Nationalisme

[Het Vlaams Collectief]

"Nationalisme is moord" is één van de vele simplistische slogans waarmee extreem-links graag uitpakt.
Dat wil zeggen: iedere Vlaams-nationalist is een nazi, en Vlaamse onafhankelijk kan en mag niet.

Maar onafhankelijkheid en nationalisme van en voor linkse Basken, Koerden, ... dat kan wel allemaal.

Vanwaar die hypocriete houding?

[GC]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Vlaams Collectief

"Nationalisme is moord" is één van de vele simplistische slogans waarmee extreem-links graag uitpakt.
Dat wil zeggen: iedere Vlaams-nationalist is een nazi, en Vlaamse onafhankelijk kan en mag niet.

Maar onafhankelijkheid en nationalisme van en voor linkse Basken, Koerden, ... dat kan wel allemaal.

Vanwaar die hypocriete houding?

LSP deelt niet de mening dat iedere vorm van nationalisme gelijk staat met moord. De slogan die je aanhaalt, komt niet van ons en wordt niet door ons gebruikt. Zoals Lenin zei: "Hij die de gelijkheid tussen de naties en hun talen niet erkent en verdedigt en zich niet verzet tegen iedere nationale onderdrukking of ongelijkheid kan zichzelf geen marxist, zelfs geen democraat noemen". LSP deelt het standpunt van Lenin (of wat had je gedacht?)

[Het Vlaams Collectief]

De vraag is NIET aan u gesteld, Geert Cool.
Tenzij U in uw vrije tijd als Anja Deschoemacker door het leven gaat?

[solidarnosc]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Vlaams Collectief

De vraag is NIET aan u gesteld, Geert Cool.
Tenzij U in uw vrije tijd als Anja Deschoemacker door het leven gaat?

Ik acht de kans klein dat ze een ander antwoord zal geven. Dus wat is het probleem u heeft uw antwoord.

[N-VA]

Het linkse gedachtengoed en nationalisme zijn perfect te verenigen. Zoals dat in de vroegere Sovjet-Unie het geval was! Een links en een uitgesproken Vlaams partijprogramma is dus zeker mogelijk.

Zie ook mijn antwoord bij Peter Mertens (PVDA) in de topic met dezelfde titel.

[GC]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Vlaams Collectief

De vraag is NIET aan u gesteld, Geert Cool.

Trek het u niet aan, mijn antwoord was immers NIET voor u bedoelt.

[Het Vlaams Collectief]

Toch wel, aangezien het stond onder uw quote van mijn vraag.

[Jonas Elossov]

Ik dacht dat we als socialisten voor vrije mening stonden, dus geven we een antwoord, ook al wordt het niet gevraagd.

[Het Vlaams Collectief]

Jep, en de persoon waaraan de vraag wordt gesteld zwijgt in alle talen.
Mag ze niets zeggen? Is het de excuus-truus van de lsp? Daar lijkt het wel op he.

[De Knut]

Het zelfde verhaal bij de PVDA'er die hier is, die Mertens.

Blijkbaar geeft extreem-links enkel selectief antwoord.

[Anja Deschoemacker]

Oorspronkelijk geplaatst door De Knut

Het zelfde verhaal bij de PVDA'er die hier is, die Mertens.

Blijkbaar geeft extreem-links enkel selectief antwoord.

Voldeden de antwoorden hierboven van LSP-leden niet? In een ander onderwerp wordt overigens op hetzelfde thema ingegaan: http://forum.politics.be/viewtopic.php?t=10053

[De Knut]

Oorspronkelijk geplaatst door Anja Deschoemacker

Voldeden de antwoorden hierboven van LSP-leden niet?

neen.............................................. ....................................

[De Knut]

Zit uw 7-urenwerkweek mùet loonsverhoging er al op?

[GC]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Vlaams Collectief

Toch wel, aangezien het stond onder uw quote van mijn vraag.

Ook Lenin werd geciteerd. Wellicht was het antwoord volgens u bijgevolg aan u en Lenin gericht?

