1,5 miljoen Armeniërs vermoord door de Turken

Turkse gaspijplijn opgeschort?

Het Franse persagentschap AFP meldt dat de Turkse autoriteiten niet
langer met Gaz de France willen spreken over de bouw van een gaspijplijn. De
Turken zijn namelijk razend omdat een Franse wet het ontkennen van de
Armeense genocide strafbaar maakt.
De pijplijn zou aardgas uit de Kaspische Zee en Iran naar Europa
vervoeren, een project van 4,5 miljard ?.
Europa wil op die manier zijn afhankelijkheid van Russisch gas
verminderen (de risico's spreiden, zegt men), maar dat is buiten de Turkse
geldingsdrang gerekend. Wie hun visie van de geschiedenis niet erkent, ziet
zich geconfronteerd met keiharde chantage.

Tussen 1915 en 1917 werden zo'n 1,5 miljoen Armeniërs vermoord door de
Turken, maar deze denken er niet aan schuld te bekennen.

Het blijft kras dat Belgische en Europese staatslieden dit
dictatoriaal bestuurde moslimland willen opnemen in de Europese Unie.
En dat zij onze kerncentrales willen sluiten.


"de gevaarlijkste van alle Blokkers" (De Morgen, 4.4.2003)

--
Ghingis Khan
http://www.lotuschild.org/
http://www.khadag.org/
http://www.snowleopard.org/

On 6 apr, 11:52, "Ghingis Khan" <[email protected]> wrote:
> Turkse gaspijplijn opgeschort?
>
> Het Franse persagentschap AFP meldt dat de Turkse autoriteiten niet
> langer met Gaz de France willen spreken over de bouw van een gaspijplijn.De
> Turken zijn namelijk razend omdat een Franse wet het ontkennen van de
> Armeense genocide strafbaar maakt.
> De pijplijn zou aardgas uit de Kaspische Zee en Iran naar Europa
> vervoeren, een project van 4,5 miljard ?.
> Europa wil op die manier zijn afhankelijkheid van Russisch gas
> verminderen (de risico's spreiden, zegt men), maar dat is buiten de Turkse
> geldingsdrang gerekend. Wie hun visie van de geschiedenis niet erkent, ziet
> zich geconfronteerd met keiharde chantage.
>
> Tussen 1915 en 1917 werden zo'n 1,5 miljoen Armeniërs vermoord door de
> Turken, maar deze denken er niet aan schuld te bekennen.
>
> Het blijft kras dat Belgische en Europese staatslieden dit
> dictatoriaal bestuurde moslimland willen opnemen in de Europese Unie.
> En dat zij onze kerncentrales willen sluiten.
>
> "de gevaarlijkste van alle Blokkers" (De Morgen, 4.4.2003)
>
> --
> Ghingis Khanhttp://www.lotuschild.org/http://www.khadag.org/http://www.snowleopard.org/

En hoe zit het met de genocide tegenover de Kongolezen ?
40 000 000 om zeep geholpen voor een beetje rubber .
:-)

On Apr 7, 12:28 am, "F16" <[email protected]> wrote:

> En hoe zit het met de genocide tegenover de Kongolezen ?
> 40 000 000 om zeep geholpen voor een beetje rubber .
> :-)

De Congolese "genocide" wordt niet ontkend. Er zijn alleen wat
twijfels over de cijfers omdat Congo in die periode hooguit 10 miljoen
inwoners had. Maar cijfers zijn niet je sterkste kant.

"F16" <[email protected]> schreef in bericht
news:[email protected] oups.com...
On 6 apr, 11:52, "Ghingis Khan" <[email protected]> wrote:
> Turkse gaspijplijn opgeschort?
>
> Het Franse persagentschap AFP meldt dat de Turkse autoriteiten niet
> langer met Gaz de France willen spreken over de bouw van een gaspijplijn.
De
> Turken zijn namelijk razend omdat een Franse wet het ontkennen van de
> Armeense genocide strafbaar maakt.
> De pijplijn zou aardgas uit de Kaspische Zee en Iran naar Europa
> vervoeren, een project van 4,5 miljard ?.
> Europa wil op die manier zijn afhankelijkheid van Russisch gas
> verminderen (de risico's spreiden, zegt men), maar dat is buiten de Turkse
> geldingsdrang gerekend. Wie hun visie van de geschiedenis niet erkent,
ziet
> zich geconfronteerd met keiharde chantage.
>
> Tussen 1915 en 1917 werden zo'n 1,5 miljoen Armeniërs vermoord door
de
> Turken, maar deze denken er niet aan schuld te bekennen.
>
> Het blijft kras dat Belgische en Europese staatslieden dit
> dictatoriaal bestuurde moslimland willen opnemen in de Europese Unie.
> En dat zij onze kerncentrales willen sluiten.
>
> "de gevaarlijkste van alle Blokkers" (De Morgen, 4.4.2003)
>
> --
> Ghingis
Khanhttp://www.lotuschild.org/http://www.khadag.org/http://www.snowleopard.o
rg/

En hoe zit het met de genocide tegenover de Kongolezen ?
40 000 000 om zeep geholpen voor een beetje rubber .
:-)

Hm. U telt �* la X-rechts...

Omar

"Omar N.B." <[email protected]> schreef in bericht
news:[email protected]...
>
> "F16" <[email protected]> schreef in bericht
> news:[email protected] oups.com...
> On 6 apr, 11:52, "Ghingis Khan" <[email protected]> wrote:
>> Turkse gaspijplijn opgeschort?
>>
>> Het Franse persagentschap AFP meldt dat de Turkse autoriteiten niet
>> langer met Gaz de France willen spreken over de bouw van een gaspijplijn.
> De
>> Turken zijn namelijk razend omdat een Franse wet het ontkennen van de
>> Armeense genocide strafbaar maakt.
>> De pijplijn zou aardgas uit de Kaspische Zee en Iran naar Europa
>> vervoeren, een project van 4,5 miljard ?.
>> Europa wil op die manier zijn afhankelijkheid van Russisch gas
>> verminderen (de risico's spreiden, zegt men), maar dat is buiten de
>> Turkse
>> geldingsdrang gerekend. Wie hun visie van de geschiedenis niet erkent,
> ziet
>> zich geconfronteerd met keiharde chantage.
>>
>> Tussen 1915 en 1917 werden zo'n 1,5 miljoen Armeniërs vermoord door
> de
>> Turken, maar deze denken er niet aan schuld te bekennen.
>>
>> Het blijft kras dat Belgische en Europese staatslieden dit
>> dictatoriaal bestuurde moslimland willen opnemen in de Europese Unie.
>> En dat zij onze kerncentrales willen sluiten.
>>
>> "de gevaarlijkste van alle Blokkers" (De Morgen, 4.4.2003)
>>
>> --
>> Ghingis
> Khanhttp://www.lotuschild.org/http://www.khadag.org/http://www.snowleopard.o
> rg/
>
> En hoe zit het met de genocide tegenover de Kongolezen ?
> 40 000 000 om zeep geholpen voor een beetje rubber .
> :-)
>
> Hm. U telt �* la X-rechts...
>
Hij is een x-rechtse Turk. Dat zie je toch aan z'n posts.
> Omar
>
>

"Kevin" <[email protected]> schreef in bericht
news:[email protected]...
>
> "Omar N.B." <[email protected]> schreef in bericht
> news:[email protected]...
> >
> > "F16" <[email protected]> schreef in bericht
> > news:[email protected] oups.com...
> > On 6 apr, 11:52, "Ghingis Khan" <[email protected]> wrote:
> >> Turkse gaspijplijn opgeschort?
> >>
> >> Het Franse persagentschap AFP meldt dat de Turkse autoriteiten
niet
> >> langer met Gaz de France willen spreken over de bouw van een
gaspijplijn.
> > De
> >> Turken zijn namelijk razend omdat een Franse wet het ontkennen van de
> >> Armeense genocide strafbaar maakt.
> >> De pijplijn zou aardgas uit de Kaspische Zee en Iran naar Europa
> >> vervoeren, een project van 4,5 miljard ?.
> >> Europa wil op die manier zijn afhankelijkheid van Russisch gas
> >> verminderen (de risico's spreiden, zegt men), maar dat is buiten de
> >> Turkse
> >> geldingsdrang gerekend. Wie hun visie van de geschiedenis niet erkent,
> > ziet
> >> zich geconfronteerd met keiharde chantage.
> >>
> >> Tussen 1915 en 1917 werden zo'n 1,5 miljoen Armeniërs vermoord
door
> > de
> >> Turken, maar deze denken er niet aan schuld te bekennen.
> >>
> >> Het blijft kras dat Belgische en Europese staatslieden dit
> >> dictatoriaal bestuurde moslimland willen opnemen in de Europese Unie.
> >> En dat zij onze kerncentrales willen sluiten.
> >>
> >> "de gevaarlijkste van alle Blokkers" (De Morgen, 4.4.2003)
> >>
> >> --
> >> Ghingis
> >
Khanhttp://www.lotuschild.org/http://www.khadag.org/http://www.snowleopard.o
> > rg/
> >
> > En hoe zit het met de genocide tegenover de Kongolezen ?
> > 40 000 000 om zeep geholpen voor een beetje rubber .
> > :-)
> >
> > Hm. U telt �* la X-rechts...
> >
> Hij is een x-rechtse Turk. Dat zie je toch aan z'n posts.

Jaks. Bestaan die ook al?

Omar

"Omar N.B." <[email protected]> schreef in bericht
news:[email protected]...
>
> "Kevin" <[email protected]> schreef in bericht
> news:[email protected]...
>>
>> "Omar N.B." <[email protected]> schreef in bericht
>> news:[email protected]...
>> >
>> > "F16" <[email protected]> schreef in bericht
>> > news:[email protected] oups.com...
>> > On 6 apr, 11:52, "Ghingis Khan" <[email protected]> wrote:
>> >> Turkse gaspijplijn opgeschort?
>> >>
>> >> Het Franse persagentschap AFP meldt dat de Turkse autoriteiten
> niet
>> >> langer met Gaz de France willen spreken over de bouw van een
> gaspijplijn.
>> > De
>> >> Turken zijn namelijk razend omdat een Franse wet het ontkennen van de
>> >> Armeense genocide strafbaar maakt.
>> >> De pijplijn zou aardgas uit de Kaspische Zee en Iran naar Europa
>> >> vervoeren, een project van 4,5 miljard ?.
>> >> Europa wil op die manier zijn afhankelijkheid van Russisch gas
>> >> verminderen (de risico's spreiden, zegt men), maar dat is buiten de
>> >> Turkse
>> >> geldingsdrang gerekend. Wie hun visie van de geschiedenis niet erkent,
>> > ziet
>> >> zich geconfronteerd met keiharde chantage.
>> >>
>> >> Tussen 1915 en 1917 werden zo'n 1,5 miljoen Armeniërs vermoord
> door
>> > de
>> >> Turken, maar deze denken er niet aan schuld te bekennen.
>> >>
>> >> Het blijft kras dat Belgische en Europese staatslieden dit
>> >> dictatoriaal bestuurde moslimland willen opnemen in de Europese Unie.
>> >> En dat zij onze kerncentrales willen sluiten.
>> >>
>> >> "de gevaarlijkste van alle Blokkers" (De Morgen, 4.4.2003)
>> >>
>> >> --
>> >> Ghingis
>> >
> Khanhttp://www.lotuschild.org/http://www.khadag.org/http://www.snowleopard.o
>> > rg/
>> >
>> > En hoe zit het met de genocide tegenover de Kongolezen ?
>> > 40 000 000 om zeep geholpen voor een beetje rubber .
>> > :-)
>> >
>> > Hm. U telt �* la X-rechts...
>> >
>> Hij is een x-rechtse Turk. Dat zie je toch aan z'n posts.
>
> Jaks. Bestaan die ook al?
Volgens Wikipedia wel: http://nl.wikipedia.org/wiki/Grijze_Wolven

>
> Omar
>
>

[email protected] schreef

>On Apr 7, 12:28 am, "F16" <[email protected]> wrote:
>
>> En hoe zit het met de genocide tegenover de Kongolezen ?
>> 40 000 000 om zeep geholpen voor een beetje rubber .
>> :-)
>
>De Congolese "genocide" wordt niet ontkend. Er zijn alleen wat
>twijfels over de cijfers omdat Congo in die periode hooguit 10 miljoen
>inwoners had. Maar cijfers zijn niet je sterkste kant.

Bovendien was de toenmalige Congo niet eens een kolonie van België
maar privé-eigendom van Leopold II. Maar ja, die was nu eenmaal koning
van België en bij het legaat van Congo aan de Belgische staat hoorde
nu eenmaal ook die rubberepisode.
Overigens werd er in die tijd door heel wat andere Europese koloniale
mogendheden één en ander uitgevreten in hun overzeese gebieden. Ze
hebben allemaal boter op hun hoofd wat dat betreft.

--
Belgicus Simplex.

- Aliquando et insanire iucundum est. -

On 6 apr, 21:13, Belgicus Simplex <[email protected]>
wrote:
> [email protected] schreef
>
> >On Apr 7, 12:28 am, "F16" <[email protected]> wrote:
>
> >> En hoe zit het met de genocide tegenover de Kongolezen ?
> >> 40 000 000 om zeep geholpen voor een beetje rubber .
> >> :-)
>
> >De Congolese "genocide" wordt niet ontkend. Er zijn alleen wat
> >twijfels over de cijfers omdat Congo in die periode hooguit 10 miljoen
> >inwoners had. Maar cijfers zijn niet je sterkste kant.
>
> Bovendien was de toenmalige Congo niet eens een kolonie van België
> maar privé-eigendom van Leopold II. Maar ja, die was nu eenmaal koning
> van België en bij het legaat van Congo aan de Belgische staat hoorde
> nu eenmaal ook die rubberepisode.
> Overigens werd er in die tijd door heel wat andere Europese koloniale
> mogendheden één en ander uitgevreten in hun overzeese gebieden. Ze
> hebben allemaal boter op hun hoofd wat dat betreft.
>
> --
> Belgicus Simplex.
>
> - Aliquando et insanire iucundum est. -

White King, Red Rubber, Black Death: King Leopold

CONGO: WHITE KING, RED RUBBER, BLACK DEATH




The story of King Leopold II of Belgium's brutal colonisation of
central Africa, turning it into a vast rubber-harvesting labour camp
in which millions died.



http://www.bbc.co.uk/bbcfour/documen...le/congo.shtml
http://news.bbc.co.uk/2/hi/africa/3516965.stm


King Leopold's legacy of DR Congo violence
Mark Dummett
Former BBC Kinshasa correspondent

Of the Europeans who scrambled for control of Africa at the end of the
19th century, Belgium's King Leopold II left arguably the largest and
most horrid legacy of all.

King Leopold II l
King Leopold II left arguably the largest and most horrid legacy
While the Great Powers competed for territory elsewhere, the king of
one of Europe's smallest countries carved his own private colony out
of 100km2 of Central African rainforest.

He claimed he was doing it to protect the "natives" from Arab slavers,
and to open the heart of Africa to Christian missionaries, and Western
capitalists.

Instead, as the makers of BBC Four documentary White King, Red Rubber,
Black Death powerfully argue, the king unleashed new horrors on the
African continent.

Torment and rape

He turned his "Congo Free State" into a massive labour camp, made a
fortune for himself from the harvest of its wild rubber, and
contributed in a large way to the death of perhaps 10 million innocent
people.


I was so moved, Your Excellency, by the people's stories that I took
the liberty of promising them that in future you will only kill them
for crimes they commit
John Harris
Missionary in Baringa
What is now called the Democratic Republic of Congo has clearly never
recovered.

"Legalized robbery enforced by violence", as Leopold's reign was
described at the time, has remained, more or less, the template by
which Congo's rulers have governed ever since.

Meanwhile Congo's soldiers have never moved away from the role
allocated to them by Leopold - as a force to coerce, torment and rape
an unarmed civilian population.

Chopping hands

As the BBC's reporter in DR Congo, I covered stories that were loud
echoes of what was happening 100 years earlier.

Congolese men going to harvest rubber
Men who failed to bring enough rubber for agents were killed
The film opens with the shocking images of some of Leopold's victims -
children and adults whose right hands had been hacked off by his
agents.

They needed these to prove to their superiors that they had not been
"wasting" their bullets on animals.

This rule was seldom observed as soldiers kept shooting monkeys and
then later chopping off human hands to provide their alibis.

'Foreign correspondents'

Director Peter Bate uses documented accounts of such atrocities to
present an imaginary court case against the monarch who he compares to
a subsequent European tyrant, Adolf Hitler.

He has an actor play the bearded, heavily-set Leopold, fidgeting
nervously as damning testimonies are read out, compiled by the foreign
correspondents of the day, the missionaries.

John Harris of Baringa, for example, was so shocked by what he had
come across that he felt moved to write a letter to Leopold's chief
agent in the Congo.

"I have just returned from a journey inland to the village of Insongo
Mboyo. The abject misery and utter abandon is positively
indescribable. I was so moved, Your Excellency, by the people's
stories that I took the liberty of promising them that in future you
will only kill them for crimes they commit."

Positive legacy

In the film's most powerful sequences we see reconstructions of the
terror caused by Leopold's enforcers and agents.

We see a village burnt without warning and its people rounded up; its
men sent off into the forests, and its women tied up as hostages and
helpless targets of abuse until their husbands return with enough wild
rubber to satisfy the agent.

This, we are told, was the "moment of truth" for the whole community.

If the men did not bring back enough and the agent lost his
commission, he would order the deaths of everyone.

victim of King Leopold's agents
Children and adults had their hands chopped off
There is no doubt that Congo's history, and White King, Red Rubber,
Black Death are almost too upsetting to bear, however Leopold did
leave, albeit unwittingly, one positive legacy - the birth of modern
humanitarianism.

The campaign to reveal the truth behind Leopold's "secret society of
murderers," led by diplomat Roger Casement, and a former shipping
clerk ED Morel, became the first mass human rights movement.

Its successors like Amnesty International, Human Rights Watch and the
Kinshasa-based Voix des Sans Voix and Journaliste En Danger mean
abuses in modern day DR Congo can never be hidden for long.

