Kiesdrempel?

Maus · 12 februari 2004, 22:19

Hoe staat de LSP tegenover de kiesdrempel waarop zij misschien gaan stranden? Een noodzakelijk kwaad of afschaffen die handel?

Anja Deschoemacker · 13 februari 2004, 17:29

Beste,

wij zullen niet stranden op de kiesdrempel - we zullen er zelfs niet in de buurt komen! Onze deelname aan de verkiezingen is niet zozeer vanuit electoraal perspectief: wij nemen deel om met een grote groep mensen over socialistische ideeën te kunnen praten en onze strijdbeweging uit te bouwen. In andere landen is radicaal links sterker ingeplant en gaat de strijd wel om het halen van een verkozene. Echter niet omdat we denken dat een geïsoleerde verkozene van de arbeidersbeweging een groot verschil zou maken voor wat betreft de beslissingen die in dat parlement genomen worden, maar omdat het enorme kansen biedt aan strijdbewegingen een publiek en nationaal karakter te geven en die bewegingen verder uit te bouwen. In ieder geval gelden in verschillende Europese landen verschillende kiessystemen en het Britse meerderheidssysteem heeft de verkiezing van Dave Nellist (van onze zusterorganisatie in Groot-Brittannië, de Socialist Party) niet tegengehouden.

Maar los daarvan is de kieshervorming een ondemocratische maatregel. De kiesdrempel maakt het nieuwe partijen moeilijker om verkozenen te winnen en speelt in het voordeel van de grote partijen. Wat echter nog veel ondemocratischer is, is de vergroting van de kiesdistricten. Zo worden de verkiezingen een populariteitspeiling voor enkele bekende gezichten en wordt het nieuwe partijen opgelegd zich in een volledige provincie uit te bouwen vooraleer ze een verkozene kunnen krijgen, hoewel ze bijvoorbeeld in een bepaalde stad zeer sterk kunnen staan. Dat speelt in het voordeel van de grote partijen, die van de belastingbetaler (u en ik) massa's geld ter beschikking krijgen om ons te overdonderen met goed uitgekiende maar meestal nietszeggende verkiezingsfolders, -affiches,...

Hoe het met de kieswetgeving ook is gesteld, radicaal links zal een bredere basis in de samenleving moeten uitbouwen om vertegenwoordigd te kunnen worden in de politieke instellingen. De komende periode zal daar nieuwe mogelijkheden voor creëren. De paarse regering kan haar algemene besparingsplannen niet blijven uitstellen, na de zomer ligt ons waarschijnlijk een Globaal Plan te wachten met een verdere fundamentele afbraak van de sociale zekerheid en de openbare diensten. De arbeidersklasse zal daartegen reageren en in die strijd zal het bewustzijn ook toenemen. LSP zal in die strijd zeker niet ontbreken om er een socialistische programma en strategie aan te bieden!

Gentenaar · 13 februari 2004, 20:32

Hm, je moedigt de kiezer niet echt aan om voor de LSP te stemmen, Anja! Waarom stemmen voor een partij die toch niks kan bereiken, zelfs als er een verkozene is? In dat opzicht is de PVDA aantrekkelijker: de verkozenen in b.v. Zelzate leveren wel degelijk een verschil! Vraag dat aan elke Zelzatenaar! Alleen al dit jaar werd een succesvolle campagne gevoerd tegen parkeermeters en de gezinsbelasting. Reken maar dat de inwoners van Zelzate dit apprecieren.

Citaat:

wij zullen niet stranden op de kiesdrempel - we zullen er zelfs niet in de buurt komen! Onze deelname aan de verkiezingen is niet zozeer vanuit electoraal perspectief: wij nemen deel om met een grote groep mensen over socialistische ideeën te kunnen praten en onze strijdbeweging uit te bouwen. In andere landen is radicaal links sterker ingeplant en gaat de strijd wel om het halen van een verkozene. Echter niet omdat we denken dat een geïsoleerde verkozene van de arbeidersbeweging een groot verschil zou maken voor wat betreft de beslissingen die in dat parlement genomen worden, maar omdat het enorme kansen biedt aan strijdbewegingen een publiek en nationaal karakter te geven en die bewegingen verder uit te bouwen. In ieder geval gelden in verschillende Europese landen verschillende kiessystemen en het Britse meerderheidssysteem heeft de verkiezing van Dave Nellist (van onze zusterorganisatie in Groot-Brittannië, de Socialist Party) niet tegengehouden.

GC · 13 februari 2004, 21:36

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Gentenaar

Hm, je moedigt de kiezer niet echt aan om voor de LSP te stemmen, Anja! Waarom stemmen voor een partij die toch niks kan bereiken, zelfs als er een verkozene is? In dat opzicht is de PVDA aantrekkelijker: de verkozenen in b.v. Zelzate leveren wel degelijk een verschil! Vraag dat aan elke Zelzatenaar! Alleen al dit jaar werd een succesvolle campagne gevoerd tegen parkeermeters en de gezinsbelasting. Reken maar dat de inwoners van Zelzate dit apprecieren.

Natuurlijk maakt een verkozene een groot verschil. Maar je hebt toch niet de illusie dat de PVDA of de LSP nu met de parlementsverkiezingen een verkozene zal halen? Je moet daar dan ook geen illusies in creëren omdat het enkel tot ontgoocheling zou leiden.

