Solidarisme = één van de grondbeginselen van het Vlaams Blok

Guderian · 4 september 2002, 14:41

Dat behoort tot de grondbeginselen van het Vlaams Blok. Deze zijn te lezen in het 'Manifest van het rechtse Vlaams-nationalisme. Vlaams Blok Grondbeginselen.'

Uit deze Grondbeginselen (pp.10-11):

"Solidarisme is voor het VLAAMS BLOK de waarachtige beleving van de natuurlijke volksverbondenheid. Deze volksverbondenheid moet door de staat als samenlevingsbasis erkend worden. Het is in wezen een levenshouding, voortspruitend uit het besef van de noodzakelijke solidariteit van allen met allen in de gemeenschap, d.w.z. de solidariteit van de sterkeren met de zwakkeren, met degenen die in nood verkeren of dreigen te geraken, een solidariteit van werknemer en werkgever, van alle beroepen met elkaar.
Het nationalisme dient zich te bekommeren om de volksgemeenschap als om de individuele mens, deelgenoot van die gemeenschap. Dit wordt pas mogelijk in een maatschappelijk systeem, waarin enkeling en gemeenschap evenwichtig leven en tot groei komen. Dit maatschappelijk systeem is het solidarisme. Solidarisme is de projectie van het nationalisme en van de eerbied voor hoge morele waarden op het sociale leven en de samenlevingsopbouw.
Deze hoge morele waarden vormen het noodzakelijke tegengewicht voor het menselijk egoïsme. het solidarisme stelt verantwoordelijkheidsbesef, offerzin, sociale rechtvaardigheid, solidariteit, verdraagzaamheid naastenliefde voorop. Deze waarden vormen de drijvende kracht van het solidarisme. Als maatschappijvisie is het solidarisme gegrondvest op een sociaal-ethisch drieluik: de solidariteitsgedachte, het subsidiariteitsbeginsel en de verdraagzaamheid.
De solidariteitsgedachte vormt de kern van het solidarisme. Solidariteit is niet alleen een kwestie van nuttigheidsoverwegingen. Ze is de wisselwerking tussen mens en de kleinere of grotere gemeenschappen waartoe hij behoort. Ze moet haar bekroning vinden in een ethisch gemeenschapsgevoel bij de mens, beveiligd als zelfstandige persoonlijkheid in de gemeenschappen.
Het subsidiariteitsbeginsel, de organische opbouw van kleine en grotere gemeenschappen tot één harmonisch geheel, waarbij de kleinere gemeenschap alle bevoegdheden die ze kan opnemen, ook wérkelijk uitoefent, structureert de solidariteitsgedachte.
Het beginsel van de verdraagzaamheid is een wezenlijk bestanddeel van het solidarisme. De verdraagzaamheid waarborgt de waarde van elke persoon in de onaantastbaarheid van zijn persoonlijkheid en in zijn recht op het gestalte geven aan zijn eigen leven.
De verdraagzaamheid betekent niet het verdoezelen, uitwissen en opgeven van de eigen overtuiging, doch de eerbied voor alle andere levenstheorieën in zover deze de ontplooiing van een constructieve volksverbondenheid niet dwarsbomen.
Als solidaristische partij eist het VLAAMS BLOK het herstel van de rechtsstaat tegen de dictatuur van partijen, drukkingsgroepen, personen. Als solidaristische partij keert het Vlaams Blok zich tegen het liberalistisch uitbuitingskapitalisme evengoed als tegen de marxistische en communistische dwangsystemen.
Tegen onderdrukkend en verdrukkend marxisme en collectivisme in, tegen individualiserend en egoïstisch liberalisme in, verwerpt het VLAAMS BLOK alle klassenstrijd en alle uitbuiting. Gemeenschap en enkeling kunnen enkel baat hebben bij een diendende samenwerking van allen, jong en oud, van alle geledingen, beroepen, standen, welke in een volksgemeenschap leven en werken.
Als solidaristische partij komt het VLAAMS BLOK op voor een evenwichtige economie, waarin de rechten van zowel de enkeling als van de gemeenschap gewaarborgd blijven. De enkeling heeft niet alleen het recht, doch de plicht tot vrij initiatief. Daarom heeft hij ook recht op de vruchten van zijn arbeid, recht op bezit en eigendom.
Een solidaristische gemeenschap is een prestatiegemeenschap die het VLAAMS BLOK bewust plaatst tegen de begoocheling en vervlakking van de moderne verzorgingsmaatschappij. Prestatie is plicht, en geeft alléén rechten. Voor het VLAAMS BLOK betekent het solidarisme in dit verband vanzelfsprekend dat de gemeenschap erover waken moet dat de zwakkere, de door de natuur of het lot misdeelde of gehandicapte niet het slachtoffer wordt van zijn mindere kansen en mogelijkheden. Daar ligt de taak van een welbegrepen verzorgingselement in de prestatiegemeenschap.
De enkeling dient volwaardige ontplooiingskansen te krijgen in overeenstemming met zijn aanleg.
Het is de plicht van een solidaristische gemeenschap erover te waken dat de uitwassen van een prestatiegemeenschap beteugeld worden. Het is eveneens haar taak er zorg voor te dragen dat de noodzakelijke en onontbeerlijke verzorgingsvoorzieningen meer afgestemd worden in functie van de concrete persoon dan bepaald worden door blinde administratieve automatismen (dit zowel voor ziekteverzekering en kinderbijslag, als voor werkloosheidsuitkeringen en pensioenen)."

