Heeft iemand Fehriye Erdal gezien? - Pagina 7

Jaani_Dushman · 2 maart 2006, 18:45

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Confucius

Mevrouw werd gefilmd door bewakingscameras terwijl ze de moordenaars van een Turkse industrieel binnenliet. De bewijzen van medeplichtigheid aan moord zijn zo overweldigend dat zelfs de belgische justitie niet anders kon dan haar veroordelen, niettegenstaande verwoede pogingen in de linkse pers om haar in een sympathiek daglicht te stellen.

Je kan in België niet veroordeeld worden voor misdaden uit het buitenland. Maar blijkbaar ben jij niet de enige die die regel niet kent, hetzelfde geldt voor de rechter uit Brugge. Die man heeft zijn diploma ook blijkbaar bij een doos waspoeder meegekregen...

Jaani_Dushman · 2 maart 2006, 18:47

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Jonas Elossov

Het enige wat ze gedaan heeft (volgend e Turkse overheid) is een deur geopend van het bedrijf waar ze werkte waarlangs een moordcommando is binnengekomen.

Je zal als gentleman maar de deur openhouden voor een bevallige jonkvrouwe, en dan blijkt later dat het om een terroiste gaat

Havana · 2 maart 2006, 18:58

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door vercetti

Toch raar dat ze het op de VRT hebben over de linkse activiste Fehriye Erdal en niet over de terroriste Fehriye Erdal...

In het avondnieuws hadden ze het meermaals over een "terroriste".

werkgroep morkhoven · 2 maart 2006, 19:36

' TERRORISME '

“One man’s terrorist is another man’s freedom fighter!”

exposure · 2 maart 2006, 19:49

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Herr Flick

Ze is helemaal nie gaan lopen, ze is door het afvoerputteke van den douche weggespoeld !

hahaha en ik begin spontaan aan een bepaalde reclame te denken.

always of redbull het geeft je allebij vleugels....

Havana · 2 maart 2006, 19:58

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door werkgroep morkhoven

' TERRORISME '

Neen, terrorisTE.

werkgroep morkhoven · 2 maart 2006, 20:22

' STAATSTERRORISME WORDT NOOIT VEROORDEELD'

werkgroep morkhoven · 2 maart 2006, 20:22

' STAATSTERRORISME WORDT NOOIT VEROORDEELD'

Fehriye Erdal vertelt

"Als studente kon ik niet onbewogen blijven voor de problemen van mijn land", zegt de jonge militante Fehriye Erdal in onderstaand getuigenis dat ze op 15 mei in de gevangenis van Brugge schreef. Enkele uittreksels.

Ik ben geboren op 25 februari 1977 in Adana, in Turkije. Mijn familie kwam oorspronkelijk van Sivas maar verhuisde naar Adana om financiële redenen. Toen ik in het laatste jaar lyceum zat, slaagde mijn oudere zus in het ingangsexamen voor de rechtsfaculteit aan de universiteit van Istanboel. Daarna begon ik aan de richting public relations en reclame. Datzelfde jaar overleed mijn moeder en trokken we naar Istanboel, waar we definitief bleven wonen.

De eerste dag op de universiteit was meteen een ontgoocheling. Drie richtingen, waarvoor de ingangsproeven telkens verschillende leerstof besloegen (journalistiek, film-televisie en public relations), bleken nu hetzelfde lespakket te krijgen. Wat is er dan nog specifiek voor elke branche als de leerstof toch dezelfde is? En op het einde van de opleiding krijgt elke student dan het diploma van de richting waarin hij zich oorspronkelijk heeft ingeschreven.

Als studente kon ik niet onbewogen blijven voor de problemen in mijn land. Twee jaar na de militaire putsch van 1980, richtte de dictatuur het YÖK op, het Comité voor het Hoger Onderwijs. Het YÖK zorgde overal in de universiteit voor repressie. Politiemannen controleerden onophoudelijk onze identiteitskaarten. We mochten alleen nog onze eigen faculteit binnen. Aanpalende faculteiten werden zelfs afgegrensd met prikkeldraad! De studenten in mijn richting mochten alleen maar de centrale campus op omdat het restaurant nu eenmaal daar lag.

