbaar ministerie werd er minstens 12 miljoen euro aan belastingen ontdoken, wat – volgens het drievoudig boetestelsel van artikel 449bis WIB92 – neerkomt op 36 miljoen euro aan potentieel verschuldigde boeten.

Dat is 48 miljoen euro die de Belgische Staat had moeten recupereren. Maar wat gebeurde er?

?? De uitvoerders – tussenpersonen, stromannen, leveranciers van fictieve documenten – werden zwaar aangepakt. Terecht.

???? Maar de klanten die deze valse facturen gebruikten, de bedrijven die hun kostenbasis kunstmatig opdreven, de belastingplichtigen die rechtstreeks profiteerden van de fraude?

?? Zij werden niet vervolgd. Geen dagvaarding. Geen verhoor. Geen enkel dossiernummer.


---

???? Het gelijkheidsbeginsel, verpulverd

De verdediging in de zaak riep terecht de schending in van het gelijkheidsbeginsel (art. 10-11 Gw., art. 14 EVRM): waarom worden de uitvoerders wel vervolgd, maar niet de begunstigden?

???? In de zaak Raoul Stuyck (GBA-zaak, btw-fraude), oordeelde men dat alle betrokken partijen — ook de klanten — strafrechtelijk moesten worden vervolgd. Daar werd het volledige frauduleuze netwerk aangepakt.

???? In deze zaak werd een gelijkaardige structuur vastgesteld, maar de selectieve vervolging is overduidelijk: alleen de armen, nooit de machtigen.

Toch verklaarde de rechter:

> “De feitenrechter is gebonden door de saisine van de raadkamer. De beslissing wie wordt vervolgd behoort tot het Openbaar Ministerie.”



Met andere woorden:
???* "Wij weten dat het onrechtvaardig is, maar wij mogen er niets aan doen."


---

???? Opportuniteitsbeginsel of straffeloosheidsbeginsel?

Volgens vaste cassatierechtspraak (Cass. 11 april 2000, P.99.1604.N) beschikt het Openbaar Ministerie over een vervolgingsmonopolie en een discretionaire bevoegdheid op basis van het opportuniteitsbeginsel (art. 28quinquies, §1 Sv.).

Maar nergens zegt de wet dat dat monopolie oncontroleerbaar zou zijn. Wanneer dat discretionair karakter willekeurig of onverklaard wordt toegepast, en structureel leidt tot straffeloosheid van de economische elite, dan wordt het een georganiseerde vorm van selectieve immuniteit.

?? Er werd in deze zaak géén motief opgegeven waarom de klanten niet vervolgd werden. Géén fiscale transactie, géén sepot met motivering, géén herstelplan. Alleen stilzwijgen.


---

???? België vs buitenland: een beschamende achterstand

In Nederland en Duitsland is het standaardpraktijk dat zowel leverancier als afnemer bij btw-fraude onderzocht worden. In Frankrijk voorziet art. 1741 CGI in een verplicht strafrechtelijk onderzoek bij ernstige fiscale onregelmatigheden – zonder vrije sepotmacht bij zulke bedragen.

In België?

???? Zelfs wanneer er sprake is van vervalsing, witwassen en belastingontduiking op miljoenen euro's, blijft de eindgebruiker onaantastbaar als de parketmagistraat dat beslist.


---

???? Waarom is dit belangrijk?

Omdat het vertrouwen in justitie en de belastingen afhangt van gelijke behandeling voor de wet.

Omdat de overheid miljoenen aan publieke middelen laat liggen – geld dat kan worden gebruikt voor gezondheidszorg, onderwijs, veiligheid.

Omdat gerechtigheid niet kan worden gereduceerd tot een afvinklijst van kleine pionnen.


---

???? Tijd voor een parlementair onderzoek?

Deze zaak roept fundamentele vragen op over:

de grenzen van het vervolgingsmonopolie;

het gebrek aan controle op de opportuniteitsafweging;

de willekeur in het fiscaal strafrechtelijk beleid;

de ongelijkheid in de toepassing van de strafwet.


????*?? Wordt het geen tijd dat het Parlement zich buigt over de structurele discriminatie tussen wie fraude pleegt en wie wordt vervolgd?

???? Wordt het geen tijd dat justitie niet alleen de uitvoerders, maar ook de profiteurs ter verantwoording roept?
Paul

Ze zijn precies goed bezig.
Proficiat.

[bedrijven docter]

En in het buitenland?

In landen zoals Nederland en Duitsland wordt het gelijkheidsbeginsel strikter afgedwongen in vervolgingsbeleid:

In Nederland moet het Openbaar Ministerie beslissingen motiveren wanneer evidente daders niet vervolgd worden. Wordt vervolging geweigerd, dan kan via artikel 12 Sv. een klacht worden neergelegd bij het gerechtshof dat dan dwingend kan bevelen tot vervolging.

In Duitsland (StPO §152-170) is de verplichting tot vervolging (Legalitätsprinzip) de norm, behalve bij uitdrukkelijk wettelijk voorziene uitzonderingen. Willekeurige sepots zoals in België zijn daar onmogelijk zonder transparante motivering en toetsing.


Het Belgische opportuniteitsbeginsel — een reliek uit de 19de eeuw — maakt het mogelijk dat miljoenenfraude ongestraft blijft wanneer de prokureur ervoor kiest “weg te kijken”.


---

? Tijd voor parlementaire controle op sepotbeleid

Wanneer het parket kan beslissen wie vervolgd wordt — en wie niet — zonder enige motiveringsplicht, verliezen wij de garantie dat het strafrecht gelijk wordt toegepast. Het is ondenkbaar dat de burger nog vertrouwen heeft in een systeem waarin de uitvoerder veroordeeld wordt, maar de klant die miljoenen opstreek zonder gevolgen blijft.

