Is de Paus de nieuwe "AntiChrist"?

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door labyrinth

U stelt het verkeerd voor, u leest niet verder. Als klein meisje dacht ik dat. Als ouder meisje denk ik dat alles daar moet blijven want dat het inderdaad als cultureel erfgoed grote waarde heeft. U verdraait alles. Ik vraag me gewoon af of dat allemaal in onze tijd nog een symbool van Christus en God kan zijn.
Allicht ligt daar het afhaken van vele Christenen die zich wel verbonden voelen met de leer van Jezus maar niet met de RKK, met dat decorum en vooral met het conservatieve denken aldaar.

Veel mensen hebben afgehaakt omdat de Kerk in het Westen juist haar decorum en de gang naar mystiek en mysterie heeft afgelegd. Al meermaals heb ik gemerkt dat mensen die een traditionele begrafenis meemaken, nadien opmerken "dat was toch mooi", "dat was tenminste nog eens een mis"... Een zekere kunstzinnigheid moet verbonden zijn met eredienst. Schoonheid brengt de mens naar het hogere. Daarom is het bijzonder op z'n plaats in de eredienst. Mensen willen decorum. Mensen willen rituelen. Niet het bestaan ervan is een belemmering voor de meerderheid, maar juist het ontbreken ervan.

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Dit betekent geenszins dat men kunstwerken moet afbreken. Wel houdt dit in dat men in onze tijd geen kerkgebouw meer moet neerpoten in de stijl van de Spaanse tijd. Trouwens, voor haar eredienst mag de Kerk een zekere schoonheid nastreven. Schoonheid hoeft niet noodzakelijk kostelijk te zijn.

Neen dat lijkt me evident. Ik had het alleen over het feit dat de kosten die gemaakt werden om deze kunstwerken te realiseren, of het niet beter ware geweest die (of een gedeelte daarvan) te besteden aan de armen. Dat is de bedenking die ik maak. Maar alleen een bedenking natuurlijk, want het is allemaal te laat.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door system

Misbruiken komen overal voor. Wat mij vooral stoort is dat men het probeert toe te dekken. Ik denk dat nu (maar dat is dus vrij recent) de kerk inziet dat men bijvoorbeeld kindermisbruik moet aanklagen én veroordelen en niet meer moet proberen te minimaliseren of in de doofpot te steken. Het werd tijd. Maar wat doet men vaak (nu nog)? Men verplaatst de priesters die zich schuldig hebben gemaakt aan dit onrecht. Dit was vroeger ook de courante regel. Men ontslaat het niet. Men zou hen moeten ontslaan. Maar u zult misschien repliceren: éénmaal priester, altijd priester. En inderdaad, zeer zelden worden priesters uit hun priesterschap ontzet voor deze feiten, voor zover dat überhaupt mogelijk is (juridisch en vooral sacerdotaal. Men is ooit gewijd en... kan men eigenlijk 'ontwijd' worden??). Nu zijn er priesters die hun priesterrok aan de kapstok hangen. Dus het kan. De kerk kan dus ook ontslaan maar doet dit zelden in deze gevallen. Maar dan blijft de vraag bij mij nog bestaan: is een priester die zelf zijn ontslag neemt of gedwongen wordt tot ontslag (zeer zelden): is hij dan nog priester? Hij is dan wel geen lid meer van de KK maar is hij dan nog 'priester' vermits hij ooit door de bisschop is gewijd. Dat vraag ik me af en dit uit interesse natuurlijk.

U gooit weer alles door elkaar. "Eens priester, altijd priester", gaat over het sacrament. Niet over de bediening. De bediening kan iedere priester worden ontnomen, waarbij men tot een eerste stap en een ultieme stap kan gaan. Wie de bediening wordt ontnomen, wordt ontslagen van zijn priesterlijke functies en mag geen pastorale zorg meer op zich nemen. Hij wordt verwijderd uit het gemeenschapsleven. In vroeger tijden stuurde men dergelijke priesters vaak naar een slotklooster waar ze hun verdere leven in boete en penitentie hoorden te volbrengen. Daarnaast kan men ook verder gaan en de priester de bediening volledig ontnemen. Hij wordt dan geseculariseerd, dus tot de lekenstand herleid. Hij blijft evenwel nog steeds deel uitmaken van de RKK. Slechts wie dan zich distancieert van de Kerk, staat buiten de katholieke gemeenschap.

