Petitie: Het nieuwe financieringsmodel hoger onderwijs

[Praetorian]

http://www.decreethogeronderwijs.be/

Beste collega,

Ongetwijfeld heeft u ook gehoord over het nieuwe financieringsmodel hoger onderwijs en de niet onverdeeld gunstige gevolgen daarvan. Wij hebben onze bezorgdheid hieromtrent verwoord in onderstaande brief. Als u die bezorgdheid deelt, kan u hier mee ondertekenen. Op 27 juni is de brief, met een link naar deze pagina, in de geschreven pers verschenen (De Morgen en De Standaard).

Jürgen Jaspers
Jesse Mortelmans
Dietlinde Willockx
(Universiteit Antwerpen)

Onderzoekers in de geesteswetenschappen formuleren voortdurend vragen die uitnodigen tot reflectie over onze maatschappij. Zo wijst recent taalkundig onderzoek uit dat westerse opvattingen over taal en taalkeuze voor ernstige communicatieproblemen zorgen in interviews met pas gearriveerde asielzoekers. Filosofische analyse van de relatie tussen rationaliteit en terreur toont aan dat het ongegrond is terrorisme in een domein van prerationaliteit, godsdienstwaanzin en onbeschaafde impulsen te situeren. Een studie van het waterbeheer in de middeleeuwen onthult verbazend actuele inzichten met betrekking tot het spanningsveld tussen economische ontwikkeling en ecologische duurzaamheid. Een nauwkeurige analyse van een ogenschijnlijk banaal verhaal over een camping legt machtsverhoudingen en irritaties bloot die een vluchtige lectuur over het hoofd zou zien.
Door het nieuwe financieringsmodel voor het hoger onderwijs komen de faculteiten die dit soort onderzoek verrichten echter onder druk te staan. Ze scoren namelijk pover volgens de parameters van dit model. Als gevolg daarvan moeten ze stevig bezuinigen en komen ze terecht in een vicieuze cirkel: minder mensen moeten instaan voor hetzelfde (en almaar meer) werk zodat er minder tijd is voor onderzoek. Het is niet moeilijk te voorspellen wie bij een volgende berekening volgens deze parameters opnieuw moet inleveren, al zal het financieringsmodel op termijn ook binnen de exacte wetenschappen zijn tol eisen.
Op het eerste gezicht lijkt het nochtans toe te juichen dat het financieringsmodel nu eveneens op onderzoeksprestaties is gebaseerd. Voor de geesteswetenschappen valt dat echter nadelig uit. Dat heeft weinig te maken met eventuele belabberde prestaties van de betrokken onderzoekers, want het ministerie van onderwijs heeft het gehele geesteswetenschappelijke onderzoek eenvoudigweg niet meegerekend. De resultaten van dit onderzoek zijn namelijk niet telbaar op de manier die gangbaar is binnen de exacte wetenschappen, waar bijvoorbeeld citatie-indexen bijhouden hoe vaak een artikel wordt aangehaald. Ze zijn dan ook onzichtbaar in een model dat kwaliteit aan de hand van cijfers wil meten. Het ministerie is zich goed bewust van deze 'vergetelheid'. Meer nog, het hoopt geesteswetenschappers ertoe aan te zetten hun onderzoek telbaar te maken, wellicht omdat tellen sneller gaat dan lezen. Er zijn verschillende redenen om de aansporing van het ministerie weinig enthousiast te verwelkomen. Inderdaad kan het zinvol zijn om onderzoeksresultaten te tellen. Zo krijg je een eerste indruk van de prestaties van een wetenschapper of onderzoeksgroep. Wat je precies telt, waarom en met welke effecten is echter belangrijker. Als we kijken naar wat het model in rekening brengt, dan valt op dat enkel publicaties in internationale hooggespecialiseerde 'A1' tijdschriften meetellen. Publiceren in andere, lager scorende, tijdschriften is volgens het nieuwe financieringsmodel dus tijdverlies. Deze redenering raakt in conflict met wat excellente geesteswetenschappers doen. Ook zij publiceren over gegevens en methodes in internationale toptijdschriften, maar ze bestuderen tevens feiten en probleemstellingen die aanzetten tot reflectie over de maatschappij in het algemeen en de Vlaamse samenleving in het bijzonder.
Het onderwijs weerspiegelt deze benadering: studenten leren niet enkel een taal spreken, of leren niet louter data en namen uit het hoofd, maar leren, idealiter, nadenken over hoe taal functioneert, hoe een literaire tekst werkt, hoe je historische bronnen aanwendt, en hoe het denken op zich verloopt. In een wereld die drijft op taal, tekst en overleg is dat geen overbodige luxe. Daarom schrijven geesteswetenschappers naast Engelstalige toppublicaties ook boeken, essays of recensies in lokale tijdschriften. Ze zorgen op die manier voor synthese, kritiek en nieuwe denkpistes in de gemeenschap die hun onderzoek bekostigt. Hoewel veel van deze, vaak Nederlandstalige, publicaties hoogstaand zijn, gaan meer en meer geesteswetenschappers dit soort opdrachten uit de weg. Of ze doen het op eigen risico, net zoals hun investering in bevlogen en inspirerende colleges ten koste gaat van werken aan wat meetbaar is.
