De loonhandycap van de Belgische arbeider

[Pelgrim]

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Gaarne.

Waarde is niet iets dat inherent is aan een materieel voorwerp, zoals fysische kenmerken (massa, temperatuur...). Waarde komt voort uit waardering, uit subjectieve oordelen.

binnenin het 'crcuit' wel ja. Als gij een horloge hebt en gij wilt dat verkopen en ik vind het maar tien frank waard en gij honderd, dan heeft dat voor mij minder waarde dan voor u.
Voor de maatschappij in zijn geheel (het circuit dus) heeft dat echter geen enkele rol. Als ik u honderd frank betaal blijft het totaal van welvaart even groot dan als ik u maar tien frank betaal. We geven eigenlijk gewoon al bestaande welvaart door.

Als ik daarentegen zelf een horloge maak en dat introduceer op de markt, is de welvaart van de maatschappij toegenomen met één concreet objectief vast te stellen goed: een horloge.

Het oordeel van een individu is de enige maatstaf voor de waarde van een voorwerp.

typisch voor liberalen natuurlijk, de mens als eeuwig en onveranderlijk individu. De maatschappij heeft echter ook een rol.

Hieruit volgt uiteraard dat er niet één objectief vaststelbare waarde bestaat: ik kan een Picasso pure kunst vinden en jij kan het waardeloos vinden;

nogmaals voor de maatschappij maakt dat niks uit. Of ik nu honderd frank of tien miljoen betaal, het aantal geldbriefkes in omploop blijft hetzelfde.

Het concept van de subjectieve waarde mag niet verward worden met de (markt)prijs van een dienst of goed. De marktprijs geeft aan wat het individu moet opofferen als hij de dienst of het goed zou willen hebben. Het individu maakt op basis van de marktprijs een keuze: als ik één euro moet betalen voor een doos melk, wat is er dan meer waard - de euro, of de melk? Als ik dorst heb, of ik wil pannenkoeken bakken, of ik heb geen enkele doos melk meer in huis en er komen vrienden langs om koffie te drinken, dan zal ik misschien de doos melk waardevoller vinden dan de euro. Ik zal met plezier de euro aan de winkelier geven, en de doos melk meenemen naar huis; in mijn ogen heb ik namelijk iets waardevol verkregen (een doos melk) in ruil voor iets minder waardevol. Er is vanuit mijn waarde-oordeel dus 'winst'.

Voor u persoonlijk is er sprake van een win-situatie, in zeker opzicht. En voor de maatschappij?

De verkoper heeft veel dozen melk en is niet geïnteresseerd om deze melk allemaal zelf op te drinken. Hij moet bovendien zijn leveranciers betalen, en deze aanvaarden geen betaling in melk, maar willen euro's. Voor de verkoper is de euro waardevoller, en de melk minder waardevol. Vanuit het standpunt van de verkoper is er dus ook winst: hij heeft iets waardevols verkregen (een euro) in ruil voor iets minder waardevol.

idem. `

De subjectieve waardetheorie kan dus het bestaan verklaren van misschien wel het meest frequente menselijke handelen: de ruil.

ja, inderdaad. Maar daar ging het niet over. Het ging niet over subjectieve waarde, maar over meerwaarde gegenereert door arbeid.

Een voorbeeld kan dit verduidelijken. Indien persoon A tomaten kweekt en stapels tomaten liggen heeft, en persoon B is schoenmaker en heeft bergen schoenen liggen, dan zal A niet geïnteresseerd zijn in extra tomaten en B niet geïnteresseerd zijn in extra schoenen. Echter; A heeft nieuwe schoenen nodig en B heeft honger. A en B komen nu overeen om tomaten te ruilen tegen schoenen. Deze transactie is voor beiden voordelig: A heeft iets wat hij wou (schoenen) en moest in ruil enkel iets geven dat voor hem minder waardevol is (tomaten); B heeft iets wat hij wou (tomaten) en moest in ruil enkel iets geven dat voor hem minder waardevol is (schoenen). Er is dus in deze simpele transactie winst voor beiden.

geloof ik allemaal best. En dan nu waar het eigenlijk om ging:
wat is de meerwaarde van die ruil? Er werden bestaande goederen omgeruild. Is er iets spontaan bij ontstaan?
Nee. Er ontstaat alleen iets meer bij als de schoenmaker en de tomatenkweker nog wat meer schoenen en tomaten bijmaken. ARBEID dus.

