Racisme : Bewakingsfirma zet receptioniste buiten vanwege hoofddoek - Pagina 13

Knorretje · 17 juni 2006, 22:31

[SIZE=3]De Islam of de hoofddoek (16 jan 2004)[/SIZE]

De kledijvoorschriften van de koran onderdrukken de vrouw en hebben hun tijd gehad
ZOALS ook anderen hebben opgemerkt (Marc Hooghe, DS 13 januari) bestaat het risico dat de discussie over de hoofddoek herleid wordt tot de vraag hoe onze maatschappij met religieuze symbolen omgaat. Patrick Dewael (DS 10 januari) heeft, geïnspireerd door de Franse commissie-Stasi, zijn standpunten terzake eveneens in algemene termen geformuleerd, maar iedereen weet dat het in essentie over de ,,hoofddoek'' (hijab) gaat. Toch blijft de verwarring groot. Sommigen hebben het over een macho-tekst, hoewel er alleen naar vrouwelijke auteurs wordt verwezen. Velen verwachten blijkbaar een algemeen verbod op het dragen van de hoofddoek. Manu Claeys en Anne Provoost (DS 13 januari) denken dat het eigenlijk gaat over het verbieden van hoofddoeken ,,in publieke gebouwen''.
Dewael zelf doet echter slechts twee concrete voorstellen.
Ten eerste, het dragen van de hijab, of andere tekens die duidelijk naar een wereldbeschouwing verwijzen, door vertegenwoordigers van de overheid, kan niet (bedoeld is uiteraard, bij de uitoefening van hun ambt). Mij lijkt zoiets vanzelfsprekend, maar wie uitgerekend daartegen bezwaren heeft, moet met argumenten afkomen. Zo iemand moet er mij onder meer van overtuigen dat een lid van een assisenjury met een hijab geen enkel probleem stelt.
Dewael stelt daarnaast voor de sluier en vergelijkbare religieuze symbolen in openbare scholen te verbieden. Hij specificeert het niet, maar toch blijkt uit de context van dit debat dat het hier over basis- en secundair onderwijs gaat, kortom over minderjarigen. Dat scholen aan hun leerlingen kledijvoorschriften kunnen opleggen, zelfs een compleet uniform, is in ons land nooit betwist en niemand moet dus beweren dat een dergelijke maatregel niet legitiem kan zijn. Wel blijft de vraag naar de opportuniteit van bepaalde voorschriften.
Aangezien niemand in ons land een algemeen verbod op hoofddoeken voorstelt hoewel krantencommentaren en lezersbrieven soms die indruk wekken lijkt het gewenst onze discussie op het punt van de scholen toe te spitsen.
Jonge meisjes die de hoofddoek dragen, beweren soms dat zij die keuze in volle vrijheid genomen hebben. Ik heb geen reden om aan hun oprechtheid te twijfelen. Wanneer men dan te weten wil komen waarom ze die beslissing genomen hebben, antwoorden ze veelal: ,,God vraagt dat van mij.''
Maar het probleem is hoe zij weten dat God dat vraagt. Zij zijn geen islamdeskundigen en kunnen moeilijk op eigen kracht tot dat inzicht gekomen zijn. Laten we dus niet langer die meisjes lastig vallen, maar ons richten tot degenen die ze geïndoctrineerd hebben: de godsdienstleraars of de imams (de ouders hebben wel een inbreng, maar ook zij kunnen meestal niet autonoom de teksten interpreteren). Op de vraag naar het waarom, antwoorden de imams dat het bevel tot het dragen van de hoofddoek in de koran staat.
Maar dat is in strijd met de waarheid. De koran spreekt niet over een hoofddoek. Men vindt er enkele passussen over de kledij van de vrouw, waarvan niemand de algemene strekking betwist: buitenshuis moet een vrouw zich volledig bedekken, zodat van haar aantrekkelijkheden niets zichtbaar is. Binnen de moslimtraditie was er echter eeuwenlang discussie over één punt: de meerderheid vond dat ook het gezicht bedekt moest zijn (bijvoorbeeld de boerka of de Arabische niqab ); volgens een minderheid (de hanefieten) mochten het gezicht en de handen zichtbaar blijven (bijvoorbeeld de chador). Wanneer het lichaam volledig of bijna volledig bedekt is, heeft het geen zin over een aparte ,,hoofddoek'' te spreken: dat doet de koran dus ook niet.
Imams die letterlijk dat boek willen volgen, moeten dus aan de meisjes een van die twee types aanraden. Nu zie je soms een vrouw met een hijab en een nauwsluitend broekpak of een jeans. Dat is totaal in strijd met de geest van de koran.
Maar als ze volledig eerlijk willen zijn, moeten de imams aan de meisjes uitleggen dat God in de koran ook het volgende zegt: God heeft de man boven de vrouw bevoorrecht (Soera 4, 34); de vrouw mag alleen met haar man seksuele betrekkingen hebben, de man met een onbeperkt aantal vrouwen (S. 23, 1-6); de man kan zijn vrouw verstoten, het omgekeerde is niet mogelijk (65, 1); de vrouw krijgt de halve erfenis van de man (S. 4, 176); een getuigenis van een vrouw is maar half zoveel waard als dit van een man (S. 2, 282); de vrouw moet gehoorzaam zijn aan haar echtgenoot (S. 4, 34); bij blijvende ongehoorzaamheid moet de man zijn vrouw slaan (S. 4, 34).
Zo komen we tot de kern van dit hele debat. Deze ,,zeven discriminaties'' van de vrouw staan met een volstrekte duidelijkheid in de koran; maar even duidelijk is dat ze radicaal in strijd zijn met de Rechten Van De Mens. Men kan van ons niet verwachten dat wij een godsdienst in onze tijd als respectabel beschouwen, wanneer hij deze zeven discriminaties in stand wenst te houden.
Maar dat hoeft eigenlijk niet. Zoals het met de bijbel gebeurd is, kan men bepaalde teksten als tijdsgebonden interpreteren, zodat ze in een moderne samenleving niet meer van toepassing zijn. Vertrekkend van de vroege Mekkaanse Soera's die zowel op het literaire als op het humane vlak van een hoog niveau zijn kan men een versie van de islam ontwikkelen die ook in onze tijd nog velen in positieve zin kan inspireren. Maar dan moet men afstand doen van de gedachte dat de loutere verwijzing naar een korantekst een voldoende grond zou leveren voor een gebod of verbod (hoofddoek/homoseksualiteit).
Wie deze weg van de mensenrechten inslaat, kan er niet omheen dat vooral de kledijvoorschriften van de koran hun tijd hebben gehad. Hun grondslag is namelijk dat de vrouw als vrouw, met al haar aantrekkelijkheden, er alleen voor haar eigen man is. Voor de rest van de gemeenschap is zij een wezen zonder lichaam, of zelfs zonder gezicht De man daarentegen kan zich wel ten volle in zijn wereld uitleven. Kan iemand hierin iets anders zien dan onderdrukking en grove discriminatie? De eerste geëmancipeerde islamvrouwen hebben het afleggen van de sluiers dan ook niet alleen als een symbool, maar ook als een wezenlijk onderdeel van hun bevrijding ervaren.
Beide aspecten zijn onverbrekelijk met elkaar verbonden.
De verantwoordelijken voor de islamgemeenschap moeten beseffen dat als ze vasthouden aan de letter van de koran in verband met kledij, ze onvermijdelijk suggereren dat ze ook de ,,zeven discriminaties'' van die koran in stand willen houden.
Sommige zogenaamde progressieven vinden dat deze discussie slechts om een lapje stof gaat; ik hoop dat dit standpunt alleen aan verregaande onwetendheid te wijten is. Want het gaat om de vraag of wij samen met moderne moslims aan een mooie maatschappij kunnen bouwen, waarin iedereen gelijk is en iedereen als volwaardig mens tegenover zijn medemensen kan staan. Dan wel of wij tegen mensen die een letterlijke interpretatie van de koran voorstaan, moeten zeggen: hier scheiden onze wegen, bij ons gaan de mensenrechten voor. Kortom, het gaat over de keuze tussen de islam en de hoofddoek.
Prof. em. dr. Etienne Vermeersch, moraalfilosoof en ere-vice-rector van de Universiteit Gent
-------------------------------------- © De Standaard en Etienne Vermeersch 16-01-2004

