Pesten op school

Zeno! · 10 september 2003, 12:01

Deze week staat er een aangrijpend interview in de Humo met een vader van een gepeste zoon. De jongen, een zekere Bart (uit Vilvoorde), werd al sinds de kleuterklas gepest. Daarna volgde in de lagere en middelbare school meer van hetzelfde.
Opvallend is dat de school nooit iets (of veel te weinig) heeft ondernomen om het pesten te stoppen.

De jongen is erdoor in de psychiatrie gesukkeld en is er vervolgens helemaal onderdoor gegaan. Op zijn 18de is hij in het station van Hofstade onder een goederentrein gesprongen...

Zijn hier misschien nog mensen die ervaringen hebben met 'pesten op school'? Of zitten hier misschien wel enkele 'pestkoppen'?

Ik weet uit mijn kindertijd dat er ook gepest werd op school. Ikzelf heb nooit gepest of ben nooit gepest geweest, maar ik heb het wel eens gezien. Achteraf heb je natuurlijk spijt dat je er niets aan gedaan hebt, maar als kind doe je dat gewoon niet...

De vader zei ook nog dat er geen enkele wet bestaat tegen 'pesten op school'. Zou dat misschien geen goed gedacht zijn? En hoe zou je dat controleren en bestraffen?

Paulus de Boskabouter · 10 september 2003, 12:24

Er bestaat een wet op pesten op het werk. (linkiewinkiewet)
Misschien is deze ook van toepassing voor studenten?

Persoonlijk heb ik wel eens iemand gepest op school...
..de leraar van dienst

Gelukkig bestond die wet toen nog niet.
http://users.pandora.be/homepages/de...as/pestwet.htm

Babeth · 10 september 2003, 12:38

Ik ben jarenlang op school gepest geweest in Nederland. Vooral omdat ik Vlaams sprak, mij niet conformeerde met wat er in de mode was en liever een goed boek las dan ergens te gaan "rondhangen". Ik deed niet mee aan roddels en rookte niet.
Met als gevolg: uitgescholden worden, van een trap afgeduwd worden, bij het naar huis fietsen vlak voor een aankomende auto tegen de grond getrapt worden, in de klas een stoel onder mij uit getrokken krijgen, afgelaten fietsbanden, gestolen pennezak, enkele keren opgewacht worden door een groep jongens in de fietsenstalling.
Het "lichamelijk" pesten stopte uiteindelijk door 2 dingen:
1. De jongen die in de chemieklas mijn stoel onder mij uittrok kreeg van mij een flinke oorvijg en werd door de leraar naar de onderdirecteur gestuurd voor straf terwijl ik mij in de toiletten mocht gaan "afkoelen".
2. Toen de zoveelste "knokploeg" mij in de fietsenstalling opwachtte heb ik een van hen zwaar in mekaar geslagen. Met behulp van een 10 kg zware boekentas met schouderriem (dat zo heerlijk slingerde).

De rest van de tijd dat ik daar op school zat werd er alleen nog maar gescholden en over mij geroddeld. Kon mij geen barst meer schelen.

Terug in België, op de universiteit, begon het pesten weer. Vooral omdat ik kleren en accessoires droeg voordat die in de mode kwamen en omdat ik ook hier weer weigerde mij te conformeren naar het heersende "groepsgedrag". Wat ik nu, tien jaar later, nog altijd doe. Ik weet dat de vrienden van mijn in Nederland wonende broers mij niet lusten. Ik heb in diverse verenigingen altijd aan roddels blootgestaan. Het kan me nu niet meer schelen. Maar toen ik nog een puber was deed het wel zeer ja.

Zeno! · 10 september 2003, 15:43

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Babeth

Terug in België, op de universiteit, begon het pesten weer.

Pesten op de universiteit!? Dat is de eerste keer dat ik daarvan iets hoor. Je zou toch denken dat mensen daar 'volwassen' genoeg zijn om zich daar niet mee bezig te houden.

Blijkbaar niet...

Distel · 10 september 2003, 16:44

Ik ben ook heel lang gepest geweest, ook omdat ik niet conform was met dat groepsgedrag: ik rook niet, drink niet, verdoe mijn tijd niet op café (toen nooit, nu slechts uitzonderlijk), luister niet naar Sepultura en consoorten (toen nog The Ramones of The Cure), maakte braaf mijn huiswerk, was bezig met computers (neeeeeeeerd!), en ben als kers op de taart nog een introverte jongen ook.

Dat heeft bij momenten heel veel pijn gedaan, en ik wens het niemand toe. Gelukkig is het gestopt toen ik aan mijn hogere studies begon: nieuwe mensen, allemaal volwassenen. Ik moet wel zeggen dat dat pesten zelden of nooit fysiek is geworden. Ik heb nooit echt last gehad van platgestoken banden, groepjes mensen die mij ergens opwachtten, ... Voor wie dit wel moet ondergaan, moeten de zaken nog veel moeilijker zijn.

Wat ik wel nog even kwijt wil aan mensen die nu gepest worden en die dit lezen: hou vol. Vroeg of laat stopt het, en dan kom jij sterker dan ooit uit "de strijd"...

dejohan · 10 september 2003, 17:05

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Zeno1

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Babeth

Terug in België, op de universiteit, begon het pesten weer.