Eén van de problemen met de arbeidswaardetheorie is dat ze niets verklaart.

waar is het prefix 'meer' nu weer naartoe? D�*�*r draaide het om. Geen enkele marxist zal uw subjectieve waarde (zonder 'meer-') ontkennen, maar daar gaat het ook helemaal niet om. Zelfs in het communisme kunnen twee arbeiders dingen ruilen. Waar het om draait is: wie krijgt de vruchten van de door arbeid geproduceerde meerwaarde.

Voor de rest merk ik dat je mijn zeer basic wiskundige modelletje nog altijd niet hebt ontkracht en blijft dus de marxistische stelling gelden: meerwaarde wordt alleen geproduceerd door arbeid.

[Turkje]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

Het is niet 'dankzij' het kapitalisme dat sociale wetgeving en zorg voor het milieu hier is gekomen hoor, het is dankzij het "Rode Gevaar" en de generatieslange strijd van het proletariaat dat het patronaat moet toegeven.

Dus de communisten zijn in de praktijk ecologisten geworden? Ik dacht dat het juist omgekeerd was (cfr. Groen!)... Nou ja, Tsjernobyl is dan ook hét voorbeeld bij uitstek hoeveel het "Rode Gevaar" met het milieu inzit 8)

Of dacht je soms dat er nog zoiets als veiligheidsnormen op de werkvloer zou zijn als de arbeiders nooit zouden dreigen met stakingen?

Integendeel zelfs: menig arbeider veegt vierkant zijn voeten aan de overvloed veiligheidsnormen. Daarom ook dat bedrijven voorzien in een veiligheidscoordinator die de arbeiders erop moet wijzen hoe ze hun werk veilig moeten doen (en niet omgekeerd).

Het kapitalisme is alleen verantwoordelijk voor de arbeidersrechten in die zin dat het kapitalisme net de arbeidersklasse heeft voorgebracht die voor haar rechten zou gaan strijden.

Met andere woorden: het kapitalisme heeft de arbeidersklasse rijk gemaakt.

[Pelgrim]

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Ik realiseer me net dat mijn vorige bericht eigenlijk alleen maar om de waardetheorie draait, en niet echt antwoordt op je bovenstaande vraag.

ik vroeg het me ook al af

De vraag naar wat échte welvaart is, is al zo oud als de economie zelf. De meest gehanteerde maatstaf is het BBP, dat simpelweg de geldwaarde is van alle goederen en diensten die verhandeld worden in een bepaalde periode in een bepaalde streek.

Als goederen vrijwillig verhandeld worden, kunnen we misschien terecht van welvaart spreken: zoals we daarnet zagen, is er dan inderdaad vooruitgang voor de twee partijen van de transactie.

Er valt echter inderdaad iets te zeggen voor de stelling dat de totale welvaart enkel kan toenemen als de productie toeneemt of kwalitatief verbetert. Edoch, we moeten het dan hebben over alle goederen en diensten (een dokter is strikt genomen geen "productie", nochtans zijn zijn diensten weldegelijk waardevol) die vrijwillig verhandeld worden.

marxisten hebben nooit een onderscheid gemaakt tussen materiële goederen en immateriële diensten. Strikt genomen zijn trouwens alle diensten ook 'materieel', want een dokter doet iets concreet: hij voert arbeid uit door u te onderzoeken (of zit hij gewoon op zijn stoel voor zich uit te staren? Ik dacht het niet).

Indien de stroom van zulke goederen en diensten toeneemt, kunnen we zeggen dat de welvaart gegroeid is; als er meer kan geproduceerd worden met minder middelen, dan kunnen we zeggen dat de welvaart gegroeid is; als het aantal mogelijkheden van consumptie gegroeid is, dan kunnen we zeggen dat de welvaart gegroeid is.

inderdaad, en alles blijkt toch steeds weer neer te komen op arbeid.

Het volstaat niet om zomaar een fabriek te bouwen en nutteloze voorwerpen te produceren. De voorwerpen moeten ook effectief gewenst zijn opdat we zouden kunnen spreken van een grotere welvaart. Dat is de link met de subjectieve waardetheorie: ieder individu heeft bepaalde behoeftes; hoe meer van die behoeftes er kunnen worden ingevuld, hoe groter de welvaart van dat individu. (Bemerk dat dit slechts één van de vele mogelijkheden is om het begrip 'welvaart' in te vullen).

daar volg ik u. En ook in een democratisch communistisch systeem zal daar rekening mee gehouden moeten worden en ik zie niet in waarom daar geen rekening mee zou gehouden worden. Ik denk dat als de bevolking rechtstreeks in het beleid participeert in plaats van via de mistige omweg van 'het consumentarisme' de rationalisatie nog sterker zou zijn.

