Het fascistische verleden van de socialistische partij!

Truder · 25 november 2003, 23:26

1940: de voorzitter van de SP/PS stelt zich in dienst van de nazi's

In de jaren 1935-1939 vormden Spaak en De Man een onafscheidelijk duo. In mei 1939 werd De Man tot voorzitter van de partij gekozen dankzij de steun van Spaak. Samen verdedigden zij hun programma van 'nationaal socialisme' dat "verkondigde dat het socialisme zich enkel inspireerde aan het gemeenschappelijk welzijn en het nationaal belang" en dat "alle productieve klassen op dezelfde voet plaatste".
"In 1939, zegt De Man, eisten Spaak en ik een 'autoritaire democratie'. Wij stelden dat men er fout aan deed de 'fascistische' bewegingen te beschouwen als pogingen tot restauratie door de reactie terwijl zij in werkelijkheid een revolutionaire rol speelden."
Toen Hitler België bezette, publiceerde Hendrik De Man, de voorzitter van de SP/PS, in naam van zijn partij een Manifest: "Ziehier wat ik u vraag te doen. Geloof niet dat er weerstand moet geboden worden aan de bezetter. Aanvaard eerder het feit van zijn overwinning en probeer er lessen uit te trekken. Voor de werkende klassen en voor het socialisme is deze ineenstorting van een vermolmde wereld verre van een ramp te zijn een bevrijding. De weg ligt open voor de twee doelstellingen die de verzuchtingen van het volk samenvatten: de Europese vrede en de sociale rechtvaardigheid."
Men zegt ons dat de Partij van de Arbeid 'het spel van extreem-rechts speelt' door de kapitalistische en imperialistische politiek van de leiders van SP en PS te kritiseren en te bekampen. Dat is eenvoudig intoxicatie. Al in 1939 waren de twee denkers van de SP/PS, Spaak en De Man, al zo hardnekkige verdedigers van het kapitalisme en het imperialisme geworden, dat ze de 'revolutionaire rol' van de fascistische partijen begroetten! In 1940 was de socialistische partij zo ontaard dat ze zich verbond met het Hitler-fascisme. De 23ste augustus 1940 ondertekende Achiel Van Acker, die later eerste-minister werd van een 'democratische' regering, het Manifest van De Man en hij sprak zich uit 'ten gunste van de nieuwe orde'.

Eenmaal dat de oorlog voorbij was en het fascisme vernietigd dankzij de onmenselijke inspanningen van het sovjetvolk en het Rode Leger, werden Spaak en Van Acker, de twee oude sympathisanten van het fascisme, eersterangs figuren in het 'nieuwe' democratische België. Uit vrees voor de ontwikkeling van een revolutionaire beweging, verklaarde eerste-minister Van Acker op 19 mei 1945: "Agitatoren die onze democratische instellingen willen vernietigen voeren in het hele land propaganda om de economische herneming te stoppen. De Belgische regering heeft beslist dat drie dagen lang iedere staking verboden is. Vanaf morgen zullen alle provocateurs en alle agenten van de vijfde colonne aangehouden worden." (138)
In 1950 is de oude 'revolutionair' Spaak nauw verbonden met het Amerikaans imperialisme, de enige macht die het Europees kapitalisme en imperialisme terug op gang kon trekken. De strijd in de Derde Wereld tegen het kolonialisme en de strijd die de arbeidersklasse voor de revolutie voerde, bedreigden de macht van de burgerij. Spaak zei toen: "Het Europa waar wij over praten is een Europa waar zowel Azië als Afrika tegen revolteren, een Europa dat sinds vijf jaar in angst leeft voor de Russen." (139)
In 1956 bieden de Amerikanen Spaak de post aan van secretaris-generaal van de Navo. Een vertrouwenspost. Hij maakt er zich nuttig door de anti-communistische haat te mobiliseren tegen de contrarevolutionaire opstand in Hongarije.
De SP/PS bleef trouw aan de Belgische kolonisatie van Kongo, van de eerste tot de laatste dag!
Zo kon men tijdens een debat in de Kamer in 1960 volgende woorden horen, uitgesproken door de toenmalige voorzitter Collard: "Als mijnheer Lahaye (een liberaal) zegt dat wij, de Socialistische Partij, al jarenlang de Kongolezen aanzetten tot onafhankelijkheid, dan wil ik hier toch wel benadrukken dat dat precies het tegenovergestelde is van de waarheid. (Heel goed!, op de socialistische banken.) Op geen enkel ogenblik en evenmin 'sinds jaren' hebben wij de Kongolezen ertoe aangezet de onafhankelijkheid te vragen. Wij hebben in Kongo nooit campagnes, bewegingen of organisaties opgezet die op open of clandestiene wijze het Kongolese volk ertoe aanzetten de onafhankelijkheid te vragen."
In 1964 speelt Spaak opnieuw als minister van Buitenlandse Zaken een doorslaggevende rol in het op poten zetten van een internationale interventiemacht in Kongo. Die interventiemacht was samengesteld uit Zuid-Afrikaanse, Rhodesische en Europese huurlingen, Katangese gendarmes, Belgische soldaten en Amerikaanse piloten. Die troepenmacht smoorde de volksopstand die door Pierre Mulele geleid werd in het bloed.

Als men dan toch partijen wil gaan demoniseren omwille van hun verleden dan is het toch wel heel hypocriet om selectief te te zijn.
Lees verder ook eens de commentaren die Verhofstadt in zijn burgermanifesten geschreven heeft over de ISLAM!
En pluis ook eens de geschiedenis van de VU en haar erfgenamen uit.

Auteur en bron: Joppe

GC · 26 november 2003, 09:24

1992: Staf Neel (SP) stelt zich ten dienste van de nazi's. De geschiedenis herhaalt zich soms, de ene keer als een tragedie de andere keer als een klucht

Pelgrim · 26 november 2003, 10:45

Blijkbaar waren zelfs in die tijd de salonsocialisten al geen socialisten meer.

