SP.a zoekt een nieuwe naam, wij zoeken mee!

[Quicky]

De SP.a is op zoek naar een nieuwe naam en daar moeten we toch ons steentje bij meedragen hé.

De Zwarte Kas
FP.a (Frauduleuze Partij anders)
Eigen Zak Eerst
enz...

[Lekker Links!]

PPA

Perfect Politiek Alternatief

[Bluelagune]

Oorspronkelijk geplaatst door Quicky

De SP.a is op zoek naar een nieuwe naam en daar moeten we toch ons steentje bij meedragen hé.

De Zwarte Kas
FP.a (Frauduleuze Partij anders)
Eigen Zak Eerst
enz...

Het is overbodig zulke topic te openen. U verpest het forum op deze manier.

[Antoon]

Nu is het al in feite SP.A-Spirit

Binnenkort wordt het SP.A-Spirit-Nieuwe Groene Partij.

[Lekker Links!]

zie dit alles als een grap. Ikzelf, als SP.a jongere kan hier nog eens om lachen. och ja, na vanavond laten we de mods deze topics collectief sluiten.

[jef]

sp-na: sp-nog anders

[de metser]

[size=6]Gelijke kansen voor gelijk wie[/size]

Weg wegens niet relevant én te lang én te flauw van mij.
Eerlijk is eerlijk.

[Antoon]

Oorspronkelijk geplaatst door de metser

[size=6]Gelijke kansen voor gelijk wie[/size]

Een samenleving waarin iedereen gelijke kansen heeft om zichzelf te ontplooien en waar iedereen de verantwoordelijkheid heeft om die kansen te nemen.

…dat is wat socialisten al altijd gewild hebben. Het is ook een werk dat nooit af is. Want nieuwe tijden brengen nieuwe uitdagingen mee. En nieuwe uitdagingen creëren nieuwe ongelijkheden.

Gelijke kansen geven een hedendaagse invulling aan de basiswaarden van het socialisme. Het is een rijk begrip: het gaat om ontplooiing, gelijkwaardigheid, opnemen van verantwoordelijkheid en bewust omgaan met de gemeenschap waarin we leven.

Ontplooien slaat op de mogelijkheid om te groeien, om morgen meer mens te zijn dan vandaag op alle terreinen die iemand zelf belangrijk vindt. Emancipatie kortom. En niet enkel op het vlak van arbeid, maar evenzeer inzake vorming en opleiding, cultuur, relatievorming en gezinsleven. De eigen vrije keuze is hierbij belangrijk. Je kan geen mensen 'tegen hun zin gelukkig maken' en hen allen dezelfde 'ideale' levensdoelen voorop stellen. Wel moeten de kansen om de eigen doelen na te streven voor iedereen even groot zijn.

Gelijke kansen zijn een moderne manier om gelijkwaardigheid te definiëren. Het is meer dan gelijk aan de start staan en dan je plan trekken. Het betekent - onafhankelijk van je sociale afkomst, geslacht, kleur, gezondheid, kracht, intelligentie,… - evenwaardig zijn en dezelfde mogelijkheden hebben. Het betekent dus evenveel kansen voor iedereen ongeacht de scholing van je ouders. Het betekent evenveel kansen voor vrouwen als voor mannen. Het betekent evenveel kansen voor mensen met een handicap. Het betekent evenveel kansen voor het klassieke gezin als voor eenoudergezinnen en voor andere vormen van partnerschap. Het betekent evenveel kansen voor wie in een volkswijk opgroeit als voor wie in villawijk woont.

Gelijke kansen zijn dus meer dan de afwezigheid van discriminatie. Ze slaan evenzeer op de creatie van mogelijkheden en stimulansen. Gelijke kansen zijn meer dan gelijke juridisch afdwingbare rechten. Het al dan niet bestaan van gelijke kansen wordt aan de sociale werkelijkheid en niet aan het wetboek afgemeten.

Iedereen moet die gelijke kansen hebben, dus niet enkel wie hier en nu leeft. Ze moeten internationaal gerealiseerd worden en ook veiliggesteld worden voor de toekomst. Het socialistisch verhaal houdt dus een internationaal en een ecologisch engagement in.