Er is bijvoorbeeld vaak kritiek op de consumptiemaatschappij. Wat men daarbij echter uit het oog verliest, is dat de consumptie steeds meer uit diensten bestaat. Misschien is het op lange termijn een logische evolutie: naarmate meer 'primaire' behoeftes ingevuld raken, zoeken we het hogerop op de piramide van Maslow.

Dat is eerder een gevolg van de wetenschappelijke ontwikkeling. De industriële sector is qua werkgelegenheid inderdaad zeer gekrompen ten voordele van de tertiaire, maar niettemin is er nog nooit zoveel rommel gefabriceerd als tegenwoordig Hetzelfde is gebeurd in de landbouw: de werkgelegenheid is gekrompen, de productie gestegen. Ik ben er zeker van dat dit in sommige sectoren van de diensten ook zal gebeuren. De consumptie bestaat wel degelijk uit goederen, gigantisch veel zelfs (kijk maar eens rond in uw huis en vergelijk dat met vijftig jaar geleden).

Als we louter naar materiële productie kijken, kunnen we echter niet negeren dat grotere productiemogelijkheden hoofdzakelijk het gevolg zijn van de toename van de voorraad kapitaalsgoederen.

niemand ontkend dat. maar die voorraad kapitaalsgoederen komt niet zolmaar uit de grond gekropen, zij wordt gemaakt, door arbeid.

De vraag of arbeid nu wérkelijk de bron van alle meerwaarde is, is compleet irrelevant in dit verhaal (niet in het minst omdat het marxistisch concept van meerwaarde hier niet nuttig is);

nee? Waarom dan niet?

uiteraard kunnen we voortdurend wijzen op de onderhoudstechnieker die de knopjes bedient of de ingenieur die de machine ontworpen heeft. Men kan echter evengoed blijven volhouden dat enkel de natuur meerwaarde schept, en altijd en overal erop wijzen dat er inderdaad arbeiders nodig zijn, maar dat die arbeiders tenslotte weldegelijk met grondstoffen werken; en ja, er is kapitaal, maar zijn de kapitaalsgoederen ook niet gemaakt van grondstoffen?

inderdaad. Alle welvaart is het gevolg van de arbeidende mens die de natuur omvormt. Er is toch een verschil: kapitaal zonder arbeid ligt te roesten. Arbeiders daarentegen hebben hun twee handen en hun hersens en kunnen daarmee als het moet zelfs zonder hulpmiddelen gaan jagen en plukken.

Op die manier zouden we een natuurwaardetheorie kunnen opstellen die analoog verloopt aan de arbeidswaardetheorie, en we zouden hieruit kunnen afleiden dat meerwaarde altijd en overal alleen aan de natuur toe te schrijven valt.

toch niet, want als de arbeidende mens er niet was zouden die natuurlijke hulpbronnen gewoon blijven liggen, net zoals kapitaal zou liggen roesten.

Men kan niet ontkennen dat een grotere hoeveelheid kapitaalsgoederen nodig, minstens handig is om de productiemogelijkheden te vergroten. Kapitaalsaccumulatie is dan ook een motor achter de constante toename van productiemogelijkheden en productiviteit.

dat klopt, marxisten zijn doorgaans dan ook de grootste aanhangers van doorgedreven technologische ontwikkeling, mits dit ten goede komt aan de gehele arbeidende bevolking. Neemt echter niet weg dat alles steeds te herleiden is op arbeid.

Het is perfect mogelijk om de productiviteit van een land op te drijven én de arbeidsduur in te korten middels kapitaalsaccumulatie, m.a.w. terwijl de arbeid zelf 'lichter' wordt, kan de productiviteit toenemen.

dat is mogelijk. In een liberaal systeem leidt dat echter tot ontslagingen, afdankingen, 'rationalisering' en zo meer, dus allesbehalve een goede zaak voor de arbeiders. In handen van het kapitaal zijn de machines de grootste vijand van de arbeiders, in handen van de arbeiders zelf zijn de machines vooruitgang.

Het zou bijvoorbeeld van slechte smaak getuigen om te beweren dat arbeiders het tegenwoordig nog steeds even slecht hebben als de arbeiders in de achttiende en negentiende eeuw: de productiviteit is sindsdien toegenomen en de arbeidsomstandigheden zijn verbeterd. Dat is enkel mogelijk geweest door de accumulatie van kapitaal.