Vroeger, "een courante regel"? De courante regel was en is dat het overgrote deel van de priesters zich aan hun belofte houden en hun ambt trouw en met zorg vervullen. Vroeger waren er maar weinig gevallen, juist omdat ook het vaste geloof ook veel groter was en men kon terugvallen op de steun van medepriesters. Nu zijn priesters vaak eenzaam of vereenzaamd, stellen vragen bij hun eigen geloof en engagement. Daardoor gebeuren er soms immorale daden die inderdaad volledig te verwerpen zijn.

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

U gooit weer alles door elkaar. "Eens priester, altijd priester", gaat over het sacrament. Niet over de bediening. De bediening kan iedere priester worden ontnomen, waarbij men tot een eerste stap en een ultieme stap kan gaan. Wie de bediening wordt ontnomen, wordt ontslagen van zijn priesterlijke functies en mag geen pastorale zorg meer op zich nemen. Hij wordt verwijderd uit het gemeenschapsleven. In vroeger tijden stuurde men dergelijke priesters vaak naar een slotklooster waar ze hun verdere leven in boete en penitentie hoorden te volbrengen. Daarnaast kan men ook verder gaan en de priester de bediening volledig ontnemen. Hij wordt dan geseculariseerd, dus tot de lekenstand herleid. Hij blijft evenwel nog steeds deel uitmaken van de RKK. Slechts wie dan zich distancieert van de Kerk, staat buiten de katholieke gemeenschap.

Vroeger, "een courante regel"? De courante regel was en is dat het overgrote deel van de priesters zich aan hun belofte houden en hun ambt trouw en met zorg vervullen. Vroeger waren er maar weinig gevallen, juist omdat ook het vaste geloof ook veel groter was en men kon terugvallen op de steun van medepriesters. Nu zijn priesters vaak eenzaam of vereenzaamd, stellen vragen bij hun eigen geloof en engagement. Daardoor gebeuren er soms immorale daden die inderdaad volledig te verwerpen zijn.

Ja maar deze die iets op dit vlak mispeuterd hadden werden 'overgeplaatst'.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door system

Neen dat lijkt me evident. Ik had het alleen over het feit dat de kosten die gemaakt werden om deze kunstwerken te realiseren, of het niet beter ware geweest die (of een gedeelte daarvan) te besteden aan de armen. Dat is de bedenking die ik maak. Maar alleen een bedenking natuurlijk, want het is allemaal te laat.

Dat zijn vijgen na Pasen, daar de kunstwerken er nu eenmaal zijn. Laten we die dan ook nuttig gebruiken. Kelken, cibories, altaren, enzovoort. Voorwerpen die met zorg gebruikt worden, zijn vaak in betere toestand dan diezelfde voorwerpen die ongebruikt jarenlang in een of andere kast staan weggestopt. Dit zie ik met de oude kazuifels bijvoorbeeld. In de parochie waar ik kerk en waar de oude eredienst wordt opgedragen, zijn de oude gewaden in betere staat dan in sommige parochies waar ze opgestapeld liggen in een zijsacristie.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door system

Ja maar deze die iets op dit vlak mispeuterd hadden werden 'overgeplaatst'.

Niet altijd. Er zijn priesters ook uit het ambt (bediening) ontzet. Wel is het zo dat er bijvoorbeeld bij ons onder Danneels veel te zwak is omgegaan ermee. In traditionele katholieke kringen is dat al altijd een doorn in het oog geweest.

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Niet altijd. Er zijn priesters ook uit het ambt (bediening) ontzet. Wel is het zo dat er bijvoorbeeld bij ons onder Danneels veel te zwak is omgegaan ermee. In traditionele katholieke kringen is dat al altijd een doorn in het oog geweest.

Niet altijd, maar zeer zeer vaak.

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Dat zijn vijgen na Pasen, daar de kunstwerken er nu eenmaal zijn. Laten we die dan ook nuttig gebruiken. Kelken, cibories, altaren, enzovoort. Voorwerpen die met zorg gebruikt worden, zijn vaak in betere toestand dan diezelfde voorwerpen die ongebruikt jarenlang in een of andere kast staan weggestopt. Dit zie ik met de oude kazuifels bijvoorbeeld. In de parochie waar ik kerk en waar de oude eredienst wordt opgedragen, zijn de oude gewaden in betere staat dan in sommige parochies waar ze opgestapeld liggen in een zijsacristie.

Daar ging het niet over.

