Geen leven meer na een echtscheiding

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door BUB

Zoals de Burgervader van Damme, Dirk Bisschop (CD&V), die reeds meerdere huwelijken achter de rug heeft, met zelfs een zelfmoord als gevolg, en dan aan jonge paren een verhaal van de zandkorrel uitkraamt voor eeuwige trouw, wanneer hij op het stadhuis de huwelijksactes voltrekt.

Als de CD&V die de christelijke waarden moet uitdragen van mensenlievendheid en respect en dan in zee gaat met het taal-racistische N-VA...de hypocrisie in onze Vlaamse beleidsmensen viert duidelijk hoogtij...

En Martens die zijn vrouw met een jonge vlam in de waanzin drijft.
Maar gelukkig geven ze allemaal veel aan het Damiaan-fonds.

[De schoofzak]

Oorspronkelijk geplaatst door circe

Er zijn wel een aantal dingen die hier lustig over het hoofd worden gezien:

Indien er uit een huwelijk kinderen ontstaan, dan verdwijnen die niet omdat men echtgescheiden is.

Kinderen moeten voorzien worden van eten, kleding, school, reizen etc..
Ik vind het wel raar dat sommige vaders maar denken dat die kosten door de moeder moet worden gedragen omdat het onderhoudsgeld van "hun loon" afgetrokken wordt.
Waar denken deze vaders dat die moeders de inkomsten halen om in de behoeften van de kinderen te voorzien? Van de kabouterkes? Of moeten zij die volledige kosten dan maar van hùn loon afhalen omdat vaderlief er geen zin in heeft?

Misschien kan ik aan de onderhoudsplichtige maar onwillige vaders een voorstel doen:

- om te beginnen schrijf je je in als babysitter bij een of andere organizatie. Niet éénmaal per week of zo, maar ALLE DAGEN gaat U 's avonds na het werk bij iemand babysitten. De opbrengst legt U gewoon opzij.

- bovendien weet U dat kinderen de boel vuil maken en overhoop zetten: U geeft zich als babysit bovendien op om telkens (je bent er dan toch) de boel op te ruimen en te poetsen. (tegen betaling natuurlijk).

- Je zorgt er bovendien voor dat de kinderen waarop U babysit ook eerst in bad zijn geweest alvorens te gaan slapen. U zorgt ervoor dat de badkamer nadien netjes en DROOG achterblijft: daarvoor vraagt U een extra betaling.

- als je toch bezig bent, dan weet U ook dat kinderkleding meer moet gewassen en gestreken of gevouwen worden: nadat U gedaan hebt met poetsen en opruimen ga je de was even bijwerken - uiteraard vraagt U daar extra per uur voor. Niemand moet iets gratis doen.

- nog beter ware het indien U alvorens te gaan babysitten ook even de supermarkt binnenspringt en voorziet in het avondmaal: ook die bestede uren worden natuurlijk betaald.

Op het einde van de maand krijgt U voor uw extra inspanningen: dagelijks koken, poetsen, wassen, strijken én babysitten een mooi bedragje bijeengespaard.
Dit kan dan dienen om als onderhoudsgeld VOOR DE KINDEREN te betalen aan de moeder van uw kinderen (want ook ZIJ heeft toch recht om al die inspanningen niet gratis te moeten uitvoeren dacht ik: het gaat hier nog niet over werkelijke kosten, enkel over de nodige inspanningen?).

Of beschouwen deze onderhoudsplichtige onwilligen hun ex-vrouw gewoon als onbetaalde kindermeid?

LET OP: ik heb het hier over onderhoudsgeld voor KINDEREN: de taken die uw onbetaalde kindermeid uitvoert gebeuren namelijk nadat ze haar fulltime job heeft uitgevoerd.

Dat de onwillige vaders dan geen tijd meer hebben om "op stap" te gaan om een "nieuw leven" te beginnen doet hier niks aan af. Die tijd hebben hun gratis kindermeiden evenmin.

Oh! je hebt in elk geval een weekend vrij als uw kinderen niét naar U komen, net zoals uw ex-vrouw enkel een weekendje vrij heeft als de kinderen naar papa gaan.

Ik ga zowat 100 procent akkoord met je.
Ik baal van vaders die niet op volledig vrijwillige basis er alles voor over hebben opdat hun kinderen het goed zouden hebben.
Daarom is het klote dat dat alimentatiefonds of hoe dat ook weer heet, niet veel meer middelen en vooral bevoegdheden heeft (zoals bijvoorbeeld het plunderen van bankrekeningen, in beslag nemen van auto .... voor partijen die manifest onwillig zijn om voor hun eigen nakomelingen te zorgen).