De reden waarom er zoveel geteld wordt, is ongetwijfeld te zoeken in de toenemende vanzelfsprekendheid dat beheer en bestuur op een manageriale 'rationele', manier moeten gebeuren. Dit veelal zakelijke en common sense discours schakelt modernisering en professionalisme in zowel de geestes- als exacte wetenschappen gelijk aan deugden als accountability en internationalisering, en verwart kwaliteit met kwantiteit.
Eén van de effecten van dit haast cijferdronken managerisme is dat universiteiten financieel worden beloond voor het aantal afgeleverde doctoraten, niet voor de kwaliteit daarvan. Universiteiten dreigen bijgevolg hun doctorandi onder druk te zetten om snel en daarom twijfelachtig te promoveren, terwijl ze zeker de geesteswetenschappers geen enkel vooruitzicht kunnen bieden op een carrière binnen of buiten de academische wereld. Ook professoren komen door de macht van het getal in een keurslijf terecht. Men excelleert pas als men méér internationale publicaties heeft dan een ander, méér onderzoeksprojecten heeft aangevraagd en gekregen, méér internationale congressen heeft bezocht (en wellicht ook méér burn-outs heeft getrotseerd). Deze druk is ten langen leste voor iedereen onhoudbaar, en gaat ten koste van de kwaliteit. Niemand kan aan de lopende band vernieuwende, doordachte en bevlogen projecten schrijven en artikelen publiceren, daar is tijd voor nodig. Bovendien overleven in dit klimaat, net zoals op de arbeidsmarkt, alleen zij die minder energie hoeven te besteden aan opvoeding en huishoudelijke taken.
Daarnaast zet het managersideaal het fundamentele onderzoek zwaar onder druk, in de humane, maar evenzeer in exacte wetenschappen als wiskunde en theoretische fysica. In een klimaat van snelheid, competitie en return on investment is weinig plaats voor twijfel, het zuivere weten, stilstaan bij wat niet onmiddellijk toepasbaar is, kortom, voor de academische vrijheid van de universitaire onderzoeker. Integendeel, als de overheid al een verhoging van onderzoeksbudgetten aankondigt, dan meestal voor toegepast onderzoek en voor projecten waarvan de resultaten vooraf goed te voorspellen zijn.
Het nieuwe financieringsplan leidt met andere woorden naar een aantal interessante paradoxen. Het is zozeer gericht op het meten van een beperkte set gegevens, dat het een hectisch professioneel klimaat creëert dat kansongelijkheid tussen onderzoekers doet toenemen terwijl het gelijke kansen voor studenten bepleit. Het lijkt professionalisering te beschouwen als een extreme specialisering en (Engelstalige) internationalisering die de afstand tussen universiteit en maatschappij veeleer vergroot dan verkleint. Ten slotte heeft het plan de mond vol van innovatief onderzoek, maar genereert het een tijdsdruk die uiteindelijk leidt naar brave voorspelbaarheid.
Natuurlijk draait deze discussie rond de mogelijke rol en de betekenis van een universiteit en de vraag of die universiteit zich dient te conformeren aan maatschappelijke noden, dan wel nadenkt over wat die noden zijn. Wij geloven alleszins in een universiteit die volop deelneemt aan het maatschappelijke debat, en die tevens de vrijheid krijgt om afstand te nemen, te reflecteren, en op andere manieren over kennis en leren na te denken dan gangbaar is op de arbeidsmarkt en in de structuren van de Europese Unie. Een dergelijke vrijheid impliceert een kwaliteitsbeoordeling die niet op parameters is gestoeld die de universiteit veranderen in een bedrijf dat voornamelijk handige technici aflevert, het liefst zo goed mogelijk aangepast aan de vragen van de privé-sector. Technici zijn belangrijk, maar het spaart bedrijven wellicht veel geld uit aan dure motivatiebevorderende activiteiten wanneer universitaire afgestudeerden hun technische vaardigheden weten te combineren met een zin voor waarheid, rechtvaardigheid, liefde, en schoonheid.
Marktgerichte principes en een al te boekhoudkundige visie lijken ons moeilijk te rijmen met het soms trage en wispelturige proces van kennisgaring en culturele vorming. Het is daarom vanzelfsprekend noch 'rationeel' om deze principes zo sterk te laten doorwegen in het nieuwe onderwijsfinancieringsbeleid. Zeker niet wanneer een dergelijke aanpak uiteindelijk naar een universiteit leidt die gericht is op kant-en-klaar laden en lossen, op alle vlakken. Zinvoller lijkt het ons om deze of-of-aanpak (of het is telbaar, of het telt niet mee) te vervangen door een en-en-beleid, dat onderzoek verrekent én ruimte maakt voor wat smaak geeft aan een samenleving, zoals verwondering, eruditie, bevlogenheid, en zelfstandig denken.

