Schrap de loonslavernij

Mitgard · 16 februari 2006, 14:56

Schrap de loonslavernij

Door: Bob Black

Eigenlijk zou niemand moeten werken.

Werk is de bron van praktisch alle ellende in de wereld. Wij moeten ophouden met werken om ons niet meer zo beroerd te voelen. Dat betekent niet, dat wij niets meer moeten doen. Het betekent wel, dat wij moeten overschakelen naar een leven dat draait om spel. Met spel bedoel ik ook feestelijkheid, creativiteit, gezelligheid en misschien zelfs kunst. Een leven dat draait om spel gaat absoluut niet samen met het hedendaagse leven. Vreemd genoeg – of juist niet – geloven alle politieke ideologieën in werk. Sociaal-democraten zeggen dat er een eind moet komen aan discriminatie bij het aannemen van mensen.

Ik zeg, dat er helemaal geen dienstverband meer moet zijn. Conservatieven zijn voor een grondrecht op werk. Ik ben voor een recht op luiheid. Socialisten zijn voor werkgelegenheid voor iedereen. Ik bepleit totale werkloosheid. Politici spreken eindeloos over lonen, uren, werkgelegenheid, uitbuiting, produktiviteit en winst. Zij praten graag over alles behalve het werk zelf, ondanks het feit, dat het zo bepalend is voor ons leven. Marxisten geloven dat bureaucraten de leiding bij het werk moeten hebben. Onvervalste liberalen vinden, dat zakenlui het voor het zeggen moeten hebben.

Al deze ideologieën hebben dus duidelijk verschillende opvattingen over het verdelen van de macht. Maar zij zijn geen van alle tegen macht als zodanig en zij willen ons aan het werk houden. Niets doen is niet het alternatief voor werk. Zo lekker als ik het vind om lui achterover te liggen, het is pas echt leuk wanneer het incidenteel gebeurt. Ook ben ik geen voorstander van geplande vrije tijd; integendeel. Vrije tijd is tijd om bij te komen van werk, een wanhopige poging om het te vergeten.

Ik ben volstrekt serieus. Als ik zeg dat ik werk wil afschaffen, dan bedoel ik precies wat ik zeg. Mijn definitie van werk is dwangarbeid. Werk is produktie onder de druk van economische en politieke omstandigheden; werk wordt nooit gedaan voor de arbeidsvreugde, maar voor een produkt of een noodzakelijk geacht resultaat. Meestal houdt werk een dienstverband in, dat wil zeggen dat je jezelf verkoopt tegen een vast loon. In de westerse wereld werken negen van de tien mensen voor een ander. Alleen in sommige Derde Wereldlanden zijn er nog veel boeren die leven zoals de meeste mensen dat de afgelopen duizend jaar hebben gedaan: zij betalen huur aan de staat of pacht aan een uitbuitende grootgrondbezitter om met rust te worden gelaten. Voor velen in de industriële wereld ziet ‘zo’n stukje Middeleeuwen’ er bijna verleidelijk uit.

In de moderne wereld werken mensen niet: zij hebben banen. Iedereen heeft een bepaalde taak. Zelfs als deze taak redelijk interessant is – wat steeds minder het geval is – wordt het werk door gebrek aan afwisseling een sleur. Een baan die in deeltijd aantrekkelijk kan zijn, is ondragelijk voor iemand die dat werk veertig uur per week doet zonder enige zeggenschap over het hoe en wat. Dat het werk wordt gedaan in het belang van een werkgever, die zelf geen bijdrage levert, maakt het alleen maar erger. Dit is de werkelijke wereld van het hedendaagse werk.

De vernedering die veel werknemers ondervinden op de werkvloer, is de som van een aantal onwaardigheden die gemakshalve ‘discipline’ worden genoemd. Discipline betekent totalitaire controle op de werkvloer: toezicht, lopende-bandwerk, opgelegd tempo, produktiequota, prikklok et cetera. Discipline is datgene, wat een fabriek gemeen heeft met een gevangenis, een school en een psychiatrische inrichting. Discipline is de duivelse versie van toezicht. Spel is het tegenovergestelde van discipline. Het is altijd vrijwillig en toont een superieure minachting voor resultaten. De speler speelt, omdat hij het graag doet. Een goed gesprek, dansen, reizen, seks, dat is allemaal spel.

Werk drijft de spot met vrijheid. Officieel heet het, dat wij allemaal rechten hebben en in een democratie leven. De ongelukkigen, die niet vrij zijn zoals wij, leven in een politiestaat. De overheid houdt hen altijd in het oog. Bureaucraten houden toezicht op de kleinste details van hun dagelijks leven. Een afwijkende mening en ongehoorzaamheid worden gestraft. Verklikkers informeren de autoriteiten. Dat wijzen wij allemaal af! En terecht.

Toch is deze beschrijving ook precies van toepassing op de moderne werkvloer. De politici die uithalen naar totalitaire regimes, zijn salon-ideologen. Er is meer vrijheid in een milde, enigszins gedestaliniseerde dictatuur dan in de gemiddelde onderneming. Je vindt dezelfde hiërarchie en discipline in een kantoor of een fabriek als in een gevangenis. De Franse filosoof Michel Foucault heeft er op gewezen dat gevangenissen en fabrieken in dezelfde periode ontstonden en dat de functionarissen bewust elkaars organisatietechnieken leenden. Een arbeider is een deeltijd-slaaf. De baas zegt wanneer hij moet komen en wanneer hij mag gaan en wat hij in die tussentijd moet doen. Hij vertelt je hoeveel je moet doen en hoe snel. Hij kan je van alles opdragen, desgewenst welke kleren je draagt of hoe vaak je naar de wc mag.

De meeste mannen en vrouwen leven ten minste de helft van de tijd dat zij niet slapen onder deze vernederende omstandigheden. Iedereen die zegt, dat deze mensen ‘vrij’ zijn, liegt of is stom. Je bent wat je doet. Als je vervelend, dom en eentonig werk doet, zit het er dik in dat je dan zelf ook vervelend, dom en saai wordt. Het soort werk dat we doen is een veel betere verklaring voor de binnensluipende dufheid om ons heen dan zulke afstompende dingen als televisie en onderwijs. Mensen voor wie hun hele leven is bepaald, kunnen niet meer anders. Hun gevoel voor zelfstandigheid is zodanig ondermijnd, dat zij bang zijn geworden voor vrijheid. De gehoorzaamheidstraining van hun werk passen zij toe in hun eigen gezinnen. Als mensen zich op hun werk niet kunnen ontplooien, zullen zij zich uit gewoonte ook slaafs schikken in de hiërarchie van de politiek, de cultuur of wat dan ook.

