Conclusie na een half jaar taffelen.

Vlaanderen_onafhankelijk · 29 november 2007, 21:31

De aloude Belgicisten van de CD&V, ex-eerste ministers Wilfried Martens en Mark Eyskens hebben zich eens te meer uitgesproken tegen de standpunten die hun eigen partij ooit heeft voorgehouden en gaan daarmee straal voorbij aan wat de meeste Vlamingen willen.

Alle serieuze polls in Vlaanderen wijzen maar één ding aan: de Vlaming wil meer bevoegdheden voor de gewesten en wil een sterker Vlaanderen, evenwel zonder daarbij België op te blazen.

In Het Belang van Limburg kwamen de Limburgse CD&V-ministers aan het woord. Van de 23 burgervaders, van wie mag aangenomen worden dat ze zich het dichtst bij de basis bevinden, spreken er zich liefst 17 uit vóór het Kartel. Verder zijn er twee onthouding en vinden vier burgemeesters dat de regeringsvorming voorrang heeft op het Kartel, dat de N-VA moet inbinden, met andere woorden.

De CD&V wist wie ze binnenhaalden, tweeëneenhalf jaar geleden. De N-VA heeft een fout gemaakt door te stellen dat ze niet in een Vlaamse regering zouden stappen zonder splitsing van BHV. Deze grootspraak bleek achteraf nogal dom in een regering die geen rechtstreekse invloed heeft in deze materie. De N-VA heeft er de roede voor gekregen en geaccepteerd.

Het tweede débacle van de N-VA, of vooral die van voorzitter Bart De Wever was het binnenhalen en meteen weer buitengooien van Jean-Marie De Decker. Binnen de N-VA heerst er nog steeds enige nervositeit over deze daad van haar voorzitter, met sterke vrouw Frieda Brepoels op kop. Deze keer heeft De Wever zelf mea culpa geslagen en ootmoedig zijn verantwoordelijkheid opgenomen voor deze farce.

De partij zal zich geen derde keer laten rollen. Dat kan ze zich simpelweg niet permitteren. Niet extern, waar politieke tegenstanders – niet in het minst Vlaams Belang – met getrokken messen klaarstaan om het gele varkentje te slachten, maar ook niet intern, waar Vlaamse hardliners als de eerder genoemde Frieda Brepoels dat niet zonder meer zullen slikken.

Een einde aan de moeilijke onderhandelingen, een landing – hard of zacht – mét de N-VA aan boord zal niet voor binnenkort zijn. Voor de CD&V is de N-VA onmisbaar, hopelijk zijn ze zich op de Barricaden daarvan bewust.

Terug naar Martens en Eyskens dan. Deze twee voormalige topfiguren uit de oranje partij willen de druk op de laatste rechtlijnige christen-democraten, en de N-VA danig opvoeren.
Ik begrijp de beide heren ergens wel. Ze stammen uit een ander politiek era. Een tijd waarin de Vlaming ondergeschikt was aan de franstalige, een tijd waarin ‘Vlaanderen’ vroeg en ‘Wallonië’ misschien instemde, afhankelijk van wat daar tegenover stond.

De Vlaming is intussen volwassener geworden. Om het kiesvee voor zich te winnen, moest het Vlaams Kartel zware beloftes maken, beloftes waar ze nu niet zomaar meer onderuit kan. De geradicaliseerde Vlaamse houding is intussen ook al doorgedrongen tot binnen de basis van de christen-democraten. Maar Eyskens en Martens willen daar blijkbaar niets van weten. Ze wanen zich binnen hun partij nog steeds oppermachtig en vinden dan ook ‘men’ hun mening maar moet volgen. Dat ze daarbij voorbij gaan aan de verwachting van én hun eigen partij én de Vlaamse bevolking, deert hen niet.