????? Laat dit forum de plaats zijn waar dit debat wordt opgestart. Wie zwijgt, stemt in. Wie aanklaagt, kiest voor gelijkheid voor de wet.
Paul

[bedrijven docter]

De rechtbank weigerde een oordeel over de onontvankelijkheidsvordering van de verdediging op de inleidende zitting, en stelde dat ze “in het eindvonnis” zou beslissen. Ondertussen werd de beklaagde veroordeeld, zonder dat ooit duidelijk werd waarom hij wel en de klanten niet werden vervolgd.


---

???? Discussiepunten:

Moet het opportuniteitsbeginsel nog altijd primeren op het gelijkheidsbeginsel?

Moet het parlement het vervolgingsbeleid controleerbaar maken, zeker bij fiscale dossiers met miljoenenverlies voor de schatkist?

Hoe leg je dit uit aan de burger: de uitvoerder wordt veroordeeld, de profiteur mag blijven genieten?



---

Laat de fiscus zijn werk doen. Maar laat dan ook het parket geen gaten schieten in het rechtssysteem. Want wie niet vervolgt, beslist wie wint. Zelfs bij fiscale fraude van tientallen miljoenen euro’s.
Paul

[bedrijven docter]

2. Casus: het niet-vervolgen van begunstigden bij fiscale fraude

2.1. Feiten en standpunt van de verdediging

De beklaagde werd vervolgd voor het vervalsen van facturen.

Zijn klanten, die van deze fraude evident profiteerden, werden niet vervolgd.

De verdediging vorderde de niet-ontvankelijkheid van de strafvordering wegens willekeurige selectie, verwijzend naar het precedent Stuyck waar wel alle betrokkenen werden vervolgd.


2.2. Motivering van de rechter

De rechter erkent impliciet het probleem van ongelijke vervolging, maar verwijst naar de beperkte bevoegdheid van de zittende magistratuur:

> “De feitenrechter is gebonden door de saisine.”



Het vervolgingsbeleid valt dus buiten het beoordelingskader van de rechter, tenzij er sprake is van een duidelijke schending van formele rechtsgelijkheid — wat volgens hem niet het geval is.

De beslissing berust op het klassieke standpunt van het Hof van Cassatie (zie infra), waarbij vervolging niet justitiabel is, tenzij aantoonbaar arbitrair of discriminerend in rechte.



---

3. Rechtsvergelijking en Cassatierechtspraak

3.1. Belgische cassatie

Cass. 11 april 2000 (P.99.1604.N):

> “Het staat het openbaar ministerie vrij om te vervolgen of niet te vervolgen. De rechter kan geen oordeel vellen over de niet-vervolging van derden.”



Cass. 27 april 2010 (P.09.1996.N):

> “Het gelijkheidsbeginsel is slechts geschonden wanneer het openbaar ministerie ongelijk behandelt zonder redelijke rechtvaardiging.”



Cass. 21 januari 2020 (P.19.0621.N):

> “Selectieve vervolging is niet onwettig tenzij er sprake is van doelbewuste en ongerechtvaardigde discriminatie.”




3.2. Europees Hof voor de Rechten van de Mens

Lukanov t. Bulgarije (1997): vervolgingsbeleid moet gebaseerd zijn op wettige en transparante gronden, maar EHRM erkent de beperkte toetsing van vervolgingsbeslissingen.

Öcalan v. Turkey (2005): verschil in behandeling moet “objectively and reasonably justified” zijn. Een zekere marge is toegestaan aan vervolgingsautoriteiten.



---

4. Bewijstheoretische en categorietheoretische reflectie

4.1. Bewijstheorie

De kernvraag luidt: Hoe bewijs je dat een vervolgingsbeslissing willekeurig is?

Er is geen transparantieplicht voor het OM.

De verdediging werkt met een analogie: in Stuyck werden alle betrokkenen vervolgd ? dus: “gelijke gevallen moeten gelijk behandeld worden”.

Probleem: de rechter verlangt meer dan één precedent — hij wil een algemeen patroon van discriminatie of een formeel motief aantonen.


Dit creëert een asymmetrie van bewijspositie: de verdachte moet een negatief feit (de reden waarom anderen niet vervolgd werden) weerleggen zonder toegang tot het vervolgingsdossier.
Paul

[reservespeler]

Oorspronkelijk geplaatst door bedrijven docter

En in het buitenland?

In landen zoals Nederland en Duitsland wordt het gelijkheidsbeginsel strikter afgedwongen in vervolgingsbeleid:

In Nederland moet het Openbaar Ministerie beslissingen motiveren wanneer evidente daders niet vervolgd worden. Wordt vervolging geweigerd, dan kan via artikel 12 Sv. een klacht worden neergelegd bij het gerechtshof dat dan dwingend kan bevelen tot vervolging.

In Duitsland (StPO §152-170) is de verplichting tot vervolging (Legalitätsprinzip) de norm, behalve bij uitdrukkelijk wettelijk voorziene uitzonderingen. Willekeurige sepots zoals in België zijn daar onmogelijk zonder transparante motivering en toetsing.


Het Belgische opportuniteitsbeginsel — een reliek uit de 19de eeuw — maakt het mogelijk dat miljoenenfraude ongestraft blijft wanneer de prokureur ervoor kiest “weg te kijken”.