Wij zijn zo opgenomen in de werkwereld dat we niet meer zien welk effect die op ons heeft. Door dat werk kijken wij de hele tijd op ons horloge. Het enige vrije van de zogenaamde vrije tijd is, dat het de baas niets kost. Vrije tijd dient vooral om je in te stellen op je werk, er naar toe te gaan, er vandaan te gaan en er weer van op adem te komen.

Wat ik tot nu toe heb gezegd hoeft niet controversieel te zijn. Veel mensen zijn hun werk zat. Er is een steeds groeiend aantal ziekmeldingen, het verloop is groot en diefstal en sabotage, wilde stakingen en plichtsverzuim zijn aan de orde van de dag. Niettemin zijn zowel werkgevers als werknemers van mening, dat werk onontkoombaar en noodzakelijk is. Ik ben het daarmee niet eens. Het is nu mogelijk om werk af te schaffen en het te vervangen door andere bezigheden met een nuttig doel. Het overblijvende, nuttige werk moet worden verricht als een spel of een kunst, op dezelfde manier als we met alles in onze vrije tijd bezig zijn. Met als enig verschil dat dat ‘werk’ toevallig tot bruikbare produkten leidt.
Creatie wordt recreatie!

En we hoeven niet meer bang te zijn voor elkaar. Maar een klein en steeds kleiner wordend gedeelte van de hoeveelheid werk is nodig om onze minimale behoefte aan voedsel, kleding en onderdak te vervullen. Als we het werk afschaffen, bevrijden we tientallen miljoenen verkoopsters, soldaten, managers, politieagenten, makelaars, geestelijken, bankiers, advocaten, leerkrachten, huiseigenaren, veiligheidsagenten en al diegenen die voor hen werken. Het is een sneeuwbaleffect.

Bijna de helft van de banen bestaat uit kantoorbanen met het meest saaie en onbenullige werk. Bij banken, verzekerings- en makelaarskantoren wordt de hele dag niets anders gedaan dan papier verplaatsen van de ene stapel naar de andere. Het is ook geen toeval, dat de tertiaire sector van de economie (de dienstverlening) groeit, terwijl de secundaire (industrie) stilstaat en de eerste (landbouw) bijna aan het verdwijnen is.

Het meeste werk is overbodig behalve voor degenen die aan de macht zijn. Het is een manier om de openbare orde te handhaven. Daarom mag je ook niet eerder naar huis, ook al ben je klaar. Zij willen je tijd in beslag nemen, zodat ze je kunnen bezitten. In de tweede fase van de werkafschaffing worden geen nutteloze produkten meer gemaakt. Geen oorlogsproduktie, kernenergie, junk food, deodorant – en bovenal geen noemenswaardige auto-industrie. Dan hebben wij vanzelf bijna de energiecrisis, de milieucrisis, de ozoncrisis en tal van andere sociale problemen opgelost.

Tenslotte moeten wij een einde maken aan het meest voorkomende beroep: dat van de langste uren, de laagste beloning en de vervelendste klusjes. Ik bedoel het beroep van huisvrouw en moeder. Als loondienst wordt afgeschaft en een algehele werkloosheid is bereikt, wordt werk niet langer naar geslacht ingedeeld. Het gezin zoals wij dat kennen, is een onvermijdelijke aanpassing aan de eisen van de loonarbeid. Het was nu eenmaal de laatste eeuwen gebruikelijk, dat de man het spek mee naar huis nam, dat de vrouw zorgde voor een goed thuis en dat de kinderen naar school gingen. Dat vooral om moeder rust te gunnen en ze van de straat te houden, maar toevallig ook om ze de gehoorzaamheid en stiptheid bij te brengen die werknemers zo nodig hebben. Met dit andere gezinsbeeld wordt de jeugd afgeschaft en gaan de scholen dicht. Kinderen zijn nu nodig als leerkrachten, niet als leerlingen. Zij kunnen ons een hoop leren, omdat zij beter kunnen spelen dan volwassenen.

Ik heb het nog niet gehad over de mogelijkheid om het kleine beetje werk dat overblijft zo veel mogelijk te beperken door automatisering. Alle wetenschappers die zich nu bezighouden met oorlogsonderzoek en het doelbewust ouder worden, zouden met plezier middelen moeten ontwerpen om vermoeidheid, verveling en gevaar bij bezigheden als mijnbouw te voorkomen. Ongetwijfeld vinden ze nog meer projecten waar zij aardigheid in hebben. Misschien maken zij wereldomvattende multimedia-communicatiesystemen of kolonies in de ruimte.

Zelf koop ik niet ieder nieuw apparaatje. Ik hoef niet alles automatisch te doen; ik doe graag iets zelf. Er is een bescheiden plaats voor werkbesparende technologie, hoewel het verleden wat dat betreft niet erg aanmoedigt. Toen de jacht en het zoeken naar voedsel werden vervangen door landbouw en industrie, ontstond er meer werk. Wij moeten meer dan sceptisch zijn over de beloften van de computergoeroes. Zij werken als paarden. De kans bestaat dat wij dat ook moeten doen als zij hun zin krijgen.

Ik wil zien dat werk wordt omgetoverd in spel. Dat de begrippen baan en beroep worden geschrapt. Het is niet ongewoon, dat landarbeiders op het veld lopen te ploeteren, terwijl hun air-conditioned bazen ieder weekend thuis lekker in de tuin werken. Na het afschaffen van werk komen wij in de Gouden Eeuw van de Dilettant, die de Renaissance doet blozen. Er zullen geen banen meer zijn, maar gewoon dingen die moeten worden gedaan en mensen die ze doen. Als nuttige bezigheden worden gedaan door mensen die dat graag doen, is werk vanzelf in spel veranderd. Om het voor mensen heden ten dage mogelijk te maken de dingen te doen die zij leuk vinden moet de daaraan klevende onredelijkheid worden weggenomen.

Ik vind het bijvoorbeeld leuk om – niet te veel – les te geven, maar niet aan leerlingen die daar tegen heug en meug zitten; ik vind het ook vreselijk om bij de administratie om een vaste aanstelling te zeuren. Verder doen sommige mensen zo nu en dan met plezier sommige dingen, maar niet te vaak en zeker niet permanent. Zo zou je het leuk kunnen vinden om een paar uurtjes te babysitten, omdat je van kinderen geniet, maar natuurlijk lang niet zo intens als hun ouders. De ouders genieten intussen van hun vrije momenten, hoewel ze toch onrustig worden, als ze te lang gescheiden zijn van hun kroost. Deze verschillen tussen de mensen onderling maken een leven van ‘vrij spel’ mogelijk.