Bedankt op voorhand

[Samsa]

Oorspronkelijk geplaatst door Praetorian

http://www.decreethogeronderwijs.be/

Bedankt op voorhand

met plezier. tot op de volgende betoging tegen vandenbroucke!

[Praetorian]

Yup. Ze zijn echt bezig elk kritisch denken uit de universiteiten te bannen. Reden genoeg om het te bekampen.

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door Praetorian

Yup. Ze zijn echt bezig elk kritisch denken uit de universiteiten te bannen. Reden genoeg om het te bekampen.

Kritisch denken?

Aan onze universiteiten?

[Praetorian]

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Kritisch denken?

Aan onze universiteiten?

Toch wel, ik kon niet klagen aan de UGent. Blandijnberg ruleert vetjes.

[StevenNr1]

Vandaag een lezersbrief van Kif Kif in de Knack, zij waren positief over de raad van de Europese Commissie qua kennis en diversiteit om de Lissabondoelstellingen te halen (nl. dat de opdracht is om de vele verloren talenten bij kansengroepen ook aan te spreken.) Ze vergaten er wel bij te zeggen dat men dit door een angelsaksisch discours meent te moeten bereiken, wat VDB in zijn plan ook zo overneemt.

[Praetorian]

Blijven tekenen.

[AdrianHealey]

Laat me raden. We steken dit op de liberalen?

[Praetorian]

Tekenen ^^

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door Praetorian

Toch wel, ik kon niet klagen aan de UGent. Blandijnberg ruleert vetjes.

Wat noem je kritisch, natuurlijk? Veel tegenspraak ben ik nog niet tegengekomen. Communicatiewetenschappers en andere softe wetenschappers vullen hele cursussen met uiteenzettingen over de verschillende paradigma's en denkrichtingen, historische overzichten over de geschiedenis van de wetenschap... Niets daarvan aan mijn faculteit. In den beginne was er Smith, en Smith schreef het oude testament, maar toen kwam Keynes de Messias die ons het Licht bracht, dat is zo ongeveer wat men na twee jaar economie geleerd heeft over denkrichtingen. Ik vind het bijvoorbeeld een schande dat niemand de moeite doet om de marxistische economische theorie uit te leggen. Dat zou verplichte kost zijn aan de PercalionUniversiteit.

[lombas]

Mijn favoriete prof Cools heeft ook al getekend. Asjemenou.

[lombas]

Zó cool.