Truder · 26 november 2003, 11:57

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door GC

1992: Staf Neel (SP) stelt zich ten dienste van de nazi's. De geschiedenis herhaalt zich soms, de ene keer als een tragedie de andere keer als een klucht

Ik weet dat jij niet vergeleken wil worden met de salonsocialisten van de BWP- SAV - BSP - SP - SP.a. Maar wat is uw mening over het feit dat men dagelijks verbondenheid wil aantonen tussen het Vlaams Blok en de NSDAP maar dat de salonsocialisten hun eigen adoratie voor de NSDAP liefst verzwijgen. Zo heeft het logo van de Rode Valken een enorme gelijkenis met de nazi adelaar. Diezelfde Rode Valken die in 1939 ook al actief waren en dus waarschijnlijk wel de standpunten van hun voorzitter volgden. is het daarom dat ze die adelaar gekozen hebben als logo, om den Duits te plezieren?

Knuppel · 26 november 2003, 12:56

Mooi opzoekingswerk, Intruder! Goed dat deze hypocrisie ook eens wat beter belicht wordt.

Wat er onder de oorlog 'fout' was wordt enkel de Vlaams-nationalisten aangevreven terwijl hetzelfde van de Belgisch-nationale staatsnationalisten niet alleen onder mat wordt geveegd maar ze ook nog, via de 'juist' steun achter de schermen, de macht in handen krijgen.

Vandaag is er nog niets veranderd want het zijn nog altijd in hoofdzaak de 'socialisten' die België helpen samenhouden en die dus, nog steeds, de juiste steun krijgen vanachter obscure schermen.

The Paulus Experience · 26 november 2003, 14:26

lollig.
Wacht even...
op http://users.pandora.be/VNJ-Mere/hendrik_de_man.htm (toch een onverdachte bron voor rechtse ratten dacht ik zo) zeggen ze dit;

Citaat:

De Mans toetreding tot de Socialistische Jonge Wacht in 1902 bete�*kende een breuk met zijn liberaal burgerlijk milieu. Mede als gevolg van zijn intense socialistische propaganda-activiteiten mislukte hij de volgende jaren aan de universiteiten van Brussel en Gent. Dit deed hem in 1905 besluiten België te verlaten. Hij werd medewerker aan het radi�*caal-marxistische blad Leipziger Volkszeitung, waar hij kennis maakte met de kopstukken van het orthodoxe marxisme (K. Kautsky, R. Luxemburg, K. Liebknecht, L. Trotski en K. Radek). Hij deelde volledig hun overtuiging. Tijdens dit verblijf in Duitsland promoveerde hij tot doctor in de filosofie.

In 1910 keerde hij, op verzoek van Vandervelde, terug naar België, om in de schoot van de BWP de Centrale voor Arbeidersopvoeding mee op te richten. Hij kweet zich van deze taak met enthousiasme en competentie.

Zonder zich in de tendensstrijd die zich van 1910 tot 1914 in de BWP afspeelde al te zeer te engageren, behoorde De Man (met Louis de Brouckere) toen tot de marxistische linkervleugel, die zich vooral ver�*zette tegen de pragmatische politiek, zonder visie, van de BWP. Daarom publiceerde hij in 1911 in Die Neue Zeit, het toonaangevende blad van de Duitse sociaal-democraten, Die Arbeiterbewegung in Belgien, waarin hij het pragmatisme van de BWP aan de kaak stelde.

Naarmate de linkervleugel evenwel de geleidelijke verwezenlijking zag van haar belangrijkste doelstellingen, evolueerde zij meer naar het centrum toe: tekenend hiervoor was dat zowel De Brouckere als De Man gekant waren tegen de algemene staking van 1913. De Eerste Wereldoorlog betekende voor De Man, evenals voor de meeste socialisten, een grote schok. Onmiddellijk meldde hij zich als oorlogsvrijwilliger. Hij was een moedig soldaat en eindigde zijn front�*loopbaan als luitenant. Bij het uitbreken van de Russische Februarirevolutie (1917) werden socialistische missies naar Rusland gezonden, omdat de geallieerde regeringen zich de medewerking wilden blijven verzekeren van deze partner: De Man vormde, samen met Vandervelde en De Brouckere, de Belgische delegatie.

Na de oorlog verbleef H. de Man tot 1920 in de Verenigde Staten en hield zich tot 1922 bezig met de oprichting en uitbouw van de Arbeidershogeschool te Ukkel, gecreëerd in de schoot van de BWP. Van 1922 tot 1933 verbleef hij in Duitsland en Zwitserland. In deze periode kreeg zijn theoretisch oeuvre gestalte. Daar verving hij de eco�*nomische verklaring die Marx had gegeven aan het socialisme door een sociaal-psychologische. Als oorzaak van de socialistische strijd zag hij het sociaal minderwaardigheidsgevoel. Door afstand te nemen van het rationalisme van Marx gaf De Man het socialisme een uitgesproken ethische inhoud.

Evenals zijn socialistische tijdgenoten werd hij verontrust door de opkomst van het nationaal-socialisme. Het merkwaardige -en onverwachte -van deze beweging was dat niet het socialisme, maar het fas�*cisme als aantrekkelijk alternatief voor velen naar voren kwam en dat het antikapitalisme voor het eerst samenging met een antisocialistische reflex: vooral de nieuwe middenklasse, het witteboordenproletariaat, reageerde heftig antisocialistisch. De Man raakte ervan overtuigd dat het fascisme slechts kon worden ingedijkt door de overwinning van de werkloosheid en door het openstellen van het socialisme voor de nieuwe middenklassen. Hiertoe ontwikkelde hij het Z.g. 'plansocialisme' : allereerst zou de economische planning een einde moeten stellen aan de werkloosheid en de economie weer op dreef helpen; vervolgens zouden door de splitsing van de economie in een beperkte genationaliseerde sector (nl. van de basisnijverheid) en een omvangrijke vrije sector de middenklassen niet afgeschrikt worden, integendeel, hun posi�*tie zou beveiligd worden tegen de groeiende invloed van het mono�*poliekapitalisme. Door het plansocialisme te stellen als remedie tegen de depressie en het fascisme, kon zijn bekommernis niet meer -zoals voorheen -uitsluitend gaan naar de belangen van de arbeidersklasse: de socialistische partijen zouden vanuit dit perspectief omgevormd dienen te worden van arbeiders- naar volkspartijen, van oppositie- naar regeringspartijen.