[ElFlamencoLoco]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Veel mensen hebben afgehaakt omdat de Kerk in het Westen juist haar decorum en de gang naar mystiek en mysterie heeft afgelegd. Al meermaals heb ik gemerkt dat mensen die een traditionele begrafenis meemaken, nadien opmerken "dat was toch mooi", "dat was tenminste nog eens een mis"... Een zekere kunstzinnigheid moet verbonden zijn met eredienst. Schoonheid brengt de mens naar het hogere. Daarom is het bijzonder op z'n plaats in de eredienst. Mensen willen decorum. Mensen willen rituelen. Niet het bestaan ervan is een belemmering voor de meerderheid, maar juist het ontbreken ervan.

Ik ga deels akkoord hiermee.

Sedert het afhaken van onze oude koster-organist, nog niet lang geleden, ben ik één van de mensen die de muzikale omlijsting van de liturgie voor hun rekening nemen. Geregeld neem ik dan ook plaats achter de speeltafel. Ik doe dat graag, en gun anderen evenzeer dat plezier. Soms ga ik achter de dirigeerpupiter staan.

Zoals vele plattelandsparochies is ook de onze ziek in het bedje dat je hierboven schetst, en dat we maar al te goed kennen: een paar oudere dames, een dilletant achter de klavieren, een dirigent die niet weet waarvoor zijn twee oren dienen...

Zelden lopen de kerkjes hier in de streek nog vol. Wel bij begrafenissen. Eigenlijk zou die liturgie nog extra verzorgd moeten zijn, bij wijze van visitekaartje. Bij de uitvaart van een tante van me die me zeer na aan het hart lag, zowat 7 jaar terug, heb ik wenend de kerk moeten verlaten. Ik ervoer de belabberde liturgie - en het kattengejank (en daarvan neem ik geen woord terug) - als een regelrecht gebrek aan respect voor de overledene, de nabestaanden en voor God zelf. En dat heb ik - toen al lid van de parochieploeg - achteraf duidelijk gesteld: dit kan niet langer zo!!!

De eerste repetitie met het koor had ik geen dirigent. Ik zong eerst een lied voor, mezelf begeleidend op het orgel. Daarna werkte ik a capella met de dames verder en spijkerde hun zangtechniek opnieuw stevig bij. Het was best intens, want niemand kon zich nog achter de orgelklanken "verstoppen". En dan worden de wanklanken voor iedereen duidelijk.

Een paar van de oudste dames, die de wanpraktijken al jaren gewend waren, zuchtten: "Zeg man, zo nauw steekt het niet hé." En prompt antwoordde ik: "Pardon, zo nauw steekt het wél. Of is God die kleine extra inspanning dan niet waard? Zijn de mensen die nog de moeite willen doen om naar de mis te komen, zijn zij onze kleine extra inspanning niet waard?"

Een tweetal dames haakte af. De rest geloofde er kennelijk wel in. Een aantal van hen hebben hun wederhelft aangesproken, en ons koor is vandaag al drie mannenstemmen rijker. Eén van de zonen speelt piano en wil ook wat orgel leren spelen - zelf ben ik immers niet bepaald een begenadigd organist, en liever hou ik de begeleiding wat soberder.

Vanaf het begin dat ik de organist verving kreeg ik hulp vanuit andere parochies. Begrafenissen liggen immers het moeilijkst, want het werk gaat nu eenmaal voor. Maar totnogtoe weten we het zo te regelen dat we geen beroep meer moeten doen op de vorige organist.

Bij gebedswakes was het vroeger schering en inslag dat de familie kwam aandraven met een cd met daarop de favoriete muziek van de overledene. Onze oude organist maakte zich daarover - niet helemaal ten onrechte - boos. Onze pastoor stelde een compromis voor: één cd-liedje van maximaal 3 minuten, en de rest werd gewoon gezongen door het koor. Toegegeven, niet ideaal, maar je moet roeien met de riemen die je hebt. (En ik ben een geduldig mens, Jan VDB, die heeft leren "dulden".)

Maar we keken heel raar op toen twee weken geleden een familie ook een "verzoeknummer" had. Neen, geen cd maar een lied uit ons eigen uitvaartrepertoire! Immers, als je een zekere kwaliteit te bieden hebt, dan wordt de nood aan cd'tjes veel minder.

Ik treed je bij wanneer je stelt dat er t.g.v. (een misinterpretatie van) Vaticanum II veel aan vormentaal teloorgegaan is. Een ritueel dat zich vanaf de 14e eeuw ontwikkeld heeft tot wat het in 1960 was, dat zet je niet zomaar overboord. Aan de beatmissen van de jaren 1960 heb ik geen herinnering, ik ben net iets te jong daarvoor. Bovendien waren de pastoors hier op het platteland eerder conservatief, en kreeg dat soort van experimenten - gelukkig! - geen kans.

