Verhofstadt en zijn gevoel voor democratie

Patrick F · 15 juli 2003, 12:59

Juist in de Standaard gelezen:

Citaat:

[size=6]Verhofstadt steunt op royale meerderheid [/size]
,,Op 18 mei heeft de kiezer duidelijke taal gesproken. Op 18 mei heeft de kiezer aan liberalen, socialisten en Spirit samen bijna twee derden van de zetels toegewezen. Zonder twijfel heeft de kiezer een paarse regering gewild.'' Dat zei premier Guy Verhofstadt gisteren aan het begin van zijn regeerverklaring in Kamer en Senaat. En toen al de kamerleden van de meerderheid na de toespraak applaudisseerden, viel het voor het eerst op dat premier Guy Verhofstadt inderdaad over een ruime meerderheid beschikt in het halfrond.

Verhofstadt beweert een ruime meerderheid van de kiezers achter zich te hebben. Als we eens zouden afstappen van de Belgische rekenkunde met kiesdrempels, verschillende kieskringen, multiregeringsstelsel, enz. , ik denk dat zijn meerderheid veel kleiner zou zijn.

Strop · 15 juli 2003, 13:27

Het woord DEMOCRATIE (en daaraan verbonden staatsvormen) in de wereldgeschienis:

Deutsche Democratische Republiek
Volks Republiek China
République de Zaïre/Congo
Unie van de Socialistische Sovjet Republieken
...
er zullen er nog heel wat meer zijn in deze trend, ik kan er gewoon effe niet opkomen

En dan spreek in nog niet over al die "VOLKS"legers die eigenlijk gewoon bandieten zijn met een mooie naam.

What's in a name

schaduwgemeenteraadslid · 15 juli 2003, 13:51

INLEIDING
Ik beschouw de eigenschappen van wat ik verwacht van mijn democratie.
Voorbeelden, definities en kritieken worden voorgezet.

Pogingen tot een definitie
De vox populi (Kris Deschouwer, DS 21/04/2001)

Het gebeurt wel eens dat ik al surfend -- geheel toevallig, u weet hoe dat gaat -- op de webstek van het Belgische Federale Parlement terechtkom. Wie zich op het Internet waagt, moet op het ergste voorbereid zijn, maar elektronisch het parlement binnenkomen is elke keer weer een schokkende ervaring. Op de eerste bladzijde prijkt immers in dikke letters een uitspraak van Abraham Lincoln: ,,The government of the people, by the people, for the people.'' Het is Lincolns definitie van de democratie.

Lincoln is de Amerikaanse president wiens verkiezing in 1860 aanleiding gaf tot de Amerikaanse burgeroorlog. Hij bracht die tot een goed einde -- de slavernij werd verboden en de Unie werd voorgoed hersteld -- en wordt in de Verenigde Staten dan ook als een heilige vereerd. Er staat in Washington een heuse tempel die aan hem is gewijd. Ik ga de nagedachtenis van de goede man dus niet onnodig besmeuren, maar het moet mij toch van het hart: hij heeft verstandiger dingen geproduceerd dan die slogan op de webstek van ons parlement. Zijn definitie van de democratie is absolute en gevaarlijke nonsens.

Democratie van, voor en door het volk bestaat niet en heeft ook nooit bestaan, niet in het oude Athene, niet in de Florentijnse Republiek, niet in de Verenigde Staten van Lincoln, niet in de Sovjet-Unie en niet in de regimes die we vandaag de 'westerse democratieën' noemen. Het soort democratie á la Lincoln is maar een hardnekkig waanbeeld. Het wordt heel vaak en zonder schroom gebruikt. Dat gebeurt verbazend genoeg vooral door politici zelf. Ook de Belgische Kamer (ik verdenk hier heel sterk de voorzitter van de instelling) kan het blijkbaar niet laten. Maar vooral een parlement zou beter moeten weten. Het kan en mag de onschuldige internetbezoeker toch niet doen geloven dat aldaar het bestuur van het volk, door het volk en voor het volk zetelt? In het parlement vergadert immers niet het volk, maar wel een kleine groep vertegenwoordigers, die middels een aantal duidelijke procedures op lijsten van partijen in verschillende kiesomschrijvingen tijdelijk tot vertegenwoordigers van het volk zijn geselecteerd.