In 1933 keerde Hendrik de Man naar België terug, aanvankelijk met een studie opdracht voor de BWP. In dat kader lag De Man aan de basis van het door de BWP op haar kerstcongres van 1933 aanvaarde Plan van de Arbeid. H. de Man werd toen ondervoorzitter. Tevens besloot dit congres dat de BWP slechts aan een regering zou deelnemen die het Plan als regeringsprogramma zou aanvaarden. Meteen werd een zeer dynamische propaganda voor het Plan op touw gezet. H. de Man kon rekenen op de steun van de vroegere linkervleugel (o.l.v. Paul-Henri Spaak) en van de jongeren. Het Plan kende een grote weerklank, zowel in België als in het buitenland.

Tevergeefs deed hij echter toenaderingspogingen tot de katholieken. Hierdoor verdween de mogelijkheid om via een parlementaire meerderheid het plan aan de macht te brengen. Een nationale regering leek daarentegen meer en meer noodzakelijk om een nieuwe economische politiek te kunnen voeren. H. de Man werd ervoor gewonnen de BWP tot een dergelijke regering te laten toetreden, aldus de belangrijke congres beslissing van 1933 over het hoofd ziende: in maart 1935 trad de BWP toe tot de regering-Van Zeeland en De Man werd minister. Deze loopbaan was voor H. de Man nochtans een bron van voortdu�*rende frustraties, enerzijds omdat hij zijn desiderata onvoldoende kon doordrukken, anderzijds omdat zijn eigen levensstijl moeilijk te ver�*zoenen was met de eisen die gesteld werden aan politieke verantwoordelijken. Daarnaast was zijn consequent neutralisme na 1938 een bron van wrevel en, naarmate de oorlog naderde, van groeiende vijandschap vanwege zijn tegenstanders. Toen É. Vandervelde overleed, werd De Man dan ook geen onbetwist partijvoorzitter.

De laatste maanden voor de oorlog kwam H. de Man in steeds nau�*wer contact met de koninklijke familie. De Achttiendaagse Veldtocht maakte hij mee aan de zijde van koningin Elisabeth, hij stemde in met de koninklijke beslissing tot capitulatie en was zelfs bereid een regering te vormen om te onderhandelen met de vijand. De capitulatietermen lieten hiervoor evenwel geen ruimte.

Gedurende de eerste twee jaren van de bezetting bleef H. de Man geloven in de mogelijkheid van loyale samenwerking met de bezetter, waardoor de Belgische belangen op optimale wijze behartigd zouden kunnen blijven. Vandaar zijn manifest van juni 1940, waarin hij de socialisten aanzette de politieke activiteiten van de BWP stop te zetten en zich te beperken tot haar economische. Tegelijker tijd zag H. de Man in de Duitse overwinning, die toen algemeen leek, een teken van volledige decadentie van het westers parlementair systeem en het begin van een nieuw dynamisch politiek regime.

Zijn pogingen tot oprichting van de Unie voor Hand- en Geestes�*arbeiders (UHGA), een eenheidsvakbond, moest een stap zijn tot deze vernieuwing. Zij kwam tot stand als een zuiver Belgisch initiatief, wel met de toelating maar zonder inmenging van de bezetter. Om verschillende redenen kwam zij nooit ernstig van de grond (o.m. om de feitelijke onmacht van de UHGA als onderhandelaar tegenover de bezetter en de werkgevers waardoor positieve resultaten uitbleven). In 1942 legde de bezetter de hand op de organisatie, door de socialistische voorzitter V. Grauls te vervangen door E. Delvo van het 'Vlaamsch Nationaal Verbond' (VNV). Intussen had De Man zich de vijandschap op de hals gehaald van het verzet en van de Belgische politici in Londen.

Maar ook het VNV en de bezetter bejegenden hem met scepticisme en vijandschap: de laatste noemde hem n.a.v. zijn Junimanifest een pseudo-fascist en het VNV maakte het De Man onmogelijk in het openbaar te spreken. Zij stonden vijandig tegenover De Mans weigering tot collaboratie en tegenover zijn streven de Belgische eenheid en onafhankelijkheid zoveel mogelijk te handhaven.

Vanaf 1941 werd De Mans positie onhoudbaar. Hij ging in vrijwillige ballingschap, naar de Haute-Savoie. In 1944 stak hij de Frans-Zwitserse grens over, vroeg en verkreeg politiek asiel in Zwitserland.Op 12 september 1946 werd hij bij verstek veroordeeld tot 20 jaar gevangenschap. Hij ging in beroep, tevergeefs. De afwikkeling van de koningskwestie ontnam hem de hoop naar België te kunnen terugkeren.

In 1953 overleed deze merkwaardige politicus en denker vaderlandloos, vervallen verklaard van de Belgische nationaliteit. Achteraf gezien is het duidelijk dat hij een van de origineelste politieke denkers geweest is van na de Eerste Wereldoorlog. Zijn temperament bleek evenwel onverzoenlijk te zijn met de eisen die gesteld worden aan een politicus. De stilte rond De Man na 1945 is toe te schrijven aan zijn vergissing tijdens de oorlog, die hem zeker in socialistische kringen nooit vergeven werd. Naarmate het oorlogsdrama vervaagt, ontstaat weer de mogelijkheid H. de Man positief te evalueren als denker.

let ook vooral op het zinnetje in rood aangeduid en nog erger; dat in blauw !!
Het VNJ gaat die socialist eens positief evalueren als denker... hmm.. interessant.

jan hyoens · 26 november 2003, 14:36

In de tekos-reeks bestaat er hierover een interessant boekje : "De Belgische communisten tijdens de oorlog : een mythe ontluisterd?" door Wilfried Pauwels! Prijs 15 euro (+5,5 euro port) te betalen op de rek 733-0062859-33 tnv Delta-stichting vzw

The Paulus Experience · 26 november 2003, 18:38

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Paulus de Boskabouter

lollig.
Wacht even...
op http://users.pandora.be/VNJ-Mere/hendrik_de_man.htm (toch een onverdachte bron voor rechtse ratten dacht ik zo) zeggen ze dit;

Citaat:

De Mans toetreding tot de Socialistische Jonge Wacht in 1902 bete�*kende een breuk met zijn liberaal burgerlijk milieu. Mede als gevolg van zijn intense socialistische propaganda-activiteiten mislukte hij de volgende jaren aan de universiteiten van Brussel en Gent. Dit deed hem in 1905 besluiten België te verlaten. Hij werd medewerker aan het radi�*caal-marxistische blad Leipziger Volkszeitung, waar hij kennis maakte met de kopstukken van het orthodoxe marxisme (K. Kautsky, R. Luxemburg, K. Liebknecht, L. Trotski en K. Radek). Hij deelde volledig hun overtuiging. Tijdens dit verblijf in Duitsland promoveerde hij tot doctor in de filosofie.