Hetzelfde principe is van toepassing op vele andere activiteiten, vooral de hele gewone. Zo vinden velen koken leuk, als ze dat op hun gemak kunnen doen, maar niet als ze het alleen maar moeten doen om andere mensen energie voor hun werk te geven. Ook zijn er dingen die in een bepaalde omgeving geen voldoening geven, maar onder andere omstandigheden prettig kunnen zijn. Niet iedereen vindt hetzelfde leuk. Kleine kinderen die het zalig vinden om in een smeerboel te zitten kun je in kleine groepjes leren wc’s schoon te maken en de vuilniszak buiten te zetten, met een medaille voor wie het het beste doet. Onthoud goed, dat wij het hedendaagse werk niet hoeven te aanvaarden zoals wij het aantreffen en dat wij er de juiste mensen voor moeten vinden, die soms inderdaad knettergek moeten zijn.

Misschien kunnen wij weer meer ambachtelijkheid invoeren. Kunst wordt afgenomen van de verzamelaars en snobs en niet meer beschouwd als iets voor een beperkte groep, maar in al zijn glorie hersteld voor het dagelijks leven. Per slot van rekening werden de prachtige Griekse vazen, die nu museumstukken zijn, destijds gebruikt voor olijfolie.

Niemand kan zeggen wat er zal gebeuren, als het creatieve vermogen, dat nu door werk is ontkracht, de vrije loop krijgt. Het leven zou een spel kunnen worden, of liever gezegd vele spelen, maar niet zoals het nu is, een spel met alleen maar nieten. Niemand houdt de stand bij, maar iedereen wint. Hoe meer je geeft, des te meer je krijgt. Als we het spel goed spelen, zouden wij allemaal meer uit het leven kunnen halen, dan wij er in stoppen; maar alleen, wanneer wij het voorgoed spelen.

Niemand zou eigenlijk hoeven werken. Arbeiders aller landen... relax!

uit: The Abolition of Work and Other Essays, Loomaniacs 1988

Ambiorix · 16 februari 2006, 15:08

mooie tekst.

ik had een tijd geleden nog zo is een link gepost
http://www.vrijbuiter.org/page.php?ID=299
iets minder anarchistisch (alhoewel). Maar goed, de boodschap lijkt mij te zijn dat we moeten werken om te leven ipv leven om te werken.

Chipie · 16 februari 2006, 15:44

Kinderlijk mooi...

Ambiorix · 16 februari 2006, 15:56

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door CHIPIE

Kinderlijk mooi...

er schuilt in elk van ons een kind, chipie. Bij jou ook, alleen moet je dat nog ontdekken misschien

Percalion · 16 februari 2006, 16:07

Ik ga er niet helemaal mee akkoord - en dat is een understatement - maar ik moet toegeven: het is zéér goed geschreven. De tekst verveelt geen moment; en er staan een aantal zeer interessante ideeën in.

StevenNr1 · 16 februari 2006, 16:18

Reeds in 1883 schreef de schoonzoon van Marx "Het recht op luiheid", een gelijkaardige redenering over 50 bladzijden uitgesponnen, zeer interessant.

satiper · 16 februari 2006, 16:46

Inderdaad mooie tekst die mi veel waarheid bevat.
Natuurlijk kan je niet alles ineens realiseren, maar we mogen best wat in de richting opschuiven die hier voorgesteld wordt.
Doorheen de tijd, zijn we naar een maatschappij gegroeid, die is zoals ze is.
Ooit waren we jagers verzamelaars, maar om één of andere reden leek sedentair leven aantrekkelijker dan leven als nomade. De landbouw en andere technieken hebben het inderdaad mogelijk gemaakt dat veel meer mensen konden overleven (of dit een voordeel is?).

Een plotse terugkeer is dus spijtig genoeg niet mogelijk zonder enorm leed te veroorzaken.
Wel kan deze tekst als richtingwijzer fungeren, om aan te geven in welke richting mogelijkheden liggen naar een gelukkiger leven.

Percalion · 16 februari 2006, 17:00

Het eerste qua kritiek dat me te binnen schiet is het overdreven beeld van een utopia. Het doet me denken aan foldertjes van de getuigen van Jehovah, en ook aan wat marxistische schrijvers allemaal verzonnen over het Socialisme:

"The disutilities and satisfactions of labour

Socialist writers depict the socialist community as a land of
heart's desire. Fourier's sickly fantasies go farthest in this direction.
In Fourier's state of the future all harmful beasts will have disappeared,
and in their places will be animals which will assist man in
his labours - or even do his work for him. An anti-beaver will see tothe fishing; an anti-whale will move sailing ships in a calm; an antihippopotamus
will tow the river boats. Instead of the lion there will
be an anti-lion, a steed of wonderful swiftness, upon whose back the
rider will sit as comfortably as in a well-sprung carriage. 'It will be
a pleasure to live in a world with such servants.' Godwin even thought
that men might be immortal after property had been abolished.'
Kautsky tells us that under the socialist society 'a new type of man
will arise . . . a superman . . . an exalted man." Trotsky provides
even more detailed information: 'Man will become incomparably
stronger, wiser, finer. His body more harmonious, his movements
more rhythmical, his voice more musical . . . The human average
will rise to the level of an Aristotle, a Goethe, a Marx. Above these
other heights new peaks will arise." And writers of this sort of stuff
are continually being reprinted and translated into other tongues,
and made the subject of exhaustive historical theses!"

(L. von Mises, Socialism, p. 164)

Het lijkt me op het eerste zicht dat de auteur nergens verklaart waarom arbeid nu precies zo nutteloos is. Goed, met een beetje goodwill wil ik nog aanvaarden dat sommige kantoorjobs nutteloos zijn. Maar wat dan met de mensen in de industrie? Die doen toch geen nutteloos werk?
Overigens: heel wat van die kantoorjobs zijn (het gevolg van) overheidsingrijpen. Het ministerie van Financiën stelt 30.000 ambtenaren te werk. Banken, ondernemingen... hebben stapels accountants en specialisten nodig om wegwijs te raken in het web van fiscale wetgeving. Maar dat is niet de hele dienstensector natuurlijk; en er is ook nog de industrie en de landbouw.

Stellen dat we dus perfect zonder arbeid kunnen, vereist een deus ex machina-oplossing: ... de arbeid die écht noodzakelijk is, zal iedereen uit zichzelf willen doen! "Er zullen geen banen meer zijn, maar gewoon dingen die moeten worden gedaan en mensen die ze doen. Als nuttige bezigheden worden gedaan door mensen die dat graag doen, is werk vanzelf in spel veranderd."