[Praetorian]

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Wat noem je kritisch, natuurlijk? Veel tegenspraak ben ik nog niet tegengekomen. Communicatiewetenschappers en andere softe wetenschappers vullen hele cursussen met uiteenzettingen over de verschillende paradigma's en denkrichtingen, historische overzichten over de geschiedenis van de wetenschap... Niets daarvan aan mijn faculteit. In den beginne was er Smith, en Smith schreef het oude testament, maar toen kwam Keynes de Messias die ons het Licht bracht, dat is zo ongeveer wat men na twee jaar economie geleerd heeft over denkrichtingen. Ik vind het bijvoorbeeld een schande dat niemand de moeite doet om de marxistische economische theorie uit te leggen. Dat zou verplichte kost zijn aan de PercalionUniversiteit.

De richting economie is in Vlaanderen nog nooit een hoogvlieger geweest, zuivere exponent van de technocratische houding om te pogen econometrie te laten aansluiten bij de exacte wetenschappen -> zowel neoklassieken als Keynesiaanse Marshallianen. Voor echte "holistische" discussies over de werkelijke economische discussiepunten ben je ironisch genoeg bijna haast compleet aangewezen op de marxistische school, en dit vooral in Frankrijk en de VS. Als je iets wil bereiken in Vlaanderen op economisch vlak, kies je beter geschiedenis en doe je een interdisciplinair onderzoek, beetje naar het voorbeeld in de filosofie volgens de geschiedenis van filosofie-stroming/comparatieve filosofie. Economie bij ons betekent haast per definitie een goede wiskundige analyse maken om zo snel mogelijk je laten kontneuken door de financiële en/of bedrijfswereld.

Dar gaat het nu net om in deze petitie: de mogelijkheden creëren om ook buiten dat vast kader onderzoek te kunnen voeren, zonder om de 2 min. gezaag te horen dat het niet onmiddellijk voordelen voor het bedrijfsleven met zich meebrengt. Tekenen dus.

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door Praetorian

De richting economie is in Vlaanderen nog nooit een hoogvlieger geweest, zuivere exponent van de technocratische houding om te pogen econometrie te laten aansluiten bij de exacte wetenschappen -> zowel neoklassieken als Keynesiaanse Marshallianen. Voor echte "holistische" discussies over de werkelijke economische discussiepunten ben je ironisch genoeg bijna haast compleet aangewezen op de marxistische school, en dit vooral in Frankrijk en de VS. Als je iets wil bereiken in Vlaanderen op economisch vlak, kies je beter geschiedenis en doe je een interdisciplinair onderzoek, beetje naar het voorbeeld in de filosofie volgens de geschiedenis van filosofie-stroming/comparatieve filosofie. Economie bij ons betekent haast per definitie een goede wiskundige analyse maken om zo snel mogelijk je laten kontneuken door de financiële en/of bedrijfswereld.

Dar gaat het nu net om in deze petitie: de mogelijkheden creëren om ook buiten dat vast kader onderzoek te kunnen voeren, zonder om de 2 min. gezaag te horen dat het niet onmiddellijk voordelen voor het bedrijfsleven met zich meebrengt. Tekenen dus.

Ik ga dat niet tekenen maar ik kan me wel grotendeels vinden in wat je schrijft. De opvatting dat het pas wetenschap is als het "zoals de fysica" opgebouwd wordt, zit er diep in; en aangezien fysica zichzelf nuttig kan maken bij het bruggenbouwen probeert men ook om de economie nuttig te maken, als instrument te gebruiken van planners - in het bedrijfsleven of in een overheidsbureau. Het is inderdaad een opvatting die de Chicagoites (zie Friedmans essay over de methodologie) en de keynesianen delen. Ben ik even blij dat ik de Oostenrijkers ontdekt heb...

[Percalion]

Maar je geeft me wel extra motivatie om later geschiedenis te studeren eigenlijk.

[E]

ik vind dat er in die petitietekst een aantal onverstandige dingen staan. en zelfs een aantal gevaarlijke denkfouten

onder meer de idee dat je geesteswetenschappelijke publicaties niet zou kunnen tellen. het tellen van publicaties in de geneeskunde is ook geen raketwetenschap hoor: die telling steunt daar gewoon op 1) een door iedereen aanvaarde ranking van (top)tijdschriften; 2) een systeem van citation-telling

het opstellen van aanvaarde rankings van tijdscrhiften is in bvb de letteren evengoed mogelijk: in de praktijk bestaat datnatuurlijk ook gewoon al; het is enkel nog niet (helemaal) geofficialiseerd. Niemand betwist dat bepaalde engelse, franse, amerikaanse, zelfs belgischeen nederlandse tijdschriften toptijdschriften zijn, die op een hoger niveau staan dan, pakweg het heemkundig tijdscrhift 'De Leiegouw'. Het komt er nu gewoon op aan die lijsten te officialiseren (dat is bezig) en wat is er dan mis mee te zeggen dateen eenheid die heel veel in toptijdschriften publiceert beter bezig is dan een eenheid die nooit iets publiceert of alleen in makkelijkere tijdschriften?