Het werd studenten formeel verboden lid te worden van een politieke partij of een vereniging. Agenten in burger hingen overal rond en vielen de studenten lastig. In 1995 waren 40 tot 50 geüniformeerde agenten, de Snelle Interventietroepen, permanent in staat van paraatheid op de centrale campus aanwezig.

Twee maand na mijn inschrijving aan de universiteit leerde ik de Federatie van Turkse Studentenverenigingen kennen (TÖDEF), en dan vooral de afdeling in Istanboel, de Solidariteitsvereniging van Jongeren in het Hoger Onderwijs van Istanboel (IYÖ-DER).

Het ging om een groep studenten van allerlei politiek pluimage, met uitzondering van de fascisten. We voerden allerlei acties in verband met jongerenproblemen of gebeurtenissen in ons land. Elke jaar organiseerden we op 6 november, de verjaardag van de oprichting van de YÖK, een boycot van de lessen, en verschillende culturele festiviteiten. Vaak gingen we ook stakingspiketten bezoeken of organiseerden we persconferenties.

Op 8 maart 1995 hadden we muurkranten gemaakt ter ere van de Werelddag voor Werkende Vrouwen. Tijdens de voorbereidingen kwamen zeven of acht politiemannen mijn vriendin en mij aanhouden. We werden meegenomen naar het politiebureau. Daar werden we een nacht vastgehouden in de anti-terrorismesectie van Eminönü. Een dag later moesten we voor het Hof van de Staatsveiligheid verschijnen, in Istanboel. Toen de procureur ons ondervraagd had, werden we weer vrijgelaten.

In de zomer van 1995 solliciteerde ik voor een baan bij het nationale schoonmaakbedrijf. Ik wilde op eigen benen kunnen staan en ook mijn familie financieel wat kunnen steunen. Het bedrijf werkte onder andere voor Sabanci Holding. Daar kwam ik eerst in de nachtploeg terecht. Nadien diende ik een aanvraag in om overdag te kunnen werken. Ik mocht een vrouw vervangen die net in verlof was gegaan. Omdat er klachten waren over de vrouw, stelde men mij voor om voor onbepaalde tijd voor Sabanci te blijven werken.

Voor de rest bleef mijn leven zijn normale gangetje gaan. Ik woonde bij mijn ouders, ik zocht vrienden op. Ik begon wel te twijfelen of ik verder zou studeren, want ik had weinig hoop dat ik een baan in het verlengde van mijn studie zou vinden.

Op 4 januari 1996 voerden soldaten en politiemannen een raid uit in de Ümraniye-gevangenis. Daarbij kwamen vier militanten van de DHKC om het leven. Op 9 januari voerde de DHKC dan een vergeldingsactie uit in de gebouwen van de Sabanci-holding.

Ik sympathiseerde met de DHKP-C en de politie wist dat. En omdat ik in die gebouwen werkte, was ik een geschikte zondebok natuurlijk. De politie wees mij dus meteen aan als een van de verantwoordelijken van de actie. Er bleef me niets anders over dan te vluchten. Ik had geen enkele reden om te vertrouwen op de politie en het gerecht. Verschillende mensen uit mijn dichte omgeving waren immers al het slachtoffer geworden van politiegeweld, marteling en opsluiting.

Het zou naïef geweest zijn in gerechtigheid te geloven in een land waarvan uittredend president Demirel bevriend blijkt met een zekere Kamuran Cörtük. Die is berucht voor fraudezaken maar is nog nooit ondervraagd. Wat zou ik moeten verwachten van een land waar men tijdens een verkeersongeval op 3 november 1996 in het kleine stadje Susurluk een volksvertegenwoordiger, een politiechef en de fascistische maffiabaas Abdullah Catli in dezelfde wagen aantrof? Catli was rechtstreeks betrokken bij de moord op zeven studenten-leden van de voormalige Arbeiderspartij van Turkije (TIP). Omdat er dus geen gerechtigheid bestaat in Turkije en om veiligheidsredenen, ben ik vertrokken naar het buitenland. In België ben ik op 26 september 1999, samen met twee van mijn kameraden, aangehouden en daarna opgesloten.