Terwijl de auteur blijkbaar wel afstand neemt van de marxisten ("Marxisten geloven dat bureaucraten de leiding bij het werk moeten hebben.") komt hij uiteindelijk toch terug uit bij het ideaal van de marxisten: het ware socialisme, waarin we kunnen doen wat we willen, waarin we echt vrij zijn, waarin we niet langer beneveld zijn door de dwang, waarin de taken die moéten gedaan worden, gedaan worden door de mensen die ze willen doen.

De tekst is geen oproep aan individuen om een ander leven te leiden, het is een roep om een andere maatschappijvorm.

Dat zijn enkele van de eerste bemerkingen.

satiper · 16 februari 2006, 17:23

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Het eerste qua kritiek dat me te binnen schiet is het overdreven beeld van een utopia. Het doet me denken aan foldertjes van de getuigen van Jehovah, en ook aan wat marxistische schrijvers allemaal verzonnen over het Socialisme:

"The disutilities and satisfactions of labour

Socialist writers depict the socialist community as a land of
heart's desire. Fourier's sickly fantasies go farthest in this direction.
In Fourier's state of the future all harmful beasts will have disappeared,
and in their places will be animals which will assist man in
his labours - or even do his work for him. An anti-beaver will see to
the fishing; an anti-whale will move sailing ships in a calm; an antihippopotamus
will tow the river boats. Instead of the lion there will
be an anti-lion, a steed of wonderful swiftness, upon whose back the
rider will sit as comfortably as in a well-sprung carriage. 'It will be
a pleasure to live in a world with such servants.' Godwin even thought
that men might be immortal after property had been abolished.'
Kautsky tells us that under the socialist society 'a new type of man
will arise . . . a superman . . . an exalted man." Trotsky provides
even more detailed information: 'Man will become incomparably
stronger, wiser, finer. His body more harmonious, his movements
more rhythmical, his voice more musical . . . The human average
will rise to the level of an Aristotle, a Goethe, a Marx. Above these
other heights new peaks will arise." And writers of this sort of stuff
are continually being reprinted and translated into other tongues,
and made the subject of exhaustive historical theses!"

(L. von Mises, Socialism, p. 164)

Het lijkt me op het eerste zicht dat de auteur nergens verklaart waarom arbeid nu precies zo nutteloos is. Goed, met een beetje goodwill wil ik nog aanvaarden dat sommige kantoorjobs nutteloos zijn. Maar wat dan met de mensen in de industrie? Die doen toch geen nutteloos werk?
Overigens: heel wat van die kantoorjobs zijn (het gevolg van) overheidsingrijpen. Het ministerie van Financiën stelt 30.000 ambtenaren te werk. Banken, ondernemingen... hebben stapels accountants en specialisten nodig om wegwijs te raken in het web van fiscale wetgeving. Maar dat is niet de hele dienstensector natuurlijk; en er is ook nog de industrie en de landbouw.

Stellen dat we dus perfect zonder arbeid kunnen, vereist een deus ex machina-oplossing: ... de arbeid die écht noodzakelijk is, zal iedereen uit zichzelf willen doen! "Er zullen geen banen meer zijn, maar gewoon dingen die moeten worden gedaan en mensen die ze doen. Als nuttige bezigheden worden gedaan door mensen die dat graag doen, is werk vanzelf in spel veranderd."

Terwijl de auteur blijkbaar wel afstand neemt van de marxisten ("Marxisten geloven dat bureaucraten de leiding bij het werk moeten hebben.") komt hij uiteindelijk toch terug uit bij het ideaal van de marxisten: het ware socialisme, waarin we kunnen doen wat we willen, waarin we echt vrij zijn, waarin we niet langer beneveld zijn door de dwang, waarin de taken die moéten gedaan worden, gedaan worden door de mensen die ze willen doen.

De tekst is geen oproep aan individuen om een ander leven te leiden, het is een roep om een andere maatschappijvorm.

Dat zijn enkele van de eerste bemerkingen.

idd, of tenminste een aanwijzen waar het in deze maatschappij zou kunnen verbeteren.
Deze evolutie zal echter slechts gebeuren als voldoende mensen overtuigd zijn vd noodzaak hiertoe.

Percalion · 16 februari 2006, 18:39

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door satiper

idd, of tenminste een aanwijzen waar het in deze maatschappij zou kunnen verbeteren.
Deze evolutie zal echter slechts gebeuren als voldoende mensen overtuigd zijn vd noodzaak hiertoe.

Ik ben alvast niet overtuigd

satiper · 16 februari 2006, 19:00

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Ik ben alvast niet overtuigd

Op ééntje zal het ook niet aankomen, hoewel alle beetjes helpen naar’t schijnt

StevenNr1 · 16 februari 2006, 19:07

Het foute in die zijn redenering is dat hij de industriële maatschappij in stand wil houden maar dan met dat principe van iedereen doet wat en wanneer ie wil, zo belachelijk als maar zijn kan, denk ik.

satiper · 16 februari 2006, 19:18

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door StevenNr1

Het foute in die zijn redenering is dat hij de industriële maatschappij in stand wil houden maar dan met dat principe van iedereen doet wat en wanneer ie wil, zo belachelijk als maar zijn kan, denk ik.

Doen wat je wil is omgekeerd evenredig met het aantal mensen op aarde.
Als je de enige mens op aarde bent is dat nml helemaal geen probleem, alleen is de pret er dan wss ook af.
Waar is de gulden middenweg?

Chipie · 16 februari 2006, 19:29

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door CHIPIE

Kinderlijk mooi...

Wss zat ik er niet veel naast...

1handclapping · 16 februari 2006, 19:33

De fascinerende toekomstvisie : machines die voor de mens zorgen en ook de machines produceren om dat te doen : de homo lundens, die naar muziek luistert , schilderijen bewonderd, kunst beoefend met machines die daarbij helpen. De denkmachines besturten de wereld : bepalen de eugenetica om de mensen aangepast in stand te houden.. enfin : de meer geperfectioneerde
heerlijke nieuwe wereld....

Mitgard · 16 februari 2006, 19:41

idd 1hand.
maar een leven dat wel eens plezant zou kunnen zijn, dat schrikt voorlopig nog teveel mensen af.

Percalion · 16 februari 2006, 19:46

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Mitgard

idd 1hand.
maar een leven dat wel eens plezant zou kunnen zijn, dat schrikt voorlopig nog teveel mensen af.