Jonas De muynck · 4 september 2002, 15:25

Solidarisme is niet meer dan een vrijgeleide voor hereditaire armoede en sociaal immobilisme. In het Italië van Mussolini was het resultaat dat de lonen daalden met 30-60%

De werknemers worden immers volledig ondergeschikt aan de werkgevers in dit systeem omdat men ervan uitgaat dat werknemers en werkgevers twee vingers aan één hand zijn. De ware machtsverhouding die tussen beiden blijft bestaan binnen dit systeem wil men verzwijgen.

Waanzin natuurlijk, wanneer het in het voordeel is van de werkgevers om lonen te laten dalen en werkomstandigheden te wijzigen dan kan dit zonder omhalen gebeuren.

Daarom waren bedsijfsleiders zo scheutig op het fascisme...
Daarom krijgt het blok ook enorm veel steun uit het bedrijfsleven.

Het solidarisme mag niet los gezien worden van de anti-egalitaire achtergrond waartegen het zou vorm krijgen...

Guderian · 4 september 2002, 15:37

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Jonas De muynck

Solidarisme is niet meer dan een vrijgeleide voor hereditaire armoede en sociaal immobilisme. In het Italië van Mussolini was het resultaat dat de lonen daalden met 30-60%

De werknemers worden immers volledig ondergeschikt aan de werkgevers in dit systeem omdat men ervan uitgaat dat werknemers en werkgevers twee vingers aan één hand zijn. De ware machtsverhouding die tussen beiden blijft bestaan binnen dit systeem wil men verzwijgen.

Waanzin natuurlijk, wanneer het in het voordeel is van de werkgevers om lonen te laten dalen en werkomstandigheden te wijzigen dan kan dit zonder omhalen gebeuren.

Daarom waren bedsijfsleiders zo scheutig op het fascisme...
Daarom krijgt het blok ook enorm veel steun uit het bedrijfsleven.

Het solidarisme mag niet los gezien worden van de anti-egalitaire achtergrond waartegen het zou vorm krijgen...

Ga ergens anders zeveren Didi, want die onzin is ondertussen wel al afgezaagd hoor.

Jij verwart solidarisme met keynesiaans corporatisme! Bewust natuurlijk, om toch maar schade te kunnen veroorzaken. Bovendien maak je in jouw laster-antwoordje gebruik van de meest groteske leugens.

Trouwens, ga eens in Italië aan bejaarden vragen hoe ze de sociaal-economische toestand vonden ten tijde van Mussolini. Velen zullen je antwoorden dat het toen beter was dan nu.

canis lupis · 4 september 2002, 15:50

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Jonas De muynck

Solidarisme is niet meer dan een vrijgeleide voor hereditaire armoede en sociaal immobilisme. In het Italië van Mussolini was het resultaat dat de lonen daalden met 30-60%

De werknemers worden immers volledig ondergeschikt aan de werkgevers in dit systeem omdat men ervan uitgaat dat werknemers en werkgevers twee vingers aan één hand zijn. De ware machtsverhouding die tussen beiden blijft bestaan binnen dit systeem wil men verzwijgen.

Citaat:

Waanzin natuurlijk, wanneer het in het voordeel is van de werkgevers om lonen te laten dalen en werkomstandigheden te wijzigen dan kan dit zonder omhalen gebeuren.

