Als twee honden vechten om een been...

[Reza]

Lopen de Chinezen ermee heen!

Terwijl de westerlingskes met de moslims in de knoop liggen, wrijft de derde hond zich dus stevig in z'n pootjes.
Hun groei en uitbreiding is niet tegen te houden.

The Chinese are coming




G8: Africa - One country is investing large sums abroad - and it doesn't make a fuss about human rights or good governance. Lindsey Hilsum on China, the new continental power.

On Sunday mornings, the boys of Freetown play a football match on Lumley Beach, tackling each other in the sand, rushing into the waves after the ball. Little shops and bars have sprung up, and itinerant merchants sell trinkets to foreign aid workers and anyone else with money. But more ambitious plans are in train for this un- spoilt strip of yellow sand and mangrove swamp. The Sierra Leone tourism board and the Chinese construction company Henan Gouji recently signed an agreement for a $200m (£110m) resort with golf course, five-star hotel and beach bungalows.

The tourism minister, Chernor Jalloh, unfurls an artist's impression featuring a Chinese-style clock tower, pagoda-roofed holiday homes, fountains and happy tourists - European, Chinese and African. "Why should we wait for Britain or anyone else to get here?" he asks. "The Chinese are the ones coming to invest now."

For Tony Blair, Africa needs saving - nowhere more so than Sierra Leone, limping out of civil war. But China sees Africa as a proving ground for its "go global" policy, sending burgeoning private companies across the world to create new multinational corporations.

Nearly 700 Chinese companies operate in 49 African countries. Chinese trade with Africa will reach $30bn next year - triple the level five years ago. By the end of 2005, I read in Le Monde, China will overtake Britain as Africa's third-largest trading partner. It is increasingly turning to Africa as a source of the oil, timber and minerals needed to drive its own phenomenal growth.

Yet China is not a member of the G8, and Tony Blair's Commission for Africa report makes only one glancing reference to the impact of the People's Republic on the continent.

Three decades ago, the People's Republic built stadiums and other prestige projects across Africa to show solidarity, and supported anti-colonial guerrilla groups to spread communist ideology. In the 1980s it retreated to build economic success back home. Now China is back in Africa, spreading capitalism and a model of development in which human rights, democracy and welfare are distractions from the main business of economic growth.

Since the end of Sierra Leone's civil war in 2002, Chinese state and private companies have changed the face of the country's capital, Freetown. The new parliament, military headquarters and main government office block are all Chinese-built, while the football stadium, originally donated by China in the 1970s, and the biggest hotel, the Bintumani, have both been renovated by Chinese firms. The Chinese have invested in an industrial complex, a tractor factory and sugar plant. "High risk brings high return," says Yang Zhao, manager of the Bintumani, which is run by the state-owned Chinese Beijing Urban Construction Group.

"Africa is a good environment for us to invest in, because there's too much competition in Europe and America."

While European firms would baulk at the cost of renovating and running a 270-bed hotel in a potentially unstable, desperately poor African country, the Chinese minimise risk by keeping overheads low. The salary of a Chinese manager is a fraction of his European equivalent's. Everything in the hotel is imported from China, down to the sign on the toilet which reads "Ladie's" and the red lanterns in the porch, which swing in the tropical downpour. The doors are so small that a European has to stoop to pass through, and the electronic console that controls the lights beeps in the night when Freetown experiences its customary power cuts. No matter. What the Sierra Leonean government notes is that the Chinese are easy to deal with, and they have the cash.

"We like Chinese investment because we have one meeting, we discuss what they want to do, and then they just do it," says Sahr Johnny, Sierra Leone's ambassador to Beijing, who was taking Chinese investors round potential sites, including a hydroelectric power plant. "There are no benchmarks and preconditions, no environmental impact assessment. If a G8 country had offered to rebuild the stadium, we'd still be having meetings about it."