---

? Tijd voor parlementaire controle op sepotbeleid

Wanneer het parket kan beslissen wie vervolgd wordt — en wie niet — zonder enige motiveringsplicht, verliezen wij de garantie dat het strafrecht gelijk wordt toegepast. Het is ondenkbaar dat de burger nog vertrouwen heeft in een systeem waarin de uitvoerder veroordeeld wordt, maar de klant die miljoenen opstreek zonder gevolgen blijft.

????? Laat dit forum de plaats zijn waar dit debat wordt opgestart. Wie zwijgt, stemt in. Wie aanklaagt, kiest voor gelijkheid voor de wet.
Paul

Slechts één advies.
Vertrek naar het buitenland, daar is blijkbaar alles beter.

[bedrijven docter]

Oorspronkelijk geplaatst door reservespeler

Slechts één advies.
Vertrek naar het buitenland, daar is blijkbaar alles beter.

Das nu ook weer te simpel ik zoek een oplossing voor de 8 terechte veroordeelde,dus beroep maar op de juiste grond
Wat had de verdediging nog kunnen doen?

Verzoek om onderzoek te laten openen naar de klanten op basis van art. 28quinquies, §2 Sv.

Klacht met burgerlijke partijstelling tegen hen om de rechter te verplichten tot onderzoek.

In cassatie benadrukken dat er geen toetsing gebeurde van het vervolgingsbeleid aan het gelijkheidsbeginsel, wat strijdig is met art. 149 Gw. en art. 6 EVRM.
Suggesties?

Paul

[bedrijven docter]

Beroepsmiddel: Schending van het gelijkheidsbeginsel door nalaten van toetsing van de onontvankelijkheidsexceptie — internationale en nationale rechtsvergelijking

I. Inleiding

Appellant betwist ten gronde de wijze waarop de correctionele rechtbank de exceptie van onontvankelijkheid wegens schending van het gelijkheidsbeginsel heeft behandeld. Hoewel deze exceptie tijdig en gemotiveerd werd opgeworpen bij schriftelijke conclusies op de inleidende zitting, werd deze pas behandeld bij eindvonnis en werd zij zonder feitelijke of juridische motivering afgewezen. Daarmee schond de rechtbank zowel haar motiveringsplicht (art. 149 Gw.), als fundamentele beginselen van behoorlijk strafprocesrecht (art. 6 EVRM), en getuigt zij van een juridische miskenning van het vervolgingsmonopolie in samenhang met het gelijkheidsbeginsel (art. 10-11 Gw. en art. 14 EVRM).

II. Juridisch kader in België

Volgens het klassiek Belgisch strafprocesrecht berust het vervolgingsmonopolie bij het Openbaar Ministerie, krachtens art. 28quinquies, §1 Sv.: het OM beslist autonoom of en wie het vervolgt. Deze discretionaire bevoegdheid is evenwel niet absoluut: zij dient in overeenstemming te zijn met het gelijkheidsbeginsel en het verbod op willekeur.

De exceptie werd onderbouwd met de vaststelling dat appellant werd vervolgd wegens medewerking aan btw-fraude via valse facturatie, terwijl de klanten en begunstigden van de frauduleuze constructies – zij die het financieel voordeel ontvingen en de fictieve kosten integreerden in hun boekhouding – niet vervolgd werden, zonder enige motivering of objectieve rechtvaardiging.

De rechtbank heeft deze exceptie onterecht niet-ontvankelijk verklaard zonder ze te toetsen aan het gelijkheidsbeginsel, noch inhoudelijk gemotiveerd waarom deze uitzondering zonder gevolg bleef. Zulke benadering miskent de doctrine van het Grondwettelijk Hof en het Hof van Cassatie, die stellen dat het vervolgingsbeleid niet arbitrair mag zijn en niet mag leiden tot “ongerechtvaardigde discriminatie” tussen vergelijkbare categorieën van verdachten.

Zie Cass. 11 april 2000, P.99.1604.N:

> “Het staat het openbaar ministerie vrij te vervolgen, doch deze vrijheid mag niet zodanig worden uitgeoefend dat zij resulteert in willekeurige of discriminerende behandelingen.”



Zie GwH 6 juli 2017, nr. 89/2017:

> “Het gelijkheidsbeginsel verzet zich tegen een vervolgingsbeleid dat zonder objectieve en redelijke verantwoording verschillende verdachten in gelijke situatie ongelijk behandelt.”




III. Buitenlandse rechtsvergelijking

In het buitenland bestaat een sterker evenwicht tussen vervolgingsbeleid en rechterlijke toetsing:

1. Frankrijk – principe d’égalité devant la justice
Volgens de Cour de cassation française (Cass. crim., 20 juin 2001, Bull. crim. n° 145) moet het vervolgingsbeleid "conforme aux principes d’impartialité, d’égalité devant la loi pénale et de bonne administration de la justice" zijn. Indien duidelijke aanwijzingen bestaan van ongelijke behandeling zonder motivering, kan de rechter dit in aanmerking nemen en sancties treffen, waaronder onontvankelijkheid.


2. Duitsland – Willkürverbot en Artikel 3 GG (Gleichbehandlungsgebot)
Het Bundesverfassungsgericht oordeelde herhaaldelijk dat het vervolgingsbeleid onderworpen is aan het algemene gelijkheidsbeginsel, dat willekeur verbiedt:

Zie BVerfGE 93, 1 (1995):

> “Die Staatsanwaltschaft ist an den Gleichheitssatz gebunden. Willkürliche Differenzierungen in der Strafverfolgung sind verfassungswidrig.” Bij ernstige aanwijzingen van selectieve vervolging moet de rechter onderzoeken of sprake is van "Ermessensüberschreitung" of "Ermessensfehlgebrauch".