(maar die zever van sommige over de kristelijke moraal van echtscheidingen, is al even erg: scheiden is een recht, zorgen voor je kinderen is een plicht)
(en ik weet ook wel dat sommige moeders grof misbruik maken van sommige toestanden)

[Duupje]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Ik betwijfel dat ten zeerste.
Aanslag tot op een bepaald minimum, waarschijnlijk.
Wat al schandalig genoeg is, bij uitkeringen die toch al onder de armoedrempel zitten.
Wat zijn dat allemaal voor toestanden???

Niet betwijfelen, is zo, ken iemand die het voorhad enkele jaren terug, 6 maand totaal gene bal inkomen, alles aangeslagen voor achterstallig onderhoudsgeld voor zijn kinderen.

[debbie]

Oorspronkelijk geplaatst door Duupje

Niet betwijfelen, is zo, ken iemand die het voorhad enkele jaren terug, 6 maand totaal gene bal inkomen, alles aangeslagen voor achterstallig onderhoudsgeld voor zijn kinderen.

Nu ja, eerlijk gezegd heeft die persoon het ook wel gezocht. Wie geen cent aan zijn kinderen wil besteden zoekt wel problemen.

[Duupje]

Oorspronkelijk geplaatst door debbie

Nu ja, eerlijk gezegd heeft die persoon het ook wel gezocht. Wie geen cent aan zijn kinderen wil besteden zoekt wel problemen.

Ja, natuurlijk, ik wilde enkel aantonen dat het wel kan.

[Djiezes]

Oorspronkelijk geplaatst door Cynical Ice

Uhm, mijn ouders zijn ook gescheiden, mijn vader betaalt 90€ per maand voor mij. Ik studeer nu aant unief. En de helft van mijn boeken betalen is er ook teveel aan. Laat staan bijspringen in medische kosten, kledij, etc, etc... Ik zeg niet dat er geen mannen zijn die serieus in de zak worden gezet door vrouwlief, maar er zijn ook mannen die gewoon in een slachofferrol kruipen zodat ze niets hoeven betalen, terwijl ze veel beter af zijn dan iedereen denkt. Het is ook vrij vreemd dat de kinderen van zijn nieuwe vriendin wel kadootjes krijgen enzo en dat ik steeds maar éérst moet bellen om iets van hem te horen. Bekijk het eens van de andere kant, Duveltje.

Heel jammer, maar daar is Duveltje niks mee...

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door Duupje

Niet betwijfelen, is zo, ken iemand die het voorhad enkele jaren terug, 6 maand totaal gene bal inkomen, alles aangeslagen voor achterstallig onderhoudsgeld voor zijn kinderen.

Ik ben zelf een slachtoffer geweest van terroristische staatsactiviteiten, wel meer in de sector belastingen onder de armoedegrens (CRIMBELAS). Dus ik weet tot wat die elitaire politico-terroristen in staat zijn. Maar dit...

[Djiezes]

Na de discussie hier met argusogen gevolgd te hebben, voel ik nu toch ook de behoefte om mijn verhaal eens te doen...

Ik heb in de zomer van 2003 een punt gezet achter mijn huwelijk, dat toen al een dik jaar "in het slop zat". Mijn ex en ik hebben twee kinderen, die nu 4 en 6 jaar oud zijn. Verbazend genoeg kwam de scheiding voor haar totaal onverwacht (ondanks alle ruzies), maar na de eerste schok zijn we aan tafel gaan zitten en beginnen praten over de kinderen en de verdeling van de goederen e.d.
Over de verblijfsregeling was geen discussie: co-ouderschap, we zouden dus om beurten telkens een week voor de kinderen zorgen. Moeilijke situatie, vermits ik enkele maanden voordien mijn job was kwijtgespeeld en dus een zeer klein inkomen had.
We hadden 4 jaar eerder ook samen een woning gekocht en ik heb toen besloten om daarvan afstand te doen. Zij mocht het huis dus houden (tenminste zolang ik er niet meer mee voor moest opdraaien), omdat ik het moeilijk had met het idee dat de kinderen hun "ouderlijke woonst" zouden verliezen. Ik ben toen terug bij mijn ouders gaan wonen tot ik opnieuw werk vond en het mij kon permitteren om een nieuwe woonst te vinden. In het appartement van mijn ouders ving ik dus de kinderen op in de week dat ze onder mijn hoede waren. Het voordeel was dat ik alle tijd had voor de kinderen -want ik was werkloos- maar de behuizing was nogal krap.