Dat een verkozene een verschil maakt is evident. In Ierland waar onze partij een parlementslid verkozen heeft in Dublin-West (waar we meer dan 20% haalden) wordt onze verkozene zelfs in de burgerlijke media omschreven als dé oppositiefiguur. Het is Joe Higgins die de protesten leidt tegen de dure vuilzakken, die stakingen ondersteunt, de regering bekritiseert voor het toelaten van Amerikaanse luchttransporten van het leger,... Op die basis kun je campagnes en bewegingen op het terrein enorm versterken en ook duidelijk maken waar je als partij voor staat: het verdedigen van de arbeiders en jongeren. Vandaar dat Joe Higgins bvb geregeld in het gebied waar hij verkozen is, in de pamfletten van de partij een overzicht geeft van waar zijn loon aan besteed wordt en hoe hij aan een gemiddeld arbeidersloon leeft terwijl de rest naar campagnes gaat. Een populair blad titelde naar aanleiding van zo'n pamflet op haar voorpagina: "Joe Higgins: the red that money can't buy".

Hetzelfde deden we in de jaren '80 met de drie verkozenen die we hadden in het Britse parlement. Die waren blijkbaar zo erg dat Tony Blair er een rel van maakte toen bleek dat hij een bureau moest delen met één van onze verkozenen

Anja Deschoemacker · 15 februari 2004, 17:04

Geert heeft al grotendeels geantwoord, ik ga dit niet herhalen. Wat ik bedoelde, is dat electorale streefdoelen steeds ondergeschikt zijn aan het uitbouwen van een beweging, het verbreden van de basis voor je ideeën. In België zijn er in de laatste 20 jaar een hoop linkse electorale initiatieven geweest, sommige zelfs met enig succes (Gauches Unies en BSV-Antwerpen, bijvoorbeeld). Bij de meeste van die lijsten was het probleem net electoralisme: het eenzijdig gericht zijn op het behalen van stemmen, zonder de nadruk te leggen op het uitbouwen van een organisatie. Resultaat is dat er niets van overblijft. In die zin leggen wij een andere balans.

12 februari 2004, 22:19	#1
Maus Banneling Geregistreerd: 23 juni 2003 Locatie: Nijlen / Mechelen Berichten: 766	Hoe staat de LSP tegenover de kiesdrempel waarop zij misschien gaan stranden? Een noodzakelijk kwaad of afschaffen die handel?

13 februari 2004, 17:29	#2
Anja Deschoemacker Vreemdeling Geregistreerd: 8 februari 2004 Berichten: 26	Beste, wij zullen niet stranden op de kiesdrempel - we zullen er zelfs niet in de buurt komen! Onze deelname aan de verkiezingen is niet zozeer vanuit electoraal perspectief: wij nemen deel om met een grote groep mensen over socialistische ideeën te kunnen praten en onze strijdbeweging uit te bouwen. In andere landen is radicaal links sterker ingeplant en gaat de strijd wel om het halen van een verkozene. Echter niet omdat we denken dat een geïsoleerde verkozene van de arbeidersbeweging een groot verschil zou maken voor wat betreft de beslissingen die in dat parlement genomen worden, maar omdat het enorme kansen biedt aan strijdbewegingen een publiek en nationaal karakter te geven en die bewegingen verder uit te bouwen. In ieder geval gelden in verschillende Europese landen verschillende kiessystemen en het Britse meerderheidssysteem heeft de verkiezing van Dave Nellist (van onze zusterorganisatie in Groot-Brittannië, de Socialist Party) niet tegengehouden. Maar los daarvan is de kieshervorming een ondemocratische maatregel. De kiesdrempel maakt het nieuwe partijen moeilijker om verkozenen te winnen en speelt in het voordeel van de grote partijen. Wat echter nog veel ondemocratischer is, is de vergroting van de kiesdistricten. Zo worden de verkiezingen een populariteitspeiling voor enkele bekende gezichten en wordt het nieuwe partijen opgelegd zich in een volledige provincie uit te bouwen vooraleer ze een verkozene kunnen krijgen, hoewel ze bijvoorbeeld in een bepaalde stad zeer sterk kunnen staan. Dat speelt in het voordeel van de grote partijen, die van de belastingbetaler (u en ik) massa's geld ter beschikking krijgen om ons te overdonderen met goed uitgekiende maar meestal nietszeggende verkiezingsfolders, -affiches,... Hoe het met de kieswetgeving ook is gesteld, radicaal links zal een bredere basis in de samenleving moeten uitbouwen om vertegenwoordigd te kunnen worden in de politieke instellingen. De komende periode zal daar nieuwe mogelijkheden voor creëren. De paarse regering kan haar algemene besparingsplannen niet blijven uitstellen, na de zomer ligt ons waarschijnlijk een Globaal Plan te wachten met een verdere fundamentele afbraak van de sociale zekerheid en de openbare diensten. De arbeidersklasse zal daartegen reageren en in die strijd zal het bewustzijn ook toenemen. LSP zal in die strijd zeker niet ontbreken om er een socialistische programma en strategie aan te bieden!

15 februari 2004, 17:04	#5
Anja Deschoemacker Vreemdeling Geregistreerd: 8 februari 2004 Berichten: 26	Geert heeft al grotendeels geantwoord, ik ga dit niet herhalen. Wat ik bedoelde, is dat electorale streefdoelen steeds ondergeschikt zijn aan het uitbouwen van een beweging, het verbreden van de basis voor je ideeën. In België zijn er in de laatste 20 jaar een hoop linkse electorale initiatieven geweest, sommige zelfs met enig succes (Gauches Unies en BSV-Antwerpen, bijvoorbeeld). Bij de meeste van die lijsten was het probleem net electoralisme: het eenzijdig gericht zijn op het behalen van stemmen, zonder de nadruk te leggen op het uitbouwen van een organisatie. Resultaat is dat er niets van overblijft. In die zin leggen wij een andere balans.