Pesten op de universiteit!? Dat is de eerste keer dat ik daarvan iets hoor. Je zou toch denken dat mensen daar 'volwassen' genoeg zijn om zich daar niet mee bezig te houden.

Blijkbaar niet...

Er wordt overal gepest, ook onder hoogopgeleidde volwassenen, kijk maar naar de politiek.

George · 10 september 2003, 22:25

Ik ben gepest geweest en heb ook wel eens gepest, iets waar ik achteraf eerder spijt van had en niet om de straf die ik ervoor kreeg want die heb ik nooit gekregen. Ik heb me nooit geconmormeerd naar eerder welke groep en was (nog steeds maar minder) introvert.

Ik denk dat het veel van jezelf afhangt of je gepest wordt of niet. Verschillende factoren zijn van belang maar de voornaamste factor lijken mij de mensen met wie je omgaat. Op school of op werk heb je niet altijd de keuze maar in je "privé" leven wel, uitgezonderd je familie natuurlijk die je ook niet kiest. Kies je voor vrienden die ongeveer je smaken en meningen delen en open staan voor "afwijkingen" op hun eigen visie dan kan dat je sterken t.o.v. de pestkoppen. Soms is een rake klap noodzakelijk op het gepest te doen stoppen maar met rake woorden bereik je meestal meer. Je moet de leider van de pesters dan wel goed genoeg leren kennen om hem of haar te raken.

Ondanks het feit dat een gepeste persoon vaak omschreven kan worden als nerd, snob, karacterloos kneusje enz. is deze mijn inziens meestal de sterkste. De pesters ageren enkel in groep, zoniet kan je het pesten wel omschrijven als het begin van liefde of duurt het toch niet lang. Pesters zijn meestal zwakkelingen vol frustraties die alleen niets voorstellen, volgelingen die het voor de gepeste zo moeilijk maken doen vaak alleen maar mee om zelf niet gepest te worden en gaan vaak verder in het pesten dan de gefrustreerde leider om niet genegeerd te worden in de groep. Een beetje intelligente leider pester ziet dat en gebruikt dat, ook in zijn verdere leven en wordt hoogst waarschijnlijk een succesvol zakenman (of vrouw). Indien hij of zij echter te incompetent is om die macht t.o.v. derden te verzilveren komt ie ergens in loondienst terecht waar hij (of zij) na enige tijd de boel verziekt om dit spelletje voort te spelen.

De reden waarom je gepest wordt moet je niet gaan zoeken in zaken als je huidskleur, je nationaliteit, je kleding, je zwaarlijvigheid, je pukkels, je bril, je haarkleur, je smaak van muziek, literatuur, film of andere kunstvorm noch aan het gebrek of juist de overvloed aan culturele bagage. Elk excuus is goed voor de pester. Het is een spel van macht en dat spel speelt zich voort op nationaal en internationaal vlak.

merel · 11 september 2003, 00:00

Pesten?
Een nog altijd heersend taboe.
Zolang je niet het slachtoffer bent, denk je het moet je maar overkomen.
Maar soms gaat het vlug.
Toen ik van school moest veranderen (we verhuisden) begon de nachtmerrie.
Ik kwam thuis vol blauwe plekken, gescheurde kleren, de leraar deed graag mee met de medeleerlingen?
Zo erg dat hij in de klas vertelde, zij voelt zich slecht, zij doet niet zoals jullie, zij zal dus kanker of AIDS krijgen. (En dat moest dan een pedagoog zijn?)
Ik werd gescreend (psycholoog, kinderpsychiater, ...), een ganse lijdensweg voor een kind van 11-12 jaar.
Conclusie, teveel geweld op school en een te "brave" opvoeding.
(Ik mocht niet tot 22u opblijven op schooldagen, ik mocht geen uren tv kijken, ik had geen ouders die voortdurend hun frustraties op mij uitwerkten, nee ik las boeken, ik was leergierig, ik weigerde te spieken, ...)
Advies, zo snel mogelijk veranderen van school.
Secundair onderwijs, daar begon alles opnieuw.
Dezelfde groep leerlingen.
Maar een school die ermee overweg kon.
Eén tussenkomst was voldoende, en nooit werd ik nog gepest.
Voor mij een redding van misschien wel een rampzalige toekomst.

George · 11 september 2003, 01:04

Ik ben blij voor jou Merel, maar je raakt een ander gevoelig punt bij me. Alsof "de school" het belangrijkst is. Sommige ouders zweren bij het vrije onderwijs, anderen bij het gemeenschappelijk. Vaak vergeet men hier dat de opvoeding door de ouders het belanngrijkst is.

Vlaamse Leeuw · 11 september 2003, 07:35

Maar blijkbaar is het ook zo dat indien er iets mis gaat met de jongeren, de school bijna altijd aansprakelijk wordt gehouden, terwij het juist de opvoeding door de ouders is die ook dikwijls faalt.

merel · 11 september 2003, 08:16

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door George

Ik ben blij voor jou Merel, maar je raakt een ander gevoelig punt bij me. Alsof "de school" het belangrijkst is. Sommige ouders zweren bij het vrije onderwijs, anderen bij het gemeenschappelijk. Vaak vergeet men hier dat de opvoeding door de ouders het belanngrijkst is.