Volgens mij is er hier al voldoende duidelijk gemaakt wat het LSP-standpunt over nationalisme is. Het probleem dat jij ermee hebt is dat je het er niet mee eens bent, niet dat er onvoldoende geantwoord is

[Anja Deschoemacker]

Beste,

hier mijn opvatting over nationalisme. Je zult zien dat wij inderdaad niet achter een slogan als "nationalisme is moord" staan, maar dat ons standpunt genuanceerd is en vooral concreet: het ene nationalisme is het andere niet.

Om geen onduidelijkheid te laten: Geert is een lid van het Nationaal Comité, de verkozen leiding van LSP, en verkondigt dan ook partijstandpunten en dat vaak op briljante wijze. In onze partij bestaan eengemaakte standpunten omdat onze partij ruime discussie organiseert en iedereen in de besluit- en standpuntvorming betrekt. Ik voel me dus helemaal geen "excuus-truus" als Geert in mijn plaats antwoordt, ik voel me integendeel de woordvoerder van een partij die meerdere kaders voortbrengt die in staat zijn ten volle aan een debat deel te nemen.

Over de snelheid van de antwoorden: ik ben niet iemand die 24u/dag aan een computer kan zitten, ik heb zelfs niet eens een internetaansluiting. Ik ben echter ook geen full time producent van standpunten. De standpunten van LSP zijn gebaseerd op een reële inschatting van de objectieve situatie, zijn dus concrete standpunten over concrete problemen - en dus niet op mijn onderbuik. En vergen dus tijd om ze op papier te zetten. Hopelijk kan dit antwoord je wat inzicht verschaffen in onze standpunten.

Nationalisme is dikwijls een tegenstrijdig fenomeen. Als marxisten zijn we tegen elke vorm van onderdrukking van etnische minderheden. Zo hebben we in de jaren ’90 de onderdrukking door Milosevic en het Servische nationalisme van de Kosovaarse bevolking bestreden. De LSP is, net als Lenin, voor het recht op zelfbeschikking van naties.

Dit is echter een recht - geen plicht, zoals voor burgerlijke nationalisten (die de arbeiderklasse willen verdelen) - en geldt in de eerste plaats als er sprake is van reële onderdrukking. Een voorwaarde hiervoor is ook dat de meerderheid van de arbeidersklasse van een onderdrukte natie achter de eis van zelfbeschikking staat. We voegen er echter wel aan toe dat onafhankelijkheid op kapitalistische basis geen oplossing is: de meerderheid van de bevolking zou blijven lijden onder de kapitalistische crisis en achteruitgang van de levensstandaard.

Om een concreet voorbeeld te geven: Israël-Palestina. LSP verdedigt het recht van de Palestijnse bevolking op een eigen staat, wat duidelijk de wil is van de meerderheid van de Palestijnse arbeiders en arme boeren. We voegen er echter onmiddellijk aan toe dat - op kapitalistische basis - de bevolking zou blijven leven onder het corrupte gezag van de Palestijnse Autoriteit, waarvan het machtsmisbruik en de zakkenvullerij van de leiding in vele rapporten is bewezen. Recent nog kondigden honderden jongeren van Fatah – een belangrijke fractie binnen de PLO – aan dat ze eruit zouden stappen, omwille van het gebrek aan interne democratie. We roepen dus op voor een onafhankelijk socialistisch Palestina, naast een socialistisch Israël, met Jeruzalem als gedeelde hoofdstad.

Dit was ook de manier waarop Lenin de onderdrukte volkeren van tsaristisch Rusland wist te winnen voor een vrijwillige federatie van sovjetstaten. De erkenning van het recht op zelfbeschikking is een toegeving aan het bewustzijn van de arbeiders van een onderdrukte natie, om met hen de band niet te verliezen, en hen uiteindelijk te winnen voor een vrijwillig aaneensluiten in een socialistische federatie.

