Smartphonerevolutie: Hongaren woedend, waanzinnige internetbelasting en IT-wetgeving

[zonbron]

Hongarije wil het internetverkeer aan banden leggen met nieuwe anti-internetwetten en een exuberante internerdbelasting van maar liefst 50 eurocent per Gigabyte!!!

Ooit heb ik Victor Orban gesteund, maar dit gevaarlijke precedent kan niet door de beugel.


NU.nl - Hongaren straat op om omstreden internetwet
26 oktober 2014

Duizenden Hongaren zijn zondag de straat opgegaan om te protesteren tegen een geplande internetwet.

Internetproviders moeten volgens het wetsvoorstel per gigabyte dataverkeer ongeveer 50 eurocent belasting gaan betalen. De betogers zijn niet alleen tegen de extra lasten, maar vinden ook dat fundamentele democratische rechten en vrijheden worden ingeperkt.

De demonstratie was georganiseerd door een Facebook-groep, met meer dan 210.000 aanhangers. Volgens lokale media waren zondag ruim 10.000 mensen op de been.

De regering van premier Viktor Orban wordt veelvuldig beschuldigd van een antidemocratisch beleid.

In beeld:








Deze voorstellen moeten afgeschoten worden, de bedenkers van dit anti-democratische plan voor het internet zouden er tevens goed aan doen hun koffers maken.

[zonbron]

Lees ook: http://rt.com/news/199508-hungary-protest-internet-tax/

[zonbron]

Inhoud zoals muziek, nieuws, films, documentaires e.a. in HD streamen zou de Hongaren zo wel eens een extra euro of meer per dag kunnen kosten.

U zal mij zelden horen oproepen tot interventie van de EU in een lidstaat. Maar wat betekent de vrijheid van meningsuiting en nieuwsgaring in deze EU uiteindelijk?