Het probleem is dat beide heren eigenlijk uitgespeeld zijn. Ze ambiëren geen belangrijke plaatsen meer en zijn ver aan het einde van hun politieke carrières. Daarom hoeven ze geen verantwoordelijkheid meer te nemen en zullen zij persoonlijk geen last hebben van de consequenties die gepaard gaan met hun uitspraken of de beslissingen die hun partij volgens hen moet nemen. Beide heren kunnen vrijuit praten en mogen hun eigen vrij mening in het rondstrooien. Door hun verleden is het soortelijk gewicht véél te hoog in vergelijking met wat ze echt voorstellen. En dat is niet gezond. Hun houding is manifest oneerlijk en zeker ondemocratisch wanneer ze vrijelijk voorbijgaan aan zoveel stemmen vóór een staatshervorming.

Die staatshervorming moet er nú komen. Niet binnen drie legislaturen (dixit Armand De Decker). Iedereen weet dat in twaalf jaar de hele wereld verandert kan zijn. Door belangrijke zaken als de staatshervorming op de lange baan te schuiven, schrijf je hen de facto af.

Die Conventie op zich is ook al een farce. Ze moet immers paritair samengesteld zijn, dat terwijl voor iedere Waal meer dan anderhalve Vlaming rondloopt. Dat is geen democratie. Wel een democratie op Waalse leest geschoeid, maar in strijd met alles waar de ‘echte’ democratie voor staat.

In Vlaanderen is een meerderheid pro-hervorming, in Wallonië tegen. Beiden uitersten kan je niet zomaar verzoenen. Ieder zal zijn waarheid wel hebben en is overtuigd van het eigen gelijk. Over het hoe en waarom ga ik niet in detail, daarover zijn al zeer veel discussies gevoerd. Als zelfs na bijna een half jaar de tegenstellingen tussen Noord en Zuid zo tegengesteld zijn, moeten we misschien wel eens durven concluderen dat dit land, in haar huidige vorm, onbestuurbaar is geworden? De huidige impasse is geen gevolg van enkele (politieke) figuren, maar van een scherpe tegenstelling tussen Noord en Zuid.

De discussies rond deze materie worden momenteel al te populistisch gevoerd. Buiten het Vlaams Belang, sprak niemand de voorbije maanden over het einde van België. Enkel de staatshervorming en BHV waren de zware thema’s. Toch komen de vakbonden met een petitie voor het behoud van België, aangevuld met nog een petitie van een dame uit Luik, is er vanuit datzelfde initiatief onlangs nog een Mars voor België gegroeid en plannen ook diezelfde vakbonden weer een mars op Brussel voor het behoud van België. Dat op die eerste mars overigens overwegend franstaligen waren, mag ook een teken aan de wand zijn.

Men speelt al te veel op de gevoelens van de mensen, terwijl dat niets terzake doet. Het einde van België is immers geen thema.

Nóg geen thema. En mocht dat wel een thema worden door een natuurlijke evolutie, waarom niet? De redenen pro België zijn veelal romantisch, emotioneel van aard. De harde realiteit is echter anders. Waarom is men in Wallonië zo bang om zelf verantwoordelijkheid te nemen? Zelfs over het afschaffen van de miljardentransfers wordt voorlopig nog niet gepraat.

Wél wordt er gepraat over meer verantwoordelijkheid voor de beide regio’s. Waarom is men in Wallonië hier zo bang voor? Omdat men dan in Wallonië zelf verantwoordelijkheid moet nemen voor de amechtige staat waarin het zuiden van België zich bevindt?

Nochtans kan het confederalisme de redding betekenen voor België. De huidige federale structuur zal in de toekomst voor problemen blijven zorgen, wegens een onuitputtelijke voedingsbodem voor de tegenstanders ervan. De huidige discussies en het gebakkelei zal terug blijven keren met onvermijdelijk het einde van België als eindhalte.

Wanneer we een confederalistisch land hebben, waarbij vanuit de deelstaten beslist wordt welke bevoegdheden nog federaal behandeld worden en welke gewestelijk, neem je een aanzienlijk deel van die voedingsbodem weg en kan er eindelijk gewerkt worden voor noodzakelijke oplossingen, specifiek voor elk gewest. Want van de huidige eenheidsstamppot wordt niemand beter. Integendeel.