Nog een concreet voorbeeld: voor de Servische arbeiders was het cruciaal om zich te onderscheiden van de onderdrukkende politiek tegenover de Kosovaarse arbeiders vanwege hun eigen nationale burgerij (Milosevic). Als ze het recht op zelfbeschikking van de Kosovaarse arbeidersklasse (de meerderheid van de bevolking) niet zouden respecteren, zou dit de eenheid van de arbeidersklasse in de regio enorme schade toebrengen. Jammer genoeg was er langs Servische zijde geen belangrijke arbeiderspartij die dit standpunt naar voor bracht. Dit toont aan hoe, in een situatie van onderdrukking, het verdedigen van het recht op zelfbeschikking (tot en met het recht om een eigen staat op te richten), maar ook van de culturele en taalrechten van een minderheid cruciaal is net om de eenheid van de arbeiders te behouden.

Marxisten zijn in principe voorstander van assimilatie, maar dan niet in de heersende burgerlijke cultuur, maar - op vrijwillige basis - in de cultuur van de arbeiderklasse van een bepaald land. Dat arbeiders met een verschillende afkomst dezelfde taal kennen en spreken is een belangrijke stap vooruit in de strijd tegen hun gemeenschappelijke tegenstrever: het patronaat. Maar er mag nooit ook maar één element van dwang aanwezig zijn bij de assimilatie in de cultuur van de grotere arbeidersgroep. Bovendien hebben arbeiders van een minderheidsgroep, in België bijvoorbeeld de Turkse of Marokkaanse arbeiders, wel het recht om hun cultuur te behouden – de burgerlijke elementen in die cultuur zullen marxisten echter bestrijden ten voordele van de arbeiderselementen in een cultuur.

Wij hebben als Belgische werkenden of werklozen veel meer gemeen met Poolse, Turkse, Argenstijnse of Nigeriaanse werkenden of werklozen dan met André Leysen of een andere Vlaamse grootkapitalist (omgekeerd geldt hetzelfde, natuurlijk).

Om naar het concrete geval van “Vlaamse onafhankelijkheid” te gaan. Ook hier gaat de LSP uit van de eenheid van de arbeiders, Vlamingen, Walen en Brusselaars. Op dit moment bestaat er geen reële culturele onderdrukking van de meeste Vlaamse of Waalse arbeiders in dit land. Voor Vlaamse arbeiders in Brussel verdedigen wij echter wel het culturele recht om in de eigen taal bij de administratie te woord gestaan te worden – ook al is het er maar één die dit in een bepaalde gemeente vraagt. Elk element van achterstelling, van discriminatie van arbeiders omwille van hun taal of herkomst moet worden bestreden.

Wat kan dan de basis zijn voor “Vlaamse onafhankelijkheid”? De wil van kleinburgerlijke parvenus om zich in te beelden dat ze dan zelf rijker zouden zijn? Het zou in ieder geval nadelig zijn voor zowel Vlaamse als Waalse loontrekkenden: de Belgische arbeidersklasse zou in haar strijd tegen de afbraak van de sociale zekerheid worden verdeeld - alleen het patronaat zou er wel bij varen.

In het theoretische geval dat een meerderheid van de Vlaamse arbeiders België en de sociale zekerheid zou willen splitsen, zouden we dit geen stap vooruit vinden. We zouden dit ook publiek zeggen. Het zou onze strijd tegen het patronaat verzwakken, we zouden zeggen dat dit een grote fout is. Maar het recht op zelfbeschikking – om in dit geval door een slechte ervaring te gaan – zou nog altijd gelden. Dit was ook zo voor de Kroatische arbeiders toen zij zich (begin jaren ’90) blijkbaar in meerderheid achter hun eigen burgerlijke nationalisten schaarden – hun levensstandaard is er op kapitalistische basis niet op vooruitgegaan. Ze hebben flink hun broek aan dat nationalistische avontuur gescheurd.

Anderzijds zijn wij ook voor het recht op zelfbeschikking in een meer positief scenario: bijvoorbeeld als de klassenstrijd in België sneller in Vlaanderen dan in Wallonië een opgang kent (of omgekeerd) en de meerderheid van de Vlaamse bevolking voor een socialistisch Vlaanderen ijvert: een Vlaamse arbeidersstaat gebaseerd op democratisch verkozen raden in de bedrijven, wijken, scholen en universiteiten. Natuurlijk zou de LSP dan voor een onafhankelijk SOCIALISTISCH Vlaanderen opkomen. We zouden zelfs in de voorste rangen staan. Omgekeerd geldt dit ook. Als in Wallonië de klassenstrijd een sneller verloop kent, zoals met de staking in ’60-’61, en de meerderheid van de arbeiders klaar is om de macht te grijpen, dan zullen we hen daarin aanmoedigen en de oprichting van een Waalse arbeidersregering zien als een opstap naar een socialistische federatie met een - hopelijk snel volgende - Vlaamse arbeidersstaat. Dit alles in het kader van de strijd voor een socialistisch Europa en een socialistische wereld.

