Taalbewustzijn !

IPDVVV · 14 maart 2005, 09:13

TAALBEWUSTZIJN

Bewustzijn over de taal begint bij het ogenschijnlijk banale maar verreikende inzicht dat we leven in de verhalen die we aan onszelf en aan mekaar vertellen. Jouw leven, beste lezer, is niet meer of niet minder dan het verhaal dat je aan jezelf vertelt, in je gedachten. Je bent dus, net als alle andere mensen, in de eerste plaats een verhalenverteller. Door middel van je innerlijke dialoog schep je je eigen levensverhaal, en daarin leef je.

Nu blijken wij mensen dat niet echt te beseffen, dat we in ons eigen verhaal leven, wat niet zo vreemd is aangezien er voor de meesten onder ons eigenlijk ook niet echt van een eigen verhaal sprake is. We hebben immers de ervaring dat we meestal in de verhalen leven die men ons heeft verteld, of nog vertelt, in deze wereld, verhalen die, over het algemeen, niet echt plezant of mooi kunnen genoemd worden. Het verhaal dat de mensheid heden ten dage aan zichzelf vertelt, en waarin we dus al eeuwen samen-leven, is er één van kommer en kwel, van misverstanden en conflicten, pijn, ziekte en dood. Al duizenden jaren apen we mekaar na in het vertellen van deze stereotiepe verhalen. Vanwaar komen die verhalen, wie vertelt ze ons in de eerste plaats? Het antwoord is duidelijk: er zijn blijkbaar mensen die er belang bij hebben dat wij in zulke verhalen leven, mensen dus met macht. In deze wereld leven we dus hoofdzakelijk in het valse verhaal van de mensen met macht; hun verhaal (h)eerst en ons eigen verhaal krijgt slechts een minieme plaats.

Hoe slagen de machthebbers er nu in om ons hun verhaal te vertellen en, vooral, te doen navertellen, aan onszelf en aan de anderen? Ze kunnen immers niet zomaar rechtstreeks onze gedachten beïnvloeden. Wat wel kan, en dus ook gebeurt, is dat ze de woorden, de taal, zo verwarren dat we niet anders meer kunnen dan in hun valse verhaal meedraaien. Een verhaal maak je immers door middel van woorden, zij geven onze gedachten vorm; als het middel waarmee je schept vervalst is, kan je er alleen maar valse dingen mee scheppen. Probeer maar eens mooie muziek te krijgen uit een ontstemd instrument. De fond van het probleem is dus dat we met onze "ontstemde" woorden voortdurend mee het valse, "ontstemde" verhaal van de wereld onderhouden, we zitten er zo in geïndoctrineerd, geconditioneerd, dat we gewoon niet anders, niet beter meer weten, en dat we de alternatieven niet meer kunnen formuleren.

Op welke manier zijn de woorden ontstemd? Het probleem zit 'm in het feit dat we eigenlijk niet goed weten welke de betekenis is van de woorden die we gebruiken. Al eeuwenlang discussiëren onze filosofen over de betekenis van de woorden, zonder eruit te geraken. Hoe komt dat? Omdat we geleerd hebben om als betekenis van een woord een beeld te zien, en het is daar dat de grote verwarring ontstaat, want ieder heeft zijn of haar eigen beeld bij de woorden. Als ik je vraag de "betekenis" van het woord 'rechtvaardigheid' of 'intimiteit' te geven, zal je een beschrijving geven van het beeld dat het woord bij je oproept, een beschrijving vol woorden die, op hun beurt, ook weer allerlei beelden oproepen. Deze beelden zijn zo enorm verschillend van mens tot mens dat er met zulke woorden eigenlijk geen sprake meer is van een goede communicatie. Aangezien wij mensen vaak aan één en hetzelfde woord een totaal andere "betekenis" hechten, spelen we liever op veilig en houden het oppervlakkig, teneinde misverstanden en conflicten te vermijden. Dit is dus het grootste en eigenlijk ook het enige probleem in onze wereld: de gebrekkige, verstoorde communicatie omwille van de betekenis-verwarring. Als we dit probleem kunnen oplossen, kunnen we alle problemen oplossen.

