Onder de armoededrempel leven

[eno2]

Anna
als we daar het politiek dienstbetoon maar kunnen uithouden !!!

De politiek moet zijn plicht doen, niet in het minst het implementeren van de intenties van de grondwet (en zelfs alleen maar de letter).

[eno2]

Anna
heb jij het hier over een bedrag ? ... want in dat geval heeft Jantje wel een punt ... dan is het een kwestie van je vaste kosten oppompen ... en vooral van GEEN verantwoording te nemen en op het moment dat je inkomen groot is, het buiten te kieperen ...

Onvoorstelbaar.
Zie mijn hoger bezwaar tegen het "Culpabilisatie-comité" waarvan jij een méér dan waardig lid zou kunnen zijn.

[eno2]

Anna:
Klagen of niet over armoede is geen zaak van generaties, maar van karakter.
Mijn grootmoeder, die nooit iets bezat, en haar huis en bezit en kort daarop haar man verloor in de tweede wereldoorlog. heb ik nooit één klacht over haar lippen horen komen. Op haar 93-ste kreeg ze een achterstallige uitkeringen ten bedragen van een half miljoen (in 1979) en anderhalf maand later was ze dood. (Ze hield een sloefenwinkeltje tot haar 89-ste om te overleven).
Ik neem aan dat dit tenminste jouw goedkeuring zou kunnen wegdragen...
Mijn moeder, die een proletarische was, kloeg dagdagelijks steen en been zowel over haar pecuniaire toestand als over de beestige uitbuiting waaraan ze onderworpen was.

[La Chunga]

Armoede is iets dat steeds zal bestaan, ongeacht de welvaart die een samenleving kent. Toch stel ik - en met mij anderen - vast dat de armoede bij ons groot is. Ttz, het aantal mensen dat niet of met moeite de financiële eindjes aan elkaar kan knopen is hoog. Het pogen minimaliseren van de armoede is een noodzaak om verschillende redenen.

Ten eerste vind ik het - ethisch gezien - moeilijk te begrijpen dat de materiële armoede toeneemt, terwijl de rijkdom alhier nog nooit zo hoog was. Het zal niemand verwonderen dat ik - bij de vaststelling van de groeiende armoede - grote vraagtekens plaats bij het door de overheid gevoerde armoedebeleid.
Verder brengt meer armoede, meer criminaliteit met zich. Mensen eigenen zich al eens iets onrechtmatig toe, wat ze verlangen maar niet kunnen betalen. Hiermee beweer ik niet dat alle mensen die een armoedeprobleem hebben criminelen zijn, integendeel. Mbt het verband tussen criminaliteit en armoede heb ik het vooral over 'kleine criminaliteit' (zoals winkeldiefstal, inbraken, zakkenrollerij,...).
Op zich draagt de door armoede geïnduceerde extra criminaliteit bij tot een verhoogd onveiligheidsgevoel en onder andere dit drijft meer mensen in de armen van extreemrechts gedachtengoed.
Een ander ethisch aspect betreft het aantal zelfmoorden. In dit land plegen drie mensen per dag zelfmoord en een veelvoud ervan onderneemt een zelfmoordpoging. Een deel van dit hoog aantal mag worden toegeschreven aan een uitzichtloze, materiële situatie.

Het minimaliseren van armoede moet vooral gebeuren door mensen de mogelijkheid te geven zélf hun benarde positie in positieve zin om te buigen. Dit is momenteel niet het geval. Uitkeringen vliegen ramen en deuren uit, zijn in veel gevallen ontoereikend om aan de basisbehoeften van een mens te voldoen en dragen eerder bij tot de bestendiging van een negatieve situatie dan wel tot het oplossen ervan.