... Het Hof kwam tot een afwijzing van dit publikatieverbod o.a.door dit of to wegen tegen de belangen van het publiek dat een recht heeftom to worden voorgelicht door de media over gerechtelijke procedures.Het Hof vat de positie van het publiek kernachtig samen:'Article 10 guarantees not only the freedom of the press to inform the public but also the right of the public to be properly informed' (par. 66).De hier door het Hof gebruikte term 'recht op informatie' is op zichzelf een aansprekende samenvatting van hetgeen met de vrijheid om inlichtingen en denkbeelden to ontvangen, zoals vermeld in art. 10 E.V. en art. 19 V.N.-verdrag, bedoeld wordt. De ook in juridisch opzicht relevante wisselwerking tussen zender en ontvanger komt daarbij duidelijk tot uiting. In het vierde hoofdstuk zal echter worden beschreven hoe de term recht op informatie in de regel wordt gebruikt om aan to geven dat de overheid de plicht heeft zorg to dragen voor handhaving van de pluriformiteit in het perswezen en in de omroep. Recht op informatie wordt clan gebruikt ter aanduiding van de sociale component van de uitingsvrijheid, of zelfs als sociaal grondrecht, naast de onthoudingsplichten die de uitingsvrijheid voor de overheid meebrengen. Nu het in dit hoofdstuk om die laatste vrijheidselementen gaat, lijkt het verstandig om de term vrijheid van ontvangst to gebruiken voor de positie van de lezer, luisteraar en kijker in dit verband. In ons land is aan het eind van de jaren vijftig een enigszins verwarde discussie onthrand over de vraag of uit de vrijheid van ontvangst in art. 10 E.V. niet een directe aanspraak, met name voor de journalist, op informatie door de overheid en op openbaarheid van overheidsdocumenten voorvloeit. Ook voor die aanspraak is vaak de term recht op informatie gebruiktl Deze aanspraak is in zoverre niet sterk, dat de opstellers van het Europese mensenrechtenverdrag slechts op de vrije ontvangst van mediaboodschappen hadden gedoeld, zoals reeds vermeld.20 Het lag meer voor de hand om voor dit recht op overheidsinformatie aansluiting to zoeken bij de 'freedom to seek information', meestal vertaald als vrijheid van nieuwsgaring, die in art. 19 van de Universele Verklaring als onderdeel van de uitingsvrijheid is opgenomen. Nu juist dit element in art. 10 E.V., dat Haar het voorbeeld van het artikel uit de Universele Verklaring is opgesteld, is weggelaten geeft art. 10 wel heel weinig houvast. Ook al kent het later tot stand gekomen art. 19 van het V.N.-verdrag w6l weer de 'vrijheid om inlichtingen en denkbeelden to garen', terwijl het nu daarbij om een bindend verdrag gaat in tegenstelling tot de Universele Verklaring, het is evenmin juist om uit die garingsvrijheid een afdwingbare aanspraak op openbaarheid in het bestuur of to leiden. Men kan overigens niet volstaan met de constatering dat met de woorden 'to seek information' in de eerste V.N.-documenten alleen werd gedacht aan bepaalde onthoudingsplichten voor de overheid, met name om buitenlandse correspondenten van nieuwsagentschappen een recht op binnenkomst in de verdragsstaten to geven, alsmede het recht om daar op voet van gelijkheid met de nationale journalisten nieuws to verzamelen en dit weer door to zenden Haar hun opdrachtgevers. In de discussies over dit onderwerp is later namelijk geleidelijk de opvatting gegroeid, dat deze garingsvrijheid voor de overheid de plicht meebrengt om op ruime Schaal informatie to verstrekken. Van een concrete openbaarheidsplicht in die zin dat overheidsdocumenten behoudens specifieke bij de wet vastgestelde uitzonderingen openbaar moeten zijn, kan echter slechts gesproken worden als een wettelijke regeling dit vastlegt. Zo is het bijv. in de Verenigde Staten gegaan, waar de pers met de slogan 'freedom of information' aanspraken formuleerde op een vrije toegang tot overheidsdocumenten, maar de realisering hiervan vond plaats via wettelijke regeling. Dat er niettemin een duidelijke relatie bestaat tussen openbaarheid in het bestuur en de vrijheid van nieuwgaring is evident, want zonder een ruime mate van openbaarheid blijft de voorlichting over het doen en laten van de overheid gebrekkig; vandaar het streven om de overheid inderdaad hiertoe to verplichten. In een Declaration on mass communication media and human rights, in 1970 aanvaard door de Raadgevende Vergadering van de Raad van Europa, wordt de uitingsvrijheid aldus omschreven: 'This right (d.w.z. 'the freedom of expression') shall include freedom to seek, receive, impart, publish and distribute information and ideas. There shall be a corresponding duty for the publicauthorities to make available information on matters of public interest within reasonable limits and a duty for mass communication media to give complete and general information on public affairs'.21Naar aanleiding van een gelijktijdig aangenomen aanbeveling van de Raadgevende Vergadering is een protocol in voorbereiding, waarin art. 10 E.V. wordt uitgebreid met 'the freedom to seek information' gekoppeld aan een informatieplicht voor de overheid.22 DeNederlandse regering heeft, ondanks het felt dat men vodr de genoemde declaratie en aanbeveling heeft gestemd, op het nationale niveau nooitwillen weten van een relatie tussen de uitingsvrijheid en de openbaarheid in het bestuur c.q. een informatieplicht voor de overheid. Men heeft de openbaarheidsplicht steeds in verband gebracht met wat regelmatig werd aangeduid als 'de eisen van een goede en democratische bestuursvoering'. In de Wet openbaarheid van bestuur, die na veel problemen in 1980 in werking is getreden, is inderdaad het beginsel van een recht op informatie van de burger tegenover de overheid als uitgangspunt gekozen, maar elke verwijzing Haar de vrijheid van nieuwsgaring is zorgvuldig vermeden.23 In de nieuwe Grondwet is als basis voor deze wet een apart artikel ontworpen, zonder het karakter van een aanspraaknorm (Art. 5.2.11. 'De overheid betracht bij de uitvoering van haar taak openbaarheid ingevolge regels bij de wet to stellen'), terwijl een voorstel van de Staatscommissie Cals-Donner om in het uitingsvrijheidsartikel ook de 'vrijheid om inlichtingen to garen, to ontvangen en door to geven' to incorporeren, niet word overgenomen.24Dit laatste metalsargumentdatdeze materie beter in het kader van de openbaarheid van bestuur geregeld kon worden.25Toen vanuit de Tweede Kamer bij de behandeling van de openbaarheidsproblematiek later werd aangedrongen op een grondswetsbepaling die een band legde met de informatievrijheid, antwoordde de regering dat het daarvoor nu to laat was en men dit bij de behandeling van het uitingsvrijheidsartikel Haar voren had moeten brengenl26 Via dezewisseltruc is dus de relatie tussen uitingsvrijheid/vrijheid van nieuwsgaring en de openbaarheidsplicht buiten de Grondwet gebleven en dit is van meer clan theoretisch belang, want tegelijk hiermee zijn ook de vrijheid om inlichtingen to garen, to ontvangen en door to geven buiten de Grondwet gehouden. En wel met een zeer ondeugdelijke motivering, want terwijl de garingsvrijheid nog wel gedeeltelijk opgaat in een recht op informatie tegenover de overheid, hebben de vrijheid om inlichtingen to ontvangen en door to geven hoegenaamd niets met de openbaarheidsplicht to maken, want de onivangstvrijheid bleek immers de vrijheid van het publiek in to houden om van mediaboodschappen kennis to nemen, terwijl de vrijheid om inlichtingen door to geven een equivalent is voor de informerende task van de media, d.w.z. de kern van hun werkzaamheid. Een schrale troost is dat de regering bij de behandeling van het uitingsvrijheidsartikel voor de nieuwe Grondwet heeft gesteld, dat die vrijheid om inlichtingen to garen, to ontvangen en door to geven (door de regering to zamen 'informatievrijheid' genoemd) eigenlijk ook al door het huidige art. 7 Grondwet (= eerste lid van het nieuwe uitingsvrijheidsartikel) zou worden bestreken. Bij de bespreking van vraag b zal echter blijken, dat het tot deze mededeling van regeringszijde steeds zeer omstreden is geweest of art. 7 uberhaupt wel op inlichtingen van toepassing is en niet slechts meningen in strikte zin betreft. Tenslotte brengt het feit dat genoemde vrijheden in ieder geval wel in de Internationale regelingen zijn opgenomen niet veel soelaas, omdat die regelingen in zoverre minder bescherming opleveren dan art. 7 Grondwet, dat beperkingsmogelijkheden in de verdragsregelingen verder reiken dan in onze nationale regeling, zoals bij de behandeling van vraag c nog zal blijken.

