Gedicht

[harriechristus]

...maar had ik wel een cent?
geld te bezitten was ik nog niet gewend
ik voelde in mijn zakken
want ik had wel een broek aan mijn kont
voorzien van alle gemakken
maar daar slechts een zakdoek vond
zag ik daar wel plotseling een glimmende nieuwe cent op de grond
was dat geen wonder?
door het noodlot voorzien
want ik kon niet zonder
of had een kind mij dat toegegooid misschien?
maar toen ik opkeek na het bukken waren alle kinderen verdwenen
waar waren zij toch henen?
ik zag slechts water in het morgen rood
en na aandachtig turen aan de horizon een boot...

[harriechristus]

...al spoedig kwam de boot aan gevaren
met als schipper een lief meisje
met haar wilde ik wel een reisje
over de woeste baren
en ik wilde al reeds geven mijne glimmende cent
maar zij had liever aan kus van zo'n knappe vent
en die kreeg zij van mij terstond
twee zelfs op haar zoete mond
en al spoedig voeren wij naar de overkant
naar het spelende kinderland
en waar de kinderen van de kant
in het water sprongen
en gezamenlijk zongen:
"moge Harrie tot ons komen
als de God van onze dromen...

[harriechristus]

...aan de kant werd een spelletje gedaan
door de armen van twee lieve meisjes als een poortje te gaan
tussen de armen te worden gevangen
en naar doorgang te verlangen
dus in en uit
voor elke nieuwe spruit
daar moest ik bij
en ik ging achter in de rij
een hoge poort was hout
voor een groot kind stout
ondeugend, maar ook dapper moest het betekenen
daar moest ik wel op rekenen
en een klein poort was turf
voor een kleintje met durf
hout en turf heette dat spel
wist jij dat wel?
nu dacht ik mij al een grote vent
met mijn glimmende cent
maar ik was slechts turf
als ware ik zo klein als een smurf
ik mocht in de zandbak spelen
opdat ik mij niet zou vervelen...

[harriechristus]

...in de zandbak ging ik meteen aan de slag
een weg met een poort te bouwen
en een kasteel dat iedereen zag
en er was een meisje bij die met mij wilde trouwen
en altijd van elkaar te houden...
om vader en moedertje te spelen
om nooit meer eenzaam te wezen of ons te vervelen
en wij groeven een kuil in het zand
en gooiden het zand aan de kant
als een hoge wand
bedoeld als muren
dat niemand ons kon begluren
en daarin twee stoelen en een tafel en een bed
voor de seksuele pret
had ik zo bedacht
maar het liep anders dan ik had verwacht
want zij geloofde nog in de ooievaar
heus, het is waar
ik stond paf en dorst niks te zeggen
maar ik had haar het liefst in het bed willen leggen
om te laten zien hoe het ging
in een ritmische beweging
heen en weer, eruit en er weer in
ik had zo'n vreselijke zin...

[harriechristus]

...maar ik was in de onschuld van het kinderland beland
moeder aarde leidde haar kinderen bij de hand
en vertelt hun sprookjes naar hun verstand
en ik was het die de onschuld nog moest leren
om mij te bekeren
tot het paradijs
oh, dat was zo wijs
daar de weg te weten
en alle voorgaande ellende te kunnen vergeten
en om reeds te kunnen wennen
wat ik wilde ontkennen
keek ik omhoog
en wat zag mijn oog?
ik kon het niet geloven
maar daar boven
kwam een ooievaar met grote klapwieken aangevlogen
als mijn ogen mij niet bedrogen
van wijde cirkels tot steeds kleinere om ons henen
landde hij tenslotte met zijn grote tenen
boven op mij hoofd
omdat ik hem niet had geloofd...

[harriechristus]

...vervolgens deponeerde de brave vogel hoeder
een baby'tje in de armen van de stralende moeder
die geheel en al in alle lusten:
het arme schaap overal kuste
en: "wat een schatje
die moet straks in het badje"
en ik als trotse vader
kwam meteen nader
om beiden te omarmen
in mijn liefde te warmen
en zij al meteen het kind melk gaf uit een flesje
daarvan bleef al spoedig over geen enkel restje
borsten had de moeder nog niet
en ook dat deed mij weer verdriet
een paar grote memmen te zien wippen
en ook even aan de tepel te mogen nippen...