In Turkije riskeer ik vandaag de dood door ophanging, op basis van artikel 146/1, dat elke poging om de grondwettelijke orde met geweld te veranderen, bestraft. Als ik in handen van de Turkse overheid val, heb ik geen enkele zekerheid omtrent mijn veiligheid."

http://www.ptb.be/international/arti...object_id=2304

Confucius · 2 maart 2006, 20:45

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Jaani_Dushman

Je kan in België niet veroordeeld worden voor misdaden uit het buitenland. Maar blijkbaar ben jij niet de enige die die regel niet kent, hetzelfde geldt voor de rechter uit Brugge. Die man heeft zijn diploma ook blijkbaar bij een doos waspoeder meegekregen...

Nee ? Is dat sedert ze die wet hebben moeten afschaffen waarbij ze Sharon, Bush en nog andere leiders van bevriende staten gingen aanklagen ? De rechter heeft haar veroordeeld als lid van een verboden organisatie, illegaal wapenbezit ....
Wat mij ook dwarszit is het volgende: ze leveren haar niet uit aan Turkije omdat ze dat land blijkbaar niet vertrouwen. Martelingen, moorden door de overheid enz. zouden blijkbaar geregeld voorkomen. Aan de andere kant wordt je in ons land bijna als racist beschouwd als je ook maar enig voorbehoud oppert tegen een mogelijke toetreding van Turkije tot de EEG.
U als hooggeleerde, die zijn diploma blijkbaar niet met een doos waspoeder heeft gekregen kan mij misschien de logica van dit alles uitleggen. Ik ga er echter van uit dat onze leiders grote hypocrieten zijn en dat hier een spelletje gespeeld wordt om de "linkse activiste" te helpen.

werkgroep morkhoven · 2 maart 2006, 20:52

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Confucius

Aan de andere kant wordt je in ons land bijna als racist beschouwd als je ook maar enig voorbehoud oppert tegen een mogelijke toetreding van Turkije tot de EEG.

Ook het Vlaams Belang is tegen de toetreding van Turkije tot de EEG.

Bobke · 2 maart 2006, 20:52

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Jaani_Dushman

Een normale uitspraak zou geweest zijn: inbeslagname van de wapens en een geldboete voor wapenbezit en valse papieren.

Plus uitlevering aan Turkije.

AyneRand · 2 maart 2006, 21:02

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Herr Flick

Aangezien de staatsveiligheid zich hier enkel met vlaams nationalisten bezighoud, is het ook de thuishaven van het internationale terrorisme.

Visa kan je overal in onze ambasades kopen, vooral die van Casablanka heeft een visa supermarkt.

Eens je hier bent doe je maar op, materiaal kopen voor bommen te maken, het gewoon pieken uit een steengroeve of bij de rijkswacht of 't leger zelf, nergens ter wereld is het makkelijker om legermateriaal te stelen of documenten te stelen en te vervalsen.

(genoeg inbraken in gemeentehuizen en kazernes in het verleden om dat te bewijzen. )

De wapenhandel en drugshandel bloeit, dankzij de wereldhaven, Anwtwaarpen, waar je containers met van alles en nog wat in, overal ter wereld heen kunt shippen.

Kortom moest ik voor Al Quaida een bijhuis moeten openen in europa, dan was Broekzele zeker mijn hoofdkantoor, met hier en daar een bijhuis natuurlijke.

Diamandsmokkel, wapensmokkel, drugsmokkel het kan allemaal, zonder al te veel controle, want de staatsveiligheid heeft het veel te druk met de abonnementenlijst van het Palieterke te controleren,

allemaal gevaarlijke terroristen, met vertakkingen overal ter wererld... gevaarlijke mannen die pikante lezersbrieven sturen, en lachen met het gezag, en elke week Berre 2 nen dikke neus zetten !