In 1910 keerde hij, op verzoek van Vandervelde, terug naar België, om in de schoot van de BWP de Centrale voor Arbeidersopvoeding mee op te richten. Hij kweet zich van deze taak met enthousiasme en competentie.

Zonder zich in de tendensstrijd die zich van 1910 tot 1914 in de BWP afspeelde al te zeer te engageren, behoorde De Man (met Louis de Brouckere) toen tot de marxistische linkervleugel, die zich vooral ver�*zette tegen de pragmatische politiek, zonder visie, van de BWP. Daarom publiceerde hij in 1911 in Die Neue Zeit, het toonaangevende blad van de Duitse sociaal-democraten, Die Arbeiterbewegung in Belgien, waarin hij het pragmatisme van de BWP aan de kaak stelde.

Naarmate de linkervleugel evenwel de geleidelijke verwezenlijking zag van haar belangrijkste doelstellingen, evolueerde zij meer naar het centrum toe: tekenend hiervoor was dat zowel De Brouckere als De Man gekant waren tegen de algemene staking van 1913. De Eerste Wereldoorlog betekende voor De Man, evenals voor de meeste socialisten, een grote schok. Onmiddellijk meldde hij zich als oorlogsvrijwilliger. Hij was een moedig soldaat en eindigde zijn front�*loopbaan als luitenant. Bij het uitbreken van de Russische Februarirevolutie (1917) werden socialistische missies naar Rusland gezonden, omdat de geallieerde regeringen zich de medewerking wilden blijven verzekeren van deze partner: De Man vormde, samen met Vandervelde en De Brouckere, de Belgische delegatie.

Na de oorlog verbleef H. de Man tot 1920 in de Verenigde Staten en hield zich tot 1922 bezig met de oprichting en uitbouw van de Arbeidershogeschool te Ukkel, gecreëerd in de schoot van de BWP. Van 1922 tot 1933 verbleef hij in Duitsland en Zwitserland. In deze periode kreeg zijn theoretisch oeuvre gestalte. Daar verving hij de eco�*nomische verklaring die Marx had gegeven aan het socialisme door een sociaal-psychologische. Als oorzaak van de socialistische strijd zag hij het sociaal minderwaardigheidsgevoel. Door afstand te nemen van het rationalisme van Marx gaf De Man het socialisme een uitgesproken ethische inhoud.

Evenals zijn socialistische tijdgenoten werd hij verontrust door de opkomst van het nationaal-socialisme. Het merkwaardige -en onverwachte -van deze beweging was dat niet het socialisme, maar het fas�*cisme als aantrekkelijk alternatief voor velen naar voren kwam en dat het antikapitalisme voor het eerst samenging met een antisocialistische reflex: vooral de nieuwe middenklasse, het witteboordenproletariaat, reageerde heftig antisocialistisch. De Man raakte ervan overtuigd dat het fascisme slechts kon worden ingedijkt door de overwinning van de werkloosheid en door het openstellen van het socialisme voor de nieuwe middenklassen. Hiertoe ontwikkelde hij het Z.g. 'plansocialisme' : allereerst zou de economische planning een einde moeten stellen aan de werkloosheid en de economie weer op dreef helpen; vervolgens zouden door de splitsing van de economie in een beperkte genationaliseerde sector (nl. van de basisnijverheid) en een omvangrijke vrije sector de middenklassen niet afgeschrikt worden, integendeel, hun posi�*tie zou beveiligd worden tegen de groeiende invloed van het mono�*poliekapitalisme. Door het plansocialisme te stellen als remedie tegen de depressie en het fascisme, kon zijn bekommernis niet meer -zoals voorheen -uitsluitend gaan naar de belangen van de arbeidersklasse: de socialistische partijen zouden vanuit dit perspectief omgevormd dienen te worden van arbeiders- naar volkspartijen, van oppositie- naar regeringspartijen.

In 1933 keerde Hendrik de Man naar België terug, aanvankelijk met een studie opdracht voor de BWP. In dat kader lag De Man aan de basis van het door de BWP op haar kerstcongres van 1933 aanvaarde Plan van de Arbeid. H. de Man werd toen ondervoorzitter. Tevens besloot dit congres dat de BWP slechts aan een regering zou deelnemen die het Plan als regeringsprogramma zou aanvaarden. Meteen werd een zeer dynamische propaganda voor het Plan op touw gezet. H. de Man kon rekenen op de steun van de vroegere linkervleugel (o.l.v. Paul-Henri Spaak) en van de jongeren. Het Plan kende een grote weerklank, zowel in België als in het buitenland.

Tevergeefs deed hij echter toenaderingspogingen tot de katholieken. Hierdoor verdween de mogelijkheid om via een parlementaire meerderheid het plan aan de macht te brengen. Een nationale regering leek daarentegen meer en meer noodzakelijk om een nieuwe economische politiek te kunnen voeren. H. de Man werd ervoor gewonnen de BWP tot een dergelijke regering te laten toetreden, aldus de belangrijke congres beslissing van 1933 over het hoofd ziende: in maart 1935 trad de BWP toe tot de regering-Van Zeeland en De Man werd minister. Deze loopbaan was voor H. de Man nochtans een bron van voortdu�*rende frustraties, enerzijds omdat hij zijn desiderata onvoldoende kon doordrukken, anderzijds omdat zijn eigen levensstijl moeilijk te ver�*zoenen was met de eisen die gesteld werden aan politieke verantwoordelijken. Daarnaast was zijn consequent neutralisme na 1938 een bron van wrevel en, naarmate de oorlog naderde, van groeiende vijandschap vanwege zijn tegenstanders. Toen É. Vandervelde overleed, werd De Man dan ook geen onbetwist partijvoorzitter.