Die het gevolg is van de arbeid. En die heeft moeten toegeven na dreigingen vanwege de arbeidersklasse.

Zonder toename van de voorraad kapitaalsgoederen zou geen enkele 'sociale strijd', hoe hevig ook, de situatie verbeterd hebben.

dat klopt, en geen enkele socialist is tegen die toename, integendeel. Maar zonder sociale strijd zou de situatie evenmin verbeterd zijn.

[ericferemans]

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Gaarne.

Waarde is niet iets dat inherent is aan een materieel voorwerp, zoals fysische kenmerken (massa, temperatuur...). Waarde komt voort uit waardering, uit subjectieve oordelen.

Het oordeel van een individu is de enige maatstaf voor de waarde van een voorwerp. Hieruit volgt uiteraard dat er niet één objectief vaststelbare waarde bestaat

Deze stelling: iets is zoveel waard als men er voor wil betalen past bijzonder goed in het kraam van liberale denkers. Zeggen dat de waarde van arbeid, van goederen een "markt"-gegeven is en dus ontdaan van elke objectiviteit praat grote onrechtvaardigheden goed zonder er dieper op te moeten ingaan.
Leuk was van vroeger Sp.a boegbeeld VDB (vader van) bezig te horen op televisie: zijn mega-loon als BIAC manager vondt hij heel normaal: hij had een hoge marktwaarde! Zo kan men gaan stellen dat indien genoeg mensen "ontwaakt verworpenen der aarde" uit je mond oplepelen, je daardoor stijgt in marktwaarde. Enorm!

Toch denken andere filosofen hier anders over. Men kan inderdaad stellen dat de waarde van een goed samen hangt met hoeveel werk er voor verricht is. Dit is de arbeidswaarde leer.

Extreme denkers in deze richting stellen zelf voor om het geld uit te drukken in arbeidsuren. Dit zou inderdaad leuk worden: je betaalt je advocaat, die vijf uurtjes aan je dossier besteedt vijfduizend uren uit en je weet wat je kwijt bent, waarom en aan wie.

Men mag al lachen met deze extreme vorm van alles uitdrukken in arbeid maar in de grond is dit systeem niet minderwaardig aan het huidige systeem om de waarde van goederen en diensten te bepalen. Dit systeem is absurd.
Totaal decadent. Zoals trouwens het hele zogenaamde "marktmechanisme".

Het is wel leuk hoe jij, en alle aanhangers ervan, de raarste bokkensprongen maken om wat recht is krom te praten. Daarom is economie, tenminste deze die kritiekloos ons systeempje ondersteunt, een vrij boeiende en niet van veel fantasie gespeende pseudo-wetenschap.

[Turkje]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

Voor de maatschappij in zijn geheel (het circuit dus) heeft dat echter geen enkele rol. Als ik u honderd frank betaal blijft het totaal van welvaart even groot dan als ik u maar tien frank betaal. We geven eigenlijk gewoon al bestaande welvaart door.

Dit is natuurlijk onzin. Voor de maatschappij maakt het heel wat uit of er 10, dan wel 100 frank wordt betaald voor dat horloge. Bij een constante hoeveelheid geld wilt dit immers zeggen dat er bij 100 frank een pak minder (90 frank) geld overblijft om andere zaken aan te kopen. De welvaart, oftewel de hoeveelheid goederen die we met z'n allen kunnen aankopen, hangt dus zeker af van de prijs van dat horloge. Hoe meer iemand wil betalen voor een bepaald goed, hoe minder geld hij overhoudt voor andere goederen.

Basic wiskundige logica, zoals u dat noemt.

[StevenNr1]

Dat is toch niet waar, want dan heeft de verkoper van dat horloge weer net meer koopkracht. En de aankoper inderdaad minder maar dat verandert niets.

[Turkje]

Trouwens, toch raar dat je met een "pseudowetenschap" zoals economie zomaar eventjes gigantische geldstromen, marktbewegingen, kortom het gedrag van een gigantisch complex systeem van producenten en consumenten kunt verklaren hé.

De eerste verkapte communist die nog zo'n gelijkaardige "pseudowetenschap" uitvindt, die mag van mij direct benoemd worden tot Président-Fondateur de la République Prolétaire.