Twee maanden na de scheiding (ik weet het, dat is snel) ben ik een nieuwe relatie begonnen, die nu overigens nog steeds geweldig goed stand houdt. En toen is de miserie met de ex begonnen....

Enkele dagen nadat zij het nieuws van mijn nieuwe relatie verneemt, meldt m'n ex mij dat zij de voogdij over de kinderen wil. Knallende ruzie dus, want ik zie dat uiteraard niet zitten. Wat ik toen ook niet zag zitten was een gevecht voor de rechtbank, oa omdat ik mij geen advocaat kon veroorloven en omdat ik op z'n minst wou proberen om alles in der minne te regelen. Ik heb haar dan kunnen overtuigen om samen naar een bemiddelaar te gaan om een EOT op papier te laten zetten.

Er is toen maandenlang moeizaam onderhandeld geweest over de verblijfsregeling van de kinderen, en al de rest, maar uiteindelijk is het volgende toen uit de bus gekomen:
-We delen het ouderlijk gezag, dwz alle beslissingen omtrent school, sportclubs e.d. worden samen en in overleg genomen.
-De kinderen gaan bij de ex wonen.
-1 weekend op twee komen de kinderen naar mij + de schoolvakanties worden netjes verdeeld.
-Alimentatie: €100/kind, jaarlijks te indexeren, €25/kind erbij vanaf het eerste studiejaar, nog eens €25 erbij vanaf het eerste middelbaar. Moeder krijgt ook nog eens het kindergeld. De kosten voor hogere studies worden gedeeld. Momenteel betaal ik maandelijks €234. De kinderbijslag bedraagt ongeveer evenveel.
-In de EOT staat expliciet vermeld dat ik steeds voorstander ben geweest van de zgn. bilocatieregeling (om beurten een week).
-Voordat het oudste kind naar het eerste studiejaar gaat, dient er een evaluatiegesprek te gebeuren over de verblijfsregeling met het oog op een eventuele overschakeling naar een volwaardige bilocatieregeling. Ter info: mijn zoon zit sinds 1 september in het eerste studiejaar.
-De rest is allemaal standard stuff, maar ik wil nog wel effe vermelden dat ik onze afspraken omtrent het huis wél ben nagekomen. Mijn ex vond dat overigens vanzelfsprekend. Het is nu officieel van haar...

De scheiding werd definitief uitgesproken in juli 2005, 2 jaar later...
Tegen die tijd had ik terug vast werk en was ik gaan samenwonen met m'n vriendin, die overigens dol is op mijn kinderen en zij op haar.

Ondertussen zit mijn zoon in het eerste studiejaar en van dat evaluatiegesprek is dus niets in huis gekomen. Nochtans had ik mijn ex de afgelopen 7 maanden herhaaldelijk op onze overeenkomst gewezen. Steeds kreeg ik een ontwijkend antwoord. Wanneer ik bleef aandringen, kreeg ik te horen dat ik de huidige situatie maar moest aanvaarden omdat �*k per slot van rekening toch diegene was die er destijds een punt achter wou zetten. Ik moest de gevolgen maar dragen.
Daarenboven word ik amper op de hoogte gehouden over de school e.d. en beslist de ex op eigen houtje welke sporten de kinderen gaan beoefenen.

Op 1 september ben ik dan naar een advocaat gestapt omdat het voor mij zo niet meer verder kan. Die stuurde een charmante brief naar mijn ex, om haar uit te nodigen voor een gesprek, en daar is ze dan toch op in gegaan. Over twee weken gaan we dus met 4 rond de tafel zitten om de zaak te bespreken. Hopelijk levert dit wat op, want ik sta al jaren te springen om mijn verantwoordelijkheid als vader op te nemen (échte verantwoordelijkheid, geen louter financiële) maar het wordt me gewoon ontzegd...

Sorry voor de lange post, maar dit moest eruit...

[Anna List]

succes met de nieuwe onderhandeling, hopelijk komt er een voor beide partijen meer aanvaardbare/gewenste regeling uit de bus.

[eno2]

Geen leven meer na een echtscheiding

Misschien geen geld meer, maar toch wel weer een leven...

[Jantje]

Het probleem bij een echtscheiding is dat mannen zich te veel laten doen en dat vrouwen denken dat ze alles mogen.