3. Nederland – beginsel van gelijke behandeling (art. 1 Grondwet en art. 6 EVRM)
De Nederlandse Hoge Raad erkent dat het Openbaar Ministerie vervolgingsbevoegdheid bezit, maar niet in strijd met fundamentele rechtsbeginselen. In HR 30 maart 2004 (ECLI:NL:HR:2004:AM2533) werd geoordeeld dat selectieve vervolging kan leiden tot niet-ontvankelijkheid van het OM.



IV. Procedurele anomalieën

De rechter koos ervoor om de onontvankelijkheidsexceptie, hoewel correct en tijdig opgeworpen, niet op de inleidende zitting te behandelen, maar pas bij eindvonnis. Zo werd het verdedigingsrecht van appellant uitgehold. De exceptie diende immers betrekking te hebben op een fundamentele voorvraag: de geldigheid van de strafvordering zelf, in het licht van een mogelijk schending van het gelijkheidsbeginsel. Dit is geen exceptie van ondergeschikt belang, doch raakt aan de kern van de strafrechtelijke rechtsstaat.

Volgens het EHRM-arrest “Moulin tegen Frankrijk” (23 november 2010, nr. 37104/06) moet elke juridische exceptie met reëel gewicht tijdig en omstandig gemotiveerd behandeld worden:

> “Un rejet tardif et sans motivation concrète d’une exception de nullité relative ?* l’égalité des armes constitue une violation de l’article 6 §1.”



V. Conclusie

Het recht op gelijke behandeling, de motiveringsplicht en de toegang tot een onafhankelijke rechter (art. 6 EVRM) zijn hier geschonden. Door het vervolgingsbeleid van het OM volledig aan zijn toetsing te onttrekken én door de exceptie van onontvankelijkheid zonder motivering af te wijzen, verzaakt de rechter aan zijn constitutionele en verdragsrechtelijke opdracht.

De rechtbank had:

De exceptie ten gronde en voorafgaandelijk moeten behandelen;

De gelijkheidsproblematiek moeten toetsen aan art. 10-11 Gw. en art. 14 EVRM;

In het licht van Belgische én buitenlandse rechtspraak de vervolgingsselectie moeten toetsen op objectieve en redelijke rechtvaardiging.


Appellant vraagt bijgevolg de vernietiging van het bestreden vonnis en de herbeoordeling van de strafvordering in het licht van de exceptie van onontvankelijkheid wegens schending van het gelijkheidsbeginsel.
Paul

[Johan Daelemans]

Oorspronkelijk geplaatst door reservespeler

Slechts één advies.
Vertrek naar het buitenland, daar is blijkbaar alles beter.

Al lang de daad bij het woord gevoegd.
België is een schurkenstaat - niets is duidelijker dan dat en verbetering zit er echt niet aan te komen.
Ik heb zo een vraagje waar ook geen antwoord op komt.

https://forum.politics.be/showpost.p...postcount=4566

[bedrijven docter]

Zie draad beweren is niet bewijzen.
Heb daar de uitkomst van vonnis voor jou geplaatst.
Paul

[bedrijven docter]

Hoofdstuk X – Selectieve sanctionering en structureel stilzwijgen: de blinde vlek van de begunstigde

1. Inleiding

In de strijd tegen fiscale fraude hanteert de Belgische rechtsorde een duaal sanctiemodel, waarbij zowel het fiscale bestuursrecht als het strafrecht op dezelfde feitenbasis kunnen reageren. Deze mogelijkheid tot cumulatie van sancties werd in het verleden bekritiseerd in het licht van het ne bis in idem-beginsel, maar in het huidige hoofdstuk staat een omgekeerde situatie centraal: wat indien de fiscus volledig passief blijft, terwijl het parket eenzijdig vervolgt, en dat bovendien slechts jegens een deel van de betrokkenen?

De casus die aan de basis ligt van deze reflectie is reëel: in een dossier van zware fiscale fraude via valse facturen ter waarde van € 12 miljoen, koos het parket ervoor om enkel de opstellers van de valse facturen te vervolgen, en dit zonder dat de FOD Financiën zich burgerlijke partij stelde, zonder fiscale invordering of administratieve sanctie, en zonder enige vorm van vervolging of belastingheffing tegenover de klanten die deze facturen bewust aanwendden om belastingen te ontduiken.

Deze situatie dwingt tot een grondige analyse van:

het selectieve karakter van strafrechtelijke vervolging,

het verzuim van de fiscale administratie, en

de implicaties hiervan voor gelijkheidsbeginsel, rechtvaardigheid, en publiek vertrouwen in het sanctiesysteem.



---

2. Strafrechtelijke en fiscale medeverantwoordelijkheid

De gebruikers van valse facturen die deze stukken bewust integreren in hun boekhouding of btw-aangifte, begaan naar Belgisch recht een strafbaar feit. Zowel het Strafwetboek als de fiscale bijzondere wetten voorzien in sancties.

Volgens artikel 196 Sw. is het gebruik van een vals stuk strafbaar wanneer de bedoeling is om schade te berokkenen of bedrog te plegen. Bovendien kan op basis van artikel 66 Sw. medeplichtigheid worden aangenomen indien de gebruiker de valsheid kent of bewust faciliteert.

Ook de fiscale wetgeving, met name artikelen 444–445 WIB 92, voorziet in:

herziening van de aangifte,

boetes tot 200% van het ontdoken bedrag,

nalatigheidsinteresten,

en in ernstige gevallen, verplichte melding aan het parket op grond van artikel 29 Sv.