[Koenraad Maesschalck]

Oorspronkelijk geplaatst door De Knut

Zit uw 7-urenwerkweek mùet loonsverhoging er al op?

.................................................. .................................................

[GC]

Oorspronkelijk geplaatst door Koenraad Maesschalck

.................................................. .................................................

Ligt het aan mij, of vinden anderen bovenstaand antwoord ook wat beperkt op de onderstaande argumenten die hier werden ontwikkeld?

Nationalisme is dikwijls een tegenstrijdig fenomeen. Als marxisten zijn we tegen elke vorm van onderdrukking van etnische minderheden. Zo hebben we in de jaren ’90 de onderdrukking door Milosevic en het Servische nationalisme van de Kosovaarse bevolking bestreden. De LSP is, net als Lenin, voor het recht op zelfbeschikking van naties.

Dit is echter een recht - geen plicht, zoals voor burgerlijke nationalisten (die de arbeiderklasse willen verdelen) - en geldt in de eerste plaats als er sprake is van reële onderdrukking. Een voorwaarde hiervoor is ook dat de meerderheid van de arbeidersklasse van een onderdrukte natie achter de eis van zelfbeschikking staat. We voegen er echter wel aan toe dat onafhankelijkheid op kapitalistische basis geen oplossing is: de meerderheid van de bevolking zou blijven lijden onder de kapitalistische crisis en achteruitgang van de levensstandaard.

Om een concreet voorbeeld te geven: Israël-Palestina. LSP verdedigt het recht van de Palestijnse bevolking op een eigen staat, wat duidelijk de wil is van de meerderheid van de Palestijnse arbeiders en arme boeren. We voegen er echter onmiddellijk aan toe dat - op kapitalistische basis - de bevolking zou blijven leven onder het corrupte gezag van de Palestijnse Autoriteit, waarvan het machtsmisbruik en de zakkenvullerij van de leiding in vele rapporten is bewezen. Recent nog kondigden honderden jongeren van Fatah – een belangrijke fractie binnen de PLO – aan dat ze eruit zouden stappen, omwille van het gebrek aan interne democratie. We roepen dus op voor een onafhankelijk socialistisch Palestina, naast een socialistisch Israël, met Jeruzalem als gedeelde hoofdstad.

Dit was ook de manier waarop Lenin de onderdrukte volkeren van tsaristisch Rusland wist te winnen voor een vrijwillige federatie van sovjetstaten. De erkenning van het recht op zelfbeschikking is een toegeving aan het bewustzijn van de arbeiders van een onderdrukte natie, om met hen de band niet te verliezen, en hen uiteindelijk te winnen voor een vrijwillig aaneensluiten in een socialistische federatie.

Nog een concreet voorbeeld: voor de Servische arbeiders was het cruciaal om zich te onderscheiden van de onderdrukkende politiek tegenover de Kosovaarse arbeiders vanwege hun eigen nationale burgerij (Milosevic). Als ze het recht op zelfbeschikking van de Kosovaarse arbeidersklasse (de meerderheid van de bevolking) niet zouden respecteren, zou dit de eenheid van de arbeidersklasse in de regio enorme schade toebrengen. Jammer genoeg was er langs Servische zijde geen belangrijke arbeiderspartij die dit standpunt naar voor bracht. Dit toont aan hoe, in een situatie van onderdrukking, het verdedigen van het recht op zelfbeschikking (tot en met het recht om een eigen staat op te richten), maar ook van de culturele en taalrechten van een minderheid cruciaal is net om de eenheid van de arbeiders te behouden.