[Turkje]

Oorspronkelijk geplaatst door StevenNr1

Dat is toch niet waar, want dan heeft de verkoper van dat horloge weer net meer koopkracht. En de aankoper inderdaad minder maar dat verandert niets.

Fout. Ik zal het concreet maken: als jij 1000 euro verdient per maand, maakt het dan totaal geen verschil in koopkracht en welvaart uit of je met die 1000 euro een Porsche, villa, jacht, zomerverblijf, kleren, eten, ... kunt kopen, dan wel juistgeteld één brood? Of maakt dat wel verschil uit?

Absoluut blijft het geld hetzelfde (1000 euro), maar wat je ermee kunt doen (koopkracht, welvaart) is totaal verschillend.

[StevenNr1]

Hm ja, klinkt logisch. Ik heb toch een poging gedaan

[Turkje]

Oorspronkelijk geplaatst door StevenNr1

Hm ja, klinkt logisch. Ik heb toch een poging gedaan

Wij zijn allen probeerders en probeersels

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door ericferemans

Deze stelling: iets is zoveel waard als men er voor wil betalen past bijzonder goed in het kraam van liberale denkers. Zeggen dat de waarde van arbeid, van goederen een "markt"-gegeven is en dus ontdaan van elke objectiviteit praat grote onrechtvaardigheden goed zonder er dieper op te moeten ingaan.
Leuk was van vroeger Sp.a boegbeeld VDB (vader van) bezig te horen op televisie: zijn mega-loon als BIAC manager vondt hij heel normaal: hij had een hoge marktwaarde! Zo kan men gaan stellen dat indien genoeg mensen "ontwaakt verworpenen der aarde" uit je mond oplepelen, je daardoor stijgt in marktwaarde. Enorm!

Toch denken andere filosofen hier anders over. Men kan inderdaad stellen dat de waarde van een goed samen hangt met hoeveel werk er voor verricht is. Dit is de arbeidswaarde leer.

Extreme denkers in deze richting stellen zelf voor om het geld uit te drukken in arbeidsuren. Dit zou inderdaad leuk worden: je betaalt je advocaat, die vijf uurtjes aan je dossier besteedt vijfduizend uren uit en je weet wat je kwijt bent, waarom en aan wie.

Men mag al lachen met deze extreme vorm van alles uitdrukken in arbeid maar in de grond is dit systeem niet minderwaardig aan het huidige systeem om de waarde van goederen en diensten te bepalen. Dit systeem is absurd.
Totaal decadent. Zoals trouwens het hele zogenaamde "marktmechanisme".

Het is wel leuk hoe jij, en alle aanhangers ervan, de raarste bokkensprongen maken om wat recht is krom te praten. Daarom is economie, tenminste deze die kritiekloos ons systeempje ondersteunt, een vrij boeiende en niet van veel fantasie gespeende pseudo-wetenschap.

Feremans, hou je er even buiten, we zijn een discussie aan het voeren.

[C uit W]

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Feremans, hou je er even buiten, we zijn een discussie aan het voeren.

[Bob]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

het feit dat er maar veertigduizend vacatures zijn tegenover zeshonderdduizend werkzoekenenden ingeschreven bij de vdab zal wellicht maar van secondair belang zijn zeker. Die andere 560 000 werklozen zijn allemaal luie profiteurs want zij vinden geen vacature...

Zook zal het feit dat men Polen moet invoeren om het werk te doen dan wel van tertiair belang zijn...

[Bobke]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

Het is niet 'dankzij' het kapitalisme dat sociale wetgeving en zorg voor het milieu hier is gekomen hoor, het is dankzij het "Rode Gevaar" en de generatieslange strijd van het proletariaat dat het patronaat moet toegeven. Of dacht je soms dat er nog zoiets als veiligheidsnormen op de werkvloer zou zijn als de arbeiders nooit zouden dreigen met stakingen?

Het kapitalisme is alleen verantwoordelijk voor de arbeidersrechten in die zin dat het kapitalisme net de arbeidersklasse heeft voorgebracht die voor haar rechten zou gaan strijden.

Vandaar dat er zoveel zorg voor het milieu is in rode paradijzen.
Het proletariaat staakt zelden voor meer milieubescherming maar meestal voor directe voordelen.
Kijkt u maar naar de reactie wanneer bedrijven winst maken. Het is nochtans dankzij die winst dat er ook in milieu kan geïnvesteerd worden.

[Bobke]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

In welk opzicht hebben de arbeiders van Inbev dan iets te zeggen?