Ik heb het hier toch niet over netten gehad?
Mijn verhaal speelt zich trouwens af in een en hetzelfde net.
In mijn geval lag veel aan de school, maar daarmee wil ik niet zeggen dat dat overal zo is.
Eveneens kan de fout bij mijn ouders, mijn opvoeding worden gelegd, alhoewel ik niet klaag over die opvoeding, al was die iets strenger dan de doorsnee opvoeding, nooit heb ik het gevoel gehad dat ik iets miste.
De grote oorzaak was blijkbaar de opvoeding van een groot deel van mijn medeleerlingen, labiele opvoeding en omgeving thuis (gebroken gezinnen, ...) en leerkrachten (want er waren er meerdere) die zich lieten meeslepen door het gedrag van de leerlingen en een directeur zonder "ruggengraat".
Het liep er dus al structureel mis. (Wat niet het geval was in de secundaire afdeling)

De Knut · 11 september 2003, 08:54

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Zeno1

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Babeth

Terug in België, op de universiteit, begon het pesten weer.

Pesten op de universiteit!? Dat is de eerste keer dat ik daarvan iets hoor. Je zou toch denken dat mensen daar 'volwassen' genoeg zijn om zich daar niet mee bezig te houden.

Blijkbaar niet...

Tuurlijk niet. Pesten op het werk bestaat toch ook. En dat zouden ook volwassenen moeten zijn. Kijk maar naar die vrij recente zaak van zelfmoord bij de Post.

Babeth · 11 september 2003, 22:11

Pesten is van alle tijden en er zijn altijd pestkoppen. Soms kan het aan de ouders liggen:

Mijn nichtje moest diploma-zwemmen en de familie was uitgenodigd om dit vanuit het cafetaria van het zwembad te bekijken. Mijn neefje werd aan een computerspelletje gezet, op een stoel zodat hij erbij kon, en mijn broer betaalde een aantal spelletjes.
Ik merk dat een ander jongetje plotseling mijn neefje van de stoel aftrapt, tegen de grond smijt en zelf op de stoel kruipt om te gaan spelen. Dus ik ga naar die jongen toe, leg mijn hand in zijn nek om te voorkomen dat hij wegspringt en spreek hem berispend toe. Je had de laaiend kwade razende vader van dat kind tegen mij bezig moeten horen ! Ik was hem aan het mishandelen en traumatiseren ! Ik moest met mijn gore fikken van zijn zoon afblijven ! Goh. En later verbaasd zijn dat zijn oogappel zo'n pestkop op school wordt ? (Werd-ie ook... helaas...)

Je kunt het overal tegenkomen. Zelfs op een universiteit. Zelfs op je werk. Zelfs in de supermarkt:

Staan we in de rij voor de kassa, moet een jongetje toch persé met zijn winkelkarretje telkens tegen de benen van mijn grootmoeder doen botsen zeker ? Ik vraag hem om daarmee te stoppen aangezien mijn grootmoeder een probleem aan haar benen had. Hij grijnst en knalt het karretje nog eens extra hard tegen mijn grootmoeder aan. Ik begin die kleine streng aan te spreken, komt ineens zijn moeder tussen: of ik wilde ophouden haar zoontje geestelijk te mishandelen ! Ik zeg: "hij knalt wel dat karretje tegen mijn grootmoeder aan en u ziet dat hij haar pijn doet zonder hem te corrigeren ?"; waarop ze verontwaardigt fulmineert: "mijn zoon krijgt een vrije opvoeding en is net in zijn onderzoekende fase !".
Waarop mijn moeder plotseling een oorvijg aan die jongen geeft en rustig antwoordt: "Mijn moeder geeft mij ook een vrije opvoeding en ik zit ook in de onderzoekende fase. Nietwaar moeke ?" Mijn grootmoeder kon alleen maar schaapachtig knikken.
Applaus van alle andere mensen in de winkel die het gezien hadden. Mevrouw is vertrokken zonder boodschappen en mèt bleitende zoon.

Opvoeding, karakter, scholing, maakt allemaal niet uit. Elk lid van onze samenleving heeft de plicht om aan de jongeren een goed voorbeeld te geven en hen indien nodig te corrigeren.

Nynorsk · 12 september 2003, 07:46

Ik ben vroeger ook gepest geweest. Van m'n 7e tot m'n 17e, 10 jaar lang, iedere dag.
Veel wil ik daar niet over kwijt hier, maar toch even dit:

Steeds kom ik meer en meer mensen tegen die vinden dat het de schuld van de gepeste is: die moet zich maar niet laten pesten. Uitspraken als: "mijn kind zal nooit gepest worden, ik zal wel leren hoe hij erop moet slaan als ze pesten".
Hoewel ik probeer me zo weinig mogeijk van deze mensen aan te trekken, doet het toch wel pijn. Allez, niet echt pijn, ik wordt er vooral woedend van. Want het zijn net die ouders die vaak een pestkop opvoeden.... En dan afkomen (zoals ik het vroeger heb meegemaakt): "mijn kind u pesten? Laat mij niet lachen, gij moet u maar leren weren, mijn kind kan dat tenminste"

dejohan · 12 september 2003, 08:59

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Babeth

Staan we in de rij voor de kassa, moet een jongetje toch persé met zijn winkelkarretje telkens tegen de benen van mijn grootmoeder doen botsen zeker ? Ik vraag hem om daarmee te stoppen aangezien mijn grootmoeder een probleem aan haar benen had. Hij grijnst en knalt het karretje nog eens extra hard tegen mijn grootmoeder aan. Ik begin die kleine streng aan te spreken, komt ineens zijn moeder tussen: of ik wilde ophouden haar zoontje geestelijk te mishandelen ! Ik zeg: "hij knalt wel dat karretje tegen mijn grootmoeder aan en u ziet dat hij haar pijn doet zonder hem te corrigeren ?"; waarop ze verontwaardigt fulmineert: "mijn zoon krijgt een vrije opvoeding en is net in zijn onderzoekende fase !".
Waarop mijn moeder plotseling een oorvijg aan die jongen geeft en rustig antwoordt: "Mijn moeder geeft mij ook een vrije opvoeding en ik zit ook in de onderzoekende fase. Nietwaar moeke ?" Mijn grootmoeder kon alleen maar schaapachtig knikken.
Applaus van alle andere mensen in de winkel die het gezien hadden. Mevrouw is vertrokken zonder boodschappen en mèt bleitende zoon.

Euh, dit is in licht gewijzigde vorm ook een sketch van Luc Wyns in zijn serie over grootstadslegendes.

Zeno! · 12 september 2003, 14:06

Pestkoppen zijn meestal maar zielige figuren, die pesen omdat ze zich zèlf niet goed in hun vel voelen. Ze voelen zich 'beter' als ze een slachtoffer kunnen domineren. Ze moeten blijkbaar pesten om 'iemand te zijn'.
Andere klasgenoten durven vaak niets te ondernemen, uit angst om ook gepest te worden.

Ik zou eigenlijk niet weten hoe de school (of anderen) hiertegen iets kunnen doen. Want meestal wordt er nog h�*rder gepest, eens de pestkoppen op hun gedrag gewezen worden. De gepeste wordt dan een "verklikker"....

Johan Blaekdal · 13 september 2003, 16:26

Een goede steunfiguur, die is nodig. Een leerkracht met wie je kan gaan praten, en bij wie de drempel laag is om er mee te praten. "Groene leerkrachten", werden ze bij ons genoemd. Bij hen kon je altijd terecht als je gepest werd.

Ik heb zelf veel hulp van hen gehad in mijn eerste jaren van het middelbaar onderwijs, ondertussen ook al zes jaar geleden. Ik ging met de fiets naar school en droeg een fietshelm. Zes jaar geleden, kan je je indenken wat voor effect dat had? De enige in een school van 1000 leerlingen.

Na de zoveelste keer in elkaar geslagen te zijn ("Ge zijt toch beschermd? Ge voelt dat toch niet? <<dreun>> ) heb ik daar bleitend mijn hart uitgestort in een gesprek tussen ons tweeën. Ik kon de daders aanwijzen. De directie heeft hen op het matje geroepen en de ouders verwittigd. En blijkbaar kon de directie een goed potje dreigen, want verder werd ik alleen nog misprijzend aangekeken.

Een oppepper voor mijn ego, natuurlijk. Ik had het nodig. De ouders van die pesters gaven hun kinderen een bolwassing waar ze niet goed van waren.

Over oppeppers voor ego's: het gevoel van eigenwaarde is de zwakke plek bij elk kind, hoe oud ook. Het kan nog niets, het moet alles nog leren, en zoveel mensen kunnen zoveel meer en dat leren duurt zo lang... geen zinnig mens die daar geen depressie van krijgt. Het is nodig om de sterke kanten van een kind (en de dingen die het graag doet natuurlijk) positief te ontwikkelen, zeer spaarzaam te zijn met negatieve kritiek (behalve als een duidelijk statement gesteld moet worden, zoals bij misdaad of pesterij), en complimenten te geven.

De prestatiecultuur van vandaag, werkt jaloezie, concurrentie en bijgevolg pesterijen in de hand. En hoe jonger je bent, hoe meer het adagium "survival of the fittest" nog geldt.

Babeth · 15 september 2003, 14:08

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door dejohan

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Babeth

Staan we in de rij voor de kassa, moet een jongetje toch persé met zijn winkelkarretje telkens tegen de benen van mijn grootmoeder doen botsen zeker ? Ik vraag hem om daarmee te stoppen aangezien mijn grootmoeder een probleem aan haar benen had. Hij grijnst en knalt het karretje nog eens extra hard tegen mijn grootmoeder aan. Ik begin die kleine streng aan te spreken, komt ineens zijn moeder tussen: of ik wilde ophouden haar zoontje geestelijk te mishandelen ! Ik zeg: "hij knalt wel dat karretje tegen mijn grootmoeder aan en u ziet dat hij haar pijn doet zonder hem te corrigeren ?"; waarop ze verontwaardigt fulmineert: "mijn zoon krijgt een vrije opvoeding en is net in zijn onderzoekende fase !".
Waarop mijn moeder plotseling een oorvijg aan die jongen geeft en rustig antwoordt: "Mijn moeder geeft mij ook een vrije opvoeding en ik zit ook in de onderzoekende fase. Nietwaar moeke ?" Mijn grootmoeder kon alleen maar schaapachtig knikken.
Applaus van alle andere mensen in de winkel die het gezien hadden. Mevrouw is vertrokken zonder boodschappen en mèt bleitende zoon.