Het cijfermatig vastleggen van de 'armoedegrens' is een irrelevant gegeven. Het gaat erom de basisbehoeften van de mens te definiëren en de kostprijs van de basisbehoeften te bepalen per individu.
Een dak boven het hoofd mag als menselijke basisbehoefte worden omschreven maar de kostprijs van dat dak kan niet in één algemeen cijfer worden vervat. Het dak van iemand uit de Brusselse rand kost beduidend meer dan het dak van iemand van 'bachten de kuppe'. Wanneer deze twee personen hetzelfde inkomen hebben, is het mogelijk dat de tweede geen armoede kent, terwijl de eerste niet kan voldoen aan andere basisbehoeften. Stel dat beide personen een inkomen hebben dat boven de gestelde armoedegrens ligt, dan is de arme uit de Brusselse rand niet opgenomen in de armoedestatistieken ook al kent die persoon wel degelijk armoede.

Wat zijn die basisbehoeften?
Eerst duidelijk stellen dat ik het niet heb over rechten, maar over behoeften. Deze behoeften variëren volgens de streek waar een mens woont. De basisbehoeften bij ons zijn anders dan de basisbehoeften in pakweg Congo. Ik wil vijf basisbehoeften omschrijven:
1. Een sluitend dak waaronder die accomodaties zijn ondergebracht die bij ons als vanzelfsprekend worden beschouwd (stromend water, elektriciteit, verwarming).
2. Voldoende gezonde en gevarieerde voeding.
3. Kleding zonder er als lompenvent of lompenvrouw te hoeven bijlopen.
4. Communicatie -en mobiliteitsmogelijkheden om niet te vervreemden van de wereld.
5. De mogelijkheid op een sociaal leven zodat marginalisering door materieel tekort wordt vermeden.


Om de armoede te bestrijden stelde de Vlaamse regering in november 2005 het "Vlaamse Actieplan Armoedebestrijding 2005-2009" voor dat u op deze site kan downloaden: http://www.wvc.vlaanderen.be/armoede/vap.htm

Dit plan legt drie accenten (a) meer werk, (b) meer participatie en (c) meer zorg en steunt op tien pijlers die aan ministeriële bevoegdheden worden gekoppeld:
1. Participatie in alle samenlevingsaspecten door:
-Ministerie van Welzijn, Volksgezondheid en Gezin.
-Ministerie van Werk, Onderwijs en Vorming.
2. Maatschappelijke dienstverlening.
-Ministerie van Mobiliteit, Sociale economie en Gelijke kansen.
-Ministerie van Werk, Onderwijs en Vorming.
3. Gezin
-Ministerie van Welzijn, Volksgezondheid en Gezin.
4. Rechtsbedeling
-Ministerie van Welzijn, Volksgezondheid en Gezin.
5. Cultuur en vrije tijd
-Ministerie van Cultuur, Jeugd, Sport en Brussel.
6. Inkomen
-Ministerie van Werk, Onderwijs en Vorming.
7. Onderwijs
-Ministerie van Werk, Onderwijs en Vorming.
8. Werkgelegenheid
-Ministerie van Werk, Onderwijs en Vorming.
-Ministerie van Mobiliteit, Sociale economie en Gelijke kansen.
9. Huisvesting
-Ministerie van Binnenlands bestuur, Stedenbeleid, Wonen en Inburgering.
-Ministerie van Openbare Werken, Energie, Leefmilieu en Natuur.
10. Gezondheidszorg
-Ministerie van Welzijn, Volksgezondheid en Gezin.

Aan dit actieplan storen me twee zaken.

Ten eerste is het gros van de maatregelen erop gericht om de armoedestituatie te verlichten en niet om ze op te lossen. Dat is dus een verkeerd uitgangspunt.
Ten tweede stel ik een belangrijke paradox vast. De eerste peiler van dit actieplan behelst 'participatie' maar in gans het actieplan vind ik nergens de bevoegdheden 'Economie en Ondernemen' terug. Geen enkele maatregel wordt genomen opdat mensen die in armoede leven makkelijker kunnen participeren aan de economie door zelf te ondernemen.

We kunnen rustig stellen dat ongeveer één vijfde van de bevolking - al dan niet op permanente basis - geconfronteerd wordt met armoede. Voor Vlaanderen zijn dit ongeveer 1,2 miljoen mensen.
Steeds hebben politici het over verhogen van de economische groei door het stimuleren van het ondernemerschap. Het actieplan is een regelrechte stigmatisering van armen op dit vlak want aangezien 'Economie en Ondernemen' niet zijn opgenomen, mag worden verondersteld dat men de mening is toegedaan dat armen niet kunnen ondernemen.