Is er dan zoiets als een betekenis die voor iedereen dezelfde is? Uiteraard, je kan geen variatie hebben zonder thema, je kan niet afwijken als er geen gemeenschappelijk referentiepunt is, er is geen verscheidenheid zonder éénheid. Zo moet er ook voor woorden een éénheids-betekenis bestaan. Er is inderdaad zoiets als een oer-betekenis, een archetypische, tijdloze betekenis voor elk woord, zelfs voor elke letter. Deze kan uitgedrukt worden in een parabel, een korte, heldere omschrijving die wij allen, ten allen tijde, herkennen als waar, als juist. Deze betekenis kan je lezen in het woord zoals het getekend is, in de tekens waaruit het woord is opgebouwd, in de tekening die het woord is. Een woord is immers in de eerste plaats een samenstelling van tekens die een tekening vormen, elk woord is be-teken-d. Deze tekening is geometrisch, elk teken is een geometrisch patroon (in de A en de V zie je de driehoek, de cirkel in de O, de rechte hoek in de L, enz.), dus woorden zijn een complexer, want samengesteld, geometrisch patroon. Het belangrijkste hierbij is dat deze tekens voor ons allemaal dezelfde zijn. Hierin ligt de éénheid, de verbondenheid van alle woorden dus van alles. Hoe dit allemaal precies in mekaar zit zal geleidelijk aan duidelijker worden.

Ter illustratie van de dieperliggende betekenis, van de oer- of hartsbetekenis die in elk woord zit, wil ik graag vervolgen met het verhaal van de A en de B, dat ook wel het verhaal van ABC is. Uit dit verhaal zal blijken dat er een diepere betekenis kan gevonden worden in de woorden; we leren daardoor inzien dat er verbanden zijn tussen de woorden die we vroeger niet zagen; zo komen we tot het inzicht dat de verbondenheid eerst in de woorden zit.
Sinds mensenheugenis leven wij in een wereld van verdeel en heers, een wereld waarin er een duidelijke scheiding is tussen rijk en arm, tussen een klein A deel, zij die het voor het zeggen hebben, de macht en ook de middelen hebben, en een groot B deel, zij die niks te zeggen hebben, de onmachtigen, zij die in slavernij leven, geen kennis en ook geen middelen hebben. Het A deel is de adel, dat zit in het woord, het B deel is de bedel. In onze positie van bedelaar hebben wij tot nu toe altijd gedacht dat we onze onderdrukkers moesten vernietigen om onszelf te bevrijden. Vandaar dat we zoveel revoluties hebben gevoerd, bommen hebben gegooid, petities, betogingen en actiegroeperingen hebben georganiseerd tegen, tegen en nog eens tegen die valse macht. Maar wat blijkt? Het werkt niet zo, de status quo (klein A deel, groot B deel) is nog steeds intact, er is nog niks fundamenteels veranderd. Hoe komt dat? Omdat we door verzet helemaal niks kunnen doen verdwijnen, integendeel: dat waartegen we ons verzetten houdt niet alleen stand, het wordt zelfs sterker. Ergens tegen strijden maakt je zwak en versterkt dat waartegen je strijdt, heel simpelweg door de aandacht, de energie die je eraan geeft. We scheppen alles in gedachten, als je gedachten gevuld zijn met wat je niet wenst, zal je dit scheppen. Het "tegen" zijn is dus zeker niet de goede oplossing voor het probleem.