Congo: White king, red rubber, black death will be shown on BBC Four
in the UK on Tuesday, 24 February at 2100



CONGO: WHITE KING, RED RUBBER, BLACK DEATH




The story of King Leopold II of Belgium's brutal colonisation of
central Africa, turning it into a vast rubber-harvesting labour camp
in which millions died.



What the Belgians did in the Congo was forgotten for over 50 years.
It's a shocking, astonishing story. In a way, it's a horrifying
prelude in European history to the Holocaust.

Between 1870 and 1900 the Congo was pillaged - it was valuable as a
source of rubber. King Leopold created his own colony in the Congo
over which he ruled unchecked. Peter Bate's film is a marvellously
made reconstruction of those days - it features footage of Congolese
villages and explains with actors exactly what happened.

It's really a memorable film - the painfulness of what is described is
counterbalanced by the great skill in the storytelling.



What the Belgians did in the Congo was forgotten for over 50 years.
It's a shocking, astonishing story. In a way, it's a horrifying
prelude in European history to the Holocaust.

Between 1870 and 1900 the Congo was pillaged - it was valuable as a
source of rubber. King Leopold created his own colony in the Congo
over which he ruled unchecked. Peter Bate's film is a marvellously
made reconstruction of those days - it features footage of Congolese
villages and explains with actors exactly what happened.

It's really a memorable film - the painfulness of what is described is
counterbalanced by the great skill in the storytelling.

Vitae forma vocatur "F16" <[email protected]>, die 8 Apr 2007
01:16:23 -0700, in littera
<[email protected] .com> in foro
be.politics(et aliis) vere scripsit quod sequitur:

>On 6 apr, 21:13, Belgicus Simplex <[email protected]>
>wrote:
>> [email protected] schreef
>>
>> >On Apr 7, 12:28 am, "F16" <[email protected]> wrote:
>>
>> >> En hoe zit het met de genocide tegenover de Kongolezen ?
>> >> 40 000 000 om zeep geholpen voor een beetje rubber .
>> >> :-)
>>
>> >De Congolese "genocide" wordt niet ontkend. Er zijn alleen wat
>> >twijfels over de cijfers omdat Congo in die periode hooguit 10 miljoen
>> >inwoners had. Maar cijfers zijn niet je sterkste kant.
>>
>> Bovendien was de toenmalige Congo niet eens een kolonie van België
>> maar privé-eigendom van Leopold II. Maar ja, die was nu eenmaal koning
>> van België en bij het legaat van Congo aan de Belgische staat hoorde
>> nu eenmaal ook die rubberepisode.
>> Overigens werd er in die tijd door heel wat andere Europese koloniale
>> mogendheden één en ander uitgevreten in hun overzeese gebieden. Ze
>> hebben allemaal boter op hun hoofd wat dat betreft.
>>
>> --
>> Belgicus Simplex.
>>
>> - Aliquando et insanire iucundum est. -
>
>White King, Red Rubber, Black Death: King Leopold
>
> CONGO: WHITE KING, RED RUBBER, BLACK DEATH
>
>
>
>
>The story of King Leopold II of Belgium's brutal colonisation of
>central Africa, turning it into a vast rubber-harvesting labour camp
>in which millions died.
>
[Leugens van Aangelsaksische jaloerse journalisten die zich historici
wanen]
Hier de rechtzetting (dit keer in onze taal):
======
Persbericht 27-04-2004

Percepties van de Belgische kolonisatie in Kongo

Deze bijdrage is gericht op Kongo, een land dat effectief een
Belgische kolonie werd in 1908, terwijl Rwanda-Urundi mandaatgebieden
waren van de Volkenbond, en later van de Verenigde Naties.

SYNTHESE

In de Angelsaksische wereld bestaat een bijzonder negatieve perceptie
van de Belgische kolonisatie, die teruggaat naar de humanitaire
campagne tegen Leopold II en recent heropgegraven werd met de
bestseller van Adam Hochshild ("King Leopold's Ghost in Afrika"). Deze
perceptie zou nog in omvang kunnen toenemen met aangekondigde
reportages en verfilmingen. Indien misbruiken werden gepleegd tijdens
de periode van de Kongo Vrijstaat (KVS) duiden feitelijke gegevens
echter op de onmogelijkheid van een genocide laat staan van
moordpartijen op grote schaal, al was het maar omdat het bestuur van
deze Staat te beperkt was om een land zo groot als 80 maal België te
controleren. Met de overdracht van Kongo aan België (1908) zal een
einde gesteld worden aan het exploitatiesysteem van de KVS. Vanaf dan
en tot aan de onafhankelijkheid heeft België onbetwistbaar bijgedragen
tot de economische en sociale ontwikkeling van Kongo, met een BBP per
capita die veruit deze van andere Afrikaanse landen oversteeg. Het
paternalisme dat de Belgische kolonisatie kenmerkte kan achteraf
worden afgedaan, maar dient tevens in de tijdsgeest van toen beschouwd
te worden, en heeft anderzijds bijgedragen tot de bevordering van het
welzijn van de Congolezen : massale alfabetisering gevolgd door de
invoering van een kwaliteitsvol onderwijssysteem in volle expansie,
een veralgemeende zorgverstrekking met de strijd tegen inheemse
ziekten, de ontwikkeling van stedelijke en landelijke centra met
toegang tot kredietverlening en eigendom. Maar de druk voor een
onmiddellijke onafhankelijkheid in 1960 heeft een "zachte"
machtsoverdracht niet mogelijk gemaakt. Vandaag is België het enige
land dat post - koloniale vergissingen heeft toegegeven en heeft het
zich resoluut ingezet ten gunste van de heropbouw van een verenigd en
vreedzaam Kongo.

HISTORISCHE FEITEN

De Kongo Vrijstaat (KVS)

Op 23 februari 1885, naar aanleiding van de Conferentie van Berlijn,
erkennen de deelnemende Staten, waaronder Frankrijk, het Verenigd
Koninkrijk, Portugal, Duitsland en de Verenigde Staten de KVS als
persoonlijk eigendom van Leopold II, Koning der Belgen.

De leden van het bestuur dat in Kongo werd ingevoerd door de KVS waren
Europeanen, voornamelijk Belgen, Italianen en Scandinaviërs. De
Europese bevolking in Kongo bedroeg in die tijd nooit meer dan 4000
personen.

Dat misbruiken werden gepleegd tijdens de KVS is onbetwistbaar. Tussen
1885 en 1890 heeft de KVS een intensieve commerciële exploitatie
aangevangen, eerst van ivoor en later van wildgroeiende rubber. Onder
de avonturiers die naar Kongo reisden waren er met weinig scrupules.
De administratieve agenten waren onderworpen aan een
uitslagverbintenis, met zware lasten voor de opgevorderde bevolking
als gevolg.

Daarentegen is het misleidend, zoals de pers het soms beweert, te
spreken van een "genocide". Volgens de Conventie voor de preventie en
de repressie van de misdaad van genocide is dit begrip toepasselijk op
handelingen begaan met het oogmerk om een nationale, etnische, raciale
of religieuze groep geheel of gedeeltelijk te vernietigen. Er zou dus
een weloverwogen wil moeten bestaan om een bevolking uit te roeien.
Deze wil was kennelijk afwezig - er was nooit de intentie om de
Kongolese bevolking of een bepaalde nationale, ethnische, raciale of
religieuze geleding ervan te vernietigen. Integendeel was de KVS op
zoek naar mankracht, en had er allerminst belang bij om de inheemse
bevoling uit te roeien. Blijft de vraag naar criminele handelingen die
aan de KVS administratie toegewezen zouden kunnen worden. In deze
kontekst is het eveneens ronduit misplaatst te beweren dat miljoenen
slachtoffers zouden zijn gevallen of dat de helft van de Kongolese
bevolking uitgeroeid zou zijn. Diverse bronnen zijn aan de oorsprong
van deze fabelachtige cijfers.

Vooreerst is er Edmund Morel, Britse journalist en voorganger van de
huidige internationale beweging ter verdediging van de Rechten van de
Mens, die zich beriep op een vergelijking tussen bevolkingscijfers
uitgegeven door de KVS en door Belgisch Kongo. Hij citeert in 1912 het
cijfer van 7.248.000 inwoners (cijfer afkomstig van het Belgisch
koloniaal bestuur) en vergelijkt met voordien aangevoerde cijfers die
nooit minder waren dan 15, 20 of zelfs 30 miljoen inwoners (artikel
uit de Westminster Gazette van 1 juli 1912). Dit cijfer is verbazend
in vergelijking met de volkstelling van 1924 die gewag maakte van 10
miljoen inwoners. Hoe zou een uitgebluste bevolking van 7 tot 10
miljoen zielen kunnen overgaan in een periode van amper een decennium
? In werkelijkheid bestonden er in die tijd geen betrouwbare gegevens
over de samenstelling van de Kongolese bevolking. De eerste echt
betrouwbare volkstelling dateert van na de Tweede Wereldoorlog. In de
19de eeuw waren er waarschijnlijk heel wat minder dan 10 miljoen
inwoners in Kongo. Ter vergelijking werd in het naburige Zuid-Rhodesië
(ex-Zimbabwe) amper een half miljoen inwoners geteld tijdens dezelfde
periode.

Vervolgens heeft de Amerikaanse successchrijver Adam Hochshild, auteur
van het recente boek "Leopold's Ghost in Afrika" (die letterlijk een
compilatie van archieven van het Belgische Ministerie van Buitenlandse
Zaken door voormalig Belgisch diplomaat Jules Marchal "E.D.Morel
contre Léopold II" heeft overgeschreven - zie de site
http://www.cobelco.org) een extrapolatie geprobeerd vanuit gekende
bevolkingscijfers van enkele dorpen waar wilde rubber werd ontgonnen,
en waarvan de mannelijke bevolking rond 1907-1908 (datum van de
overdracht aan België) de helft bedroeg van de vrouwelijke bevolking
(om redenen van migratie, ziekte, vlucht of overlijden). Een
extrapolatie van zulke cijfers in het rubberwingebied naar de gehele
bevolking van Kongo is echter allerminst betrouwbaar. De KVS de
ontwikkeling van de slaapziekte toeschrijven (die te wijten zou zijn
aan de algemene verzwakking van de bevolking) is misplaatst daar waar
de Koning de eerste programma's voor de uitroeiing van deze ziekte
heeft ingevoerd.

De stelling van een genocide of van een uitroeiing van de bevolking op
grote schaal wordt nog tegengesproken door volgende feiten, die
getuigen van de beperkte greep van de KVS administratie op Kongo :

- De buitenlandse bevolking bedroeg in die periode niet meer dan 4000
personen. In het begin van de jaren 1890 waren de administratieve
agenten belast met de rubberwinning niet meer dan 175 in aantal. - De
administratieve posten waren enkel gelegen langs voor stoomboten
bevaarbare rivieren. Deze stoomboten werden in Leopoldstad (Kinshasa)
samengesteld met onderdelen die vanuit Matadi werden aangevoerd.
Expedities vertrokken vanuit deze posten landinwaarts over een afstand
van 30 �* maximum 50 km om nadien naar hun startbasis terug te keren.
Een aanzienlijk deel van Kongo was nog onaangeroerd bij de overdracht
aan België in 1908. - De ontginning van wilde rubber, waarvoor het
bestuur van de KVS ruimschoots werd bekritiseerd, kon enkel
plaatshebben in het tropische regenwoud van de Kongo bekkens, dus
enkel in een bepaald deel van het land.

De humanitaire campagne van Morel kon in die tijd, net zoals op de dag
van vandaag, gevoerd worden tegen de vorst van een klein land, maar
niet tegen een grootmacht. Op hetzelfde ogenblik verjoegen Engelse
kolonisten de inheemse bevolking van de beste gronden van Rhodesië,
zonder enige perscampagne van gelijke omvang te veroorzaken.

Onder internationale druk als gevolg van lastercampagnes alsook onder
druk van de publieke opinie in België werd een Onderzoekscommissie
door de Koning ingesteld in 1904. Het verslag van haar onderzoek werd
in 1905 in het Staatsblad van de KVS (Bulletin officiël, Nrs 9-10,
sept.-oct.905).

Deze Commissie, samengesteld uit integere figuren van uiteenlopende
nationaliteit (Edmond Janssens, Giacomo Nisco en E.de Schumacher), met
een verregaande toegang tot diverse documenten en getuigenissen over
het hele grondgbied van Kongo, verrichte een bijzonder merkwaardige
studie van de kwalen van het KVS bestuur en hun oorzaken, in het
uitsluitend belang van de inheemse bevolkingsgroepen. Bij wijze van
inleiding onderstreept de Commissie de veiligheid die over het geheel
van de KVS heerst, het einde van de slavernij en het cannibalisme, de
stedelijke ontwikkeling van Matadi en Leopoldstad, de buurtspoorwegen
van Mayumbe, de "watervalspoorweg" (die het hoger en het lager gelegen
gedeelte van de Congostroom aan elkaar verbond), de "Grote
Merenspoorweg", de 80 stoomschepen, een telegrafische lijn van 1200
km, hospitalen in provinciehoofdplaatsen, een efficiënte administratie
ondanks het beperkt aantal ambtenaren, een gerechtelijk apparaat dat
aanzien geniet bij de inheemse bevolking daar waar het reeds gevestigd
is, de bedrijvigheid van de missieposten.

Als eerste kritiek geldt de restrictieve interpretatie die gegeven
wordt aan het begrip "onbezet land" daar waar administratieve
voorposten van de KVS gevestigd zijn. Aangezien de inboorlingen het
land rond hun dorpen niet bebouwden werd door agenten al te
gemakkelijk overgegaan tot de overname ervan ten behoeve van de KVS,
daarmee de verplaatsing belemmerend van de dorpen en van hun inwoners.
Ook al werden deze in de feiten toegestaan om van bepaalde vruchten
van het aldus omschreven "openbaar domein" te genieten, dan nog was
dit slechts een herroepbare tolerantie. De Commissie stelde dan ook
voor om de bij dorpen nabijgelegen zones over te dragen aan de vrije
beschikking van de dorpelingen.

Inzake vrijheid van handel stelt de Commissie vast dat deze, vooraleer
de KVS tot stand kwam, vooral bestond uit de verhandeling van ivoor en
slaven. Aan deze twee activiteiten werd door de KVS een einde gesteld,
en er bleef dus geen inheemse nijverheid meer over om aan een
betekenisvolle handel gestalte te geven. De Commissie pleit voor de
invoering van geld als pasmunt, tot dan slechts in voege in de lagere
Kongobekkens, vanaf dan ook in het hogere deel van de Kongostroom en
zijn zijrivieren, ter vervanging van de ruilhandel die de inboorlingen
benadeelde

De Commissie erkent de noodzaak van een karwei ter vervanging van een
financiële belasting (waarvoor de inboorlingen onvermogend waren)
teneinde de ontwikkeling van de KVS mogelijk te maken (met verwijzing
naar soortgelijke karweien in Europa zoals de legerdienst of werken
van openbaar nut waarvoor dorpelingen bij ons werden opgevorderd). Ze
stelt echter vast dat deze last aanvankelijk op erg veranderlijke
wijze werd toegepast (van 2 tot 9 kg rubber per werkman, al naar
gelang het district). De vergoedingen waren niet billijk. Slechts een
maximumloon werd door de KVS opgelegd. Een decreet van 1903 poogt
althans op papier misbruiken bij te sturen door de werktijd te
beperken tot een periode van 40 uren per maand, een minimumloon op te
leggen en de opbrengst aan te passen aan de omgeving (bebossingsgraad,
afstand van het dorp). De toepassing van dit decreet neigde echter tot
het behoud of zelfs de toename van de bestaande productie, die reeds
heel zwaar uitviel voor de getroffen bevolking, welke ook de vereiste
inspanning was. Indien de KVS tot doel had meer bevolkingsgroepen aan
deze belasting te onderwerpen, waren vooral deze dorpen gelegen in de
nabijheid van administratieve posten door de maatregel getroffen. Zij
dienden het meest gevolg te geven aan opdrachten voor werken en
ravitaillering van onder meer de inheemse openbare weermacht (force
publique), wat bijzonder zwaar uitviel in agglomeraties zoals deze
rond Leopoldstad, en een aanzienlijke ontvolking veroorzaakte als
gevolg van de vlucht van dorpelingen naar meer afgelegen gebieden. De
Commissie pleitte bijgevolg voor de ontwikkeling van moderne
voedselteelten in de nabijheid van stedelijke gebieden in de KVS. Zo
ook deed de houtkarwei langs bevaarbare rivieren voor de brandstof van
stoomschepen de nabijgelegen inboorlingengroepen, reeds uitgedund als
gevolg van de voor hen lucratieve slavenhandel, verder wegvluchten.
Hetzelfde gold voor de dragerskarwei wanneer bevaarbare rivieren
ontbraken.

De Commissie veroordeelt ook scherp de dwangmaatregelen om de
inboorlingen te verplichten hun taken te volbrengen, waaronder de
gijzeling van stamhoofden of vrouwen. Indien gijzelaars niet
mishandeld werden in administratieve posten golden mishandelingen wel
in gebieden die aan de administratieve controle ontsnapten, zoals
tijdens militaire expedities van louter inheemse weermachteenheden.
Deze laatste waren meestal uit een ander gebied afkomstig en
vertoonden dienvolgens weinig meewarigheid met de lokale inboorlingen.

Hetzelfde gold in concessiegebieden van commerciële bedrijven. De
delegatie van het karweirecht aan deze laatste, die enkel op winst uit
waren, is het voorwerp van zware kritiek van de Commissie. De zwaarste
misbruiken werden in concessiegebieden gepleegd. De Commissie verzet
zich dus niet niet tegen de vestiging van een collectieve karwei in
functie van het bevolkingsaantal van een dorp, met dien verstande dat
aan het traditioneel stamhoofd de toepassingmodaliteiten ervan worden
toevertrouwd, en hem voor zover nodig de steun van de administratie
wordt toegezegd.