Eenvoudig denken doet echter het vermoeden rijzen dat in de bevolkingsgroep die men als arm omschrijft een groot economisch potentieel schuilt.

Veronderstel dat van die 1,2 miljoen mensen 2% kan ondernemen mits ze enige begeleiding krijgen. We hebben het over 24.000 potentiële ondernemers.
Als we een slaagkans van zestig procent in acht nemen, dan blijven na een tweetal jaar ongeveer 15.000 ondernemers over die uit de armoede zijn getreden.
Veronderstel dat van die overgeblevenen 2% een onderneming neerpoot die na drie jaar tien mensen tewerkstelt en 20% die één werknemer aanwerft. In het totaal zouden na drie jaar 21.000 mensen uit de werkloosheid kunnen treden.
De minder-uitkeringen en de meer-inkomsten betekenen ruwweg een positief resultaat voor de overheid (federaal, regionaal en gemeentelijk) van jaarlijks ongeveer €1 miljard.

Momenteel lopen op verschillende bestuursniveau's diverse programma's om het ondernemen te bevorderen. Zeer weinig richten zich naar mensen die in de 'marginaliteit' leven.

Op Vlaams niveau kennen we de 'vriendenlening' die men omdoopte tot de 'win-win-lening'. Deze maatregel impliceert dat je in een omgeving leeft waar mensen geld hebben die ze willen uitlenen aan een persoon die wenst te ondernemen. De meeste mensen die in armoede leven vertoeven niet waar het geld voor het rapen ligt.
Verder werd het zogenaamde ARKImedes-decreet ingevoerd. Dit laat investeringsfondsen toe om elke geïnvesteerde euro aan te vullen met een euro die de Vlaamse regering ter beschikking stelt. Dit is een initiatief voor mensen en organisaties met veel geld en we hebben het dan ook over grote ondernemings -of investeringsinitiatieven.
Belangrijk om mee te geven is dat veel van de door minister Moerman geprezen ARKImedes-investeringsfondsen kampen met een liquiditeitsprobleem. Niet dat die fondsen een geldtekort hebben, maar wel een overschot omdat ze geen investeringsprojecten vinden.

Op federaal niveau worden door het Participatiefonds zogenaamde 'Solidaire leningen' toegekend. De doelgroep hiervoor zijn mensen die in een moeilijke financiële situatie verkeren. Het maximum bedrag is echter beperkt tot €12.500. Dit is zò laag dat het opstarten van een onderneming met dit kapitaal, al gauw leidt tot liquiditeitsproblemen (geldtekort) en de falingskans sterk toeneemt.

De overheid doet er beter aan privé-initiatieven te promoten ipv zelf dure initiatieven te nemen die aan de meet nuloperaties blijken.

Ik denk aan, wat ik de 'borgstellende investering' wil noemen. De overheid heeft in deze niets in de pap te brokken. Het principe is vrij eenvoudig...

Veronderstel dat iemand die in armoede leeft een geweldig ondernemingsidee heeft. Bij gebrek aan geld is het goed mogelijk dat het bij een idee blijft.
Een borgstellende investering betekent dat een financier een borg plaatst bij een financiële instelling. Deze borg laat de bank toe een investeringskrediet toe te kennen waarmee een onderneming kan worden gestart.
De borgstellende investeerder krijgt een aandeel in de nieuwe onderneming en ontvangt zijn borgbedrag met intrest terug na afloop van het investeringskrediet.
Veronderstel dat na vijf jaar de waarde van het aandeel gelijk is aan de waarde van het aanvankelijk investeringskrediet dan realiseerde de investeerder een jaarlijks rendement van twintig procent dat wordt aangevuld met de rente op de borgrekening én eventueel met enige dividenden.

Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat men veel meer de nadruk moet leggen op het feit dat mensen zelf initiatieven nemen om een moeilijke situatie op te lossen. Hiervoor moet natuurlijk een degelijk kader worden gecreëerd van meer vrijheid, minder overheid en zeer zeker minder belastingen...

[genehunter]

Wat ik mij afvraag: hoe komt iemand in de eerste plaats in armoede terecht?

Dat het een viscieuse cirkel is tot daar aan toe, maar ergens moet er een entry point zijn.

Arm geboren?
Arm gemaakt? Door wie? De staat? De middenstand? De maatschappij? Hoe?
Arm gezopen? Arm gespoten? Arm gesnoven?
Arm gegokt? Arm geïnvesteerd?
Arm geluierd?

[de limburgse leeuw]

Dit is wel een heel belangrijk zinnetje (van uw overigens lange maar voortreffelijke tekst) :

"Het zal niemand verwonderen dat ik - bij de vaststelling van de groeiende armoede - grote vraagtekens plaats bij het door de overheid gevoerde armoedebeleid".

Ook wij denken dat dat beleid niet zozeer erop gericht is om de armen zelf erin te betrekken, dan wel om een goed-nieuws-show op te voeren m.b.t. hun eigen 'maatregelen'.

Om armoede effectief te bestrijden zal het echter nodig zijn om de invloed van de neoliberale economie te verkleinen t.v.v. meer sociale opvattingen, zowel in België als in Europa. Indien de visie op economie niet verandert, dan zullen er steeds meer armen bijkomen. Indien men niet kiest voor een sociaal Europa, idem dito.

Dan wordt het dweilen met de kraan open, als het ware.

Daarom: roep het beleid van liberalisering/privatiseringen en afdankingen een halt toe !!!

Ook uw bewering dat de bestaande maatregelen alleen helpen armoede 'verlichten', maar ze zeker niet oplossen, kunnen wij zeker beamen. Het is niet door de armen een worst en een pint te geven dat hun armoede opgelost geraakt. De bestaande verenigingen zouden gerust wat beter mogen samenwerken om werkelijk in actie te komen. Wij hebben dat altijd aangemoedigd, maar we bemerken zelf dat er weinig beweegt op het terrein.

[Chipie]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

De politiek moet zijn plicht doen, niet in het minst het implementeren van de intenties van de grondwet (en zelfs alleen maar de letter).

Iedereen moet zijn plicht doen, behalve uiteraard gezonde, begaafde, werkbekwame schijnwerkzoekenden... Die hebben het recht dat anderen bepaalde plichten vervullen...

[de limburgse leeuw]

Oorspronkelijk geplaatst door genehunter

Wat ik mij afvraag: hoe komt iemand in de eerste plaats in armoede terecht?

Dat het een viscieuse cirkel is tot daar aan toe, maar ergens moet er een entry point zijn.

Arm geboren?
Arm gemaakt? Door wie? De staat? De middenstand? De maatschappij? Hoe?
Arm gezopen? Arm gespoten? Arm gesnoven?
Arm gegokt? Arm geïnvesteerd?
Arm geluierd?

Er zijn heel wat manieren om in armoede te geraken. Veel meer nog dan alle redenen die je hier opnoemt. Wat dacht je over slecht onderwijs en zo meer ? Er zijn meer manieren om tot armoede te vervallen dan manieren om er weer uit te komen, zoveel is zeker.

En inderdaad, veel armen zijn al arm geboren. Dat komt omdat zij arm gemaakt zijn door een asociaal beleid, door een neoliberaal kapitalisme dat alleen maar gelooft in afdankingen om aandeelhouders te paaien, ook de staat draagt er heel wat toe bij om mensen die geen betaald werk hebben in allerlei ondoorzichtige bureaucratische structuren te laten ronddwalen gedurende jaren. Eer je weet waar je aan toe bent, ben je al arm.

Ik ken mensen die zich arm gedronken/gesnoven hebben, maar dat is eerder een kleine groep. De meeste mensen die arm worden komen niet alleen uit lagere sociale milieus. Ook een topchirurg kan dakloos worden, bijvoorbeeld. Ik las zo overlaatst nog een heel artikel in de krant.