Amon_Re · 17 juni 2006, 22:32

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door styllo_ben

ik heb je al eerder gevraagd wat die bedrijfscultuur inhield en hoe een hoofdoek hiermee in conflict kwam. Maar je hebt nog niet geantwoord. Bovendien gold in die bedrijf geen dressing code. Pas na het incident gaan ze er één invoeren.

Of er effectief geen dressing code is weet ik niet, maar wat wel in conflict zou kunnen komen is het uiterlijk van neutraliteit.

styllo_ben · 17 juni 2006, 22:33

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Amon_Re

Wie leeft nog? Wie niet? Wie is dus het grootste slachtoffer?

meen je dit?

dus een mier dood trappen is erger dan dat ik jouw armen eraf snij maar voor de rest jou laat leven?

styllo_ben · 17 juni 2006, 22:34

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Amon_Re

Is het wel of niet mogelijk, dat België een islamitisch land wordt?

Ja of nee?

Nee

Nooit

face it. Doorbreek die holle frazen van extreem-rechts.

The B@ron · 17 juni 2006, 22:36

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door styllo_ben

mensen die in een hoofddoek een statement (politiek of religieus) zien, zowel moslims als niet-moslims, DOEN aan politiek!!!
de meerderheid der bevolking doet dit echter niet.

Tiens, sinds wanneer maken extreem linkse nestbevuilers de meerderheid van de bevolking uit ?

Amon_Re · 17 juni 2006, 22:37

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door styllo_ben

meen je dit?

dus een mier dood trappen is erger dan dat ik jouw armen eraf snij maar voor de rest jou laat leven?

Dacht dat de smiley duidelijk maakte dat het spottend bedoelt was

Amon_Re · 17 juni 2006, 22:38

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door styllo_ben

Nee

Nooit

face it. Doorbreek die holle frazen van extreem-rechts.

Op welke wetenschappelijke basis kan je dit bewijzen?

De aanwezigheid van een religieuze minderheid is voldoende reden om de mogelijkheid open te houden. Wat nu een minderheid is kan morgen de meerderheid vormen.