De Commissie veroordeelt het bovenmatig gebruik van militaire
expedities, inzonderheid voor de inning van "belastingen" (karweien)
of ter bestraffing van een misdrijf. In het bijzonder wordt de zending
van inheemse patrouilles zonder Europese begeleiding aan de kaak
gesteld, wegens het ontwaken van "bloeddorstige instincten" van aan
zichzelf overgeleverde soldaten. Het is gedurende zulke expedities dat
het merendeel van de aan de KVS toegeschreven misdaden werden begaan.
Zulke wanbedrijven waren ook het feit van privébedrijven, ondanks de
formele verbodsbepalingen van de KVS.

Tenslotte veroordeelt de Commissie de bovenmatige adopties van ten
onrechte als "verlaten" beschouwde kinderen door zowel de KVS als door
sommige religieuze missieposten. De Commissie stelt vast dat deze
kinderen in de Afrikaanse cultuur door hun uitgebreide familie
opgenomen kunnen worden. Deze ontaarde kinderen vormden vaak later een
potentiële mankracht voor de openbare weermacht. De Commissie
onderschrijft echter de goede behandeling van kinderen die bij missies
terecht kwamen. In plaats van deze kinderen aan hun natuurlijke
omgeving te onttrekken pleit de Commissie voor de veralgemening over
heel het grondgebied van verplicht onderwijs.

De campagne van Morel werd eveneens gevoed door het verhaal van
gehakte handen en voeten van inboorlingen door leden van de eveneens
inheemse "openbare weermacht" ("force publique"). In werkelijkheid
hadden de soldaten van de weermacht als instructie het bewijs mee te
brengen dat hun kogels op het slagveld (en niet voor de jacht) werden
gebruikt. Te dien einde amputeerden zij de lichamen van hun overleden
tegenstrevers. Deze weerzinwekkende praktijk mag niet verward worden
met de toepassing van de Charia in de Swahili invloedsfeer, voordien
onder de controle van slavenhandelaars. Zoals de Onderzoekscommissie
vaststelt was verminking in geen geval een bewust overwogen beleid van
de KVS. Het afhakken van ledematen van overleden vijanden was eigen
aan lokale gewoonten, als een trofee van slagvelden in bepaalde
gebieden. Soms werden levende personen voor dood achtergelaten en
verminkt, hun armband gestolen. Nooit werd deze praktijk door een
Europeaan gelast, laat staan getolereerd. Dit verontschuldigt
vanzelfsprekend niet het verwerpelijk systeem dat zulke uitspattingen
mogelijk maakte, noch het schokkend schouwspel van geamputeerde
lichamen.

Men dient toe te geven dat het exploitatiepatroon van de KVS geleid
heeft tot misbruiken van aard om reacties teweeg te brengen zoals de
humanitaire campagne van Edmund Morel in het Verenigd Koninkrijk. Deze
misbruiken zijn onverschoonbaar, maar kunnen verklaard worden door het
feit dat Koning Leopold II heel zijn fortuin in het koloniale avontuur
gestort heeft. De Belgische Regering en het Belgisch Parlement,
waarschijnlijk nog onder de indruk van de recente onafhankelijkheid
van België, zelf bevrijd van het juk van vreemde naties, weigerden om
hem hierin te volgen. De koloniale onderneming vergde aanzienlijke
fondsen zodat de Koning weldra in staat van virtueel faillissement
verkeerde, met schulden bij verscheidene Europese banken uit die tijd
en bij de Regering. Men kan dus begrijpen dat hij aan zijn
administratie opdracht gaf te renderen, zonder teveel toe te kijken op
de gevolgen hiervan voor de menselijke waardigheid van zijn
onderhorigen. De Koning heeft zich nooit zelf naar Kongo begeven. In
een periode waar de eerste motorvoertuigen hun ingang vonden zou de
wilde rubberontginning bijzonder winstgevend blijken voor de nieuwe
Kongo Vrijstaat.

Stellingen die deze misbruiken gelijkstellen met een "genocide" of een
massamoord kunnen echter niet onderschreven worden. De "bewijzen" die
aangevoerd worden om zulke stellingen te schragen kunnen een grondige
analyse niet weerstaan en worden nog tegengesproken door het behoud
van de stamhoofden en traditionele structuren onder het Belgisch
koloniaal bewind. De scheeftrekkingen van de anti-Leopold campagne in
het Verenigd Koninkrijk mag men tevens niet vergeten. Het overdadig
gebruik van sommige beelden (zoals die van verminkte personen) had
ogenschijnlijk tot doel de opinie te shocken eerder dan over
werkelijke misbruiken te informeren.

Belgisch koloniaal bewind (1908-1960)

Op 18 oktober 1908 wordt Kongo afgestaan aan de Belgische Staat.en de
Wet op de Regering van Belgisch Kongo wordt uitgevaardigd. Deze
overdracht, onder druk van de Verenigde Staten en het Verenigd
Koninkrijk (3 gezamenlijke demarches werden door hun legaties te
Brussel ondernomen), was het voorwerp van harde onderhandelingen.

In die tijd was Kongo nog voor een groot deel "terra incognita". Er
kwam een einde aan de misbruiken van de KVS, en dit werd erkend door
de protestantse missionarissen (aan de oorsprong van de campagne van
Morel) en door de ter plaatse reizende Britse Consuls. Kongo werd op
paternalistische wijze ontwikkeld en ontgonnen. De ingeweken Belgische
bevolking zal voor de Tweede Wereldoorlog de 15.000 (op een totaal van
25.000 Europeanen) niet overstijgen, en zal nadien onder de grens van
100.000 inwijkelingen (op 112.000 Europeanen) blijven.

Binnen een tijdsbestek van drie jaar volgend op de overdracht van de
Kongo werd door de Belgische Regering een einde gesteld aan het
systeem van exploitatie van de KVS.

Op economisch vlak wordt de Belgische kolonisatie gekenmerkt door de
opkomst van grote mijnconcerns met Belgisch, Amerikaans en Brits
kapitaal (Forminière voor de diamant van Kasai, Union Minière waarvan
de zetel eerst in Salisbury, Rhodesië, gevestigd was, voor de koper
uit Katanga). Investeringen overstegen met 140% deze van beide
Rhodesiës, en met 200% deze van Frans equatoriaal Afrika. Landbouw,
die in het begin van de 20ste eeuw de mijnproductie nog met 20%
oversteeg, was toen hoofdzakelijk in inheemse handen. Lever Brothers
verwierf nadien belangrijke concessies voor de productie van palmolie.
De Generale Maatschappij had, buiten belangen in mijnconcerns, tevens
de productie van katoen aangevangen (Cotonco, die in 1925 80% van de
Kongolese katoenproductie vertegenwoordigde).

Indien grote bedrijven zich ontegensprekelijk hebben verrijkt met
Kongolese natuurlijke rijkdommen hebben ze tevens gezorgd voor
hygiënische normen en voedselzekerheid die onbestaande waren in het
naburige Rhodesische Copperbelt. Wel dient er toegegeven te worden dat
tot in de jaren 1920 vaak onder dwang beroep werd gedaan op lokale
werkkrachten, zoals dat wellicht ook elders gebeurde. De
vermenigvuldiging van een verscheidenheid aan productiegroeipolen over
het geheel van het Congolese grondgebied heeft aanzienlijk bijgedragen
tot een ontwikkeling die het binnenland als de steden betrof.

Vanaf de jaren 1920 wordt werk gemaakt van een lokaal
tewerkstellingsbeleid. Indien misbruiken nog worden vastgesteld in
hoofde van sommige bedrijven zou het onjuist zijn om er een
systematisch karakter aan toe te schrijven. Het officieel beleid neigt
er, weliswaar onvolmaakt, toe zulke misbruiken te vervolgen. Rond
dezelfde periode verandert het fiscaal beleid van de kolonie : gewone
inkomsten bestaan nog slechts voor 1/5de uit inheemse belastingen in
plaats van nagenoeg de helft voor 1920.

Het beeld uit de KVS van Europeanen die bij wijze van bevriende
Afrikaanse tussenpersonen de kolonie besturen wordt tussen de twee
Wereldoorlogen geleidelijk vervangen door een systeem van indirecte
administratie, opgelegde teelten en de groeiende (en door de
economische crisis van jaren 1930 nog aangescherpte) macht van grote
bedrijven ten overstaan van de kleinhandel en de gewone kolonialen.
Dit economisch systeem zal aan de oorsprong staan van een nieuw
proletariaat.

Terzelfdertijd als de ontwikkeling van commerciële bedrijven in het
binnenland ontwikkelen religieuze missies een aanwezigheid die leidt
tot een veralgemening van het onderwijs (alfabetisering), de
gezondheidszorg en een verbetering van de landbouwtechnieken. Het
onderwijs, op paternalistische leest geschoeid, is niet gericht op de
vorming van een elite, maar "ervoor te zorgen dat de scholen aan het
inheemse milieu zijn aangepast en op de inheemse mentaliteit gestoeld,
dat ze een essentieel technisch karakter hebben" (Minister Franck in
1920, voor wie de inboorling zijn handen diende te leren gebruiken om
een verdienstelijke en tevreden werkman te zijn). In de jaren 1930
ondernemen de grote bedrijven echter de vorming van geschoolde
werknemers. Tijdens deze periode zal ook het aantal door missies
opgeleide verplegers en opvoeders aanzienlijk toenemen.

Men kan de invloed van België als tweede missieland na Frankrijk in de
Wereld niet negeren (62% van de 5000 Belgische missionarissen bevinden
zich in Kongo in 1940). Nagenoeg 20% van de Belgische bevolking in
Kongo bestaat alsdan uit missionarissen. Deze evolueren van een
paternalistische vorming van inboorlingen naar een grotere
opwaardering van een lokale clerus. Hun bijdrage in de vorm van
onderwijs en medische zorgen is aanzienlijk geweest.

Na de Tweede Wereldoorlog zullen de wijzigingen binnen de Belgische
politiek de opkomst van politieke elites in de Kongolese steden
bevorderen, welke binnen een kleine Kongolese burgerij (klerken,
bedienden, verplegers) aangeworven zullen worden, en het speerpunt van
de onafhankelijkheidsbeweging zullen vormen in 1959-1960. Het
onderwijssysteem van het Belgisch koloniaal bewind heeft de
elementaire opleiding van de grootste gemene deler bevoorrecht in een
historisch perspectief. Zo zal Belgisch Kongo de hoogste
alfabetiseringsgraad van heel Afrika bereiken. Heel de infrastructuur
was aanwezig, tot op het niveau van de universiteiten (Lovanium werd
in 1954 gesticht), om te evolueren naar een sluitend onderwijssysteem
op het niveau van de Congolese natie.

Op medisch vlak richtte de koloniale overheid een netwerk van medische
centra en ziekenhuizen in van een in Afrika ongeëvenaarde kwaliteit en
dichtheid, die voor de Congolese bevolking toegankelijk was. De
geneeskunde was er zodanig ontwikkeld dat zelfs Zuidafrikanen zich
naar Elisabethstad verplaatsten voor delicate behandelingen. Een
vaccinatiecampagne tegen polio in Congo rond 1960 geeft thans
aanleiding tot een controverse in Britse kringen (journalist Hooper)
wegens mogelijke oorzaak aan de verspreiding van Aids. Echter werden
toen zowel Afrikanen als Europeanen gevaccineerd, zonder dat deze
laatste groep ooit enig symptoom van Aids te kennen gaf.

Op het vlak van de communicatie en de verstedelijking bevoorrechte het
koloniaal bewind in alle omstandigheden de kwaliteit en de gelijke
behandeling met de technieken en ontwikkelingsgraad die in de
metropool van toepassing waren. Zo werden de voornaamste steden vanaf
de jaren 50 met een afsluitende riolering uitgerust, net zoals de
Belgische steden. Het spoorwegnet werd begin van de jaren 50 zoals in
België geleidelijk geëlectrificeerd. Deze werkwijze werd ook toegepast
op het telegrafisch en telefonisch communicatienetwerk, en voor de
progressieve en gesofistikeerde stedelijke centra in volle
ontwikkeling.

Kongo heeft onbetwistbaar aan België opgebracht, net zoals de
ontwikkelingsinspanningen van de koloniale overheid bij de bevolking
een elders in Afrika ongeëvenaarde intensiteit en uitstraling heeft
gekend in een bijzonder korte tijdspanne. Bovendien zijn de -onder
meer in Katanga- voortgebrachte rijkdommen slechts de vrucht van de
bedrevenheid die de Belgen aan de dag hebben gelegd tijdens de
kolonisatie. Indien Kongo overigens meestal financieel onafhankelijk
is geweest van de metropool, met uitzondering van de economische
crisisjaren volgend op 1930, waar België het verlies aan inkomsten uit
de export heeft moeten compenseren, dient te worden gewezen op het
gebrek aan commerciële privileges van ons land in de kolonie bij
toepassing van de acte van Berlijn van 1885. Als gevolg hiervan ging
slechts 1 �* 2 % van de Belgische export naar Congo tussen de twee
Wereldoorlogen, en 4 �* 6 % voor de onafhankelijkheid. De Congolese
productie vertegenwoordigde eveneens slechts 1 % van onze invoer in
1925, 4 �* 7 % in de jaren 30, en slechts 8 % voor de
onafhankelijkheid. Voor de Congolese economie vertegenwoordigde België
slechts een derde van de invoer en een kwart tot de helft van de
uitvoer voor de onafhankelijkheid. In vergelijking hiermee was de
productie van Franse en Britse kolonies onderworpen aan de richtlijnen
van hun respectievelijke metropolen.

Bij de onafhankelijkheid hebben de Belgen aan Kongo een onaangetaste
bestuurlijke, economische, sociale, medische en educatieve
infrastructuur overgelaten. In andere omstandigheden dan deze die tot
de onafhankelijkheid hebben geleid was er een kader voor de opkomst
van een welvarend land dat bij zijn onafhankelijkheid over het
grootste BBP per capita van het hele Afrikaanse continent genoot
(hoger zelfs dan Zuid Afrika … en zelfs Canada). Het was tevens de
koloniale overheid die de verkiezingen heeft georganiseerd die de
opkomst van nochtans vijandige nationalistische leiders heeft mogelijk
gemaakt.

Daarentegen was de toespraak van Lumumba op de plechtigheden voor de
onafhankelijkheid het symptoom van een reële frustratie van de
Congolese politieke elite ten overstaan van een gepercipieerd
paternalisme, zoniet racisme bij een aantal kolonialen (die hun
onderhorigen "tutoyeerden", en in vroegere tijden de "chicotte", een
soort zweep, hanteerden). De creatie door de kolonisator van een caste
van "geëvolueerden" bij de Afrikanen was tevens een miskenning van de
waardigheid van de Afrikaan en zijn cultuur.

De onafhankelijkheid (30 juni 1960)

België, onder druk van de naoorlogse dekolonisatiebeweging, was slecht
voorbereid op de onafhankelijkheid van zijn voormalige kolonie. De
toespraak van Generaal De Gaulle in Brazzaville in 1959 heeft
ongetwijfeld zijn weerslag niet gemist op de opgehitste massa's in
Kinshasa en andere grote steden.

Gelet op het paternalistisch systeem dat in voege was heeft de
Belgische Regering tevergeefs een transitie van 5 jaren voorgesteld
tijdens de Ronde Tafel van Brussel in 1959. De druk voor een
onmiddellijke onafhankelijkheid kwam niet alleen van buiten uit maar
ook vanuit het binnenland, met een bijzonder rumoerig parlement, zelfs
in de schoot van de christelijk-liberale coalitie, de aanvallen van de
socialistische oppositie niet meegerekend.

De toespraak van Generaal De Gaulle in Brazzaville in 1959 (die opriep
tot de onafhankelijkheid) heeft onmiskenbaar een aanzienlijke weerslag
gehad op de geëlectriseerde massas in Kinshasa en andere grote steden.

Van hun kant toonden de Kongolese nationalisten zich, onder leiding
van een virulente Lumumba, bijzonder ontoegeeflijk met hun eis voor
een onmiddellijke onafhankelijkheid.

Het Belgische parlement heeft sindsdien officieel de "morele"
verantwoordelijkheid van België erkend voor de moord op Lumumba, die
ons land niet belet heeft. Dit zou echter het wispelturig karakter van
deze icoon niet mogen verdoezelen, zoals het tot uiting komt in het
boek "Congo Cables" (thans uitverkocht) van een Amerikaanse
journaliste die onder het Carterbewind toegang kreeg tot de
confidentiële telexen van het State department. Hij kon terzelfdertijd
de Verenigde Staten vleien en het Amerikaans imperialisme beschimpen
(in een periode waar Belgische diplomaten uit Kinshasa verbannen
waren). Deze wispelturigheid werd eveneens tegenover de Sovjetunie of
de Verenigde Naties aangehouden (zie de vetes met Dag Hammarskjold).
Voor Congo's binnenlandse politiek was ze zonder meer catastrofaal.
Lumumba die de twee grootste talen in Kongo (Swahili en Lingala)
perfect beheerste was een begenadigde spreker die het volk in een mum
van tijd kon ophitsen. Maar zijn onvolwassen politiek optreden
eindigde in ongecontroleerde massabewegingen. Onrechtsreeks is hij
verantwoordelijk voor de muiterij van de openbare weermacht of force
publique, toen nog onder bevel van Belgische officieren. Zij vurige
toespraken hadden buitensporige verwachtingen geschapen, die niet
konden worden ingelost, met de gekende anarchie als gevolg in de jaren
1960-1965. Deze periode werd met de staatsgreep van Mobutu afgesloten.
Voormalig Minister Justin Bomboko (enige universitair geschoolde in de
eerste Regering van Congo) heeft tijdens hoorzittigen in de Belgische
Senaat begin 2004 onderstreept dat ondanks zijn aandringen de regering
geleid dor President Kasavubu en Eerste Minister Lumumba niets heeft
ondernomen om de muiterij in de kiem te smoren en te bestraffen,
desnoods met behulp van Belgische troepen. Hij wijt aan deze
onthouding het verval in de anarchie van zijn nochthans zo beloftevol
land in termen van menselijke en materiële rijkdommen en
infrastructuur.