De definitie van democratie, in termen van de absolute soevereiniteit van het volk, loopt letterlijk mank. Ze kijkt maar naar één facet van de democratie. Met de wil van het volk alleen is geen land te besturen. Dat kan alleen als die wil van het volk een plaats krijgt in instellingen, in regels en procedures, in grondwettelijke fundamenten, in rechten en vrijheden. Dat tweede facet van de democratie zorgt ervoor dat de wil van het volk -- dat in de praktijk altijd verdeeld is -- een werkbaar principe wordt, dat er effectief beslissingen genomen kunnen worden, dat die opgelegd en afgedwongen kunnen worden (ook en vooral bij dat deel van het volk dat er niet van weten wil), dat de beslissingen de fundamentele rechten en vrijheden niet aantasten, dat de tegenstanders hun recht van spreken behouden, dat de veroverde macht altijd tijdelijk is, dat er tegenmachten zijn, dat alle kiezers geheim kunnen stemmen, enzovoort.

De Amerikanen noemen dit alles heel mooi checks and balances . De zogenaamde 'directe democratie' is hiermee helemaal niet in tegenstrijd. Ook referenda en volksraadplegingen worden immers binnen een door regels afgebakend kader gehouden. Alle bestaande democratieën zijn een kundige mix van die twee basisingrediënten. Elk van beide afzonderlijk -- alleen maar de soevereiniteit van het volk of alleen maar de efficiëntie van de instellingen -- is niet voldoende voor een democratie.

Beide facetten staan in een wat gespannen relatie met elkaar. De regels en procedures temperen immers de soevereiniteit van het volk, door te zorgen voor continuïteit, voor efficiëntie, voor het respect voor grondregels. De instellingen worden op hun beurt gestuurd en in toom gehouden door de participatie van de bevolking. Het evenwicht tussen beide ligt niet vast. Beide ingrediënten van de democratie komen in variërende dosissen voor. Soms slaat de balans sterk in de ene richting door, dan weer in de andere. Sommige democratieën gingen na de Eerste Wereldoorlog ten onder aan een overdosis pure volkssoevereiniteit, en aan te weinig checks and balances . Het fascisme kon op 'democratische' wijze aan de macht komen, maar dan wel in de betekenis die Lincoln aan de democratie geeft.

Sinds de Tweede Wereldoorlog is er in vele landen in toenemende mate aandacht besteed aan de politieke instellingen, aan het beheren en besturen, aan de efficiënte uitvoering en uitvoerbaarheid van het beleid. Dat heeft vele vormen aangenomen. Grote belangenorganisaties mobiliseren niet meer alleen, maar maken ook actief mee de regels voor het sociaal-economische verkeer en beheren mee de welvaartsstaat. De politieke rol van hooggerechtshoven wordt groter. Zulke rechtbanken toetsen de wetten (gemaakt door de vertegenwoordigers van het volk!) aan vaste grondwettelijke principes. Die principes worden uitgebreid met nieuwe grondrechten, en de bestaande worden hardnekkiger verdedigd. Zo wordt bijvoorbeeld van politieke partijen verwacht dat zij expliciet de Europese Verklaring van de Rechten van de Mens onderschrijven. Als ze dat niet doen, wordt hen de middelen ontnomen waarmee ze de volkswil zouden kunnen mobiliseren.

Het monetaire beleid is aan onafhankelijke nationale banken toevertrouwd, en zo van de variërende politieke meerderheden losgeweekt. De hele Europese constructie is in de eerste plaats een bouwwerk van instellingen, regels en procedures, inclusief een onafhankelijke Europese Bank, met daarin voorlopig heel weinig plaats voor de Europese bevolking. Er is des te meer plaats voor deskundigen en experts allerhande. De jongste weken regeert bijvoorbeeld vooral het Veterinair Comité.

Het lijkt erop dat vandaag de balans heel sterk in de richting van de efficiëntie van de instellingen doorslaat. Kritiek op de huidige democratie grijpt daarom vaak naar die wat verwaarloosde poot van de volkssoevereiniteit. Het is allicht geen toeval dat de grootste betoging die ooit door de Belgische hoofdstad is getrokken -- de Witte Mars van 1996 -- in essentie een protest was tegen een arrest van een hooggerechtshof. Dat waakt over de naleving van regels en procedures, maar legt geen verantwoording af in termen die herkenbaar naar de wil van het volk verwijzen. Het volk 'voelde' dat het iets moest zeggen, maar wist niet goed wat en waar.