That is what worries anti-corruption campaigners. "We've spent 15 years working on conventions against corruption, and now the Chinese come in and they haven't signed up to any of it," says Zainab Bangura of Sierra Leone's National Accountability Group. "They're secretive and they only deal with governments - they don't consult civil society or anyone. I'm worried that African governments will see China as an alternative to G8 countries, because with the Chinese they don't have to worry about good governance and all that."

Nowhere is the issue more acute than in oil-rich Angola, rated by Transparency International as one of the most corrupt countries in the world. Last year China's export bank, Exim Bank, extended a $2bn line of credit to the Angolan government for infrastructure projects. In return for a low interest rate and a generous repayment schedule, Angola agreed to provide 10,000 barrels of oil a day and to award large construction contracts to Chinese firm. Meanwhile, negotiations over an IMF loan faltered because the Angola resisted anti-corruption conditions.

While America maintains partial oil sanctions against Sudan, China has become that country's biggest trading partner. Sixty per cent of Sudanese oil goes to China and Chinese companies are involved in nearly all new oil exploration, production and refinery projects. No wonder China refused to sign harsh UN Security Council resolutions about atrocities in Darfur last year, choosing to abstain instead. It is now providing a few peacekeepers in southern Sudan to show support for the international effort to end war. For the Chinese, the only thing that really matters is Sudan's potential to supply 9 per cent of their oil needs.

"I think the internal situation in the Sudan is an internal affair, and we are not in a position to impose upon them," said China's assistant deputy foreign minister Zhou Wenzhong, in an interview with a US newspaper last year. "You have tried to impose a market economy and multiparty democracy on these countries, which are not ready for it. We are also against embargoes, which you have tried to use against us."

"The Chinese are very nice," said Awad al-Jaz, Sudan's energy and mining minister. "They don't have anything to do with politics or problems. Things move smoothly, successfully."

Chinese companies have built three small-arms factories on the outskirts of Khartoum - weapons manufactured there were captured by southern rebels during the civil war, which ended in January. China also sold an estimated $1bn worth of armaments to both sides during the Ethiopia/Eritrea conflict in the late 1990s. Celebrating 25 years of independence in May, the Zimbabwean leader, Robert Mugabe, enjoyed a fly-past by three brand new Chinese fighter-jets he had purchased in the teeth of an EU arms embargo. "We are looking to the east where the sun rises, and have turned our backs on the west where the sun sets," he said.

In two decades China has lifted 400 million of its own people out of poverty - they haven't exactly made poverty history, but their success has not gone unnoticed in Africa. Compared to G8 countries and multilateral institutions such as the World Bank and the IMF, African leaders see China as dynamic and decisive, rather than full of empty promises. China's rapid penetration of Africa poses a challenge that G8 leaders meeting in Gleneagles do not appear to have factored in to their calculations.

"People say China is a sleeping giant," says Zainab Bangura, "but it's wide awake. It's the elephant creeping up behind us. Only, it's so big we can scarcely see it moving."

[benarty]

Tja, van die regeltjes etc.. dat klopt en als China dan heel flexiebel daar mee omgata, dan krijg je zo'n situaties. Het enige wrange is dat China zelf nog veel te doen heeft omdat het gros van de bevolking nog steeds in armzalige toestand leven. Dat ze daar eens eerst mee beginnen.
Oh en vriendelijkheid, klopt als een bus. Chinese mentaliteit. Natuurlijk, het kan perfect dat er uitzonderingen zijn.

[New Era]

Sinds wanneer is Chinese politiek die de Chinese economie verder stimuleert, gespreksstof tot discussie?

[Reza]

Nooit geweest, aangezien iedereen verblind is door hoofddoekdiscussietjes en andere fait diverkes.

[Nierika]

Oorspronkelijk geplaatst door Reza

Nooit geweest, aangezien iedereen verblind is door hoofddoekdiscussietjes en andere fait diverkes.