Wanneer dus slechts de opstellers van de valse facturen worden aangepakt, terwijl de begunstigden van de fraude buiten schot blijven, ontstaat een asymmetrisch en ontoelaatbaar sanctiebeeld.


---

3. Opportuniteitsbeginsel versus gelijkheidsbeginsel

Het Belgische parket handelt binnen de grenzen van het opportuniteitsbeginsel (artikel 28quater Sv.), dat haar toestaat om te bepalen wie vervolgd wordt en wie niet. Deze discretionaire bevoegdheid is echter niet absoluut. Het Grondwettelijk Hof heeft meermaals geoordeeld dat het gelijkheidsbeginsel (artikelen 10 en 11 Gw.) vereist dat deze bevoegdheid niet willekeurig of discriminatoir mag worden uitgeoefend.

In de geciteerde casus worden de voordeeltrekkers van de fiscale fraude ongemoeid gelaten, terwijl enkel de leveranciers worden vervolgd. Dit staat haaks op het basisbeginsel dat de gebruiker van een valse factuur evenzeer strafbaar is als de opsteller, zeker wanneer het belastingsvoordeel duidelijk werd beoogd.

Volgens het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, met name in EHRM, Zolotukhin t. Rusland, 2009, is het gelijkheidsbeginsel binnen het strafrecht niet enkel procedureel, maar ook materieel relevant bij vervolgingsbeleid.


---

4. Stilte van de fiscus: passief of problematisch?

Nog schrijnender is het feit dat de fiscale administratie volledig afwezig blijft:

Er volgt geen burgerlijke partijstelling.

Er is geen invordering van de verschuldigde belastingen.

Er worden geen administratieve boetes opgelegd.


Dit is onaanvaardbaar binnen een rechtsstaat die fiscale gelijkheid en rechtvaardigheid wil waarborgen. De FOD Financiën heeft, krachtens de fiscale wetgeving, de wettelijke verplichting om bij ontdekking van belastingontduiking:

een aanslag op te leggen,

de onterechte aftrekken te corrigeren, en

het parket te informeren bij ernstige fraude.


Dat dit niet gebeurt, kan alleen verklaard worden door:

structurele inertie,

gebrek aan coördinatie tussen fiscus en parket,

of mogelijk selectieve beleidsvoering, wat rechtsstatelijk zeer problematisch is.



---

5. Juridische en ethische implicaties

Deze asymmetrische bestraffing heeft meerdere gevolgen:

a) Geloofwaardigheid van de sanctionering ondermijnd

Een systeem dat alleen de uitvoerders van fraude bestraft maar de begunstigden vrijuit laat, wordt door zowel professionals als burgers ervaren als onrechtvaardig en onevenwichtig.

b) Aanmoediging van georganiseerde fiscale constructies

Als gebruikers weten dat alleen de leverancier risico loopt, creëert men een perverse stimulans om via stromannen of fictieve leveranciers te werken.

c) Geen toepassing van una via of ne bis in idem

In dit geval is er geen sprake van dubbele bestraffing, aangezien de klanten noch strafrechtelijk noch administratief werden aangepakt. De juridische kritiek richt zich hier op het volledige uitblijven van handhaving, niet op cumulatie.

d) Verantwoordingsplicht overheid

Zowel de fiscale administratie als het parket kunnen in dit soort dossiers geconfronteerd worden met kritische parlementaire vragen, klachten bij de ombudsdienst, en indien er aanwijzingen zijn van misbruik of favoritisme, tuchtklachten of zelfs strafrechtelijke onderzoeken.


---

6. Besluit

De casus van selectieve sanctionering bij zware fiscale fraude is meer dan een anomalie: ze symboliseert de kwetsbaarheid van het rechtsstatelijk handhavingssysteem. Door enkel de leveranciers van valse facturen te vervolgen, en de begunstigden – de echte winnaars – ongemoeid te laten, wordt een parallelle norm gecreëerd, waarin strafrechtelijk en fiscaal beleid uit elkaar groeien.

De volledige afwezigheid van fiscale actie, zelfs geen burgerlijke partijstelling in een dossier van € 12 miljoen, overstijgt passiviteit: het ondermijnt de fundamentele principes van gelijke behandeling, responsabilisering en coherent rechtsbeleid.

Zoals Cicero reeds zei: “Salus rei publicae suprema lex esto” – het welzijn van de republiek moet de hoogste wet zijn. In het licht van deze zaak mag worden betwijfeld of die wet hier werd geëerbiedigd.


---

???? Verwijzingen (indicatief)

1. Cass. 13 januari 2021, P.20.0717.F


2. Grondwettelijk Hof, nr. 186/2020 van 17 december 2020


3. EHRM, Zolotukhin t. Rusland, 10 februari 2009, nr. 14939/03


4. EHRM, A & B t. Noorwegen, 15 november 2016


5. EHRM, Grande Stevens t. Italië, 4 maart 2014


6. M. Van den Wyngaert, Strafrecht. Strafprocesrecht & Internationaal strafrecht, Intersentia, 2022.


7. L. Weyembergh & J. Vermeulen, “The repression of fraud in the EU: Towards a coordinated criminal policy?”, ECLJ, 2017.