En dan de gevaarlijksten van allemaal, de Takkers en de Davidsvondsers en oeh, nog gevaarlijker, de smeerlapperij van de smeerlapperij, het slijk der aarde, de verpersoonlijking van Adolf Hitler himself , Het Sint Maartensfonds...

Mijn grootvader staat zeker op hun zwartste lijst, want die leest Berkenkruis...

Mogen we van u dan ook de analytische boekhouding verkrijgen waarop u zich zeker baseert om zonder geen enkel probleem te kunnen veronderstellen dat 80% van de werkingskosten van de staatsveiligheid enkel en alleen besteed worden om het doen en laten van TAK, Palieterke en Sint-Maartenfonds, ea .., na te volgen. Als u dit dokument niet kan voorleggen, bent u enkel en alleen maar aan het LULLEN, iets dat we echt gewoon zijn van mensen uit de LAGERE KLASSE.

daiwa · 2 maart 2006, 21:48

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door AyneRand

, bent u enkel en alleen maar aan het LULLEN, iets dat we echt gewoon zijn van mensen uit de LAGERE KLASSE.

Zegt de man die beweert rijk geworden te zijn met zijn bedrijven in China en met investeren op de Chinese beurs.
Alleen spijtig dat we daar altijd nog geen enkel bewijs van hebben gezien.
Dus de eerste de beste gek kan hier beweren dat hij rijk is.

Mitgard · 2 maart 2006, 21:49

ik begin die erdal met de dag toffer te vinden.
een meid met ballen.

AyneRand · 2 maart 2006, 22:18

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door daiwa

Zegt de man die beweert rijk geworden te zijn met zijn bedrijven in China en met investeren op de Chinese beurs.
Alleen spijtig dat we daar altijd nog geen enkel bewijs van hebben gezien.
Dus de eerste de beste gek kan hier beweren dat hij rijk is.

Waar blijft de analytische boekhouding?

daiwa · 2 maart 2006, 22:29

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door AyneRand

Waar blijft de analytische boekhouding?

Misschien in dezelfde lade waar uw ''bewijzen'' zitten?
Kijk hé, de zaak zit zo.
In iedere post van u zit jij contstant te kappen op de zogenaamde '' lagere klasse' en op de gewone werkman en over hoe rijk jij wel bent, maar als we wij naar bewijzen vragen naar uw rijkdom of zaak blijft u het antwoord schuldig of ben jij verdwenen met de noorderzon.

cookie@vws · 2 maart 2006, 22:37

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door AyneRand

Als u dit dokument niet kan voorleggen, bent u enkel en alleen maar aan het LULLEN, iets dat we echt gewoon zijn van mensen uit de LAGERE KLASSE.

Er zijn ook mensen die neerkijken op uw HOGERE KLASSE........ Als klasse te maken heeft met geld.... elken boer heeft een mercedes.... Mocht u nog twijfels hebben leest u misschien beter eens goed de handtekening......

AyneRand · 2 maart 2006, 22:52

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door cookie@vws

Er zijn ook mensen die neerkijken op uw HOGERE KLASSE........ Als klasse te maken heeft met geld.... elken boer heeft een mercedes.... Mocht u nog twijfels hebben leest u misschien beter eens goed de handtekening......

Jer mag gerust op ons neerkijken, we interesseren ons niet voor jullie. Jullie geraken er gefrustreerd door, wij allesbehalve.

cookie@vws · 2 maart 2006, 22:56

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door AyneRand

Jer mag gerust op ons neerkijken, we interesseren ons niet voor jullie. Jullie geraken er gefrustreerd door, wij allesbehalve.