Ik ben bang, inderdaad: omdat men ook dacht dat het Socialisme zo'n utopia zou zijn, een brave new world waar iedereen zorgeloos zou zijn.

Uiteindelijk draaide het organisatorisch uit op een waar fiasco. De auteur vermeldt uitdrukkelijk dat kernenergie zou verdwijnen. Het is me een raadsel wie er dan voor zijn plezier mijn elektriciteit zou maken en hoe? Als ik bijvoorbeeld zeer graag aan beeldbewerking doe, dan heb ik wel elektriciteit nodig om mijn PC te laten draaien.

StevenNr1 · 16 februari 2006, 19:48

@1handclapping: Lekker niet dus

StevenNr1 · 16 februari 2006, 19:49

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door satiper

Doen wat je wil is omgekeerd evenredig met het aantal mensen op aarde.
Als je de enige mens op aarde bent is dat nml helemaal geen probleem, alleen is de pret er dan wss ook af.
Waar is de gulden middenweg?

Vrijheid tot je aan andermans vrijheid (vast te stellen) raakt.

1handclapping · 16 februari 2006, 19:57

De bedoeling van mijn post is dus wel degelijk illustreren dat dromen zeer leuk kunnen zijn, maar als men een bepaalde "utopie" wenst, men zeer wel in de "anti-utopie" zou kunnen terechtkomen. Machines die tot het besluit komen dat er in feite te veel mensen zijn, dat mensen nutteloos zijn of zelfs schadelijk voor henzelf enz..

Als gepensioneerde met een voldoende inkomen heb ik dus een "verdiend" recht op luiheid.. maar een absolute behoefte aan enige vorm van "stress"
ik rij nu oa. als "vrijwilliger" met een busje van tijd wat autisten rond en nog zo van die dinges.. Een utopische maatschappij waar iedereen alleen maar vrijwillig wat onbetaalde nuttige zaken doet ? Mogelijkerwijze...
Een geldloze maatschappij ? Moet ook kunnen ..

Maar persoonlijk geloof ik dat zelfs in een zeer technologisch geëvolueerd scenario het verplicht werken voor een aanzienlijke periode van iemands leven
zal blijven bestaan. Dat de Homo Sapiens Sapiens biologisch nog altijd hetzelfde beestje is als de migrerende jager verzamelaar van een 60.000 jaar geleden en het type mondiale technologische beschaving waar we nu in zitten
eigenlijk een vervreemdend effect op ons heeft is ongetwijfeld waar - maar
er is momenteel geen alternatief dan een evolutie in een of andere hopelijk positieve zin.