Euh, dit is in licht gewijzigde vorm ook een sketch van Luc Wyns in zijn serie over grootstadslegendes.

Ik weet dat Wyns daar een sketch over heeft gemaakt, maar helaas is mijn verhaal maar al te echt gebeurt (en door die stomme Wyns willen niet veel mensen aannemen dat het echt is gebeurt). Het is ook niet de enige keer dat ik soortgelijke situaties heb aangetroffen. Ik durf gerust mijn bek open te trekken naar kinderen die zich in het openbaar duidelijk misdragen. Wat me dus niet populair maakt bij de vrienden van mijn broers (en hun kinderen).
Ik heb een hekel aan pesten, en vlieg erin als ik het zie gebeuren. Een gepest kind heeft een bondgenoot nodig en een pestend kind een uit het niets opduikende helleveeg die hem/haar luidop aanpakt. Waar ik kom wordt niet gepest. Mijn neefjes en nichtjes weten dat, de kinderen bij wie ik in een jeugdorkest zat wisten dat, maar ik zal zelf ook niemand pesten. Ik behandel ieder persoon, en zeker ieder kind, die ik persoonlijk tegenkom met respect en verwacht van hen dat zij dat ook doen. Kinderen hebben dat altijd zeer snel door. Ik ben naar het schijnt een populaire tante.

Yann · 15 september 2003, 15:16

Zelf ben ik gelukkig nooit gepest. Ik pestte de pesters! 8)

Ik heb nooit gesnapt hoe sommige kinderen anderen met plezier het leven zuur maken. Ik zocht eerder toenadering tot sociaal zwakkeren dan ze af te stoten.

Bruno* · 15 september 2003, 15:52

Is iedereen eigenlijk niet gepest op school? Bij mij was het vooral een fenomeen van het lager middelbaar... na het 4e minderde dat toch (misschien waren er dan andere mikpunten

?). Ach, degenen die pesten hebben het steevast gemunt op iemand die uiterlijk iets heeft, zoals een bril of een beugel of iemand die intelligent is en waar ze bijgevolg jaloers op zijn.

10 september 2003, 12:38	#3
Babeth Gouverneur Geregistreerd: 14 november 2002 Locatie: Vilvoorde Berichten: 1.435	Ik ben jarenlang op school gepest geweest in Nederland. Vooral omdat ik Vlaams sprak, mij niet conformeerde met wat er in de mode was en liever een goed boek las dan ergens te gaan "rondhangen". Ik deed niet mee aan roddels en rookte niet. Met als gevolg: uitgescholden worden, van een trap afgeduwd worden, bij het naar huis fietsen vlak voor een aankomende auto tegen de grond getrapt worden, in de klas een stoel onder mij uit getrokken krijgen, afgelaten fietsbanden, gestolen pennezak, enkele keren opgewacht worden door een groep jongens in de fietsenstalling. Het "lichamelijk" pesten stopte uiteindelijk door 2 dingen: 1. De jongen die in de chemieklas mijn stoel onder mij uittrok kreeg van mij een flinke oorvijg en werd door de leraar naar de onderdirecteur gestuurd voor straf terwijl ik mij in de toiletten mocht gaan "afkoelen". 2. Toen de zoveelste "knokploeg" mij in de fietsenstalling opwachtte heb ik een van hen zwaar in mekaar geslagen. Met behulp van een 10 kg zware boekentas met schouderriem (dat zo heerlijk slingerde). De rest van de tijd dat ik daar op school zat werd er alleen nog maar gescholden en over mij geroddeld. Kon mij geen barst meer schelen. Terug in België, op de universiteit, begon het pesten weer. Vooral omdat ik kleren en accessoires droeg voordat die in de mode kwamen en omdat ik ook hier weer weigerde mij te conformeren naar het heersende "groepsgedrag". Wat ik nu, tien jaar later, nog altijd doe. Ik weet dat de vrienden van mijn in Nederland wonende broers mij niet lusten. Ik heb in diverse verenigingen altijd aan roddels blootgestaan. Het kan me nu niet meer schelen. Maar toen ik nog een puber was deed het wel zeer ja. __________________ "In a time of universal deceit, telling the truth becomes a revolutionary act." -- George Orwell