De moderne democratieën mogen zich over die ontwikkelingen best eens grondig bezinnen. Maar ze moeten vooral niet de boodschap verspreiden dat de enige echte en na te streven vorm van democratie die van de onvervalste en onversneden wil van het ene en ondeelbare volk is. Zij die dat vandaag op de meest cassante wijze verwoorden, heten niet Lincoln, maar Bossi, Le Pen en Haider.

DIOGENES: Ik zie niet direct iets waar ik niet kan achterstaan.

dinges · 15 juli 2003, 22:10

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Strop

Het woord DEMOCRATIE (en daaraan verbonden staatsvormen) in de wereldgeschienis:

Deutsche Democratische Republiek
Volks Republiek China
République de Zaïre/Congo
Unie van de Socialistische Sovjet Republieken
...
er zullen er nog heel wat meer zijn in deze trend, ik kan er gewoon effe niet opkomen

Dus mogen we van geluk spreken dat we niet in een republiek wonen ? Of wat wou je zeggen ?

Patrick F · 16 juli 2003, 14:38

Ik heb net nog eens opgezocht hoeveel stemmen de coalitiepartners haalden:

- VLD : 15,4% (1.009.236 stemmen)
- SP.A-SPIRIT: 14,9% (979.752 stemmen)
- PS : 13,0% (855.994 stemmen)
- MR : 11,4% (748.955 stemmen)

samen : 54.7%

Dus als we de Belgische rekenkunde eens achterwege laten, komt dat neer op 82 van 150 zetels. Nu hebben ze er 97.

Die kiesdrempel was dus wel degelijk bedoelt om elke vorm van oppositie uit te schakelen.

* percentages op nationaal vlak
* bron: Nationaal Instituut der Statistieken

Antoon · 16 juli 2003, 14:42

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Patrick F

Die kiesdrempel was dus wel degelijk bedoelt om elke vorm van oppositie uit te schakelen.

Zou kunnen, maar het blijft toch ook een comfortabele meederheid zonder kiesdrempel. (87 op 150)

Strop · 16 juli 2003, 14:43

Citaat:

Dus mogen we van geluk spreken dat we niet in een republiek wonen ? Of wat wou je zeggen ?

Neen ik bedoel dat deze landen voorbeelden zijn van ZELFVERKLAARDE democraten in de stijl VERHOFSTAD.
Veel BlaBla en helemaal geen Boemboem, tenzij wat schieten op de "onproductieve" oppositie.
De cijfers hierboven zeggen toch genoeg over die "RUIME" meerderheid dacht ik

Antoon · 16 juli 2003, 14:50

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Strop

Citaat:

Dus mogen we van geluk spreken dat we niet in een republiek wonen ? Of wat wou je zeggen ?

Neen ik bedoel dat deze landen voorbeelden zijn van ZELFVERKLAARDE democraten in de stijl VERHOFSTAD.
Veel BlaBla en helemaal geen Boemboem, tenzij wat schieten op de "onproductieve" oppositie.
De cijfers hierboven zeggen toch genoeg over die "RUIME" meerderheid dacht ik

Opnieuw: zelfs 87 op 150 is een comfortabele meerderheid.
En verder moeten we niet vergeten dat de bevolking op die partijen heeft gestemd.

Ik ben ook geen aanhanger van het voortzetten van die bullshitministers.
Maar wat kunnen we eraan doen als het volk blind en blij is met brood en spelen?

Strop · 16 juli 2003, 14:55

54.7 % vind ik persoonlijk niet echt ruim. Vergeet niet dat Spirit in de meerderheid zit hee. Als t Bert A. niet aanstaat en weer eens zijn kar keert dan is het gedaan met de meerderheid.

Je hebt natuurlijk gelijk met je brood en spelen en de bevolking heeft het aanzichzelf te danken dat we met Verhofstad II opgescheept zitten.

Antoon · 16 juli 2003, 14:57

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Strop

54.7 % vind ik persoonlijk niet echt ruim. Vergeet niet dat Spirit in de meerderheid zit hee. Als t Bert A. niet aanstaat en weer eens zijn kar keert dan is het gedaan met de meerderheid.

Je hebt natuurlijk gelijk met je brood en spelen en de bevolking heeft het aanzichzelf te danken dat we met Verhofstad II opgescheept zitten.

Ik weet het, 't is erg. Maar zelfs als Bert en zijn kliekske vertrekken, dan blijft de meerderheid bestaan, want het was een enkele lijst.