Een oplossing kan pas gebracht worden als we onszelf leren denken aan wat we wel wensen. En wat wensen we, in deze wereld waarin het hoofdprobleem scheiding is, tussen A en B in de eerste plaats? Juist, ja, de verzoening, het samenbrengen van de twee gescheiden delen, dat ligt voor de hand. Hoe doen we dit? Wel, we maken de AB Connectie (ABC) in een eenvoudige geometrische tekening. We draaien hiertoe eerst de A om, we zetten haar op de punt. Waarom? Omdat de adel eigenlijk een valse adel is, die mensen zijn niet echt edel, ze hebben de betekenis van het woord verdraaid, het is ver-keerd. De A wordt dus een V met een streepje tussen. Nu teken je bovenop die omgekeerde A de "omgevallen" letter B, en wel zo dat ze met het rechte streepje rust op de uiteinden van de V en de halve bollen dus naar boven toe gericht zijn. Ik denk dat je dan wel kan zien dat de vorm die dan verschijnt die van het hart is. Dat is wat we nodig hebben in deze harteloze wereld. Wat betekent HART? Het H-art is een art, een kunst, en wel de Hoogste, Heilige of Helende kunst (the Highest, Holy, Healing Art). En wat is de hoogste kunst in het leven? De levenskunst. De levenskunst is een totaalkunst, een kunst die gaat over heel je wezen, een kunst die in deze wereld door niemand kan beoefend worden, aangezien er scheiding is. Het is belangrijk hierbij te beseffen dat ook het A deel de levenskunst niet kent, het hart niet kent. Nogal wiedes als je bedenkt dat de (valse) macht met angst werkt, niet met liefde. Ware macht verkrijg je door eendracht, door middel dus van het hart. Om een hart te maken, heeft het A deel het B deel nodig net zoals het B deel het A deel.

Deze oplossing van de A en de B is ook de AB-solutie of de ABSOLUTIE, een woord dat eeuwenlang in de kerkers van de Katholieke Kerk opgesloten zat maar nu kan bevrijd worden. Absolutie betekent vergeving, de vergeving die noodzakelijk is om tot verzoening te komen. In tegenstelling tot het verleden, waarin alleen meneer pastoor ons de absolutie mocht geven voor onze zonden, zien we nu in dat we de absolutie aan mekaar kunnen geven. We kunnen actief vergeven, onszelf, de anderen en ook de mensen met (valse) macht. Als we voor de volledigheid gaan, alle mensen, overal, altijd, kunnen we niet anders dan vergeven. Dat is de enige weg om tot verzoening te komen.

Dat een A en een B samen een hart vormen is ook ABsoluut waar, ik denk dat alle mensen op aarde dit kunnen zien en herkennen en dat uiteindelijk ook iedereen het verhaal erbij kan begrijpen. De opdracht is dus nu dit verhaal zoveel mogelijk te verspreiden. Hoe doen we dit? Door middel van de dialoog, waarin we één basisprincipe hanteren: de waarheid ligt in het midden. Dit wil zeggen dat we samen op zoek gaan naar die formuleringen die voor ons allen gelden, die eenieder ten allen tijde kan gebruiken. Zo zullen we het verhaal van de waarheid kunnen reconstrueren in ons midden. De waarheid is immers ook een verhaal, het verhaal dat tegelijk van iedereen en van niemand is, dat beschrijft wat er is, hoe het is en waarom het is zoals het is. Om tot dit verhaal te komen, om ons dit te herinneren, beginnen we de dialoog door het verhaal van het HART in het midden te leggen als absolute waarheid. Met het hart, zijnde de absolutie, als referentiepunt kunnen we terug efficiënt met elkaar praten en steeds verdere oplossingen formuleren.

Tot daar, voorlopig, het verhaal over het taalbewustzijn. Dit is nog maar het begin, uiteindelijk is het een verhaal dat allesomvattend is, het is immers ons verhaal, dat van alle mensen, overal en altijd. Dat zijn we nu aan 't terugvinden, we zijn op verhaal aan 't komen.

Met liefde,

Bron ; http://www.lichtwerker.com/phpbb/viewtopic.php?t=1831

Flipgirl · 14 maart 2005, 17:57

Hebt u ook een samenvatting van dit geval?

roger verhiest · 10 september 2010, 20:18

Het verhaal van onze hersenen. De vraag is hoe lappen we het om ons te herinneren wat we nodig hebben op het juiste moment ?

roger verhiest · 10 september 2010, 20:18

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Flipgirl

Hebt u ook een samenvatting van dit geval?