De laatste maanden voor de oorlog kwam H. de Man in steeds nau�*wer contact met de koninklijke familie. De Achttiendaagse Veldtocht maakte hij mee aan de zijde van koningin Elisabeth, hij stemde in met de koninklijke beslissing tot capitulatie en was zelfs bereid een regering te vormen om te onderhandelen met de vijand. De capitulatietermen lieten hiervoor evenwel geen ruimte.

Gedurende de eerste twee jaren van de bezetting bleef H. de Man geloven in de mogelijkheid van loyale samenwerking met de bezetter, waardoor de Belgische belangen op optimale wijze behartigd zouden kunnen blijven. Vandaar zijn manifest van juni 1940, waarin hij de socialisten aanzette de politieke activiteiten van de BWP stop te zetten en zich te beperken tot haar economische. Tegelijker tijd zag H. de Man in de Duitse overwinning, die toen algemeen leek, een teken van volledige decadentie van het westers parlementair systeem en het begin van een nieuw dynamisch politiek regime.

Zijn pogingen tot oprichting van de Unie voor Hand- en Geestes�*arbeiders (UHGA), een eenheidsvakbond, moest een stap zijn tot deze vernieuwing. Zij kwam tot stand als een zuiver Belgisch initiatief, wel met de toelating maar zonder inmenging van de bezetter. Om verschillende redenen kwam zij nooit ernstig van de grond (o.m. om de feitelijke onmacht van de UHGA als onderhandelaar tegenover de bezetter en de werkgevers waardoor positieve resultaten uitbleven). In 1942 legde de bezetter de hand op de organisatie, door de socialistische voorzitter V. Grauls te vervangen door E. Delvo van het 'Vlaamsch Nationaal Verbond' (VNV). Intussen had De Man zich de vijandschap op de hals gehaald van het verzet en van de Belgische politici in Londen.

Maar ook het VNV en de bezetter bejegenden hem met scepticisme en vijandschap: de laatste noemde hem n.a.v. zijn Junimanifest een pseudo-fascist en het VNV maakte het De Man onmogelijk in het openbaar te spreken. Zij stonden vijandig tegenover De Mans weigering tot collaboratie en tegenover zijn streven de Belgische eenheid en onafhankelijkheid zoveel mogelijk te handhaven.

Vanaf 1941 werd De Mans positie onhoudbaar. Hij ging in vrijwillige ballingschap, naar de Haute-Savoie. In 1944 stak hij de Frans-Zwitserse grens over, vroeg en verkreeg politiek asiel in Zwitserland.Op 12 september 1946 werd hij bij verstek veroordeeld tot 20 jaar gevangenschap. Hij ging in beroep, tevergeefs. De afwikkeling van de koningskwestie ontnam hem de hoop naar België te kunnen terugkeren.

In 1953 overleed deze merkwaardige politicus en denker vaderlandloos, vervallen verklaard van de Belgische nationaliteit. Achteraf gezien is het duidelijk dat hij een van de origineelste politieke denkers geweest is van na de Eerste Wereldoorlog. Zijn temperament bleek evenwel onverzoenlijk te zijn met de eisen die gesteld worden aan een politicus. De stilte rond De Man na 1945 is toe te schrijven aan zijn vergissing tijdens de oorlog, die hem zeker in socialistische kringen nooit vergeven werd. Naarmate het oorlogsdrama vervaagt, ontstaat weer de mogelijkheid H. de Man positief te evalueren als denker.

let ook vooral op het zinnetje in rood aangeduid en nog erger; dat in blauw !!
Het VNJ gaat die socialist eens positief evalueren als denker... hmm.. interessant.

geen reactie van de nazionaal socialisten meer...

ancapa · 26 november 2003, 19:43

wie de fascistenborek past... trekt ze aan

het is niet altijd het "zwart blok"

Lekker Links! · 26 november 2003, 19:45

ancapa · 26 november 2003, 20:12

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Niels!

amen

kort van stof Nielske ?

El Cid · 26 november 2003, 20:18

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door GC

1992: Staf Neel (SP) stelt zich ten dienste van de nazi's. De geschiedenis herhaalt zich soms, de ene keer als een tragedie de andere keer als een klucht

Dat was een fijne opmerking!

ancapa · 26 november 2003, 21:36

De PS-staat of L'état PS !

Na 18 mei is het woord van Elio Di Rupo meer dan ooit wet. De Vlaamse meerderheidspartijen (VLD en SP.a) buigen als een knipmes voor de dictaten en veto's van de Waalse socialisten en zelfs de Vlaamse kameraden moeten de duimen leggen voor Di Rupo en Onkelinx.

Dat levert dezer dagen weer hoog oplopende communautaire spanningen op, niet alleen in het dossier van het migrantenstemrecht, maar ook in dat van de dienstencheques. Hoewel paars alles doet om het tegendeel te laten uitschijnen, is de communautaire vrede ver zoek en zelfs in de socialistische familie staan Vlamingen en Walen met getrokken messen tegenover elkaar.

Waarover gaat het? Verhofstadt beloofde bij het inzweren van zijn paarse regering voor 200.000 nieuwe jobs te zorgen. En die komen er niet vanzelf. De regering had gehoopt met het systeem van dienstencheques -voor kleine huishoudelijke klusjes- zo'n 25.000 banen te kunnen scheppen. Interim-kantoren zouden ingeschakeld worden om één en ander te coördineren en in goede banen te leiden.

Maar de Parti Socialiste is het daar niet mee eens en spreekt een beetje neerbuigend van 'hamburgerjobs'. Waar het vooral om gaat is dat de PS zèlf voor de verdeling van de jobs wil zorgen. Dat politieke cliëntelisme is nog altijd het fundament voor de macht van Di Rupo en co. Het dossier zit muurvast. Een splitsing van het tewerkstellingsbeleid lijkt onafwendbaar. Waarmee nog maar eens bewezen werd dat het unitaire België een onleefbare en onwerkbare constructie is geworden.

Lees meer www.vlaamsblok.be in In de media - Goed gezien.

Truder · 26 november 2003, 22:31

Ik denk dat Geert Cool er heeft over gezien, de vraag toch nog maar even herhalen.