Ongelukkigerwijze bleven de talrijke kerkorganisten in de kou staan. Met hun begeleidingspraktijk van het oude gregoriaans kwamen ze niet ver om Nederlandstalige gezangen te begeleiden. Bovendien werden ook zij heen en weer geslingerd tussen "ouderwets" en "modern". En om toch een beetje "modern" te doen - dat in die tijd synoniem was voor "goed" of "correct" - lieten ze het koor dan maar een negro-spiritual of zo ten beste geven, op archi-slechte wijze begeleid op het orgel. Terwijl zo'n instrument zich daartoe eigenlijk minder leent.

Vandaag begint men zich gelukkig meer en meer bewust te worden van het euvel. Al sedert mijn jeugdjaren klaag ik in onze parochie de toestand aan - vooral op het muzikale aspect dan - maar pas sinds een paar jaar begint men mijn klachten ernstig te nemen. Vandaar ook dat ik als eerste werd aangesproken om de oude organist op te volgen - tja, als je zoveel kritiek hebt gespuid, dan kan je dat moeilijk weigeren hé.

Langzamerhand ontwikkelt er zich een nieuwe vormentaal. Zeker ben ik geen tegenstander van het gregoriaans, integendeel zelfs. Op dit ogenblik echter zijn we daar muzikaaltechnisch nog niet aan toe, en daarom beperk ik me hier voorlopig tot eenvoudiger gezangen.

Want hoe je het ook draait of keert - en dat is mijn conclusie: een minder geslaagde melodie op een minder geslaagde tekst, mooi en verzorgd vertolkt, is nog altijd tien keer meer waard dan de mooiste gregoriaanse melismen op het welluidendste Latijn dat verkracht wordt omdat de zangers (en/of de begeleider) het niet aankunnen.

Ook in andere liturgische aspecten, zoals bvb. het voorlezen, streef ik verzorgdheid na. Onze vormselcatechisten hebben 21 vormelingen onder hun hoede, "en die moeten allemaal een stukje te lezen hebben", zo luidde het een paar dagen terug op de vergadering. Onze pastoor kwam hier lijnrecht tegenin - en ik ben het met hem eens: "De liturgie staat niet in dienst van het aantal kinderen, integendeel: de kinderen worden ingeschakeld in de liturgie."

Dus zoeken de catechisten er een paar goede lezers uit, en die laten we bij wijze van repetitie in de weekendvieringen een schuldbelijdenis of een voorbede voorlezen. Dat ze de eerste keer nog wat nerveus zijn kan me niet zoveel schelen, maar laat ze maar even wennen, en dan zullen zij dit schitterend doen. Daar gelóóf ik vast in.

En die anderen, die niets te lezen krijgen dan? Blijven die in de kou staan? Natuurlijk niet, want liturgie kan zo rijk zijn, dan je nog handen tekort hebt.

Er zit daar een uitstekend zangertje tussen - heb ik al gehoord - en ik denk er sterk aan om hem één of meer strofen van het Veni Creator Spiritus te laten voorzingen in de vormselviering, heel zachtjes op het orgel begeleid... Als die knaap daar een prettige herinnering aan overhoudt, dan moge zijn "plechtige communie" geen "plechtig afscheid" worden, maar engageer ik hem prompt mee in het koor.

En waar we zeker op letten: ongeoefende jeugdige lectoren durven in een lezing de naam van koning David nogal eens op zijn Engels uitspreken. We hebben ervaring zat met dergelijke fouten, en precies daarom weten we ze vandaag te voorkomen.

Tja... jaren wanpraktijk kan ook een goede leerschool zijn. Door scha en schande... juist!

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe
Veel mensen hebben afgehaakt omdat de Kerk in het Westen juist haar decorum en de gang naar mystiek en mysterie heeft afgelegd. Al meermaals heb ik gemerkt dat mensen die een traditionele begrafenis meemaken, nadien opmerken "dat was toch mooi", "dat was tenminste nog eens een mis"... Een zekere kunstzinnigheid moet verbonden zijn met eredienst. Schoonheid brengt de mens naar het hogere. Daarom is het bijzonder op z'n plaats in de eredienst. Mensen willen decorum. Mensen willen rituelen. Niet het bestaan ervan is een belemmering voor de meerderheid, maar juist het ontbreken ervan.