Schrijft uw checksken voor levenslijn maar al uit, dan kan u breed uitgemeten op uw plasmateeveeken komen tonen hoe vrijgevig u wel bent en hoe sociaal bewogen u mag zijn. Helaas trapt de MEERDERHEID van de bevolking daar niet meer in. Helaas is het net die MEERDERHEID die uw inkomen verzekert. Lezen uw loonslaven uw postings ook? of bent u bang dat ze er misschien den blok op zetten.... begrijpelijk indien u neerkijkt op uw eigen WINSTGEVERS....

born2bewild · 2 maart 2006, 23:09

mijn neefke van 3 jaar richt ook elke dag 3 firma's op in sina (via tinternet)

2 maart 2006, 20:22	#127
werkgroep morkhoven Banneling Geregistreerd: 11 februari 2004 Locatie: Antwerpen Berichten: 3.371	' STAATSTERRORISME WORDT NOOIT VEROORDEELD' Laatst gewijzigd door werkgroep morkhoven : 2 maart 2006 om 20:24.

2 maart 2006, 23:09	#140
born2bewild Banneling Geregistreerd: 18 februari 2006 Locatie: 2000 Berichten: 21.703	mijn neefke van 3 jaar richt ook elke dag 3 firma's op in sina (via tinternet) Laatst gewijzigd door born2bewild : 2 maart 2006 om 23:10.

2 maart 2006, 19:36	#124
werkgroep morkhoven Banneling Geregistreerd: 11 februari 2004 Locatie: Antwerpen Berichten: 3.371	' TERRORISME ' “One man’s terrorist is another man’s freedom fighter!”