Tegenover kansen staan vanzelfsprekend verantwoordelijkheden. We moeten onze verantwoordelijkheid durven opnemen. De vrijheid om wat je belangrijk vindt, zelf in te vullen is essentieel, maar niet vrijblijvend. Wij zijn sociaal. We groeien op in gezinsverband. Het gezin vullen we vrij in. Dat is een individuele keuze. Maar we leven ook binnen een gemeenschap. De samenleving is geen optelsom van individuen. Iedereen heeft een rol te spelen in de samenleving. We verwachten ook dat iedereen die rol opneemt.

Wie op een gelijkwaardige manier deel uitmaakt van de samenleving staat niet enkel aan de ontvangstzijde. Hij dient zijn verantwoordelijkheid op te nemen, niet enkel voor zichzelf maar ook voor de samenleving. Solidariteit is dan ook een wezenskenmerk van het socialisme. Onze visie op de samenleving houdt niet enkel in dat elke mens gelijkwaardig is, maar ook dat we samen verder raken dan alleen. Er is geen onzichtbare hand die er voor zorgt dat als ieder voor zichzelf opkomt, we er samen beter van worden. Integendeel. Als ieder voor zichzelf zorgt, gaan we er niet met zijn allen op vooruit, maar wint de ene ten koste van de andere.

Ontplooiing betekent ook dat we voortdurend bekommerd zijn om de kwaliteit van onze samenleving. Socialisten mogen niet vervallen in de karikatuur van de rechtvaardige verdeling van de armoede. Iedereen even arm is geen socialistisch principe. Gelijke kansen in het onderwijs zijn niet veel waard als dat onderwijs van een onaanvaardbaar laag niveau is. Als de gebrekkige kwaliteit van onze gezondheidszorg ertoe leidde dat iedereen een gelijke kans heeft om veelvuldig ziek te worden en vroeg te sterven, zouden we evenmin een stap vooruit zijn. De ambitie om optimale kwaliteit te leveren moet dan ook een essentieel kenmerk van het socialisme zijn.

Maar je kan het begrip kwaliteit niet vrijblijvend gebruiken. Het volstaat niet om een lippendienst te bewijzen aan het gemeenschapsbelang. Het is onze verantwoordelijkheid om hierop toe te zien. Dat de mensen vandaag, dankzij de toegenomen private welvaart, hogere eisen stellen aan de gemeenschapsvoorzieningen is geen excuus om die verantwoordelijkheid te ontlopen. Waarom zouden mensen vandaag niet véél meer mogen eisen van onderwijs, gezondheidszorg en openbaar vervoer dan twintig jaren geleden?

Dat wil niet zeggen dat socialisten geen afstand mogen nemen van een bepaald 'consumentisme' inzake publieke goederen, en geen respect mogen eisen voor gemeenschapsvoorzieningen, ook vanwege het individu. Dat laatste moeten we net wèl doen. Iedereen moet zijn verantwoordelijkheid opnemen.
Top

Het doel en de middelen

Vandaag werken we dus aan een grondige vernieuwing van onze partij. Dat is een permanente uitdaging. We moeten voortdurend met zoveel mogelijk mensen in debat durven treden over de belangrijke thema's van vandaag. Die openheid en vernieuwing benadrukken vooral de grondigheid waarmee we tewerk willen gaan. Toch mag dit geen breuk met het verleden zijn. Onze basiswaarden zijn gekend. De strijd voor meer sociale rechtvaardigheid is altijd de drijfveer van socialisten geweest. We willen wel de invulling van onze basiswaarden actualiseren. De invoering van de achturendag is achterhaald want gerealiseerd. De moeilijke combinatie van een stresserende job met een gezinsleven vraagt vandaag om andere oplossingen. Onze waarden blijven dus dezelfde, onze concrete doelstellingen worden gemoderniseerd.

Het realiseren van die hedendaagse doelstellingen moet primeren op de middelen. We hebben doelstellingen en middelen in het verleden al te vaak verward. Voor socialisten was vroeger de overheid een middel om het doel, grotere sociale gelijkheid, te bereiken. Later is de overheid te veel een doel op zich geworden. Als bepaalde middelen, die we vroeger aangewend hebben, nu niet meer bijdragen tot het verminderen van sociale ongelijkheid, moeten we ze durven herdenken of zelfs in vraag stellen.