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door GC

1992: Staf Neel (SP) stelt zich ten dienste van de nazi's. De geschiedenis herhaalt zich soms, de ene keer als een tragedie de andere keer als een klucht

Ik weet dat jij niet vergeleken wil worden met de salonsocialisten van de BWP- SAV - BSP - SP - SP.a. Maar wat is uw mening over het feit dat men dagelijks verbondenheid wil aantonen tussen het Vlaams Blok en de NSDAP maar dat de salonsocialisten hun eigen adoratie voor de NSDAP liefst verzwijgen. Zo heeft het logo van de Rode Valken een enorme gelijkenis met de nazi adelaar. Diezelfde Rode Valken die in 1939 ook al actief waren en dus waarschijnlijk wel de standpunten van hun voorzitter volgden. is het daarom dat ze die adelaar gekozen hebben als logo, om den Duits te plezieren?

GC · 26 november 2003, 22:40

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Intruder

Ik denk dat Geert Cool er heeft over gezien, de vraag toch nog maar even herhalen.

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door GC

1992: Staf Neel (SP) stelt zich ten dienste van de nazi's. De geschiedenis herhaalt zich soms, de ene keer als een tragedie de andere keer als een klucht

Ik weet dat jij niet vergeleken wil worden met de salonsocialisten van de BWP- SAV - BSP - SP - SP.a. Maar wat is uw mening over het feit dat men dagelijks verbondenheid wil aantonen tussen het Vlaams Blok en de NSDAP maar dat de salonsocialisten hun eigen adoratie voor de NSDAP liefst verzwijgen. Zo heeft het logo van de Rode Valken een enorme gelijkenis met de nazi adelaar. Diezelfde Rode Valken die in 1939 ook al actief waren en dus waarschijnlijk wel de standpunten van hun voorzitter volgden. is het daarom dat ze die adelaar gekozen hebben als logo, om den Duits te plezieren?

Of was je vraag té belachelijk?

Het grote verschil is natuurlijk dat er bij de sociaal-democraten onmiddellijk lelijk omgekeken werd naar diegenen die gecollaboreerd hadden, terwijl het Blok recht uit de collaboratie-traditie komt

Truder · 26 november 2003, 22:44

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door GC

Of was je vraag té belachelijk?

Het grote verschil is natuurlijk dat er bij de sociaal-democraten onmiddellijk lelijk omgekeken werd naar diegenen die gecollaboreerd hadden, terwijl het Blok recht uit de collaboratie-traditie komt

Belachelijke vragen bestaan niet, alleen belachelijke antwoorden. Maar daar heb je minder problemen mee.

GC · 26 november 2003, 22:46

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Intruder

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door GC

Of was je vraag té belachelijk?

Het grote verschil is natuurlijk dat er bij de sociaal-democraten onmiddellijk lelijk omgekeken werd naar diegenen die gecollaboreerd hadden, terwijl het Blok recht uit de collaboratie-traditie komt

Belachelijke vragen bestaan niet, alleen belachelijke antwoorden. Maar daar heb je minder problemen mee.

Laat ons zeggen dat ik me kan vinden in je antwoord op mijn vraag. Ik zal er voor één keer geen probleem van maken.

ancapa · 27 november 2003, 08:20

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door GC

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Intruder

Ik denk dat Geert Cool er heeft over gezien, de vraag toch nog maar even herhalen.

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door GC

1992: Staf Neel (SP) stelt zich ten dienste van de nazi's. De geschiedenis herhaalt zich soms, de ene keer als een tragedie de andere keer als een klucht

Ik weet dat jij niet vergeleken wil worden met de salonsocialisten van de BWP- SAV - BSP - SP - SP.a. Maar wat is uw mening over het feit dat men dagelijks verbondenheid wil aantonen tussen het Vlaams Blok en de NSDAP maar dat de salonsocialisten hun eigen adoratie voor de NSDAP liefst verzwijgen. Zo heeft het logo van de Rode Valken een enorme gelijkenis met de nazi adelaar. Diezelfde Rode Valken die in 1939 ook al actief waren en dus waarschijnlijk wel de standpunten van hun voorzitter volgden. is het daarom dat ze die adelaar gekozen hebben als logo, om den Duits te plezieren?

Of was je vraag té belachelijk?

Het grote verschil is natuurlijk dat er bij de sociaal-democraten onmiddellijk lelijk omgekeken werd naar diegenen die gecollaboreerd hadden, terwijl het Blok recht uit de collaboratie-traditie komt

ja natuurlijk, was die Vlaams Blokker een zwaardere collaborateur dan die Socialist

5 kg

Pelgrim · 27 november 2003, 11:21

Mag ik iedereen er even op wijzen dat de oorlog inmiddels al bijna ZESTIG JAAR voorbij is en dat de gemiddelde collaborateur bijgevolg minstens 75 moet zijn. Zoveel 75 jarige collaborateurs zitten er in dit land niet meer. De meeste mensen zijn geboren na de oorlog, dus noch in de sp noch in het blok zitten er collaborateurs op die paar bejaarde nazifans na.

Tegendradigaard · 27 november 2003, 12:47

2 opmerkingen

1ste ook links collaboreerde vlotjes die eerste tijd. Totdat de oorlog met Rusland begon. Toen keerden ze hun kar.

2de. Men kan blijkaar bij het VNJ op een rustige manier het leven van een andersdenkende bespreken en zowel goede als slechte dingen noemen.

In ieder geval is de tekst van het VNJ genuanceerd te noemen.

Das in tegenstelling tot de meeste teksten over Vlaams nationalistische collaborateurs. Dat waren zonder uitzondering allemaal monsters, moordernaafs, folteraars, kampbewakers.

En ja die mensen hebben een verkeede ideologie aangehangen. Maar het totaal ontbreken van enige zin voor nuance stoort mij.