10 september 2003, 22:25	#7
George Staatssecretaris Geregistreerd: 1 februari 2003 Locatie: huis Berichten: 2.982	Ik ben gepest geweest en heb ook wel eens gepest, iets waar ik achteraf eerder spijt van had en niet om de straf die ik ervoor kreeg want die heb ik nooit gekregen. Ik heb me nooit geconmormeerd naar eerder welke groep en was (nog steeds maar minder) introvert. Ik denk dat het veel van jezelf afhangt of je gepest wordt of niet. Verschillende factoren zijn van belang maar de voornaamste factor lijken mij de mensen met wie je omgaat. Op school of op werk heb je niet altijd de keuze maar in je "privé" leven wel, uitgezonderd je familie natuurlijk die je ook niet kiest. Kies je voor vrienden die ongeveer je smaken en meningen delen en open staan voor "afwijkingen" op hun eigen visie dan kan dat je sterken t.o.v. de pestkoppen. Soms is een rake klap noodzakelijk op het gepest te doen stoppen maar met rake woorden bereik je meestal meer. Je moet de leider van de pesters dan wel goed genoeg leren kennen om hem of haar te raken. Ondanks het feit dat een gepeste persoon vaak omschreven kan worden als nerd, snob, karacterloos kneusje enz. is deze mijn inziens meestal de sterkste. De pesters ageren enkel in groep, zoniet kan je het pesten wel omschrijven als het begin van liefde of duurt het toch niet lang. Pesters zijn meestal zwakkelingen vol frustraties die alleen niets voorstellen, volgelingen die het voor de gepeste zo moeilijk maken doen vaak alleen maar mee om zelf niet gepest te worden en gaan vaak verder in het pesten dan de gefrustreerde leider om niet genegeerd te worden in de groep. Een beetje intelligente leider pester ziet dat en gebruikt dat, ook in zijn verdere leven en wordt hoogst waarschijnlijk een succesvol zakenman (of vrouw). Indien hij of zij echter te incompetent is om die macht t.o.v. derden te verzilveren komt ie ergens in loondienst terecht waar hij (of zij) na enige tijd de boel verziekt om dit spelletje voort te spelen. De reden waarom je gepest wordt moet je niet gaan zoeken in zaken als je huidskleur, je nationaliteit, je kleding, je zwaarlijvigheid, je pukkels, je bril, je haarkleur, je smaak van muziek, literatuur, film of andere kunstvorm noch aan het gebrek of juist de overvloed aan culturele bagage. Elk excuus is goed voor de pester. Het is een spel van macht en dat spel speelt zich voort op nationaal en internationaal vlak. __________________ Lamzakl

11 september 2003, 01:04	#9
George Staatssecretaris Geregistreerd: 1 februari 2003 Locatie: huis Berichten: 2.982	Ik ben blij voor jou Merel, maar je raakt een ander gevoelig punt bij me. Alsof "de school" het belangrijkst is. Sommige ouders zweren bij het vrije onderwijs, anderen bij het gemeenschappelijk. Vaak vergeet men hier dat de opvoeding door de ouders het belanngrijkst is. __________________ Lamzakl

11 september 2003, 07:35	#10
Vlaamse Leeuw Europees Commissaris Geregistreerd: 10 mei 2003 Locatie: Vlaanderen Berichten: 6.048	Maar blijkbaar is het ook zo dat indien er iets mis gaat met de jongeren, de school bijna altijd aansprakelijk wordt gehouden, terwij het juist de opvoeding door de ouders is die ook dikwijls faalt. __________________ N-VA voor 6.000.000 Vlamingen!!!

11 september 2003, 22:11	#13
Babeth Gouverneur Geregistreerd: 14 november 2002 Locatie: Vilvoorde Berichten: 1.435	Pesten is van alle tijden en er zijn altijd pestkoppen. Soms kan het aan de ouders liggen: Mijn nichtje moest diploma-zwemmen en de familie was uitgenodigd om dit vanuit het cafetaria van het zwembad te bekijken. Mijn neefje werd aan een computerspelletje gezet, op een stoel zodat hij erbij kon, en mijn broer betaalde een aantal spelletjes. Ik merk dat een ander jongetje plotseling mijn neefje van de stoel aftrapt, tegen de grond smijt en zelf op de stoel kruipt om te gaan spelen. Dus ik ga naar die jongen toe, leg mijn hand in zijn nek om te voorkomen dat hij wegspringt en spreek hem berispend toe. Je had de laaiend kwade razende vader van dat kind tegen mij bezig moeten horen ! Ik was hem aan het mishandelen en traumatiseren ! Ik moest met mijn gore fikken van zijn zoon afblijven ! Goh. En later verbaasd zijn dat zijn oogappel zo'n pestkop op school wordt ? (Werd-ie ook... helaas...) Je kunt het overal tegenkomen. Zelfs op een universiteit. Zelfs op je werk. Zelfs in de supermarkt: Staan we in de rij voor de kassa, moet een jongetje toch persé met zijn winkelkarretje telkens tegen de benen van mijn grootmoeder doen botsen zeker ? Ik vraag hem om daarmee te stoppen aangezien mijn grootmoeder een probleem aan haar benen had. Hij grijnst en knalt het karretje nog eens extra hard tegen mijn grootmoeder aan. Ik begin die kleine streng aan te spreken, komt ineens zijn moeder tussen: of ik wilde ophouden haar zoontje geestelijk te mishandelen ! Ik zeg: "hij knalt wel dat karretje tegen mijn grootmoeder aan en u ziet dat hij haar pijn doet zonder hem te corrigeren ?"; waarop ze verontwaardigt fulmineert: "mijn zoon krijgt een vrije opvoeding en is net in zijn onderzoekende fase !". Waarop mijn moeder plotseling een oorvijg aan die jongen geeft en rustig antwoordt: "Mijn moeder geeft mij ook een vrije opvoeding en ik zit ook in de onderzoekende fase. Nietwaar moeke ?" Mijn grootmoeder kon alleen maar schaapachtig knikken. Applaus van alle andere mensen in de winkel die het gezien hadden. Mevrouw is vertrokken zonder boodschappen en mèt bleitende zoon. Opvoeding, karakter, scholing, maakt allemaal niet uit. Elk lid van onze samenleving heeft de plicht om aan de jongeren een goed voorbeeld te geven en hen indien nodig te corrigeren. __________________ "In a time of universal deceit, telling the truth becomes a revolutionary act." -- George Orwell