Strop · 16 juli 2003, 15:04

Dat weet ik om eerlijk te zijn niet zo goed, zeker niet hoeveel zetels Bert en zijn Spirit bezet.
Als die zijn kar keert en bij de oppositie begint mee te stemmen kan dat de meerderheid problemen opleveren, vermoed ik.

Maar ja, Als als als...

In ieder geval denk ik dat we nog vuurwerk zullen meemaken zodra er over communautaire kwesties wordt begonnen. Want daar is ook al een labiel evenwicht gevonden dat snel kan instorten.

Voor de rest, om t in schoon Vlaams te zeggen: We'll see

ViveLaBelgique · 14 september 2012, 21:12

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Strop

54.7 % vind ik persoonlijk niet echt ruim. Vergeet niet dat Spirit in de meerderheid zit hee. Als t Bert A. niet aanstaat en weer eens zijn kar keert dan is het gedaan met de meerderheid.

Je hebt natuurlijk gelijk met je brood en spelen en de bevolking heeft het aanzichzelf te danken dat we met Verhofstad II opgescheept zitten.

Bert Anciaux liet nog liever zijn Spirit verdampen in de Sp.a ipv zijn kar te keren.

Svennies · 14 september 2012, 21:45

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door ViveLaBelgique

Bert Anciaux liet nog liever zijn Spirit verdampen in de Sp.a ipv zijn kar te keren.

Sanderke ziet ook wat verdampen.....

En u net zo goed....

Robrecht de Fries · 14 september 2012, 21:47

Wanneer men seniel wordt, ijlt men over lang vervlogen tijden.

Svennies · 14 september 2012, 22:09

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Robrecht de Fries

Wanneer men seniel wordt, ijlt men over lang vervlogen tijden.

yep,neem maar Viveke....

15 juli 2003, 13:27	#2
Strop Lokaal Raadslid Geregistreerd: 28 april 2003 Locatie: Gent, Vlaanderen Berichten: 334	Het woord DEMOCRATIE (en daaraan verbonden staatsvormen) in de wereldgeschienis: Deutsche Democratische Republiek Volks Republiek China République de Zaïre/Congo Unie van de Socialistische Sovjet Republieken ... er zullen er nog heel wat meer zijn in deze trend, ik kan er gewoon effe niet opkomen En dan spreek in nog niet over al die "VOLKS"legers die eigenlijk gewoon bandieten zijn met een mooie naam. What's in a name __________________ Vliegt den Blauwvoet, Storm op zee Verzet begint met jezelf een vraag te stellen, en die dan aan iemand anders stellen. Geen Vlaams geld meer voor Wallonië