Schitterend idee eigenlijk :
wikisamenvatting een nieuwe "afdeling" van wikipedia ...

knipptics · 10 september 2010, 22:05

Citaat:

http://www.lichtwerker.com/phpbb/viewtopic.php?t=1831

olalala : dit dus :

http://www.youtube.com/user/SteveRother

don't like the flowers

14 maart 2005, 09:13	#1
IPDVVV Vreemdeling Geregistreerd: 28 februari 2005 Berichten: 4	Taalbewustzijn ! TAALBEWUSTZIJN Bewustzijn over de taal begint bij het ogenschijnlijk banale maar verreikende inzicht dat we leven in de verhalen die we aan onszelf en aan mekaar vertellen. Jouw leven, beste lezer, is niet meer of niet minder dan het verhaal dat je aan jezelf vertelt, in je gedachten. Je bent dus, net als alle andere mensen, in de eerste plaats een verhalenverteller. Door middel van je innerlijke dialoog schep je je eigen levensverhaal, en daarin leef je. Nu blijken wij mensen dat niet echt te beseffen, dat we in ons eigen verhaal leven, wat niet zo vreemd is aangezien er voor de meesten onder ons eigenlijk ook niet echt van een eigen verhaal sprake is. We hebben immers de ervaring dat we meestal in de verhalen leven die men ons heeft verteld, of nog vertelt, in deze wereld, verhalen die, over het algemeen, niet echt plezant of mooi kunnen genoemd worden. Het verhaal dat de mensheid heden ten dage aan zichzelf vertelt, en waarin we dus al eeuwen samen-leven, is er één van kommer en kwel, van misverstanden en conflicten, pijn, ziekte en dood. Al duizenden jaren apen we mekaar na in het vertellen van deze stereotiepe verhalen. Vanwaar komen die verhalen, wie vertelt ze ons in de eerste plaats? Het antwoord is duidelijk: er zijn blijkbaar mensen die er belang bij hebben dat wij in zulke verhalen leven, mensen dus met macht. In deze wereld leven we dus hoofdzakelijk in het valse verhaal van de mensen met macht; hun verhaal (h)eerst en ons eigen verhaal krijgt slechts een minieme plaats. Hoe slagen de machthebbers er nu in om ons hun verhaal te vertellen en, vooral, te doen navertellen, aan onszelf en aan de anderen? Ze kunnen immers niet zomaar rechtstreeks onze gedachten beïnvloeden. Wat wel kan, en dus ook gebeurt, is dat ze de woorden, de taal, zo verwarren dat we niet anders meer kunnen dan in hun valse verhaal meedraaien. Een verhaal maak je immers door middel van woorden, zij geven onze gedachten vorm; als het middel waarmee je schept vervalst is, kan je er alleen maar valse dingen mee scheppen. Probeer maar eens mooie muziek te krijgen uit een ontstemd instrument. De fond van het probleem is dus dat we met onze "ontstemde" woorden voortdurend mee het valse, "ontstemde" verhaal van de wereld onderhouden, we zitten er zo in geïndoctrineerd, geconditioneerd, dat we gewoon niet anders, niet beter meer weten, en dat we de alternatieven niet meer kunnen formuleren. Op welke manier zijn de woorden ontstemd? Het probleem zit 'm in het feit dat we eigenlijk niet goed weten welke de betekenis is van de woorden die we gebruiken. Al eeuwenlang discussiëren onze filosofen over de betekenis van de woorden, zonder eruit te geraken. Hoe komt dat? Omdat we geleerd hebben om als betekenis van een woord een beeld te zien, en het is daar dat de grote verwarring ontstaat, want ieder heeft zijn of haar eigen beeld bij de woorden. Als ik je vraag de "betekenis" van het woord 'rechtvaardigheid' of 'intimiteit' te geven, zal je een beschrijving geven van het beeld dat het woord bij je oproept, een beschrijving vol woorden die, op hun beurt, ook weer allerlei beelden oproepen. Deze beelden zijn zo enorm verschillend van mens tot mens dat er met zulke woorden eigenlijk geen sprake meer is van een goede communicatie. Aangezien wij mensen vaak aan één en hetzelfde woord een totaal andere "betekenis" hechten, spelen we liever op veilig en houden het oppervlakkig, teneinde misverstanden