25 november 2003, 23:26	#1
Truder Minister-President Geregistreerd: 8 juni 2002 Locatie: Vlaanderen Berichten: 5.821	1940: de voorzitter van de SP/PS stelt zich in dienst van de nazi's In de jaren 1935-1939 vormden Spaak en De Man een onafscheidelijk duo. In mei 1939 werd De Man tot voorzitter van de partij gekozen dankzij de steun van Spaak. Samen verdedigden zij hun programma van 'nationaal socialisme' dat "verkondigde dat het socialisme zich enkel inspireerde aan het gemeenschappelijk welzijn en het nationaal belang" en dat "alle productieve klassen op dezelfde voet plaatste". "In 1939, zegt De Man, eisten Spaak en ik een 'autoritaire democratie'. Wij stelden dat men er fout aan deed de 'fascistische' bewegingen te beschouwen als pogingen tot restauratie door de reactie terwijl zij in werkelijkheid een revolutionaire rol speelden." Toen Hitler België bezette, publiceerde Hendrik De Man, de voorzitter van de SP/PS, in naam van zijn partij een Manifest: "Ziehier wat ik u vraag te doen. Geloof niet dat er weerstand moet geboden worden aan de bezetter. Aanvaard eerder het feit van zijn overwinning en probeer er lessen uit te trekken. Voor de werkende klassen en voor het socialisme is deze ineenstorting van een vermolmde wereld verre van een ramp te zijn een bevrijding. De weg ligt open voor de twee doelstellingen die de verzuchtingen van het volk samenvatten: de Europese vrede en de sociale rechtvaardigheid." Men zegt ons dat de Partij van de Arbeid 'het spel van extreem-rechts speelt' door de kapitalistische en imperialistische politiek van de leiders van SP en PS te kritiseren en te bekampen. Dat is eenvoudig intoxicatie. Al in 1939 waren de twee denkers van de SP/PS, Spaak en De Man, al zo hardnekkige verdedigers van het kapitalisme en het imperialisme geworden, dat ze de 'revolutionaire rol' van de fascistische partijen begroetten! In 1940 was de socialistische partij zo ontaard dat ze zich verbond met het Hitler-fascisme. De 23ste augustus 1940 ondertekende Achiel Van Acker, die later eerste-minister werd van een 'democratische' regering, het Manifest van De Man en hij sprak zich uit 'ten gunste van de nieuwe orde'. Eenmaal dat de oorlog voorbij was en het fascisme vernietigd dankzij de onmenselijke inspanningen van het sovjetvolk en het Rode Leger, werden Spaak en Van Acker, de twee oude sympathisanten van het fascisme, eersterangs figuren in het 'nieuwe' democratische België. Uit vrees voor de ontwikkeling van een revolutionaire beweging, verklaarde eerste-minister Van Acker op 19 mei 1945: "Agitatoren die onze democratische instellingen willen vernietigen voeren in het hele land propaganda om de economische herneming te stoppen. De Belgische regering heeft beslist dat drie dagen lang iedere staking verboden is. Vanaf morgen zullen alle provocateurs en alle agenten van de vijfde colonne aangehouden worden." (138) In 1950 is de oude 'revolutionair' Spaak nauw verbonden met het Amerikaans imperialisme, de enige macht die het Europees kapitalisme en imperialisme terug op gang kon trekken. De strijd in de Derde Wereld tegen het kolonialisme en de strijd die de arbeidersklasse voor de revolutie voerde, bedreigden de macht van de burgerij. Spaak zei toen: "Het Europa waar wij over praten is een Europa waar zowel Azië als Afrika tegen revolteren, een Europa dat sinds vijf jaar in angst leeft voor de Russen." (139) In 1956 bieden de Amerikanen Spaak de post aan van secretaris-generaal van de Navo. Een vertrouwenspost. Hij maakt er zich nuttig door de anti-communistische haat te mobiliseren tegen de contrarevolutionaire opstand in Hongarije. De SP/PS bleef trouw aan de Belgische kolonisatie van Kongo, van de eerste tot de laatste dag! Zo kon men tijdens een debat in de Kamer in 1960 volgende woorden horen, uitgesproken door de toenmalige voorzitter Collard: "Als mijnheer Lahaye (een liberaal) zegt dat wij, de Socialistische Partij, al jarenlang de Kongolezen aanzetten tot onafhankelijkheid, dan wil ik hier toch wel benadrukken dat dat precies het tegenovergestelde is van de waarheid. (Heel goed!, op de socialistische banken.) Op geen enkel ogenblik en evenmin 'sinds jaren' hebben wij de Kongolezen ertoe aangezet de onafhankelijkheid te vragen. Wij hebben in Kongo nooit campagnes, bewegingen of organisaties opgezet die op open of clandestiene wijze het Kongolese volk ertoe aanzetten de onafhankelijkheid te vragen." In 1964 speelt Spaak opnieuw als minister van Buitenlandse Zaken een doorslaggevende rol in het op poten zetten van een internationale interventiemacht in Kongo. Die interventiemacht was samengesteld uit Zuid-Afrikaanse, Rhodesische en Europese huurlingen, Katangese gendarmes, Belgische soldaten en Amerikaanse piloten. Die troepenmacht smoorde de volksopstand die door Pierre Mulele geleid werd in het bloed. Als men dan toch partijen wil gaan demoniseren omwille van hun verleden dan is het toch wel heel hypocriet om selectief te te zijn. Lees verder ook eens de commentaren die Verhofstadt in zijn burgermanifesten geschreven heeft over de ISLAM! En pluis ook eens de geschiedenis van de VU en haar erfgenamen uit. Auteur en bron: Joppe __________________ De VRT brengt geen onafhankelijke journalistiek, maar eenzijdige persoonlijke interpretaties van de werkelijkheid. Socialist Jules Destrée "Sire, u regeert over twee volkeren. In België zijn er de Walen en de Vlamingen; er zijn geen Belgen."

26 november 2003, 09:24	#2
GC Minister-President Geregistreerd: 16 juni 2002 Berichten: 4.609	1992: Staf Neel (SP) stelt zich ten dienste van de nazi's. De geschiedenis herhaalt zich soms, de ene keer als een tragedie de andere keer als een klucht __________________ Linkse Socialistische Partij

26 november 2003, 10:45	#3
Pelgrim Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 30 april 2002 Locatie: Bankrijk Berichten: 49.945	Blijkbaar waren zelfs in die tijd de salonsocialisten al geen socialisten meer. __________________ pri via opinio, ne prelegu. pri alies opinioj, nepre legu!