16 februari 2006, 14:56	#1
Mitgard Banneling Geregistreerd: 16 februari 2004 Berichten: 23.890	Schrap de loonslavernij Schrap de loonslavernij Door: Bob Black Eigenlijk zou niemand moeten werken. Werk is de bron van praktisch alle ellende in de wereld. Wij moeten ophouden met werken om ons niet meer zo beroerd te voelen. Dat betekent niet, dat wij niets meer moeten doen. Het betekent wel, dat wij moeten overschakelen naar een leven dat draait om spel. Met spel bedoel ik ook feestelijkheid, creativiteit, gezelligheid en misschien zelfs kunst. Een leven dat draait om spel gaat absoluut niet samen met het hedendaagse leven. Vreemd genoeg – of juist niet – geloven alle politieke ideologieën in werk. Sociaal-democraten zeggen dat er een eind moet komen aan discriminatie bij het aannemen van mensen. Ik zeg, dat er helemaal geen dienstverband meer moet zijn. Conservatieven zijn voor een grondrecht op werk. Ik ben voor een recht op luiheid. Socialisten zijn voor werkgelegenheid voor iedereen. Ik bepleit totale werkloosheid. Politici spreken eindeloos over lonen, uren, werkgelegenheid, uitbuiting, produktiviteit en winst. Zij praten graag over alles behalve het werk zelf, ondanks het feit, dat het zo bepalend is voor ons leven. Marxisten geloven dat bureaucraten de leiding bij het werk moeten hebben. Onvervalste liberalen vinden, dat zakenlui het voor het zeggen moeten hebben. Al deze ideologieën hebben dus duidelijk verschillende opvattingen over het verdelen van de macht. Maar zij zijn geen van alle tegen macht als zodanig en zij willen ons aan het werk houden. Niets doen is niet het alternatief voor werk. Zo lekker als ik het vind om lui achterover te liggen, het is pas echt leuk wanneer het incidenteel gebeurt. Ook ben ik geen voorstander van geplande vrije tijd; integendeel. Vrije tijd is tijd om bij te komen van werk, een wanhopige poging om het te vergeten. Ik ben volstrekt serieus. Als ik zeg dat ik werk wil afschaffen, dan bedoel ik precies wat ik zeg. Mijn definitie van werk is dwangarbeid. Werk is produktie onder de druk van economische en politieke omstandigheden; werk wordt nooit gedaan voor de arbeidsvreugde, maar voor een produkt of een noodzakelijk geacht resultaat. Meestal houdt werk een dienstverband in, dat wil zeggen dat je jezelf verkoopt tegen een vast loon. In de westerse wereld werken negen van de tien mensen voor een ander. Alleen in sommige Derde Wereldlanden zijn er nog veel boeren die leven zoals de meeste mensen dat de afgelopen duizend jaar hebben gedaan: zij betalen huur aan de staat of pacht aan een uitbuitende grootgrondbezitter om met rust te worden gelaten. Voor velen in de industriële wereld ziet ‘zo’n stukje Middeleeuwen’ er bijna verleidelijk uit. In de moderne wereld werken mensen niet: zij hebben banen. Iedereen heeft een bepaalde taak. Zelfs als deze taak redelijk interessant is – wat steeds minder het geval is – wordt het werk door gebrek aan afwisseling een sleur. Een baan die in deeltijd aantrekkelijk kan zijn, is ondragelijk voor iemand die dat werk veertig uur per week doet zonder enige zeggenschap over het hoe en wat. Dat het werk wordt gedaan in het belang van een werkgever, die zelf geen bijdrage levert, maakt het alleen maar erger. Dit is de werkelijke wereld van het hedendaagse werk. De vernedering die veel werknemers ondervinden op de werkvloer, is de som van een aantal onwaardigheden die gemakshalve ‘discipline’ worden genoemd. Discipline betekent totalitaire controle op de werkvloer: toezicht, lopende-bandwerk, opgelegd tempo, produktiequota, prikklok et cetera. Discipline is datgene, wat een fabriek gemeen heeft met een gevangenis, een school en een psychiatrische inrichting. Discipline is de duivelse versie van toezicht. Spel is het tegenovergestelde van discipline. Het is altijd vrijwillig en toont een superieure minachting voor resultaten. De speler speelt, omdat hij het graag doet. Een goed gesprek, dansen, reizen, seks, dat is allemaal spel. Werk drijft de spot met vrijheid. Officieel heet het, dat wij allemaal rechten hebben en in een democratie leven. De ongelukkigen, die niet vrij zijn zoals wij, leven in een politiestaat. De overheid houdt hen altijd in het oog. Bureaucraten houden toezicht op de kleinste details van hun dagelijks leven. Een afwijkende mening en ongehoorzaamheid worden gestraft. Verklikkers informeren de autoriteiten. Dat wijzen wij allemaal af! En terecht. Toch is deze beschrijving ook precies van toepassing op de moderne werkvloer. De politici die uithalen naar totalitaire regimes, zijn salon-ideologen. Er is meer vrijheid in een milde, enigszins gedestaliniseerde dictatuur dan in de gemiddelde onderneming. Je vindt dezelfde hiërarchie en discipline in een kantoor of een fabriek als in een gevangenis. De Franse filosoof Michel Foucault heeft er op gewezen dat gevangenissen en fabrieken in dezelfde periode ontstonden en dat de functionarissen bewust elkaars organisatietechnieken leenden. Een arbeider is een deeltijd-slaaf. De baas zegt wanneer hij moet komen en wanneer hij mag gaan en wat hij in die tussentijd moet doen. Hij vertelt je hoeveel je moet doen en hoe snel. Hij kan je van alles opdragen, desgewenst welke kleren je draagt of hoe vaak je naar de wc mag. De meeste mannen en vrouwen leven ten minste de helft van de tijd dat zij niet slapen onder deze vernederende omstandigheden. Iedereen die zegt, dat deze mensen ‘vrij’ zijn, liegt of is stom. Je bent wat je doet. Als je vervelend, dom en eentonig werk doet, zit het er dik in dat je dan zelf ook vervelend, dom en saai wordt. Het soort werk dat we doen is een veel betere verklaring voor de binnensluipende dufheid om ons heen dan zulke afstompende dingen als televisie en onderwijs. Mensen voor wie hun hele leven is bepaald, kunnen niet meer anders. Hun gevoel voor zelfstandigheid is zodanig ondermijnd, dat zij bang zijn geworden voor vrijheid. De gehoorzaamheidstraining van hun werk passen zij toe in hun eigen gezinnen. Als mensen zich op hun werk niet kunnen ontplooien, zullen zij zich uit gewoonte ook slaafs schikken in de hiërarchie van de politiek, de cultuur of wat dan ook. Wij zijn zo opgenomen in de werkwereld dat we niet meer zien welk effect die op ons heeft. Door dat werk kijken wij de hele tijd op ons horloge. Het enige vrije van de zogenaamde vrije tijd is, dat het de baas niets kost. Vrije tijd dient vooral om je in te stellen op je werk, er naar toe te gaan, er vandaan te gaan en er weer van op adem te komen. Wat ik tot nu toe heb gezegd hoeft niet controversieel te zijn. Veel mensen zijn hun werk zat. Er is een steeds groeiend aantal ziekmeldingen, het verloop is groot en diefstal en sabotage, wilde stakingen en plichtsverzuim zijn aan de orde van de dag. Niettemin zijn zowel werkgevers als werknemers van mening, dat werk onontkoombaar en noodzakelijk is. Ik ben het daarmee niet eens. Het is nu mogelijk om werk af te schaffen en het te vervangen