15 juli 2003, 13:51	#3
schaduwgemeenteraadslid Burgemeester Geregistreerd: 21 juni 2003 Berichten: 522	INLEIDING Ik beschouw de eigenschappen van wat ik verwacht van mijn democratie. Voorbeelden, definities en kritieken worden voorgezet. Pogingen tot een definitie De vox populi (Kris Deschouwer, DS 21/04/2001) Het gebeurt wel eens dat ik al surfend -- geheel toevallig, u weet hoe dat gaat -- op de webstek van het Belgische Federale Parlement terechtkom. Wie zich op het Internet waagt, moet op het ergste voorbereid zijn, maar elektronisch het parlement binnenkomen is elke keer weer een schokkende ervaring. Op de eerste bladzijde prijkt immers in dikke letters een uitspraak van Abraham Lincoln: ,,The government of the people, by the people, for the people.'' Het is Lincolns definitie van de democratie. Lincoln is de Amerikaanse president wiens verkiezing in 1860 aanleiding gaf tot de Amerikaanse burgeroorlog. Hij bracht die tot een goed einde -- de slavernij werd verboden en de Unie werd voorgoed hersteld -- en wordt in de Verenigde Staten dan ook als een heilige vereerd. Er staat in Washington een heuse tempel die aan hem is gewijd. Ik ga de nagedachtenis van de goede man dus niet onnodig besmeuren, maar het moet mij toch van het hart: hij heeft verstandiger dingen geproduceerd dan die slogan op de webstek van ons parlement. Zijn definitie van de democratie is absolute en gevaarlijke nonsens. Democratie van, voor en door het volk bestaat niet en heeft ook nooit bestaan, niet in het oude Athene, niet in de Florentijnse Republiek, niet in de Verenigde Staten van Lincoln, niet in de Sovjet-Unie en niet in de regimes die we vandaag de 'westerse democratieën' noemen. Het soort democratie á la Lincoln is maar een hardnekkig waanbeeld. Het wordt heel vaak en zonder schroom gebruikt. Dat gebeurt verbazend genoeg vooral door politici zelf. Ook de Belgische Kamer (ik verdenk hier heel sterk de voorzitter van de instelling) kan het blijkbaar niet laten. Maar vooral een parlement zou beter moeten weten. Het kan en mag de onschuldige internetbezoeker toch niet doen geloven dat aldaar het bestuur van het volk, door het volk en voor het volk zetelt? In het parlement vergadert immers niet het volk, maar wel een kleine groep vertegenwoordigers, die middels een aantal duidelijke procedures op lijsten van partijen in verschillende kiesomschrijvingen tijdelijk tot vertegenwoordigers van het volk zijn geselecteerd. De definitie van democratie, in termen van de absolute soevereiniteit van het volk, loopt letterlijk mank. Ze kijkt maar naar één facet van de democratie. Met de wil van het volk alleen is geen land te besturen. Dat kan alleen als die wil van het volk een plaats krijgt in instellingen, in regels en procedures, in grondwettelijke fundamenten, in rechten en vrijheden. Dat tweede facet van de democratie zorgt ervoor dat de wil van het volk -- dat in de praktijk altijd verdeeld is -- een werkbaar principe wordt, dat er effectief beslissingen genomen kunnen worden, dat die opgelegd en afgedwongen kunnen worden (ook en vooral bij dat deel van het volk dat er niet van weten wil), dat de beslissingen de fundamentele rechten en vrijheden niet aantasten, dat de tegenstanders hun recht van spreken behouden, dat de veroverde macht altijd tijdelijk is, dat er tegenmachten zijn, dat alle kiezers geheim kunnen stemmen, enzovoort. De Amerikanen noemen dit alles heel mooi checks and balances . De zogenaamde 'directe democratie' is hiermee helemaal niet in tegenstrijd. Ook referenda en volksraadplegingen worden immers binnen een door regels afgebakend kader gehouden. Alle bestaande democratieën zijn een kundige mix van die twee basisingrediënten. Elk van beide afzonderlijk -- alleen maar de soevereiniteit van het volk of alleen maar de efficiëntie van de instellingen -- is niet voldoende voor een democratie. Beide facetten staan in een wat gespannen relatie met elkaar. De regels en procedures temperen immers de soevereiniteit van het volk, door te zorgen voor continuïteit, voor efficiëntie, voor het respect voor grondregels. De instellingen worden op hun beurt gestuurd en in toom gehouden door de participatie van de bevolking. Het evenwicht tussen beide ligt niet vast. Beide ingrediënten van de democratie komen in variërende dosissen voor. Soms slaat de balans sterk in de ene richting door, dan weer in de andere. Sommige democratieën gingen na de Eerste Wereldoorlog ten onder aan een overdosis pure volkssoevereiniteit, en aan te weinig checks and balances . Het fascisme kon op 'democratische' wijze aan de macht komen, maar dan wel in de betekenis die Lincoln aan de democratie geeft. Sinds de Tweede Wereldoorlog is er in vele landen in toenemende mate aandacht besteed aan de politieke instellingen, aan het beheren en besturen, aan de efficiënte uitvoering en uitvoerbaarheid van het beleid. Dat heeft vele vormen aangenomen. Grote belangenorganisaties mobiliseren niet meer alleen, maar maken ook actief mee de regels voor het sociaal-economische verkeer en beheren mee de welvaartsstaat. De politieke rol van hooggerechtshoven wordt groter. Zulke rechtbanken toetsen de wetten (gemaakt door de vertegenwoordigers van het volk!) aan vaste grondwettelijke principes. Die principes worden uitgebreid met nieuwe grondrechten, en de bestaande worden hardnekkiger verdedigd. Zo wordt bijvoorbeeld van politieke partijen verwacht dat zij expliciet de Europese Verklaring van de Rechten van de Mens onderschrijven. Als ze dat niet doen, wordt hen de middelen ontnomen waarmee ze de volkswil zouden kunnen mobiliseren. Het monetaire beleid is aan onafhankelijke nationale banken toevertrouwd, en zo van de variërende politieke meerderheden losgeweekt. De hele Europese constructie is in de eerste plaats een bouwwerk van instellingen, regels en procedures, inclusief een onafhankelijke Europese Bank, met daarin voorlopig heel weinig plaats voor de Europese bevolking. Er is des te meer plaats voor deskundigen en experts allerhande. De jongste weken regeert bijvoorbeeld vooral het Veterinair Comité. Het lijkt erop dat vandaag de balans heel sterk in de richting van de efficiëntie van de instellingen doorslaat. Kritiek op de huidige democratie grijpt daarom vaak naar die wat verwaarloosde poot van de volkssoevereiniteit. Het is allicht geen toeval dat de grootste betoging die ooit door de Belgische hoofdstad is getrokken -- de Witte Mars van 1996 -- in essentie een protest was tegen een arrest van een hooggerechtshof. Dat waakt over de naleving van regels en procedures, maar legt geen verantwoording af in termen die herkenbaar naar de wil van het volk verwijzen. Het volk 'voelde' dat het iets moest zeggen, maar wist niet goed wat en waar. De moderne democratieën mogen zich over die ontwikkelingen best eens grondig bezinnen. Maar ze moeten vooral niet de boodschap verspreiden dat de enige echte en na te streven vorm van democratie die van de onvervalste en onversneden wil van het ene en ondeelbare volk is. Zij die dat vandaag op de meest cassante wijze verwoorden, heten niet Lincoln, maar Bossi, Le Pen en Haider. DIOGENES: Ik zie niet direct iets waar ik niet kan achterstaan. __________________ In 2003 is het 'Liberaal Appel' een politieke ledenbeweging geworden! Het lidmaatschap bedraagt vanaf het kalenderjaar 2004 12,50 € per jaar. Betaling kan via overschrijving op het nummer 733-0084610-56 met als vermelding "lidmaatschap 2004" Op verzoek van velen kan u vanaf heden ook steunend lid worden voor 100 € jaarlijks. Contacteer ons, [email protected] ,en wij zullen u graag verder helpen.