Daarom, nogmaals mijn vraag, waarom is men in Wallonië zo bang voor het confederalisme? Het huidige federalisme stevent in sneltreinvaart af op het einde van België. En dan staan de Walen er plots écht alleen voor.

straatrue · 29 november 2007, 21:33

confederalisme = eufemisme voor separatisme volgens de FRbelgen

en Demotte heeft het vanavond op Ter Zake uitgelegd.

Vlaanderen_onafhankelijk · 29 november 2007, 21:36

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door straatrue

confederalisme = eufemisme voor separatisme volgens de FRbelgen

en Demotte heeft het vanavond op Ter Zake uitgelegd.

En dat is je reinste onzin. Het is juist het beste redmiddel voor België. In de huidige federale context zullen deze discussies immers blijven terugkomen.

straatrue · 29 november 2007, 21:40

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Vlaanderen_onafhankelijk

En dat is je reinste onzin. Het is juist het beste redmiddel voor België. In de huidige federale context zullen deze discussies immers blijven terugkomen.

Als je de 5 resoluties van VL parlement leest, dan rest er nog enkel een glas jupiler en een frietje dat gemeenschappelijk is.

Zwartengeel · 29 november 2007, 21:43

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door straatrue

Als je de 5 resoluties van VL parlement leest, dan rest er nog enkel een glas jupiler en een frietje dat gemeenschappelijk is.

Waren dat nu net niet de dingen waarmee men volk probeerde te lokken naar de mars voor eenheid?

straatrue · 29 november 2007, 21:49

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Zwartengeel

Waren dat nu net niet de dingen waarmee men volk probeerde te lokken naar de mars voor eenheid?

want het einddoel van de VL.

Anders is deze resolutie een vodje papier.

Elio di Supo · 29 november 2007, 21:50

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door straatrue

confederalisme = eufemisme voor separatisme volgens de FRbelgen

en Demotte heeft het vanavond op Ter Zake uitgelegd.

Diezelfde Demotte heeft ook gezegd dat Wallonië van zijn eigen kracht zal moeten uitgaan. Miljardentransferts uit Vlaanderen zijn dus overbodig in die optiek.

Vlaanderen_onafhankelijk · 29 november 2007, 21:52

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door straatrue

Als je de 5 resoluties van VL parlement leest, dan rest er nog enkel een glas jupiler en een frietje dat gemeenschappelijk is.

M.a.w. de emotionele kanten van België. Als Jan Modaal zowel in VL als WL met een pint bier en een frietzak kan kijken naar een match van de Rode Duivels, maakt het geen zier uit of er op politiek niveau beslissingen worden genomen door elke deelstaat apart, het best aangepast aan hun noden en verzuchtingen.

straatrue · 29 november 2007, 21:52

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Elio di Supo

Diezelfde Demotte heeft ook gezegd dat Wallonië van zijn eigen kracht zal moeten uitgaan.

Ze zijn ermee bezig.

Elio di Supo · 29 november 2007, 21:55

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door straatrue

Ze zijn ermee bezig.

Al 177 jaar

straatrue · 29 november 2007, 21:57

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Elio di Supo

Al 177 jaar

Zoals Demotte zie: pas sinds kort beseffen ze dat er problemen zijn met WL

Elio di Supo · 29 november 2007, 22:06

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door straatrue

Zoals Demotte zie: pas sinds kort beseffen ze dat er problemen zijn met WL

Juist, al die transferten hebben steeds een kunstmatig gevoel gegeven van "alles gaat goed". Enfin, better late than never.

van exaerde herman · 29 november 2007, 22:07

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door straatrue

Ze zijn ermee bezig.

met wat?

Jan van den Berghe · 29 november 2007, 23:08

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door straatrue

confederalisme = eufemisme voor separatisme volgens de FRbelgen

en Demotte heeft het vanavond op Ter Zake uitgelegd.

Dan moet Demotte weer eens naar de middelbare school waar ze hem zullen uitleggen wat het verschil is tussen woorden als federalisme, confederalisme en separatisme.