[Desiderius]

@ La Chunga

Scherpe analyse.

Ik zou eraan toevoegen: dé benchmark voor de armoedebestrijding moet de sociale mobiliteit zijn, eerder dan de fixatie op een tussentijds aantal of percentage. M.a.w. het is véél belangrijker te weten hoe snel en effectief mensen weer uit de armoede geraken, dan om te emmeren over het aantal mensen dat tegen of onder die armoedegrens leeft.

[de limburgse leeuw]

Oorspronkelijk geplaatst door CHIPIE

Iedereen moet zijn plicht doen, behalve uiteraard gezonde, begaafde, werkbekwame schijnwerkzoekenden... Die hebben het recht dat anderen bepaalde plichten vervullen...

Ha, die Chipie, lang niet meer gezien.

Altijd als de kippen erbij om een vingerhoedje bijtende spot te nuttigen.

[de limburgse leeuw]

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

@ La Chunga

Scherpe analyse.

Ik zou eraan toevoegen: dé benchmark voor de armoedebestrijding moet de sociale mobiliteit zijn, eerder dan de fixatie op een tussentijds aantal of percentage. M.a.w. het is véél belangrijker te weten hoe snel en effectief mensen weer uit de armoede geraken, dan om te emmeren over het aantal mensen dat tegen of onder die armoedegrens leeft.

En La Chunga :

"De borgstellende investeerder krijgt een aandeel in de nieuwe onderneming en ontvangt zijn borgbedrag met intrest terug na afloop van het investeringskrediet.
Veronderstel dat na vijf jaar de waarde van het aandeel gelijk is aan de waarde van het aanvankelijk investeringskrediet dan realiseerde de investeerder een jaarlijks rendement van twintig procent dat wordt aangevuld met de rente op de borgrekening én eventueel met enige dividenden".

Is dat niet veel te veel, twintig procent ? Zal de arme zijn bedrijfje niet opgegeten worden door de 'aandeelhouders' indien deze zulke dividenden zouden vragen ?

Ik vind dat armen moeten kunnen ondernemen, zeker weten, en dat ze daarvoor een startkapitaal nodig hebben. Zou er niet gedacht kunnen worden aan een systeem van renteloze leningenvoor kleine ondernemingen ?

[genehunter]

Er zijn heel wat manieren om in armoede te geraken. Veel meer nog dan alle redenen die je hier opnoemt. Wat dacht je over slecht onderwijs en zo meer ? Er zijn meer manieren om tot armoede te vervallen dan manieren om er weer uit te komen, zoveel is zeker.

En inderdaad, veel armen zijn al arm geboren. Dat komt omdat zij arm gemaakt zijn door een asociaal beleid, door een neoliberaal kapitalisme dat alleen maar gelooft in afdankingen om aandeelhouders te paaien, ook de staat draagt er heel wat toe bij om mensen die geen betaald werk hebben in allerlei ondoorzichtige bureaucratische structuren te laten ronddwalen gedurende jaren. Eer je weet waar je aan toe bent, ben je al arm.

Ik ken mensen die zich arm gedronken/gesnoven hebben, maar dat is eerder een kleine groep. De meeste mensen die arm worden komen niet alleen uit lagere sociale milieus. Ook een topchirurg kan dakloos worden, bijvoorbeeld. Ik las zo overlaatst nog een heel artikel in de krant.

Dus, het overgrote deel van de armen komt erin door de schuld van anderen, de omgeving, uitwendige factoren. In samenspel met de eigenschappen van het individu zelf?

Ik heb dat reeds laten doorschijnen, en het is misschien een vreemd idee, maar mij lijkt het neodarwinistisch evolutie model volledig op dit domein te interpreteren. Survival of the best adapted? Eco-Sociologische selectie? Ok, eerlijk en ethisch is het misschien niet, maar het lijkt wel overeen te komen.

Blijkbaar ben ik dan één van de gelukkigen, ik ben arm en marginaal geboren, maar dankzij mijn "passen" in het 'systeem' heb ik nu niks te kort.