Hier, grapjas:

CHINA: Oeigoerse gemeenschap slachtoffer van Chinees anti-terreurbeleid
7 juli 2004

De afgelopen drie jaar zijn tienduizenden mensen in de Xinjiang Oeigoerse Autonome Regio (XUAR) in Noordwest China gevangen gezet in het kader van 'anti-terrorisme'. Chinese autoriteiten gebruiken de 'oorlog tegen het terrorisme' om de aanhoudende onderdrukking van de Oeigoerse bevolking goed te praten. Dat meldt Amnesty International in haar rapport "People's Republic of China: Uighurs fleeing persecution as China wages its 'war on terror'" dat vandaag verschijnt. Vele Oeigoeren vluchten naar buurlanden, maar steeds vaker worden ze gedwongen terug te keren naar China, waar martelingen en zelfs executies wachten.
"China verpakt de onderdrukking van Oeigoeren als een 'strijd tegen het terrorisme,'" aldus Amnesty. "Sinds 11 september heeft de Chinese overheid anti-terrorisme gebruikt als excuus om elke vorm van politiek en religieus andersdenken in de regio te bestrijden." Toch beweerde de regionale overheid in april nog dat "geen enkele explosie of moord plaatsvond in de afgelopen jaren." Ook blijft de Chinese overheid gewetensgevangenen, die geen geweld hebben gebruikt of aangemoedigd, vasthouden. Dit bewijst dat China's beleid van onderdrukking verder gaat dan het bestrijden van terrorisme.
Eén van de gewetensgevangenen is Rebiya Kadeer, 57 jaar oud en vroeger een gevierd zakenvrouw in China: ze was afgevaardigde op de Wereldconferentie voor vrouwen van de VN in 1995. In 2000 werd deze moeder van 11 kinderen in een geheim proces veroordeeld tot acht jaar cel vanwege het "verstrekken van geheime informatie aan buitenlanders". Het bleek dat ze kranten had opgestuurd naar haar man, een voormalig politiek gevangene die in de Verenigde Staten was gaan wonen. Amnesty is blij met de strafvermindering van een jaar, die in maart jongstleden werd aangekondigd, maar blijft oproepen tot de onmiddellijke en onvoorwaardelijke vrijlating van Kadeer.
De overheid heeft ook een aantal moskeeën gesloten en religieuze leren en praktijken verboden. Daarmee ontneemt ze de religeuze rechten van de Oeigoeren, die voor het merendeel moslim zijn. Verdachte "separatisten, terroristen en religieuze extremisten" worden beperkt in hun religieuze, sociale en culturele rechten en gevangengezet of geëxecuteerd na oneerlijke processen. Ze worden gemarteld of zeer lang vastgehouden zonder aanklacht, proces of contact met advocaten en familie. "Door de huidige onderdrukking is de mogelijkheid tot het uiten van de Oeigoerse culturele of religieuze identiteit gevaarlijk afgenomen," oordeelt Amnesty International.
Vele Oeigoeren zijn daarom gevlucht naar buurlanden, zoals Nepal, Kazakstan en Pakistan. Maar ook daar zijn ze niet veilig, omdat de Chinese overheid deze landen aanspoort de asielzoekers onder dwang terug te sturen. Ook in België zijn een groot aantal Oeigoerse asielzoekers die gevlucht zijn, hetzij uit de Xinjiang regio, hetzij uit de buurlanden van China. In China wachten hen ernstige mensenrechtenschendingen, waaronder marteling, oneerlijke processen en zelfs executies.
Shaheer Ali, een Oeigoerse activist, werd in China ter dood gebracht nadat hij gedwongen was vanuit Nepal terug te keren naar zijn land, hoewel hij door de Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen van de VN in Nepal als vluchteling was aanvaard. Shaheer wachtte op een beslissing over zijn hervestiging toen hij door de Nepalese immigratiedienst werd opgepakt. Volgens een ooggetuige werd hij later, samen met minstens één andere gevangene, meegenomen door personeel van de Chinese ambassade in Nepal.
Toen hij in Nepal was, schreef Shaheer Ali een getuigenis over de acht maanden die hij in 1994 doorbracht in een gevangenis in XUAR. Hij vertelde dat hij daar geslagen werd met handboeien, dat hij elektrische schokken kreeg toegediend en dat men spijkers onder zijn teennagels stak, in een poging hem diverse misdaden te doen bekennen.
Een vertegenwoordiger van de Verenigde Staten meldde onlangs dat 22 Oeigoeren die in Guantanamo Bay vastzitten niet naar China teruggestuurd konden worden, vanwege het risico dat ze daar gemarteld of gedood zullen worden. Amnesty heeft uit betrouwbare bron vernomen dat tijdens het bezoek van een Chinese delegatie aan Guantanamo Bay de Oeigoerse gevangenen geïntimideerd en bedreigd werden. Ook werden "stress and duress" technieken op ze toegepast, zoals het ontnemen van slaap en gedwongen zitten voor lange tijd. Sommige van deze misbruiken gebeurden op instructie van de Chinese afgevaardigden.
Amnesty International roept de Chinese overheid op