Marxisten zijn in principe voorstander van assimilatie, maar dan niet in de heersende burgerlijke cultuur, maar - op vrijwillige basis - in de cultuur van de arbeiderklasse van een bepaald land. Dat arbeiders met een verschillende afkomst dezelfde taal kennen en spreken is een belangrijke stap vooruit in de strijd tegen hun gemeenschappelijke tegenstrever: het patronaat. Maar er mag nooit ook maar één element van dwang aanwezig zijn bij de assimilatie in de cultuur van de grotere arbeidersgroep. Bovendien hebben arbeiders van een minderheidsgroep, in België bijvoorbeeld de Turkse of Marokkaanse arbeiders, wel het recht om hun cultuur te behouden – de burgerlijke elementen in die cultuur zullen marxisten echter bestrijden ten voordele van de arbeiderselementen in een cultuur.

Wij hebben als Belgische werkenden of werklozen veel meer gemeen met Poolse, Turkse, Argenstijnse of Nigeriaanse werkenden of werklozen dan met André Leysen of een andere Vlaamse grootkapitalist (omgekeerd geldt hetzelfde, natuurlijk).

Om naar het concrete geval van “Vlaamse onafhankelijkheid” te gaan. Ook hier gaat de LSP uit van de eenheid van de arbeiders, Vlamingen, Walen en Brusselaars. Op dit moment bestaat er geen reële culturele onderdrukking van de meeste Vlaamse of Waalse arbeiders in dit land. Voor Vlaamse arbeiders in Brussel verdedigen wij echter wel het culturele recht om in de eigen taal bij de administratie te woord gestaan te worden – ook al is het er maar één die dit in een bepaalde gemeente vraagt. Elk element van achterstelling, van discriminatie van arbeiders omwille van hun taal of herkomst moet worden bestreden.

Wat kan dan de basis zijn voor “Vlaamse onafhankelijkheid”? De wil van kleinburgerlijke parvenus om zich in te beelden dat ze dan zelf rijker zouden zijn? Het zou in ieder geval nadelig zijn voor zowel Vlaamse als Waalse loontrekkenden: de Belgische arbeidersklasse zou in haar strijd tegen de afbraak van de sociale zekerheid worden verdeeld - alleen het patronaat zou er wel bij varen.

In het theoretische geval dat een meerderheid van de Vlaamse arbeiders België en de sociale zekerheid zou willen splitsen, zouden we dit geen stap vooruit vinden. We zouden dit ook publiek zeggen. Het zou onze strijd tegen het patronaat verzwakken, we zouden zeggen dat dit een grote fout is. Maar het recht op zelfbeschikking – om in dit geval door een slechte ervaring te gaan – zou nog altijd gelden. Dit was ook zo voor de Kroatische arbeiders toen zij zich (begin jaren ’90) blijkbaar in meerderheid achter hun eigen burgerlijke nationalisten schaarden – hun levensstandaard is er op kapitalistische basis niet op vooruitgegaan. Ze hebben flink hun broek aan dat nationalistische avontuur gescheurd.

Anderzijds zijn wij ook voor het recht op zelfbeschikking in een meer positief scenario: bijvoorbeeld als de klassenstrijd in België sneller in Vlaanderen dan in Wallonië een opgang kent (of omgekeerd) en de meerderheid van de Vlaamse bevolking voor een socialistisch Vlaanderen ijvert: een Vlaamse arbeidersstaat gebaseerd op democratisch verkozen raden in de bedrijven, wijken, scholen en universiteiten. Natuurlijk zou de LSP dan voor een onafhankelijk SOCIALISTISCH Vlaanderen opkomen. We zouden zelfs in de voorste rangen staan. Omgekeerd geldt dit ook. Als in Wallonië de klassenstrijd een sneller verloop kent, zoals met de staking in ’60-’61, en de meerderheid van de arbeiders klaar is om de macht te grijpen, dan zullen we hen daarin aanmoedigen en de oprichting van een Waalse arbeidersregering zien als een opstap naar een socialistische federatie met een - hopelijk snel volgende - Vlaamse arbeidersstaat. Dit alles in het kader van de strijd voor een socialistisch Europa en een socialistische wereld.