We hebben niet langer het naïeve geloof in een overheid die automatisch tot een betere samenleving zou leiden. De overheid is een middel en geen doel op zich.
Top

De vrije markt is niet zaligmakend

Dat geldt evenzeer voor de private sector. Terwijl anderen blind geloven dat de vrije markt automatisch alle problemen regelt en haar tot een dogma verheffen, wordt alsmaar duidelijker dat privatisering en liberalisering niet zaligmakend zijn.

De tegenstelling tussen superefficiënte private bedrijven en superbureaucratische overheidsbedrijven is een karikatuur van de werkelijkheid. De recente ervaring leert dat private bedrijven soms slecht beheerd worden en ook op een superefficiënte manier over kop kunnen gaan. De winsthonger heeft vaak ziekelijke proporties aangenomen. De dictatuur van de beurs verplicht tot massale ontslagen of verleidt tot ongekende fraude.

De privatisering van de spoorwegen in het Verenigd Koninkrijk heeft geleid tot een catastrofe. Niet alleen het comfort van de reiziger gaat erop achteruit, ook zijn veiligheid kan niet meer verzekerd worden.

De vrije markt kan zelfs vernieuwing tegenwerken. De industrielanden moeten meer en meer op hernieuwbare en schone energie omschakelen. Dat is een zaak van maatschappelijk levensbehoud. Toch houdt de vrije markt de plaatsing van windmolens tegen. Ze wil die enkel plaatsen waar dat vanuit economisch oogpunt het meest lucratief is. De gemeenschap moet daarom bepalen waar er windmolens komen. Die gemeenschap moet er ook voor zorgen dat windmolens onder dezelfde voorwaarden elektriciteit kunnen leveren als de klassieke energiebronnen. Als windmolens in zee geplaatst worden, moet de gemeenschap de kabel betalen tot aan de aansluiting op het gewone net. Daarom beperken we de vrije markt en versterken we de ontwikkeling van een duurzame economie. Zo hoeft schone energie voor de consument niet duurder te worden dan de klassieke, minder duurzame energie.

Socialisten willen een overheid in dienst van de mensen. De privé-banken hebben de voorbije jaren hun dienstverlening drastisch teruggeschroefd. Een gewone klant moet zichzelf bedienen aan de bankautomaten en kan in de kantoren nog nauwelijks op bediening rekenen. Enkel de beleggers of belangrijke klanten worden nog persoonlijk door een bankbediende ontvangen. Precies deze evolutie willen we in De Post tegengaan. De Post mag geen kil, louter op economische efficiëntie gericht bedrijf worden. De postbode speelt een zeer positieve rol in de uitbouw van sociale contacten. Als hij of zij daar de tijd voor krijgt. Een postbode die bejaarden uit hun eenzaamheid helpt is een dure maatschappelijk werker waard. De Post moet goed geleid worden om de concurrentie met de privé en het buitenland te kunnen aangaan. Maar de gemeenschap moet bereid zijn voor de sociale extra's die zij kan bieden, ook extra geld op tafel te leggen.

Als de vrije markt niet leidt tot gelijke kansen - wat ze niet doet - moeten we haar inperken of bijsturen. We moeten de werking van de vrije markt dus voortdurend in vraag durven stellen. Voor ons telt een degelijke dienstverlening voor iedereen. Die verantwoordelijkheid moet de overheid opnemen.
Top

De gemeenschap voorziet in kwaliteit

Gemeenschapsvoorzieningen moeten instaan voor de kwaliteit van publieke goederen, en voor goederen die privé kunnen aangeboden worden, maar waar de markt onmogelijk gelijke kansen kan bieden.

Een zuiver publiek goed heeft de volgende eigenschap: het genot ervan kan niet beperkt worden tot één enkele consument, het voordeel is niet 'opdeelbaar', en dus kan niemand ervan uitgesloten worden. Bij private goederen is dat anders. Een veilige schoolomgeving is een publiek goed, want alle kinderen genieten ervan. Zelfs met heel ingenieuze trucs zou je het voordeel ervan niet kunnen beperken tot, bijvoorbeeld, kinderen van ouders die een 'veiligheidsbijdrage' betalen aan de gemeente. Een auto is een privaat goed, want hij kan verkocht worden aan één enkele consument; maar verkeersveiligheid is er voor iedereen of voor niemand. Schone lucht en zuiver water zijn ook publieke goederen. Persoonlijke bescherming tegen geweld is tot op zekere hoogte privaat organiseerbaar voor wie veel geld heeft; maar 'veiligheid' is bij uitstek een publiek goed.