• een eind te maken aan de beperkingen van de rechten van de inwoners van de Xinjiang regio.
• mensen alleen vast te houden voor internationaal erkende misdaden, iedereen die onterecht gevangen zit in XUAR vrij te laten en de gevangenen te behandelen volgens internationale mensenrechtenstandaarden.
• andere landen niet langer onder druk te zetten om Oeigoerse asielzoekers terug te sturen naar China.

Ook vraagt de organisatie andere overheden, waaronder de Belgische overheid, om

• Oeigoerse asielzoekers toegang te geven tot onafhankelijke asielprocedures, waar nodig onder het toezicht van UNHCR
• hen niet gedwongen verwijderen naar China of een buurland van China, waar ze het risico lopen op foltering of andere mensenrechtenschendingen of het risico te worden teruggestuurd naar China, vooraleer er een definitieve uitspraak gedaan is over hun asielaanvraag.
• Chinese onderdanen, die ervan worden beticht lid te zijn van een onafhankelijke Islamitische beweging of van 'separatistische' oppositie in China, niet te repatriëren naar China, aangezien ze daar het slachtoffer kunnen worden van foltering, de doodstraf of andere ernstige mensenrechtenschendingen.

http://www.aivl.be/index.cfm?PageID=1876



en dit komt van een andere website:
Zie o.a. dit:
Aandacht voor de mensenrechten in China
Wat is er op 4 februari 1997 gebeurd in Gulca van China?
Op Laylat al-Qadr, de allerbelangrijkste dag voor de moslims tijdens de vastenmaand Ramadan, kwam een groep moslimvrouwen bij elkaar in Gulca (een stad in China) om uit het heilige boek Quran te reciteren. De Chinese politie greep daarbij in en wilde deze vrouwen naar het politiebureau brengen. De vrouwen verzetten zich hevig. Ook de bewoners van Gulca verzetten zich. De politie heeft daarop ter plekke 400 bewoners neergeschoten. In de daaropvolgende maanden zijn zo’n 100.000 moslims door de Chinese autoriteiten gearresteerd. Volgens een bericht van CNN zijn 1000 van deze mensen op de eerste dag van hun gevangenneming geëxecuteerd. De rest zit nog in de gevangenis en wordt systematisch gemarteld.
Het aantal gearresteerde mensen is in drie jaar opgelopen tot (van 1997-2000) 500.000. Volgens Amnesty Internationaal gebruiken de Chinese autoriteiten een zogenaamde “extra-judicial execution” methode voor de moslims, Oeigoeren. Er is in dit gebeid een systematische genocide op gang gekomen en martelingpraktijken zijn in de stad Gulca van Oost-Turkistan sinds 4 februari 1997 dagelijks aan de orde.


http://remcokouwenhoven.nl/2006/07/15/china/


China en moslims: duidelijk twee handen op één ingebeelde Reza-buik!

Slaap rustig verder in speelgoedland...