Ben zelf ook gescheiden en heb voor ik ook maar ergens mee akkoord ging en iets tekende, mij behoorlijk laten informeren.
Resultaat, madam heeft mogen inpakken.
Wij hebben 4 kids en die hebben zelf gekozen waar ze wonen en kunnen dit tenalle tijden veranderen. Onderhoudsgeld word er niet betaald. Enkel de kosten voor opleidingen, medische verzorging en hobby's worden gedeeld.
En die van de hobby's dan nog enkel in samenspraak.
En er staat zelfs een schadevergoeding in bepaald als de ene ouder verhinderd dat de andere de kids ziet.
En een tweede fout die word gemaakt is dat men te veel overlaat aan de advocaten, zelfs zeer belangrijke bestissingen zoals het verblijf van de kids.
Een advocaat is slechts een raadsman/vrouw die je bijstaat om je te zeggen wat wettelijk mag en kan. Maar jij bent het die de eisen en regelingen moet bepalen en er verder moet mee leven.
Dus verdedig je ook zelf in de rechtbank en laat je raadsman je bijstaan en niet bepalen hoe jij verder moet leven.

[De schoofzak]

Inderdaad zeer behoorlijke voorbeelden van vaders die hun verantwoordelijkheid opnemen.
Meestal gaat het zo: één van de partijen zegt tegen zijn/haar advocaat: kan me niet schelen als de andere maar bloedt en betaalt. En daar verdienen die advocaten dan dik geld aan.

[De schoofzak]

Oorspronkelijk geplaatst door Djiezes

...
....
Ondertussen zit mijn zoon in het eerste studiejaar en van dat evaluatiegesprek is dus niets in huis gekomen. Nochtans had ik mijn ex de afgelopen 7 maanden herhaaldelijk op onze overeenkomst gewezen. Steeds kreeg ik een ontwijkend antwoord. Wanneer ik bleef aandringen, kreeg ik te horen dat ik de huidige situatie maar moest aanvaarden omdat �*k per slot van rekening toch diegene was die er destijds een punt achter wou zetten. Ik moest de gevolgen maar dragen.
Daarenboven word ik amper op de hoogte gehouden over de school e.d. en beslist de ex op eigen houtje welke sporten de kinderen gaan beoefenen.

Op 1 september ben ik dan naar een advocaat gestapt omdat het voor mij zo niet meer verder kan. Die stuurde een charmante brief naar mijn ex, om haar uit te nodigen voor een gesprek, en daar is ze dan toch op in gegaan. Over twee weken gaan we dus met 4 rond de tafel zitten om de zaak te bespreken. Hopelijk levert dit wat op, want ik sta al jaren te springen om mijn verantwoordelijkheid als vader op te nemen (échte verantwoordelijkheid, geen louter financiële) maar het wordt me gewoon ontzegd...

Sorry voor de lange post, maar dit moest eruit...

Met jouw ervaring: wat was er gebeurd mocht je na de eerste maand dat dat evaluatiegesprek te laat was, je de verschuldigde som op een soort spaarboekje van de kinderen (maar waar alleen jij aankon) gestort had; met een brief aan je ex met uitleg waar het geld is, en dat het naar haar zou gaan vanaf het moment dat de evaluatie gebeurd was ?

Ik vroeg me dit zomaar af.

[praha]

Oorspronkelijk geplaatst door Djiezes

Na de discussie hier met argusogen gevolgd te hebben, voel ik nu toch ook de behoefte om mijn verhaal eens te doen...

Ik heb in de zomer van 2003 een punt gezet achter mijn huwelijk, dat toen al een dik jaar "in het slop zat". Mijn ex en ik hebben twee kinderen, die nu 4 en 6 jaar oud zijn. Verbazend genoeg kwam de scheiding voor haar totaal onverwacht (ondanks alle ruzies), maar na de eerste schok zijn we aan tafel gaan zitten en beginnen praten over de kinderen en de verdeling van de goederen e.d.
Over de verblijfsregeling was geen discussie: co-ouderschap, we zouden dus om beurten telkens een week voor de kinderen zorgen. Moeilijke situatie, vermits ik enkele maanden voordien mijn job was kwijtgespeeld en dus een zeer klein inkomen had.
We hadden 4 jaar eerder ook samen een woning gekocht en ik heb toen besloten om daarvan afstand te doen. Zij mocht het huis dus houden (tenminste zolang ik er niet meer mee voor moest opdraaien), omdat ik het moeilijk had met het idee dat de kinderen hun "ouderlijke woonst" zouden verliezen. Ik ben toen terug bij mijn ouders gaan wonen tot ik opnieuw werk vond en het mij kon permitteren om een nieuwe woonst te vinden. In het appartement van mijn ouders ving ik dus de kinderen op in de week dat ze onder mijn hoede waren. Het voordeel was dat ik alle tijd had voor de kinderen -want ik was werkloos- maar de behuizing was nogal krap.