10 september 2003, 12:01	#1
Zeno! Eur. Commissievoorzitter Geregistreerd: 23 november 2002 Locatie: Antwerpen Berichten: 9.781	Deze week staat er een aangrijpend interview in de Humo met een vader van een gepeste zoon. De jongen, een zekere Bart (uit Vilvoorde), werd al sinds de kleuterklas gepest. Daarna volgde in de lagere en middelbare school meer van hetzelfde. Opvallend is dat de school nooit iets (of veel te weinig) heeft ondernomen om het pesten te stoppen. De jongen is erdoor in de psychiatrie gesukkeld en is er vervolgens helemaal onderdoor gegaan. Op zijn 18de is hij in het station van Hofstade onder een goederentrein gesprongen... Zijn hier misschien nog mensen die ervaringen hebben met 'pesten op school'? Of zitten hier misschien wel enkele 'pestkoppen'? Ik weet uit mijn kindertijd dat er ook gepest werd op school. Ikzelf heb nooit gepest of ben nooit gepest geweest, maar ik heb het wel eens gezien. Achteraf heb je natuurlijk spijt dat je er niets aan gedaan hebt, maar als kind doe je dat gewoon niet... De vader zei ook nog dat er geen enkele wet bestaat tegen 'pesten op school'. Zou dat misschien geen goed gedacht zijn? En hoe zou je dat controleren en bestraffen?

10 september 2003, 12:24	#2
Paulus de Boskabouter Europees Commissaris Geregistreerd: 15 maart 2003 Berichten: 7.087	Er bestaat een wet op pesten op het werk. (linkiewinkiewet) Misschien is deze ook van toepassing voor studenten? Persoonlijk heb ik wel eens iemand gepest op school... ..de leraar van dienst Gelukkig bestond die wet toen nog niet. http://users.pandora.be/homepages/de...as/pestwet.htm

10 september 2003, 16:44	#5
Distel Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 18 juni 2003 Locatie: Meuhië Berichten: 29.738	Ik ben ook heel lang gepest geweest, ook omdat ik niet conform was met dat groepsgedrag: ik rook niet, drink niet, verdoe mijn tijd niet op café (toen nooit, nu slechts uitzonderlijk), luister niet naar Sepultura en consoorten (toen nog The Ramones of The Cure), maakte braaf mijn huiswerk, was bezig met computers (neeeeeeeerd!), en ben als kers op de taart nog een introverte jongen ook. Dat heeft bij momenten heel veel pijn gedaan, en ik wens het niemand toe. Gelukkig is het gestopt toen ik aan mijn hogere studies begon: nieuwe mensen, allemaal volwassenen. Ik moet wel zeggen dat dat pesten zelden of nooit fysiek is geworden. Ik heb nooit echt last gehad van platgestoken banden, groepjes mensen die mij ergens opwachtten, ... Voor wie dit wel moet ondergaan, moeten de zaken nog veel moeilijker zijn. Wat ik wel nog even kwijt wil aan mensen die nu gepest worden en die dit lezen: hou vol. Vroeg of laat stopt het, en dan kom jij sterker dan ooit uit "de strijd"...

11 september 2003, 00:00	#8
merel Gouverneur Geregistreerd: 10 september 2002 Berichten: 1.037	Pesten? Een nog altijd heersend taboe. Zolang je niet het slachtoffer bent, denk je het moet je maar overkomen. Maar soms gaat het vlug. Toen ik van school moest veranderen (we verhuisden) begon de nachtmerrie. Ik kwam thuis vol blauwe plekken, gescheurde kleren, de leraar deed graag mee met de medeleerlingen? Zo erg dat hij in de klas vertelde, zij voelt zich slecht, zij doet niet zoals jullie, zij zal dus kanker of AIDS krijgen. (En dat moest dan een pedagoog zijn?) Ik werd gescreend (psycholoog, kinderpsychiater, ...), een ganse lijdensweg voor een kind van 11-12 jaar. Conclusie, teveel geweld op school en een te "brave" opvoeding. (Ik mocht niet tot 22u opblijven op schooldagen, ik mocht geen uren tv kijken, ik had geen ouders die voortdurend hun frustraties op mij uitwerkten, nee ik las boeken, ik was leergierig, ik weigerde te spieken, ...) Advies, zo snel mogelijk veranderen van school. Secundair onderwijs, daar begon alles opnieuw. Dezelfde groep leerlingen. Maar een school die ermee overweg kon. Eén tussenkomst was voldoende, en nooit werd ik nog gepest. Voor mij een redding van misschien wel een rampzalige toekomst.