[Dr. Strangelove]

Oorspronkelijk geplaatst door Nierika

Hier, grapjas:

CHINA: Oeigoerse gemeenschap slachtoffer van Chinees anti-terreurbeleid
7 juli 2004

De afgelopen drie jaar zijn tienduizenden mensen in de Xinjiang Oeigoerse Autonome Regio (XUAR) in Noordwest China gevangen gezet in het kader van 'anti-terrorisme'. Chinese autoriteiten gebruiken de 'oorlog tegen het terrorisme' om de aanhoudende onderdrukking van de Oeigoerse bevolking goed te praten. Dat meldt Amnesty International in haar rapport "People's Republic of China: Uighurs fleeing persecution as China wages its 'war on terror'" dat vandaag verschijnt. Vele Oeigoeren vluchten naar buurlanden, maar steeds vaker worden ze gedwongen terug te keren naar China, waar martelingen en zelfs executies wachten.
"China verpakt de onderdrukking van Oeigoeren als een 'strijd tegen het terrorisme,'" aldus Amnesty. "Sinds 11 september heeft de Chinese overheid anti-terrorisme gebruikt als excuus om elke vorm van politiek en religieus andersdenken in de regio te bestrijden." Toch beweerde de regionale overheid in april nog dat "geen enkele explosie of moord plaatsvond in de afgelopen jaren." Ook blijft de Chinese overheid gewetensgevangenen, die geen geweld hebben gebruikt of aangemoedigd, vasthouden. Dit bewijst dat China's beleid van onderdrukking verder gaat dan het bestrijden van terrorisme.
Eén van de gewetensgevangenen is Rebiya Kadeer, 57 jaar oud en vroeger een gevierd zakenvrouw in China: ze was afgevaardigde op de Wereldconferentie voor vrouwen van de VN in 1995. In 2000 werd deze moeder van 11 kinderen in een geheim proces veroordeeld tot acht jaar cel vanwege het "verstrekken van geheime informatie aan buitenlanders". Het bleek dat ze kranten had opgestuurd naar haar man, een voormalig politiek gevangene die in de Verenigde Staten was gaan wonen. Amnesty is blij met de strafvermindering van een jaar, die in maart jongstleden werd aangekondigd, maar blijft oproepen tot de onmiddellijke en onvoorwaardelijke vrijlating van Kadeer.
De overheid heeft ook een aantal moskeeën gesloten en religieuze leren en praktijken verboden. Daarmee ontneemt ze de religeuze rechten van de Oeigoeren, die voor het merendeel moslim zijn. Verdachte "separatisten, terroristen en religieuze extremisten" worden beperkt in hun religieuze, sociale en culturele rechten en gevangengezet of geëxecuteerd na oneerlijke processen. Ze worden gemarteld of zeer lang vastgehouden zonder aanklacht, proces of contact met advocaten en familie. "Door de huidige onderdrukking is de mogelijkheid tot het uiten van de Oeigoerse culturele of religieuze identiteit gevaarlijk afgenomen," oordeelt Amnesty International.
Vele Oeigoeren zijn daarom gevlucht naar buurlanden, zoals Nepal, Kazakstan en Pakistan. Maar ook daar zijn ze niet veilig, omdat de Chinese overheid deze landen aanspoort de asielzoekers onder dwang terug te sturen. Ook in België zijn een groot aantal Oeigoerse asielzoekers die gevlucht zijn, hetzij uit de Xinjiang regio, hetzij uit de buurlanden van China. In China wachten hen ernstige mensenrechtenschendingen, waaronder marteling, oneerlijke processen en zelfs executies.
Shaheer Ali, een Oeigoerse activist, werd in China ter dood gebracht nadat hij gedwongen was vanuit Nepal terug te keren naar zijn land, hoewel hij door de Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen van de VN in Nepal als vluchteling was aanvaard. Shaheer wachtte op een beslissing over zijn hervestiging toen hij door de Nepalese immigratiedienst werd opgepakt. Volgens een ooggetuige werd hij later, samen met minstens één andere gevangene, meegenomen door personeel van de Chinese ambassade in Nepal.
Toen hij in Nepal was, schreef Shaheer Ali een getuigenis over de acht maanden die hij in 1994 doorbracht in een gevangenis in XUAR. Hij vertelde dat hij daar geslagen werd met handboeien, dat hij elektrische schokken kreeg toegediend en dat men spijkers onder zijn teennagels stak, in een poging hem diverse misdaden te doen bekennen.
Een vertegenwoordiger van de Verenigde Staten meldde onlangs dat 22 Oeigoeren die in Guantanamo Bay vastzitten niet naar China teruggestuurd konden worden, vanwege het risico dat ze daar gemarteld of gedood zullen worden. Amnesty heeft uit betrouwbare bron vernomen dat tijdens het bezoek van een Chinese delegatie aan Guantanamo Bay de Oeigoerse gevangenen geïntimideerd en bedreigd werden. Ook werden "stress and duress" technieken op ze toegepast, zoals het ontnemen van slaap en gedwongen zitten voor lange tijd. Sommige van deze misbruiken gebeurden op instructie van de Chinese afgevaardigden.
Amnesty International roept de Chinese overheid op

