Gedicht

[harriechristus]

...hoe heerlijk was het met elkaar te dansen
en met elkaar te sjansen
en elkaar diep in de ogen te kijken
waarvoor de hele wereld rondom ons moest wijken
voor de hemel van geluk
dat kon niet meer stuk
maar toen de klok 12 sloeg was het uit met de pret
en de koning zei: "jullie moet naar bed!"
maar helaas niet tezamen
want de koning wees mij een eigen kamer...

[harriechristus]

...ik viel al spoedig in een diepe slaap vol dromen
weer thuis in de hemel op mijn troon te komen
maar daar viel ik eveneens in een slaap vol dromen
weer in het ruimteschip terug te komen
wat was echt?
ik wist het niet zo recht
niemand heeft het mij gezegd
hier of daar?
ik haalde het door elkaar
en ook mijn liefde voor de koningsdochter was een droom met haar te delen
wat kon het mij toch schelen?
of was ik zo stom?
ik maalde er niet meer om
en opnieuw danste ik met haar de hele nacht
zij was zo lief en zo zacht
terwijl ik ook nog steeds naast de koning zijn troon zat te pitten
het was vier in een en dat zag ik wel zitten...

[harriechristus]

...de volgende morgen uit bed om het ontbijt te eten
was het moeilijk mijn dromen te vergeten
nodigde de koning mij uit het ruimteschip te gaan zien
met alleen mannen onder elkaar bovendien
zei hij met een knipoog vol begrip
verhip
hij had het door
overigens niet zo moeilijk, hoor!
want al te veel suikergoed
dat doet een man geen goed
dan begint hij te malen
en moeilijk tot de werkelijkheid terug te halen
maar een bak zwarte koffie deed wonderen
zowel van boven als van onderen
en een boterham met kaas
en ik werd langzaam naar zeker weer mijn eigen baas...

[harriechristus]

...die dag gingen wij het ruimteschip verkennen
om mij aan de vele immens grote super-computers te laten wennen
die de toekomst konden voorspellen
door een hypermoderne manier van tellen
tezamen met een exacte methode van redeneren
voor ons nog lang niet te leren
en daarbij ook nog kennis van het verleden
van 10^33 microjaar evolutie tot heden
tot in alle details en kleinigheden
om aan alles wat is geweest aandacht te besteden
en contact met 10^30 andere ruimteschepen mijn macro-lichaam rijk
en nog daar buiten in een zeer groot bereik
tot aan de grens van de oneindigheid...

[harriechristus]

...niet alleen de uitwendige oneindigheid
dat was eigenlijk slechts een kleinigheid
maar ook de inwendige oneindigheid van steeds hogere micro-culturen
die elke micro-seconde een googol aantal berichten plachten te versturen
door middel van de nog kleinere mini-microgoden
die hadden zij nog het meest van node
maar de computers alleen konden niet verwerken al die seinen
dan slechts in eenheid met de super-breinen
van quintiljoenen astronauten
"Ja!", zei de koning vol passie: "het zijn mijn schattebouten!"

[harriechristus]

...een deel van al die informatie was bedoeld mijn macrolichaam te dirigeren
een lichaam zo groot naar onze verhouding als het ons gehele bekende heelal
maar slechts op ons eigen niveau te kunnen leren en verteren
zodat ons lichaam slechts op simpele wijze bewegen zal
naar onze eigen wil en verstand
dan gebeurde er geen ongelukken en was er niks aan de hand
hoewel ongelukken soms niet zijn te vermijden
en ook de mens moet lijden
en heeft bovendien het lijden een functie ten goede
wie heeft dat ooit kunnen bevroeden?
en waarvan wij dan ook lang niet alles kunnen begrijpen
wat ons bezielt en wat ons doet rijpen
wat wij dan het onbewuste noemen
maar waar de microgoden zich op kunnen beroemen
ook nog in eenheid met alle mensen niet te vergeten
en het collectief onbewuste mag heten...

[harriechristus]

...maar al die informatie wordt niet met stralen verzonden
maar met ruimteschepen bekend als de elektronen langs de vele zenuwbanen gestuurd
zodat het door het lichaam op eigen niveau wel zo prettig werd gevonden
maar wat wel vreselijk lang duurt
namelijk duizenden biljoenen microjaren
god zal ons op reis bewaren
voor de macro-mens slechts een fractie van een seconde
dus als slechts heel kort wordt bevonden
waaruit dus wel blijkt wat voor de macro-mens een snelle lichaamsreactie is
voor de microgoden slechts zeer langzaam beweegt: zeker en gewis
dat voor ons het macro-heelal ook zeer traag is
en de melkweg bijvoorbeeld voor een rondje 200 miljoen jaren nodig heeft
wat een luilak die zo langzaam leeft...