8. P. Dellaert, “Fiscale fraude en de sanctionering via valsheid”, RW 2019-20, afl. 24.

[bedrijven docter]

Hoofdstuk X+1 – De veroordeelde alleen gelaten: rechtsmiddelen en regressieve strategieën van de opsteller van valse facturen

1. Inleiding

Wanneer een strafrechtelijke vervolging inzake ernstige fiscale fraude resulteert in de veroordeling van enkel de opstellers van valse facturen, terwijl de klanten die deze stukken gebruikten voor belastingontduiking ongemoeid worden gelaten, ontstaat een onevenwichtige juridische situatie. Niet alleen rijzen vragen omtrent de selectieve vervolging, maar ook over de rechtsbescherming van de veroordeelde partij. Dit hoofdstuk onderzoekt welke juridische middelen en strategische keuzes de opsteller van valse facturen nog kan maken na veroordeling, in het bijzonder wanneer blijkt dat de echte begunstigden noch strafrechtelijk noch fiscaal werden aangepakt.


---

2. De positie van de opsteller: tussen strafrechtelijke aansprakelijkheid en asymmetrische sanctionering

In de Belgische rechtspraak staat vast dat het opstellen van valse facturen met oog op fiscale fraude een strafbaar feit uitmaakt (artikelen 193–196 Sw.). Maar wanneer blijkt dat de opsteller handelde op verzoek van een klant, of binnen een bredere constructie waarbij anderen de vruchten plukten, komt de vraag op of en hoe deze structurele ongelijkheid in verantwoordelijkheid juridisch kan worden gecorrigeerd.

De veroordeelde opsteller staat voor twee uitdagingen:

Enerzijds is hij volwaardig strafrechtelijk verantwoordelijk.

Anderzijds is er sprake van een structurele vervolgingsasymmetrie, wat fundamentele grondwettelijke en verdragsrechtelijke vragen oproept.



---

3. Gelijkheidsverweer in de strafprocedure

Hoewel het opportuniteitsbeginsel het parket een zekere vrijheid toekent bij de keuze van te vervolgen partijen, is deze bevoegdheid niet onbeperkt. Zij moet worden uitgeoefend in overeenstemming met het gelijkheidsbeginsel (art. 10–11 Grondwet) en het recht op een eerlijk proces (art. 6 EVRM).

De veroordeelde partij kan zich tijdens de strafprocedure of in hoger beroep beroepen op:

Het feit dat hij disproportioneel werd vervolgd, terwijl anderen die actief meewerkten en rechtstreeks voordeel haalden uit de fraude volledig buiten vervolging blijven.

Het ontbreken van objectieve en redelijke verantwoording voor de vervolgingsselectie (zoals vereist door het Grondwettelijk Hof).


In EHRM, Lhermitte t. België (2019) werd nogmaals bevestigd dat het vervolgingsbeleid onderworpen blijft aan de beginselen van non-discriminatie en billijke procesvoering. Indien het parket zonder enige motivering systematisch bepaalde categorieën buiten vervolging laat, kan dit worden beschouwd als een schending van het EVRM.


---

4. Cassatieberoep of EHRM-procedure bij selectieve vervolging

Indien het verweer omtrent de ongelijke behandeling wordt afgewezen op het niveau van de feitenrechter, kan de veroordeelde:

a) Cassatieberoep instellen

Onder verwijzing naar schending van fundamentele rechtsbeginselen (zoals gelijkheid, recht op verdediging, motiveringsplicht van het vervolgingsbeleid).

Vooral indien het arrest of vonnis niet motiveert waarom slechts een deel van de fraudeconstructie strafrechtelijk werd aangepakt.


b) Klacht indienen bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM)

Na uitputting van de nationale rechtsmiddelen (Cassatie).

Onder verwijzing naar schending van artikelen 6 en 14 EVRM (eerlijk proces, gelijkheidsbeginsel).

Indien het EHRM de klacht gegrond verklaart, kan België worden veroordeeld tot schadevergoeding (art. 41 EVRM) en/of de veroordeelde tot heropening van het proces verzoeken.



---

5. Regres tegen de begunstigde klant

Wanneer een veroordeelde opsteller van valse facturen kan aantonen dat hij handelde op expliciet verzoek of onder druk van de klant, of dat deze klant de voornaamste begunstigde was van de fiscale fraude, dan kan hij een burgerlijke vordering in vrijwaring of tussenkomst overwegen.

a) In een latere burgerlijke procedure

Via een vordering tot gedeelde aansprakelijkheid of regres,

Mits aantoonbaar dat de klant bewust de fraude structureerde of aanstuurde.


b) Eventueel ook in strafrechtelijke context

Indien de klant in de strafprocedure niet werd gedagvaard, is dat moeilijk.

Maar de opsteller kan alsnog een klacht met burgerlijke partijstelling indienen tegen de klant, wat het parket verplicht tot een gerechtelijk onderzoek (art. 136 Sv.).


?? Zulke initiatieven verleggen de focus van de passieve houding naar actief juridisch weerwerk, en kunnen ook indirect leiden tot vervolging van de begunstigde.


---

6. Klachten tegen overheidshandelen

Indien blijkt dat de fiscus of het parket structureel verzuimt om op te treden tegen bepaalde categorieën (vb. grote bedrijven, politieke actoren, economische sectoren), kan de veroordeelde:

Een klacht indienen bij de federale ombudsman wegens selectieve handhaving of nalatigheid,

Een parlementaire vraag laten stellen via volksvertegenwoordigers (transparantie inzake vervolgingsbeleid),

In uitzonderlijke gevallen zelfs aangifte doen bij het Comité P of het Comité I, indien er aanwijzingen zijn van onbehoorlijk bestuur of politieke beïnvloeding.


Hoewel deze middelen geen onmiddellijke juridische remedie bieden, versterken ze de maatschappelijke controle op het functioneren van het vervolgings- en sanctioneringsbeleid.