Is dat niet gewoon hoe wetenschap nu eenmaal werkt?

er stond trouwens een interessante (en volgens mijheel juiste) reactie van VandenBroucke in de Standaard vandaag, precies over de petitie in kwestie

(zie volgende post)

[E]

onderdag 28 juni 2007
EEN BEETJE GEMAKZUCHTIG

© MH Michiel Hendryckx
Bekijk de pagina uit de krant

Drie onderzoekers van de Antwerpse faculteit Letteren & Wijsbegeerte trekken van leer tegen de nieuwe financiering voor het hoger onderwijs (DS 27 juni). Bij de berekening van de werkingstoelage van de universiteiten houden we voortaan ook rekening met de onderzoeksprestaties van het academisch personeel. Dat is nadelig voor de humane wetenschappen, stellen zij. Niet dat ze in Letteren & Wijsbegeerte geen wetenschappelijk onderzoek verrichten, maar het is anders dan het onderzoek dat we in rekening zullen brengen. Wat niet telbaar is, telt niet mee en dus, concluderen zij, dreigt hun faculteit de dupe te worden van een financieringsmodel dat hun onderzoek miskent.
Cijfer ik met het nieuwe financieringsmodel daadwerkelijk kwaliteitsvol onderzoek in de humane wetenschappen weg - omdat tellen sneller zou gaan dan lezen, zoals de onderzoekers beweren? Misschien moeten we eerst nog eens lezen wat er in het voorontwerp van het financieringsdecreet staat, vooraleer we de rekening maken.

Wetenschappelijk onderzoek is een van de hoofdopdrachten van een universiteit. En dus willen we bij de verdeling van de werkingsmiddelen ook rekening houden met dat onderzoek. Dat klinkt vanzelfsprekend, maar is het niet: vroeger werd alleen uitgegaan van het aantal studenten en lag de klemtoon dus uitsluitend op de onderwijsopdracht. Er zijn weliswaar behoorlijk wat kanalen om onderzoek te financieren. Maar die zijn niet altijd gericht op langlopend onderzoek en bieden daardoor te weinig houvast om fundamenten te leggen voor goed onderzoeksbeleid. Met het nieuwe financieringsmodel willen we daaraan verhelpen. Wie pleit voor een kritische, onafhankelijke rol van de universiteit in de samenleving, zou zich daarover moeten verheugen.

Dan stelt zich natuurlijk de vraag hoe we die onderzoeksgebonden middelen over de universiteiten verdelen. Ons voorstel luidt dat een belangrijk deel van de middelen verdeeld wordt op basis van onderzoeksresultaten, te meten aan de hand van onder andere het beruchte tellen van publicaties (hoeveel artikels over het onderzoek verschijnen in wetenschappelijke tijdschriften?) en citaties (hoe vaak wordt dat onderzoek in andere artikels aangehaald?). Die methode is al jaren in gebruik voor de verdeling van de middelen van het Bijzonder Onderzoeksfonds (BOF). In het nieuwe financieringsmodel nemen we die verdeling grotendeels over.

De verdeling van de BOF-middelen gebeurt overigens zonder veel controverse. Wellicht omdat de universiteiten zelf in onderling overleg de precieze samenstelling van de BOF-sleutel bepalen. De overheid neemt die in de regel gewoon over. Recent is de sleutel trouwens nog aangepast met een belangrijke uitbreiding naar sommige onderzoeksdomeinen uit de humane wetenschappen.

Die aanpassing van de sleutel geeft meteen aan dat het best mogelijk is om ook in de humane wetenschappen met publicaties en citaties te werken. In bepaalde domeinen gebeurt het zelfs al. Voor psychologie en economie, bijvoorbeeld, is de situatie nagenoeg uitgeklaard. Ook sociologie, filosofie en geschiedenis schieten goed op met het oplijsten en classificeren van wetenschappelijke tijdschriften. Ook het onderzoek in die disciplines zal dus opduiken in de lijsten met publicaties en citaties.