Welke, deze in Jupille ?
Waarom is het bedrijf aan Inbev verkocht, omdat er gigantische winsten gemaakt werden ?

binnen het kapitalisme wel. Binnen het democratisch communisme niet, want als een bedrijf niet goed drait heeft het in plaats van kapitalistische aasgieren en concurrenten die een laatste messteek komen toedelen wel een hele structuur van ondersteuning om de oorzaken van de problemen te achterhalen en op te lossen. Dat is net de kracht die coöperatie voorheeft op de concurrentie.

Een structuur dus die onleefbare bedrijven moet steunen ten koste van bedrijven die wel productief zijn. Hard zwoegen voor weinig rendement en de werknemers verplichten veel te dure producten te kopen
Kent gij veel arbeiders die naar rode paradijzen vluchten ?

Waarom alleen zij? Iedereen die werkt heeft recht op een loon.

Waarom zou men proberen zijn bedrijf gezond te houden als ge toch hetzelfde loon ontvangt. Dat anderen werken hé.
Eigenlijk zijn we hier ook goed op weg om de boel te verzieken.
We willen hoge lonen maar kopen producten die in lageloonlanden gemaakt worden.

sociale zekerheid, u weet wel, dat ding dat zogezegd "onbetaalbaar" is.

Sinds wanneer financiert dat ding zichzelf ?
Op veertig jaar productiviteit moet ge veertig jaar inactiviteit bijeen sparen. Dat noem ik winst maken.

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door StevenNr1

Dat is toch niet waar, want dan heeft de verkoper van dat horloge weer net meer koopkracht. En de aankoper inderdaad minder maar dat verandert niets.

Ik weet niet helemaal wat je bedoelt maar ik vermoed zoiets:
horloge kost honderd frank = veel koopkracht voor de verkoper
horloge kost tien frank = weinig koopkracht voor de verkoper.

Natuurlijk klopt dat ook wel, maar het zou verkeerd zijn te veronderstellen dat het goed is voor de economie als het horloge duur verkocht wordt. Immers: als het horloge goedkoper verkocht wordt, hebben de kopers meer geld over, meer koopkracht. Het horloge duurder maken zorgt dus niet voor meer koopkracht (in totaal), want ieder beetje koopkracht dat de verkoper "wint" is ten koste van de koopkracht van de consumenten.

Allez, ik vermoed dat je zoiets bedoelde?

[Percalion]

Leestip voor iedereen: Economics in One Lesson, van Henry Hazlitt. Niet dik, toegankelijk geschreven en verdomd accuraat. Goedgekeurd door onder andere Friedman en Hayek, beiden Nobelprijswinnaars trouwens. Vooral het stuk over het prijsmechanisme is een aanrader, tenzij u Eric Feremans heet want in dat geval zal u dat hoofdstuk enkel beschouwen als zever. Maar goed, gelukkig is 99,999% van de wereldbevolking niét Eric Feremans, dus voor nagenoeg zes miljard mensen is het best wel interessante lectuur.

[Percalion]

Overigens, aardig grafiekje over de loonevolutie en het verschil tussen arbeiders en bedienden.

De uurlonen van arbeiders in 1958 en de maandlonen van bedienden in 1958 werden gelijkgesteld aan startwaarde 100. Sindsdien zie je de evolutie, we merken duidelijk dat de lonen (gecorrigeerd voor de inflatie) enorm sterk stegen in de jaren zestig en zeventig. Er is een serieuze daling in het reële loon begin de jaren tachtig (ik vermoed dat dat te maken heeft met de devaluatie van de frank en de indexsprong).

Bemerken we verder ook nog dat de lonen van arbeiders veel sterker zijn toegenomen dan de lonen van de bedienden.

[Percalion]

En die cijfers zijn afkomstig van de uiterst dubieuze ultraliberale studiedienst van het ACV www.loonwijzer.be

[StevenNr1]

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Economics in One Lesson, van Henry Hazlitt.

PDF: http://prawo.uni.wroc.pl/~kwasnicki/...e%20Lesson.pdf

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Allez, ik vermoed dat je zoiets bedoelde?

Inderdaad.

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

want ieder beetje koopkracht dat de verkoper "wint" is ten koste van de koopkracht van de consumenten.

Maar wat de verkoper "wint" is toch net hetgene de consument "verliest" aan koopkracht, dus blijft de totale koopkracht m.i. gelijk.
Maar eigenlijk had Turkje het in mijn ogen al ontkracht.