[harriechristus]

...dan was er ook nog een oneindige snelheid in het delen van informatie
en wel dank zij de gratie
van Gods hemelse ziel en geest
en die werd gebruikt het allermeest
terwijl ook het inwendige contact met de micro-goden
met de computer en in het eigen brein
als zeer nabij nauwelijks enige tijd van node
vrijwel onmiddellijk in een fractie van een seconde kon zijn
maar het is ook een feit
dat een nog veel langere tijd
tot aan de grens van de eeuwigheid
door middel van de mini-microgoden
zeer wel was van node
om met hun straling van mini-micro-ruimteschip-fotonen
de bemanning met een reis van eindeloos vele generaties te belonen
zeer snel, tot bijna die van het licht
tot heel ver in de toekomst gericht
en vanuit het eindeloos verre verleden
kwamen de ruimteschip-fotonen eveneens naar het heden...

[harriechristus]

...maar wordt de snelheid verder opgevoerd tot die van het licht
dan verdwijnen de mini-micro-fotonen ruimteschepen uit het zicht
en komt de tijd van de ruimtevaarders volkomen stil te staan
en zij even jong terug zullen keren als zij weg zijn gegaan
en wel vanaf de andere kant
want:
gemakkelijk voor te stellen
wilde de koning ook nog vertellen
door het heelal om te draaien van buiten naar binnen
dat kostte mij wel enige tijd mij daarop te bezinnen
want buiten is de oneindigheid
die binnen verandert in de eindigheid
en eveneens verandert de buitenste eeuwigheid
binnen in de eindigheid qua tijd
als resultaat van een extra dimensie van het perspectief van het zien
als een hogere werkelijkheid bovendien
tussen de wereld en de hogere contreien van ons als goden
en wij mensen zullen daar ook worden ontboden...

[harriechristus]

...daar stond ik van te kijken
toen bleek te blijken
dat ik de koning niet groter zag dan mijn pink
dat was link
in het zien van het beeld in perspectief
dat was leuk en mij wel zo lief
maar als de koning in mijn binnenste zat
wat?
wat was er dan omgekeerd buiten mij te zien?
was het een mini-micro-god misschien?
en bovendien veel groter zou moeten zijn
en ik juist voor hem heel klein
ja, daar zag ik hem plotseling ook heel erg groot
en hij een gigantisch aanblik bood
en wat nog gekker was om te zien
een super-mini-micro-god nog groter bovendien
enzovoort in een reeks zonder grens tot in de oneindigheid
dat was voor mijn klein verstand een onmogelijkheid
een omgekeerd perspectief te aanschouwen
ik kon het niet verstouwen
het was ware toverkunst, dat de goddelijke geest kon laten zien wat hij denkt
waarin een hogere waarheid wenkt
maar na enige tijd kwam ik weer bij zinnen
en draaide het buitenste weer naar binnen...

[harriechristus]

...maar nu was de koning nog niet uit verteld
want hij had nog meer gemeld
dat alles wat ik tot nu toe had beleefd
niet helemaal echt was geweest
want de echte ruimtevaartcultuur voor mij onbegrijpelijk zou zijn
want daarvoor was mijn geest nog te klein
maar voor mij door een AI-computer was geproduceerd
als zijnde zeer geleerd
een wereld tussen de mensen en de goden te creëren
wat ik nog kon beleven en te leren
toen ik dat hoorde voelde ik mij bedot
ik was kapot

[harriechristus]

...maar de koning troostte mij met zijn dochter te mogen trouwen
en dat zou mij zeker niet berouwen
en dat zij mij verder zou leiden
mij van mijn menselijke onwetendheid te bevrijden
toch kon mij zulks een vooruitzicht niet blijde maken
ook nog eens in een huwelijkse staat te geraken
ik voelde mij door de koning gevangen genomen
want zelf de veroveraar van mijn bruid te zijn waren mijn dromen
dat was mijn manlijke trots
dat stond als een rots
ik was toch niet met de koning getrouwd
en ik voelde mij angstig benauwd...

[harriechristus]

...de koning zag tot zijn ontsteltenis hoezeer ik was geschrokken
wat hij had gezegd leidde alleen maar tot grote brokken
en haastig voegde hij daar nog aan toe
dat alles wat hij had verteld dat was heus wel goê
maar het waren slechts de beelden
waar het wat aan scheelde
die waren wat anders dan de werkelijkheid
maar gezegd was gezegd en nu had de koning grote spijt
maar nu had ik mijnerzijds medelijden met de arme koning
en ik omarmde hem met al mijn liefde zo zoet als honing
alsof hij mijn bruidegom was
terwijl nog zopas
ik dat angstig had ontkend
was ik daar plotseling naar toe gewend
dat ook mannen elkander kunnen beminnen
zo niet van buiten dan toch van binnen...