Twee maanden na de scheiding (ik weet het, dat is snel) ben ik een nieuwe relatie begonnen, die nu overigens nog steeds geweldig goed stand houdt. En toen is de miserie met de ex begonnen....

Enkele dagen nadat zij het nieuws van mijn nieuwe relatie verneemt, meldt m'n ex mij dat zij de voogdij over de kinderen wil. Knallende ruzie dus, want ik zie dat uiteraard niet zitten. Wat ik toen ook niet zag zitten was een gevecht voor de rechtbank, oa omdat ik mij geen advocaat kon veroorloven en omdat ik op z'n minst wou proberen om alles in der minne te regelen. Ik heb haar dan kunnen overtuigen om samen naar een bemiddelaar te gaan om een EOT op papier te laten zetten.

Er is toen maandenlang moeizaam onderhandeld geweest over de verblijfsregeling van de kinderen, en al de rest, maar uiteindelijk is het volgende toen uit de bus gekomen:
-We delen het ouderlijk gezag, dwz alle beslissingen omtrent school, sportclubs e.d. worden samen en in overleg genomen.
-De kinderen gaan bij de ex wonen.
-1 weekend op twee komen de kinderen naar mij + de schoolvakanties worden netjes verdeeld.
-Alimentatie: €100/kind, jaarlijks te indexeren, €25/kind erbij vanaf het eerste studiejaar, nog eens €25 erbij vanaf het eerste middelbaar. Moeder krijgt ook nog eens het kindergeld. De kosten voor hogere studies worden gedeeld. Momenteel betaal ik maandelijks €234. De kinderbijslag bedraagt ongeveer evenveel.
-In de EOT staat expliciet vermeld dat ik steeds voorstander ben geweest van de zgn. bilocatieregeling (om beurten een week).
-Voordat het oudste kind naar het eerste studiejaar gaat, dient er een evaluatiegesprek te gebeuren over de verblijfsregeling met het oog op een eventuele overschakeling naar een volwaardige bilocatieregeling. Ter info: mijn zoon zit sinds 1 september in het eerste studiejaar.
-De rest is allemaal standard stuff, maar ik wil nog wel effe vermelden dat ik onze afspraken omtrent het huis wél ben nagekomen. Mijn ex vond dat overigens vanzelfsprekend. Het is nu officieel van haar...

De scheiding werd definitief uitgesproken in juli 2005, 2 jaar later...
Tegen die tijd had ik terug vast werk en was ik gaan samenwonen met m'n vriendin, die overigens dol is op mijn kinderen en zij op haar.

Ondertussen zit mijn zoon in het eerste studiejaar en van dat evaluatiegesprek is dus niets in huis gekomen. Nochtans had ik mijn ex de afgelopen 7 maanden herhaaldelijk op onze overeenkomst gewezen. Steeds kreeg ik een ontwijkend antwoord. Wanneer ik bleef aandringen, kreeg ik te horen dat ik de huidige situatie maar moest aanvaarden omdat �*k per slot van rekening toch diegene was die er destijds een punt achter wou zetten. Ik moest de gevolgen maar dragen.
Daarenboven word ik amper op de hoogte gehouden over de school e.d. en beslist de ex op eigen houtje welke sporten de kinderen gaan beoefenen.

Op 1 september ben ik dan naar een advocaat gestapt omdat het voor mij zo niet meer verder kan. Die stuurde een charmante brief naar mijn ex, om haar uit te nodigen voor een gesprek, en daar is ze dan toch op in gegaan. Over twee weken gaan we dus met 4 rond de tafel zitten om de zaak te bespreken. Hopelijk levert dit wat op, want ik sta al jaren te springen om mijn verantwoordelijkheid als vader op te nemen (échte verantwoordelijkheid, geen louter financiële) maar het wordt me gewoon ontzegd...