Jan van den Berghe · 29 november 2007, 23:09

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door straatrue

Als je de 5 resoluties van VL parlement leest, dan rest er nog enkel een glas jupiler en een frietje dat gemeenschappelijk is.

Wel? De belgicisten houden ons toch voor dat wij, "Belgen", juist aan elkaar hangen door een cultuur van bier, friet, chocolade en mosselen?

Alvader · 29 november 2007, 23:14

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door straatrue

Als je de 5 resoluties van VL parlement leest, dan rest er nog enkel een glas jupiler en een frietje dat gemeenschappelijk is.

En wat rest er nu ? Uw definitie van "solidariteit" ? Wat is Belgisch ? een hoop franstaligen die zich afvragen waarom in godsnaam het nuttig zou zijn om Nederlands te leren , een hoop Franstaligen die vinden dat de Belgische hoofdstad eige,lijk hun franstalige hoofdstad is. een hoop Franstaligen die denkt dat alhoewel de tijden veranderen zij zelf geen vragende partij zijn voor hervormingen ? Een hoop Franstaligen die na zoveel jaren economische hulp nog steeds van hun gewest geen welvarende regio hebben weten te maken ? .....

Jan van den Berghe · 29 november 2007, 23:30

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Alvader

En wat rest er nu ? Uw definitie van "solidariteit" ? Wat is Belgisch ? een hoop franstaligen die zich afvragen waarom in godsnaam het nuttig zou zijn om Nederlands te leren , een hoop Franstaligen die vinden dat de Belgische hoofdstad eige,lijk hun franstalige hoofdstad is.

En meer trouwens: een hoop Franstaligen die vinden dat België eigenlijk hun Franstalig land is.

daiwa · 30 november 2007, 02:36

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door straatrue

Ze zijn ermee bezig.

Als ik de werkloosheidscijfers bekijk merk ik daar toch niet veel van hoor.
In Vlaanderen daalde de werkloosheid met 18% en in Wallonié maar met 6%, en dat in een economie die volgens veel Waalse politici sneller groeit dan de Vlaamse economie.
Als die Waalse politici gelijk moesten hebben is dat helemaal niet positief voor de Waalse werklozen.
1) Ofwel willen ze niet aan het werk.
2) Ofwel beschikken ze niet over de vereiste vaardigheden.

Ik zie geen andere oorzaak die dat hoog verschil in percentage kan verklaren, u misschien wel?

I amsterdam · 30 november 2007, 08:44

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Alvader

En wat rest er nu ? Uw definitie van "solidariteit" ? Wat is Belgisch ? een hoop franstaligen die zich afvragen waarom in godsnaam het nuttig zou zijn om Nederlands te leren , een hoop Franstaligen die vinden dat de Belgische hoofdstad eige,lijk hun franstalige hoofdstad is. een hoop Franstaligen die denkt dat alhoewel de tijden veranderen zij zelf geen vragende partij zijn voor hervormingen ? Een hoop Franstaligen die na zoveel jaren economische hulp nog steeds van hun gewest geen welvarende regio hebben weten te maken ? .....

Belgie is nog steeds een Wingewest van Frankrijk.
Dus waarom zullen de Franstaligen Nederlands leren?

I amsterdam · 30 november 2007, 08:46

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

En meer trouwens: een hoop Franstaligen die vinden dat België eigenlijk hun Franstalig land is.

Tot voorkort wisten de mensen in het buitenland niet dat in Belgie ook Nederlands wordt gesproken.
De regereringscrisis heeft Belgie bekendheid gegeven.