2 maart 2006, 20:22	#128
werkgroep morkhoven Banneling Geregistreerd: 11 februari 2004 Locatie: Antwerpen Berichten: 3.371	' STAATSTERRORISME WORDT NOOIT VEROORDEELD' Fehriye Erdal vertelt "Als studente kon ik niet onbewogen blijven voor de problemen van mijn land", zegt de jonge militante Fehriye Erdal in onderstaand getuigenis dat ze op 15 mei in de gevangenis van Brugge schreef. Enkele uittreksels. Ik ben geboren op 25 februari 1977 in Adana, in Turkije. Mijn familie kwam oorspronkelijk van Sivas maar verhuisde naar Adana om financiële redenen. Toen ik in het laatste jaar lyceum zat, slaagde mijn oudere zus in het ingangsexamen voor de rechtsfaculteit aan de universiteit van Istanboel. Daarna begon ik aan de richting public relations en reclame. Datzelfde jaar overleed mijn moeder en trokken we naar Istanboel, waar we definitief bleven wonen. De eerste dag op de universiteit was meteen een ontgoocheling. Drie richtingen, waarvoor de ingangsproeven telkens verschillende leerstof besloegen (journalistiek, film-televisie en public relations), bleken nu hetzelfde lespakket te krijgen. Wat is er dan nog specifiek voor elke branche als de leerstof toch dezelfde is? En op het einde van de opleiding krijgt elke student dan het diploma van de richting waarin hij zich oorspronkelijk heeft ingeschreven. Als studente kon ik niet onbewogen blijven voor de problemen in mijn land. Twee jaar na de militaire putsch van 1980, richtte de dictatuur het YÖK op, het Comité voor het Hoger Onderwijs. Het YÖK zorgde overal in de universiteit voor repressie. Politiemannen controleerden onophoudelijk onze identiteitskaarten. We mochten alleen nog onze eigen faculteit binnen. Aanpalende faculteiten werden zelfs afgegrensd met prikkeldraad! De studenten in mijn richting mochten alleen maar de centrale campus op omdat het restaurant nu eenmaal daar lag. Het werd studenten formeel verboden lid te worden van een politieke partij of een vereniging. Agenten in burger hingen overal rond en vielen de studenten lastig. In 1995 waren 40 tot 50 geüniformeerde agenten, de Snelle Interventietroepen, permanent in staat van paraatheid op de centrale campus aanwezig. Twee maand na mijn inschrijving aan de universiteit leerde ik de Federatie van Turkse Studentenverenigingen kennen (TÖDEF), en dan vooral de afdeling in Istanboel, de Solidariteitsvereniging van Jongeren in het Hoger Onderwijs van Istanboel (IYÖ-DER). Het ging om een groep studenten van allerlei politiek pluimage, met uitzondering van de fascisten. We voerden allerlei acties in verband met jongerenproblemen of gebeurtenissen in ons land. Elke jaar organiseerden we op 6 november, de verjaardag van de oprichting van de YÖK, een boycot van de lessen, en verschillende culturele festiviteiten. Vaak gingen we ook stakingspiketten bezoeken of organiseerden we persconferenties. Op 8 maart 1995 hadden we muurkranten gemaakt ter ere van de Werelddag voor Werkende Vrouwen. Tijdens de voorbereidingen kwamen zeven of acht politiemannen mijn vriendin en mij aanhouden. We werden meegenomen naar het politiebureau. Daar werden we een nacht vastgehouden in de anti-terrorismesectie van Eminönü. Een dag later moesten we voor het Hof van de Staatsveiligheid verschijnen, in Istanboel. Toen de procureur ons ondervraagd had, werden we weer vrijgelaten. In de zomer van 1995 solliciteerde ik voor een baan bij het nationale schoonmaakbedrijf. Ik wilde op eigen benen kunnen staan en ook mijn familie financieel wat kunnen steunen. Het bedrijf werkte onder andere voor Sabanci Holding. Daar kwam ik eerst in de nachtploeg terecht. Nadien diende ik een aanvraag in om overdag te kunnen werken. Ik mocht een vrouw vervangen die net in verlof was gegaan. Omdat er klachten waren over de vrouw, stelde men mij voor om voor onbepaalde tijd voor Sabanci te blijven werken. Voor de rest bleef mijn leven zijn normale gangetje gaan. Ik woonde bij mijn ouders, ik zocht vrienden op. Ik begon wel te twijfelen of ik verder zou studeren, want ik had weinig hoop dat ik een baan in het verlengde van mijn studie zou vinden. Op 4 januari 1996 voerden soldaten en politiemannen een raid uit in de Ümraniye-gevangenis. Daarbij kwamen vier militanten van de DHKC om het leven. Op 9 januari voerde de DHKC dan een vergeldingsactie uit in de gebouwen van de Sabanci-holding. Ik sympathiseerde met de DHKP-C en de politie wist dat. En omdat ik in die gebouwen werkte, was ik een geschikte zondebok natuurlijk. De politie wees mij dus meteen aan als een van de verantwoordelijken van de actie. Er bleef me niets anders over dan te vluchten. Ik had geen enkele reden om te vertrouwen op de politie en het gerecht. Verschillende mensen uit mijn dichte omgeving waren immers al het slachtoffer geworden van politiegeweld, marteling en opsluiting. Het zou naïef geweest zijn in gerechtigheid te geloven in een land waarvan uittredend president Demirel bevriend blijkt met een zekere Kamuran Cörtük. Die is berucht voor fraudezaken maar is nog nooit ondervraagd. Wat zou ik moeten verwachten van een land waar men tijdens een verkeersongeval op 3 november 1996 in het kleine stadje Susurluk een volksvertegenwoordiger, een politiechef en de fascistische maffiabaas Abdullah Catli in dezelfde wagen aantrof? Catli was rechtstreeks betrokken bij de moord op zeven studenten-leden van de voormalige Arbeiderspartij van Turkije (TIP). Omdat er dus geen gerechtigheid bestaat in Turkije en om veiligheidsredenen, ben ik vertrokken naar het buitenland. In België ben ik op 26 september 1999, samen met twee van mijn kameraden, aangehouden en daarna opgesloten. In Turkije riskeer ik vandaag de dood door ophanging, op basis van artikel 146/1, dat elke poging om de grondwettelijke orde met geweld te veranderen, bestraft. Als ik in handen van de Turkse overheid val, heb ik geen enkele zekerheid omtrent mijn veiligheid." http://www.ptb.be/international/arti...object_id=2304

2 maart 2006, 21:49	#134
Mitgard Banneling Geregistreerd: 16 februari 2004 Berichten: 23.890	ik begin die erdal met de dag toffer te vinden. een meid met ballen.