[harriechristus]

...en dan ging alle aandacht en liefde naar het kind
en ik werd niet meer bemind
ik mocht slechts voor pappa spelen
en dat ging mij spoedig vervelen
ik was stinkend jaloers op dat kind
ik moet het bekennen
de enige die werd bemind
en ik kon er maar niet aan wennen
als het nu maar een meisje was
dan kwam het nog wel van pas
maar het was een jongen
tsjonge jonge jongen
haar liefde voor mij te stelen
dat kon ik niet velen...

[harriechristus]

...toen zeide ik deftig: "Vrouw, ik moet aan het werk!"
was dat niet sterk?
en ik gaf vrouw en kind een zoen
daar moesten zij het voorlopig mee doen
mijn werk was op de schommel heen en weer te zwaaien
en ook om op de draaimolen rond te draaien
en de klimkooi te proberen
en niet te vallen en mij te bezeren
en dan op de onvergetelijke wip te wippen
daar kon niets bij tippen
vooral met een lief meisje heen en weer
dat wilde ik nog wel eens een keer
maar zij werd al spoedig duizelig van al dat gewip
en keek een beetje sip...

[harriechristus]

...zij wilde zo graag poffertjes bakken
met een emmer en een schepje
daarvoor wilde ik mij wel in laten pakken
kip, ik heb je
haastje repje
bij mijn geliefde te willen zijn
dat leek mij zo fijn
zij was een schoonheid met lange blonde haren
en ik kon niet nalaten haar aan te staren
in haar mooie blauwe ogen
zou zij mij ook wel mogen?
ik was geheel en al door het dolle
spoedig met haar in het zand te kunnen rollebollen...

[harriechristus]

...plots was ik vrouw en kind vergeten
maar ik had nog wel een slecht geweten
maar al spoedig stonden de poffertjes in lange rijen
of ik wilde al weer gaan vrijen
ik kroop op haar rug
daar had zij niet van terug
zij had er niets van begrepen
dan mij, zij als paard, rond te slepen
"en zo rij ik dan te paard, op een ezel, op een ezel
en zo rij ik dan te paard, op een ezel zonder staart"
zong ik vrolijk en toch bedaard
en zij zong spoedig mee
en wij hadden pret voor twee
en zij gaf mij plots een kusje
en ik kreeg een rood hoofd als vuur
en zei: jij bent mijn zusje
voor eeuwige duur
en gaf een kus terug
en klom weer op haar rug...

[harriechristus]

...ik voelde mij tot in de wolken verheven
met twee vrouwen te mogen leven
een om de dagelijkse zorgen te bestieren
de ander louter omwille van de plezieren
maar inmiddels werd het reeds donker tussen de bomen
en ik moest weer naar huis zien te komen
hoe moest ik het mijn vrouw vertellen?
dat begon mij te knellen
het werd ook donker in mijn ziel
wat mij niet zo beviel
dat mijn "werk" was geweest
een groot liefdesfeest?
in de zandbak kerk
was dat geen werk?
mijn minnares te versieren
mij met haar te plezieren
voor de heilige poffertjes mis
als dat geen echt werk is
maar plotseling werd ik erg bang
voor mijn eigen leugen als een slang
en van pure angst moest ik kakken
en het begon uit mijn reet te zakken
plotseling lag er een hoop poep
in mijn eigen mooie nieuwe broek...

[harriechristus]

...nu had ik al weer een zonde begaan
in het oordeel voor de Godin te staan
en de grootste zonde was wel het in de broek te doen
naar de vermaning van Mamma toen:
"Het eerste gebod:
Doe je drukje op de pot"
Hoe zeer moest ik mij nu schamen
twee leugens te moeten beramen
en die drol niet weg was te liegen
die liep danig in de smiezen
en bovendien: waar was mijn huis?
was deze niet in dezelfde zandbak thuis?
had ik deze niet meer willen zien
had de Godin mij met blindheid geslagen misschien?
plots zag ik mijn vrouw daar in de hoek
neen, mijn huis was niet zoek
en mijn vrouw stond al te wuiven
maar ik vreesde de zure druiven
snel nam ik een besluit
en gooide mijn drol mijn broekje uit...