door andere bezigheden met een nuttig doel. Het overblijvende, nuttige werk moet worden verricht als een spel of een kunst, op dezelfde manier als we met alles in onze vrije tijd bezig zijn. Met als enig verschil dat dat ‘werk’ toevallig tot bruikbare produkten leidt. Creatie wordt recreatie! En we hoeven niet meer bang te zijn voor elkaar. Maar een klein en steeds kleiner wordend gedeelte van de hoeveelheid werk is nodig om onze minimale behoefte aan voedsel, kleding en onderdak te vervullen. Als we het werk afschaffen, bevrijden we tientallen miljoenen verkoopsters, soldaten, managers, politieagenten, makelaars, geestelijken, bankiers, advocaten, leerkrachten, huiseigenaren, veiligheidsagenten en al diegenen die voor hen werken. Het is een sneeuwbaleffect. Bijna de helft van de banen bestaat uit kantoorbanen met het meest saaie en onbenullige werk. Bij banken, verzekerings- en makelaarskantoren wordt de hele dag niets anders gedaan dan papier verplaatsen van de ene stapel naar de andere. Het is ook geen toeval, dat de tertiaire sector van de economie (de dienstverlening) groeit, terwijl de secundaire (industrie) stilstaat en de eerste (landbouw) bijna aan het verdwijnen is. Het meeste werk is overbodig behalve voor degenen die aan de macht zijn. Het is een manier om de openbare orde te handhaven. Daarom mag je ook niet eerder naar huis, ook al ben je klaar. Zij willen je tijd in beslag nemen, zodat ze je kunnen bezitten. In de tweede fase van de werkafschaffing worden geen nutteloze produkten meer gemaakt. Geen oorlogsproduktie, kernenergie, junk food, deodorant – en bovenal geen noemenswaardige auto-industrie. Dan hebben wij vanzelf bijna de energiecrisis, de milieucrisis, de ozoncrisis en tal van andere sociale problemen opgelost. Tenslotte moeten wij een einde maken aan het meest voorkomende beroep: dat van de langste uren, de laagste beloning en de vervelendste klusjes. Ik bedoel het beroep van huisvrouw en moeder. Als loondienst wordt afgeschaft en een algehele werkloosheid is bereikt, wordt werk niet langer naar geslacht ingedeeld. Het gezin zoals wij dat kennen, is een onvermijdelijke aanpassing aan de eisen van de loonarbeid. Het was nu eenmaal de laatste eeuwen gebruikelijk, dat de man het spek mee naar huis nam, dat de vrouw zorgde voor een goed thuis en dat de kinderen naar school gingen. Dat vooral om moeder rust te gunnen en ze van de straat te houden, maar toevallig ook om ze de gehoorzaamheid en stiptheid bij te brengen die werknemers zo nodig hebben. Met dit andere gezinsbeeld wordt de jeugd afgeschaft en gaan de scholen dicht. Kinderen zijn nu nodig als leerkrachten, niet als leerlingen. Zij kunnen ons een hoop leren, omdat zij beter kunnen spelen dan volwassenen. Ik heb het nog niet gehad over de mogelijkheid om het kleine beetje werk dat overblijft zo veel mogelijk te beperken door automatisering. Alle wetenschappers die zich nu bezighouden met oorlogsonderzoek en het doelbewust ouder worden, zouden met plezier middelen moeten ontwerpen om vermoeidheid, verveling en gevaar bij bezigheden als mijnbouw te voorkomen. Ongetwijfeld vinden ze nog meer projecten waar zij aardigheid in hebben. Misschien maken zij wereldomvattende multimedia-communicatiesystemen of kolonies in de ruimte. Zelf koop ik niet ieder nieuw apparaatje. Ik hoef niet alles automatisch te doen; ik doe graag iets zelf. Er is een bescheiden plaats voor werkbesparende technologie, hoewel het verleden wat dat betreft niet erg aanmoedigt. Toen de jacht en het zoeken naar voedsel werden vervangen door landbouw en industrie, ontstond er meer werk. Wij moeten meer dan sceptisch zijn over de beloften van de computergoeroes. Zij werken als paarden. De kans bestaat dat wij dat ook moeten doen als zij hun zin krijgen. Ik wil zien dat werk wordt omgetoverd in spel. Dat de begrippen baan en beroep worden geschrapt. Het is niet ongewoon, dat landarbeiders op het veld lopen te ploeteren, terwijl hun air-conditioned bazen ieder weekend thuis lekker in de tuin werken. Na het afschaffen van werk komen wij in de Gouden Eeuw van de Dilettant, die de Renaissance doet blozen. Er zullen geen banen meer zijn, maar gewoon dingen die moeten worden gedaan en mensen die ze doen. Als nuttige bezigheden worden gedaan door mensen die dat graag doen, is werk vanzelf in spel veranderd. Om het voor mensen heden ten dage mogelijk te maken de dingen te doen die zij leuk vinden moet de daaraan klevende onredelijkheid worden weggenomen. Ik vind het bijvoorbeeld leuk om – niet te veel – les te geven, maar niet aan leerlingen die daar tegen heug en meug zitten; ik vind het ook vreselijk om bij de administratie om een vaste aanstelling te zeuren. Verder doen sommige mensen zo nu en dan met plezier sommige dingen, maar niet te vaak en zeker niet permanent. Zo zou je het leuk kunnen vinden om een paar uurtjes te babysitten, omdat je van kinderen geniet, maar natuurlijk lang niet zo intens als hun ouders. De ouders genieten intussen van hun vrije momenten, hoewel ze toch onrustig worden, als ze te lang gescheiden zijn van hun kroost. Deze verschillen tussen de mensen onderling maken een leven van ‘vrij spel’ mogelijk. Hetzelfde principe is van toepassing op vele andere activiteiten, vooral de hele gewone. Zo vinden velen koken leuk, als ze dat op hun gemak kunnen doen, maar niet als ze het alleen maar moeten doen om andere mensen energie voor hun werk te geven. Ook zijn er dingen die in een bepaalde omgeving geen voldoening geven, maar onder andere omstandigheden prettig kunnen zijn. Niet iedereen vindt hetzelfde leuk. Kleine kinderen die het zalig vinden om in een smeerboel te zitten kun je in kleine groepjes leren wc’s schoon te maken en de vuilniszak buiten te zetten, met een medaille voor wie het het beste doet. Onthoud goed, dat wij het hedendaagse werk niet hoeven te aanvaarden zoals wij het aantreffen en dat wij er de juiste mensen voor moeten vinden, die soms inderdaad knettergek moeten zijn. Misschien kunnen wij weer meer ambachtelijkheid invoeren. Kunst wordt afgenomen van de verzamelaars en snobs en niet meer beschouwd als iets voor een beperkte groep, maar in al zijn glorie hersteld voor het dagelijks leven. Per slot van rekening werden de prachtige Griekse vazen, die nu museumstukken zijn, destijds gebruikt voor olijfolie. Niemand kan zeggen wat er zal gebeuren, als het creatieve vermogen, dat nu door werk is ontkracht, de vrije loop krijgt. Het leven zou een spel kunnen worden, of liever gezegd vele spelen, maar niet zoals het nu is, een spel met alleen maar nieten. Niemand houdt de stand bij, maar iedereen wint. Hoe meer je geeft, des te meer je krijgt. Als we het spel goed spelen, zouden wij allemaal meer uit het leven kunnen halen, dan wij er in stoppen; maar alleen, wanneer wij het voorgoed spelen. Niemand zou eigenlijk hoeven werken. Arbeiders aller landen... relax! uit: The Abolition of Work and Other Essays, Loomaniacs 1988