Tja, dat lijkt zo op het eerste zicht. Maar dan vraag ik me af: moest het waar zijn wat u stelt, hoe komt het dan dat, niettegenstaande die zogzegde nood aan mysterie en mystiek (waar ik het op het eerste zicht mee eens ben), als de mensen er dus zo naar hunkeren, hoe komt het dan dat deze 'mooie missen' toch aan het verdwijnen zijn? Er is dus iets wat niet klopt. Nu kunt u zeggen dat de oorzaak ligt bij de 'vermaterialisering' van de wereld. Maar als de mensen zo noodzakelijk het mysterie willen dan zou deze oppervlakkigheid geen kans moeten krijgen. En we stellen vast dat dit wel zo is.

[ElFlamencoLoco]

Oorspronkelijk geplaatst door system

Tja, dat lijkt zo op het eerste zicht. Maar dan vraag ik me af: moest het waar zijn wat u stelt, hoe komt het dan dat, niettegenstaande die zogzegde nood aan mysterie en mystiek (waar ik het op het eerste zicht mee eens ben), als de mensen er dus zo naar hunkeren, hoe komt het dan dat deze 'mooie missen' toch aan het verdwijnen zijn. Er is dus iets wat iet klopt.

Of de mooie missen helemaal verdwijnen is lang geen uitgemaakte zaak. Zolang er mensen zijn die de oude vormentaal genegen zijn, zolang zullen er mooie missen gedaan worden.

Maar het staat voor mij als een paal boven water dat er zich vier decennia na afloop van Vaticanum II toch een nieuwe vormentaal aan het ontwikkelen is. Men wordt zich bewust van de nood aan schoonheid, verzorgdheid en ernst in de liturgie. Men weet dat de waarde van liturgie ermee staat of valt.

Toegegeven, er zijn nog altijd parochies waar men maar wat aanmoddert. Zo heb ik weet van een parochie waar de koorzangers het bestaan te betogen dat de pastoor geen zaken heeft met wat zij in de kerk zingen (en hoe!?!) en dat zij omgekeerd ook geen zaken hebben met wat er aan het altaar geschiedt. Ten dode opgeschreven dus...

Wat hoedanook zal overleven, System, dat zijn mooie missen. Of het nu de oude vormentaal betreft, dan wel een nieuwe is me dunkt van ondergeschikt belang. Vanaf het ogenblik dat de kerkgangers "voelen" dat er achter de schermen stevig gewerkt wordt, in alle oprechtheid en ernst, zonder de minste zweem naar gemakszucht, vanaf dat ogenblik is een liturgie hoedanook geslaagd en is de mis "mooi".

En de beste graadmeter daartoe is... de mate waarin de liturgie wordt bijgewoond én het gemak waarmee je nieuwe krachten kan recruteren om mee parochie en kerkgemeenschap te máken.

[labyrinth]

Oorspronkelijk geplaatst door system

Neen, we gaan het niet over politiek hebben hier. Maar als je ook naar de planten kijkt dat stel je vast dat de ene plant de andere verdringt. Dus in de natuur geldt de wet van de sterkste. Is toch niet (in mensentaal) een erg mooi beeld. Of wel? Dus niet alles is peis en vree in de natuur.

Absoluut, in de natuur wordt om alles gevochten...... om te paren, om te eten, om het eigen territorium te verdedigen of te veroveren, om macht.
En toch slagen bepaalde diersoorten er in om in gemeenschap te leven en een sociaal systeem te ontwikkelen. Sterker sommigen overleven alleen door zich te verenigen, samen sterk. Een verdwaalde mier zo al vlug niet meer weten waar naartoe.......

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door system

Tja, dat lijkt zo op het eerste zicht. Maar dan vraag ik me af: moest het waar zijn wat u stelt, hoe komt het dan dat, niettegenstaande die zogzegde nood aan mysterie en mystiek (waar ik het op het eerste zicht mee eens ben), als de mensen er dus zo naar hunkeren, hoe komt het dan dat deze 'mooie missen' toch aan het verdwijnen zijn? Er is dus iets wat niet klopt. Nu kunt u zeggen dat de oorzaak ligt bij de 'vermaterialisering' van de wereld. Maar als de mensen zo noodzakelijk het mysterie willen dan zou deze oppervlakkigheid geen kans moeten krijgen. En we stellen vast dat dit wel zo is.