Mobutu

De "Zaïrisering" van Belgische en buitenlandse bedrijven heeft in 1973
onder het Mobuturegime plaatsgehad. Het is vermeldenswaard dat deze
brutale onteigeningsbeweging (eigenaars hadden 24 uur de tijd om de
plaats te ruimen voor de "vrienden" van het regime) die jaren van
leegroof heeft ingeleid in de Wereld verre van de kettingreacties of
veroordelingen heeft veroorzaakt van de omvang die de landhervorming
van President Mugabe in Zimbabwe heeft teweeggebracht. Nochthans was
deze laatste onteigeningsgolf verhoudingsgewijze heel wat minder
brutaal en wettelijk beter omkaderd, maar hier ging het om boeren van
Britse komaf. Het dient opgemerkt dat Kongo-Zaïre, die tot dan een
reëele economische groei had gekend, vanaf dan een permanente
economische inkrimping heeft meegemaakt, die nog werd aangewakkerd
door de slechte economische conjunctuur in de Wereld.

De Zaïrisering heeft België er niet toe belet zijn eigen
ontwikkelingsprogramma's aan te houden in het tot Zaïre omgedoopte
Kongo, ondanks sterke schommelingen in de bilaterale betrekkingen.

België heeft met het Mobuturegime gebroken in 1991 naar aanleiding van
niet opgehelderde moorden op de Universiteit van Lubumbashi.

HUIDIGE BELGISCHE AANPAK Sinds 1999 heeft België zich onder impuls van
Minister Michel opnieuw ingelaten met Centraal Afrika. De opkomst van
een transitieregering onder leiding van President Joseph Kabila heeft
de hernieuwing van onze betrekkingen met de Demokratische Republiek
Kongo (DRK) vergemakkelijkt. In een voorafgaande fase heeft de
Belgische diplomatie al zijn krachten gebundeld ten gunste van het
herstel van de vrede in de Grote Meren, onder meer metb d steun aan
het Lusaka Akkoord (1999) ten behoeve van de DRK. België heeft actief
bijgedragen tot de totstandkoming van vredesakkoorden onder Afrikanen
volgens het principe van African Ownership.

België is het enige land dat zijn post-koloniale vergissingen heeft
toegegeven, zoals in Rwanda in 2000 waar Eerste Minister Verhofstadt
de verontschuldiging van de Belgische Regering en het Belgische volk
heeft aangeboden voor hun schuldig verzuim tijdens de Rwandese
genocide. Men kan nog de actieve rol opmerken van Minister Michel in
2001 naar aanleiding van de Conferentie over racisme in Durban in Zuid
Afrika, waar hij zich ingespannen heeft voor collectieve excuses van
de Europese Unie met betrekking tot de slavenhandel.

Deze periode werd tevens gekenmerkt door de openbare verontschuldiging
van de Belgische Regering voor de morele verantwoordelijkheid van
België voor de moord op Lumumba en de uitnodiging van Eerste Minister
Verhofstadt (naar aanleiding van zijn bezoek in de DRK ter gelegenheid
van de 40ste verjaardag van de onafhankelijkheid in 2000) om de
betrekkingen op een nieuwe grondslag voort te bouwen. Men kan tevens
opmerken dat ondanks een erg gespannen klimaat Minister Michel de
enige aanwezige Westerse Staatsman was op uitvaart van Kongolese
President Laurent Désiré Kabila.

Met de terugtrekking van buitenlandse troepen uit de DRK en het einde
van de burgeroorlog in dit land is een nieuwe transitieperiode in
voege getreden. België zal zijn ontwikkelingshulp naar de DRK
verdubbelen, met een benadrukking van het herstel van de openbare
functies van de Staat, welke tijdens nagenoeg een halve eeuw
tekortgedaan werden : justitie, bestuur, veiligheid, maar ook
gezondheidszorg, onderwijs, infrastructuur.

A posteriori kan geen enkel koloniaal systeem verantwoord worden. Men
kan betreuren dat het paternalisme van het Belgisch koloniaal systeem
en de afwezigheid van lokale elites tot een afgeraffelde
onafhankelijkheid hebben geleid.

De houding van Kongolezen tegenover België kenmerkt zich in de meeste
gevallen door een mengeling van genegenheid (de "nokos" of ooms) en
verstoordheid. Hun verwachtingen, die verwijzen naar een mythisch
verleden waar het economisch systeem werkte (maar met abstractie van
de onbillijke fundering van het koloniaal systeem), overtreffen echter
van ver onze mogelijkheden. België kan zich vandaag niet alleen
inlaten met Kongo zonder de hulp van de Europese Unie en de
internationale Gemeenschap. Een constructieve houding van de Kongolese
politieke krachten is eveneens bepalend voor de ontwikkeling van dit
land.

Men kan echter even stilstaan bij de toespraak van President Kabila
voor de Belgische Senaat op 11 februari 2004, waar hij een
uitgesproken hulde uitbrengt aan de missionarissen, ambtenaren en
ondernemers die bijgedragen hebben tot de totstandkoming van een Staat
in het hart van Afrika, met een expliciete verwijzing naar Leopold II,
als stichtend element van deze Staat. Zo een toespraak staat in schril
contrast met vooroordelen die elders worden gedragen en ertoe neigen
ons koloniaal verleden te herleiden tot een puinhoop van misbruiken en
falingen.

(Vertaald uit "La Libre Belgique" 31 maart 2004, pag.17)
Alexis de Crombrugghe
--
Fusti