en conflicten te vermijden. Dit is dus het grootste en eigenlijk ook het enige probleem in onze wereld: de gebrekkige, verstoorde communicatie omwille van de betekenis-verwarring. Als we dit probleem kunnen oplossen, kunnen we alle problemen oplossen. Is er dan zoiets als een betekenis die voor iedereen dezelfde is? Uiteraard, je kan geen variatie hebben zonder thema, je kan niet afwijken als er geen gemeenschappelijk referentiepunt is, er is geen verscheidenheid zonder éénheid. Zo moet er ook voor woorden een éénheids-betekenis bestaan. Er is inderdaad zoiets als een oer-betekenis, een archetypische, tijdloze betekenis voor elk woord, zelfs voor elke letter. Deze kan uitgedrukt worden in een parabel, een korte, heldere omschrijving die wij allen, ten allen tijde, herkennen als waar, als juist. Deze betekenis kan je lezen in het woord zoals het getekend is, in de tekens waaruit het woord is opgebouwd, in de tekening die het woord is. Een woord is immers in de eerste plaats een samenstelling van tekens die een tekening vormen, elk woord is be-teken-d. Deze tekening is geometrisch, elk teken is een geometrisch patroon (in de A en de V zie je de driehoek, de cirkel in de O, de rechte hoek in de L, enz.), dus woorden zijn een complexer, want samengesteld, geometrisch patroon. Het belangrijkste hierbij is dat deze tekens voor ons allemaal dezelfde zijn. Hierin ligt de éénheid, de verbondenheid van alle woorden dus van alles. Hoe dit allemaal precies in mekaar zit zal geleidelijk aan duidelijker worden. Ter illustratie van de dieperliggende betekenis, van de oer- of hartsbetekenis die in elk woord zit, wil ik graag vervolgen met het verhaal van de A en de B, dat ook wel het verhaal van ABC is. Uit dit verhaal zal blijken dat er een diepere betekenis kan gevonden worden in de woorden; we leren daardoor inzien dat er verbanden zijn tussen de woorden die we vroeger niet zagen; zo komen we tot het inzicht dat de verbondenheid eerst in de woorden zit. Sinds mensenheugenis leven wij in een wereld van verdeel en heers, een wereld waarin er een duidelijke scheiding is tussen rijk en arm, tussen een klein A deel, zij die het voor het zeggen hebben, de macht en ook de middelen hebben, en een groot B deel, zij die niks te zeggen hebben, de onmachtigen, zij die in slavernij leven, geen kennis en ook geen middelen hebben. Het A deel is de adel, dat zit in het woord, het B deel is de bedel. In onze positie van bedelaar hebben wij tot nu toe altijd gedacht dat we onze onderdrukkers moesten vernietigen om onszelf te bevrijden. Vandaar dat we zoveel revoluties hebben gevoerd, bommen hebben gegooid, petities, betogingen en actiegroeperingen hebben georganiseerd tegen, tegen en nog eens tegen die valse macht. Maar wat blijkt? Het werkt niet zo, de status quo (klein A deel, groot B deel) is nog steeds intact, er is nog niks fundamenteels veranderd. Hoe komt dat? Omdat we door verzet helemaal niks kunnen doen verdwijnen, integendeel: dat waartegen we ons verzetten houdt niet alleen stand, het wordt zelfs sterker. Ergens tegen strijden maakt je zwak en versterkt dat waartegen je strijdt, heel simpelweg door de aandacht, de energie die je eraan geeft. We scheppen alles in gedachten, als je gedachten gevuld zijn met wat je niet wenst, zal je dit scheppen. Het "tegen" zijn is dus zeker niet de goede oplossing voor het probleem. Een oplossing kan pas gebracht worden als we onszelf leren denken aan wat we wel wensen. En wat wensen we, in deze wereld waarin het hoofdprobleem scheiding is, tussen A en B in de eerste plaats? Juist, ja, de verzoening, het samenbrengen van de twee gescheiden delen, dat ligt voor de hand. Hoe doen we dit? Wel, we maken de AB Connectie (ABC) in een eenvoudige geometrische tekening. We draaien hiertoe eerst de A om, we zetten haar op de