Daar waar er "mooiere" missen worden opgedragen, komt er volk op af. Ooit al eens naar het klooster in Maleisen geweest? Iedere zondag een bomvolle kerk: mis in het Latijn, met het altaar naar het oosten, hoofdzakelijk gregoriaans. Of de kerk van het heilig Sacrament in Antwerpen: mis volledig in het Latijn en volledig in het gregoriaans. Twee missen op een zondag en druk bijgewoond.

Hetzelfde gaat ook op met die kloosters die hun traditionele liturgie hebben behouden. Le Barroux in Frankrijk is van een stichting in de jaren zeventig die met een enkele monnik uitgegroeid tot een grote abdij met een veertigtal monniken waarvan de gemiddelde niet boven de veertig uitstijgt. Le Barroux heeft ondertussen drie vrouwenkloosters gesticht en vijf mannenkloosters die allemaal ook jong volk aantrekken. In Le Barroux is de eredienst volledig volgens het oude missaal.

Natuurlijk is de gang naar het religieuze in onze maatschappij sterk teruggelopen. Toch zie je dat mensen religie liefst niet los willen zien van schoonheid, mysterie en riten. Juist daarin heeft de Kerk in het Westen gefaald: in de jaren zestig heeft men alles eruit gegooid. Dat was een grote fout. Had men zich beperkt tot een voorzichtig en goed introduceren van de volkstaal in het geheel van het oude decorum, dan had dit de mensen niet zo geschokt. Nu zijn de missen vaak heel slechte toneelstukken opgevoerd door slechte acteurs en met belabberde

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Daar waar er "mooiere" missen worden opgedragen, komt er volk op af. Ooit al eens naar het klooster in Maleisen geweest? Iedere zondag een bomvolle kerk: mis in het Latijn, met het altaar naar het oosten, hoofdzakelijk gregoriaans. Of de kerk van het heilig Sacrament in Antwerpen: mis volledig in het Latijn en volledig in het gregoriaans. Twee missen op een zondag en druk bijgewoond.

Hetzelfde gaat ook op met die kloosters die hun traditionele liturgie hebben behouden. Le Barroux in Frankrijk is van een stichting in de jaren zeventig die met een enkele monnik uitgegroeid tot een grote abdij met een veertigtal monniken waarvan de gemiddelde niet boven de veertig uitstijgt. Le Barroux heeft ondertussen drie vrouwenkloosters gesticht en vijf mannenkloosters die allemaal ook jong volk aantrekken. In Le Barroux is de eredienst volledig volgens het oude missaal.

Natuurlijk is de gang naar het religieuze in onze maatschappij sterk teruggelopen. Toch zie je dat mensen religie liefst niet los willen zien van schoonheid, mysterie en riten. Juist daarin heeft de Kerk in het Westen gefaald: in de jaren zestig heeft men alles eruit gegooid. Dat was een grote fout. Had men zich beperkt tot een voorzichtig en goed introduceren van de volkstaal in het geheel van het oude decorum, dan had dit de mensen niet zo geschokt. Nu zijn de missen vaak heel slechte toneelstukken opgevoerd door slechte acteurs en met belabberde

In het klooster van Colen houdt men ook regelmatig Gregoriaanse missen. Komen ook veel mensen op af volgens de zuster.

Moest het u interesseren:

Zuid-Limburgs Gregoriaans Koor PROGRAMMA
Zo. 21.013de z.d.h.jaar Colen 09.00 u
Zo. 25.02 1ste z.v.d.vasten - Abdij Colen 09.00 u
Zo. 18.03 4de z.v.d.vasten Abdij Colen 09.00 u
Zo. 08.04 Pasen Abdij Colen 09.00 u
Do 1705 O. H. Hemelvaart Abdij Colen 09.00 u
Zo. 27.05 Pinksteren Abdij Colen 09.00 u
Wo. 15.08 O.L.V. Hemelvaart Abdij Colen 09.00 u
Wo. 15.08 Mariagez. +orgelc. Basiliek Tongeren 15.00 u
Zo. 30.09 26sle z.d.h.jaar AbdijColen 09.00 u
Zo. 07.10 St. -Franciscus O.F.M. St.-Truiden 10.00 u
Zo. 25.11 Christus Koning Abdij Colen 09.00 u
Zo. 09.12 2de z.v.d.advent Abdij Colen 09.00 u
Di. 25.12 Kerstmis Abdij Colen 09.00 u

[labyrinth]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Veel mensen hebben afgehaakt omdat de Kerk in het Westen juist haar decorum en de gang naar mystiek en mysterie heeft afgelegd. Al meermaals heb ik gemerkt dat mensen die een traditionele begrafenis meemaken, nadien opmerken "dat was toch mooi", "dat was tenminste nog eens een mis"... Een zekere kunstzinnigheid moet verbonden zijn met eredienst. Schoonheid brengt de mens naar het hogere. Daarom is het bijzonder op z'n plaats in de eredienst. Mensen willen decorum. Mensen willen rituelen. Niet het bestaan ervan is een belemmering voor de meerderheid, maar juist het ontbreken ervan.