On 8 apr, 16:18, Fustigator <[email protected]> wrote:
> Vitae forma vocatur "F16" <[email protected]>, die 8 Apr 2007
> 01:16:23 -0700, in littera
> <[email protected] .com> in foro
> be.politics(et aliis) vere scripsit quod sequitur:
>
> >On 6 apr, 21:13, Belgicus Simplex <[email protected]>
> >wrote:
> >> [email protected] schreef
>
> >> >On Apr 7, 12:28 am, "F16" <[email protected]> wrote:
>
> >> >> En hoe zit het met de genocide tegenover de Kongolezen ?
> >> >> 40 000 000 om zeep geholpen voor een beetje rubber .
> >> >> :-)
>
> >> >De Congolese "genocide" wordt niet ontkend. Er zijn alleen wat
> >> >twijfels over de cijfers omdat Congo in die periode hooguit 10 miljoen
> >> >inwoners had. Maar cijfers zijn niet je sterkste kant.
>
> >> Bovendien was de toenmalige Congo niet eens een kolonie van België
> >> maar privé-eigendom van Leopold II. Maar ja, die was nu eenmaal koning
> >> van België en bij het legaat van Congo aan de Belgische staat hoorde
> >> nu eenmaal ook die rubberepisode.
> >> Overigens werd er in die tijd door heel wat andere Europese koloniale
> >> mogendheden één en ander uitgevreten in hun overzeese gebieden. Ze
> >> hebben allemaal boter op hun hoofd wat dat betreft.
>
> >> --
> >> Belgicus Simplex.
>
> >> - Aliquando et insanire iucundum est. -
>
> >White King, Red Rubber, Black Death: King Leopold
>
> > CONGO: WHITE KING, RED RUBBER, BLACK DEATH
>
> >The story of King Leopold II of Belgium's brutal colonisation of
> >central Africa, turning it into a vast rubber-harvesting labour camp
> >in which millions died.
>
> [Leugens van Aangelsaksische jaloerse journalisten die zich historici
> wanen]
> Hier de rechtzetting (dit keer in onze taal):
> ======
> Persbericht 27-04-2004
>
> Percepties van de Belgische kolonisatie in Kongo
>
> Deze bijdrage is gericht op Kongo, een land dat effectief een
> Belgische kolonie werd in 1908, terwijl Rwanda-Urundi mandaatgebieden
> waren van de Volkenbond, en later van de Verenigde Naties.
>
> SYNTHESE
>
> In de Angelsaksische wereld bestaat een bijzonder negatieve perceptie
> van de Belgische kolonisatie, die teruggaat naar de humanitaire
> campagne tegen Leopold II en recent heropgegraven werd met de
> bestseller van Adam Hochshild ("King Leopold's Ghost in Afrika"). Deze
> perceptie zou nog in omvang kunnen toenemen met aangekondigde
> reportages en verfilmingen. Indien misbruiken werden gepleegd tijdens
> de periode van de Kongo Vrijstaat (KVS) duiden feitelijke gegevens
> echter op de onmogelijkheid van een genocide laat staan van
> moordpartijen op grote schaal, al was het maar omdat het bestuur van
> deze Staat te beperkt was om een land zo groot als 80 maal België te
> controleren. Met de overdracht van Kongo aan België (1908) zal een
> einde gesteld worden aan het exploitatiesysteem van de KVS. Vanaf dan
> en tot aan de onafhankelijkheid heeft België onbetwistbaar bijgedragen
> tot de economische en sociale ontwikkeling van Kongo, met een BBP per
> capita die veruit deze van andere Afrikaanse landen oversteeg. Het
> paternalisme dat de Belgische kolonisatie kenmerkte kan achteraf
> worden afgedaan, maar dient tevens in de tijdsgeest van toen beschouwd
> te worden, en heeft anderzijds bijgedragen tot de bevordering van het
> welzijn van de Congolezen : massale alfabetisering gevolgd door de
> invoering van een kwaliteitsvol onderwijssysteem in volle expansie,
> een veralgemeende zorgverstrekking met de strijd tegen inheemse
> ziekten, de ontwikkeling van stedelijke en landelijke centra met
> toegang tot kredietverlening en eigendom. Maar de druk voor een
> onmiddellijke onafhankelijkheid in 1960 heeft een "zachte"
> machtsoverdracht niet mogelijk gemaakt. Vandaag is België het enige
> land dat post - koloniale vergissingen heeft toegegeven en heeft het
> zich resoluut ingezet ten gunste van de heropbouw van een verenigd en
> vreedzaam Kongo.
>
> HISTORISCHE FEITEN
>
> De Kongo Vrijstaat (KVS)
>
> Op 23 februari 1885, naar aanleiding van de Conferentie van Berlijn,
> erkennen de deelnemende Staten, waaronder Frankrijk, het Verenigd
> Koninkrijk, Portugal, Duitsland en de Verenigde Staten de KVS als
> persoonlijk eigendom van Leopold II, Koning der Belgen.
>
> De leden van het bestuur dat in Kongo werd ingevoerd door de KVS waren
> Europeanen, voornamelijk Belgen, Italianen en Scandinaviërs. De
> Europese bevolking in Kongo bedroeg in die tijd nooit meer dan 4000
> personen.
>
> Dat misbruiken werden gepleegd tijdens de KVS is onbetwistbaar. Tussen
> 1885 en 1890 heeft de KVS een intensieve commerciële exploitatie
> aangevangen, eerst van ivoor en later van wildgroeiende rubber. Onder
> de avonturiers die naar Kongo reisden waren er met weinig scrupules.
> De administratieve agenten waren onderworpen aan een
> uitslagverbintenis, met zware lasten voor de opgevorderde bevolking
> als gevolg.
>
> Daarentegen is het misleidend, zoals de pers het soms beweert, te
> spreken van een "genocide". Volgens de Conventie voor de preventie en
> de repressie van de misdaad van genocide is dit begrip toepasselijk op
> handelingen begaan met het oogmerk om een nationale, etnische, raciale
> of religieuze groep geheel of gedeeltelijk te vernietigen. Er zou dus
> een weloverwogen wil moeten bestaan om een bevolking uit te roeien.
> Deze wil was kennelijk afwezig - er was nooit de intentie om de
> Kongolese bevolking of een bepaalde nationale, ethnische, raciale of
> religieuze geleding ervan te vernietigen. Integendeel was de KVS op
> zoek naar mankracht, en had er allerminst belang bij om de inheemse
> bevoling uit te roeien. Blijft de vraag naar criminele handelingen die
> aan de KVS administratie toegewezen zouden kunnen worden. In deze
> kontekst is het eveneens ronduit misplaatst te beweren dat miljoenen
> slachtoffers zouden zijn gevallen of dat de helft van de Kongolese
> bevolking uitgeroeid zou zijn. Diverse bronnen zijn aan de oorsprong
> van deze fabelachtige cijfers.
>
> Vooreerst is er Edmund Morel, Britse journalist en voorganger van de
> huidige internationale beweging ter verdediging van de Rechten van de
> Mens, die zich beriep op een vergelijking tussen bevolkingscijfers
> uitgegeven door de KVS en door Belgisch Kongo. Hij citeert in 1912 het
> cijfer van 7.248.000 inwoners (cijfer afkomstig van het Belgisch
> koloniaal bestuur) en vergelijkt met voordien aangevoerde cijfers die
> nooit minder waren dan 15, 20 of zelfs 30 miljoen inwoners (artikel
> uit de Westminster Gazette van 1 juli 1912). Dit cijfer is verbazend
> in vergelijking met de volkstelling van 1924 die gewag maakte van 10
> miljoen inwoners. Hoe zou een uitgebluste bevolking van 7 tot 10
> miljoen zielen kunnen overgaan in een periode van amper een decennium
> ? In werkelijkheid bestonden er in die tijd geen betrouwbare gegevens
> over de samenstelling van de Kongolese bevolking. De eerste echt
> betrouwbare volkstelling dateert van na de Tweede Wereldoorlog. In de
> 19de eeuw waren er waarschijnlijk heel wat minder dan 10 miljoen
> inwoners in Kongo. Ter vergelijking werd in het naburige Zuid-Rhodesië
> (ex-Zimbabwe) amper een half miljoen inwoners geteld tijdens dezelfde
> periode.
>
> Vervolgens heeft de Amerikaanse successchrijver Adam Hochshild, auteur
> van het recente boek "Leopold's Ghost in Afrika" (die letterlijk een
> compilatie van archieven van het Belgische Ministerie van Buitenlandse
> Zaken door voormalig Belgisch diplomaat Jules Marchal "E.D.Morel
> contre Léopold II" heeft overgeschreven - zie de sitehttp://www.cobelco..org) een extrapolatie geprobeerd vanuit gekende
> bevolkingscijfers van enkele dorpen waar wilde rubber werd ontgonnen,
> en waarvan de mannelijke bevolking rond 1907-1908 (datum van de
> overdracht aan België) de helft bedroeg van de vrouwelijke bevolking
> (om redenen van migratie, ziekte, vlucht of overlijden). Een
> extrapolatie van zulke cijfers in het rubberwingebied naar de gehele
> bevolking van Kongo is echter allerminst betrouwbaar. De KVS de
> ontwikkeling van de slaapziekte toeschrijven (die te wijten zou zijn
> aan de algemene verzwakking van de bevolking) is misplaatst daar waar
> de Koning de eerste programma's voor de uitroeiing van deze ziekte
> heeft ingevoerd.
>
> De stelling van een genocide of van een uitroeiing van de bevolking op
> grote schaal wordt nog tegengesproken door volgende feiten, die
> getuigen van de beperkte greep van de KVS administratie op Kongo :
>
> - De buitenlandse bevolking bedroeg in die periode niet meer dan 4000
> personen. In het begin van de jaren 1890 waren de administratieve
> agenten belast met de rubberwinning niet meer dan 175 in aantal. - De
> administratieve posten waren enkel gelegen langs voor stoomboten
> bevaarbare rivieren. Deze stoomboten werden in Leopoldstad (Kinshasa)
> samengesteld met onderdelen die vanuit Matadi werden aangevoerd.
> Expedities vertrokken vanuit deze posten landinwaarts over een afstand
> van 30 �* maximum 50 km om nadien naar hun startbasis terug te keren.
> Een aanzienlijk deel van Kongo was nog onaangeroerd bij de overdracht
> aan België in 1908. - De ontginning van wilde rubber, waarvoor het
> bestuur van de KVS ruimschoots werd bekritiseerd, kon enkel
> plaatshebben in het tropische regenwoud van de Kongo bekkens, dus
> enkel in een bepaald deel van het land.
>
> De humanitaire campagne van Morel kon in die tijd, net zoals op de dag
> van vandaag, gevoerd worden tegen de vorst van een klein land, maar
> niet tegen een grootmacht. Op hetzelfde ogenblik verjoegen Engelse
> kolonisten de inheemse bevolking van de beste gronden van Rhodesië,
> zonder enige perscampagne van gelijke omvang te veroorzaken.
>
> Onder internationale druk als gevolg van lastercampagnes alsook onder
> druk van de publieke opinie in België werd een Onderzoekscommissie
> door de Koning ingesteld in 1904. Het verslag van haar onderzoek werd
> in 1905 in het Staatsblad van de KVS (Bulletin officiël, Nrs 9-10,
> sept.-oct.905).
>
> Deze Commissie, samengesteld uit integere figuren van uiteenlopende
> nationaliteit (Edmond Janssens, Giacomo Nisco en E.de Schumacher), met
> een verregaande toegang tot diverse documenten en getuigenissen over
> het hele grondgbied van Kongo, verrichte een bijzonder merkwaardige
> studie van de kwalen van het KVS bestuur en hun oorzaken, in het
> uitsluitend belang van de inheemse bevolkingsgroepen. Bij wijze van
> inleiding onderstreept de Commissie de veiligheid die over het geheel
> van de KVS heerst, het einde van de slavernij en het cannibalisme, de
> stedelijke ontwikkeling van Matadi en Leopoldstad, de buurtspoorwegen
> van Mayumbe, de "watervalspoorweg" (die het hoger en het lager gelegen
> gedeelte van de Congostroom aan elkaar verbond), de "Grote
> Merenspoorweg", de 80 stoomschepen, een telegrafische lijn van 1200
> km, hospitalen in provinciehoofdplaatsen, een efficiënte administratie
> ondanks het beperkt aantal ambtenaren, een gerechtelijk apparaat dat
> aanzien geniet bij de inheemse bevolking daar waar het reeds gevestigd
> is, de bedrijvigheid van de missieposten.
>
> Als eerste kritiek geldt de restrictieve interpretatie die gegeven
> wordt aan het begrip "onbezet land" daar waar administratieve
> voorposten van de KVS gevestigd zijn. Aangezien de inboorlingen het
> land rond hun dorpen niet bebouwden werd door agenten al te
> gemakkelijk overgegaan tot de overname ervan ten behoeve van de KVS,
> daarmee de verplaatsing belemmerend van de dorpen en van hun inwoners.
> Ook al werden deze in de feiten toegestaan om van bepaalde vruchten
> van het aldus omschreven "openbaar domein" te genieten, dan nog was
> dit slechts een herroepbare tolerantie. De Commissie stelde dan ook
> voor om de bij dorpen nabijgelegen zones over te dragen aan de vrije
> beschikking van de dorpelingen.
>
> Inzake vrijheid van handel stelt de Commissie vast dat deze, vooraleer
> de KVS tot stand kwam, vooral bestond uit de verhandeling van ivoor en
> slaven. Aan deze twee activiteiten werd door de KVS een einde gesteld,
> en er bleef dus geen inheemse nijverheid meer over om aan een
> betekenisvolle handel gestalte te geven. De Commissie pleit voor de
> invoering van geld als pasmunt, tot dan slechts in voege in de lagere
> Kongobekkens, vanaf dan ook in het hogere deel van de Kongostroom en
> zijn zijrivieren, ter vervanging van de ruilhandel die de inboorlingen
> benadeelde
>
> De Commissie erkent de noodzaak van een karwei ter vervanging van een
> financiële belasting (waarvoor de inboorlingen onvermogend waren)
> teneinde de ontwikkeling van de KVS mogelijk te maken (met verwijzing
> naar soortgelijke karweien in Europa zoals de legerdienst of werken
> van openbaar nut waarvoor dorpelingen bij ons werden opgevorderd). Ze
> stelt echter vast dat deze last aanvankelijk op erg veranderlijke
> wijze werd toegepast (van 2 tot 9 kg rubber per werkman, al naar
> gelang het district). De vergoedingen waren niet billijk. Slechts een
> maximumloon werd door de KVS opgelegd. Een decreet van 1903 poogt
> althans op papier misbruiken bij te sturen door de werktijd te
> beperken tot een periode van 40 uren per maand, een minimumloon op te
> leggen en de opbrengst aan te passen aan de omgeving (bebossingsgraad,
> afstand van het dorp). De toepassing van dit decreet neigde echter tot
> het behoud of zelfs de toename van de bestaande productie, die reeds
> heel zwaar uitviel voor de getroffen bevolking, welke ook de vereiste
> inspanning was. Indien de KVS tot doel had meer bevolkingsgroepen aan
> deze belasting te onderwerpen, waren vooral deze dorpen gelegen in de
> nabijheid van administratieve posten door de maatregel getroffen. Zij
> dienden het meest gevolg te geven aan opdrachten voor werken en
> ravitaillering van onder meer de inheemse openbare weermacht (force
> publique), wat bijzonder zwaar uitviel in agglomeraties zoals deze
> rond Leopoldstad, en een aanzienlijke ontvolking veroorzaakte als
> gevolg van de vlucht van dorpelingen naar meer afgelegen gebieden. De
> Commissie pleitte bijgevolg voor de ontwikkeling van moderne
> voedselteelten in de nabijheid van stedelijke gebieden in de KVS. Zo
> ook deed de houtkarwei langs bevaarbare rivieren voor de brandstof van
> stoomschepen de nabijgelegen inboorlingengroepen, reeds uitgedund als
> gevolg van de voor hen lucratieve slavenhandel, verder wegvluchten.
> Hetzelfde gold voor de dragerskarwei wanneer bevaarbare rivieren
> ontbraken.
>
> De Commissie veroordeelt ook scherp de dwangmaatregelen om de
> inboorlingen te verplichten hun taken te volbrengen, waaronder de
> gijzeling van stamhoofden of vrouwen. Indien gijzelaars niet
> mishandeld werden in administratieve posten golden mishandelingen wel
> in gebieden die aan de administratieve controle ontsnapten, zoals
> tijdens militaire expedities van louter inheemse weermachteenheden.
> Deze laatste waren meestal uit een ander gebied afkomstig en
> vertoonden dienvolgens weinig meewarigheid met de lokale inboorlingen.
>
> Hetzelfde gold in concessiegebieden van commerciële bedrijven. De
> delegatie van het karweirecht aan deze laatste, die enkel op winst uit
> waren, is het voorwerp van zware kritiek van de Commissie. De zwaarste
> misbruiken werden in concessiegebieden gepleegd. De Commissie verzet
> zich dus niet niet tegen de vestiging van een collectieve karwei in
> functie van het bevolkingsaantal van een dorp, met dien verstande dat
> aan het traditioneel stamhoofd de toepassingmodaliteiten ervan worden
> toevertrouwd, en hem voor zover nodig de steun van de administratie
> wordt toegezegd.
>
> De Commissie veroordeelt het bovenmatig gebruik van militaire
> expedities, inzonderheid voor de inning van "belastingen" (karweien)
> of ter bestraffing van een misdrijf. In het bijzonder wordt de zending
> van inheemse patrouilles zonder Europese begeleiding aan de kaak
> gesteld, wegens het ontwaken van "bloeddorstige instincten" van aan
> zichzelf overgeleverde soldaten. Het is gedurende zulke expedities dat
> het merendeel van de aan de KVS toegeschreven misdaden werden begaan.
> Zulke wanbedrijven waren ook het feit van privébedrijven, ondanks de
> formele verbodsbepalingen van de KVS.
>
> Tenslotte veroordeelt de Commissie de bovenmatige adopties van ten
> onrechte als "verlaten" beschouwde kinderen door zowel de KVS als door
> sommige religieuze missieposten. De Commissie stelt vast dat deze
> kinderen in de Afrikaanse cultuur door hun uitgebreide familie
> opgenomen kunnen worden. Deze ontaarde kinderen vormden vaak later een
> potentiële mankracht voor de openbare weermacht. De Commissie
> onderschrijft echter de goede behandeling van kinderen die bij missies
> terecht kwamen. In plaats van deze kinderen aan hun natuurlijke
> omgeving te onttrekken pleit de Commissie voor de veralgemening over
> heel het grondgebied van verplicht onderwijs.
>
> De campagne van Morel werd eveneens gevoed door het verhaal van
> gehakte handen en voeten van inboorlingen door leden van de eveneens
> inheemse "openbare weermacht" ("force publique"). In werkelijkheid
> hadden de soldaten van de weermacht als instructie het bewijs mee te
> brengen dat hun kogels op het slagveld (en niet voor de jacht) werden
> gebruikt. Te dien einde amputeerden zij de lichamen van hun overleden
> tegenstrevers. Deze weerzinwekkende praktijk mag niet verward worden
> met de toepassing van de Charia in de Swahili invloedsfeer, voordien
> onder de controle van slavenhandelaars. Zoals de Onderzoekscommissie
> vaststelt was verminking in geen geval een bewust overwogen beleid van
> de KVS. Het afhakken van ledematen van overleden vijanden was eigen
> aan lokale gewoonten, als een trofee van slagvelden in bepaalde
> gebieden. Soms werden levende personen voor dood achtergelaten en
> verminkt, hun armband gestolen. Nooit werd deze praktijk door een
> Europeaan gelast, laat staan getolereerd. Dit verontschuldigt
> vanzelfsprekend niet het verwerpelijk systeem dat zulke uitspattingen
> mogelijk maakte, noch het schokkend schouwspel van geamputeerde
> lichamen.
>
> Men dient toe te geven dat het exploitatiepatroon van de KVS geleid
> heeft tot misbruiken van aard om reacties teweeg te brengen zoals de
> humanitaire campagne van Edmund Morel in het Verenigd Koninkrijk. Deze
> misbruiken zijn onverschoonbaar, maar kunnen verklaard worden door het
> feit dat Koning Leopold II heel zijn fortuin in het koloniale avontuur
> gestort heeft. De Belgische Regering en het Belgisch Parlement,
> waarschijnlijk nog onder de indruk van de recente onafhankelijkheid
> van België, zelf bevrijd van het juk van vreemde naties, weigerden om
> hem hierin te volgen. De koloniale onderneming vergde aanzienlijke
> fondsen zodat de Koning weldra in staat van virtueel faillissement
> verkeerde, met schulden bij verscheidene Europese banken uit die tijd
> en bij de Regering. Men kan dus begrijpen dat hij aan zijn
> administratie opdracht gaf te renderen, zonder teveel toe te kijken op
> de gevolgen hiervan voor de menselijke waardigheid van zijn