Grtz vanuit een viersterrenhotel in het voormalige oostblok.

[eno2]

La Chunga:
Mbt het verband tussen criminaliteit en armoede heb ik het vooral over 'kleine criminaliteit' (zoals winkeldiefstal, inbraken, zakkenrollerij,...).

Ik weet niet of er een verband is, maar het lijkt logisch.
Tenzij het meestal kleptomanen zijn..

In elk geval, als de moeder van een kroostrijk gezin een biefstuk steelt in een Oostendse supermarkt en opgeleid wordt, vind ik dat een schrikwekkende illustratie van dat mogelijke verband.

[eno2]

La chunga:

Het cijfermatig vastleggen van de 'armoedegrens' is een irrelevant gegeven.

Ik geloof het niet.
Als dat wel zo was, veeg je in één ruk bijna al het onderzoek en bijna het hele armoede-discours van tafel, waar zich dat ook afspeelt, in de media, in de think-thanks, in de partijen, bij d eeconomen...
Dat vind ik ongenuanceerd.

[eno2]

La chunga:

Eerst duidelijk stellen dat ik het niet heb over rechten, maar over behoeften.

Kan best zijn, maar ik heb niet veel zin om van de rechten-benadering (zoals die overigens in grondwetten gehanteerd wordt) af te stappen, voorlopig.

[eno2]

La chunga:

Een ander ethisch aspect betreft het aantal zelfmoorden. In dit land plegen drie mensen per dag zelfmoord en een veelvoud ervan onderneemt een zelfmoordpoging. Een deel van dit hoog aantal mag worden toegeschreven aan een uitzichtloze, materiële situatie

Zeer juist.
Ja kijk, als een grote dichter iets schrijft over 'Feesten van Angst en Pijn', dan kan dat als een groot poëtisch oeuvre genoten worden, maar als je het aan den lijve ondervindt, dan wordt dt al snel heel wat minder poëtisch.
Dan stel je vast hoe die feesten van angst en pijn voor een goed deel door laag-bij -de -grondse, zéér onpoëtische economische basisgegevens getriggerd of helemaal bepaald worden...

[La Chunga]

@ Desiderius,

Inderdaad een zeer belangrijke toevoeging want ik ben er ook van overtuigd dat het merendeel van de mensen die met armoede worden geconfronteerd dat op permanente basis doen en armoede in veel mindere mate een snel voorbijgaand individueel fenomeen is. Alleen dit 'permanent' zou voor een overheid aanleiding moeten zijn om het beleid in vraag te stellen.
Daarom ook vind ik dat een klimaat moet ontstaan dat mensen kans geeft om - zoals je aangeeft - snel en effectief (dus permanent) uit die armoede te treden.
Dat klimaat bestaat momenteel niet door de oververzorgende overheid en de regelneverij die geen doeltreffende, persoonlijke initiatieven ter verbetering van de eigen situatie toelaat. Het doet mensen eerder moedeloos berusten in een situatie dan dat het aanspoort om de koe bij de horens te vatten.
Bovendien mag dat klimaat er geen zijn van voordelen voor omschreven doelgroepen, maar één dat iedereen meer vrijheid biedt om verantwoordelijkheid te nemen voor het eigen lot.



@ Limburgse Leeuw,

Voor wat betreft de evaluatie van het gevoerde beleid lijken we op dezelfde golflengte te zitten. Dat is inderdaad gericht op bestendiging en niet op oplossing.
Mbt de economische organisatie liggen onze standpunten iets - dan druk ik me genuanceerd uit - verder uit elkaar. Niet zozeer spreek ik over sociale economie want dat impliceert een grote en belastende rol van de overheid waardoor een samenleving nooit het optimum van het economisch potentieel kan ontwikkelen. Vandaar ook dat ik een eenvoudige schets poog het economisch potentieel weer te geven schuilend in de 'marginaliteit'.