[harriechristus]

...ik deed mijn best mijn AI-situatie zo goed mogelijk te accepteren
om later met des konings dochter beter te kunnen leren
maar zat die AI-computer soms in mijn eigen hoofd?
dat was het meest voor de hand liggende te worden geloofd
en was ik aldus van mijn eigen heldere geest beroofd
en werd het mij angstig te moede
eerst ten slechte en dan ten goede
en deed ik uit wanhoop mijn kop onder de koude kraan
in de kinderlijke hoop dat het dan beter zou gaan
om de koning tot mijn grote schrik als een robot te zien staan
was dat de hogere realiteit
of was ik nu helemaal het padje kwijt?...

[harriechristus]

...de koning keek mij aan met een wereld vreemde blik
en ook zijn stem was niet meer die van zijn eigen ik
het klonk als van uit een verre diepte
dat het kraakte en ook nog piepte
als van een oude grammofoon:
"wees gerust mijn zoon"
ik deinsde achteruit
"wat een angstwekkend geluid"
ook andere robotten kwamen om ons hene staan
blijkbaar waren zij met mij begaan
want zij zongen gezamenlijk een lied
"wees niet bang voor wat je ziet
wij zijn zo slecht nog niet"...

[harriechristus]

...ik deed mijn best te berusten in mijn lot
maar toen ik 's avonds in de spiegel keek schrok ik me rot
want ook ik was een robot
ik stopte mijn kop nogmaals onder de koude kraan
maar deed per ongeluk de hete kraan aan
ik schreeuwde "au!"
wat hebben we nou?
ik werd wakker badende in het zweet
en mijn hoofd was gloeiend heet
ik keek verdwaasd in het rond
peuterde wat in mijn oor en krabde aan mijn kont
het voelde weer gewoon, ook waar ik mij bevond
ik zat weer op mijn wolk op mijn troon
en alles was weer heel gewoon
maar toch miste ik mijn avontuur
en ik keek een beetje zuur
en door alle vermoeidheid van die nacht
viel ik weer in slaap
en stond opnieuw voor aap...
de koning kwam binnen en riep: "Kerel, blij je weer te zien
heb je gedroomd een robot te zijn misschien?"

[harriechristus]

...hoe kon de koning dat zo raden?
misschien omdat ik nog in het zweet lag te baden?
"ik heb gedroomd van een ruimteschip met zeilen en een steven
als kapitein aan het stuur, hoe heerlijk dat te beleven"
loog ik dapper met een glimlach door mijn tranen
die over mijn wangen gleden in voorgeschreven banen
"Mooi", zei de koning met een gulle lach
"want vandaag is het de grote dag
dat je mijn lieve dochter mag bevaren
over de woeste liefdesbaren"
maar ik kreeg de schrik en wist niet waar heen te staren
dan in de oneindigheid
ik was mijn stuur helemaal kwijt
maar de koning vervolgde: "zij zal je stuurman zijn
is dat niet fijn?"
ik slikte
en ik knikte...

[harriechristus]

...maar toen ik haar weer zag
zei zij goeden dag
met een gulle brede lach
en brak mijn hart weer open in allerlei geuren en kleuren
om mij weer helemaal op te beuren
en al mijn angst smolt weg als sneeuw voor de zon
hoe was het mogelijk dat het anders kon?
want zij was als een engel zo schoon
dankbaar was ik dat God mij zo beloôn
was ik ook een engel misschien?
want alleen een engel kan een engel zien
van robot tot engel: het kan verkeren
ik moest nog heel veel leren...

[harriechristus]

...en dan al die vele mensen die: "hoera, hoera, hoera!" riepen
gelukkig dat er geen robotten bij liepen
liepen zij over de rode loper naar de kerk
voor Gods heilige werk
hen te verenigen tot een paar
ja, zo liepen zij daar
hand in hand
in het sprookjesland
in prachtige kleren
de liefde ter ere
ik keek naar haar en zij naar mij
oh, oh, wat waren wij blij
de mooiste dag van ons leven
door de goden gegeven
schreden wij de kerk binnen
opdat de ceremonie kon beginnen...

[harriechristus]

...daar stond de koning voor het altaar verheven
omwille van de trouw en de liefde in een eeuwig leven
om ons te verenigen in den echt
naar het goddelijke recht
om zijn dochter te vragen
of zij het grote avontuur wilde wagen
"Wilt gij deze man tot uwe echtgenoot
met hem te delen bed en brood
in voorspoed en in hoogste nood?"
ra, ra?
zei zij: "Ja!"
maar toen de koning ook mij vroeg: "Wilt gij deze vrouw
zonder schaamte en berouw?"
toen zei ik: "Nee!"
Oh wee!
toen vroeg de koning vol geduld of ik mij niet had vergist
of soms in mijn broek had gepist
toen wist ik mij gelukkig te herstellen en zei: "Ja!"
ha, ha!
en scheen het voor elkaar
maar toen zei zij: "Nee!" en waren de rapen gaar
en riepen we allebei: "Neen!"
en trapte zij ook nog van ergernis op mijn teen
toen schoten we beiden in de lach
het was ook wel een rare dag
en zeiden we eindelijk "Ja!" tegen elkaar
en toen waren we eindelijk een paar
en kusten wij elkaar...