> onderhorigen. De Koning heeft zich nooit zelf naar Kongo begeven. In
> een periode waar de eerste motorvoertuigen hun ingang vonden zou de
> wilde rubberontginning bijzonder winstgevend blijken voor de nieuwe
> Kongo Vrijstaat.
>
> Stellingen die deze misbruiken gelijkstellen met een "genocide" of een
> massamoord kunnen echter niet onderschreven worden. De "bewijzen" die
> aangevoerd worden om zulke stellingen te schragen kunnen een grondige
> analyse niet weerstaan en worden nog tegengesproken door het behoud
> van de stamhoofden en traditionele structuren onder het Belgisch
> koloniaal bewind. De scheeftrekkingen van de anti-Leopold campagne in
> het Verenigd Koninkrijk mag men tevens niet vergeten. Het overdadig
> gebruik van sommige beelden (zoals die van verminkte personen) had
> ogenschijnlijk tot doel de opinie te shocken eerder dan over
> werkelijke misbruiken te informeren.
>
> Belgisch koloniaal bewind (1908-1960)
>
> Op 18 oktober 1908 wordt Kongo afgestaan aan de Belgische Staat.en de
> Wet op de Regering van Belgisch Kongo wordt uitgevaardigd. Deze
> overdracht, onder druk van de Verenigde Staten en het Verenigd
> Koninkrijk (3 gezamenlijke demarches werden door hun legaties te
> Brussel ondernomen), was het voorwerp van harde onderhandelingen.
>
> In die tijd was Kongo nog voor een groot deel "terra incognita". Er
> kwam een einde aan de misbruiken van de KVS, en dit werd erkend door
> de protestantse missionarissen (aan de oorsprong van de campagne van
> Morel) en door de ter plaatse reizende Britse Consuls. Kongo werd op
> paternalistische wijze ontwikkeld en ontgonnen. De ingeweken Belgische
> bevolking zal voor de Tweede Wereldoorlog de 15.000 (op een totaal van
> 25.000 Europeanen) niet overstijgen, en zal nadien onder de grens van
> 100.000 inwijkelingen (op 112.000 Europeanen) blijven.
>
> Binnen een tijdsbestek van drie jaar volgend op de overdracht van de
> Kongo werd door de Belgische Regering een einde gesteld aan het
> systeem van exploitatie van de KVS.
>
> Op economisch vlak wordt de Belgische kolonisatie gekenmerkt door de
> opkomst van grote mijnconcerns met Belgisch, Amerikaans en Brits
> kapitaal (Forminière voor de diamant van Kasai, Union Minière waarvan
> de zetel eerst in Salisbury, Rhodesië, gevestigd was, voor de koper
> uit Katanga). Investeringen overstegen met 140% deze van beide
> Rhodesiës, en met 200% deze van Frans equatoriaal Afrika. Landbouw,
> die in het begin van de 20ste eeuw de mijnproductie nog met 20%
> oversteeg, was toen hoofdzakelijk in inheemse handen. Lever Brothers
> verwierf nadien belangrijke concessies voor de productie van palmolie.
> De Generale Maatschappij had, buiten belangen in mijnconcerns, tevens
> de productie van katoen aangevangen (Cotonco, die in 1925 80% van de
> Kongolese katoenproductie vertegenwoordigde).
>
> Indien grote bedrijven zich ontegensprekelijk hebben verrijkt met
> Kongolese natuurlijke rijkdommen hebben ze tevens gezorgd voor
> hygiënische normen en voedselzekerheid die onbestaande waren in het
> naburige Rhodesische Copperbelt. Wel dient er toegegeven te worden dat
> tot in de jaren 1920 vaak onder dwang beroep werd gedaan op lokale
> werkkrachten, zoals dat wellicht ook elders gebeurde. De
> vermenigvuldiging van een verscheidenheid aan productiegroeipolen over
> het geheel van het Congolese grondgebied heeft aanzienlijk bijgedragen
> tot een ontwikkeling die het binnenland als de steden betrof.
>
> Vanaf de jaren 1920 wordt werk gemaakt van een lokaal
> tewerkstellingsbeleid. Indien misbruiken nog worden vastgesteld in
> hoofde van sommige bedrijven zou het onjuist zijn om er een
> systematisch karakter aan toe te schrijven. Het officieel beleid neigt
> er, weliswaar onvolmaakt, toe zulke misbruiken te vervolgen. Rond
> dezelfde periode verandert het fiscaal beleid van de kolonie : gewone
> inkomsten bestaan nog slechts voor 1/5de uit inheemse belastingen in
> plaats van nagenoeg de helft voor 1920.
>
> Het beeld uit de KVS van Europeanen die bij wijze van bevriende
> Afrikaanse tussenpersonen de kolonie besturen wordt tussen de twee
> Wereldoorlogen geleidelijk vervangen door een systeem van indirecte
> administratie, opgelegde teelten en de groeiende (en door de
> economische crisis van jaren 1930 nog aangescherpte) macht van grote
> bedrijven ten overstaan van de kleinhandel en de gewone kolonialen.
> Dit economisch systeem zal aan de oorsprong staan van een nieuw
> proletariaat.
>
> Terzelfdertijd als de ontwikkeling van commerciële bedrijven in het
> binnenland ontwikkelen religieuze missies een aanwezigheid die leidt
> tot een veralgemening van het onderwijs (alfabetisering), de
> gezondheidszorg en een verbetering van de landbouwtechnieken. Het
> onderwijs, op paternalistische leest geschoeid, is niet gericht op de
> vorming van een elite, maar "ervoor te zorgen dat de scholen aan het
> inheemse milieu zijn aangepast en op de inheemse mentaliteit gestoeld,
> dat ze een essentieel technisch karakter hebben" (Minister Franck in
> 1920, voor wie de inboorling zijn handen diende te leren gebruiken om
> een verdienstelijke en tevreden werkman te zijn). In de jaren 1930
> ondernemen de grote bedrijven echter de vorming van geschoolde
> werknemers. Tijdens deze periode zal ook het aantal door missies
> opgeleide verplegers en opvoeders aanzienlijk toenemen.
>
> Men kan de invloed van België als tweede missieland na Frankrijk in de
> Wereld niet negeren (62% van de 5000 Belgische missionarissen bevinden
> zich in Kongo in 1940). Nagenoeg 20% van de Belgische bevolking in
> Kongo bestaat alsdan uit missionarissen. Deze evolueren van een
> paternalistische vorming van inboorlingen naar een grotere
> opwaardering van een lokale clerus. Hun bijdrage in de vorm van
> onderwijs en medische zorgen is aanzienlijk geweest.
>
> Na de Tweede Wereldoorlog zullen de wijzigingen binnen de Belgische
> politiek de opkomst van politieke elites in de Kongolese steden
> bevorderen, welke binnen een kleine Kongolese burgerij (klerken,
> bedienden, verplegers) aangeworven zullen worden, en het speerpunt van
> de onafhankelijkheidsbeweging zullen vormen in 1959-1960. Het
> onderwijssysteem van het Belgisch koloniaal bewind heeft de
> elementaire opleiding van de grootste gemene deler bevoorrecht in een
> historisch perspectief. Zo zal Belgisch Kongo de hoogste
> alfabetiseringsgraad van heel Afrika bereiken. Heel de infrastructuur
> was aanwezig, tot op het niveau van de universiteiten (Lovanium werd
> in 1954 gesticht), om te evolueren naar een sluitend onderwijssysteem
> op het niveau van de Congolese natie.
>
> Op medisch vlak richtte de koloniale overheid een netwerk van medische
> centra en ziekenhuizen in van een in Afrika ongeëvenaarde kwaliteit en
> dichtheid, die voor de Congolese bevolking toegankelijk was. De
> geneeskunde was er zodanig ontwikkeld dat zelfs Zuidafrikanen zich
> naar Elisabethstad verplaatsten voor delicate behandelingen. Een
> vaccinatiecampagne tegen polio in Congo rond 1960 geeft thans
> aanleiding tot een controverse in Britse kringen (journalist Hooper)
> wegens mogelijke oorzaak aan de verspreiding van Aids. Echter werden
> toen zowel Afrikanen als Europeanen gevaccineerd, zonder dat deze
> laatste groep ooit enig symptoom van Aids te kennen gaf.
>
> Op het vlak van de communicatie en de verstedelijking bevoorrechte het
> koloniaal bewind in alle omstandigheden de kwaliteit en de gelijke
> behandeling met de technieken en ontwikkelingsgraad die in de
> metropool van toepassing waren. Zo werden de voornaamste steden vanaf
> de jaren 50 met een afsluitende riolering uitgerust, net zoals de
> Belgische steden. Het spoorwegnet werd begin van de jaren 50 zoals in
> België geleidelijk geëlectrificeerd. Deze werkwijze werd ook toegepast
> op het telegrafisch en telefonisch communicatienetwerk, en voor de
> progressieve en gesofistikeerde stedelijke centra in volle
> ontwikkeling.
>
> Kongo heeft onbetwistbaar aan België opgebracht, net zoals de
> ontwikkelingsinspanningen van de koloniale overheid bij de bevolking
> een elders in Afrika ongeëvenaarde intensiteit en uitstraling heeft
> gekend in een bijzonder korte tijdspanne. Bovendien zijn de -onder
> meer in Katanga- voortgebrachte rijkdommen slechts de vrucht van de
> bedrevenheid die de Belgen aan de dag hebben gelegd tijdens de
> kolonisatie. Indien Kongo overigens meestal financieel onafhankelijk
> is geweest van de metropool, met uitzondering van de economische
> crisisjaren volgend op 1930, waar België het verlies aan inkomsten uit
> de export heeft moeten compenseren, dient te worden gewezen op het
> gebrek aan commerciële privileges van ons land in de kolonie bij
> toepassing van de acte van Berlijn van 1885. Als gevolg hiervan ging
> slechts 1 �* 2 % van de Belgische export naar Congo tussen de twee
> Wereldoorlogen, en 4 �* 6 % voor de onafhankelijkheid. De Congolese
> productie vertegenwoordigde eveneens slechts 1 % van onze invoer in
> 1925, 4 �* 7 % in de jaren 30, en slechts 8 % voor de
> onafhankelijkheid. Voor de Congolese economie vertegenwoordigde België
> slechts een derde van de invoer en een kwart tot de helft van de
> uitvoer voor de onafhankelijkheid. In vergelijking hiermee was de
> productie van Franse en Britse kolonies onderworpen aan de richtlijnen
> van hun respectievelijke metropolen.
>
> Bij de onafhankelijkheid hebben de Belgen aan Kongo een onaangetaste
> bestuurlijke, economische, sociale, medische en educatieve
> infrastructuur overgelaten. In andere omstandigheden dan deze die tot
> de onafhankelijkheid hebben geleid was er een kader voor de opkomst
> van een welvarend land dat bij zijn onafhankelijkheid over het
> grootste BBP per capita van het hele Afrikaanse continent genoot
> (hoger zelfs dan Zuid Afrika ... en zelfs Canada). Het was tevens de
> koloniale overheid die de verkiezingen heeft georganiseerd die de
> opkomst van nochtans vijandige nationalistische leiders heeft mogelijk
> gemaakt.
>
> Daarentegen was de toespraak van Lumumba op de plechtigheden voor de
> onafhankelijkheid het symptoom van een reële frustratie van de
> Congolese politieke elite ten overstaan van een gepercipieerd
> paternalisme, zoniet racisme bij een aantal kolonialen (die hun
> onderhorigen "tutoyeerden", en in vroegere tijden de "chicotte", een
> soort zweep, hanteerden). De creatie door de kolonisator van een caste
> van "geëvolueerden" bij de Afrikanen was tevens een miskenning van de
> waardigheid van de Afrikaan en zijn cultuur.
>
> De onafhankelijkheid (30 juni 1960)
>
> België, onder druk van de naoorlogse dekolonisatiebeweging, was slecht
> voorbereid op de onafhankelijkheid van zijn voormalige kolonie. De
> toespraak van Generaal De Gaulle in Brazzaville in 1959 heeft
> ongetwijfeld zijn weerslag niet gemist op de opgehitste massa's in
> Kinshasa en andere grote steden.
>
> Gelet op het paternalistisch systeem dat in voege was heeft de
> Belgische Regering tevergeefs een transitie van 5 jaren voorgesteld
> tijdens de Ronde Tafel van Brussel in 1959. De druk voor een
> onmiddellijke onafhankelijkheid kwam niet alleen van buiten uit maar
> ook vanuit het binnenland, met een bijzonder rumoerig parlement, zelfs
> in de schoot van de christelijk-liberale coalitie, de aanvallen van de
> socialistische oppositie niet meegerekend.
>
> De toespraak van Generaal De Gaulle in Brazzaville in 1959 (die opriep
> tot de onafhankelijkheid) heeft onmiskenbaar een aanzienlijke weerslag
> gehad op de geëlectriseerde massas in Kinshasa en andere grote steden.
>
> Van hun kant toonden de Kongolese nationalisten zich, onder leiding
> van een virulente Lumumba, bijzonder ontoegeeflijk met hun eis voor
> een onmiddellijke onafhankelijkheid.
>
> Het Belgische parlement heeft sindsdien officieel de "morele"
> verantwoordelijkheid van België erkend voor de moord op Lumumba, die
> ons land niet belet heeft. Dit zou echter het wispelturig karakter van
> deze icoon niet mogen verdoezelen, zoals het tot uiting komt in het
> boek "Congo Cables" (thans uitverkocht) van een Amerikaanse
> journaliste die onder het Carterbewind toegang kreeg tot de
> confidentiële telexen van het State department. Hij kon terzelfdertijd
> de Verenigde Staten vleien en het Amerikaans imperialisme beschimpen
> (in een periode waar Belgische diplomaten uit Kinshasa verbannen
> waren). Deze wispelturigheid werd eveneens tegenover de Sovjetunie of
> de Verenigde Naties aangehouden (zie de vetes met Dag Hammarskjold).
> Voor Congo's binnenlandse politiek was ze zonder meer catastrofaal.
> Lumumba die de twee grootste talen in Kongo (Swahili en Lingala)
> perfect beheerste was een begenadigde spreker die het volk in een mum
> van tijd kon ophitsen. Maar zijn onvolwassen politiek optreden
> eindigde in ongecontroleerde massabewegingen. Onrechtsreeks is hij
> verantwoordelijk voor de muiterij van de openbare weermacht of force
> publique, toen nog onder bevel van Belgische officieren. Zij vurige
> toespraken hadden buitensporige verwachtingen geschapen, die niet
> konden worden ingelost, met de gekende anarchie als gevolg in de jaren
> 1960-1965. Deze periode werd met de staatsgreep van Mobutu afgesloten.
> Voormalig Minister Justin Bomboko (enige universitair geschoolde in de
> eerste Regering van Congo) heeft tijdens hoorzittigen in de Belgische
> Senaat begin 2004 onderstreept dat ondanks zijn aandringen de regering
> geleid dor President Kasavubu en Eerste Minister Lumumba niets heeft
> ondernomen om de muiterij in de kiem te smoren en te bestraffen,
> desnoods met behulp van Belgische troepen. Hij wijt aan deze
> onthouding het verval in de anarchie van zijn nochthans zo beloftevol
> land in termen van menselijke en materiële rijkdommen en
> infrastructuur.
>
> Mobutu
>
> De "Zaïrisering" van Belgische en buitenlandse bedrijven heeft in 1973
> onder het Mobuturegime plaatsgehad. Het is vermeldenswaard dat deze
> brutale onteigeningsbeweging (eigenaars hadden 24 uur de tijd om de
> plaats te ruimen voor de "vrienden" van het regime) die jaren van
> leegroof heeft ingeleid in de Wereld verre van de kettingreacties of
> veroordelingen heeft veroorzaakt van de omvang die de landhervorming
> van President Mugabe in Zimbabwe heeft teweeggebracht. Nochthans was
> deze laatste onteigeningsgolf verhoudingsgewijze heel wat minder
> brutaal en wettelijk beter omkaderd, maar hier ging het om boeren van
> Britse komaf. Het dient opgemerkt dat Kongo-Zaïre, die tot dan een
> reëele economische groei had gekend, vanaf dan een permanente
> economische inkrimping heeft meegemaakt, die nog werd aangewakkerd
> door de slechte economische conjunctuur in de Wereld.
>
> De Zaïrisering heeft België er niet toe belet zijn eigen
> ontwikkelingsprogramma's aan te houden in het tot Zaïre omgedoopte
> Kongo, ondanks sterke schommelingen in de bilaterale betrekkingen.
>
> België heeft met het Mobuturegime gebroken in 1991 naar aanleiding van
> niet opgehelderde moorden op de Universiteit van Lubumbashi.
>
> HUIDIGE BELGISCHE AANPAK Sinds 1999 heeft België zich onder impuls van
> Minister Michel opnieuw ingelaten met Centraal Afrika. De opkomst van
> een transitieregering onder leiding van President Joseph Kabila heeft
> de hernieuwing van onze betrekkingen met de Demokratische Republiek
> Kongo (DRK) vergemakkelijkt. In een voorafgaande fase heeft de
> Belgische diplomatie al zijn krachten gebundeld ten gunste van het
> herstel van de vrede in de Grote Meren, onder meer metb d steun aan
> het Lusaka Akkoord (1999) ten behoeve van de DRK. België heeft actief
> bijgedragen tot de totstandkoming van vredesakkoorden onder Afrikanen
> volgens het principe van African Ownership.
>
> België is het enige land dat zijn post-koloniale vergissingen heeft
> toegegeven, zoals in Rwanda in 2000 waar Eerste Minister Verhofstadt
> de verontschuldiging van de Belgische Regering en het Belgische volk
> heeft aangeboden voor hun schuldig verzuim tijdens de Rwandese
> genocide. Men kan nog de actieve rol opmerken van Minister Michel in
> 2001 naar aanleiding van de Conferentie over racisme in Durban in Zuid
> Afrika, waar hij zich ingespannen heeft voor collectieve excuses van
> de Europese Unie met betrekking tot de slavenhandel.
>
> Deze periode werd tevens gekenmerkt door de openbare verontschuldiging
> van de Belgische Regering voor de morele verantwoordelijkheid van
> België voor de moord op Lumumba en de uitnodiging van Eerste Minister
> Verhofstadt (naar aanleiding van zijn bezoek in de DRK ter gelegenheid
> van de 40ste verjaardag van de onafhankelijkheid in 2000) om de
> betrekkingen op een nieuwe grondslag voort te bouwen. Men kan tevens
> opmerken dat ondanks een erg gespannen klimaat Minister Michel de
> enige aanwezige Westerse Staatsman was op uitvaart van Kongolese
> President Laurent Désiré Kabila.
>
> Met de terugtrekking van buitenlandse troepen uit de DRK en het einde
> van de burgeroorlog in dit land is een nieuwe transitieperiode in
> voege getreden. België zal zijn ontwikkelingshulp naar de DRK
> verdubbelen, met een benadrukking van het herstel van de openbare
> functies van de Staat, welke tijdens nagenoeg een halve eeuw
> tekortgedaan werden : justitie, bestuur, veiligheid, maar ook
> gezondheidszorg, onderwijs, infrastructuur.
>
> A posteriori kan geen enkel koloniaal systeem verantwoord worden. Men
> kan betreuren dat het paternalisme van het Belgisch koloniaal systeem
> en de afwezigheid van lokale elites tot een afgeraffelde
> onafhankelijkheid hebben geleid.
>
> De houding van Kongolezen tegenover België kenmerkt zich in de meeste
> gevallen door een mengeling van genegenheid (de "nokos" of ooms) en
> verstoordheid. Hun verwachtingen, die verwijzen naar een mythisch
> verleden waar het economisch systeem werkte (maar met abstractie van
> de onbillijke fundering van het koloniaal systeem), overtreffen echter
> van ver onze mogelijkheden. België kan zich vandaag niet alleen
> inlaten met Kongo zonder de hulp van de Europese Unie en de
> internationale Gemeenschap. Een constructieve houding van de Kongolese
> politieke krachten is eveneens bepalend voor de ontwikkeling van dit
> land.
>
> Men kan echter even stilstaan bij de toespraak van President Kabila
> voor de Belgische Senaat op 11 februari 2004, waar hij een
> uitgesproken hulde uitbrengt aan de missionarissen, ambtenaren en
> ondernemers die bijgedragen hebben tot de totstandkoming van een Staat
> in het hart van Afrika, met een expliciete verwijzing naar Leopold II,
> als stichtend element van deze Staat. Zo een toespraak staat in schril
> contrast met vooroordelen die elders worden gedragen en ertoe neigen
> ons koloniaal verleden te herleiden tot een puinhoop van misbruiken en
> falingen.
>
> (Vertaald uit "La Libre Belgique" 31 maart 2004, pag.17)
> Alexis de Crombrugghe
> --
> Fusti
Armeense genocide is een leugen (historische documenten bewijzen dit)
maar de Kongolese genocide is een feit .