Knorretje · 17 juni 2006, 22:40

Bas les voiles! - Chahdortt Djavann

“Ik heb tien jaar lang een sluier gedragen. Het was de sluier of de dood. Ik weet waarover ik spreek”, zo luidt de eerste zin van het ophefmakende essay Bas les voiles! van de Iraanse schrijfster Chahdortt Djavann die in Frankrijk woont en antropologie studeerde in Parijs. In dit boekje neemt ze radicaal stelling tegen het dragen van de hoofddoek omdat die cultureel, religieus en maatschappelijk wordt opgelegd. Het is een keihard protest tegen de houding van de meeste moslimmannen, de islamitische voorschriften en de houding van heel wat westerse intellectuelen die in hun cultuurrelativistisch discours voorbijgaan aan de essentie van de moderniteit. Namelijk de gelijkwaardigheid van alle mensen en van man en vrouw in het bijzonder. “Als ze dan toch zo dol zijn op de sluier, dan moeten ze hem zelf maar dragen” zo kaatst Chahdortt Djavann de bal terug naar de moslimmannen die eisen dat hun vrouwen gesluierd rondlopen.

Het dragen van de sluier staat momenteel in tal van westerse landen ter discussie. Westerse intellectuelen stellen dat we respect moeten opbrengen voor de islamitische zeden en tradities en dat we de rechten van deze specifieke cultuur moeten aanvaarden. In die zin verdedigen ze dan ook het ‘recht’ van moslimvrouwen om de hoofddoek te dragen en aldus ook impliciet het ‘bevel’ van de moslimmannen dat moslimvrouwen zich moeten sluieren. Diezelfde intellectuelen verdedigen de versluiering niet alleen in het private domein, maar ook in scholen en zelfs voor moslimvrouwen die een overheidsfunctie vervullen. En hun visie kent succes. Zo kreeg een vrouwelijke islamitische hulpgriffier in Nederland, die haar hoofddoek niet mocht dragen in de zittingszaal, uiteindelijk wel gelijk van de Commissie Gelijke Behandeling. In Duitsland kreeg een islamitische onderwijzeres van de rechtbank de toelating om haar hoofddoek voor de klas te dragen. En in België werd de directeur die zich verzette tegen het dragen van de hoofddoek op zijn school met banbliksems overladen. Alleen in Frankrijk sprak de overheid zich intussen radicaal uit tegen het dragen van hoofddoeken wanneer iemand een overheidsfunctie vervult maar ook op school. “Ik ben van oordeel dat het dragen van kledij of van tekens die een duidelijke religieuze betekenis hebben moeten verboden worden in de scholen, de colleges en de publieke lycea (…) De islamitische sluier, welke benaming men die ook mag geven, het keppeltje of een kruisteken van een overdreven afmeting horen niet thuis in de gebouwen van de openbare scholen. Openbare scholen zullen seculier blijven”, aldus president Chirac in een toespraak op 17 december 2003. Als reden hiervoor verwijst hij naar de rechten van de vrouw en de werkelijke gelijkheid met de mannen. Volgens Chirac wordt de graad van beschaving immers bepaald door de plaats die vrouwen in de samenleving (kunnen) innemen.

Imams en moslimgroepen als de Arabisch Europese Liga van Dyab Abou Jahjah eisen evenwel het recht op om hun kledingsvoorschriften in het Westen te mogen toepassen (lees opdringen). Maar ook heel wat moslimmeisjes zelf dragen een sluier om uiting te geven aan het specifieke identiteit. Ze eisen het recht op om zelf die keuze te kunnen maken. Maar volgens het Nederlandse Tweede Kamerlid Ayaan Hirsi Ali, die zelf een moslima is, is dit juist de paradox van de onderdrukking. Zij stelt dat die vrouwen worden blootgesteld aan druk vanwege imams en hun religieuze ideeën. “Er wordt hen ingeprent dat wie zich niet aan de religieuze regels houdt, hel en verdoemenis wacht in het hiernamaals. Van zodra iemand dat ook echt gaat geloven, en dit wil vermijden door een hoofddoek te dragen, dan zegt ze inderdaad dat ze het vrijwillig doet. Maar meestal zit achter die vrijwilligheid een hele psychische onderdrukking en angst. Kijk, de plicht voor vrouwen om een hoofddoek te dragen komt voort uit het volgende: wanneer je je als vrouw niet bedekt dan kijken de mannen naar je en verlangen ze naar je. Als je dan verkracht wordt dan is het je eigen schuld. Je moet er als vrouw dus voor zorgen dat mannen niet zondigen en daarom moet je je bedekken.”

Chahdortt Djavann zit op dezelfde lijn. Moslims dwingen meisjes zich op te sluiten in een private gevangenis. Op die manier worden meisjes van tien jaar oud gereduceerd tot de status van seksobject dat ze moeten beschermen voor het genot van hun latere echtgenoot. Sluiers die worden opgelegd aan kinderen veroorzaken psychologische storingen. Ze worden geculpabiliseerd als potentiële zondaars die mannen op slechte ideeën brengen. Volgens de auteur zijn er in de moslimstaten dan ook zoveel gevallen van verkrachting, prostitutie en pedofilie. Geen enkele islamitische wet beschermt immers de kinderen. Elke vorm van directe of indirecte dwang op minderjarigen om een sluier te moeten dragen moet bij wet verboden worden, aldus Chahdortt Djavann. En dit niet zozeer omwille van het belang van de seculariteit maar omwille van de rechten van de mens en in naam van de bescherming van de minderjarigen.