Zo vind ik niet dat een overheid mbt ondernemen een beleid moet voeren dat een arme voordelen biedt. In deze betekent dit voordeel een competitief nadeel voor een ander en bij dergelijke ongelijkheid kan ik me niet neerleggen.
Stel dat de overheid - zoals je voorstelt - renteloze leningen zou geven aan mensen uit de 'marginaliteit' (ik heb moeilijkheden met dit woord maar het wordt algemeen gebruikt en begrepen, dus) en niet aan 'niet-marginalen'. Indien een 'marginaal' en een 'niet-marginaal' in dezelfde gemeente een zaak met dezelfde activiteit openen, dan heeft de 'niet-marginaal' een groot competitief nadeel omdat zijn/haar financiële kosten hoger zullen liggen. Dit zou kunnen resulteren in het feit dat de 'marginale' uit de 'marginaliteit' treedt, maar dat de 'niet-marginale' naar de 'marginaliteit' wordt verwezen. Resultaat?
Gewoon mensen de kans geven om hun eigen lot in handen te nemen, dat is de richting in de welke ik denk. Dit sluit niet uit dat we in grote mate kunnen spreken van een 'solidaire economie' waarin het gratisverhaal wordt vervangen door het opnemen van individuele én vrijwillige verantwoordelijkheid.
Persoonlijk pas ik dit toe als BA en richt ik me zo goed als uitsluitend op mensen met een 'marginale' achtergrond. Ik help en ik verdien aan mijn hulp. Mocht mijn hulp vrijblijvend zijn dan weet ik zeker dat ik de duizenden euro's die ik al ter beschikking stelde in rook zouden zijn opgegaan.
De twintig procent jaarlijkse groei is voor een jonge en innoverende onderneming best wel haalbaar en de onafhankelijkheid van de jonge ondernemer wordt gevrijwaard.

@ Eno2,

Ik heb jammer genoeg geen tijd om te antwoorden maar als ik morgenmiddag tijd heb, kom ik terug op je interessante opmerkingen.

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

6o% van het Mediane Inkomen. (zie handboek economie)
Het gemiddelde inkomen zegt niet veel, bij grote ongelijkheid.
Je kan veel stellen, wat onmogelijk is.

Of dertig procent van het mediane inkomen, of veertig procent, of vijfenveertig procent, of eender welk percentage van eender welk maatgetal van de steekproef eigenlijk, hé?

En als we geen zin hebben om met relatieve termen te rekenen (mediaan, gemiddelde) nemen we gewoon een absolute waarde: zevenhonderd euro per maand, of negenhonderd euro, of duizendvijfhonderd, of één dollar per dag, of twee dollar per dag, of tien dollar per dag, of enzoverder.

Er zijn bijna evenveel armoedegrenzen als er armen zélf zijn.

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

@ La Chunga

Scherpe analyse.

Ik zou eraan toevoegen: dé benchmark voor de armoedebestrijding moet de sociale mobiliteit zijn, eerder dan de fixatie op een tussentijds aantal of percentage. M.a.w. het is véél belangrijker te weten hoe snel en effectief mensen weer uit de armoede geraken, dan om te emmeren over het aantal mensen dat tegen of onder die armoedegrens leeft.

Voil�*.

[de limburgse leeuw]

Oorspronkelijk geplaatst door La Chunga

Voor wat betreft de evaluatie van het gevoerde beleid lijken we op dezelfde golflengte te zitten. Dat is inderdaad gericht op bestendiging en niet op oplossing.

Ik kan me sinds ik me wat verdiept heb in de problematiek niet van de indruk ontdoen dat we wat dat betreft wel een zere teen van de armoedebestrijdingsorganisaties in dit land geraakt hebben.

Mbt de economische organisatie liggen onze standpunten iets - dan druk ik me genuanceerd uit - verder uit elkaar.

Dat kan ik best geloven.

Niet zozeer spreek ik over sociale economie want dat impliceert een grote en belastende rol van de overheid waardoor een samenleving nooit het optimum van het economisch potentieel kan ontwikkelen. Vandaar ook dat ik een eenvoudige schets poog het economisch potentieel weer te geven schuilend in de 'marginaliteit'.