Oorzaak van deze Haar mijn mening onbevredigende gang van taken was de vrees bij de regering, dat opneming van de garingsvrijheid of zelfs ook de geringste verwijzing in het nieuwe uitingsvrijheidsartikel Haar informatie in strikte tin, aanleiding zou kunnen geven tot een informatieplicht van de overheid buiten de geplande openbaarheidswetgeving om. Uit het voorgaande blijkt dat die vrees in zoverre overdreven was, dat voor concrete aanspraken een wettelijke regeling noodzakelijk is, maar anderzijds kan de gevolgde tactiek niet wegnemen dat ook via het beperkte artikel 7 Grondwet volgens de hedendaagse opvattingen voor de overheid een algemene openbaarheids-informatieplicht voortvloeit. De vrijheid van nieuwsgaringdiscussie heeft dus in Nederland vrijwel steeds gedraaid om de vraag Haar de concrete informatieplicht, maar heeft de vrijheid van nieuwsgaring ook zonder een dergelijke plicht betekenis? Aan de totstandkoming van een kraut gaat een fase van vergaren en selecteren van nieuwsfeiten vooraf, terwijl ook bij de meeste omroepuitzendingen tevoren informatie verzameld zal moeten worden, zoals trouwens ook bij vele eenmalige publikaties buiten de literaire sfeer. Ook afgezien van een informatieplicht blijkt bij de Nederlandse auteurs buiten de mediawereld echter weinig animo to bestaan voor de uitdrukkelijke vastlegging van de garingsvrijheid.21 In zijn preadvies voor de Nederlandse Juristen-Vereniging in 1969 wees Donner de erkenning van een 'snuffelrecht' voor de pers of en ook voor zijn medepreadviseur Van der Hoeven bleak het felt dat het hier om een recht specifiek voor de journalist ging tot een negaticve conclusie to leiden.za Men kan hiertegen inbrengen dat ook voor andere publicisten een vrije Baring van intormatie buiten hetgeen wat reeds in publikaties vastligt (want de kennisneming daarvan wordt reeds door de vrijheid van ontvangst bestreken) van betekenis is, maar een belangrijker argument is dat dat bij beperkingen van de vrije nieuwsgaring het publiek niet goad kan worden voorgelicht. Men kan daarom zeggen dat de vrije nieuwsgaring, net als de verspreidingsvrijheid volgens de woorden van de jurisprudentie over het drukpersartikel, een dienende en onmisbare functie vervult ten aanzien van de openbaringsvrijheid. In de naoorlogse Internationale mensenrechtenverdragen heeft men meer oog gehad voor de belangrijke rol die de massamedia vervullen in een democratische samenleving clan bij de veelal nog uit de 19e eeuw daterende nationale regelingen op dit punt en daarom is in de V.N.-teksten over de uitingsvrijheid ook de garingsvrijheid uitdrukkelijk opgenomen. Men dacht daarbij aanvankelijk vooral aan problemen rond de Internationale Baring van nieuws. Dat hier nog steeds grote problemen liggen blijkt bijv. uit het fait dat men er in het kader van de Raad van Europa niet in geslaagd is een verdrag tot stand to brengen betreffende de positie van de buitenlandse correspondent29 en op weretdniveau uit de meer principiele problematiek van een vrije naast en versus een evenwichtige Internationale nieuwsstroom, het centrale punt in het mediadebat binnen de Unesco gedurende de laatste jaren.