punt. Waarom? Omdat de adel eigenlijk een valse adel is, die mensen zijn niet echt edel, ze hebben de betekenis van het woord verdraaid, het is ver-keerd. De A wordt dus een V met een streepje tussen. Nu teken je bovenop die omgekeerde A de "omgevallen" letter B, en wel zo dat ze met het rechte streepje rust op de uiteinden van de V en de halve bollen dus naar boven toe gericht zijn. Ik denk dat je dan wel kan zien dat de vorm die dan verschijnt die van het hart is. Dat is wat we nodig hebben in deze harteloze wereld. Wat betekent HART? Het H-art is een art, een kunst, en wel de Hoogste, Heilige of Helende kunst (the Highest, Holy, Healing Art). En wat is de hoogste kunst in het leven? De levenskunst. De levenskunst is een totaalkunst, een kunst die gaat over heel je wezen, een kunst die in deze wereld door niemand kan beoefend worden, aangezien er scheiding is. Het is belangrijk hierbij te beseffen dat ook het A deel de levenskunst niet kent, het hart niet kent. Nogal wiedes als je bedenkt dat de (valse) macht met angst werkt, niet met liefde. Ware macht verkrijg je door eendracht, door middel dus van het hart. Om een hart te maken, heeft het A deel het B deel nodig net zoals het B deel het A deel. Deze oplossing van de A en de B is ook de AB-solutie of de ABSOLUTIE, een woord dat eeuwenlang in de kerkers van de Katholieke Kerk opgesloten zat maar nu kan bevrijd worden. Absolutie betekent vergeving, de vergeving die noodzakelijk is om tot verzoening te komen. In tegenstelling tot het verleden, waarin alleen meneer pastoor ons de absolutie mocht geven voor onze zonden, zien we nu in dat we de absolutie aan mekaar kunnen geven. We kunnen actief vergeven, onszelf, de anderen en ook de mensen met (valse) macht. Als we voor de volledigheid gaan, alle mensen, overal, altijd, kunnen we niet anders dan vergeven. Dat is de enige weg om tot verzoening te komen. Dat een A en een B samen een hart vormen is ook ABsoluut waar, ik denk dat alle mensen op aarde dit kunnen zien en herkennen en dat uiteindelijk ook iedereen het verhaal erbij kan begrijpen. De opdracht is dus nu dit verhaal zoveel mogelijk te verspreiden. Hoe doen we dit? Door middel van de dialoog, waarin we één basisprincipe hanteren: de waarheid ligt in het midden. Dit wil zeggen dat we samen op zoek gaan naar die formuleringen die voor ons allen gelden, die eenieder ten allen tijde kan gebruiken. Zo zullen we het verhaal van de waarheid kunnen reconstrueren in ons midden. De waarheid is immers ook een verhaal, het verhaal dat tegelijk van iedereen en van niemand is, dat beschrijft wat er is, hoe het is en waarom het is zoals het is. Om tot dit verhaal te komen, om ons dit te herinneren, beginnen we de dialoog door het verhaal van het HART in het midden te leggen als absolute waarheid. Met het hart, zijnde de absolutie, als referentiepunt kunnen we terug efficiënt met elkaar praten en steeds verdere oplossingen formuleren. Tot daar, voorlopig, het verhaal over het taalbewustzijn. Dit is nog maar het begin, uiteindelijk is het een verhaal dat allesomvattend is, het is immers ons verhaal, dat van alle mensen, overal en altijd. Dat zijn we nu aan 't terugvinden, we zijn op verhaal aan 't komen. Met liefde, Bron ; http://www.lichtwerker.com/phpbb/viewtopic.php?t=1831 __________________ Peace and War can cooperate never !

10 september 2010, 20:18	#3
roger verhiest Eur. Commissievoorzitter Geregistreerd: 18 november 2007 Locatie: 2100 Meneghem Berichten: 9.288	Het verhaal van onze hersenen. De vraag is hoe lappen we het om ons te herinneren wat we nodig hebben op het juiste moment ? __________________ Tempo toleras sed vero aperas

14 maart 2005, 17:57	#2
Flipgirl Banneling Geregistreerd: 11 december 2004 Locatie: Over Laura Lynn Berichten: 400	Hebt u ook een samenvatting van dit geval?