---

7. Herziening: enkel bij nieuwe feiten

In uiterst zeldzame gevallen kan herziening van een strafrechtelijk vonnis worden aangevraagd (artikel 443 Sv.), wanneer:

Er nieuw bewijsmateriaal is dat de rol van de klant als hoofdverantwoordelijke aantoont,

Of wanneer blijkt dat het parket cruciale elementen bewust niet aan het dossier toevoegde.


Herziening blijft uitzonderlijk en vereist substantieel nieuw feitelijk materiaal.


---

8. Besluit

De opsteller van valse facturen die na veroordeling geconfronteerd wordt met een structureel falende sanctionering ten aanzien van de begunstigden van fiscale fraude, is niet geheel rechteloos. De Belgische en Europese rechtsorde voorzien in een arsenaal aan juridische en maatschappelijke middelen die – mits correct ingezet – kunnen leiden tot:

een herwaardering van de eigen positie,

een aanklacht tegen de asymmetrische toepassing van het recht, en

in uitzonderlijke gevallen, een regressieve procedure tegen de echte profijtmakers.


De fundamentele boodschap blijft dat rechtvaardigheid niet alleen ligt in het vervolgen van wie factureert, maar evenzeer in het verantwoordelijk stellen van wie fraude structureert en ervan profiteert.


---

???? Bronnen en referenties

1. Cass. 13 januari 2021, P.20.0717.F


2. EHRM, Lhermitte t. België, 17 december 2019, nr. 34238/09


3. EHRM, Zolotukhin t. Rusland, 10 februari 2009, nr. 14939/03


4. Grondwettelijk Hof, arrest nr. 186/2020 van 17 december 2020


5. A. Weyembergh & G. Vermeulen, Selective enforcement in fiscal fraud cases, ECLJ, 2020


6. M. Van den Wyngaert, Strafrecht, Intersentia, 2022


7. J. Verstraeten, Strafprocesrecht, vol. 1, Die Keure, 2021

[bedrijven docter]

Strategie voor het aantekenen van beroep tegen veroordeling als opsteller van valse facturen

1. Beroep instellen: procedureel startpunt

???? A. Instellen van het hoger beroep

Termijn: binnen 30 dagen na betekening of kennisname van het vonnis (art. 203 Sv.).

Rechtbank: beroep wordt behandeld voor het hof van beroep in strafzaken.

Effect: het beroep is geheel devolutief: het hof heronderzoekt de zaak volledig, zowel in feit als in recht.



---

2. Motieven en grieven in het beroepschrift

Een doordacht beroepschrift bevat volgende argumentatie:


---

???? I. Schending van het gelijkheidsbeginsel (art. 10–11 Gw.)

Feiten: cliënt werd strafrechtelijk vervolgd en veroordeeld, terwijl de begunstigde(n) van de fraude, m.n. de klanten die de valse facturen gebruikten om belastingen te ontwijken, niet vervolgd of gesanctioneerd werden.

Grondwettelijk bezwaar: deze selectieve vervolging mist een objectieve en redelijke rechtvaardiging, in strijd met de rechtspraak van het Grondwettelijk Hof.

Verzoek aan het hof: vraag om dit gebrek aan gelijke behandeling te erkennen als een fundamentele onregelmatigheid.



---

???? II. Schending van het eerlijk proces (art. 6 en 14 EVRM)

Argument: cliënt werd als enige vervolgd voor een fraude die wezenlijk werd gepleegd ten voordele van anderen. Het selectieve karakter van de vervolging heeft geleid tot een oneerlijk procesklimaat, waarbij:

de volledige bewijslast op één partij rustte;

er geen mogelijkheid tot weerwerk was tegenover mede-verantwoordelijken die buiten het dossier bleven.


Verzoek: erkennen van schending van art. 6 EVRM ? eventueel vermindering straf of nietigverklaring.



---

???? III. Disproportionaliteit van de sanctie

Feitelijk argument: cliënt handelde als uitvoerder binnen een ruimer fraudeplan, en haalde zelf geen substantieel voordeel.

Juridisch argument: het hof dient de individuele rol te herevalueren en de straf proportioneel te maken aan de werkelijke schuldgraad.



---

???? IV. Vraag tot onderzoek of doorverwijzing

Aanvraag aan het hof van beroep om de klant of begunstigden alsnog als partij op te roepen (art. 61quinquies Sv.) of het dossier aan het parket te verwijzen voor aanvullend onderzoek.

Doel: juridisch evenwicht herstellen door alle relevante actoren onder de loep te nemen.



---

3. Bijkomende strategieën

???? A. Burgerlijke tussenkomst / regres in aparte procedure

Burgerlijk recht: instellen van een vordering tot schadevergoeding of vrijwaring tegen de klant die aanzette tot de fraude.


???? B. Klacht met burgerlijke partijstelling

In een later stadium kan cliënt zelf een klacht indienen tegen de begunstigde, wat het parket verplicht een gerechtelijk onderzoek te voeren.



---

4. Mogelijke uitkomsten van het beroep

Vrijspraak indien het hof de strafrechtelijke verantwoordelijkheid disproportioneel acht of het bewijs ondeugdelijk.

Vermindering strafmaat op basis van gelijkheidsverweer, disproportionaliteit of matigende omstandigheden.

Oproeping of onderzoek van de begunstigden.

Cassatiemogelijkheid indien het hof onvoldoende gemotiveerd ingaat op deze grieven.