Inderdaad sommige mensen hebben decorum nodig om zich aan vast te klampen of iets te vieren. Als decorum echter niet overeenstemt met de woorden die uitgesproken worden dan klinkt het geheel ongeloofwaardig.
Woorden van vrede en dat men moet delen met de armen komen toch raar over in een van de machtigste en rijkste plaatsen van de wereld. En dat zijn toch het Vaticaan en de Sint-Pieter. Moest de paus af en toe eens een discours van eenheid en soberheid houden in een eenvoudige kerk dan zou dat misschien wat geloofwaardiger zijn.

[ElFlamencoLoco]

Ik heb absoluut niks tegen gregoriaanse missen in het Latijn. Geregeld woon ik er zelf bij.

Evenwel vind ik een waarschuwing op zijn plaats. Soms ontmoet ik gelovigen die zweren bij gregoriaanse missen en absoluut niets goeds willen onderkennen in een mooi verzorgde hedendaagse liturgische vormentaal.

Ook ken ik er die die gregoriaanse missen enkel als toerist bijwonen, o.w.v. het decorum, maar die dat dan ook het enige vinden waarin de Kerk uitblinkt en dat gaan verheffen tot de kernboodschap. De blijde boodschap evenwel lezen zij niet meer, of ze bezinnen er zich niet meer over.

Liturgie mag geen doel op zich worden, maar speelt zich in een breder kader af. Zolang liturgie mensen sterkt in hun geloof in de blijde boodschap is zij waardevol. Tegenover liturgie als toeristische attractie sta ik eerlijk gezegd eerder sceptisch.

Daarmee heb ik zeker niet gezegd dat men het gregoriaans maar moet afschaffen. Verre vandaar. Want ongetwijfeld zijn er vele gelovigen die uit die wondermooie, bijzonder sobere muziek zeer veel kracht putten.

Zelf vind ik het heerlijk het Tantum Ergo bvb. mee te zingen samen met anderstaligen, in het Latijn als uit één keel. Dat is een troef van het Latijn: dat nationale en culturele verschillen vervagen en je je beter één gemeenschap van gelovigen voelt.

Maar ik zou niet zweren bij "alleen maar" missen in de oude trant. Want dan loop je het risico een publiek aan te trekken waaraan het inhoudelijke verloren dreigt te gaan ten faveure van het formele.

Het is dan ook mijn diepste overtuiging een gezond evenwicht na te streven. Sommige grotere parochies kunnen zich vandaag nog de luxe permitteren om bij de zondagochtendviering van 9.30 uur bvb. een hedendaagse vormentaal te hanteren en in de mis van 11 uur een wat traditionelere.

Het moet gelovigen, me dunkt, bijgebracht worden dat niet zozeer de keuze van de vormentaal prevaleert, doch in de eerste plaats de kwaliteit ervan. Of anders gezegd: een mooi verzorgde hedendaagse vormentaal is honderd keer meer waard dan een slordige gregoriaanse liturgie - en omgekeerd geldt dit evenzo.

[labyrinth]

Oorspronkelijk geplaatst door system

In het klooster van Colen houdt men ook regelmatig Gregoriaanse missen. Komen ook veel mensen op af volgens de zuster.

Moest het u interesseren:

Zuid-Limburgs Gregoriaans Koor PROGRAMMA
Zo. 21.013de z.d.h.jaar Colen 09.00 u
Zo. 25.02 1ste z.v.d.vasten - Abdij Colen 09.00 u
Zo. 18.03 4de z.v.d.vasten Abdij Colen 09.00 u
Zo. 08.04 Pasen Abdij Colen 09.00 u
Do 1705 O. H. Hemelvaart Abdij Colen 09.00 u
Zo. 27.05 Pinksteren Abdij Colen 09.00 u
Wo. 15.08 O.L.V. Hemelvaart Abdij Colen 09.00 u
Wo. 15.08 Mariagez. +orgelc. Basiliek Tongeren 15.00 u
Zo. 30.09 26sle z.d.h.jaar AbdijColen 09.00 u
Zo. 07.10 St. -Franciscus O.F.M. St.-Truiden 10.00 u
Zo. 25.11 Christus Koning Abdij Colen 09.00 u
Zo. 09.12 2de z.v.d.advent Abdij Colen 09.00 u
Di. 25.12 Kerstmis Abdij Colen 09.00 u

9.00 u..... waarom altijd zo vroeg ? Waarom moeten langslapers dat missen ?