16 juli 2003, 14:55	#9
Strop Lokaal Raadslid Geregistreerd: 28 april 2003 Locatie: Gent, Vlaanderen Berichten: 334	54.7 % vind ik persoonlijk niet echt ruim. Vergeet niet dat Spirit in de meerderheid zit hee. Als t Bert A. niet aanstaat en weer eens zijn kar keert dan is het gedaan met de meerderheid. Je hebt natuurlijk gelijk met je brood en spelen en de bevolking heeft het aanzichzelf te danken dat we met Verhofstad II opgescheept zitten. __________________ Vliegt den Blauwvoet, Storm op zee Verzet begint met jezelf een vraag te stellen, en die dan aan iemand anders stellen. Geen Vlaams geld meer voor Wallonië

16 juli 2003, 15:04	#11
Strop Lokaal Raadslid Geregistreerd: 28 april 2003 Locatie: Gent, Vlaanderen Berichten: 334	Dat weet ik om eerlijk te zijn niet zo goed, zeker niet hoeveel zetels Bert en zijn Spirit bezet. Als die zijn kar keert en bij de oppositie begint mee te stemmen kan dat de meerderheid problemen opleveren, vermoed ik. Maar ja, Als als als... In ieder geval denk ik dat we nog vuurwerk zullen meemaken zodra er over communautaire kwesties wordt begonnen. Want daar is ook al een labiel evenwicht gevonden dat snel kan instorten. Voor de rest, om t in schoon Vlaams te zeggen: We'll see __________________ Vliegt den Blauwvoet, Storm op zee Verzet begint met jezelf een vraag te stellen, en die dan aan iemand anders stellen. Geen Vlaams geld meer voor Wallonië

16 juli 2003, 14:38	#5
Patrick F Burger Geregistreerd: 27 juni 2003 Berichten: 117	Ik heb net nog eens opgezocht hoeveel stemmen de coalitiepartners haalden: - VLD : 15,4% (1.009.236 stemmen) - SP.A-SPIRIT: 14,9% (979.752 stemmen) - PS : 13,0% (855.994 stemmen) - MR : 11,4% (748.955 stemmen) samen : 54.7% Dus als we de Belgische rekenkunde eens achterwege laten, komt dat neer op 82 van 150 zetels. Nu hebben ze er 97. Die kiesdrempel was dus wel degelijk bedoelt om elke vorm van oppositie uit te schakelen. * percentages op nationaal vlak * bron: Nationaal Instituut der Statistieken

14 september 2012, 21:47	#14
Robrecht de Fries Banneling Geregistreerd: 6 september 2012 Berichten: 815	Wanneer men seniel wordt, ijlt men over lang vervlogen tijden.