Sommige goederen kan je privaat aanbieden, maar toch doen we het via gemeenschapsvoorzieningen. Onderwijs kan als een privaat goed aangeboden worden. Maar gelijkheid van kansen eist dat iedereen toegang heeft tot goede scholen. Gezondheidszorg en een onbezorgde oude dag kunnen in theorie aangeboden worden als private goederen: een individu kan voor zichzelf een verzekering afsluiten. Maar de markt werkt slecht voor zulke producten; en als ze al werkt, leidt ze tot onaanvaardbare ongelijkheid. Hetzelfde geldt voor mobiliteit: iedereen kans geven op mobiliteit lukt slechts als mobiliteit als publiek goed wordt opgevat.
Top

Gratis of begrensd

Gemeenschapsvoorzieningen worden grotendeels gefinancierd door de opbrengst van belastingen die iedereen betaalt op basis van draagkracht: wie het meeste verdient, betaalt het meest.

Wanneer gemeenschapsvoorzieningen gratis aangeboden worden, moeten ze via de algemene middelen betaald worden. Bepaalde gemeenschapsvoorzieningen zijn zo essentieel dat wij ze gratis willen aanbieden. Dat betekent dan ook dat wie financieel sterkst staat, er het meest toe bijdraagt. Gratis is dus geen cadeau of een politiek taboe. Het is een onderdeel van sociale herverdeling.

Belastingen die niet berekend worden op basis van draagkracht - belastingen waarbij iedereen hetzelfde bedrag betaalt - moeten afgeschaft worden. Want wie minder verdient, betaalt evenveel als wie meer verdient. Die belastingen zijn sociaal niet rechtvaardig. Bovendien gaat het hier vaak om bijkomende belastingen. Wij willen duidelijkheid: de mensen moeten weten op welke gemeenschapsvoorzieningen ze kunnen rekenen tegen welke prijs.

Gemeenschapsvoorzieningen kunnen ook gefinancierd worden door bijdragen van gebruikers, waar dat nuttig en rechtvaardig is.

Die bijdragen kunnen de vorm aannemen van een 'remgeld', zoals in de gezondheidszorg. De gebruiker merkt dat gemeenschapsvoorzieningen geld kosten en dat er dus zorgvuldig mee omgesprongen moet worden. Het zou al te gek zijn om elke medische behandeling gratis aan te bieden. Dat leidt tot overconsumptie. Onder meer door het aanbodeffect, want het zijn de dienstverleners, zoals artsen, en ziekenhuizen, die in grote mate bepalen welke zorgen iemand toegediend krijgt. Remgeld is dus noodzakelijk. Een redelijke prijs aanrekenen voor vuilniszakken is gebruik maken van dit principe van remgeld. De prijs dekt lang niet de volledige kost, maar is een nuttig signaal: 'minder afval is beter voor het milieu'. Bovendien leidt een 'juiste' en in dit geval schrikbarend hoge prijs tot ontduikingsgedrag. Als vuilniszakken te duur zijn, neemt het sluikstorten toe. De rest van de verwerkingskost moet gedekt worden door belastingen naar draagkracht, en niet door een 'vaste prijs' per inwoner, zoals dat helaas in vele gemeenten bestaat.

Betaling van remgeld of een symbolisch bedrag is dus te verantwoorden om de gebruiker te wijzen op de kostprijs van de gemeenschapsvoorzieningen. De opstapeling van remgelden kan daarentegen tot problemen leiden. Het kan zelfs de bestaanszekerheid van mensen ondermijnen. In de gezondheidszorg is dat een vaak voorkomend probleem. Hospitalisatiekosten en noodzakelijke geneesmiddelen kunnen de rekening doen oplopen. Daarom hebben we de maximumfactuur in de gezondheidszorg ingevoerd: gezondheidsuitgaven kunnen maar oplopen tot een bepaald bedrag dat verbonden is aan het gezinsinkomen.