Sorry voor de lange post, maar dit moest eruit...

het is toch soms zó kenmerkend

in één woord... je hebt je eigelijk laten doen ...als ik het zo crû mag stellen
je zat met een situatie die je (jullie) beviel en die is naderhand volledig op z'n kop gezet
ik wens je in ieder geval het allerbeste toe met dat 'evaluatiegesprek' ( misschien slim dat dat expliciet in dien eot stond al hoeft dat natuurlijk niet ) maar ik vrees ervoor..
men zal terug kijken naar de situatie van die twee jaar en elke verandering wordt aanzien als een onnodige inbreuk op het vaste regime en nadelig voor de kids

ps. mag ik je vragen hoe de inkomens-situatie ( werkte jij reeds / werkte zij en hoe waren de verhoudingen ) was op het moment dat die alimentatie vastgelegd werd ?
ik ga immers uit dat jij haar alimentatie moet(moest) voor de kids ?

[praha]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Het probleem bij een echtscheiding is dat mannen zich te veel laten doen en dat vrouwen denken dat ze alles mogen.

Ben zelf ook gescheiden en heb voor ik ook maar ergens mee akkoord ging en iets tekende, mij behoorlijk laten informeren.
Resultaat, madam heeft mogen inpakken.
Wij hebben 4 kids en die hebben zelf gekozen waar ze wonen en kunnen dit tenalle tijden veranderen. Onderhoudsgeld word er niet betaald. Enkel de kosten voor opleidingen, medische verzorging en hobby's worden gedeeld.
En die van de hobby's dan nog enkel in samenspraak.
En er staat zelfs een schadevergoeding in bepaald als de ene ouder verhinderd dat de andere de kids ziet.
En een tweede fout die word gemaakt is dat men te veel overlaat aan de advocaten, zelfs zeer belangrijke bestissingen zoals het verblijf van de kids.
Een advocaat is slechts een raadsman/vrouw die je bijstaat om je te zeggen wat wettelijk mag en kan. Maar jij bent het die de eisen en regelingen moet bepalen en er verder moet mee leven.
Dus verdedig je ook zelf in de rechtbank en laat je raadsman je bijstaan en niet bepalen hoe jij verder moet leven.

jep... klopt
ook niet moeilijk ... ze hebben ergens dat 'historische' 'voordeel', dus waaromp niet gebruik van maken, nog daar die rechtbanken hopeloos niet bij de tijd zijn

ik heb mijn advocaat destijds wandelen gestuurd tijdens de zitting (dwingende en voorlopige maatregelen) .. blijkbaar had die al vooraf het op een akkoordje geslagen met de advocate van m'n ex en het weinige huiswerk ( 'k was toen echt nog niet goed op de hoogte ) dat ie beloofd had voor me te doen was niet gedaan met een excuus dat ie er geen tijd voor had gehad
gevolg uiteraard dat ik een vonnis voorlopige maatregelen van een halfjaar ( of jaar... 'k weet het niet meer ) aan m'n kloten had volledig in mijn nadeel
't is pas door zelfstudie en het been stijf te houden dat ik erin geslaagd ben ( met een advocate btw ) de verdere gevolgen waartoe dat hele vonnis had kunnen leiden te stuiten, de financiele bijdragen al die tijd terug te vorderen en uiteindelijk een eot te bekomen die er zowat loodrecht opstaat

[TomB]

Ik heb een huwelijkscontract dat dat allemaal regelt. Of het gaat werken weet ik niet, ik ben nog maar 11 dagen getrouwd en niet van plan binnenkort te scheiden.

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door TomB

Ik heb een huwelijkscontract dat dat allemaal regelt. Of het gaat werken weet ik niet, ik ben nog maar 11 dagen getrouwd en niet van plan binnenkort te scheiden.

Mij beste gelukswensen dan nog he.
En dat jullie de rest van jullie leven samen gelukkig mogen zijn.

Maar je kan in een huwelijkscontract iss niet alles regelen.
Er zijn immers altijd zaken die je over het hoofd ziet of niet kan voorzien.

[Firestone]

Oorspronkelijk geplaatst door TomB

Ik heb een huwelijkscontract dat dat allemaal regelt. Of het gaat werken weet ik niet, ik ben nog maar 11 dagen getrouwd en niet van plan binnenkort te scheiden.

Proficiat !!!

[Tavek]

Oorspronkelijk geplaatst door TomB

Ik heb een huwelijkscontract dat dat allemaal regelt. Of het gaat werken weet ik niet, ik ben nog maar 11 dagen getrouwd en niet van plan binnenkort te scheiden.

Proficiat !

[duveltje382]

Oorspronkelijk geplaatst door TomB

Ik heb een huwelijkscontract dat dat allemaal regelt. Of het gaat werken weet ik niet, ik ben nog maar 11 dagen getrouwd en niet van plan binnenkort te scheiden.

Houden zo hé