Het gaat bij Chahdortt Djavann niet zozeer over het probleem van de sluier op school maar over de sluier op zich. Hoe dun ze ook zijn, ze zorgen voor een radicale scheiding tussen de wereld van de mannen en de wereld van de vrouwen. Een scheiding die wordt doorgetrokken tot in de scholen, cafés, bibliotheken, werkplaatsen en publieke plaatsen. Vrouwen worden in de moslimwereld niet beschouwd als volwaardige personen. Dat vloeit voort uit de ondergeschiktheid van de individuele rechten van de mens aan de collectieve rechten van de cultuur. Hiermee brengt de auteur een belangrijk argument aan tegen het cultuurrelativisme. Als we willen dat mensen met diverse religieuze achtergrond met elkaar kunnen en willen samenleven en dat daarbij de vrijheid en waardigheid van elk individu ook wordt gerespecteerd dan zal men een soort ‘universele seculiere moraal’ moeten aanvaarden zoals voorgesteld door de Nederlandse filosoof Paul Cliteur. De seculariteit of de scheiding van kerk en staat bestaat echter niet in de islam. Hierbij wijst de auteur op het feit dat in het Arabisch of Perzisch geen equivalent bestaat voor het woord ‘laïcité’.

Chahdortt Djavann keert zich fel tegen de vrouwen die beweren dat ze met hun sluier uiting geven aan hun identiteit. Die sluier is een symbool van primitiviteit. Een zaak uit het verleden, gebruikt in achterlijke beschavingen en vroeger opgelegd door de meest traditionele kerken in het oude Europa. Ze keert zich tegen de intellectuelen in de moslimwereld. “We hebben ze niet zien revolteren tegen de arrestaties, de repressie, de moorden, het geweld, de drugs, de armoede, de miserie, de pedofilie en het gebrek aan rechten voor vrouwen en kinderen in hun moslimstaten. We hebben ze niet horen protesteren tegen de ouders die hun meisjes verplichten een sluier te dragen, tegen de gedwongen huwelijken met volwassenen hier in Frankrijk.” Ze keert zich tegen de westerse regeringen die de dictatoriale en theocratische regimes steunen. Ze keert zich tenslotte tegen de moslimstaten zelf waar de ergste schendingen van vrouwenrechten voorkomen, waar meisjes vanaf zes of zeven jaar het recht niet meer hebben hun sluier af te doen, waar vrouwen zonder sluier bespuwd, geslaan en aangerand worden.

De auteur waarschuwt voor een afschuwelijke mentaliteit die blijkbaar heerst in heel wat voorsteden waar nogal wat allochtone moslims wonen. Daar verdedigen mannen die een vrouw verkracht hebben zich met het argument dat het meisje het zelf gezocht had: “want als ze niet verkracht wou worden dan had ze zich moeten sluieren.” Het betreft hier geen uitzondering. Dat kunnen we lezen in het boek Dans l’enfer des tournantes van Samira Bellil die zelf slachtoffer werd van een groepsverkrachting. En in het boek Ni putes, ni soumises van Fadela Amara, genoemd naar de beweging van 30.000 vrouwen die op 8 maart 2003 door de straten van Parijs betoogden tegen hun onderdrukking en voor vrijheid.

Dit essay van Chahdortt Djavann is indrukwekkend. Zij confronteert de lezers met de vaak dubbelzinnige houding van heel wat moslims, maar ook westerse intellectuelen, wanneer het gaat over vrijheid en democratie. Ze verdedigen het met woorden maar in de praktijk staan ze toe dat tienduizenden meisjes en vrouwen direct of indirect onderdrukt worden. De sluier is in de ogen van velen maar een detail waar we ons niet druk over hoeven te maken. Het is de verdienste van de auteur om dit detail uit te vergroten en aan te duiden als een essentieel kernpunt. Net als Ayaan Hirsi Ali verdient Chahdortt Djavann al onze steun in haar strijd tegen het religieus obscurantisme en het cultuurrelativisme dat zoveel vrouwen in de onvrijheid houdt.

Chahdortt Djavann, Bas les voiles!, Gallimard, 2003, 48 blz.

styllo_ben · 17 juni 2006, 22:40

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Amon_Re

Of er effectief geen dressing code is weet ik niet, maar wat wel in conflict zou kunnen komen is het uiterlijk van neutraliteit.

wat is dit nu voor een belacheijke verwoording...neutraliteit. precies alsof men ten oorlog trekt

btw, dit is geen antwoord op mijn vraag.

styllo_ben · 17 juni 2006, 22:42

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door The B@ron

Tiens, sinds wanneer maken extreem linkse nestbevuilers de meerderheid van de bevolking uit ?

ik spreek toch nergens van extreem-linksen?

styllo_ben · 17 juni 2006, 22:43

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Amon_Re

Op welke wetenschappelijke basis kan je dit bewijzen?

De aanwezigheid van een religieuze minderheid is voldoende reden om de mogelijkheid open te houden. Wat nu een minderheid is kan morgen de meerderheid vormen.

bewijs jij uw stelling maar.

styllo_ben · 17 juni 2006, 22:45

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Amon_Re

Dacht dat de smiley duidelijk maakte dat het spottend bedoelt was

dan heb jij wel de verkeerde gebruikt.

je had dit moeten gebruiken

of deze

Amon_Re · 17 juni 2006, 22:46

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door styllo_ben

wat is dit nu voor een belacheijke verwoording...neutraliteit. precies alsof men ten oorlog trekt

btw, dit is geen antwoord op mijn vraag.

Het is een valabel antwoordt, jij aanvaard het niet, da's niet hetzelfde

Knorretje · 17 juni 2006, 22:47

Poll op www.nieuwsblad.be

Een vrouw werd ontslagen omdat ze weigerde op het werk haar hoofddoek af te doen.HoofddoekVindt u dat een werkgever daar het recht toe heeft? - Ja

89,06% - Nee

10,94%[Aantal stemmen : 777]

Was jij het niet Styllo die schreef dat slechts een minderheid een probleem heeft met het hoofddoekfundamentalisme?