26 november 2003, 12:56	#5
Knuppel Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 21 juni 2002 Locatie: Vlaanderen Berichten: 117.759	Mooi opzoekingswerk, Intruder! Goed dat deze hypocrisie ook eens wat beter belicht wordt. Wat er onder de oorlog 'fout' was wordt enkel de Vlaams-nationalisten aangevreven terwijl hetzelfde van de Belgisch-nationale staatsnationalisten niet alleen onder mat wordt geveegd maar ze ook nog, via de 'juist' steun achter de schermen, de macht in handen krijgen. Vandaag is er nog niets veranderd want het zijn nog altijd in hoofdzaak de 'socialisten' die België helpen samenhouden en die dus, nog steeds, de juiste steun krijgen vanachter obscure schermen. __________________ Het Oosten: De kiezer heeft niet altijd gelijk. De kiezer heeft alleen gelijk als hij stemt zoals Het Oosten het zou willen.

26 november 2003, 19:43	#9
ancapa Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 oktober 2003 Locatie: Vlaams Brabant Berichten: 20.121	wie de fascistenborek past... trekt ze aan het is niet altijd het "zwart blok" __________________ Stop het geknoei ! Vlaanderen op eigen kracht ! Volk wordt staat. Vlaanderen mijn land. Vlaanderen onafhankelijk. Gedaan met geven en toegeven ! 12 miljard euro Vlaams geld in Vlaamse handen ! Mooie woorden zijn zelden waar, ware woorden zijn zelden mooi. "Niets lijkt zo op fascisten als de huidige antifascisten. Nultolerantie is een begin, rechtbank het einde. "De mening van een moslim heet geloofsovertuiging, die van een Vlaming is racisme.

26 november 2003, 14:36	#7
jan hyoens Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 17 februari 2003 Berichten: 11.300	In de tekos-reeks bestaat er hierover een interessant boekje : "De Belgische communisten tijdens de oorlog : een mythe ontluisterd?" door Wilfried Pauwels! Prijs 15 euro (+5,5 euro port) te betalen op de rek 733-0062859-33 tnv Delta-stichting vzw

26 november 2003, 19:45	#10
Lekker Links! Parlementslid Geregistreerd: 22 april 2003 Berichten: 1.777	amen

26 november 2003, 21:36	#13
ancapa Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 oktober 2003 Locatie: Vlaams Brabant Berichten: 20.121	De PS-staat of L'état PS ! Na 18 mei is het woord van Elio Di Rupo meer dan ooit wet. De Vlaamse meerderheidspartijen (VLD en SP.a) buigen als een knipmes voor de dictaten en veto's van de Waalse socialisten en zelfs de Vlaamse kameraden moeten de duimen leggen voor Di Rupo en Onkelinx. Dat levert dezer dagen weer hoog oplopende communautaire spanningen op, niet alleen in het dossier van het migrantenstemrecht, maar ook in dat van de dienstencheques. Hoewel paars alles doet om het tegendeel te laten uitschijnen, is de communautaire vrede ver zoek en zelfs in de socialistische familie staan Vlamingen en Walen met getrokken messen tegenover elkaar. Waarover gaat het? Verhofstadt beloofde bij het inzweren van zijn paarse regering voor 200.000 nieuwe jobs te zorgen. En die komen er niet vanzelf. De regering had gehoopt met het systeem van dienstencheques -voor kleine huishoudelijke klusjes- zo'n 25.000 banen te kunnen scheppen. Interim-kantoren zouden ingeschakeld worden om één en ander te coördineren en in goede banen te leiden. Maar de Parti Socialiste is het daar niet mee eens en spreekt een beetje neerbuigend van 'hamburgerjobs'. Waar het vooral om gaat is dat de PS zèlf voor de verdeling van de jobs wil zorgen. Dat politieke cliëntelisme is nog altijd het fundament voor de macht van Di Rupo en co. Het dossier zit muurvast. Een splitsing van het tewerkstellingsbeleid lijkt onafwendbaar. Waarmee nog maar eens bewezen werd dat het unitaire België een onleefbare en onwerkbare constructie is geworden. Lees meer www.vlaamsblok.be in In de media - Goed gezien. __________________ Stop het geknoei ! Vlaanderen op eigen kracht ! Volk wordt staat. Vlaanderen mijn land. Vlaanderen onafhankelijk. Gedaan met geven en toegeven ! 12 miljard euro Vlaams geld in Vlaamse handen ! Mooie woorden zijn zelden waar, ware woorden zijn zelden mooi. "Niets lijkt zo op fascisten als de huidige antifascisten. Nultolerantie is een begin, rechtbank het einde. "De mening van een moslim heet geloofsovertuiging, die van een Vlaming is racisme.

27 november 2003, 11:21	#19
Pelgrim Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 30 april 2002 Locatie: Bankrijk Berichten: 49.945	Mag ik iedereen er even op wijzen dat de oorlog inmiddels al bijna ZESTIG JAAR voorbij is en dat de gemiddelde collaborateur bijgevolg minstens 75 moet zijn. Zoveel 75 jarige collaborateurs zitten er in dit land niet meer. De meeste mensen zijn geboren na de oorlog, dus noch in de sp noch in het blok zitten er collaborateurs op die paar bejaarde nazifans na. __________________ pri via opinio, ne prelegu. pri alies opinioj, nepre legu!

27 november 2003, 12:47	#20
Tegendradigaard Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 3 oktober 2003 Locatie: Zou ik ook graag weten Berichten: 14.746	2 opmerkingen 1ste ook links collaboreerde vlotjes die eerste tijd. Totdat de oorlog met Rusland begon. Toen keerden ze hun kar. 2de. Men kan blijkaar bij het VNJ op een rustige manier het leven van een andersdenkende bespreken en zowel goede als slechte dingen noemen. In ieder geval is de tekst van het VNJ genuanceerd te noemen. Das in tegenstelling tot de meeste teksten over Vlaams nationalistische collaborateurs. Dat waren zonder uitzondering allemaal monsters, moordernaafs, folteraars, kampbewakers. En ja die mensen hebben een verkeede ideologie aangehangen. Maar het totaal ontbreken van enige zin voor nuance stoort mij. __________________ IK betaal 6.570,00 euro per jaar aan Wallonië en dit al meer dan 20 jaar.... Dat is 131.400 euro in totaal....of in oude franken... 5.300.662 fr. HET IS STILAAN GENOEG GEWEEST! Als ik nog 20 jaar verder werk dan betaal ik nog eens 131.400 euro. In totaal zou dat dan 262.800 euro of 10.616.857 oude franken zijn. PEOPLE WHO WANT TO BAN HATE SPEECH, JUST HATE SPEECH. VRIJE MENINGSUITING !!!