Vitae forma vocatur "F16" <[email protected]>, die 8 Apr 2007
13:32:06 -0700, in littera
<[email protected]. com> in foro
be.politics(et aliis) vere scripsit quod sequitur:

>On 8 apr, 16:18, Fustigator <[email protected]> wrote:
>> Vitae forma vocatur "F16" <[email protected]>, die 8 Apr 2007
>> 01:16:23 -0700, in littera
>> <[email protected] .com> in foro
>> be.politics(et aliis) vere scripsit quod sequitur:
>>
>> >On 6 apr, 21:13, Belgicus Simplex <[email protected]>
>> >wrote:
>> >> [email protected] schreef
>>
>> >> >On Apr 7, 12:28 am, "F16" <[email protected]> wrote:
>>
>> >> >> En hoe zit het met de genocide tegenover de Kongolezen ?
>> >> >> 40 000 000 om zeep geholpen voor een beetje rubber .
>> >> >> :-)
>>
>> >> >De Congolese "genocide" wordt niet ontkend. Er zijn alleen wat
>> >> >twijfels over de cijfers omdat Congo in die periode hooguit 10 miljoen
>> >> >inwoners had. Maar cijfers zijn niet je sterkste kant.
>>
>> >> Bovendien was de toenmalige Congo niet eens een kolonie van België
>> >> maar privé-eigendom van Leopold II. Maar ja, die was nu eenmaal koning
>> >> van België en bij het legaat van Congo aan de Belgische staat hoorde
>> >> nu eenmaal ook die rubberepisode.
>> >> Overigens werd er in die tijd door heel wat andere Europese koloniale
>> >> mogendheden één en ander uitgevreten in hun overzeese gebieden. Ze
>> >> hebben allemaal boter op hun hoofd wat dat betreft.
>>
>> >> --
>> >> Belgicus Simplex.
>>
>> >> - Aliquando et insanire iucundum est. -
>>
>> >White King, Red Rubber, Black Death: King Leopold
>>
>> > CONGO: WHITE KING, RED RUBBER, BLACK DEATH
>>
>> >The story of King Leopold II of Belgium's brutal colonisation of
>> >central Africa, turning it into a vast rubber-harvesting labour camp
>> >in which millions died.
>>
>> [Leugens van Aangelsaksische jaloerse journalisten die zich historici
>> wanen]
>> Hier de rechtzetting (dit keer in onze taal):
>> ======
>> Persbericht 27-04-2004
>>
>> Percepties van de Belgische kolonisatie in Kongo
>>
>> Deze bijdrage is gericht op Kongo, een land dat effectief een
>> Belgische kolonie werd in 1908, terwijl Rwanda-Urundi mandaatgebieden
>> waren van de Volkenbond, en later van de Verenigde Naties.
>>
>> SYNTHESE
>>
>> In de Angelsaksische wereld bestaat een bijzonder negatieve perceptie
>> van de Belgische kolonisatie, die teruggaat naar de humanitaire
>> campagne tegen Leopold II en recent heropgegraven werd met de
>> bestseller van Adam Hochshild ("King Leopold's Ghost in Afrika"). Deze
>> perceptie zou nog in omvang kunnen toenemen met aangekondigde
>> reportages en verfilmingen. Indien misbruiken werden gepleegd tijdens
>> de periode van de Kongo Vrijstaat (KVS) duiden feitelijke gegevens
>> echter op de onmogelijkheid van een genocide laat staan van
>> moordpartijen op grote schaal, al was het maar omdat het bestuur van
>> deze Staat te beperkt was om een land zo groot als 80 maal België te
>> controleren. Met de overdracht van Kongo aan België (1908) zal een
>> einde gesteld worden aan het exploitatiesysteem van de KVS. Vanaf dan
>> en tot aan de onafhankelijkheid heeft België onbetwistbaar bijgedragen
>> tot de economische en sociale ontwikkeling van Kongo, met een BBP per
>> capita die veruit deze van andere Afrikaanse landen oversteeg. Het
>> paternalisme dat de Belgische kolonisatie kenmerkte kan achteraf
>> worden afgedaan, maar dient tevens in de tijdsgeest van toen beschouwd
>> te worden, en heeft anderzijds bijgedragen tot de bevordering van het
>> welzijn van de Congolezen : massale alfabetisering gevolgd door de
>> invoering van een kwaliteitsvol onderwijssysteem in volle expansie,
>> een veralgemeende zorgverstrekking met de strijd tegen inheemse
>> ziekten, de ontwikkeling van stedelijke en landelijke centra met
>> toegang tot kredietverlening en eigendom. Maar de druk voor een
>> onmiddellijke onafhankelijkheid in 1960 heeft een "zachte"
>> machtsoverdracht niet mogelijk gemaakt. Vandaag is België het enige
>> land dat post - koloniale vergissingen heeft toegegeven en heeft het
>> zich resoluut ingezet ten gunste van de heropbouw van een verenigd en
>> vreedzaam Kongo.
>>
>> HISTORISCHE FEITEN
>>
>> De Kongo Vrijstaat (KVS)
>>
>> Op 23 februari 1885, naar aanleiding van de Conferentie van Berlijn,
>> erkennen de deelnemende Staten, waaronder Frankrijk, het Verenigd
>> Koninkrijk, Portugal, Duitsland en de Verenigde Staten de KVS als
>> persoonlijk eigendom van Leopold II, Koning der Belgen.
>>
>> De leden van het bestuur dat in Kongo werd ingevoerd door de KVS waren
>> Europeanen, voornamelijk Belgen, Italianen en Scandinaviërs. De
>> Europese bevolking in Kongo bedroeg in die tijd nooit meer dan 4000
>> personen.
>>
>> Dat misbruiken werden gepleegd tijdens de KVS is onbetwistbaar. Tussen
>> 1885 en 1890 heeft de KVS een intensieve commerciële exploitatie
>> aangevangen, eerst van ivoor en later van wildgroeiende rubber. Onder
>> de avonturiers die naar Kongo reisden waren er met weinig scrupules.
>> De administratieve agenten waren onderworpen aan een
>> uitslagverbintenis, met zware lasten voor de opgevorderde bevolking
>> als gevolg.
>>
>> Daarentegen is het misleidend, zoals de pers het soms beweert, te
>> spreken van een "genocide". Volgens de Conventie voor de preventie en
>> de repressie van de misdaad van genocide is dit begrip toepasselijk op
>> handelingen begaan met het oogmerk om een nationale, etnische, raciale
>> of religieuze groep geheel of gedeeltelijk te vernietigen. Er zou dus
>> een weloverwogen wil moeten bestaan om een bevolking uit te roeien.
>> Deze wil was kennelijk afwezig - er was nooit de intentie om de
>> Kongolese bevolking of een bepaalde nationale, ethnische, raciale of
>> religieuze geleding ervan te vernietigen. Integendeel was de KVS op
>> zoek naar mankracht, en had er allerminst belang bij om de inheemse
>> bevoling uit te roeien. Blijft de vraag naar criminele handelingen die
>> aan de KVS administratie toegewezen zouden kunnen worden. In deze
>> kontekst is het eveneens ronduit misplaatst te beweren dat miljoenen
>> slachtoffers zouden zijn gevallen of dat de helft van de Kongolese
>> bevolking uitgeroeid zou zijn. Diverse bronnen zijn aan de oorsprong
>> van deze fabelachtige cijfers.
>>
>> Vooreerst is er Edmund Morel, Britse journalist en voorganger van de
>> huidige internationale beweging ter verdediging van de Rechten van de
>> Mens, die zich beriep op een vergelijking tussen bevolkingscijfers
>> uitgegeven door de KVS en door Belgisch Kongo. Hij citeert in 1912 het
>> cijfer van 7.248.000 inwoners (cijfer afkomstig van het Belgisch
>> koloniaal bestuur) en vergelijkt met voordien aangevoerde cijfers die
>> nooit minder waren dan 15, 20 of zelfs 30 miljoen inwoners (artikel
>> uit de Westminster Gazette van 1 juli 1912). Dit cijfer is verbazend
>> in vergelijking met de volkstelling van 1924 die gewag maakte van 10
>> miljoen inwoners. Hoe zou een uitgebluste bevolking van 7 tot 10
>> miljoen zielen kunnen overgaan in een periode van amper een decennium
>> ? In werkelijkheid bestonden er in die tijd geen betrouwbare gegevens
>> over de samenstelling van de Kongolese bevolking. De eerste echt
>> betrouwbare volkstelling dateert van na de Tweede Wereldoorlog. In de
>> 19de eeuw waren er waarschijnlijk heel wat minder dan 10 miljoen
>> inwoners in Kongo. Ter vergelijking werd in het naburige Zuid-Rhodesië
>> (ex-Zimbabwe) amper een half miljoen inwoners geteld tijdens dezelfde
>> periode.
>>
>> Vervolgens heeft de Amerikaanse successchrijver Adam Hochshild, auteur
>> van het recente boek "Leopold's Ghost in Afrika" (die letterlijk een
>> compilatie van archieven van het Belgische Ministerie van Buitenlandse
>> Zaken door voormalig Belgisch diplomaat Jules Marchal "E.D.Morel
>> contre Léopold II" heeft overgeschreven - zie de sitehttp://www.cobelco.org) een extrapolatie geprobeerd vanuit gekende
>> bevolkingscijfers van enkele dorpen waar wilde rubber werd ontgonnen,
>> en waarvan de mannelijke bevolking rond 1907-1908 (datum van de
>> overdracht aan België) de helft bedroeg van de vrouwelijke bevolking
>> (om redenen van migratie, ziekte, vlucht of overlijden). Een
>> extrapolatie van zulke cijfers in het rubberwingebied naar de gehele
>> bevolking van Kongo is echter allerminst betrouwbaar. De KVS de
>> ontwikkeling van de slaapziekte toeschrijven (die te wijten zou zijn
>> aan de algemene verzwakking van de bevolking) is misplaatst daar waar
>> de Koning de eerste programma's voor de uitroeiing van deze ziekte
>> heeft ingevoerd.
>>
>> De stelling van een genocide of van een uitroeiing van de bevolking op
>> grote schaal wordt nog tegengesproken door volgende feiten, die
>> getuigen van de beperkte greep van de KVS administratie op Kongo :
>>
>> - De buitenlandse bevolking bedroeg in die periode niet meer dan 4000
>> personen. In het begin van de jaren 1890 waren de administratieve
>> agenten belast met de rubberwinning niet meer dan 175 in aantal. - De
>> administratieve posten waren enkel gelegen langs voor stoomboten
>> bevaarbare rivieren. Deze stoomboten werden in Leopoldstad (Kinshasa)
>> samengesteld met onderdelen die vanuit Matadi werden aangevoerd.
>> Expedities vertrokken vanuit deze posten landinwaarts over een afstand
>> van 30 �* maximum 50 km om nadien naar hun startbasis terug te keren.
>> Een aanzienlijk deel van Kongo was nog onaangeroerd bij de overdracht
>> aan België in 1908. - De ontginning van wilde rubber, waarvoor het
>> bestuur van de KVS ruimschoots werd bekritiseerd, kon enkel
>> plaatshebben in het tropische regenwoud van de Kongo bekkens, dus
>> enkel in een bepaald deel van het land.
>>
>> De humanitaire campagne van Morel kon in die tijd, net zoals op de dag
>> van vandaag, gevoerd worden tegen de vorst van een klein land, maar
>> niet tegen een grootmacht. Op hetzelfde ogenblik verjoegen Engelse
>> kolonisten de inheemse bevolking van de beste gronden van Rhodesië,
>> zonder enige perscampagne van gelijke omvang te veroorzaken.
>>
>> Onder internationale druk als gevolg van lastercampagnes alsook onder
>> druk van de publieke opinie in België werd een Onderzoekscommissie
>> door de Koning ingesteld in 1904. Het verslag van haar onderzoek werd
>> in 1905 in het Staatsblad van de KVS (Bulletin officiël, Nrs 9-10,
>> sept.-oct.905).
>>
>> Deze Commissie, samengesteld uit integere figuren van uiteenlopende
>> nationaliteit (Edmond Janssens, Giacomo Nisco en E.de Schumacher), met
>> een verregaande toegang tot diverse documenten en getuigenissen over
>> het hele grondgbied van Kongo, verrichte een bijzonder merkwaardige
>> studie van de kwalen van het KVS bestuur en hun oorzaken, in het
>> uitsluitend belang van de inheemse bevolkingsgroepen. Bij wijze van
>> inleiding onderstreept de Commissie de veiligheid die over het geheel
>> van de KVS heerst, het einde van de slavernij en het cannibalisme, de
>> stedelijke ontwikkeling van Matadi en Leopoldstad, de buurtspoorwegen
>> van Mayumbe, de "watervalspoorweg" (die het hoger en het lager gelegen
>> gedeelte van de Congostroom aan elkaar verbond), de "Grote
>> Merenspoorweg", de 80 stoomschepen, een telegrafische lijn van 1200
>> km, hospitalen in provinciehoofdplaatsen, een efficiënte administratie
>> ondanks het beperkt aantal ambtenaren, een gerechtelijk apparaat dat
>> aanzien geniet bij de inheemse bevolking daar waar het reeds gevestigd
>> is, de bedrijvigheid van de missieposten.
>>
>> Als eerste kritiek geldt de restrictieve interpretatie die gegeven
>> wordt aan het begrip "onbezet land" daar waar administratieve
>> voorposten van de KVS gevestigd zijn. Aangezien de inboorlingen het
>> land rond hun dorpen niet bebouwden werd door agenten al te
>> gemakkelijk overgegaan tot de overname ervan ten behoeve van de KVS,
>> daarmee de verplaatsing belemmerend van de dorpen en van hun inwoners.
>> Ook al werden deze in de feiten toegestaan om van bepaalde vruchten
>> van het aldus omschreven "openbaar domein" te genieten, dan nog was
>> dit slechts een herroepbare tolerantie. De Commissie stelde dan ook
>> voor om de bij dorpen nabijgelegen zones over te dragen aan de vrije
>> beschikking van de dorpelingen.
>>
>> Inzake vrijheid van handel stelt de Commissie vast dat deze, vooraleer
>> de KVS tot stand kwam, vooral bestond uit de verhandeling van ivoor en
>> slaven. Aan deze twee activiteiten werd door de KVS een einde gesteld,
>> en er bleef dus geen inheemse nijverheid meer over om aan een
>> betekenisvolle handel gestalte te geven. De Commissie pleit voor de
>> invoering van geld als pasmunt, tot dan slechts in voege in de lagere
>> Kongobekkens, vanaf dan ook in het hogere deel van de Kongostroom en
>> zijn zijrivieren, ter vervanging van de ruilhandel die de inboorlingen
>> benadeelde
>>
>> De Commissie erkent de noodzaak van een karwei ter vervanging van een
>> financiële belasting (waarvoor de inboorlingen onvermogend waren)
>> teneinde de ontwikkeling van de KVS mogelijk te maken (met verwijzing
>> naar soortgelijke karweien in Europa zoals de legerdienst of werken
>> van openbaar nut waarvoor dorpelingen bij ons werden opgevorderd). Ze
>> stelt echter vast dat deze last aanvankelijk op erg veranderlijke
>> wijze werd toegepast (van 2 tot 9 kg rubber per werkman, al naar
>> gelang het district). De vergoedingen waren niet billijk. Slechts een
>> maximumloon werd door de KVS opgelegd. Een decreet van 1903 poogt
>> althans op papier misbruiken bij te sturen door de werktijd te
>> beperken tot een periode van 40 uren per maand, een minimumloon op te
>> leggen en de opbrengst aan te passen aan de omgeving (bebossingsgraad,
>> afstand van het dorp). De toepassing van dit decreet neigde echter tot
>> het behoud of zelfs de toename van de bestaande productie, die reeds
>> heel zwaar uitviel voor de getroffen bevolking, welke ook de vereiste
>> inspanning was. Indien de KVS tot doel had meer bevolkingsgroepen aan
>> deze belasting te onderwerpen, waren vooral deze dorpen gelegen in de
>> nabijheid van administratieve posten door de maatregel getroffen. Zij
>> dienden het meest gevolg te geven aan opdrachten voor werken en
>> ravitaillering van onder meer de inheemse openbare weermacht (force
>> publique), wat bijzonder zwaar uitviel in agglomeraties zoals deze
>> rond Leopoldstad, en een aanzienlijke ontvolking veroorzaakte als
>> gevolg van de vlucht van dorpelingen naar meer afgelegen gebieden. De
>> Commissie pleitte bijgevolg voor de ontwikkeling van moderne
>> voedselteelten in de nabijheid van stedelijke gebieden in de KVS. Zo
>> ook deed de houtkarwei langs bevaarbare rivieren voor de brandstof van
>> stoomschepen de nabijgelegen inboorlingengroepen, reeds uitgedund als
>> gevolg van de voor hen lucratieve slavenhandel, verder wegvluchten.
>> Hetzelfde gold voor de dragerskarwei wanneer bevaarbare rivieren
>> ontbraken.
>>
>> De Commissie veroordeelt ook scherp de dwangmaatregelen om de
>> inboorlingen te verplichten hun taken te volbrengen, waaronder de
>> gijzeling van stamhoofden of vrouwen. Indien gijzelaars niet
>> mishandeld werden in administratieve posten golden mishandelingen wel
>> in gebieden die aan de administratieve controle ontsnapten, zoals
>> tijdens militaire expedities van louter inheemse weermachteenheden.
>> Deze laatste waren meestal uit een ander gebied afkomstig en
>> vertoonden dienvolgens weinig meewarigheid met de lokale inboorlingen.
>>
>> Hetzelfde gold in concessiegebieden van commerciële bedrijven. De
>> delegatie van het karweirecht aan deze laatste, die enkel op winst uit
>> waren, is het voorwerp van zware kritiek van de Commissie. De zwaarste
>> misbruiken werden in concessiegebieden gepleegd. De Commissie verzet
>> zich dus niet niet tegen de vestiging van een collectieve karwei in
>> functie van het bevolkingsaantal van een dorp, met dien verstande dat
>> aan het traditioneel stamhoofd de toepassingmodaliteiten ervan worden
>> toevertrouwd, en hem voor zover nodig de steun van de administratie
>> wordt toegezegd.
>>
>> De Commissie veroordeelt het bovenmatig gebruik van militaire
>> expedities, inzonderheid voor de inning van "belastingen" (karweien)
>> of ter bestraffing van een misdrijf. In het bijzonder wordt de zending
>> van inheemse patrouilles zonder Europese begeleiding aan de kaak
>> gesteld, wegens het ontwaken van "bloeddorstige instincten" van aan
>> zichzelf overgeleverde soldaten. Het is gedurende zulke expedities dat
>> het merendeel van de aan de KVS toegeschreven misdaden werden begaan.
>> Zulke wanbedrijven waren ook het feit van privébedrijven, ondanks de
>> formele verbodsbepalingen van de KVS.
>>
>> Tenslotte veroordeelt de Commissie de bovenmatige adopties van ten
>> onrechte als "verlaten" beschouwde kinderen door zowel de KVS als door
>> sommige religieuze missieposten. De Commissie stelt vast dat deze
>> kinderen in de Afrikaanse cultuur door hun uitgebreide familie
>> opgenomen kunnen worden. Deze ontaarde kinderen vormden vaak later een
>> potentiële mankracht voor de openbare weermacht. De Commissie
>> onderschrijft echter de goede behandeling van kinderen die bij missies
>> terecht kwamen. In plaats van deze kinderen aan hun natuurlijke
>> omgeving te onttrekken pleit de Commissie voor de veralgemening over
>> heel het grondgebied van verplicht onderwijs.
>>
>> De campagne van Morel werd eveneens gevoed door het verhaal van
>> gehakte handen en voeten van inboorlingen door leden van de eveneens
>> inheemse "openbare weermacht" ("force publique"). In werkelijkheid
>> hadden de soldaten van de weermacht als instructie het bewijs mee te
>> brengen dat hun kogels op het slagveld (en niet voor de jacht) werden
>> gebruikt. Te dien einde amputeerden zij de lichamen van hun overleden
>> tegenstrevers. Deze weerzinwekkende praktijk mag niet verward worden
>> met de toepassing van de Charia in de Swahili invloedsfeer, voordien
>> onder de controle van slavenhandelaars. Zoals de Onderzoekscommissie
>> vaststelt was verminking in geen geval een bewust overwogen beleid van
>> de KVS. Het afhakken van ledematen van overleden vijanden was eigen
>> aan lokale gewoonten, als een trofee van slagvelden in bepaalde
>> gebieden. Soms werden levende personen voor dood achtergelaten en
>> verminkt, hun armband gestolen. Nooit werd deze praktijk door een
>> Europeaan gelast, laat staan getolereerd. Dit verontschuldigt
>> vanzelfsprekend niet het verwerpelijk systeem dat zulke uitspattingen
>> mogelijk maakte, noch het schokkend schouwspel van geamputeerde
>> lichamen.
>>
>> Men dient toe te geven dat het exploitatiepatroon van de KVS geleid
>> heeft tot misbruiken van aard om reacties teweeg te brengen zoals de
>> humanitaire campagne van Edmund Morel in het Verenigd Koninkrijk. Deze
>> misbruiken zijn onverschoonbaar, maar kunnen verklaard worden door het
>> feit dat Koning Leopold II heel zijn fortuin in het koloniale avontuur
>> gestort heeft. De Belgische Regering en het Belgisch Parlement,
>> waarschijnlijk nog onder de indruk van de recente onafhankelijkheid
>> van België, zelf bevrijd van het juk van vreemde naties, weigerden om
>> hem hierin te volgen. De koloniale onderneming vergde aanzienlijke
>> fondsen zodat de Koning weldra in staat van virtueel faillissement
>> verkeerde, met schulden bij verscheidene Europese banken uit die tijd
>> en bij de Regering. Men kan dus begrijpen dat hij aan zijn
>> administratie opdracht gaf te renderen, zonder teveel toe te kijken op