Volgens deze poll zit je er dik naast.

Amon_Re · 17 juni 2006, 22:48

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door styllo_ben

bewijs jij uw stelling maar.

Deze is reeds veelvuldig bewezen in het verleden. Of dacht je soms dat christenen altijd een meerderheid waren in Europa?

Amon_Re · 17 juni 2006, 22:49

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Knorretje

Poll op www.nieuwsblad.be

Een vrouw werd ontslagen omdat ze weigerde op het werk haar hoofddoek af te doen.HoofddoekVindt u dat een werkgever daar het recht toe heeft? - Ja

89,06% - Nee

10,94%[Aantal stemmen : 777]

Was jij het niet Styllo die schreef dat slechts een minderheid een probleem heeft met het hoofddoekfundamentalisme?

Volgens deze poll zit je er dik naast.

Die poll is volledig gesaboteerd door die 0,000001% extreem rechtsen die allemaal op dit forum zitten.

[SIZE=1]/sarcasme[/SIZE]

styllo_ben · 17 juni 2006, 22:51

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Amon_Re

Het is een valabel antwoordt, jij aanvaard het niet, da's niet hetzelfde

neen.

men wenst die hoofdoek niet omdat men vreest dat klanten het niet leuk gaan vinden...

zie je, er is dus iets mis met de mensen/klanten die een bedoeling gaan zoeken achter het doekje.

Niks geen bedrijfscultuur. ze zijn alleen bang bepaalde klanten (racistische, islamofobe, xenofobe) te verliezen, dus geld...

dat is het.

Het bron van het kwaad ligt bij die bekrompen klanten die geen hoofddoek kunnen verdragen, en niet bij het meisje dat een hoofddoek wilt dragen.

Knorretje · 17 juni 2006, 22:55

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door styllo_ben

Het bron van het kwaad ligt bij die bekrompen klanten die geen hoofddoek kunnen verdragen, en niet bij het meisje dat een hoofddoek wilt dragen.

Allah akbar!
Je hebt je 77 maagden nu wel verdiend Styllo-Ben.

styllo_ben · 17 juni 2006, 22:57

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Knorretje

Poll op www.nieuwsblad.be

Een vrouw werd ontslagen omdat ze weigerde op het werk haar hoofddoek af te doen.HoofddoekVindt u dat een werkgever daar het recht toe heeft? - Ja

89,06% - Nee

10,94%[Aantal stemmen : 777]

Was jij het niet Styllo die schreef dat slechts een minderheid een probleem heeft met het hoofddoekfundamentalisme?

Volgens deze poll zit je er dik naast.

die poll is zeer ruw. men had het kunnen verfijnen door meer uit te wijden. als ze zouden vragen of een werkgever een hoofddoek mag verbieden voor veiligheids of hygienische redenen, dan zou zelfs 99% ja stemmen, ik ook.

Maar vanaf het moment dat andere dingen bij komen kijken, dan wordt het ook anders: de meeste mensen zouden dan nee zeggen.

styllo_ben · 17 juni 2006, 22:59

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Amon_Re

Deze is reeds veelvuldig bewezen in het verleden. Of dacht je soms dat christenen altijd een meerderheid waren in Europa?

geef eens een link.

17 juni 2006, 22:47	#254
Knorretje Banneling Geregistreerd: 3 maart 2006 Berichten: 1.977	Poll op www.nieuwsblad.be Een vrouw werd ontslagen omdat ze weigerde op het werk haar hoofddoek af te doen.HoofddoekVindt u dat een werkgever daar het recht toe heeft? - Ja89,06% - Nee10,94%[Aantal stemmen : 777] Was jij het niet Styllo die schreef dat slechts een minderheid een probleem heeft met het hoofddoekfundamentalisme? Volgens deze poll zit je er dik naast.