[harriechristus]

...had zij iets gezien?
zij keek wel plotseling raar uit haar ogen
was het afschuw misschien?
of was het mededogen?
ik hoorde haar al reeds zeggen: je kunt buiten begeren
maar thuis moet je de liefde leren
en ook: je kunt buiten willen drukken
maar thuis moet je op het potje bukken
en toen hoorde ik de kinderen lachen en roepen
"Harrie heeft in zijn broek zitten poepen,
Harrie, Harrie, wat ligt daar op de grond?
het is een flinke baal stront...

[Piero]

Harrie, volgens mij zijn jouw gedichten 100% deterministisch bepaald.
Je weet niet beter en kan niet anders.
Doelloos en zinloos.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Harrie, volgens mij zijn jouw gedichten 100% deterministisch bepaald.
Je weet niet beter en kan niet anders.
Doelloos en zinloos.

Volgens jou? Maar je bestaat helemaal niet...

[harriechristus]

...ik schaamde me rot
ik vreesde ik ga kapot
ik wilde vluchten
voor al die stinkende geruchten
maar raakte verlamd ter plekke
en begon ook nog overal te lekken
en de kinderen draaiden in een kring
en ik boven mijn eigen stront in de lucht daar hing
ondersteboven
niet te geloven
zongen zijn in het koor
al maar door
"wij draaien in het rond
om Harrie's heilige stront
en Harrie draait als een tol
tegendraads omgekeerd in zijn eigen drol"
dat maakte mij helemaal dol
om met mij zo te sollen
waren zij zelf niet meer dan drollen...

[harriechristus]

...het draaide en draaide in mijn hoofd
en ik raakte versuft in mijn hoofd
ik viel op de grond
in mijn eigen stront
maar na enige poos, ik weet niet hoelang
ontwaakte ik weer en was vreselijk bang
want het was stikke donker om mij heen
en ik was geheel en al alleen
ik kon de kindertjes niet meer horen
en in de tast liep ik in het rond
ik was geheel en al verloren
geen enkel kindje meer vond...

[harriechristus]

...op de tast zocht ik mijn weg
wist heg nog steg
maar ik zag wel in de verre
ene sterre
die mij deed hopen
tenminste in een rechte lijn te kunnen lopen
en de ster als Venus voor mij straalde
voor mij neder scheen te dalen
toen zij plotseling was verdwenen
waar was zij toch henen?
toch liep ik dapper door
van achteren naar voor
toen zag ik vele rode lichten
van rode ramen met daar achter schone wichten
die mij vriendelijk wenkten
om hun mijn liefde te willen schenken...

[harriechristus]

...zij geleken op de meisjes die ik in de zandbak had gezien
wel wat ouder en beter gevormd bovendien
met borsten, heupen en meer kont
en prachtige zwarte wimpers en een rode lipstick mond
was die daar niet mijn minnares misschien?
ik was oh zo blij haar weer te zien
liep meteen bij haar naar binnen
maar toen riep zij uit: "Harrie, je stinkt als de hel
wat moet ik toch met jou beginnen?
Ga je eerst maar eens wassen: goed en wel."
...gelukkig was daar midden op het plein
waar alle rode ramen rondom waren gelegen
een prachtige fontein
daar moest ik zijn
dat kwam mij goed gelegen...

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

maar toen riep zij uit: "Harrie, je stinkt als de hel
wat moet ik toch met jou beginnen?
Ga je eerst maar eens wassen: goed en wel."

...gelukkig was daar midden op het plein
waar alle rode ramen rondom waren gelegen
een prachtige fontein
daar moest ik zijn
dat kwam mij goed gelegen...

Correctie:

maar toen riep zij uit: "Harrie, je stinkt als de hel
wat moet ik toch met jou beginnen?
Ga je eerst maar eens wassen: goed en wel.
En snel"
En toen kreeg ik ook nog een lel.
...gelukkig was daar midden op het plein
waar alle rode ramen rondom waren gelegen
een prachtige fontein
daar moest ik zijn
dat kwam mij goed gelegen...