Stellen dat onderzoek in de humane wetenschappen alleen maar gelezen en niet geteld kan worden, lijkt dan ook een beetje gemakzuchtig. De praktijk bewijst dat het mogelijk is om ook voor geesteswetenschappen betrouwbare indicatoren over onderzoeksresultaten vast te stellen. Dat kan als de universiteiten het eens worden over publicatielijsten, wetenschappelijke tijdschriften, uitgeverijen van wetenschappelijke boeken, enzovoort.

Onze drie Antwerpse onderzoekers en hun sympathisanten kunnen daar alleen maar beter van worden. Ze zullen uiteraard meer gewicht in de schaal kunnen werpen bij de berekening van de financiering van hun universiteit. Maar vooral: door zich in te schrijven in een internationaal aanvaard systeem van meting van onderzoek, zullen ze internationaal ook meer meetellen. Want heel terecht wijzen ze in hun open brief op de waarde en de kwaliteit van hún onderzoek. Waarom zouden ze de resultaten daarvan dan binnen de grenzen van het kleine Vlaanderen houden? Ongewild dreigt het pleidooi van de drie onderzoekers ons in een provincialistische hoek te duwen.

Ook onderzoekers in geesteswetenschappen mogen aangespoord worden om zich meer te meten met hun internationale collega's. Zo worden ze uitgedaagd om de kwaliteitsgrenzen van het wetenschappelijk onderzoek te verleggen. En daar draait het uiteindelijk om, óók in de humane wetenschappen. Kwestie van mee te tellen. Want wie meetelt, wordt ook gelezen.

Frank Vandenbroucke is Vlaams minister van Onderwijs

[E]

Oorspronkelijk geplaatst door Praetorian

Daar gaat het nu net om in deze petitie: de mogelijkheden creëren om ook buiten dat vast kader onderzoek te kunnen voeren, zonder om de 2 min. gezaag te horen dat het niet onmiddellijk voordelen voor het bedrijfsleven met zich meebrengt. Tekenen dus.

Lieve praetorian, daar gaat het dus helemaal niét om

Niemand binnen de universiteit of binnen het onderwijsbeleid betwist de noodzaak van fundamenteel onderzoek dat niet door economische of politieke eisen gestuurd wordt onderzoek.

om die reden stelt niemand op de universiteit de onderzoeksdomeinen taalfilosofie, middeleeuwse geschiedenis, theologisch onderzoek in vraag. N-I-E-M-A-N-D

Wat wel in vraagt wordt gesteld, zijn onderzoekers in welke discipline dan ook die geen onderzoek doen. Of te weinig. (Soms is dat begrijpelijk, omdat de verdere werklast soms te zwaar is, en daar moet idd iets aan gebeuren).
Is het daarom zo verkeerd outputindicatoren te hanteren? het zal anders zijn dan vroeger, maar net als vroeger zullen ondezoekers die belangrijke resultaten boeken hoger in aanzien staan dan onderzoekers die dat niet doen. Is dat verkeerd? Ondertussen blijft er voor iedereen netevenveel ruimte voor hoogst origineel,ongewoon, buiten-de-lijntjes onderzoek.

Er wordt door vooraanstaande onderzoekers, om maar iets uit mijn domein te noemen, zelfs gepubliceerd over 'ideeën over masturbatie in vroeg-boeddhistische teksten'. Om maar iets te zeggen. Economisch nut? Nul. Universitaire waardering? Torenhoog, want gedurfd en onderbouwd én gepubliceerd in belangrijke tijdschriften met aanzien

[E]

(Maar ik begrijp, voor alle duidelijkheid, wel veel van de bezorgdheden die in de petitie worden uitgedrukt: de veranderingen in de universitaire wereld zijn groot en inderdaad komt het erop aan het fundamentele, 'waardevrije' onderzoek te versterken. de problemen in dat opzicht zijn niet te onderschatten - maar ik weet niet of ze primair te maken hebben met VdB's financieringsmodel)

[Praetorian]

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Maar je geeft me wel extra motivatie om later geschiedenis te studeren eigenlijk.

Als je niet wil belanden in de econometrie, is dat een goede keuze.