17 juni 2006, 22:31	#241
Knorretje Banneling Geregistreerd: 3 maart 2006 Berichten: 1.977	[SIZE=3]De Islam of de hoofddoek (16 jan 2004)[/SIZE] De kledijvoorschriften van de koran onderdrukken de vrouw en hebben hun tijd gehad ZOALS ook anderen hebben opgemerkt (Marc Hooghe, DS 13 januari) bestaat het risico dat de discussie over de hoofddoek herleid wordt tot de vraag hoe onze maatschappij met religieuze symbolen omgaat. Patrick Dewael (DS 10 januari) heeft, geïnspireerd door de Franse commissie-Stasi, zijn standpunten terzake eveneens in algemene termen geformuleerd, maar iedereen weet dat het in essentie over de ,,hoofddoek'' (hijab) gaat. Toch blijft de verwarring groot. Sommigen hebben het over een macho-tekst, hoewel er alleen naar vrouwelijke auteurs wordt verwezen. Velen verwachten blijkbaar een algemeen verbod op het dragen van de hoofddoek. Manu Claeys en Anne Provoost (DS 13 januari) denken dat het eigenlijk gaat over het verbieden van hoofddoeken ,,in publieke gebouwen''. Dewael zelf doet echter slechts twee concrete voorstellen. Ten eerste, het dragen van de hijab, of andere tekens die duidelijk naar een wereldbeschouwing verwijzen, door vertegenwoordigers van de overheid, kan niet (bedoeld is uiteraard, bij de uitoefening van hun ambt). Mij lijkt zoiets vanzelfsprekend, maar wie uitgerekend daartegen bezwaren heeft, moet met argumenten afkomen. Zo iemand moet er mij onder meer van overtuigen dat een lid van een assisenjury met een hijab geen enkel probleem stelt. Dewael stelt daarnaast voor de sluier en vergelijkbare religieuze symbolen in openbare scholen te verbieden. Hij specificeert het niet, maar toch blijkt uit de context van dit debat dat het hier over basis- en secundair onderwijs gaat, kortom over minderjarigen. Dat scholen aan hun leerlingen kledijvoorschriften kunnen opleggen, zelfs een compleet uniform, is in ons land nooit betwist en niemand moet dus beweren dat een dergelijke maatregel niet legitiem kan zijn. Wel blijft de vraag naar de opportuniteit van bepaalde voorschriften. Aangezien niemand in ons land een algemeen verbod op hoofddoeken voorstelt hoewel krantencommentaren en lezersbrieven soms die indruk wekken lijkt het gewenst onze discussie op het punt van de scholen toe te spitsen. Jonge meisjes die de hoofddoek dragen, beweren soms dat zij die keuze in volle vrijheid genomen hebben. Ik heb geen reden om aan hun oprechtheid te twijfelen. Wanneer men dan te weten wil komen waarom ze die beslissing genomen hebben, antwoorden ze veelal: ,,God vraagt dat van mij.'' Maar het probleem is hoe zij weten dat God dat vraagt. Zij zijn geen islamdeskundigen en kunnen moeilijk op eigen kracht tot dat inzicht gekomen zijn. Laten we dus niet langer die meisjes lastig vallen, maar ons richten tot degenen die ze geïndoctrineerd hebben: de godsdienstleraars of de imams (de ouders hebben wel een inbreng, maar ook zij kunnen meestal niet autonoom de teksten interpreteren). Op de vraag naar het waarom, antwoorden de imams dat het bevel tot het dragen van de hoofddoek in de koran staat. Maar dat is in strijd met de waarheid. De koran spreekt niet over een hoofddoek. Men vindt er enkele passussen over de kledij van de vrouw, waarvan niemand de algemene strekking betwist: buitenshuis moet een vrouw zich volledig bedekken, zodat van haar aantrekkelijkheden niets zichtbaar is. Binnen de moslimtraditie was er echter eeuwenlang discussie over één punt: de meerderheid vond dat ook het gezicht bedekt moest zijn (bijvoorbeeld de boerka of de Arabische niqab ); volgens een minderheid (de hanefieten) mochten het gezicht en de handen zichtbaar blijven (bijvoorbeeld de chador). Wanneer het lichaam volledig of bijna volledig bedekt is, heeft het geen zin over een aparte ,,hoofddoek'' te spreken: dat doet de koran dus ook niet. Imams die letterlijk dat boek willen volgen, moeten dus aan de meisjes een van die twee types aanraden. Nu zie je soms een vrouw met een hijab en een nauwsluitend broekpak of een jeans. Dat is totaal in strijd met de geest van de koran. Maar als ze volledig eerlijk willen zijn, moeten de imams aan de meisjes uitleggen dat God in de koran ook het volgende zegt: God heeft de man boven de vrouw bevoorrecht (Soera 4, 34); de vrouw mag alleen met haar man seksuele betrekkingen hebben, de man met een onbeperkt aantal vrouwen (S. 23, 1-6); de man kan zijn vrouw verstoten, het omgekeerde is niet mogelijk (65, 1); de vrouw krijgt de halve erfenis van de man (S. 4, 176); een getuigenis van een vrouw is maar half zoveel waard als dit van een man (S. 2, 282); de vrouw moet gehoorzaam zijn aan haar echtgenoot (S. 4, 34); bij blijvende ongehoorzaamheid moet de man zijn vrouw slaan (S. 4, 34). Zo komen we tot de kern van dit hele debat. Deze ,,zeven discriminaties'' van de vrouw staan met een volstrekte duidelijkheid in de koran; maar even duidelijk is dat ze radicaal in strijd zijn met de Rechten Van De Mens. Men kan van ons niet verwachten dat wij een godsdienst in onze tijd als respectabel beschouwen, wanneer hij deze zeven discriminaties in stand wenst te houden. Maar dat hoeft eigenlijk niet. Zoals het met de bijbel gebeurd is, kan men bepaalde teksten als tijdsgebonden interpreteren, zodat ze in een moderne samenleving niet meer van toepassing zijn. Vertrekkend van de vroege Mekkaanse Soera's die zowel op het literaire als op het humane vlak van een hoog niveau zijn kan men een versie van de islam ontwikkelen die ook in onze tijd nog velen in positieve zin kan inspireren. Maar dan moet men afstand doen van de gedachte dat de loutere verwijzing naar een korantekst een voldoende grond zou leveren voor een gebod of verbod (hoofddoek/homoseksualiteit). Wie deze weg van de mensenrechten inslaat, kan er niet omheen dat vooral de kledijvoorschriften van de koran hun tijd hebben gehad. Hun grondslag is namelijk dat de vrouw als vrouw, met al haar aantrekkelijkheden, er alleen voor haar eigen man is. Voor de rest van de gemeenschap is zij een wezen zonder lichaam, of zelfs zonder gezicht De man daarentegen kan zich wel ten volle in zijn wereld uitleven. Kan iemand hierin iets anders zien dan onderdrukking en grove discriminatie? De eerste geëmancipeerde islamvrouwen hebben het afleggen van de sluiers dan ook niet alleen als een symbool, maar ook als een wezenlijk onderdeel van hun bevrijding ervaren. Beide aspecten zijn onverbrekelijk met elkaar verbonden. De verantwoordelijken voor de islamgemeenschap moeten beseffen dat als ze vasthouden aan de letter van de koran in verband met kledij, ze onvermijdelijk suggereren dat ze ook de ,,zeven discriminaties'' van die koran in stand willen houden. Sommige zogenaamde progressieven vinden dat deze discussie slechts om een lapje stof gaat; ik hoop dat dit standpunt alleen aan verregaande onwetendheid te wijten is. Want het gaat om de vraag of wij samen met moderne moslims aan een mooie maatschappij kunnen bouwen, waarin iedereen gelijk is en iedereen als volwaardig mens tegenover zijn medemensen kan staan. Dan wel of wij tegen mensen die een letterlijke interpretatie van de koran voorstaan, moeten zeggen: hier scheiden onze wegen, bij ons gaan de mensenrechten voor. Kortom, het gaat over de keuze tussen de islam en de hoofddoek. Prof. em. dr. Etienne Vermeersch, moraalfilosoof en ere-vice-rector van de Universiteit Gent -------------------------------------- © De Standaard en Etienne Vermeersch 16-01-2004