Dat principe willen we uitbreiden voor een aantal gemeenschapsvoorzieningen. We willen een betaalgrens voor sommige gemeenschapsvoorzieningen invoeren: als je een bedrag voor een dienst betaalt, mag dat bedrag bij veelvuldig gebruik nooit een maximum overschrijden. De dienstverlening moet toegankelijk en dus betaalbaar blijven voor iedereen.

Voor onderwijs, cultuur en openbaar vervoer is remgeld zinloos: hier moet niet geremd of begrensd worden, maar wel gestimuleerd. Gratis openbaar vervoer, bijvoorbeeld, maakt mensen meer mobiel, verhoogt het aantal sociale contacten en versterkt zo ons sociaal weefsel. En het is ook goed voor het milieu. Hier bestaat geen risico op overconsumptie. De buschauffeur bepaalt niet of iemand de bus neemt, laat staan waar naartoe. Zolang het openbaar vervoer niet voor iedereen gratis is, kan een betaalgrens soelaas brengen. De buzzy-pas voor jongeren is daarvan een voorbeeld.

Zeg zievereer. Niks anders te doen zeker? Wie gaat d�*t nu lezen?!

[thePiano]

Oorspronkelijk geplaatst door Quicky

De SP.a is op zoek naar een nieuwe naam en daar moeten we toch ons steentje bij meedragen hé.

De Zwarte Kas
FP.a (Frauduleuze Partij anders)
Eigen Zak Eerst
enz...

[Antoon]

Oorspronkelijk geplaatst door thePiano

Ook een goede naam voor SP.A

[El Cid]

Oorspronkelijk geplaatst door Niels

PPA

Perfect Politiek Alternatief

MVH

(Meer Van Hetzelfde)

[Kotsmos]

DP (De Partij)

[De Knut]

Oorspronkelijk geplaatst door Antoon

Ook een goede naam voor SP.A

Waarheid kwetst he Pianoke?

[Calle]

TTP.



Tele-Tubby-partij.

[C uit W]

SowJwwRtmDowV

Stem op wie je wil, wij regeren toch mee dankzij onze waalse vrienden.

Te lang zeker?

[Vlaamse Leeuw]

SOPS = Stem Op Populist Steve

[numarx]

Klein vraagje over dat "populisme": Als het Vlaams Blok slogans gebruikt als "Wij zeggen wat u denkt!", geven ze dan niet openlijk toe zélf populisten te zijn?

[Aangebrande Phönix]

Oorspronkelijk geplaatst door C uit W

SowJwwRtmDowV

Stem op wie je wil, wij regeren toch mee dankzij onze waalse vrienden.

Te lang zeker?

Jij verwijt ons dat ze liever meeregeren met medesocialisten (waarom voel ik me niet goed als ik dat woord uitspreek?) dan met koude (want blauwe, wat een behoorlijk fris kleur is) liberalen.
Wij vragen niet om die band. Die is er en we hebben een goede verstandhouding met de PS, maar dat betekent niet dat we het in alles met ze eens zijn (blahblahblah, cliché-teksten..)
Het is nu eenmaal ons systeem dat wie 50% van de zetels heeft in het parlement alles bepaalt. Je zou misschien beter pleiten voor een ander systeem (wat je waarschijnlijk ook doet). Misschien een Zwitsers model, waar het aantal ministers dat een partij binnenhaalt, afhangt van het aantal zetels in de kamer.
Je kan natuurlijk ook een Waalse monstercoalitie vormen tegen de PS, ze hebben nog altijd geen 50% van de zetels. Men zegt altijd niet om de socialisten heen te kunnen, maar dat is je reinste onzin. Als ze werkelijk de slechtsten waren, verkozen de liberaux hen niet steeds boven de christen-democraten. Eventueel met minderheid in Wallonië.

Ambeteer nog wat liberalen, dan doe ik graag mee. Maar laat ons met rust, wij willen praten over leuke dingen, sociale problemen, barbeques en zo.

[Aangebrande Phönix]

Oorspronkelijk geplaatst door Vlaamse Leeuw

SOPS = Stem Op Populist Steve

Patrick Dewael pastte dat aan:

"Stem op Steve voor de Senaat en voor mij op de kamer, Stevaert heeft toch al genoeg stemmen"

Er zijn toch zoveel betere alternatieven...