De zorgsector is een noodzakelijk kwaad. Maar men moet ook minder diplomafetisjistisch denken, d.w.z. dat men in de zorgsector degenen die het werk doen wel wat beter mag betalen. Niet alleen een A1 is goed genoeg voor een fatsoenlijke verloning vind ik. Het is niet omdat het verzorgen van bejaarden of zieken niet onmiddellijk 'productief' is, dat het onbelangrijk is.

Wat me wel stoort aan veel mensen binnen de 'sociale sector' is soms hun paternalisme en de manier waarop zij veel armen benaderen. Hun kritiek op de handel en wandel van bijvoorbeeld een leefloner is immers niet altijd terecht. Ze zouden het zelf eens moeten proberen, om met nog geen dertig euro per week rond te komen.

Zo vind ik niet dat een overheid mbt ondernemen een beleid moet voeren dat een arme voordelen biedt. In deze betekent dit voordeel een competitief nadeel voor een ander en bij dergelijke ongelijkheid kan ik me niet neerleggen.
Stel dat de overheid - zoals je voorstelt - renteloze leningen zou geven aan mensen uit de 'marginaliteit' (ik heb moeilijkheden met dit woord maar het wordt algemeen gebruikt en begrepen, dus) en niet aan 'niet-marginalen'. Indien een 'marginaal' en een 'niet-marginaal' in dezelfde gemeente een zaak met dezelfde activiteit openen, dan heeft de 'niet-marginaal' een groot competitief nadeel omdat zijn/haar financiële kosten hoger zullen liggen. Dit zou kunnen resulteren in het feit dat de 'marginale' uit de 'marginaliteit' treedt, maar dat de 'niet-marginale' naar de 'marginaliteit' wordt verwezen. Resultaat?

Ook ten aanzien van de hele kwestie rond 'racisme' heb ik vroeger al aangehaald dat een opvallende positieve discriminatie meestal het tegendeel bewerkt van wat eigenlijk oorspronkelijk beoogd werd met de maatregel.

Ik ben een tegenstander van elke soort van discriminatie, dus ook van positieve discriminatie. Daar kan ik je gerust in volgen, omdat het probleem anders alleen maar verschoven wordt naar anderen.
De hele opzet en doelstellingen van deze maatschappij dienen eigenlijk eens fatsoenlijk belicht te worden. Het is ook wel simpel om te zeggen: 'armoede is de schuld van het individu zelf'. Daarbij, een mens mag ook fouten maken in zijn leven. Er moet een manier zijn om het daarna beter te doen.

De precieze modaliteiten waaronder dat er aan kredietverstrekking gedaan kan worden zonder te discrimineren en de gemarginaliseerden toch een kans te geven kan ik niet zomaar uit mijn mouw schudden. Ze dienen eens goed bekeken te worden, want bij sommige zgn. 'oplossingen' voor armoede is de remedie erger dan de kwaal.

Gewoon mensen de kans geven om hun eigen lot in handen te nemen, dat is de richting in de welke ik denk. Dit sluit niet uit dat we in grote mate kunnen spreken van een 'solidaire economie' waarin het gratisverhaal wordt vervangen door het opnemen van individuele én vrijwillige verantwoordelijkheid.

Wij willen dat ook de armen zelf hun lot in hun eigen handen nemen, dat ze niet werkeloos en doelloos blijven afwachten tot de situatie vanzelf verandert. Want de algemene situatie van economie en welzijn dreigt op korte termijn te verslechteren. 'Solidaire economieën' zijn nog zoiets waar ik nogal kritisch tegenover sta. De solidaristische these dat de arbeiders maar braaf moeten samenwerken met de baas in het algemeen belang, dat is niet de realiteit. In realiteit staan de belangen van arbeiders en aandeelhouders vaak lijnrecht tegenover elkaar. Hoe kunnen bedrijven anders steeds meer winsten boeken, moest het niet zijn dat ze daarvoor de werkende mensen moesten ontslaan ?

Enkele staaltjes hiervan vindt U ongetwijfeld op dit Blog :

http://staop-debout.blogspot.com/