17 juni 2006, 22:40	#248
Knorretje Banneling Geregistreerd: 3 maart 2006 Berichten: 1.977	Bas les voiles! - Chahdortt Djavann “Ik heb tien jaar lang een sluier gedragen. Het was de sluier of de dood. Ik weet waarover ik spreek”, zo luidt de eerste zin van het ophefmakende essay Bas les voiles! van de Iraanse schrijfster Chahdortt Djavann die in Frankrijk woont en antropologie studeerde in Parijs. In dit boekje neemt ze radicaal stelling tegen het dragen van de hoofddoek omdat die cultureel, religieus en maatschappelijk wordt opgelegd. Het is een keihard protest tegen de houding van de meeste moslimmannen, de islamitische voorschriften en de houding van heel wat westerse intellectuelen die in hun cultuurrelativistisch discours voorbijgaan aan de essentie van de moderniteit. Namelijk de gelijkwaardigheid van alle mensen en van man en vrouw in het bijzonder. “Als ze dan toch zo dol zijn op de sluier, dan moeten ze hem zelf maar dragen” zo kaatst Chahdortt Djavann de bal terug naar de moslimmannen die eisen dat hun vrouwen gesluierd rondlopen. Het dragen van de sluier staat momenteel in tal van westerse landen ter discussie. Westerse intellectuelen stellen dat we respect moeten opbrengen voor de islamitische zeden en tradities en dat we de rechten van deze specifieke cultuur moeten aanvaarden. In die zin verdedigen ze dan ook het ‘recht’ van moslimvrouwen om de hoofddoek te dragen en aldus ook impliciet het ‘bevel’ van de moslimmannen dat moslimvrouwen zich moeten sluieren. Diezelfde intellectuelen verdedigen de versluiering niet alleen in het private domein, maar ook in scholen en zelfs voor moslimvrouwen die een overheidsfunctie vervullen. En hun visie kent succes. Zo kreeg een vrouwelijke islamitische hulpgriffier in Nederland, die haar hoofddoek niet mocht dragen in de zittingszaal, uiteindelijk wel gelijk van de Commissie Gelijke Behandeling. In Duitsland kreeg een islamitische onderwijzeres van de rechtbank de toelating om haar hoofddoek voor de klas te dragen. En in België werd de directeur die zich verzette tegen het dragen van de hoofddoek op zijn school met banbliksems overladen. Alleen in Frankrijk sprak de overheid zich intussen radicaal uit tegen het dragen van hoofddoeken wanneer iemand een overheidsfunctie vervult maar ook op school. “Ik ben van oordeel dat het dragen van kledij of van tekens die een duidelijke religieuze betekenis hebben moeten verboden worden in de scholen, de colleges en de publieke lycea (…) De islamitische sluier, welke benaming men die ook mag geven, het keppeltje of een kruisteken van een overdreven afmeting horen niet thuis in de gebouwen van de openbare scholen. Openbare scholen zullen seculier blijven”, aldus president Chirac in een toespraak op 17 december 2003. Als reden hiervoor verwijst hij naar de rechten van de vrouw en de werkelijke gelijkheid met de mannen. Volgens Chirac wordt de graad van beschaving immers bepaald door de plaats die vrouwen in de samenleving (kunnen) innemen. Imams en moslimgroepen als de Arabisch Europese Liga van Dyab Abou Jahjah eisen evenwel het recht op om hun kledingsvoorschriften in het Westen te mogen toepassen (lees opdringen). Maar ook heel wat moslimmeisjes zelf dragen een sluier om uiting te geven aan het specifieke identiteit. Ze eisen het recht op om zelf die keuze te kunnen maken. Maar volgens het Nederlandse Tweede Kamerlid Ayaan Hirsi Ali, die zelf een moslima is, is dit juist de paradox van de onderdrukking. Zij stelt dat die vrouwen worden blootgesteld aan druk vanwege imams en hun religieuze ideeën. “Er wordt hen ingeprent dat wie zich niet aan de religieuze regels houdt, hel en verdoemenis wacht in het hiernamaals. Van zodra iemand dat ook echt gaat geloven, en dit wil vermijden door een hoofddoek te dragen, dan zegt ze inderdaad dat ze het vrijwillig doet. Maar meestal zit achter die vrijwilligheid een hele psychische onderdrukking en angst. Kijk, de plicht voor vrouwen om een hoofddoek te dragen komt voort uit het volgende: wanneer je je als vrouw niet bedekt dan kijken de mannen naar je en verlangen ze naar je. Als je dan verkracht wordt dan is het je eigen schuld. Je moet er als vrouw dus voor zorgen dat mannen niet zondigen en daarom moet je je bedekken.” Chahdortt Djavann zit op dezelfde lijn. Moslims dwingen meisjes zich op te sluiten in een private gevangenis. Op die manier worden meisjes van tien jaar oud gereduceerd tot de status van seksobject dat ze