---

5. Voorbeeldformulering (samengevat)

> “Mijn cliënt erkent zijn rol in het opstellen van de facturen, doch handelde op vraag van derden die doelbewust een systeem van belastingontduiking opzetten. Terwijl hij strafrechtelijk veroordeeld werd, blijven de klanten – de werkelijke begunstigden van de fraude – volledig buiten vervolging. Deze ongelijke behandeling is in strijd met het Grondwettelijk gelijkheidsbeginsel en artikel 6 EVRM. Er is bovendien geen redelijke of objectieve motivering voor deze selectieve vervolging. Mijn cliënt vraagt om, bij gebrek aan rechtvaardige rechtsbedeling, minstens een strafvermindering of verwijzing naar het parket voor vervolging van de medeplegers.”

[bedrijven docter]

???? Model beroepsakte bij het hof van beroep

Aan
De heer Procureur des Konings bij de rechtbank van eerste aanleg te [arrondissement]
of
De Griffie van de rechtbank van eerste aanleg te [plaats]


---

Ondergetekende,
[Volledige naam beklaagde],
geboren te [geboorteplaats] op [geboortedatum],
wonende te [volledig adres],
bijgestaan door meester [naam advocaat], advocaat aan de balie van [plaats],
met kantoor te [adres kantoor],

verklaart hierbij tijdig en regelmatig hoger beroep in te stellen tegen het vonnis van de [strafkamer van de rechtbank van eerste aanleg te …], uitgesproken op [datum vonnis], betekend op [datum betekening of kennisname], en dit in zoverre:

1. het vonnis een eenvoudige schuldigverklaring uitspreekt wegens overschrijding van de redelijke termijn in de zin van artikel 6, §1 EVRM,


2. maar niettemin een verbeurdverklaring beveelt ten belope van een bedrag van twaalf miljoen euro (€12.000.000),


3. zonder dat er een vordering werd ingesteld door de administratie, noch een burgerlijke partijstelling,


4. en zonder enige motivering omtrent de evenredigheid, de impact van de termijnoverschrijding, noch de behoorlijke rechtspleging in het licht van artikel 149 Gw en artikel 6 EVRM.




---

Het hoger beroep is gegrond op onder meer volgende bezwaren (niet-limitatief):

Schending van artikel 43 Strafwetboek (voorwaarden van verbeurdverklaring),

Schending van artikel 6, §1 EVRM (recht op een eerlijk proces en redelijke termijn),

Schending van artikel 149 van de Grondwet (motiveringsplicht),

Verzuim om het herstel in natura of het herstel in rechten van de Staat afzonderlijk te motiveren,

Fiscale administratie heeft zich niet burgerlijk gesteld en geen invordering ondernomen – verbeurdverklaring komt hierdoor neer op een verhuld herstel buiten proces, zonder tegenspraak,

De verbeurdverklaring verwordt tot een oneigenlijke straf, in strijd met de overweging dat wegens termijnoverschrijding geen straf meer passend werd geacht.



---

Dit beroep wordt ingesteld binnen de wettelijke termijn en is volledig ontvankelijk.

Gedaan te [plaats], op [datum].

[Handtekening beklaagde of advocaat]

[Naam en hoedanigheid advocaat (indien van toepassing)]
Advocaat aan de balie van [plaats]
Adres kantoor: [adres]


---

???? Te voegen bij de akte (bijlagen)

Kopie van het vonnis

Bewijs van betekening (indien aanwezig)

Identiteitsgegevens cliënt

Volmacht (indien advocaat optreedt in naam)

[Karel Martel B]

Oorspronkelijk geplaatst door bedrijven docter

Maar de klanten die deze valse facturen gebruikten, de bedrijven die hun kostenbasis kunstmatig opdreven, de belastingplichtigen die rechtstreeks profiteerden van de fraude?

Zij werden niet vervolgd. Geen dagvaarding. Geen verhoor. Geen enkel dossiernummer.

Wat hebben deze mensen precies gedaan?

Hebben ze een valse factuur betaald, waarvan ze 90% in het zwart terugkregen?

In dat geval lijkt het me dat ze van hun bedrijf gestolen hebben, en niet van de staat.

[bedrijven docter]

Ze hebben facture´ betaald en 90 procent terug in zwart ontvangen dit wil zeggen dat ze de winst in hun bedrijf hebben genomen in het zwart en dat de staat de belastingen mist.

[Karel Martel B]

Oorspronkelijk geplaatst door bedrijven docter

Ze hebben facture´ betaald en 90 procent terug in zwart ontvangen dit wil zeggen dat ze de winst in hun bedrijf hebben genomen in het zwart en dat de staat de belastingen mist.

Euh. Als ik neem aan dat de belastingen die facturen verworpen hebben?

Daar is de bewijslast niet hetzelfde als in strafzaken.

Dus hebben die mannen 100K betaald voor 90K zwart te wassen, maar blijft die 100K "winst" belastbaar.

[bedrijven docter]

Belastingen deed NIETS.Ze hebben zelfs de facturen niet verworpen noch burgerlijke partij geweest in de strafzaak tegen mijn klanten de uitgevers van de valse facturen.

[Karel Martel B]

Oorspronkelijk geplaatst door bedrijven docter

Belastingen deed NIETS.Ze hebben zelfs de facturen niet verworpen noch burgerlijke partij geweest in de strafzaak tegen mijn klanten de uitgevers van de valse facturen.

Hoe weet gij welke facturen de belastingen verwerpen?

[Karel Martel B]

Oorspronkelijk geplaatst door bedrijven docter

de strafzaak tegen mijn klanten de uitgevers van de valse facturen.

Ah uw motief is duidelijk, maak zo'n groot kluwen van de zaak dat het jaren gaat duren om ze te behandelen en hopelijk verjaart.