• een eind te maken aan de beperkingen van de rechten van de inwoners van de Xinjiang regio.
• mensen alleen vast te houden voor internationaal erkende misdaden, iedereen die onterecht gevangen zit in XUAR vrij te laten en de gevangenen te behandelen volgens internationale mensenrechtenstandaarden.
• andere landen niet langer onder druk te zetten om Oeigoerse asielzoekers terug te sturen naar China.

Ook vraagt de organisatie andere overheden, waaronder de Belgische overheid, om

• Oeigoerse asielzoekers toegang te geven tot onafhankelijke asielprocedures, waar nodig onder het toezicht van UNHCR
• hen niet gedwongen verwijderen naar China of een buurland van China, waar ze het risico lopen op foltering of andere mensenrechtenschendingen of het risico te worden teruggestuurd naar China, vooraleer er een definitieve uitspraak gedaan is over hun asielaanvraag.
• Chinese onderdanen, die ervan worden beticht lid te zijn van een onafhankelijke Islamitische beweging of van 'separatistische' oppositie in China, niet te repatriëren naar China, aangezien ze daar het slachtoffer kunnen worden van foltering, de doodstraf of andere ernstige mensenrechtenschendingen.

http://www.aivl.be/index.cfm?PageID=1876



en dit komt van een andere website:
Zie o.a. dit:
Aandacht voor de mensenrechten in China
Wat is er op 4 februari 1997 gebeurd in Gulca van China?
Op Laylat al-Qadr, de allerbelangrijkste dag voor de moslims tijdens de vastenmaand Ramadan, kwam een groep moslimvrouwen bij elkaar in Gulca (een stad in China) om uit het heilige boek Quran te reciteren. De Chinese politie greep daarbij in en wilde deze vrouwen naar het politiebureau brengen. De vrouwen verzetten zich hevig. Ook de bewoners van Gulca verzetten zich. De politie heeft daarop ter plekke 400 bewoners neergeschoten. In de daaropvolgende maanden zijn zo’n 100.000 moslims door de Chinese autoriteiten gearresteerd. Volgens een bericht van CNN zijn 1000 van deze mensen op de eerste dag van hun gevangenneming geëxecuteerd. De rest zit nog in de gevangenis en wordt systematisch gemarteld.
Het aantal gearresteerde mensen is in drie jaar opgelopen tot (van 1997-2000) 500.000. Volgens Amnesty Internationaal gebruiken de Chinese autoriteiten een zogenaamde “extra-judicial execution” methode voor de moslims, Oeigoeren. Er is in dit gebeid een systematische genocide op gang gekomen en martelingpraktijken zijn in de stad Gulca van Oost-Turkistan sinds 4 februari 1997 dagelijks aan de orde.


http://remcokouwenhoven.nl/2006/07/15/china/


China en moslims: duidelijk twee handen op één ingebeelde Reza-buik!

Slaap rustig verder in speelgoedland...

Volgens het rapport van de OVSE over Guantanomo Bay werden 6 Oeigoeren die onschuldig in het gevangenenkamp zaten, op een vliegtuig naar Albanië (!) gezet.