moeten beschermen voor het genot van hun latere echtgenoot. Sluiers die worden opgelegd aan kinderen veroorzaken psychologische storingen. Ze worden geculpabiliseerd als potentiële zondaars die mannen op slechte ideeën brengen. Volgens de auteur zijn er in de moslimstaten dan ook zoveel gevallen van verkrachting, prostitutie en pedofilie. Geen enkele islamitische wet beschermt immers de kinderen. Elke vorm van directe of indirecte dwang op minderjarigen om een sluier te moeten dragen moet bij wet verboden worden, aldus Chahdortt Djavann. En dit niet zozeer omwille van het belang van de seculariteit maar omwille van de rechten van de mens en in naam van de bescherming van de minderjarigen. Het gaat bij Chahdortt Djavann niet zozeer over het probleem van de sluier op school maar over de sluier op zich. Hoe dun ze ook zijn, ze zorgen voor een radicale scheiding tussen de wereld van de mannen en de wereld van de vrouwen. Een scheiding die wordt doorgetrokken tot in de scholen, cafés, bibliotheken, werkplaatsen en publieke plaatsen. Vrouwen worden in de moslimwereld niet beschouwd als volwaardige personen. Dat vloeit voort uit de ondergeschiktheid van de individuele rechten van de mens aan de collectieve rechten van de cultuur. Hiermee brengt de auteur een belangrijk argument aan tegen het cultuurrelativisme. Als we willen dat mensen met diverse religieuze achtergrond met elkaar kunnen en willen samenleven en dat daarbij de vrijheid en waardigheid van elk individu ook wordt gerespecteerd dan zal men een soort ‘universele seculiere moraal’ moeten aanvaarden zoals voorgesteld door de Nederlandse filosoof Paul Cliteur. De seculariteit of de scheiding van kerk en staat bestaat echter niet in de islam. Hierbij wijst de auteur op het feit dat in het Arabisch of Perzisch geen equivalent bestaat voor het woord ‘laïcité’. Chahdortt Djavann keert zich fel tegen de vrouwen die beweren dat ze met hun sluier uiting geven aan hun identiteit. Die sluier is een symbool van primitiviteit. Een zaak uit het verleden, gebruikt in achterlijke beschavingen en vroeger opgelegd door de meest traditionele kerken in het oude Europa. Ze keert zich tegen de intellectuelen in de moslimwereld. “We hebben ze niet zien revolteren tegen de arrestaties, de repressie, de moorden, het geweld, de drugs, de armoede, de miserie, de pedofilie en het gebrek aan rechten voor vrouwen en kinderen in hun moslimstaten. We hebben ze niet horen protesteren tegen de ouders die hun meisjes verplichten een sluier te dragen, tegen de gedwongen huwelijken met volwassenen hier in Frankrijk.” Ze keert zich tegen de westerse regeringen die de dictatoriale en theocratische regimes steunen. Ze keert zich tenslotte tegen de moslimstaten zelf waar de ergste schendingen van vrouwenrechten voorkomen, waar meisjes vanaf zes of zeven jaar het recht niet meer hebben hun sluier af te doen, waar vrouwen zonder sluier bespuwd, geslaan en aangerand worden. De auteur waarschuwt voor een afschuwelijke mentaliteit die blijkbaar heerst in heel wat voorsteden waar nogal wat allochtone moslims wonen. Daar verdedigen mannen die een vrouw verkracht hebben zich met het argument dat het meisje het zelf gezocht had: “want als ze niet verkracht wou worden dan had ze zich moeten sluieren.” Het betreft hier geen uitzondering. Dat kunnen we lezen in het boek Dans l’enfer des tournantes van Samira Bellil die zelf slachtoffer werd van een groepsverkrachting. En in het boek Ni putes, ni soumises van Fadela Amara, genoemd naar de beweging van 30.000 vrouwen die op 8 maart 2003 door de straten van Parijs betoogden tegen hun onderdrukking en voor vrijheid. Dit essay van Chahdortt Djavann is indrukwekkend. Zij confronteert de lezers met de vaak dubbelzinnige houding van heel wat moslims, maar ook westerse intellectuelen, wanneer het gaat over vrijheid en democratie. Ze verdedigen het met woorden maar in de praktijk staan ze toe dat tienduizenden meisjes en vrouwen direct of indirect onderdrukt worden. De sluier is in de ogen van velen maar een detail waar we ons niet druk over hoeven te maken. Het is de verdienste van de auteur om dit detail uit te vergroten en aan te duiden als een essentieel kernpunt. Net als Ayaan Hirsi Ali verdient Chahdortt Djavann al onze steun in haar strijd tegen het religieus obscurantisme en het cultuurrelativisme dat zoveel vrouwen in de onvrijheid houdt. Chahdortt Djavann, Bas les voiles!, Gallimard, 2003, 48 blz.