Daarom waren bedsijfsleiders zo scheutig op het fascisme...
Daarom krijgt het blok ook enorm veel steun uit het bedrijfsleven.

Het solidarisme mag niet los gezien worden van de anti-egalitaire achtergrond waartegen het zou vorm krijgen...

De delokalisatie van bedrijven,is al langer aan de gang en gepromoot door de "sossen" kwestie van nog een hoop NGO's te kunnen zenden op
kosten van de belastingbetaler!Door het oogluikend toelaten van zwartwerkers uit het voormalige oostblok,drukt men de lonen hier ook
omdat het niveau ginder niet snel genoeg stijgt!het communisme sluimert
nog steeds

Jonas De muynck · 4 september 2002, 21:30

Citaat:

Ga ergens anders zeveren Didi, want die onzin is ondertussen wel al afgezaagd hoor.
Jij verwart solidarisme met keynesiaans corporatisme! Bewust natuurlijk, om toch maar schade te kunnen veroorzaken. Bovendien maak je in jouw laster-antwoordje gebruik van de meest groteske leugens.

En die van jou niet of wat? Steeds blijf jij het solidarisme promoten als alternatief voor het communisme en het kapitalisme. Volkomen grotesk...
Vergeet niet dat in jouw ogen en in die van het blok (Nieuw-Rechts) mensen niet gelijkwaardig zijn. Moet ik er een tekeningetje bij maken wie ondergeschikt en minderwaardig is aan de werkgevers? solidarisme is een benaming die in wezen dezelfde lading denkt als het corporatisme...

Citaat:

Trouwens, ga eens in Italië aan bejaarden vragen hoe ze de sociaal-economische toestand vonden ten tijde van Mussolini. Velen zullen je antwoorden dat het toen beter was dan nu.

Zo'n economisch systeem kan zeker een tijdje functioneren daar zal ik niet aan twijfelen...
Het principe van de full-employment spreekt zeker veel mensen aan maar dat kan niet blijven duren. Zo'n systeem valt uiteindelijk zichzelf aan en zal dan verdwijnen...
Denk er maar aan dat de lonen met 30 tot 60% daalden!!!