29 november 2007, 21:31	#1
Vlaanderen_onafhankelijk Staatssecretaris Geregistreerd: 19 maart 2003 Locatie: Maaseik Berichten: 2.869	Conclusie na een half jaar taffelen. De aloude Belgicisten van de CD&V, ex-eerste ministers Wilfried Martens en Mark Eyskens hebben zich eens te meer uitgesproken tegen de standpunten die hun eigen partij ooit heeft voorgehouden en gaan daarmee straal voorbij aan wat de meeste Vlamingen willen. Alle serieuze polls in Vlaanderen wijzen maar één ding aan: de Vlaming wil meer bevoegdheden voor de gewesten en wil een sterker Vlaanderen, evenwel zonder daarbij België op te blazen. In Het Belang van Limburg kwamen de Limburgse CD&V-ministers aan het woord. Van de 23 burgervaders, van wie mag aangenomen worden dat ze zich het dichtst bij de basis bevinden, spreken er zich liefst 17 uit vóór het Kartel. Verder zijn er twee onthouding en vinden vier burgemeesters dat de regeringsvorming voorrang heeft op het Kartel, dat de N-VA moet inbinden, met andere woorden. De CD&V wist wie ze binnenhaalden, tweeëneenhalf jaar geleden. De N-VA heeft een fout gemaakt door te stellen dat ze niet in een Vlaamse regering zouden stappen zonder splitsing van BHV. Deze grootspraak bleek achteraf nogal dom in een regering die geen rechtstreekse invloed heeft in deze materie. De N-VA heeft er de roede voor gekregen en geaccepteerd. Het tweede débacle van de N-VA, of vooral die van voorzitter Bart De Wever was het binnenhalen en meteen weer buitengooien van Jean-Marie De Decker. Binnen de N-VA heerst er nog steeds enige nervositeit over deze daad van haar voorzitter, met sterke vrouw Frieda Brepoels op kop. Deze keer heeft De Wever zelf mea culpa geslagen en ootmoedig zijn verantwoordelijkheid opgenomen voor deze farce. De partij zal zich geen derde keer laten rollen. Dat kan ze zich simpelweg niet permitteren. Niet extern, waar politieke tegenstanders – niet in het minst Vlaams Belang – met getrokken messen klaarstaan om het gele varkentje te slachten, maar ook niet intern, waar Vlaamse hardliners als de eerder genoemde Frieda Brepoels dat niet zonder meer zullen slikken. Een einde aan de moeilijke onderhandelingen, een landing – hard of zacht – mét de N-VA aan boord zal niet voor binnenkort zijn. Voor de CD&V is de N-VA onmisbaar, hopelijk zijn ze zich op de Barricaden daarvan bewust. Terug naar Martens en Eyskens dan. Deze twee voormalige topfiguren uit de oranje partij willen de druk op de laatste rechtlijnige christen-democraten, en de N-VA danig opvoeren. Ik begrijp de beide heren ergens wel. Ze stammen uit een ander politiek era. Een tijd waarin de Vlaming ondergeschikt was aan de franstalige, een tijd waarin ‘Vlaanderen’ vroeg en ‘Wallonië’ misschien instemde, afhankelijk van wat daar tegenover stond. De Vlaming is intussen volwassener geworden. Om het kiesvee voor zich te winnen, moest het Vlaams Kartel zware beloftes maken, beloftes waar ze nu niet zomaar meer onderuit kan. De geradicaliseerde Vlaamse houding is intussen ook al doorgedrongen tot binnen de basis van de christen-democraten. Maar Eyskens en Martens willen daar blijkbaar niets van weten. Ze wanen zich binnen hun partij nog steeds oppermachtig en vinden dan ook ‘men’ hun mening maar moet volgen. Dat ze daarbij voorbij gaan aan de verwachting van én hun eigen partij én de Vlaamse bevolking, deert hen niet. Het probleem is dat beide heren eigenlijk uitgespeeld zijn. Ze ambiëren geen belangrijke plaatsen meer en zijn ver aan het einde van hun politieke carrières. Daarom hoeven ze geen verantwoordelijkheid meer te nemen en zullen zij persoonlijk geen last hebben van de consequenties die gepaard gaan met hun uitspraken of de beslissingen die hun partij volgens hen moet nemen. Beide heren kunnen vrijuit praten en mogen hun eigen vrij mening in het rondstrooien. Door hun verleden is het soortelijk gewicht véél te hoog in vergelijking met wat ze echt voorstellen. En