>> de gevolgen hiervan voor de menselijke waardigheid van zijn
>> onderhorigen. De Koning heeft zich nooit zelf naar Kongo begeven. In
>> een periode waar de eerste motorvoertuigen hun ingang vonden zou de
>> wilde rubberontginning bijzonder winstgevend blijken voor de nieuwe
>> Kongo Vrijstaat.
>>
>> Stellingen die deze misbruiken gelijkstellen met een "genocide" of een
>> massamoord kunnen echter niet onderschreven worden. De "bewijzen" die
>> aangevoerd worden om zulke stellingen te schragen kunnen een grondige
>> analyse niet weerstaan en worden nog tegengesproken door het behoud
>> van de stamhoofden en traditionele structuren onder het Belgisch
>> koloniaal bewind. De scheeftrekkingen van de anti-Leopold campagne in
>> het Verenigd Koninkrijk mag men tevens niet vergeten. Het overdadig
>> gebruik van sommige beelden (zoals die van verminkte personen) had
>> ogenschijnlijk tot doel de opinie te shocken eerder dan over
>> werkelijke misbruiken te informeren.
>>
>> Belgisch koloniaal bewind (1908-1960)
>>
>> Op 18 oktober 1908 wordt Kongo afgestaan aan de Belgische Staat.en de
>> Wet op de Regering van Belgisch Kongo wordt uitgevaardigd. Deze
>> overdracht, onder druk van de Verenigde Staten en het Verenigd
>> Koninkrijk (3 gezamenlijke demarches werden door hun legaties te
>> Brussel ondernomen), was het voorwerp van harde onderhandelingen.
>>
>> In die tijd was Kongo nog voor een groot deel "terra incognita". Er
>> kwam een einde aan de misbruiken van de KVS, en dit werd erkend door
>> de protestantse missionarissen (aan de oorsprong van de campagne van
>> Morel) en door de ter plaatse reizende Britse Consuls. Kongo werd op
>> paternalistische wijze ontwikkeld en ontgonnen. De ingeweken Belgische
>> bevolking zal voor de Tweede Wereldoorlog de 15.000 (op een totaal van
>> 25.000 Europeanen) niet overstijgen, en zal nadien onder de grens van
>> 100.000 inwijkelingen (op 112.000 Europeanen) blijven.
>>
>> Binnen een tijdsbestek van drie jaar volgend op de overdracht van de
>> Kongo werd door de Belgische Regering een einde gesteld aan het
>> systeem van exploitatie van de KVS.
>>
>> Op economisch vlak wordt de Belgische kolonisatie gekenmerkt door de
>> opkomst van grote mijnconcerns met Belgisch, Amerikaans en Brits
>> kapitaal (Forminière voor de diamant van Kasai, Union Minière waarvan
>> de zetel eerst in Salisbury, Rhodesië, gevestigd was, voor de koper
>> uit Katanga). Investeringen overstegen met 140% deze van beide
>> Rhodesiës, en met 200% deze van Frans equatoriaal Afrika. Landbouw,
>> die in het begin van de 20ste eeuw de mijnproductie nog met 20%
>> oversteeg, was toen hoofdzakelijk in inheemse handen. Lever Brothers
>> verwierf nadien belangrijke concessies voor de productie van palmolie.
>> De Generale Maatschappij had, buiten belangen in mijnconcerns, tevens
>> de productie van katoen aangevangen (Cotonco, die in 1925 80% van de
>> Kongolese katoenproductie vertegenwoordigde).
>>
>> Indien grote bedrijven zich ontegensprekelijk hebben verrijkt met
>> Kongolese natuurlijke rijkdommen hebben ze tevens gezorgd voor
>> hygiënische normen en voedselzekerheid die onbestaande waren in het
>> naburige Rhodesische Copperbelt. Wel dient er toegegeven te worden dat
>> tot in de jaren 1920 vaak onder dwang beroep werd gedaan op lokale
>> werkkrachten, zoals dat wellicht ook elders gebeurde. De
>> vermenigvuldiging van een verscheidenheid aan productiegroeipolen over
>> het geheel van het Congolese grondgebied heeft aanzienlijk bijgedragen
>> tot een ontwikkeling die het binnenland als de steden betrof.
>>
>> Vanaf de jaren 1920 wordt werk gemaakt van een lokaal
>> tewerkstellingsbeleid. Indien misbruiken nog worden vastgesteld in
>> hoofde van sommige bedrijven zou het onjuist zijn om er een
>> systematisch karakter aan toe te schrijven. Het officieel beleid neigt
>> er, weliswaar onvolmaakt, toe zulke misbruiken te vervolgen. Rond
>> dezelfde periode verandert het fiscaal beleid van de kolonie : gewone
>> inkomsten bestaan nog slechts voor 1/5de uit inheemse belastingen in
>> plaats van nagenoeg de helft voor 1920.
>>
>> Het beeld uit de KVS van Europeanen die bij wijze van bevriende
>> Afrikaanse tussenpersonen de kolonie besturen wordt tussen de twee
>> Wereldoorlogen geleidelijk vervangen door een systeem van indirecte
>> administratie, opgelegde teelten en de groeiende (en door de
>> economische crisis van jaren 1930 nog aangescherpte) macht van grote
>> bedrijven ten overstaan van de kleinhandel en de gewone kolonialen.
>> Dit economisch systeem zal aan de oorsprong staan van een nieuw
>> proletariaat.
>>
>> Terzelfdertijd als de ontwikkeling van commerciële bedrijven in het
>> binnenland ontwikkelen religieuze missies een aanwezigheid die leidt
>> tot een veralgemening van het onderwijs (alfabetisering), de
>> gezondheidszorg en een verbetering van de landbouwtechnieken. Het
>> onderwijs, op paternalistische leest geschoeid, is niet gericht op de
>> vorming van een elite, maar "ervoor te zorgen dat de scholen aan het
>> inheemse milieu zijn aangepast en op de inheemse mentaliteit gestoeld,
>> dat ze een essentieel technisch karakter hebben" (Minister Franck in
>> 1920, voor wie de inboorling zijn handen diende te leren gebruiken om
>> een verdienstelijke en tevreden werkman te zijn). In de jaren 1930
>> ondernemen de grote bedrijven echter de vorming van geschoolde
>> werknemers. Tijdens deze periode zal ook het aantal door missies
>> opgeleide verplegers en opvoeders aanzienlijk toenemen.
>>
>> Men kan de invloed van België als tweede missieland na Frankrijk in de
>> Wereld niet negeren (62% van de 5000 Belgische missionarissen bevinden
>> zich in Kongo in 1940). Nagenoeg 20% van de Belgische bevolking in
>> Kongo bestaat alsdan uit missionarissen. Deze evolueren van een
>> paternalistische vorming van inboorlingen naar een grotere
>> opwaardering van een lokale clerus. Hun bijdrage in de vorm van
>> onderwijs en medische zorgen is aanzienlijk geweest.
>>
>> Na de Tweede Wereldoorlog zullen de wijzigingen binnen de Belgische
>> politiek de opkomst van politieke elites in de Kongolese steden
>> bevorderen, welke binnen een kleine Kongolese burgerij (klerken,
>> bedienden, verplegers) aangeworven zullen worden, en het speerpunt van
>> de onafhankelijkheidsbeweging zullen vormen in 1959-1960. Het
>> onderwijssysteem van het Belgisch koloniaal bewind heeft de
>> elementaire opleiding van de grootste gemene deler bevoorrecht in een
>> historisch perspectief. Zo zal Belgisch Kongo de hoogste
>> alfabetiseringsgraad van heel Afrika bereiken. Heel de infrastructuur
>> was aanwezig, tot op het niveau van de universiteiten (Lovanium werd
>> in 1954 gesticht), om te evolueren naar een sluitend onderwijssysteem
>> op het niveau van de Congolese natie.
>>
>> Op medisch vlak richtte de koloniale overheid een netwerk van medische
>> centra en ziekenhuizen in van een in Afrika ongeëvenaarde kwaliteit en
>> dichtheid, die voor de Congolese bevolking toegankelijk was. De
>> geneeskunde was er zodanig ontwikkeld dat zelfs Zuidafrikanen zich
>> naar Elisabethstad verplaatsten voor delicate behandelingen. Een
>> vaccinatiecampagne tegen polio in Congo rond 1960 geeft thans
>> aanleiding tot een controverse in Britse kringen (journalist Hooper)
>> wegens mogelijke oorzaak aan de verspreiding van Aids. Echter werden
>> toen zowel Afrikanen als Europeanen gevaccineerd, zonder dat deze
>> laatste groep ooit enig symptoom van Aids te kennen gaf.
>>
>> Op het vlak van de communicatie en de verstedelijking bevoorrechte het
>> koloniaal bewind in alle omstandigheden de kwaliteit en de gelijke
>> behandeling met de technieken en ontwikkelingsgraad die in de
>> metropool van toepassing waren. Zo werden de voornaamste steden vanaf
>> de jaren 50 met een afsluitende riolering uitgerust, net zoals de
>> Belgische steden. Het spoorwegnet werd begin van de jaren 50 zoals in
>> België geleidelijk geëlectrificeerd. Deze werkwijze werd ook toegepast
>> op het telegrafisch en telefonisch communicatienetwerk, en voor de
>> progressieve en gesofistikeerde stedelijke centra in volle
>> ontwikkeling.
>>
>> Kongo heeft onbetwistbaar aan België opgebracht, net zoals de
>> ontwikkelingsinspanningen van de koloniale overheid bij de bevolking
>> een elders in Afrika ongeëvenaarde intensiteit en uitstraling heeft
>> gekend in een bijzonder korte tijdspanne. Bovendien zijn de -onder
>> meer in Katanga- voortgebrachte rijkdommen slechts de vrucht van de
>> bedrevenheid die de Belgen aan de dag hebben gelegd tijdens de
>> kolonisatie. Indien Kongo overigens meestal financieel onafhankelijk
>> is geweest van de metropool, met uitzondering van de economische
>> crisisjaren volgend op 1930, waar België het verlies aan inkomsten uit
>> de export heeft moeten compenseren, dient te worden gewezen op het
>> gebrek aan commerciële privileges van ons land in de kolonie bij
>> toepassing van de acte van Berlijn van 1885. Als gevolg hiervan ging
>> slechts 1 �* 2 % van de Belgische export naar Congo tussen de twee
>> Wereldoorlogen, en 4 �* 6 % voor de onafhankelijkheid. De Congolese
>> productie vertegenwoordigde eveneens slechts 1 % van onze invoer in
>> 1925, 4 �* 7 % in de jaren 30, en slechts 8 % voor de
>> onafhankelijkheid. Voor de Congolese economie vertegenwoordigde België
>> slechts een derde van de invoer en een kwart tot de helft van de
>> uitvoer voor de onafhankelijkheid. In vergelijking hiermee was de
>> productie van Franse en Britse kolonies onderworpen aan de richtlijnen
>> van hun respectievelijke metropolen.
>>
>> Bij de onafhankelijkheid hebben de Belgen aan Kongo een onaangetaste
>> bestuurlijke, economische, sociale, medische en educatieve
>> infrastructuur overgelaten. In andere omstandigheden dan deze die tot
>> de onafhankelijkheid hebben geleid was er een kader voor de opkomst
>> van een welvarend land dat bij zijn onafhankelijkheid over het
>> grootste BBP per capita van het hele Afrikaanse continent genoot
>> (hoger zelfs dan Zuid Afrika ... en zelfs Canada). Het was tevens de
>> koloniale overheid die de verkiezingen heeft georganiseerd die de
>> opkomst van nochtans vijandige nationalistische leiders heeft mogelijk
>> gemaakt.
>>
>> Daarentegen was de toespraak van Lumumba op de plechtigheden voor de
>> onafhankelijkheid het symptoom van een reële frustratie van de
>> Congolese politieke elite ten overstaan van een gepercipieerd
>> paternalisme, zoniet racisme bij een aantal kolonialen (die hun
>> onderhorigen "tutoyeerden", en in vroegere tijden de "chicotte", een
>> soort zweep, hanteerden). De creatie door de kolonisator van een caste
>> van "geëvolueerden" bij de Afrikanen was tevens een miskenning van de
>> waardigheid van de Afrikaan en zijn cultuur.
>>
>> De onafhankelijkheid (30 juni 1960)
>>
>> België, onder druk van de naoorlogse dekolonisatiebeweging, was slecht
>> voorbereid op de onafhankelijkheid van zijn voormalige kolonie. De
>> toespraak van Generaal De Gaulle in Brazzaville in 1959 heeft
>> ongetwijfeld zijn weerslag niet gemist op de opgehitste massa's in
>> Kinshasa en andere grote steden.
>>
>> Gelet op het paternalistisch systeem dat in voege was heeft de
>> Belgische Regering tevergeefs een transitie van 5 jaren voorgesteld
>> tijdens de Ronde Tafel van Brussel in 1959. De druk voor een
>> onmiddellijke onafhankelijkheid kwam niet alleen van buiten uit maar
>> ook vanuit het binnenland, met een bijzonder rumoerig parlement, zelfs
>> in de schoot van de christelijk-liberale coalitie, de aanvallen van de
>> socialistische oppositie niet meegerekend.
>>
>> De toespraak van Generaal De Gaulle in Brazzaville in 1959 (die opriep
>> tot de onafhankelijkheid) heeft onmiskenbaar een aanzienlijke weerslag
>> gehad op de geëlectriseerde massas in Kinshasa en andere grote steden.
>>
>> Van hun kant toonden de Kongolese nationalisten zich, onder leiding
>> van een virulente Lumumba, bijzonder ontoegeeflijk met hun eis voor
>> een onmiddellijke onafhankelijkheid.
>>
>> Het Belgische parlement heeft sindsdien officieel de "morele"
>> verantwoordelijkheid van België erkend voor de moord op Lumumba, die
>> ons land niet belet heeft. Dit zou echter het wispelturig karakter van
>> deze icoon niet mogen verdoezelen, zoals het tot uiting komt in het
>> boek "Congo Cables" (thans uitverkocht) van een Amerikaanse
>> journaliste die onder het Carterbewind toegang kreeg tot de
>> confidentiële telexen van het State department. Hij kon terzelfdertijd
>> de Verenigde Staten vleien en het Amerikaans imperialisme beschimpen
>> (in een periode waar Belgische diplomaten uit Kinshasa verbannen
>> waren). Deze wispelturigheid werd eveneens tegenover de Sovjetunie of
>> de Verenigde Naties aangehouden (zie de vetes met Dag Hammarskjold).
>> Voor Congo's binnenlandse politiek was ze zonder meer catastrofaal.
>> Lumumba die de twee grootste talen in Kongo (Swahili en Lingala)
>> perfect beheerste was een begenadigde spreker die het volk in een mum
>> van tijd kon ophitsen. Maar zijn onvolwassen politiek optreden
>> eindigde in ongecontroleerde massabewegingen. Onrechtsreeks is hij
>> verantwoordelijk voor de muiterij van de openbare weermacht of force
>> publique, toen nog onder bevel van Belgische officieren. Zij vurige
>> toespraken hadden buitensporige verwachtingen geschapen, die niet
>> konden worden ingelost, met de gekende anarchie als gevolg in de jaren
>> 1960-1965. Deze periode werd met de staatsgreep van Mobutu afgesloten.
>> Voormalig Minister Justin Bomboko (enige universitair geschoolde in de
>> eerste Regering van Congo) heeft tijdens hoorzittigen in de Belgische
>> Senaat begin 2004 onderstreept dat ondanks zijn aandringen de regering
>> geleid dor President Kasavubu en Eerste Minister Lumumba niets heeft
>> ondernomen om de muiterij in de kiem te smoren en te bestraffen,
>> desnoods met behulp van Belgische troepen. Hij wijt aan deze
>> onthouding het verval in de anarchie van zijn nochthans zo beloftevol
>> land in termen van menselijke en materiële rijkdommen en
>> infrastructuur.
>>
>> Mobutu
>>
>> De "Zaïrisering" van Belgische en buitenlandse bedrijven heeft in 1973
>> onder het Mobuturegime plaatsgehad. Het is vermeldenswaard dat deze
>> brutale onteigeningsbeweging (eigenaars hadden 24 uur de tijd om de
>> plaats te ruimen voor de "vrienden" van het regime) die jaren van
>> leegroof heeft ingeleid in de Wereld verre van de kettingreacties of
>> veroordelingen heeft veroorzaakt van de omvang die de landhervorming
>> van President Mugabe in Zimbabwe heeft teweeggebracht. Nochthans was
>> deze laatste onteigeningsgolf verhoudingsgewijze heel wat minder
>> brutaal en wettelijk beter omkaderd, maar hier ging het om boeren van
>> Britse komaf. Het dient opgemerkt dat Kongo-Zaïre, die tot dan een
>> reëele economische groei had gekend, vanaf dan een permanente
>> economische inkrimping heeft meegemaakt, die nog werd aangewakkerd
>> door de slechte economische conjunctuur in de Wereld.
>>
>> De Zaïrisering heeft België er niet toe belet zijn eigen
>> ontwikkelingsprogramma's aan te houden in het tot Zaïre omgedoopte
>> Kongo, ondanks sterke schommelingen in de bilaterale betrekkingen.
>>
>> België heeft met het Mobuturegime gebroken in 1991 naar aanleiding van
>> niet opgehelderde moorden op de Universiteit van Lubumbashi.
>>
>> HUIDIGE BELGISCHE AANPAK Sinds 1999 heeft België zich onder impuls van
>> Minister Michel opnieuw ingelaten met Centraal Afrika. De opkomst van
>> een transitieregering onder leiding van President Joseph Kabila heeft
>> de hernieuwing van onze betrekkingen met de Demokratische Republiek
>> Kongo (DRK) vergemakkelijkt. In een voorafgaande fase heeft de
>> Belgische diplomatie al zijn krachten gebundeld ten gunste van het
>> herstel van de vrede in de Grote Meren, onder meer metb d steun aan
>> het Lusaka Akkoord (1999) ten behoeve van de DRK. België heeft actief
>> bijgedragen tot de totstandkoming van vredesakkoorden onder Afrikanen
>> volgens het principe van African Ownership.
>>
>> België is het enige land dat zijn post-koloniale vergissingen heeft
>> toegegeven, zoals in Rwanda in 2000 waar Eerste Minister Verhofstadt
>> de verontschuldiging van de Belgische Regering en het Belgische volk
>> heeft aangeboden voor hun schuldig verzuim tijdens de Rwandese
>> genocide. Men kan nog de actieve rol opmerken van Minister Michel in
>> 2001 naar aanleiding van de Conferentie over racisme in Durban in Zuid
>> Afrika, waar hij zich ingespannen heeft voor collectieve excuses van
>> de Europese Unie met betrekking tot de slavenhandel.
>>
>> Deze periode werd tevens gekenmerkt door de openbare verontschuldiging
>> van de Belgische Regering voor de morele verantwoordelijkheid van
>> België voor de moord op Lumumba en de uitnodiging van Eerste Minister
>> Verhofstadt (naar aanleiding van zijn bezoek in de DRK ter gelegenheid
>> van de 40ste verjaardag van de onafhankelijkheid in 2000) om de
>> betrekkingen op een nieuwe grondslag voort te bouwen. Men kan tevens
>> opmerken dat ondanks een erg gespannen klimaat Minister Michel de
>> enige aanwezige Westerse Staatsman was op uitvaart van Kongolese
>> President Laurent Désiré Kabila.
>>
>> Met de terugtrekking van buitenlandse troepen uit de DRK en het einde
>> van de burgeroorlog in dit land is een nieuwe transitieperiode in
>> voege getreden. België zal zijn ontwikkelingshulp naar de DRK
>> verdubbelen, met een benadrukking van het herstel van de openbare
>> functies van de Staat, welke tijdens nagenoeg een halve eeuw
>> tekortgedaan werden : justitie, bestuur, veiligheid, maar ook
>> gezondheidszorg, onderwijs, infrastructuur.
>>
>> A posteriori kan geen enkel koloniaal systeem verantwoord worden. Men
>> kan betreuren dat het paternalisme van het Belgisch koloniaal systeem
>> en de afwezigheid van lokale elites tot een afgeraffelde
>> onafhankelijkheid hebben geleid.
>>
>> De houding van Kongolezen tegenover België kenmerkt zich in de meeste
>> gevallen door een mengeling van genegenheid (de "nokos" of ooms) en
>> verstoordheid. Hun verwachtingen, die verwijzen naar een mythisch
>> verleden waar het economisch systeem werkte (maar met abstractie van
>> de onbillijke fundering van het koloniaal systeem), overtreffen echter
>> van ver onze mogelijkheden. België kan zich vandaag niet alleen
>> inlaten met Kongo zonder de hulp van de Europese Unie en de
>> internationale Gemeenschap. Een constructieve houding van de Kongolese
>> politieke krachten is eveneens bepalend voor de ontwikkeling van dit
>> land.
>>
>> Men kan echter even stilstaan bij de toespraak van President Kabila
>> voor de Belgische Senaat op 11 februari 2004, waar hij een
>> uitgesproken hulde uitbrengt aan de missionarissen, ambtenaren en
>> ondernemers die bijgedragen hebben tot de totstandkoming van een Staat
>> in het hart van Afrika, met een expliciete verwijzing naar Leopold II,
>> als stichtend element van deze Staat. Zo een toespraak staat in schril
>> contrast met vooroordelen die elders worden gedragen en ertoe neigen
>> ons koloniaal verleden te herleiden tot een puinhoop van misbruiken en
>> falingen.
>>
>> (Vertaald uit "La Libre Belgique" 31 maart 2004, pag.17)
>> Alexis de Crombrugghe
>> --
>> Fusti
>Armeense genocide is een leugen (historische documenten bewijzen dit)
>maar de Kongolese genocide is een feit .

Het is precies andersom en Turken die zulks beweren zijn gewoon
ordinaire leugenaars.
--
Fusti