12 september 2003, 07:46	#14
Nynorsk Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 3 juni 2003 Berichten: 24.102	Ik ben vroeger ook gepest geweest. Van m'n 7e tot m'n 17e, 10 jaar lang, iedere dag. Veel wil ik daar niet over kwijt hier, maar toch even dit: Steeds kom ik meer en meer mensen tegen die vinden dat het de schuld van de gepeste is: die moet zich maar niet laten pesten. Uitspraken als: "mijn kind zal nooit gepest worden, ik zal wel leren hoe hij erop moet slaan als ze pesten". Hoewel ik probeer me zo weinig mogeijk van deze mensen aan te trekken, doet het toch wel pijn. Allez, niet echt pijn, ik wordt er vooral woedend van. Want het zijn net die ouders die vaak een pestkop opvoeden.... En dan afkomen (zoals ik het vroeger heb meegemaakt): "mijn kind u pesten? Laat mij niet lachen, gij moet u maar leren weren, mijn kind kan dat tenminste"

12 september 2003, 14:06	#16
Zeno! Eur. Commissievoorzitter Geregistreerd: 23 november 2002 Locatie: Antwerpen Berichten: 9.781	Pestkoppen zijn meestal maar zielige figuren, die pesen omdat ze zich zèlf niet goed in hun vel voelen. Ze voelen zich 'beter' als ze een slachtoffer kunnen domineren. Ze moeten blijkbaar pesten om 'iemand te zijn'. Andere klasgenoten durven vaak niets te ondernemen, uit angst om ook gepest te worden. Ik zou eigenlijk niet weten hoe de school (of anderen) hiertegen iets kunnen doen. Want meestal wordt er nog h�*rder gepest, eens de pestkoppen op hun gedrag gewezen worden. De gepeste wordt dan een "verklikker"....

13 september 2003, 16:26	#17
Johan Blaekdal Partijlid Geregistreerd: 24 augustus 2003 Berichten: 272	Een goede steunfiguur, die is nodig. Een leerkracht met wie je kan gaan praten, en bij wie de drempel laag is om er mee te praten. "Groene leerkrachten", werden ze bij ons genoemd. Bij hen kon je altijd terecht als je gepest werd. Ik heb zelf veel hulp van hen gehad in mijn eerste jaren van het middelbaar onderwijs, ondertussen ook al zes jaar geleden. Ik ging met de fiets naar school en droeg een fietshelm. Zes jaar geleden, kan je je indenken wat voor effect dat had? De enige in een school van 1000 leerlingen. Na de zoveelste keer in elkaar geslagen te zijn ("Ge zijt toch beschermd? Ge voelt dat toch niet? <<dreun>> ) heb ik daar bleitend mijn hart uitgestort in een gesprek tussen ons tweeën. Ik kon de daders aanwijzen. De directie heeft hen op het matje geroepen en de ouders verwittigd. En blijkbaar kon de directie een goed potje dreigen, want verder werd ik alleen nog misprijzend aangekeken. Een oppepper voor mijn ego, natuurlijk. Ik had het nodig. De ouders van die pesters gaven hun kinderen een bolwassing waar ze niet goed van waren. Over oppeppers voor ego's: het gevoel van eigenwaarde is de zwakke plek bij elk kind, hoe oud ook. Het kan nog niets, het moet alles nog leren, en zoveel mensen kunnen zoveel meer en dat leren duurt zo lang... geen zinnig mens die daar geen depressie van krijgt. Het is nodig om de sterke kanten van een kind (en de dingen die het graag doet natuurlijk) positief te ontwikkelen, zeer spaarzaam te zijn met negatieve kritiek (behalve als een duidelijk statement gesteld moet worden, zoals bij misdaad of pesterij), en complimenten te geven. De prestatiecultuur van vandaag, werkt jaloezie, concurrentie en bijgevolg pesterijen in de hand. En hoe jonger je bent, hoe meer het adagium "survival of the fittest" nog geldt. __________________

15 september 2003, 15:16	#19
Yann Eur. Commissievoorzitter Geregistreerd: 31 mei 2003 Berichten: 8.563	Zelf ben ik gelukkig nooit gepest. Ik pestte de pesters! 8) Ik heb nooit gesnapt hoe sommige kinderen anderen met plezier het leven zuur maken. Ik zocht eerder toenadering tot sociaal zwakkeren dan ze af te stoten. __________________ Michael Freilich, Joods Actueel: ‘Indien de geschiedenis zich zou herhalen met De Wever als burgemeester van Antwerpen, zou ik me zorgen maken over de joodse burgers.'

15 september 2003, 15:52	#20
Bruno* Banneling Geregistreerd: 12 oktober 2002 Locatie: Koninkrijk België - Royaume de Belgique-Königreich Belgien Berichten: 8.868	Is iedereen eigenlijk niet gepest op school? Bij mij was het vooral een fenomeen van het lager middelbaar... na het 4e minderde dat toch (misschien waren er dan andere mikpunten ?). Ach, degenen die pesten hebben het steevast gemunt op iemand die uiterlijk iets heeft, zoals een bril of een beugel of iemand die intelligent is en waar ze bijgevolg jaloers op zijn.