16 februari 2006, 16:07	#5
Percalion Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 29 december 2003 Locatie: Vrije Markt Berichten: 10.698	Ik ga er niet helemaal mee akkoord - en dat is een understatement - maar ik moet toegeven: het is zéér goed geschreven. De tekst verveelt geen moment; en er staan een aantal zeer interessante ideeën in. __________________ Hitler was a massmurdering fuckhead, as many important historians have said.

16 februari 2006, 17:00	#8
Percalion Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 29 december 2003 Locatie: Vrije Markt Berichten: 10.698	Het eerste qua kritiek dat me te binnen schiet is het overdreven beeld van een utopia. Het doet me denken aan foldertjes van de getuigen van Jehovah, en ook aan wat marxistische schrijvers allemaal verzonnen over het Socialisme: "The disutilities and satisfactions of labour Socialist writers depict the socialist community as a land of heart's desire. Fourier's sickly fantasies go farthest in this direction. In Fourier's state of the future all harmful beasts will have disappeared, and in their places will be animals which will assist man in his labours - or even do his work for him. An anti-beaver will see tothe fishing; an anti-whale will move sailing ships in a calm; an antihippopotamus will tow the river boats. Instead of the lion there will be an anti-lion, a steed of wonderful swiftness, upon whose back the rider will sit as comfortably as in a well-sprung carriage. 'It will be a pleasure to live in a world with such servants.' Godwin even thought that men might be immortal after property had been abolished.' Kautsky tells us that under the socialist society 'a new type of man will arise . . . a superman . . . an exalted man." Trotsky provides even more detailed information: 'Man will become incomparably stronger, wiser, finer. His body more harmonious, his movements more rhythmical, his voice more musical . . . The human average will rise to the level of an Aristotle, a Goethe, a Marx. Above these other heights new peaks will arise." And writers of this sort of stuff are continually being reprinted and translated into other tongues, and made the subject of exhaustive historical theses!" (L. von Mises, Socialism, p. 164) Het lijkt me op het eerste zicht dat de auteur nergens verklaart waarom arbeid nu precies zo nutteloos is. Goed, met een beetje goodwill wil ik nog aanvaarden dat sommige kantoorjobs nutteloos zijn. Maar wat dan met de mensen in de industrie? Die doen toch geen nutteloos werk? Overigens: heel wat van die kantoorjobs zijn (het gevolg van) overheidsingrijpen. Het ministerie van Financiën stelt 30.000 ambtenaren te werk. Banken, ondernemingen... hebben stapels accountants en specialisten nodig om wegwijs te raken in het web van fiscale wetgeving. Maar dat is niet de hele dienstensector natuurlijk; en er is ook nog de industrie en de landbouw. Stellen dat we dus perfect zonder arbeid kunnen, vereist een deus ex machina-oplossing: ... de arbeid die écht noodzakelijk is, zal iedereen uit zichzelf willen doen! "Er zullen geen banen meer zijn, maar gewoon dingen die moeten worden gedaan en mensen die ze doen. Als nuttige bezigheden worden gedaan door mensen die dat graag doen, is werk vanzelf in spel veranderd." Terwijl de auteur blijkbaar wel afstand neemt van de marxisten ("Marxisten geloven dat bureaucraten de leiding bij het werk moeten hebben.") komt hij uiteindelijk toch terug uit bij het ideaal van de marxisten: het ware socialisme, waarin we kunnen doen wat we willen, waarin we echt vrij zijn, waarin we niet langer beneveld zijn door de dwang, waarin de taken die moéten gedaan worden, gedaan worden door de mensen die ze willen doen. De tekst is geen oproep aan individuen om een ander leven te leiden, het is een roep om een andere maatschappijvorm. Dat zijn enkele van de eerste bemerkingen. __________________ Hitler was a massmurdering fuckhead, as many important historians have said. Laatst gewijzigd door Percalion : 16 februari 2006 om 17:00.

16 februari 2006, 15:08	#2
Ambiorix Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 22 juli 2004 Berichten: 16.218	mooie tekst. ik had een tijd geleden nog zo is een link gepost http://www.vrijbuiter.org/page.php?ID=299 iets minder anarchistisch (alhoewel). Maar goed, de boodschap lijkt mij te zijn dat we moeten werken om te leven ipv leven om te werken.

16 februari 2006, 15:44	#3
Chipie Banneling Geregistreerd: 18 april 2004 Berichten: 20.937	Kinderlijk mooi...

16 februari 2006, 16:18	#6
StevenNr1 Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 2 mei 2004 Berichten: 11.386	Reeds in 1883 schreef de schoonzoon van Marx "Het recht op luiheid", een gelijkaardige redenering over 50 bladzijden uitgesponnen, zeer interessant.

16 februari 2006, 16:46	#7
satiper Minister-President Geregistreerd: 13 mei 2005 Berichten: 5.004	Inderdaad mooie tekst die mi veel waarheid bevat. Natuurlijk kan je niet alles ineens realiseren, maar we mogen best wat in de richting opschuiven die hier voorgesteld wordt. Doorheen de tijd, zijn we naar een maatschappij gegroeid, die is zoals ze is. Ooit waren we jagers verzamelaars, maar om één of andere reden leek sedentair leven aantrekkelijker dan leven als nomade. De landbouw en andere technieken hebben het inderdaad mogelijk gemaakt dat veel meer mensen konden overleven (of dit een voordeel is?). Een plotse terugkeer is dus spijtig genoeg niet mogelijk zonder enorm leed te veroorzaken. Wel kan deze tekst als richtingwijzer fungeren, om aan te geven in welke richting mogelijkheden liggen naar een gelukkiger leven.

16 februari 2006, 19:07	#12
StevenNr1 Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 2 mei 2004 Berichten: 11.386	Het foute in die zijn redenering is dat hij de industriële maatschappij in stand wil houden maar dan met dat principe van iedereen doet wat en wanneer ie wil, zo belachelijk als maar zijn kan, denk ik.

16 februari 2006, 19:33	#15
1handclapping Europees Commissaris Geregistreerd: 3 juli 2003 Locatie: Antwerpen-Deurne Berichten: 7.132	De fascinerende toekomstvisie : machines die voor de mens zorgen en ook de machines produceren om dat te doen : de homo lundens, die naar muziek luistert , schilderijen bewonderd, kunst beoefend met machines die daarbij helpen. De denkmachines besturten de wereld : bepalen de eugenetica om de mensen aangepast in stand te houden.. enfin : de meer geperfectioneerde heerlijke nieuwe wereld....

16 februari 2006, 19:41	#16
Mitgard Banneling Geregistreerd: 16 februari 2004 Berichten: 23.890	idd 1hand. maar een leven dat wel eens plezant zou kunnen zijn, dat schrikt voorlopig nog teveel mensen af.

16 februari 2006, 19:48	#18
StevenNr1 Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 2 mei 2004 Berichten: 11.386	@1handclapping: Lekker niet dus

16 februari 2006, 19:57	#20
1handclapping Europees Commissaris Geregistreerd: 3 juli 2003 Locatie: Antwerpen-Deurne Berichten: 7.132	De bedoeling van mijn post is dus wel degelijk illustreren dat dromen zeer leuk kunnen zijn, maar als men een bepaalde "utopie" wenst, men zeer wel in de "anti-utopie" zou kunnen terechtkomen. Machines die tot het besluit komen dat er in feite te veel mensen zijn, dat mensen nutteloos zijn of zelfs schadelijk voor henzelf enz.. Als gepensioneerde met een voldoende inkomen heb ik dus een "verdiend" recht op luiheid.. maar een absolute behoefte aan enige vorm van "stress" ik rij nu oa. als "vrijwilliger" met een busje van tijd wat autisten rond en nog zo van die dinges.. Een utopische maatschappij waar iedereen alleen maar vrijwillig wat onbetaalde nuttige zaken doet ? Mogelijkerwijze... Een geldloze maatschappij ? Moet ook kunnen .. Maar persoonlijk geloof ik dat zelfs in een zeer technologisch geëvolueerd scenario het verplicht werken voor een aanzienlijke periode van iemands leven zal blijven bestaan. Dat de Homo Sapiens Sapiens biologisch nog altijd hetzelfde beestje is als de migrerende jager verzamelaar van een 60.000 jaar geleden en het type mondiale technologische beschaving waar we nu in zitten eigenlijk een vervreemdend effect op ons heeft is ongetwijfeld waar - maar er is momenteel geen alternatief dan een evolutie in een of andere hopelijk positieve zin.