4 september 2002, 14:41	#1
Guderian Banneling Geregistreerd: 23 juni 2002 Berichten: 8.266	Dat behoort tot de grondbeginselen van het Vlaams Blok. Deze zijn te lezen in het 'Manifest van het rechtse Vlaams-nationalisme. Vlaams Blok Grondbeginselen.' Uit deze Grondbeginselen (pp.10-11): "Solidarisme is voor het VLAAMS BLOK de waarachtige beleving van de natuurlijke volksverbondenheid. Deze volksverbondenheid moet door de staat als samenlevingsbasis erkend worden. Het is in wezen een levenshouding, voortspruitend uit het besef van de noodzakelijke solidariteit van allen met allen in de gemeenschap, d.w.z. de solidariteit van de sterkeren met de zwakkeren, met degenen die in nood verkeren of dreigen te geraken, een solidariteit van werknemer en werkgever, van alle beroepen met elkaar. Het nationalisme dient zich te bekommeren om de volksgemeenschap als om de individuele mens, deelgenoot van die gemeenschap. Dit wordt pas mogelijk in een maatschappelijk systeem, waarin enkeling en gemeenschap evenwichtig leven en tot groei komen. Dit maatschappelijk systeem is het solidarisme. Solidarisme is de projectie van het nationalisme en van de eerbied voor hoge morele waarden op het sociale leven en de samenlevingsopbouw. Deze hoge morele waarden vormen het noodzakelijke tegengewicht voor het menselijk egoïsme. het solidarisme stelt verantwoordelijkheidsbesef, offerzin, sociale rechtvaardigheid, solidariteit, verdraagzaamheid naastenliefde voorop. Deze waarden vormen de drijvende kracht van het solidarisme. Als maatschappijvisie is het solidarisme gegrondvest op een sociaal-ethisch drieluik: de solidariteitsgedachte, het subsidiariteitsbeginsel en de verdraagzaamheid. De solidariteitsgedachte vormt de kern van het solidarisme. Solidariteit is niet alleen een kwestie van nuttigheidsoverwegingen. Ze is de wisselwerking tussen mens en de kleinere of grotere gemeenschappen waartoe hij behoort. Ze moet haar bekroning vinden in een ethisch gemeenschapsgevoel bij de mens, beveiligd als zelfstandige persoonlijkheid in de gemeenschappen. Het subsidiariteitsbeginsel, de organische opbouw van kleine en grotere gemeenschappen tot één harmonisch geheel, waarbij de kleinere gemeenschap alle bevoegdheden die ze kan opnemen, ook wérkelijk uitoefent, structureert de solidariteitsgedachte. Het beginsel van de verdraagzaamheid is een wezenlijk bestanddeel van het solidarisme. De verdraagzaamheid waarborgt de waarde van elke persoon in de onaantastbaarheid van zijn persoonlijkheid en in zijn recht op het gestalte geven aan zijn eigen leven. De verdraagzaamheid betekent niet het verdoezelen, uitwissen en opgeven van de eigen overtuiging, doch de eerbied voor alle andere levenstheorieën in zover deze de ontplooiing van een constructieve volksverbondenheid niet dwarsbomen. Als solidaristische partij eist het VLAAMS BLOK het herstel van de rechtsstaat tegen de dictatuur van partijen, drukkingsgroepen, personen. Als solidaristische partij keert het Vlaams Blok zich tegen het liberalistisch uitbuitingskapitalisme evengoed als tegen de marxistische en communistische dwangsystemen. Tegen onderdrukkend en verdrukkend marxisme en collectivisme in, tegen individualiserend en egoïstisch liberalisme in, verwerpt het VLAAMS BLOK alle klassenstrijd en alle uitbuiting. Gemeenschap en enkeling kunnen enkel baat hebben bij een diendende samenwerking van allen, jong en oud, van alle geledingen, beroepen, standen, welke in een volksgemeenschap leven en werken. Als solidaristische partij komt het VLAAMS BLOK op voor een evenwichtige economie, waarin de rechten van zowel de enkeling als van de gemeenschap gewaarborgd blijven. De enkeling heeft niet alleen het recht, doch de plicht tot vrij initiatief. Daarom heeft hij ook recht op de vruchten van zijn arbeid, recht op bezit en eigendom. Een solidaristische gemeenschap is een prestatiegemeenschap die het VLAAMS BLOK bewust plaatst tegen de begoocheling en vervlakking van de moderne verzorgingsmaatschappij. Prestatie is plicht, en geeft alléén rechten. Voor het VLAAMS BLOK betekent het solidarisme in dit verband vanzelfsprekend dat de gemeenschap erover waken moet dat de zwakkere, de door de natuur of het lot misdeelde of gehandicapte niet het slachtoffer wordt van zijn mindere kansen en mogelijkheden. Daar ligt de taak van een welbegrepen verzorgingselement in de prestatiegemeenschap. De enkeling dient volwaardige ontplooiingskansen te krijgen in overeenstemming met zijn aanleg. Het is de plicht van een solidaristische gemeenschap erover te waken dat de uitwassen van een prestatiegemeenschap beteugeld worden. Het is eveneens haar taak er zorg voor te dragen dat de noodzakelijke en onontbeerlijke verzorgingsvoorzieningen meer afgestemd worden in functie van de concrete persoon dan bepaald worden door blinde administratieve automatismen (dit zowel voor ziekteverzekering en kinderbijslag, als voor werkloosheidsuitkeringen en pensioenen)."

4 september 2002, 15:25	#2
Jonas De muynck Provinciaal Gedeputeerde Geregistreerd: 21 juni 2002 Locatie: Schaarbeek Berichten: 891	Solidarisme is niet meer dan een vrijgeleide voor hereditaire armoede en sociaal immobilisme. In het Italië van Mussolini was het resultaat dat de lonen daalden met 30-60% De werknemers worden immers volledig ondergeschikt aan de werkgevers in dit systeem omdat men ervan uitgaat dat werknemers en werkgevers twee vingers aan één hand zijn. De ware machtsverhouding die tussen beiden blijft bestaan binnen dit systeem wil men verzwijgen. Waanzin natuurlijk, wanneer het in het voordeel is van de werkgevers om lonen te laten dalen en werkomstandigheden te wijzigen dan kan dit zonder omhalen gebeuren. Daarom waren bedsijfsleiders zo scheutig op het fascisme... Daarom krijgt het blok ook enorm veel steun uit het bedrijfsleven. Het solidarisme mag niet los gezien worden van de anti-egalitaire achtergrond waartegen het zou vorm krijgen...