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door labyrinth

9.00 u..... waarom altijd zo vroeg ?

Morgenstond heeft goud in de mond.

[ElFlamencoLoco]

Oorspronkelijk geplaatst door labyrinth

Inderdaad sommige mensen hebben decorum nodig om zich aan vast te klampen of iets te vieren. Als decorum echter niet overeenstemt met de woorden die uitgesproken worden dan klinkt het geheel ongeloofwaardig.
Woorden van vrede en dat men moet delen met de armen komen toch raar over in een van de machtigste en rijkste plaatsen van de wereld. En dat zijn toch het Vaticaan en de Sint-Pieter. Moest de paus af en toe eens een discours van eenheid en soberheid houden in een eenvoudige kerk dan zou dat misschien wat geloofwaardiger zijn.

Tja...

Laat ik het even in muzikale termen vertalen, da's tenslotte mijn terrein.

Wat is het meest geloofwaardig?

• Een gregoriaans Asperges Me in een sober romaans kerkgebouw met als enig instrument de menselijke stem?
• Een fuga van Bach uit een reusachtig barokorgel, in een overdadig versierd barokgebouw, waarvan we weten dat zowel de bouw en het onderhoud van zowel het instrument als het gebouw astronomisch veel geld kost?
• Een gelovige die simpelweg buiten een zelfverzonnen danklied aanheft bij het aanschouwen van een zonsopgang, zichzelf met een paar gitaarakkoorden ondersteunend? (Een goedkope gitaar, welteverstaan. )
• ... (zelf in te vullen)

Wat denk jij, Labyrinth?

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door ElFlamencoLoco

Ik heb absoluut niks tegen gregoriaanse missen in het Latijn. Geregeld woon ik er zelf bij.

Evenwel vind ik een waarschuwing op zijn plaats. Soms ontmoet ik gelovigen die zweren bij gregoriaanse missen en absoluut niets goeds willen onderkennen in een mooi verzorgde hedendaagse liturgische vormentaal.

Ook ken ik er die die gregoriaanse missen enkel als toerist bijwonen, o.w.v. het decorum, maar die dat dan ook het enige vinden waarin de Kerk uitblinkt en dat gaan verheffen tot de kernboodschap. De blijde boodschap evenwel lezen zij niet meer, of ze bezinnen er zich niet meer over.

Liturgie mag geen doel op zich worden, maar speelt zich in een breder kader af. Zolang liturgie mensen sterkt in hun geloof in de blijde boodschap is zij waardevol. Tegenover liturgie als toeristische attractie sta ik eerlijk gezegd eerder sceptisch.

Daarmee heb ik zeker niet gezegd dat men het gregoriaans maar moet afschaffen. Verre vandaar. Want ongetwijfeld zijn er vele gelovigen die uit die wondermooie, bijzonder sobere muziek zeer veel kracht putten.

Zelf vind ik het heerlijk het Tantum Ergo bvb. mee te zingen samen met anderstaligen, in het Latijn als uit één keel. Dat is een troef van het Latijn: dat nationale en culturele verschillen vervagen en je je beter één gemeenschap van gelovigen voelt.

Maar ik zou niet zweren bij "alleen maar" missen in de oude trant. Want dan loop je het risico een publiek aan te trekken waaraan het inhoudelijke verloren dreigt te gaan ten faveure van het formele.

Het is dan ook mijn diepste overtuiging een gezond evenwicht na te streven. Sommige grotere parochies kunnen zich vandaag nog de luxe permitteren om bij de zondagochtendviering van 9.30 uur bvb. een hedendaagse vormentaal te hanteren en in de mis van 11 uur een wat traditionelere.

Het moet gelovigen, me dunkt, bijgebracht worden dat niet zozeer de keuze van de vormentaal prevaleert, doch in de eerste plaats de kwaliteit ervan. Of anders gezegd: een mooi verzorgde hedendaagse vormentaal is honderd keer meer waard dan een slordige gregoriaanse liturgie - en omgekeerd geldt dit evenzo.

Dat wilde ik niet beweren natuurlijk.