dat is niet gezond. Hun houding is manifest oneerlijk en zeker ondemocratisch wanneer ze vrijelijk voorbijgaan aan zoveel stemmen vóór een staatshervorming. Die staatshervorming moet er nú komen. Niet binnen drie legislaturen (dixit Armand De Decker). Iedereen weet dat in twaalf jaar de hele wereld verandert kan zijn. Door belangrijke zaken als de staatshervorming op de lange baan te schuiven, schrijf je hen de facto af. Die Conventie op zich is ook al een farce. Ze moet immers paritair samengesteld zijn, dat terwijl voor iedere Waal meer dan anderhalve Vlaming rondloopt. Dat is geen democratie. Wel een democratie op Waalse leest geschoeid, maar in strijd met alles waar de ‘echte’ democratie voor staat. In Vlaanderen is een meerderheid pro-hervorming, in Wallonië tegen. Beiden uitersten kan je niet zomaar verzoenen. Ieder zal zijn waarheid wel hebben en is overtuigd van het eigen gelijk. Over het hoe en waarom ga ik niet in detail, daarover zijn al zeer veel discussies gevoerd. Als zelfs na bijna een half jaar de tegenstellingen tussen Noord en Zuid zo tegengesteld zijn, moeten we misschien wel eens durven concluderen dat dit land, in haar huidige vorm, onbestuurbaar is geworden? De huidige impasse is geen gevolg van enkele (politieke) figuren, maar van een scherpe tegenstelling tussen Noord en Zuid. De discussies rond deze materie worden momenteel al te populistisch gevoerd. Buiten het Vlaams Belang, sprak niemand de voorbije maanden over het einde van België. Enkel de staatshervorming en BHV waren de zware thema’s. Toch komen de vakbonden met een petitie voor het behoud van België, aangevuld met nog een petitie van een dame uit Luik, is er vanuit datzelfde initiatief onlangs nog een Mars voor België gegroeid en plannen ook diezelfde vakbonden weer een mars op Brussel voor het behoud van België. Dat op die eerste mars overigens overwegend franstaligen waren, mag ook een teken aan de wand zijn. Men speelt al te veel op de gevoelens van de mensen, terwijl dat niets terzake doet. Het einde van België is immers geen thema. Nóg geen thema. En mocht dat wel een thema worden door een natuurlijke evolutie, waarom niet? De redenen pro België zijn veelal romantisch, emotioneel van aard. De harde realiteit is echter anders. Waarom is men in Wallonië zo bang om zelf verantwoordelijkheid te nemen? Zelfs over het afschaffen van de miljardentransfers wordt voorlopig nog niet gepraat. Wél wordt er gepraat over meer verantwoordelijkheid voor de beide regio’s. Waarom is men in Wallonië hier zo bang voor? Omdat men dan in Wallonië zelf verantwoordelijkheid moet nemen voor de amechtige staat waarin het zuiden van België zich bevindt? Nochtans kan het confederalisme de redding betekenen voor België. De huidige federale structuur zal in de toekomst voor problemen blijven zorgen, wegens een onuitputtelijke voedingsbodem voor de tegenstanders ervan. De huidige discussies en het gebakkelei zal terug blijven keren met onvermijdelijk het einde van België als eindhalte. Wanneer we een confederalistisch land hebben, waarbij vanuit de deelstaten beslist wordt welke bevoegdheden nog federaal behandeld worden en welke gewestelijk, neem je een aanzienlijk deel van die voedingsbodem weg en kan er eindelijk gewerkt worden voor noodzakelijke oplossingen, specifiek voor elk gewest. Want van de huidige eenheidsstamppot wordt niemand beter. Integendeel. Daarom, nogmaals mijn vraag, waarom is men in Wallonië zo bang voor het confederalisme? Het huidige federalisme stevent in sneltreinvaart af op het einde van België. En dan staan de Walen er plots écht alleen voor. Laatst gewijzigd door Vlaanderen_onafhankelijk : 29 november 2007 om 21:35.

29 november 2007, 21:33	#2
straatrue Minister-President Geregistreerd: 23 augustus 2007 Berichten: 4.614	confederalisme = eufemisme voor separatisme volgens de FRbelgen en Demotte heeft het vanavond op Ter Zake uitgelegd.