...

Genomen uit: http://www.wrr.nl/fileadmin/nl/publi...gsvrijheid.pdf


Tijd om de regering van Hongarije op de vingers te tikken. Jammer genoeg weten we dat de EU de vrijheid van nieuwsgaring niet 'steeds' als een belangrijk mensenrecht beschouwt:

http://forum.politics.be/showthread.php?t=178217

[cookie monster]

http://forum.politics.be/showthread.php?t=208362
Of deze of de mijne , maakt niet uit

[1207]

Oorspronkelijk geplaatst door cookie monster

http://forum.politics.be/showthread.php?t=208362
Of deze of de mijne , maakt niet uit

Als de bevolking daar keer op keer die orhan +50% geeft moeten ze niet zeuren,
wel interessante belasting

50cent per gigabite en bij een verbruik van 200GB (bvba netflix) wordt dat een dure grap

[1207]

Oorspronkelijk geplaatst door cookie monster

http://forum.politics.be/showthread.php?t=208362
Of deze of de mijne , maakt niet uit

Als de bevolking daar keer op keer die orhan +50% geeft moeten ze niet zeuren,
wel interessante belasting

50cent per gigabite en bij een verbruik van 200GB (bvba netflix) wordt dat een dure grap

[cookie monster]

Oorspronkelijk geplaatst door 1207

50cent per gigabite en bij een verbruik van 200GB (bvba netflix) wordt dat een dure grap

Inderdaad , helaas !!

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door zonbron

Hongarije wil het internetverkeer aan banden leggen met nieuwe anti-internetwetten en een exuberante internerdbelasting van maar liefst 50 eurocent per Gigabyte!!!

Waaruit blijkt dat hij "het internetverkeer aan banden wil liggen"?

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door zonbron

Deze voorstellen moeten afgeschoten worden, de bedenkers van dit anti-democratische plan voor het internet zouden er tevens goed aan doen hun koffers maken.

Waarom zou dit "anti-democratisch" zijn? Het gaat vooreerst om een belasting bij te dragen door de providers. Daarnaast is te lezen dat ze die belasting nog eens in hun aangifte kunnen aangeven als lastenverlaging. Komt daar nog bij, zoals een ander artikel uit die nieuwssite, dat de voornaamste telecomoperator enorme winsten genereert.

[1207]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Waarom zou dit "anti-democratisch" zijn? Het gaat vooreerst om een belasting bij te dragen door de providers..

en die rekenen dat niet door en de staat wil geen geld verdienen?

ff rekenen
ik moet 100 betalen aan de staat voor 200 GB en kan volgens jou 100 terug vd belasting aftrekken
hoe verdient de staat nu?